Onu ilk kez gördüğümde elinde hiçbir şey yoktu… Sadece sessizlik. Ve o sessizliğin içinde yankılanan derin bir boşluk. Duru, her gün okuldan sonra sırf onu görebilmek için aynı parkın yolunu tutar. Miraç, her gün aynı banka oturur; sessiz, içine kapanık, kırılgan. Bir gün, Duru’ya buruşturulmuş bir kâğıt uzatır. Üzerinde tek bir cümle yazar: “Camdan yapılmış kalbim var, fazla sert bakarsan kırılırım.” Bu cümleyle başlar ikisinin hikâyesi. Kırık kalplerin, suskun geçmişlerin, söylenemeyen cümlelerin arasında yavaş yavaş filizlenen bir bağ. Camdan Kalp, aşkın sadece mutluluk değil, aynı zamanda iyileşmek ve anlamak olduğunu hatırlatan bir roman. Kırılgan ruhlara, derin duygulara ve iç seslere kulak veren herkese…

Zihnin Labirenti – Konusu: Lara Yılmaz, dışarıdan bakıldığında sıradan bir hayatın içinde kaybolmuş bir lise öğrencisi. Sevgisiz bir anne, işkolik bir baba ve sıradan arkadaşlıklar… Her şey normal gibi görünse de, Lara`nın bile farkında olmadığı karanlık bir gerçek onun içinde sessizce büyüyor. Geçmişin acı izleri, zihninde gizlenen sırlarla birleştiğinde, Lara kendini bir labirentin tam ortasında bulur. Peki bu labirentten çıkış var mı? Yoksa çıkış dediği şey, bambaşka bir sona mı açılacak?

Yüzyıllar boyunca 12 krallık, farklı tanrıların egemenliğinde yönetildi. Ancak tek bir yanlış tüm doğruları beraberinde götürürdü ve Elit`lerin Ana Tanrı`nın kurduğu kuralın dışına çıkarak yıllar önce en büyük ihanetlerden birisi yaşandı. Krallıklar artık Tanrılar tarafından değil, insanların yönetimine geçmişti. Bütün denge alt-üst olmuştu ve iki tanrının hapishaneye kapatılması ile tüm zincirler göklere vurmuştu. Sis Krallığı`nda doğup büyümüş, daha bebekken hayatın zorluklarına tanık olmuş Leiri, hayatına en nefret ettiği krallık olan, Kupa Krallığı`nda asker olarak devam etti. Kupa Krallığı ve Maça Krallığı`nın ittifak haberi ile tüm bombalar patladı ve biliyorlardı ki; Düzine toplanıyorsa vardır bir sebebi. Korkunç bir gerçeği ve bir katliam. Leiri Leirwoold, başkaldırmak istediği bu krallığa ilk adımını kaderini belirleyen ve daha da ötesinde kaderinin içinde olan adamla atacağını nereden bilebilirdi? "İki hayat vardı, biri aydınlığı birisi karanlığı temsil ediyordu. İkisi bir araya geldiğinde ise kıyamet kopacaktı."

🕯"Ölülerin hatıraları, yaşayanların kabusudur. Bir ölü, hiç ölmeyenlerin en büyük korkusudur."🕯 Geçmiş... bazıları için bir hatıra, bazıları içinse bir zincir. Onlar içinse; hem bir ceza, hem de asla kaçamayacakları karanlık bir orman. Farklı hayatların içine doğmuş, farklı acılarla büyümüş, farklı yollarla can almayı öğrenmiş bu insanlar, kaderin tek bir noktada buluşturduğu seri katiller...... Her biri kendi karanlığında boğulurken, aynı zamanda bu karanlıktan kurtulmanın yolunu arıyor. Katiller... ama hâlâ insan olduklarını unutmadılar. Günahkârlar... ama hala içlerinde umut taşıyorlar. Hayatlarının büyük bölümünü ölümle geçirmiş bu kişiler, şimdi ilk kez yaşamı seçmeye çalışıyorlar. Temiz bir gelecek kurmak için geçmişlerini gömmek zorundalar. Ama geçmiş kolay gömülmez, özellikle de seninle birlikte nefes alıyorsa. Bir yanda kendilerine kurulan ustaca tuzaklar, diğer yanda yıllardır güvenilen dostlukların paramparça oluşu… Güvendikleri herkes, her şey, her bağ yavaşça çürürken; katillerin kirli dünyasında tek temiz kalan şey inanç olabilir mi? Peki ya o büyük düşman? Her hayatı gölgeleyen, görünmeyen ama hep hissedilen o varlık… Asıl düşman kim? Kimi zaman bir insan, kimi zaman bir düşünce, kimi zaman sadece kaderin ta kendisi. Kirli olan sadece katiller mi? Yoksa onları böyle yapan sistem, insanlar ve sahte masumiyetler mi? Bu hikâye, sadece kanın ve cinayetin değil; pişmanlığın, yüzleşmenin, inşa etmenin ve yeniden doğmanın hikâyesi. Kirli dünyalarda temiz kalmak mümkün mü? Yoksa bazı hayatlar baştan kirletilmek için mi yazılmıştır? Geçmişten gelenler geleceği değiştirecek. Ve bu kez, ölüm değil, seçim kazandıracak.

"Birbirini öldürmek için tutulan iki Katil" Ben beyazım. Siyah kadar yalnız. Mavi kadar sonsuz. "Tanrı evreni yaratmadan önce sonsuz bir boşluk vardır derler ya seni o boşluğa sakladım ben seninle ben...insanlar sonumuz geldiğini sandığında ve biz ise o boşlukta birbirimize sarılıyor olacağız. sen ve ben sonsuzluğa hükmedecegiz daima` saçımdan tırnaklarına kadar sizlamistim o gün bedenim agriyordu. kanıyordum. gökyüzü hiç olmadığı kadar kasvetli ve dünya bir o kadar dardı sigamiyorudm. her aldığım nefes son nefesimmis gibi göğsüme batıyordu... her aldığım nefes son nefesimmis gibi göğsüme batıyordu.. sanki...sanki ruhum bedenimi terk ediyor da ölümün sancısını çekiyordum...

Leyal Sara Alatan, yeraltı mafya dünyasının ilk kadın lideriydi. Aynı zamanda da kardeşi olmadığı için babasının varisiydi. Sekiz yaşında yeraltı ondan annesini ortak kararla koparmıştı. Yirmi iki yaşında olan genç kadın on dört senesini intikam ateşinin kıvılcımları içinde geçirmişti. Leyal Sara Alatan öksüz bırakıldı. Acımasız koşullarda eğitildi. Hayat ona merhameti değil, hayatta kalmayı öğretti. Ve o, hiçbir zaman isyan etmedi. Çünkü şimdi olduğu kadın, o kırılmaların içinden doğdu. Hayat onun için ne toz pembe oldu ne de sadece siyah. Onunki geceydi. Işığı içinde taşıyan ama karanlığa teslim olmuş bir gökyüzüydü. Ay bile ışığını saklardı onun varlığında. Yıldızlar parlamayı unuturdu onun adının geçtiği gecelerde. Leyal Sara Alatan, sadece bir lider değil… Gecenin kendisiydi. Kabusların gerçeğe dönüştüğü bir isimdi. Leyal Sara Alatan Gecenin Hükmü`ydü.

Yeni tutsak ruhlar ve yeni kuklalar, yeni ölümler ve yeni doğumlar, yeni hayatlar ve yeni sonlar.  Aklıma akın eden niniyi dinlememeye çalıştım fakat bu çok zordu ninni bu sefer benim zihninin içindeydi.  Kafesin içine hapsedilen bedenler mi yoksa ruhlar mı? Şanslı olanlar bu defa kız çocuğu muydu? Gözlerini sımsıkı kapattım gözlerimin önüne gelen görüntülere engel olamıyordum. Kundaktaki yalanlar kül olmaya hazır mıydı peki? Uyu bebeğim, seni pışpışlayacak yalanlarım yok, uyan bebeğim kelebeğin yaşayacak zamanı artık yok. Bedenim ufak bir sarsıntı yaşadı, zihnimde ki sesler susmuyordu. Karanlıktan önce ki aydınlıkta hareket et bebeğim, yalanların seni gölgede bırakmak üzere. Uyu bebeğim... Uyu ki insanların tutsak kelebekleri olsun. Uyu bebeğim... Uyu ki senin tutsaklığın kendi elinden olmasın. Zalimler seninde rüyalarını çalmasın uyu ki, döndüğünde sığındığın bir mezar olmasın uyu bebeğim, uyu ki kucağımdan alıp götürdükleri kundaklar ortalarda dolanmasın, uyu bebeğim, yalanlarla değil ninilerle, uyu bebeğim, annenin soğuk bedeniyle değil tatlı diliyle uyu... ¤ Rusya`nın karanlık döneminde iyilik adına açılmış askeri akademiye kurban olarak verilen askeri piyonlar, tutsaklar... Milyonlarca kişinin bir tutsak olarak yaşamaya mahkum edildiği Ether Pyskhe. Piyonların başında bir vezir, hükümet başkanı... Ve oyunun olmazsa olmazı bir Şah, Mina Marian Karan. Acımasız düzene karşı çıkmasının sonuçlarını önemsemeden bu düzenden intikam almaya kendini adamış bir kadın. Peki ne kadar başarabilirdi bunu? Sahi bu uyanış tatlı bir nini ile mi olacaktı yoksa ağıtlarla mı? ¤ "BU İSİMLE YAYINLANAN İLK VE TEK KİTAPTIR. TAMAMİYLE ŞAHSIMA AİT OLUP KOPYALANMASI-ÇALINMASI- DAHİLİNDE HUKUKİ İŞLEM BAŞLATACAĞIMI BELİRTMEK İSTERİM."

"İnsan bazen kendi karanlığında yaşar bazen boğulur..."

"Şeytan kibri sayesinde kendi cehennemine sahip." Ruhum, dileklerine kelepçe vurulmuş kalbime ilmek ilmek diktiğim umudu aşk uğruna debelendiği o yolda bedenimi ardında sürüklerken söküyor. Yitirdiğim duygular yerine geçen o sızıya anlam veremeyecek kadar çocuk. Fakat ben sağa sola vurulan o hırçın denizin ortasında, dalgalarının esaretinde duruldum. Hani insanın pes etmemesi gereken bir yerde, düşmekten korkarken sıkı sıkıya dayandığı elleri tutmaz ya... Tam o yerdeyim... Dudaklarım, zehirli derisini içime soyup kamburlaşmış besteleriyle ortaya koyuyor hüznünü. Göz yaşlarımın daldığı çukurlar, ahımın verem gibi dağıldığı acıyla doluyor. Serzenişlerim, sesizliğimin ucuna düğümlenmiş güfteler. Susuyorum ama konuşmanın bile acı verdiği bir yerdeyken... Sonunda uyanarak kaçamadığım kabuslarım var; onlar rüyalarla gerçeğin arasını bağlayan kanlı bir ilmek. Bitmedi. Bitmeyecek. Fakat son notalar bunlar... "Neydi bu?"dedi arkamda kalan karanlığın içinden acı bir ses. Parmaklarımı usulca çektim piyanonun tuşlarından. Az önce içimde olan tüm kötü hisleri ezdiğim parmaklarım, yanaklarımı sildi usulca. Kurumaya layık görülmemiş tuzlu dudaklarımda hafifçe gezdi dilim. Göğsümün ortasına oturan derin bir sızıyla cevap verdim; "Dolendo..." *** Çaresi olmayan bir verem gibi bulaştı aşk ikimize de. Sessizliği toplu ve acımasız bir kıran gibi vurdu geçti hepimizi. Şifası onun dudaklarından içilmiş lakin benim mideme inmiş bir yudum meydi. Durdukça yıllanan, yıllandıkça tatlanan kan kırmızı bir mey...

Her mühür bir doğumdur doğduğun yer artık burasıdır. Duygu zayıflıktır, Acı doğuştan, Sâdakât kandadır.

Geçmişi silinmiş bir kız… Onu arayan bir polis… Ve cevapları içinde saklayan iki yabancı… Nefes, çocuk esirgeme kurumundan kaçtığında geride sadece adını bıraktı. Ama ne kadar uzağa giderse gitsin, peşindekiler onu hep buldu. Hayatta kalmak için savaşmak zorundaydı—bazen de kaybetmek. Yıllar sonra, yolu Rüzgâr, Derin ve Yağız ile kesiştiğinde, geçmişi yeniden nefes almaya başladı. Fakat bu kez kaçmak yetmeyecekti. Çünkü Rüzgâr artık bir polisti ve Nefes’in sakladığı sır, onu ya özgürlüğe ya da sonsuz bir karanlığa sürükleyecekti. Bazı sırlar sadece unutulmak ister. Ama geçmiş, unutulmayı asla kabul etmez.

Bıkmıştım... Herşey den herkesten bıkmıştım. Bunalımımın zirvesinde hayata tutunma çabalarım boşa çıkmıştı. Ailenin tek çocuğu olarak önce annemi sonra babamı kaybetmiş şimdi de aklımı kaybetme noktasına gelmiştim. Bu hayatın böyle devam etmemesi gerekiyordu. Daha doğrusu devam etmemesi gerekiyordu. Bende bunun için harekete geçtim ta ki bazı şeylerden zevk almaya ve hayatın anlamını iliklerime kadar hissetmeye başlayana kadar... İşkence Bağımlısı, korku ve gerilimi ruhunuzun derinliklerine kadar hissedeceğiniz bir öykü.

Sade ve klasik bir hayat yaşayan , Ailesinin yaptığı bir kahpelik sonucu alıştığı yerden koparılıp diğer kardeşleri gibi başka bir gezegene götürülen roses rex oradaki hayatına alışmaya çalışır. Alıntı : - Buradan birlikte çıkacağız dedi. Yavaşca yüzüne şeytani bir gülümseme yerleştirdi. - Yada ikimizde öleceğiz. -Kabul. Bilmediğimiz bir şey vardı, burada ya ölecektik, ya da öldürecektik. Biz aslında iyiydik , yaşadıklarımız bizi kirletmişti. Hayat bizi kötüleştirmişti....

Melek 5 yıl önce kaybettiği çocukluk arkadaşının acısı yüzünden geceleri kabuslar görmeden uyuyamaz. Arkadaşının ruhu intikamını almak için Meleğin peşine düşer...

Yıl 2028. Dünya artık cephelerde değil, laboratuvarlarda savaş veriyor. Ülke askerleri geliştirmek için acımasızca deneyler yürütüyor. İnsanlığın değerini kaybettiği bu düzeyde hayattaki en önemli şey acı. Çünkü acı bizi biz yapan, bizi daha güçlü yapan tek şey. Alev, sıradan bir gün okula giderken hayatı sonsuza dek değişti. Bir katliamın, caniliğin, bir zelzelenin ortasında buldu kendini. Gözlerini açtığında artık ne bir öğrenci, ne de özgür olan bir insandı. O artık en temel hakkı elinden alınmış bir denekti. O bir ölüydü. Bağımlılık, işkence, ihanet ve ölümle sınanırken içindeki savaş büyümeye ve durdulamaz bir hale gelmeye başladı. Kendini, duygularını, geçmişini bir bir her şeyini kaybetti. Ama bazı kayıplar gerçekte birer oyundu. Bu oyunun kurucusu ise tahmin etmediği kadar yakınındaydı. "Acı Yüzler" bir genç kızın hem sistemle hemde insanlığın doğası ile verdiği bir savaşın hikayesi. Karanlığın içinde yanmaya cesareti olan bir kıvılcımın... Alev`in hikayesi.

Bir arkadaş grubunun bir katile bulaşması ve katili bulana kadar sırayla hepsinin öldürülmesini konu alan bir kitaptır . Sizde bu gizemli serüvene dahil olmak ister misiniz? (Kitap argo küfürlü sözler kan ve benzeri unsurları içermektedir bunu dikkate alarak okuyunuz.) (Kapak fotoprafı pinterest ten alınmıştır. Üstüne sadece yazı ekledim.)

Her gördüğüne, duyduğuna, hissettiğine inanan fazla uzan yaşamaz derler derdi bir zamanlar kemikleri bile kalmamış eski dostum. Bunu bilmeden katiline söylemişti. Katili de şimdi size söylüyor. Ah tanışalım mı? Karanlık Küçük Kara Köpek sizi selamlar

Emniyet güçleri tarafından aranan, ülkenin başına bela olmuş, maske takarak tüm suçları işleyen bir seri katil grubu. Canlı veya ölü bir şekilde yakalanmak hiç bu kadar kötü olmamıştı çünkü bu grubun iki türlü de eline geçmek, Cehennemde yer edinmek gibiydi. . Peki, bir maske gerçek yüzünü ne zamana kadar saklayabilirdi? Ya da maske takmadan gerçek yüzlerini saklayan insanlardan kendini nasıl koruyabilirdin? Hangisinin daha tehlikeli olduğunu yaşayarak görecektik!

Her şey yeni bir liseye nakil olmamla başladı... Kim bilebilirdi ki daha okula yeni başladığım gün okulda 3 kişinin katledileceğini... Ve ayrıca katliamın devam edeceğini...

kim masumdu bu hikayede kim suçlu. ne doğruydu ne yalan. Deniz`in etrafında bu kadar yalan ve suçlu varken ne kadar masum kalabilirdi. yasadıklarını ne kadar kaldırabilecekti daha ne kadar dimdik ayakta durabilecekti. ilk kurgumdur ama bir şans vermenizi tavsiye ederim. +16 hassas içerikler vardır çabuk etkilenenler okumasın lütfen DİKKAT BOLCA AKSİYON İÇERİR!! TAMAMI BENİM KURGUMDUR. KURGU ÇALINMA İHTİMALİNDE YASAL İŞLEM BAŞLATILACAKTIR!!

Not: Kapak şahsıma ait değildir. "E-book Kapak Oluşturucu" uygulamasının şablonlarından birini kullandım. Halk ve medya tarafından büyük bir sevgiyle karşılanan Tayfun Kaya, oğluyla birlikte iş yemeği için gittiği restoranın bodrum katında, göğsündeki yanık "LM" iziyle ölü bulunur. Ölümünden uzun bir süre sonra oğlu Keskin Çelik Kaya`nın arabasının, kaputundaki LM iziyle bulunması ve ondan bir daha haber alınamaması olayı daha da derinleştirir. İlerleyen yıllarda bu olayların tekerrür etmesi, ülkeye yeni bir adli vaka kazandırmış olur. Bu dosyanın savcısı olmayı kabul eden Lamia Minel Arsin, hayatının dönüm noktasına açılan kapıları sonuna kadar açtığının farkında değildir. ~ yalan söylediler, inci tane`m. masum bir ruhu kimse kanla lanetlemezdi. ama senin kulağına nefes için ağlamaya başladığın ilk an, hayır daha önce annenden kestiklerinde bağını, kanı fısıldadılar. ve sen inci tane`m kan kokmak için, fazla cennet kokuyordun.

Modern Türk erkeği ve ruhunda biriken yaralara dair öyküler.

Mutlu sonlar bekleyenler boşuna hevesiniz. Yarım kalmışlık, umutsuzluk ve Küçük Kara Köpek ruhunuza fısıldarken ne kadar aydınlık olduğunuz bizim umurumuzda değil. Dibe hoş geldiniz.

Sisli bir gecenin unutulmaz kan ve demir kokusu. Zevkler ve Hayatlar, Montajlar ve Şantajlar. ••• Kanlarının içinde boğularak biri, KATLEDİLDİ. Bu aramızdan birisi de olabilirdi? birileri de olabilirdi. O gece hepimiz bir partiye davetli olarak katılmıştık ama çıkışımız şüpheli ve korku dolu olmuştu. Heryeri kan ve demir kokusu kaplamıştı, eğlenmeye gittiğimiz o gece bir cinayete tanık olmuştuk. Bir silah sesi, çığlık, kanlı bir fotoğraf... ••• Ölümün en soğuk kış günlerinden biriydi bu Aralık ayı. Ölümün şehirimize kucak açtığı kanların eksik olmadığı kış günü. Kalbinden vurulmuş, vurulduğu odanın içi kanlarla boyanıp, mantar panosuna kanlı fotoğrafı yapıştırılan bir genç... ••• KANLI MONTAJ:Katliam ________________________

İntikam istiyordum. Adalet istiyordum. Geçen 10 yılımın hesabını istiyordum. Ailemin kanını akıtan o katillerin yok olmasını istiyordum. Hayatım ben daha 12 yaşındayken benden çalınmıştı. Bir gecede yok olan huzurlu yuvam içimde olmayacak bir yangın başlatmıştı. O yangın her gün daha çok harlanıyordu ve benimle beraber etrafımdaki herkesi yakıyordu. Ben Lalin. Ailesi için adalet arayan, küçüklüğü çalınmış ve erken büyümeye mahkum bırakılmış o çocuk. Eğlence adında yapılan bir katliamla kimsesiz bırakılmış binlerce çocuktan birisi. Hepimiz adalet arıyorduk ve ne olursa olsun o adaleti sağlayacaktık. "İçini yakan o yangın bir gün sevdiğin herkesi de seninle beraber yakmaya başlayacak fötr şapkalı kız" JOKER.