Aden Gümüş yeraltinin en büyük kadın mafyasidir peki bir gün en büyük düşmanı Meriç Sönmez`le yanlışlikla bir suça bulaşırlarsa

Karanlık çöktüğünde hiçbir şey eskisi gibi kalmaz...

Holdingin sahibi olmaya çalışırken katil çetesine giren Savcı Asya Güngör ve Holdingin yeni sahibi Sergen Çevik`in güven kiriklariyla dolu hikâyesine var mısınız?

Siz hiç unutuldunuz mu? Unutanları suçlamayın! Zira her unutuşun ardında kim bilir ne hikâyeler vardır. Bu hikâyeleri dinlemeden suçlamak, ardıdan derin pişmanlıklar getirir. Tıpkı Ronya`ya olduğu gibi! Ronya önce unutacak, sonra unutulacaktı.

Erdem, ailesine bakabilmek için üniversitesini dondurmuş bir kızdır. Hayatını kazanmak için, bir marketin gece vardiyasında çalışmaya başlar. Ancak her şey, devamlı müşterilerinden birisinin alışverişlerine kayıtsız kalmasıyla, farklı bir yönde ilerler.

Her şey bir anda oldu. Bir çığlık. Bir silah sesi. Ve geçmişe ait o eski kapı…Tiwanaku. Liora, ailesini kaybettiğinde her şey bitti sanmıştı. Ama kamp gecesi duyduğu silah sesiyle birlikte, bir bilinmezin ortasına düştü — zamanın mı, kaderin mi, kimsenin bilmediği bir geçitten geçti. Ve o andan sonra hiçbir şey aynı kalmadı. Burada insanlar uçuyor. Kanatlı bedenlerle, keskin bakışlarla, gökyüzünde süzülen ırklarla dolu bir dünya: Aerionlar ve Umbreathler. Işıkla karanlık arasında sıkışmış bir savaş var. Ve Liora’nın gözleri, bu dünyanın dengesini bozacak kadar farklı. Kael, sürgüne gönderilmiş, kanatları yakılmış bir yabancı. Sert, suskun, ama Liora gibi kırık. Onu kimse istemiyor. Ama en çok da o, Liora’yı korumak için ortaya çıkıyor. Işık taşı onunla parlıyor. Umbreathler onun peşinde. Aerionlar ise ondan korkuyor. Liora bu dünyayı istemedi. Ama bu dünya, ondan vazgeçmiyor.

Acı yok! Gözyaşı yok! Merhamet yok! Ve en önemlisi güvenmek yok! Hepsi geride kaldı, hepsi o gecenin karanlığına gömüldü, boğuldu kaldı. Geriye nankörlük, iki yüzlülük, ihanet sağ çıkabildi o geceden. Tek çare, tek kan tanesi kalana kadar savaşmaktı, tüm benliğinle! Ya da kül olup savrulmaktı. Ya ikisi de birlikte olsaydı? Ya yana yana kül olan biri sonuna kadar savaşsaydı? 25 yaşında hayatını abisinin ölümünün ardındaki sır perdesini aralamaya adayan bir kadın ve diğerlerinin, kadının yoluna engeller dikenlerin hikayesi. Hayat bazen, bazı şeyleri kafana vura vura öğretirdi, o da o gün her şeyi böyle böyle öğrendi. Bu hikayede kimseye arkanı dönüp güvenemezsin! Kimseye kalbini yaslayamazsın! Tek çare sensin, ve tek kalmaya devam edeceksin.

Bazen susmak bir tercihten çok, bir hayatta kalma biçimidir. Ben bu mahallenin içinden susarak geçtim. Başımı hep eğdim, gözüm hiç kimseye değmesin diye. Ama ne kadar kaçarsan kaç, karanlık bir adım ötende yürür. Ve bazen tam dönüp gidecekken, seni kendi sessizliğinle yakalar. Benim adım Meryem. Yirmi iki yaşındayım. Tesettürüm, kalbimin üzerine giydiğim bir dua gibi. Hayatım; namaz vakitlerine bölünmüş, Kur’an sesiyle şekillenmiş bir sessizlik. Ama içimdeki huzurun üstüne siyah bir gölge düşmeye başladığında bunun adını koymak istemedim. Çünkü o gölgenin adı Harun’du. Onu herkes tanır. Tanımayanın duyduğu bir hikâyesi, çekindiği bir suskunluğu vardır. Mahallede bir çocuk ağladığında, anneler "Harun gelir" diye susturur. Bir kadın gece tek başına yürürken, adımlarını Harun’un evine yaklaşmadan hızlandırır. O, sokak lambalarının sönük kaldığı adamlardandı. Ve ben… onu hiç tanımak istememiştim. Ama tanıyordum. Çocukluğumdan beri.

"Medusa`nın sadece saçlarında yılanlar yok. Kalbinde de zehirli yılanlar yuva yapmış. İçeriye girecek olanı zehirleyerek, ruhunu kemirip sömürmeden bırakmaz. Beni Anlıyorsun değil mi?.."

O hep vardı; bazen bir ağabey, bazense bir aşık. O hep benimleydi; bazen baş ucumda, bazense düşlerimde. O hep benimdi; dünüm, bugünüm ve yarınımdı. Karanlık ruhundan sızan ufacık ışık hüzmesiydi o. Çocukluğundan beri kendi karanlığından bile sakındığı yegane değerlisi. Annesinin adını taşıyan bir mücevherdi o. Kokusu annesinin gittiği cennet bahçelerinden gelirdi. Çocukluğuydu o. Ağabeylik yaparken git gide aşık olduğu küçük kız çocuğu. Emir Barlas - Mahlika Kızıltan

Gece kaybolduğunda ışık çıkardı ortaya ama bilmezdi gecenin kâbusunda kaybolduğunda ışık bir daha olmayacak hayatında... Onlar ; IŞIK YÜCEL & AKTAN ÇETİN Biri ışığı temsil ederken diğeri karanlığı temsil edecek ve bunu onlar bile bilmeyecek..

Korku en büyük silahtır ve herkes bu silahı bir gün kendine sıkmak zorundadır. Çünkü ilkler her zaman korkuyu,korku acıyı acı ise hüsranlar çıkarır ortaya. "İlk darbe herzaman ilke atılır." "Zamanla ise o ilk hep çürük kalır" "Arkadaki ise sadece izleyici kalır" Normal bir hayatı olan Eliz Erber bir gün ansızın çiçek ve not alması ile hayatının düzeni yavaş yavaş değişmeye başlar ve ortaya yeni sırlar çıkmaya başlar ama çıkan sırlar,yaşanılan olaylar bazı duygulara engel olamaz . "Güneş yıldızlar görünsün diye batar. Karanlık ışığın olsun yolun hep aydınlık olsun yıldız çiçeği"

Hastanede Zeynep Zambak tarafından 2 bebeğin bileklikleri değiştirilmişti. 2 masum canın hayatları değişmişti. Bu iki bebekten biri Elif Demirkan bir diğeri ise Gece Mira Zambak`tı. Zeynep Zambak`ın hedefi öz kızını bu sürekli kaos içinde olan aileden uzakta tutmak ve huzurlu yaşamasını sağlamaktı. Ona göre Alisa Demirkan`ın kızının hiçbir önemi yoktu. Zeynep bu kıza isim bile koymamıştı. Öz kızı olmadığı için umursamıyordu. Geceye ismini abisi Buğra vermişti. Geceye bakınca gece leyin gökyüzüne bakmış gibi hissediyordu. Simsiyah saçları ve siyaha kaçan mavi gözleri gökyüzünü anımsatıyordu. Beyaz teni ise yıldızları. Gece ismini bu yüzden koymuştu. İyi biri olsun herkese yardım etsin diye de iyilik anlamına gelen Mira ismini koydu. Buğra bir askerdi. Bordobereli bir üsteğmendi. Kardeşini görür görmez kardeşi onun zaafı olmuştu bile. O kadar masumdu ki Gece.

Aşk mı? Yoksa esaret mi? Hayatın en çetin sınavı burada başlıyor. Senin hikayen sona mı yoksa yeni bir başlangıca mı yazıldı?

Dünyanın en zor sınavlarından geçerken, insanın içinde büyüyen ateş nasıl söner? Ya da tam tersine, o ateş nasıl en soğuk kalpleri bile eritir? Kahramanımızın hikayesi tam da burada başlıyor; acının, ihanetin, aşkın ve umutla örülmüş kaderin kesişim noktasında. Her sayfa, ruhun derinliklerine dokunan duygularla örülü; her satır, kalbin en gizli köşelerinde saklı kalan sırları ortaya çıkarıyor. “Ateşin Gülü”, sıradan bir aşk hikayesi değil. Bu, hayatta kalma mücadelesi, kendini keşfetme ve değişimle yoğrulmuş bir serüven. Dostlukların sınandığı, ihanete rağmen ayakta kalmanın mümkün olduğu, her karanlık köşede bir ışık aramanın öyküsü. Kahramanımız, içindeki o sönmez ateşle, kendi kaderini yeniden yazmaya çalışırken, okurlarını da kendileriyle yüzleşmeye, korkularını aşmaya davet ediyor. Bu kitap, sırlarla örülü bir dünyada, umut ve tutkunun nasıl ayakta kalacağını anlatan bir başyapıt. Sayfalarını çevirdikçe, kendini kahramanın yerine koyacak, onun acısını hissedecek, onun sevincine ortak olacaksın. Ateşin içindeki o nadide gülün hikayesi, seni unutulmaz bir yolculuğa çıkaracak; aşkla, cesaretle ve kararlılıkla örülmüş bir serüvenin tam kalbine. Hazır mısın? Çünkü “Ateşin Gülü” seni, her şeyin mümkün olduğu, kaderin yeniden yazıldığı, ve tutkunun her zorluğu aşabileceği bir dünyaya götürecek.

“Bazı çocuklar hayata başlarken ellerinden tutulmaz... Bazı sesler içimizde yankılanır, yıllarca susmaz.” Gabriel dört yaşında bir ağacın gölgesinde dizlerine sarılarak sessizliğe sığındı. Yetimhanenin soğuk duvarlarında, annesinin sıcak sesinden geriye kalan tek şey, zihninde yankılanan bir boşluktu. Yıllar geçti. Sözler sustu, arkadaşlıklar soldu. Yalnızlık onun yoldaşı, karanlık ise tek gerçeği oldu. Ama sonra bir ses... önce bir dost, sonra bir kadın... sonra yeniden doğan bir anlam. Satırlar arasında gezinirken kendi varlığını yeniden inşa eden bir çocuğun, bir adamın ve bir hayatın hikâyesi bu. Varlığın Kıyısında, karanlıkla konuşan bir zihnin içsel yolculuğu; umutla, kayıpla ve kabullenmeyle örülmüş bir hayat anlatısı. Kadir Onur Mete

Wattpad kitabımı düzenleyerek burada yayınlıyorum

İstanbul`un manzaralı bir köşesinde çekirdek kola ikilisi yapan üç kişilik ekip Bataklık Kralının emriyle kaçırılır. İçlerinden biri kız olan ekip yanlış anlaşılmaya kurban gitmiştir. Onları bir fabrikaya getirdikten sonra Bataklık kralı tarafından yanlış kişiler olduğu anlaşılmıştır fakat misafirlerinin bir yere gitmeyeceği de aşikardir. İpek ve Bataklık Kralı Atakan`ın hikayesine hoşgeldiniz.

**Mafya kurgusudur. ... “Git...” diye fısıldadım, sesim dudaklarımdan güç bela bir fısıltı gibi dökülmüştü. “Gitmeyeceğim, gözlerime bak.” Onun gözlerine bakmak bir katilin gözlerine bakmaktı, onun gözlerine bakmak bir katilin gözlerinde ölümü izlemekti. “Sen bak ki ben göreyim...” diye fısıltıyla konuştu, parmakları tüy gibi bir temasla çenemi kavrarken bakışlarımı alev alev yanan mavilerine çevirdi. “Kendimi görmeyi hayal ettiğim göz bebeklerine nasıl bir cehennem yerleştirdiğimi.” ... Massimo Dante Morelli, İtalyan mafyasının karanlık dehlizlerinde hüküm süren bir gölge. Kullandığı zehre panzehir ararken, kaderin ağları onu genç bir kimyagerin laboratuvarına düşürür. Aşk ve nefretin, yaşam ve ölümün dans ettiği bu labirentte, hangi taraf kazanacak?

21 ailenin kanla yazılmış anlaşmasında, aşk sadece bir yan etkiydi. Onlar, birbirinden nefret eden iki düşman... Ama aynı örgütün en gözde üyeleri... Ve şimdi, zorunlu bir evliliğin iki başrolü. Gösterişli bir düğün, ihtişamlı bir ev ve etraflarını saran silah sesleriyle örülü bir hayat... Ama asıl fırtına, duvarların ardında kopacak. İkisi de kendi karanlığını saklarken, nefretle örülü bağlar yerini tehlikeli bir tutkuya bırakacak. Ve sonunda... sadece biri ya da ikisi değil, belki de tüm sistem yanacak.

"Refaha kavuşan yollarımız ise bir çıkmaz sokaktı..."

Doğum gününde karşılaştığı çete liderinin ona takıntılı olmasıyla karanlık bir dünyaya çekilen ve büyük bir seçim yapmak zorunda bırakılan bir kızın hikayesi... Olumsuz örnek davranışlar vardır

Gölge bir iz değil... Gölge, karanlıkta yürüyen adaletin tam kendisiydi 🐦‍🔥

Yıllardır öğrencilik yaptığın okula şimdi neden yabancısın? Nefes almak… Garip hissettiriyordu, sanki herkes ve her şey bir rüyaymış gibi fakat bi o kadar gerçekmiş gibi. Ne olduğunu anlayamadığınız okul yılında vizyonlar görmeye başlarsanız ve kafanızda dönen bir ses size geçmişinize sürüklerken öylece yaşamaya devam edebilir misiniz? Yaşananlar bir oyun mu yoksa gerçek bir ihanet mi? Bu sorunun tek bir cevabı vardı. Oda onda, Tom Marvolo RİDDLE’NİN avuçlarının arasındaydı. “Yıllar geçti, hayatlar soldu insanlar değişti. Yaşanılan anılar sadece eski bir hatıra olarak kaldı. İyi ve kötü insanlar... Zaman onları elemedi. Çünkü onlardan önce elenmesi gereken bir yığın insan vardı, zaman bir kavram değil bir yaşanmışlık yaşanılabilecekliktir değişim gösteren ve göstermeye devam eden bir olgu. Hayatınızı yaşayın, gelecek için bir fotoğraf bıraksanız yeter. Asıl bırakmanız gereken yaşanılmış hayatlarınız olmalı” -MELANTHA VIELLA. (Büyü tarihçisi, yazarı) € +16 uyarısını belirtmek isterim. Bölüm içlerinde ayrı uyarılar yapılmamaktadır. € Hayran kurgusudur, değişiklikler yapılmıştır. Farklı gelebilir fakat sadece kendinizi olayların akışına bırakın € karmaşık gelen, eksik gelen yerler olabilir fakat her şey nihayete ericek. Güncellemler yapılacaktır. € Her şey bir kehanetle değişmek üzereydi! Peki bu kehaneti kim biliyordu? Kim neden bunu yaptı?

❝𝐁𝐚𝐳ı 𝐫𝐮𝐡𝐥𝐚𝐫 𝐤𝐚𝐫𝐚𝐧𝐥ı𝐠̆𝐚 𝐦𝐚𝐡𝐤𝐮̂𝐦 𝐝𝐨𝐠̆𝐚𝐫. 𝐁𝐚𝐳ı𝐥𝐚𝐫ı 𝐢𝐬𝐞 𝐨𝐧𝐚 𝐤𝐞𝐧𝐝𝐢 𝐢𝐬𝐭𝐞𝐠̆𝐢𝐲𝐥𝐞 𝐭𝐞𝐬𝐥𝐢𝐦 𝐨𝐥𝐮𝐫.❞ Tormentum - akıl hastası suçluların kapatıldığı, deneylerin yapıldığı o meşum hastane - babamın son durağıydı. Onu her ziyaret edişimde, gözlerindeki o korkunç boşluğa biraz daha yaklaşıyordum. Ben Vera. Vücutlara dövme işleyen, ama kendi ruhundaki yaraları asla kapatamayan bir sanatçıyım. Ta ki o gelene kadar. Adını bile bilmediğim o adam, Tormentum`un en tehlikeli mahkûmlarından biriydi. Çift kişilikli bir katil. Bir yanıyla bana bakarken, diğer yanıyla içindeki canavarı besliyordu. Ve bir gün, o karanlık gözlerle karşılaştığımda anladım: Biz aynıydık. O da benim gibi, karanlıkla doğmuştu. "Bazı insanlar karanlıkta yaşamayı seçer, çünkü aydınlık, gölgelerinden korkmalarına neden olur."