Şırnakta bir karargâha araştırma amaçlı giden psikolog (Selin) tamamen beklediği şekilde orada istenmemektedir. Bir sürü adam ve onların ön yargılarının olduğunu bilse de ilk işi kendini kabul ettirmek için elinden geleni yapmak olacaktır. İstenmeyeceğini bile bile gittiği bu yer ve araştırma onun için manevi bir öneme sahipken artık sıkı dostlukların ve aşkında anlamı olmaya başlamıştır. Bir yerde hayatın acımasızlığı ve duygularını göstermemeyi sevmesi yüzünden kendi aşka kapamış bir kadın (Selin) diğer tarafta kendini işe adamış hem korkuları hem de mesleğinin zorluğu yüzünden aşık olmayı hatta bir kadını bile aklına getirmeyen bir komutan (Mete). İkisinin tek ortak noktası Mete`nin kurtardığı bir köpekken (Luna) zamanla birbirlerine olan ilgileri de katılmıştır.

“Babanız mı yolladı sizi? Okula ve bu siteye?” Sözlerim ağır gelmiş olacak ki kahverengi gözleri birer buz kütlesine döndü. Hoşuna gitmedi, nefreti gözerine akın ederken dudağımın ucunu havaya kaldırdım. Erkeklerin damarına basmayı seviyordum, nasıl varlıklar olduğunu o zaman anlardınız. “Babamdan emir almıyorum, böylesine uçuk fikirler ancak sizin aklınıza gelirdi. Saygın bir iş insanı olarak size tavsiyem biraz tatil yapın, bu şekilde yaşamak zor olmalı.” Gözlerimi kısarken gülüşüm soldu, zekice verdiği cevaplar aklıma mızrak sokmuşçasına bir etki bıraktı. Ben kimsenin lafının altında kalmam ve kimse bana tavsiyede bulunamaz. Dudaklarımı aralamaya karar verdiğimde bedenini evinin tarafına çevirdi. “Kızımı bir saat sonra alırım.” Söyleyeceklerimi unuttum. Unuttum. “Merak etmeyin, güvende olacak. Ne zaman isterseniz alabilirsiniz.” “Şüphem yok. Ülkenin en güvenilen kadına emanet ediyorum.” Demir kapıyı kapatırken gerçekten beni ekarte etmek mi yoksa doğruları mı söyledi diye düşünüyordum. İnsanlara, özellikle erkeklere olan güvenim sıfıra doğru ilerliyordu. Buna dur demezsem benden geriye Bayan Kuşku kalacaktı. O da bitmişiz biz demekti.

Yıllar sonra ailesine kavuşan Ayliz.

Annesiyle birlikte Muş`tan İstanbul`a giden Mihreyi neler bekliyor. SANCAKZADE MAHALLESİ dostlukları, komşulukları ve en çokta aşklarıyla bilinen bir mahalle bakalım bizimkilere de iyi gelecek mi?

Onların kaderi yıllar önce yaşanmış tek bir gece sayesinde birleşti. Bir anda karşısına çıkan ve peşini bırakmayan Atmanlı aşireti, genç kızın bütün sokaklarını çıkmaz sokağa çevirecekti. Hayatına kimseyi almayan ve düzenini kurmuş bir genç kız şimdi nasıl alışırdı etrafındaki kalabalığa? Ve bazı sırlar, hiç ortaya çıkmayacak sanılırdı... Fakat hiç bir sır sonsuza kadar saklı kalmazdı.

#mahallekurgusu Her sabah selam verdiği hâlde bir kez bile yüzüne bile bakılmayan ev sahibi... Ev sahibine aşık başka bir kiracı... Bir diğer ev sahibine anonim olan bir diğer kiracı... Kiracısı ile aşk yaşayan başka bir ev sahibi... Ve işte Varis apartmanında herkes aşıktı... Peki böyle bir hikâye nasıl olurdu? #Bu kurgu oku ve gül diye var. #18.01.2023

"Gözlerinde kendimi görerek öptüğüm tek kadın sensin Derya. Dokunduğumda aşkıma aşkla karşılık veren, sevdikçe beni kendine hapseden, bana ait hissettiğim ve ait olduğum tek kadın. Senden başka hiç kimseye böyle dokunmadım, dudaklarım sadece senin teninin tadını bilsin çok isterdim. O zehirli meyvenin tadını hiç bilmemeyi, ilk seni öpmeyi, içmeden sorhoş eden, aklımı başımdan alan dudaklarını, tertemiz dudaklarla tatmayı nasıl isterdim bilemezsin." derken alınını, şakaklarını, yanaklarını, burnunun ucunu öptü tek tek. " Zamanı geri alamam ama sana söz ölürken bile sadece senin adınla mühürlü olacak dudaklarım." deyip sözünü mühürler gibi derin bir öpüşmenin içine hapsetti ikisini. Yana yatıp Derya`yı üzerine aldığında kollarında ki kadının aşkından emindi, kendinden emindi ve bunun nasıl özel bir his olduğunu ihanete uğramayan kalpler bilemezdi...