Kozkoyan ailesi yeni bir eve taşınmıştı ama hiçbirinin olacaklardan haberi yoktu.

“Yolun sonu kalbim gel inat etme artık" Dediklerimle hafif bir gülümseme yer aldı suratında. Hafifçe üzerime eğildi. "Yolun sadece sonu değil başı da kalbin" dedi ve hafif duraksasa da devam etti. "Kalbin benim." Dediğinde dudaklarımda hissettiğim nefesle iç çektim.

Bir katil düşünün.. duygularını bitirmiş, tüm benliği bir hiç olmuş bir kız nehir. O hep karanlık sularda boğulmuşken artık karanlığı kendine arkadaş edinmiş ve bu yolda yalnız yürümye devam ediyor... Babası tarafından şiddete alıştırılmış bir kız çocuğu. Elinde oyuncak bebek olması gerekirken silah vardı neden? Bir gün onu merhameti sınamıştır, bir katil merhametli olabilir mi? Bir insan kendini babasını öldürecek kadar ileri gidebilirmiydi? O çift gözler baba diye ağlarken o kendi babasını da öldürmüştü. Polis.. kartal akat bu işin peşine düşmüş ve kendi geçmişi aksine merhametli bir polis.. sizce, Aşk mı daha ağırdır yoksa adalet mi? Kartal ise bu seçim ile sınanırken kendini nehrinin derin sularına attığının farkında değildi. `Bir kız nasıl hayatını mahveder biliyor musunuz? İlgiyi dışarıda aradığında. Denize atılan yem gibi derinlerde ilgi ararken avlandığını fark etmeden kendini ölüme atar.` Bu hikaye bir polis ve bir katilin hikayesiydi Bu hikaye nehirin derin sularının hikayesydi. Bu hikaye mahkûm oluşun hikayesydi...

Geçmişin Zincirleri – Nisara "Abin yüzünden öleceksin." Bir mektup, karanlık bir gerçeği gün yüzüne çıkarıyor. Geçmişin gölgesinde kaybolmuş bir abi… Abisiyle yıllardır yüzleşmekten kaçan bir kadın… Ve ölümün, yıllardır gizlenen sırların ardında pusuda beklediği bir an. Karanlık bir geçmişin üzerine inşa edilmiş bir hayat, yıkılmaya çok yakındır. Aren`in nefret dolu bakışları, her adımda Nilda`yı bir zincir gibi sarar. Ve şimdi, tüm bu yılların ardından, yüzleşmek zorunda kalacağı bir gerçekle karşı karşıya. Bir mektup… Bir ölüm tehdidi… Ve kaybolan zamanın peşinden sürüklenen bir kader… Geçmişin zincirlerinden kurtulmak mümkün müdür, yoksa sonunda geçmiş, seni içine çeker mi? Geçmişin Zincirleri evrenine girmeye hazır mısınız?

Yıllar önce açılan bir hediye şimdi tekrar açıldı ve içindeki karanlık gizem gün yüzüne çıkarıldı. karanlık bir zaariflikle hepsinin ruhunda dolaştı ve onları kendi içine esir aldı, ölümün sırrı karanlığın içinde bir fısıltı ile "yeni oyun arkadaşların seni bekliyor, hazır mısın?" Bundan sonra bir dönüş yolu yoktu hazır olmasan da sen bir kuklaydın, süre başlamıştı. İpler dağıtılmış, saat kurulmuştu... tik tak tik tak unutmak, bazen unutmak için değildi, korumak içindi de, kötü olan hatıralar her şeyi unutturdu, bir kişi de iki kişi varoldu... ama bazı kötü hatıralar unuttuğumuz sandığımız anda geri dönerlerdi, her ipucu geçmişte saklı bıraktığımız günahlarımızı gün yüzüne çıkarırtırdı. ve bu defa kaçış yolu yok, unutmak yok, kötü anılara bile yer vermek yoktu çünkü oyun başlamıştı ve sizler bir kuklaydınız, karanlığın içindeki sırlar bittikten sonra oyun bitecekti ama bizde bitmiş olacaktık. bizler kuklaydık, sırlarımız ise bir ölümün ellerindeydi, buradan kurtulsak bile ruhlarımız her zaman burada kilitli kalacaktı...

Her şey tehlikeli bir hal almıştı. Beni ona bakarken yakalamıştı. Bana olan ilgisinden nefret ediyordum. Benim kim olduğumu biliyor muydu? Ya da ben onun kim olduğunu biliyor muydum? Benim onun peşinde olduğum gibi, O da benim mi peşimdeydi? ∞ Teyzesinin tahini çıkmasıyla tüm hayatını geride bırakıp sessiz bir kasabaya yerleşen Bengi`yi yeni bir başlangıç bekliyordu. Yolda kaza yaptıkları gizemli çocuğa yardım etmesiyle tüm hayatı alt üst olmuş, hiç bilmediği dünyaya adım atmak zorunda kalmıştı. Ailesini öldüren katilin peşindeyken, kendi içindeki karanlıkla da yüzleşmek zorunda kalan Bengi, artık sadece hayatta kalmak için değil, kim olduğunu öğrenmek içinde savaşacaktır. Çünkü o gizemli çocuk, gündüzleri normal insanken, geceleri kendini bilmeyen karanlığın ikiziydi. -------------------------------------------- Gerilim, kimlik, karanlık bağlar ve psikolojik çözülmenin sınırlarında dolaşan bir ilk roman, karanlığın İkizi.. Bu kitap sizi kendinizden bile şüphe ettirecek.

Yakında sizlerle.

"Ya...yalvarırım, beni öldürme" "Şşş, sana zarar vermeyeceğim. Sen zarar vereceğim son kişi bile değilsin" "N-ne istiyorsun benden?" "Vakti var, güzelim. Zamanı geldiğinde bundan sonra sadece sen ve ben olacağız. O günü iple çekiyorum..."

Bir doktor ve katilin hikayesi... "Sadra..." Elindeki küçük neşteri sol elinin parmakları ile çevirerek etrafta yavaş adımlarla dolanıyordu ve bakışlarını elindeki neşterden hiç çekmiyordu. Aniden olduğu yerde durdu ve bana bakmaya başladı. "Sadra ne demek biliyorsun, değil mi?" Hızlıca, biraz da adrenalinin verdiği hızla başımı aşağı yukarı salladım. Bakışlarını bir kaç saniyeliğine bana çevirdi. Bakışlarını tekrar benden çektiğinde elindeki neşteri çevirmeye devam etti. "Sadra... Asalet demek" Bana bakmadan söyledikleri ile şaşırmıştım çünkü ismimin anlamını çok az kişi biliyordu ve bu devirde neredeyse hiç kullanılmazdı. Elindeki neşteri çevirmeye devam ederken gözlerindeki nefret beni buldu. Gözleri gözlerimdeydi. Zaten yüzündeki maskeden dolayı sadece gözlerini görüyordum. Yemyeşil, koyu yeşil gözleri vardı ve az ışıklı bir ortamda olmamıza rağmen gözlerinin rengi çok belliydi. Bir anlık cesaretle, "Ne istiyorsun?" Diye sordum. Bu sefer elindeki neşteri hızla bana doğru fırlattı. Ellerimi hızlıca başıma koyarak başımı eğdim aynı zamanda da başımı başka tarafa çevirmiştim. "Bunun cevabını zaten biliyorsun!" Ellerim başımı koruduğu, kollarım gözümün önüne geldiği için hareketlerini ve gözlerini göremiyordum. Öfkeli sesi beni iliklerime kadar titretmişti ama hayır, benden ne istediğini bilmiyordum. •Bir doktor ve bir katilin hayatı ne kadar normal olabiliyorsa kitap o derece normaldir. •Sadra isimli yazılan ilk ve tek kurgudur. Çalınması durumunda gereken yerler baş vurulmaktan çekinilmeyecektir. •Kitabıma bir şans vermenizi tavsiye ederim. Yazılma tarihi: 19/06/2024 Paylaşılma tarihi: 01/01/2025 (Wattpad`de de mevcuttur.) İyi günler dilerim🍂🍁🤎

Onlar sıradan bir ikiz kardeş değil… onlar tek bedende iki yara, aynı kalpte iki çığlık ve birbirinin aynasında savaşan iki yarıydı. Biri ateş, biri buz. Biri yumruğuyla dünyayı susturur, diğeri zekâsıyla ölümün bile önüne geçebilir. Birinin öfkesi karanlığı deler, diğerinin sessizliği gölgeleri susturur. Biri düşerse, diğeri de düşer. Birini yok sayan, ikisini birden karşısına alır. Biri Vahşi: Öfkesini yumruklarıyla konuşan, kanın ve savaşın dilinden anlayan. Diğeri Lanetli: Sessizliğiyle plan kuran, gölgelerin içinden zafer inşa eden. Bir gecede çocukluklarını kaybettiler. O andan sonra, dünya onlar için yalnızca tek bir kelimeye indirgendi: İntikam. Onların oyunları artık iplerle bebek sallamak değil, gölgelerle hesaplaşmaktı. Çünkü o gece bir söz verdiler: “Bizi kıran herkes, bizimle kırılacak.” Kaybettikleri her şeyin karşılığını almak için büyüdüler ve artık durdurulamazlar. Ama kanla yoğrulan bu yol, onları sadece düşmanlarıyla değil, kendi içlerindeki karanlıkla da yüzleştirecekti. Ve şimdi dünya, ikizlerin intikamıyla sarsılacak. Kardeşlik, ihanet, yeraltı savaşları ve acımasız bir hesaplaşma… Bu sadece başlangıç. Rusya’nın buz gibi sokaklarında kan dökülürken, ikizler düşmanlarını tek tek yere indirecek. Yeraltı ringlerinde yumrukların, bıçakların ve kurşunların konuştuğu her an, onların hayatta kalma savaşı daha da kızışacak. Her dövüş, yeni bir düşman… Her darbe, yeni bir yara… Her gece, yeni bir hesaplaşma. İkizler sadece düşmanlarını değil, kendi kaderlerini de boğaz boğaza sıkıştırıyor. Ve bu yolda tek bir kural var: Ya onlar kazanacak… Ya da yer altı dünyası kaybedecekti.

Alev adli psikologluk yapıyordu ve insanların dertlerini dinliyordu fakat kimse onun sorunlarını dinlemiyordu ve 22 yaşında kadar Alev her şeyi içinde yaşadı... Taki Alev bir mahkum olna Arlazla tanışana kadar. Arlaz artık Alev için Alevin çölünde açan bir çicekti.

"Ateşle oynamak mı? En sevdiğim." ❤️‍🩹🔥

Mafya klişelerinden uzak,güçlü ana kadın karakter,ve bıçaklarla flörtleşen çifti okumak istiyorsanız iyi okumalar.Ayrıca şiddet,tecavüz,kiss gibi olumsuz örnek oluşturacak davranışlar içerebilir uyarısında lütfen dikkate alın.

Bir defter katile aittir ve polisler ise bu katili bulmaya çalışır.

Odanın sol tarafından koyu tonlarda bir tane sandalye getirdim ve tam karşısına yerleştim. "Kendini tanıt, sarışın." Başını yerden kaldırıp saniyesinde, "Senin gibi katilllerin yakalanmasına yardımcı olan, bir dedektifim." diye yanıtladı. ꕥ ꕥ ꕥ Neden yapıyorsun bunları?" diye sordu. Sesi öfke ve çaresizlikle doluydu. "Sanat için, dedektif," diye yanıtladım sakin bir şekilde. "Her bir cinayet, karanlık ve güzelliğin eşsiz birleşimi. Sizler sadece birer araçsınız... Bu gösterinin bir parçasısınız." dediğimle gözlerini sıkıca yumdu. ... °Seul`ün en iyi dedektiflerinden, Han Jisung. Güney kore`nin acımasız seri katili, Lee Minho. °°Bu fic argo sözler, küfür, kışkırtıcı unsurlar ve 🔞 içerikler vb. İçermektedir. °°°dark romance (Lycoris Radiata, Japonya başta olmak üzere çoğu ülkede ölümü temsil eden çiçek olarak bilinir. Kırmızı örümcek zambağı veya Lycoris Radiata olarak bilinir.)

Xia adında güzeller güzeli bir kız, büyüleyici gözleri ve acımasızlığıyla tanınan bir seri katil... Xia, daha henüz küçükken babasını bir yangın sebebiyle kaybetmiştir. Bu durum onu bir ömür boyu unutmamasına neden olsa da asıl onu sarsan geçmişinde sadece bunu hatırlamasıdır. Günümüzde; annesinin baskıcı, kızını bir prenses gibi, kurallarla büyütmesinden zorla gönderildiği buz pateni kursunda beklenmedik bir mesaj alır. Mesaj, bir seri katildendir. "Yarın son gününün keyfini çıkar, güneşin parıltısı. İntikamım acı olacak." Peki ya bu intikamın sebebi neydi? Xia`nın büyüleyici gözleri ardında saklanan geçmişin yangını, şimdi bir katilin soğuk nefesinde yeniden alevleniyordu. ❝Hikayemiz şimdi başlıyordu fakat biz çoktan kana bulanmıştık.❞

Kimsesizler Okulu Burasını sadece bir okul sandın değil mi? Bende öyle düşünmüştüm, meğersem benim cehennemimiş. Görünürde sadece iki kelime ama bende bilmiyordum bu okulda sadece, Kimsesiz Çocukların Ve Disiplin suçlularının olduğunu. Kural tanımaz bir topluluğu nasıl eğitebilirsin ki? Kural tanımadıkları için buradalar nede olsa. Ölümle Evet o cellat bizi ölümle eğitmeye çalışıyordu. Bizim sınavımız hayatta kalmaktı. Peki sizce bu cellat ne kadar başarılı olacak? Azrail`in bizi kovaladığı bu yolda benimle olacak mısın? Olmasan da olur ben kaçmaya devam edeceğim.

Tek bir gerçek, tüm yalanları ortaya çıkarabilir mi? Ceylan’ın hayatı tek gecede değişti. Önce okulda işlediği vukuat, sonrada üvey abisine yaptığı şey, Ceylan hayatı uğruna kendini riske atmış, daha 16 yaşında iki vukuat işleyerek kaçmıştı. Onu yanına alanlar ise Duman kardeşler olmuştu.

"Bazen bir karar sadece bir hayatı değil; adaleti, kimliği ve aklı da yerinden oynatır..." Yıllar önce alınan bir mahkeme kararı, bir annenin hayatını söndürdü. Ve o kadın, intikamını sessizce doğurdu. İki bebek... İki hayat... Ve ters yüz edilmiş bir gerçek. İzlerini bir balıkla süsleyen katil, artık susmuyor. Her cinayet, bir sırrı kazıyor yerin altından. Mavi`nin Resitali başlıyor. Bileklere kazınan her çizim, kimliklerin, ailelerin ve vicdanların maskesini düşürüyor. Bu sadece bir cinayet romanı değil... Bu, yerinden edilmiş bir hayatın kendi yerini geri alma hikâyesi. "İntikamın rengi bazen Mavi olur."

Farklı hapishanelerden gelen farklı hastalıklara sahip hastalar. Onlarca kişiyi öldüren katiller. Farklı acılar çeken, farklı işkenceler gören mahkumlar. Hayatlarını yaşayamayan çocuklar. Katil, mahkum, çocuk. Biz bunlardık. Katilde olmuş, onlarca kişiyi de öldürmüştük. Mahkumda olmuş, onlarca işkence de görmüştük. Çocukta olmuş, çocukluğumuzu da yaşayamamıştık. Şimdi ise, ölmemiz bekleniyordu. Ya ecelimizle, ya cinayetle.

YETİŞKİN İÇERİK !! Küçük kız , korkuyla odaya adım attı . Yerde, kanlar içinde yatan iki adam . Aralarından biri küçük kızın babasıydı ama onu daha çok sarsan başka bir şey vardı… Silahı tutan kişi Çocukluk arkadaşı, Kalbinin tek sahibi Aşkından ölüp bittiği çocuk tutuyordu silahı. Küçük kızın gözleri büyüdü . Elleri titredi. Katil miydi o? Masum mu ? Kurban mıydı, yoksa kurban eden mi ? Kurt mu ,yoksa kuzu mu ? Titreyerek parmağını ona doğrulttu. “Katil “ dedi küçük kız usulca . Çocuğun yüzü hayal kırıklığıyla parladı . İşte o an yanıldığını anladı küçük kız .peki o zaman katil kimdi ? Kimdi bu maskenin ardındaki ? Peki ya maske düşünce neler olucaktı…

``Bunları böyle normal bir şey gibi anlatman biraz garip değil mi?`` dediğimde üst dudağımdan gözlerime kadar, neredeyse yüzümün ortasına kalemle dümdüz bir çizgi çizer gibi baktı. ``Garip mi? Belki de öyle,`` dedi gülümseyerek. ``Ama artık o günler geride kaldı. Şimdi korkacak bir şeyim yok.`` Onun bu rahatlığı beni etkilemişti. Belki de gerçekten korkacak bir şeyimizin olmaması, en büyük korkumuzun kendimiz olduğunu fark etmemizdi. Yine de, gecenin sessizliği ve karanlığı her zaman biraz tedirginlik yaratırdı içimde. Ama ona karşı bunu kabul etmek istemiyordum. #Yazı 7 #psikoloji 17 -*-*-*- Başlangıç:25/11/23

Seri katil ve aynı zamanda Mühendis olan bu kadının yıllar sonra ortaya çıkan ailesiyle imtihanı. Abileri fazla ve ünlü iş adamları oldukları için tanınmış kişi olacaktı. Asıl soru Hazel’i koruyacakmıydılar..?

Tüm hakları sakladır. Çalınması durumunda gerekli hukuki süreç başlatılacaktır. Kapıyı araladı. Bana doğru yürürken adımları sakindi. Fazla sakin. Bir zamanlar içinde geleceğimi gördüğüm , bana dünyaları veren acı kahve gözleri bu gece öleceğimi fısıldıyordu. Üzerime doğru yürürken odada kendimi savunabileceğim bir şeyler aradım. Nefesim düzensizleşti. Her zerresini ezbere bildiğim yüzü hissizdi. Komodinin üzerinde bulunan bibloyu elime aldım. Kafasına sert bir darbeyle bu odadan çıkabilirdim değil mi? "Sakın Lavin. Bu durumda beni sinirlendirmek istemezsin." Aramızda bir adımlık mesafe kaldığında elimdeki bibloyu kafasına geçirmek için kaldırdım fakat bileğimi yakaladığı gibi beni duvara iterek diğer koluyla belimi sarıp hareket alanımı kısıtladı. "Acı çekmeni istemiyorum. Bana karşı koyma." Elimden bibloyu alıp arkadaki duvara doğru sertçe çarpmasıyla beraber biblo tuzla buz oldu. Ama ben bu gece ölmeyecektim. "Senden tiksiniyorum." Gözlerimdeki hayal kırıklığını yansıtmamaya çalışmıştım ama pek başarılı olduğum söylenemezdi. Beni ittiği duvardan hızla çekerek arkama geçtiğinde soğuk metalin baskısını boynumda hissettim. Hareketleri kendinden emindi. Hala olanları anlayamıyordum. Sırtımı göğsüne yaslandığında bana her dokunduğunda yaptığı gibi derin bir nefesle kokumu içine çekti. Eskisinden tek bir farkla; artık birbirimiz için yanmıyorduk ve bu gece onun için sadece bir cesetten ibarettim. Eski halimiz idealar evreninde bir olasılıktan ibaretti. Alayla gülümsedim. "Öldürmek isteğin bir kadının kokusundan bu kadar etkilenmemelisin." "Biliyorsun Lavin hepsi yalan değildi , senden her zaman etkilendim." "Senden nefret ediyorum." Soğuk metalin baskısı arttı , boynumda küçük bir çizik oluştuğunu hissettim. Tek bir hareketiyle işimi bitirebilirdi. "Karanlıkla kutsanmış bedenler aydınlığa çıkınca yanarlar , uğurum. Sana defalarca uzak kalmanı söylemiştim." Yanmıştık. İkimizde.

Gece herşey normal, sabah biri ölü. Katil dışarıda değil, içlerinden biri.