"Söylesene küçüğüm seni bile bile ölüme terk edecek kadar nasıl acımasız olabilirim?" Bedenim ağlamanın etkisiyle yorgun düşerken ellerimin titremesinin sebebiydi gözleri. Git diyordu. O benim gitmemi istiyordu. Benim gitmemi istiyordu.

"İkimiz de karanlıkla büyüdük. Ben yetimhanede susarak, O suskun bir evde nefes alarak. Ve şimdi... birbirimizi tanımadan aynı yarada kanıyoruz. Adını bilmiyorum. Ama seni hissedebiliyorum." Afra, sekiz yaşında yetimhaneye bırakıldığında hayatına acı sessizlikler yerleşti. Aybars ise geçmişiyle birlikte yaşamayı değil, ondan saklanmayı seçti. Bir kütüphane köşesinde kesişen bakışlar, geçmişin fısıltıları, yazılmamış cümleler… Bu bir aşk hikâyesi değil, bu bir iyileşme hikâyesi. Ve belki... aşk da iyileştirir.

Bir çiçek solunca, iki kalp birden yanarmış. Bu hikaye yanıp küllerinden doğan bir asker ve savcının

“Neva’yı okumalısın. Çünkü onun başına gelen, senin de başına gelebilirdi.”

"Bak Feyza bu senin kardeşin. Adını sen koy güzel kuzum." Küçük kız, bebeği kucağına alarak burnunu bebeğin kundağına yasladı. "Anne çok güzel, saçları kızıl, kokusu mis gibi, yüzüne bak anne, bak burnun yanlarında sarı noktalar var çok güzel adı Beyza olsun ben bakabilirim değil mi? Genç kadın gözlerindeki derin kederle çömelerek önce kızına sonra kucağındaki bebeğe baktı. "Tabi kuzum ona hep beraber bakacağız değilim amcası? Adam yere çömelmiş karısının tülbendine elini üstüne koyarak cevapladı. "Evet, yengesi" Kadın yüzündeki hüzünle ayaklanarak kocasına sarıldı. "Üzülme Ahmet O, annesizliği hissetmeyecek söz." Hep birlikte hastaneden çıkarken bulutlar kasvetli ve içli içli çiseleyerek ağlıyordu.

"Sustalı`yı Tuttuysa Elin Bir Kere , Cinayete Meilli`dir" Araf, yıllar önce Şanlıurfa’da yaşadığı büyük bir kazayla ailesini kaybetmiş; annesi ve kız kardeşiyle birlikte İstanbul’a sığınmıştır. Zamanla sokakların dilini öğrenmiş, İstanbul’un en sert mahallelerinden birinde söz sahibi olmuştur. Ancak bir bayram sabahı, memleketine yaptığı bir ziyaret her şeyi değiştirir. Hicran’la kesişen yol, yalnızca bir kalbin değil, karanlık sırların da kapısını aralayacaktır. Ve asıl fırtına... İstanbul’a geri döndüklerinde kopacaktır.

kardeşinin ölmesi daha doğrusu öldürülmesi üzerine intikam ateşiyle yanıp tutuşan bir adam. ve derdini kimseye anlatamayan tek sırdaşı koskoca bir okyanus olan bir kız. pek ömerin karanlık dünyasına neşe katmayı başarabilecek mi alara?

Gölge bir iz değil... Gölge, karanlıkta yürüyen adaletin tam kendisiydi 🐦‍🔥

Ölümle büyüdüm ben; Onunla uyudum ve uyandım. Adım attım, nefesimi onunla aldım ama ona hiç dokunamadım. -Bizde ölmek yoktur; hayatımızı bu dünyaya bıraktığımızda, huzura ereriz. -Neden peki? -Çünkü, bu dünyanın bir karışında bile huzur yokmuş. Çok aradım.

Genç bir futbolcu ve onun hayran sayfasının sahabi kız. Tek taraflı aşkın sonunun nefretle biteceğini kim bilebilirdi? Yıllar sonra, eskiden plotonik olduğun ancak artık nefret ettiğin futbolcunun karşısına spor muhabri olarak çıkarsın. Bu bir intikam mı yoksa yeniden filizlenen bir aşk mıydı?

ULYSSES YAYINLARI TARAFINDAN BASILIYORRR Hayatının bütün yükünü sırtlanmış genç bir kız ve onun hep yanında olan arkadaşları, peki ya bir gün o kızın hayatına gerçek ailesi girerse...

hayat mutsuz gidiyorsa, bunun sebebi, ya sensindir yada odur , peki söyle kim bunun sebebi,

Nehir, sessizliğe gömülmüş bir geçmişin izlerini taşırken sakin bir hayat kurduğunu sanıyordu. Ta ki isimsiz bir zarf, eski bir yansımanın kapısını aralayana kadar. Şimdi hem kendi zihninin hem de geçmişin labirentlerinde kaybolmadan, gerçekleri bulması gerek. Ama bazı yankılar susmaz... bazı geçmişler asla geçmez.

" İlay sakın yapma!. " Ama ilay Halil`i bile duymamıştı. Silahını karşısında ki babasını öldüren katiline doğru uzatmıştı . " Sen, benim babamı öldürdün. " Demişti İlay içinde ki öfkesine sarılırken. " Şimdi, ölme sırası sende. " Diyerek, hiç düşünmeden birkaç el atılan kurşun sesleri havaya karışmasını sağlamıştı. Sesler havaya karıştığın da, arabanın önün de öylece hareketsiz bir biçim de tepki vermeyerek uzanmış adama bakıyordu. Babasının katilini vurmuştu çünkü . Babasını acımadan vuran adama, tıpkı ona acımadığı gibi sıkmıştı tüm kurşunu..

Bir zamanlar içince olduğu hayattan annesi ile kaçan bir kızın. Hayatına giren bir adam ile geçmişine dönüşü. Şiddet ögeleri bulunmaktadır!!! dayanmayanlar okumasın!

Su perisi Elara’nın, geçmişin sırlarıyla yüzleştiği ve kendi gücünü keşfettiği bir yolculuk. Arcadia Krallığı`nda sıradan bir su perisi olan Elara, her gece gördüğü gizemli rüyalarla huzursuz olur. Rüyalarındaki kadın, ona "Babanı bul, beni de kendini de bu hapsolmuş hayattan kurtar" diye seslenmektedir. Gerçek dünyada ise, Arcadia`nın katı kuralları ve başperi Isolde`nin ilgisizliğiyle mücadele etmektedir. Bir gün, Arcadia ile Dünya arasındaki geçiş noktasında, Elara suyun yansımasında kendisini çağıran bir ses duyar. Bu, rüyalarındaki kadın, Lyra`dır. Lyra, bir zamanlar Arcadia`nın başperisiydi ve Arcadia`nın aşkı yasaklama kararının ardındaki acı dolu geçmişini Elara`ya anlatır. Elara, Lyra`nın hikayesini dinlerken, kendi gücünü ve kaderini sorgulamaya başlar. Geçmişin sırları, Elara`nın geleceğini şekillendirecek ve onu büyük bir kararın eşiğine getirecektir.

Yıldız Güngör, kendisinin yaptığı rüya kapanlarını satarak geçimini sağlayan 23 yaşında genç bir kadındır. Kıran Karaman ise gördüğü kabuslardan hiçbir şekilde kurtulamayan, 29 yaşından 30 yaşına merdiven dayamış bir adamdır. Ancak gördüğü kabuslar ileride tam tersini yaşadığı şeylerdir. Kıran Karaman`a borcu olan İhsan Güngör, yani Yıldız`ın babası borcunu yaklaşık 10 senedir görüşmediği, terk ettiği Yıldız`ı Kıran`a satmaya çalışarak kapatmak ister. Ancak ilk başta Kıran, kesin bir dille reddedip İhsan Güngör`ü hayatıyla tehdit eder. Fakat Kıran Yıldız`ı gördüğünde işler bambaşka olaylara uzanır. Kesin bir dille reddettiği anlaşmayı kabul eden Kıran, Yıldız`ı gece kaçırır... Her şeyden haberi olan İhsan Güngör ise sadece keyifle kumar oynamaya ve alkol tüketmeye devam eder...

Kanla kirlenmiş bir geçmişte, Saf bir aşk yeşerebilir mi? Kardelen, geçmişin verdiği acılardan kurtulmaya ve geleceğini kurmaya çalışan genç bir kadın. Baran’la yaşadığı sarsıcı aşkın ve ailesine dair karanlık sırların gölgesinde verdiği hayatta kalma mücadelesinde... İhanet, intikam ve ikinci şansların iç içe geçtiği bir yaşam... Gerçekler ortaya çıktıkça hiçbir şey göründüğü gibi kalmıyor. Aşk mı ağır basacak, yoksa kan bağı mı? Herkesin bir sırrı, herkesin bir hesabı var. Ve bu hesaplar daha yeni kapanmaya başlıyor.

Gençlikte başlayıp 7 yıl önce yarım bırakılan bir aşk hikayesi. Yıllar sonra yeniden karşılaşan iki eski aşık. Kırgınlıklar, pişmanlıklar ve gönül yorgunlukları her şey hala yerli yerinde miydi? Yerindeydi, peki ya aşkları o hala yerli yerinde miydi?

Bütün krallık, üzerinde bir gölge gibi dolaşan korkunun farkındaydı. Nehirlerin kenarındaki köyler, dağların tepe noktalarında kuytularda yaşamaya çalışan yoksullar, hepsi saraydan gelen tek bir haberin yankısını duymuştu: Vampirler geri döndü. Ama saray, hiç de göründüğü gibi değildi. İçeride, saray duvarlarının kalın gölgesinde, prenses Ysadora bir sırra daha yakın hissediyordu. Kütüphanenin tozlu raflarında geçen her saniye, zamana karşı bir savaştı. O kadar eskiydi ki bu odalar, her bir taş ve her bir kitap, gözden kaçan bir geçmişin yankısıydı. Bir zamanlar bu kütüphanede annesi gezinmişti; şimdi ise bu sessiz odada yalnızca Ysadora vardı. Ama o yalnızlık, bir sığınak değil, tüyler ürpertici bir esaret gibiydi. Ysadora, elleriyle kitabın sayfalarını çevirirken bir başka dünyaya adım attı. Sayfalar kanla yazılmıştı. Bazen bu kitaplar ona kaybolan bir çağın ve tükenmiş bir gücün izlerini gösterse de, bazen içinde başka bir şey hissediyordu. Bir şeyin farkına vardı. Kitap, bir zamanlar kaybolan bir gücün, zamanın çok ötesine gidebilen bir lanetin izlerini taşıyordu. Hava ağırlaştı. Duvarda, bir gölge bir an için parladı. Eski bir söz vardı, "Bir hanenin kalbinde bir kan izi kalır, zaman içinde büyür." O an, prenses bunun ne anlama geldiğini tam olarak hissetti. Bir anda, dışarıda ormanın derinliklerinden bir ses yükseldi. Yüksek, uğuldayan bir çığlık. Korku, yavaşça saray duvarlarına sızdı. İçeri girmesi gereken bir korku vardı, bir tehdit vardı, bir şey yaklaşıyordu. Ve dışarıda, sarayın muhafızları, ellerinde bir vampirle geri dönerken, sarayın içindeki tüm sessizlik bozuldu. Ysadora kitabı kapadı. Gözleri, başka bir dünyaya bakan bir bakışla uzaklara odaklandı. İçindeki fırtına, tüm bu olanların çok daha büyük bir kısım olduğunu anlamasına neden olmuştu. Fakat bu sır, her geçen dakikada daha da büyüyordu. Karanlık, çok yakındı.

Herşeyi göğüs geren ama bir gün karşısına çıkıp herşeyi degiştiren adam...

Sizce gerçekler acıtır mı? Kendi ailesinin katilini aramak isteyen Eflal Demirel için...

Yangının kenar notları: Kafamın içi, yangın yeri. Dışımda hâlâ `sakinim` yazıyor. Bu da mı delikanlılık? Hikayeme hoş geldin. Ateş ben. Sevilmeden büyüyen, anlaşılmadan susan bir çocuk. Kendi iç savaşımı anlatıyor bu kitap. Çünkü bazen en sessiz kalan, en çok yanandır. Ve güzel Lâl. Gizli numaradan bana attığı mesajla hayatımı değiştiren kız. Ama bu bir aşk hikayesi değil. Hiç değil...

Rüzgar estikçe tenimi okşuyor, bir ferahlama geliyordu ama içimdeki boğukluğu atmaya yetmiyordu. Nasıl hissediyordum? Kırılmış, çaresiz... Elim kalbime gitti. Kalbim acıyordu. Bunca yıl sonra gerçekler gün yüzüne çıkmıştı ve bu oldukça büyük bir yüktü. Ben o yükün altında eziliyordum. Gerçekler ağrıma gitmişti belki de...

Birbirlerinin aynısı ama bambaşka hayatlarda filizlenen ve ikiz olduklarını bilmeden büyüyen iki kadın.. Tesadüfi bir karşılaşma, ardından sadece geçmişin kapısını değil, geri dönüşü olmayan bir yolunda perdesini aralayacaktır. Elçin’ in ölümü Efsun için hem bir yıkım hem de merak ettiği geçmişini bulmanın bir fırsatı olacaktır. Ama Tahir.. Tahir bir gülün en olmadık yerde açmasına sebep olacaktır. Kayıp Gül, kaybolan bir kimliğin, yanlış bir hayatın ve gizlice filizlenen bir aşkın dokunaklı hikâyesi.