MAHALLE KURGUSUDUR Ukde Kalan Sevda isminde ilk kitaptır. "Bazı aşklar ukde kalır, sen bende ukde kaldın, kuğu..." Not: Yalnız kuş kitabımın yan kitabıdır.

Kapı açıldığı an içeriden ağlama seslerine eşlik olarak “Git.” dediğini duydum. Ona duyduğum özlem benim sandığım kadar değilmiş. Daha fazlasıymış. Sesini duyunca anladım. “Benim. Yiğit. Gelebilir miyim?” dediğimde bana bakmadı. Şapkamı indirdim. Ağlamasının şiddeti azalır gibi oldu. Yavaşça kafasını kaldırdı. Yutkundum. Gözlerini görünce derin bir nefes aldım. Merhaba, çocukluk özlemim. İçeriye girdim. Hızlı hızlı nefes alıp vermesi beni ne kadar korkutsa da şu an konuşarak rahatlatabilirdim sadece onu. Duvarın en köşesine, benden en uzak yere gitti. Korkuyordu benden. “Melek,” dedim tereddütle. Neden yabancı gibi bakıyorsun bana? Diz çöktüm. O adam, ben küçükken bana vurduğu zaman, ben yerde olduğum zaman ayakta dururdu ve bana çok büyük, çok güçlü gelirdi. Ve ben o zaman daha çok korkardım. Onun da böyle korkmasını istemiyordum. Özellikle de benden. Hızlı hızlı nefes almaya devam ederken bir yandan yüzünü sildi bir yandan da iç çekti. Bende derin bir nefes aldım. “Tanımıyor gibi bakıyorsun bana?” dediğimde “Tanımıyorum.” diyerek bir darbe vurdu çiçek kız. “Hiç mi?” dedim bir umut. Kaşlarım kalktı. Kafasını salladı. “Çocukken…” dediğimde gözlerini yumdu. Kafasını salladı itiraz eder bir şekilde. “Çocukluğumu hatırlamıyorum.” dedi. Yutkundum. “Kimse kıramaz sanırsın ama bazen en sevdiğine kırılırsın.” demişti bir komutanım.

Düzenleniyor Bir ateşti beni kül eden ve bir ateşti yine beni canlandıran... Dünya ne kadar kirli bir yerdi,ne kadar vefasız. Acı hep vardı insanın hayatında,acı diri tutar derlerdi ama zordu herşey çok zordu.sevgi acı getirmişti Aile acı getirmişti Dost acı getirmişti,tutunacak bağlanacak her şeyim acıdan ibaretti...

"En sevdiğin çiçek ne peki?" Hiç düşünmeden cevapladım: "Lavinia Çiçeği." "Anlamını biliyor musun?" Kafa salladım. Lavinia, ölümün çiçeğiydi. Güzelliği için seven çoktu. Ama ben… anlamını öğrendiğimde sevdim onu. O, Gölge Timi’nin içindeki iki kadından biriydi. Ama karanlıkta en çok o fark edilirdi. Gözleriyle karar verir, kurşunlarıyla mühürlerdi. Geçmişinden kaçmıyor, onunla savaşıyordu. Dişi Kurt — Karşısına geçmeye cesaretin var mı?

Ben kimdim? Görevim neydi? Bu sefer hangi bedenin içindeydim? Bu soruları kendime her gözümü açtığımda soruyorum. Çünkü artık kendi dünyamda değilde bir oyun dünyasının içinde olduğuma inanmaya başlamıştım. Seviye atladıkça bir sonra ki seviye dahada zorlaşıyordu. Bu oyunda sıkışıp kalmıştım. İki seçeneğim vardı; Ya tüm seviyeleri tamamlayıp kendi dünyama dönecektim yada oyunun içinde öylece ölüp gidecektim.

Mardin ağası yüzbaşı dicle`nin berdel hikayesi

Hakkâri’deki şehir hastanesinde çalışan Doktor Alin Defne Akay, hayatını insanları iyileştirmeye adamıştı. Ama hastanenin duvarları, onun bilmediği bir gerçeği saklıyordu: En güvendiği iki kişi, en karanlık sırrın ortağıydı. Hastanenin altında gizli tüneller, iz bırakmadan yapılan ameliyatlar ve korkulan bir çete… Alin, bu düzenin içinde farkında olmadan kullanılıyordu. Kaçakçılık şebekesini çökertmek için bölgeye gönderilen bordo bereli komutan Evren Demir Vural, Alin’in adım adım yaklaştığı tehlikeyi ilk fark eden kişiydi. Gerçekler ortaya çıktıkça Alin’in güveni, sevgisi ve hayatı parçalanmaya başlar. Bazen bir ihanet, bir insanın tüm dünyasını yakmaya yeter. Ve bazen bir yabancı, o karanlıktan çıkaran tek ışıktır.

Bir tutulma aynı anda kaç hayatı etkileyebilir?. 💕 Gerçek miydi herşey yoksa yalan mı? Bir araç mıydım onun için yoksa gerçekten sevmişmiydi beni? 🖤 Vatan mı Aşk mı? Hangisini seçersem seçeyim kahrolan ben olacaktım.. ZG4566LM

Bazı sırlar, gölgeler arasında saklanır. Bazı yalanlar, kalplerin en derininde iz bırakır. Ve bazen zamanın ve Kaderin ördüğü Yollar ,birbirine yaklaşan iki ruhu yeniden bir araya getirir.

Ben toprak Göktuğ ve güneş`in kızları annem ve babamın aşkı çok büyüktü her zaman öyle bir aşk bulmak istedim ama yanıldım çünkü babam gibi biri yok bu hayatta

Askerlerin çoğu şeyi görevde saklıdır; Aşklar gibi...

Bir kızımız var bu kızımız kendisine atılan iftira sebebiyle ailesi tarafından sorgulanmadan sorulmadan 13 yaşında sokağa atılıyor. Memleketinden İstanbul gibi tekin olmayan ve büyük bir şehire taşınıyor elinde bulunan bir miktar parayla. Sokaklarda kalıyor hem çalışıyor hem de okumaya çalışıyor, bir süreliğine yanlış bir yola sapsa da hemen doğru yolu buluyor ve üniversiteye giderek vatana yararlı bir Türk kadını oluyor. Uzun bir göreve gidiyor o görev sırasında hayatının aşkıyla tanışıyor ancak yolları Miranın biten göreviyle ayrılıyor. Bir hikaye başlamadan yarım kalıyor. Görevden hemen sonra tayini çıkan Mira Ailesinin memleketine taşınıyor ve onların 3 sokak alt mahallesinde yaşamaya başlıyor. peki Mira aşık olduğu adamla tekrar karşılacak mı? ailesi ile karşılacak mı? Ailesi ile karşılaşırsa sonucunda neler olacak? gelin Miranın ağzından dinleyelim... İYİ OKUMALAR DİLERİM YAZRINIZ DÜŞ SOKAĞI.

"Söylesene Güllü?" dedi tekrarlayarak. "Gönlünde büyük adam olabilmeyi başarabildim mi?" "Beni, senden gizleyen herkesi karşına aldığın günden beri..." Kurumuş dudaklarımı ıslatmama fırsat bile vermeden dudaklarıma kapanıp cayır cayır yanmama sebep oldu. ... • ÇOCUKLUK AŞKI •YAŞ FARKI •POLİS/HUKUKÇU •ABİMİN ARKADAŞI •YAŞ FARKI (6) Mirza Devran Polat ve Gülfem Asel Karaca çocukluk arkadaşı, aynı zamanda zamanda karşılıklı dairelerde oturan aile dostlarıdır. Günlerden bir gün Mirzalar, babasının polis oluşundan dolayı Ankara`ya taşınmak durumunda kalırlar. Bu taşınmanın üzerinden yıllar geçer ve artık Gülfem ile Mirza büyümüşlerdir. Mirza, babası gibi polis olurken Gülfem Ankara`da yani, çocukluk arkadaşı olan Mirza`nın yaşadığı şehirde Hukuk Fakültesi kazanmıştır. Gülfem okulu için Ankara`ya gittiğinde aile büyüklerinin ısrarları üzerine, Mirza ve ailesi ile birlikte aynı evde yaşamaya başlar. Yıllar önce ayrılmak zorunda kalan Gülfem ve Mirza, yıllar sonra yolları kesiştiğinde tekrar bir arada olabilmeyi başarabilecekler miydi? 170623 . . .

“Bazen en derin yarayı, en sessiz kişi taşır.” Gökçe Akçay, psikoloji son sınıf öğrencisidir. Mezun olabilmek için bir danışanla terapi süreci yürütmesi gerekir. Ancak karşısına çıkan sıradan biri değildir: Sessiz, yaralı ve geçmişiyle savaşan bir asker. Kendi içindeki karanlıkla mücadele eden Gökçe, henüz kendini iyileştirememişken başkasına umut olmaya çalışır. Bu terapi, sadece bir akademik görev değil; kalpleri birbirine dokunan iki ruhun zorlu ve içten bir yolculuğuna dönüşecek. Kitappad`deki ilk Kod Adı : Terapi isimli kitaptır. Tüm hakları bana aittir. Kopyalanmasına kesinlikle iznim yoktur. (Ç)alınması durumunda gerekli hukuki işlemler tarafımca yapılacaktır.

Bir yanda Gölge Timi’nin sert ve soğukkanlı komutanı Emin Baran Yılmaz, diğer yanda idealleriyle bir köye atanmış genç öğretmen Reva Karaca. Biri karanlıkla yaşamayı öğrenmiş, diğeri ışığa inanmış. Kader, onları aynı yolda buluşturduğunda; görevle sevda, emirle kalp arasında ince bir çizgi kalır. Ve bazen, en karanlık gecede bile bir umut yanar…

"Gök kuşları beş Markut, Tırnakları bakırdan Ayın tırnağı bakırdan, Ayın gagası buzdan Geniş kanatları muhteşem hareketli. Uzun kuyrukları yelpaze gibi Sol kanadı ayı örter. Sağ kanadı güneşi Ey dokuz kartalın anası! Yayığı geçerken şaşmaz İdil üstünde yorulmaz, Öterek gel sen bana! Oynayarak gel sen sağ gözüme! Sağ omzumun üstüne kon." Eski Türkler, gök katlarının kayından olma hayat ağacının dallarında bulunduğuna inanırlardı. Bu ihtişamlı ağaç ulaşılmaz mavi gökle yeryüzü arasındaki bağlantıyı kurardı. İşte Markut hayat ağacının 7. ve son katında dururdu. Bir hudut misali oradan yukarı kimseyi geçirmez, tanrı Ülgen’in yeryüzündeki temsilcisi görevini son derece hakkıyla yerine getirirdi. Hareketli, devasa kanatları vardı. Gökyüzünü kaplayan kanatlarının birisiyle ayı diğeriyle güneşi tutardı. Göklerin sahibi derlerdi ona. Yeniden doğuşu temsil ederdi Markut. Gücü ve ölümsüzlüğü simgelerdi. Ne olursa olsun onun için sınırları korumak son derece önemliydi. Güzelliğinin ve gücünün korkutucu bir tarafı da vardı. Gelişi dosta sevinç düşmana korku vermekle kalmayıp önüne de kimse cesaret edip çıkamazdı. Dostu da olmazdı çok. Zaten tek bildiği korumak ve yaşatmaktı. Onun da en iyisini yapardı.

Hayat bazen hiç beklemediğin anlarda karşına yeni kapılar açar. “Yeni Görev” de tam olarak böyle bir yolculuk; hem kendimi hem dünyayı yeniden keşfettiğim, sınandığım ve büyüdüğüm bir serüven. Bu kitapta, bazen kırılgan, bazen cesur, bazen kararsız biri olarak attığım adımları, yaşadığım duyguları ve aldığım dersleri paylaşıyorum. Okurken kendinden bir parça bulacağını, kimi zaman kalbinin hızlandığını, kimi zaman durup derin nefes aldığını hissedeceksin. Hazır ol, çünkü “Yeni Görev” sadece bir hikâye değil; yeni başlangıçların, ikinci şansların ve içindeki gücün farkına varmanın davetiyesi. Sen de benimle bu yolculuğa katılmaya var mısın?

Sevdiğiniz adam için en fazla ne yapardınız? Ailenizi karşınıza alır mıydınız? Peki ya onunla birlikte daha önce hiç ayak basmadığınız topraklara gelir miydiniz? Nevbahar babasına sevdiği adamın bir asker olduğunu söylemiştir. Babası ise her ne kadar askerlerimizi seviyor olursa olsun kızının üzülmemesi için onu bir askere vermeyeceğini söyler. Sizce Nevbahar ve Keskin Nişancı Sarp her şeye rağmen birlikte olmayı, birlikte kalmayı başarabilecekler mi?

☀️☀️☀️ Bir okul… Bir görev… Ve sıradan görünen iki genç. 🦁🦁🦁

“Asteğmen Kaya. Bundan sonra benim timimdesin.” Ses tonundaki mesafe, dudaklarındaki sertlik… Kalbim daha hızlı çarptı ama bunun sebebi öfkeydi, tabii ki öfke! “Emredersiniz, komutanım,” dedim, sesimi titretmemeye çalışarak. O ise sadece kaşlarını kaldırdı. “Burada işini doğru yap. Benim timimde hata yapanın ikinci şansı olmaz.” İçimdeki ses gülerek fısıldadı: Hoş geldin Melis. Daha ilk dakikadan seni delirtti bu adam.

Gerçek, bazen en derin dağlarda saklanır; kan ve kaderle örülmüş köklerde… Aile dediğin, sadece kan bağından ibaret değildir; bazen geçmişin gölgesi, bugünümüzün en büyük cehennemi olur. Ve aşksa… O, en beklenmedik anlarda, en kırılgan yüreklerde filizlenen bir umut tohumu. Bu kitap, bir kadının kendini arayış hikayesi değil sadece. Bir ailenin sakladığı sırlarla yüzleşmesi, kimliklerini yeniden keşfetmesi. Ve sevginin, intikamla, zorunlulukla, gelenekle dans ettiği sert bir zeminde filizlenmesi. Burada aşk, güzel sözlerle değil; yıkımla, direnişle, fedakârlıkla var olur. Ve gerçekler, bazen yaralar açar ama aynı zamanda iyileştirir. Çünkü insan önce kendisiyle barışmadıkça, hiçbir şey tam anlamıyla huzura ermez. Hazırsan, gel bu yola birlikte çıkalım. Güçlü ol; çünkü bu hikaye kolay değil. Ama şunu unutma: Her karanlığın sonunda, bir ışık vardır. ------ UMARIM BEĞENİRSİNİZ. BU KÜÇÜKKEN YAZMIŞ OLDUĞUM BİR KİTAPTIR O ZAMANLAR ÇOK YAYINLAMAK İSTEDİM İLK BÖLÜMLERİNDEKİ KLİŞELERİ AZALTARAK YAYINLAMAYA ÇALIŞTIM BAZI BÖLÜMLERİ KOMPLE SİLEREK BİR ŞEYLER YAPMAYA ÇALIŞTIM O YÜZDEN YARGILAMAYIN O ZAMANKİ YAZDIĞIM ŞEYLER SONUÇTA OLAĞANÜSTÜ BİRŞEY BEKLEYEMEZSİNİZ ÇÜNKÜ O ZAMAN Kİ HAYAL GÜCÜM BETİMLEME SEVİYEM VE ÖĞRENMİŞLİK SEVİYEM ŞUANDAN DAHA AZ.

Adli Tıp Doktoru - İstihbarat Komutanı

30.03.2025 Hemşire Nazlı Aydoğan ve polis memuru Ali Efe Gündüz`ün birbirlerinden habersiz olan sevdalarını konu alıcaz... Aşk tesadüfleri sever;) saçları hafif ıslaktı ve anlına düşmüştü giydiği kıyafetten dolayı vücudu çok belli oluyordu dikkatli bakınca çok yakışıklıymış taş gibi mübarek `Hem sesi hem kendisi karizma çocuğun` İlk defa katılıyorum sana iç ses -"Beni süzmen bittiyse burda ne işin olduğunu açıkla" dedi sırıtarak -"Seni ne süzcem be nereni süziyim ben senin" diye çıkıştım utanmıştım ama bunu fark edemezdi çünkü ben utanınca yanakları kızaran kızlardan değildim :)) -"Tabii kesin o yüzden öyle dikkatli dikkatli bakıyordun" dedi anında hah sen kimsin ki haspam göz devirdim o da ikinci sorusunu yineledi -"Ne işin var burda" -"Az önce melek teyze gün var dedi ama ben mi yanlış duydum" -"Burda oturuyorsun yani bizim mahallede" -"Mahallede oturmakla kalmayıp tam tamına karşı dairenizde yaşıyorum" dedim anında, bir anda kafasını bana doğru çevirdi şaşırmış olmalıydı çünkü bende şaşırmıştım sabah gördüm bitti gitti diye düşünmüştüm ama işte tevafuk -"Karşı dairede mi yaşıyorsun tevafuğa bak sen" dedi -"Neyse benim burda daha fazla durmam uygun değil" deyip arkama bakmadan içeriye geçtim Kısa bir kesit koyayım dedim nasıl sizce Kitap tamamen şahsıma aittir lütfen (ç)almayınız İlk kitabımdır mantık hataları olabilir!

"Tek bir yasak var ölemezsiniz! O zaman başlıyoruz .Görev 1..." ---- Hızlı hızlı adımlarken kulağımda onun sesini duydum. Ölümcül bir saklambaçtı bu. O saydı ben nefes nefese tamamladım. Bir Ruhum kir İki Kayboldu seninki Üç Onu bulmak güç Dört Bütün günahları ört. Beş Seçtin onu eş Altı Gözlerimi kapattı Yedi Bekledi Sekiz Geçmişten eskiz Dokuz Artık sıkılmaya başlıyoruz On Son Bağlantı kesildi. Bu sefer gelen ses arkadaşımındı. "Sana tek başına gitmemeni söyledim. Budalalık bu!" "Çok geç!" Hızlı adımlarım karşımdaki kişiyi görmemle durdu. "Onu buldum!" Şaşkınlıkla dudaklarımdan firar eden kelimeler boğazımda düğümlenmişti. "Ne!" Birkaç saniyelik sessizlikten sonra endişeli bir ses tekrar kulağımı tırmaladı. "O burada..." "...çıkın ikinizde hemen oradan çıkın çabuk!" Sırılsıklam olmuş halimi umursamadım. Kulağımda bana bağıran arkadaşımın sesi artık çok uzaktan geliyordu. Yavaş yavaş ona yürürken ayaklarım beni zar zor tutuyordu. O da bana benimkinden daha hızlı adımlarla yaklaşmaya başladı. Aramızdaki sadece bir mesafe değildi yıllardı acıydı... Tam ortada buluşup göz göze geldiğimizde dudaklarından bir kelime döküldü lakin tam o sırada kaderin cilvesi olsa gerek büyük bir şimşek çaktı. Kelimesi fısıltıya dönüştü. Dudaklarını okuyamadım. Yağmur sesimizi bastıracak derecede yağıyordu. Ona ne dediğini soracakken gözlerimin önünde bir perde belirmişti. Başım döndü, dengemi sağlayamadım. Görüş alanım bulanıklaşmıştı. Bana neler olduğunu anlayamıyordum. Onun bakışları mı değişti? Çok bulanıktı ayırt edemiyorum fakat bu gördüğüm korku mu? Sırtımda bir sızı hissediyorum bedenim beni tutmuyordu yere düşerken beni tutan parmakları hissettim. Birlikte mi düştük? Sanırım bilincimi kaybediyorum. Ona sormam gerek ne demişti?

Güç bedende değildir. Akılda, ruhta ve kalptedir. Bir kişinin dış görünüşüne bakarak güçlü diyemezsiniz. Bir kişinin gücünün kapasitesini öğrenmek için ya aklına, kalbine girmeli ve vazgeçilmezi olmalısınız yada ruhunu görmelisiniz. Bedeni yaşayan bir ruh görünmez değildir. Bir göz temasıyla, bir damla gözyaşıyla, bir acı tebessümle ruhu apaçık bir şekilde görebilirsiniz. Cesaretse yüreğin saklısındadır. Kalbini birine kaptırdığın zaman o cesaret, esaretinden kurtulur ve hürlüğe kavuşur. Cesaret iyidir derler ya aslında öyle değildir. Her cesaret beraberinde gözyaşlarını da getirir. Gözyaşları zayıflıktır ama gözyaşlarını gün yüzüne çıkarmamakta cesaretsizlik. Yoksa gözyaşları mıydı bizi acıtan, kalbimiz miydi sonsuz acı salgılayan? Hangisi bize ihanet etti? Acısıyla kanayan kalbimiz mi, ardı ardına akarak kor gibi yakan gözyaşları mı? En büyük çığlık, çaresiz hıçkırıklardır. En büyük ateş gözlerden akan yaşlardır. En büyük kalp sızısı, kalbe düşman olan aşktır. Aşk ölümdür. Aşk acıyı göze almaktır. Aşk içten içe kanayıp dudaklara en içten tebessümü yerleştirmektir. Ve aşk yalan sevgi oyunlarıdır. Kalbe girdiğinde tüm güzellikleri yok eder ve geçici mutluluk eşliğinde eceli getirip avuçlarının ortasına yerleştirirdi. Adeta ‘bak’ derdi. ‘Bak gör bu aldandığın mutluluğun sonuçlarını. Şimdi ağla, haykır, kır dök, öl ve çek zayıflığının acısını ben artık yokum.’ Her mutluluğa aldanmamak gerekir. Çünkü her mutluluğun arkasında acı bir haykırış saklıdır. Her güzelliğin bir sonucu vardır. Tıpkı güzel bir bedeni acı geçmişin kirletmesi ve tüm güzelliği gölgede bırakması gibi. Güzel bir bedeni herkes severdi, önemli olan bir kadının ruhunu ve geçmişini sevebilmekti. Her anlamda karanlığa kuşanmış bir kadına gönlünü kaptıran bir erkek, o kadının karanlığını silmek zorundaydı. Karanlık, karanlığı silebilir miydi? İşte bunu zaman gösterecekti.