"Ve..." dedi kısa bir duraksamadan sonra, "Rüzgar abi deme bir daha." Gülümseyip başımı yana eğdim. "Tamam, Rüzgar abiiim," dedim özellikle uzatarak. Rüzgar ellerini direksiyona vurdu, gülmemek için dudaklarını ısırdı. "Bir gün o `abi`yi pişman olacağın şekilde söyleteceğim," dedi. "Hii, terbiyesiz!" diyerek çıkıştım. Ama bundan zevk almış gibi sırıtıyordu hâlâ. ‐‐‐

Yan komşu kitabımı beğenicenize eminimm azcık texting vardırrr✨

Özgür dirseklerin mutfak masasına yaslayıp öne doğru eğildi. "Seninle koşup oynamayı özledim." dedi Özgür. Burnunun ucuna doğru düşmüş olan gözlüğünü işaret parmağıyla eski yerine iterken. "Bende özledim" dedi Mutfak tezgahında uğraşırken. Başını yana çevirip kendisini izleyen Özgür`e bakarak. Özgür hafifçe tebessüm edip önünde ki bisküvili pastadan bir çatal aldı. Her zaman ki gibi bu tatlı da genç kızın yanındayken lezzetliydi. Yoksa, genç kız yanında yoksa bal, baklava olsa dahi tadını alamıyordu. "Şimdi de oyun oynayabiliriz" dedi Özgür hafif muzip sesiyle. Her zaman ki gibi, bir kaşını kaldırmış yüzünde hafif tebessümü vardı. "Ne?" Nükte`nin yüzünden şaşkınlık ve bir o kadar da anlayamamazlık okunuyordu. "Diyorum ki, eskisi gibi oyun oynaya biliriz. " "Ne oynayacakmışız? Nasıl olacak o?" Nükte`nin sesi alay doluydu. "Evcilik oynayabilriz. Sen anne olursun, ben baba." [Nükte: dikkat edince anlaşılabilen ince mâna. ] [Kapak tasarımı kendi şahsıma aittir. ]

"Salçalı makarna iyileştirir." dedim O da yüzüne aldığı sırıtışla birlikte "Sende iyileştiriyorsun." dedi.

....... O sırada karşı dairenin kapısının açıldığını duyunca refleks olarak o tarafa dönmüştüm. İşte o an aşık oldum...

Yıllar geçti ama biricik annemizin yeri bir türlü dolmak bilmedi. Acımızı da yanımıza alıp bambaşka bir şehire geldik. Peki yıllar sonra her şeyin başladığı yere dönmeye karar verirsek: KEMER Mahallesine.. Kardeşliğin, dostluğun, ailenin, en önemlisi aşkın mahallesi; KEMER.

Bir evde beş kız, beş farklı vibe. O beş kızında farklı farklı hedefleri var. Taşındıkları binada 6 erkek komşuları ile tanışıyorlar.

“OĞLAN BİZİM! KIZ BİZİM! OĞLAN BİZİM! KIZ BİZİM!” “Sema teyze tanıyordur. Kız tarafıyız dediler içeri girerken.” “Lan sorun o değil! Düğün de alkol yok. İkisi de sarhoş!” “Büyük ihtimalle Asya’nın arkadaşları başka bir yerde içtiler ve geld-“ Piraye bunları duyuyor lakin tepki veremiyordu. Çünkü ne kız ne de erkek tarafıydılar; aynı apartmanda oturdukları Vahide teyzeye gelen davetiyeyle içeri girmişlerdi. Onun yeğenleri olduklarını söylemişlerdi. Gece arkadaşıyla eğlenmeye çıkmışlardı, sarhoş oldukları zaman yanlış verilen bir kar- Piraye düşüncelerine ona bakan yeşil gözleri yakaladığı zaman ara vermişti. Bir zarf karıştırılması sonucunda hayatlarının belirli dönemlerinde birbirlerine maruz kalacaklarını kim bilebilirdi? Asker & Muhabir Atlas Alsancak & Piraye Şafak

Bir şehir, iki yabancı ve kaderi değiştiren bir kelebek etkisi. Alp Taner, altı aydır kendini mahkûm ettiği o dairede, duygularını zihninin ardına kilitlemiş bir hayaletti. Geçmişte yaptığı tek bir tercih yüzünden, ailesinden ve kardeşlerinden kopmuş, yalnızlığı kendine bir kalkan yapmıştı. Onun için bu şehirde kimse yoktu. Ta ki, karşı komşunun kapısından gelen beklenmedik o kayıp ilanı, Alp`in o kilitli kapısını zorlayana dek. Asu Berrak Akay ise beş yıl önceki bir kazanın gölgesinde, kayıp bir kahkahanın peşinden giden bir genç kadındı. Onun hayatı, bir abinin anısı ve asla bitmeyecekmiş gibi görünen bir suçluluk duygusunun etrafında dönüyordu. Şimdi, kader onları tam da en savunmasız oldukları anda, karşı karşıya getiriyordu. Alp`in zoraki yalnızlığı, Asu`nun gönüllü acısıyla çarpışmak üzereydi. Alp`in zihninde kurduğu duvarlar, Asu`nun kalbindeki o sessiz yeminle yıkılacak mıydı? İki yara, iki umut. Karşı komşudan başlayan bu beklenmedik yakınlaşma, ikisine de yıllardır kurmaya cesaret edemedikleri yeni bir yuva vaat edebilir mi? Gözlerimin içine baktı, "Düşünmezsen hissedemezsin Asu." Sesi sanki odanın duvarlarına çarpmış ve bana doğru geri gelmişti. "Ben böyle yaparak hayatıma devam ediyordum. Ta ki sen karşıma çıkana kadar..." her bir kelimesi kalbimin kanatlanmasına neden oluyordu. "Sen benim bu hayata karşı ördüğüm bütün duvarlarımı yaktın, yıktın. Sen benim tekrar hissetmemi sağladın... Sen beni tekrar hayata döndürdün..." Ben mi yapmıştım bütün bunları? Onda bu kadar etki bırakabilmiş miydim gerçekten? "Sen beni beklemediğim anda beklemediğim yerden vurdun Asu. Tam kalbimden..."

Klasik Mahalle hikayesidir. Kafa dağıtmalık, entrikadan, yalan dolandan uzak çerezlik bir mahalle kurgusudur.

Kozkoyan ailesi yeni bir eve taşınmıştı ama hiçbirinin olacaklardan haberi yoktu.

“Yolun sonu kalbim gel inat etme artık" Dediklerimle hafif bir gülümseme yer aldı suratında. Hafifçe üzerime eğildi. "Yolun sadece sonu değil başı da kalbin" dedi ve hafif duraksasa da devam etti. "Kalbin benim." Dediğinde dudaklarımda hissettiğim nefesle iç çektim.

Beren 19 yaşında hukuk okuyan, tek yaşayan ve sıradan hayatı olan bir genç kızdır.... Fakat evinin üst katına taşınan komşuları sayesinde hayatı heyecanla tanışacak çeşitli inatlaşmalarla tatlı atışmalarla ve aşkla yoğurulacaktır.. Gerek gülecek gerek ağlayacak ve tahmin edemeyeceği şeyleri öğrenecektir.

Apartmana yeni taşınan yan komşusu gece evinde antreman yaparken çok ses çıkarır ve Duru dayanamayıp yan komşusuna gider ve her şey o an başlar

Hayat bazen beklemediğimiz anlarda istemediğimiz olaylarla karşı karşıya bırakır bizi.ve zaman , istemediklerimizin belki de bizim için ne kadar önemli olduğunu anlamamız için bize verilmiş bir hediyedir. Peki siz şimdiki istemediklerinizin gelecekteki iyikileriniz olabileceğini hiç düşündünüz mü? iste bu yüzden bir hediyedir aslında zaman. O hediyeyi iyi kullanırsanız gelecekte iyikileriniz olacaktır belki istemedikleriniz. Belki de keşkeler olarak kalacaktır zihninizin bir köşesinde. Bunu hiç birimiz şu anda bilemeyiz Defne de bilemedi.yeni atandığı bu şehirde karşısına çıkanların ona ne getireceğini hiç bilemedi hem de. İyikiler ve keşkelerden hangisi olacaktı bu şehir onun için ? İşte bunu da hediye diyebilicegimiz zaman belirleyecekti...

Mahalle+ Abimin arkadaşı "Defne," diye fısıldadı. "Özür dilerim, diyebildim göz yaşlarıma hakim olamazken. "Ben çok özür dilerim. Affet..." Kara gözleri beni deldi geçti. "Ödediğim en güzel bedeldi... Her saniyesine değersin." Bu hikayede komediyi, dostluğu ve aşkı iliklerinize kadar hissedeceksiniz.

Kalp akıl işi değildi. Kalbe söz geçiremezdin. Eğer sevdiyse, sevme diyemezsin. Dinlemezdi. Onu sevmek istememiştim ama en çok da onu sevmiştim. O ise beni hiç sevmemişti. Onun için çocukluğundan öylesine bir hatıraydım sadece. Nazlı`ydım ben. Nazlı Aladağ. Babasının Nazlı kızı. Annesinin baş belası. Abilerinin kıymetlisi. Onunsa hiçbir şeyi. Emre. Benim kalbimin en büyük yanlışı. ************ Hâlâ eski Naz`sın." "Değilim," dedim keskin bir tonla. Eski Nazlı severdi onu, çok aşıktı ona. "Çok zaman geçti üstünden. Büyüdüm ben." "Evet," dediğinde gözleri gözlerimi buldu. Gözlerimin içine bakarak konuştu. "Büyümüşsün." "Niye geldin?" Sesim istemsiz sitemli bir şekilde çıkmıştı. "Sıkılmıştın buralardan, öyle diyordun abime en son?" abime dediğim kısmı özellikle bastırmıştım. "Naz, sen bana sinirli misin?" "Ben sana niye sinirli olayım, Emre?" dedim kendimle çelişip, sinirli konuşurken. "Sen benim hayatımda mısın ki sana karşı herhangi bir duygu besleyeyim?" Şaşırmıştı. "Biz beraber büyüdük, Naz. Değil miyim hayatında?" "Değilsin!" dedim bir hışımla. "4 yıl oldu, Emre. 4 yıl. Öyle senin her yaz burada olmandan bahsetmiyorum ben. 4 yıldır hiç gelmedin sen. Arayıp sormadın bile. Sence sen benim hayatımda mısın?" ***

Nil, geçirdiği kaza yüzünden tekerlekli sandalyeye mahkum kalmış genç kız… Yıllardır hoşlandığı komşu oğlu, Deniz’e anonim bir şekilde yazar ve hikaye böyle başlar…

annemle babamı trafik kazasında kaybetmiştim , benim tek bir ailem vardı artık.. iki abimle beraber küçük yeni bir mahalleye taşınmıştık. bir çift göz gözlerime takılmıştı , karşı komşum.

Gece İzmir’de yaşayan 22 yaşında bir kızdır. Okulu sebebiyle ailesinin yanında yaşayan gece, okulunun bitmesi ile beraber Buca‘dan Çeşme’ye taşınır. Taşınması ile beraber eski hayatını geride bırakan, kendisine yeni bir sayfa açan Gece’yi yeni hayatında neler bekleyecek?

BİR KELEBEĞİN RÜYASI... ÇEREZLİK MAHALLE AŞKI, KEYİFLİ OKUMALAR ☙☙☙☙☙ "Ama, bi` dinlesen beni anlayacaksın gerçekten nuni" dedi ağlar gibi bir sesle Güneş "Yavrum. Bilmiyor muyum sanki yıllardır yanan yüreğinin sebebini. Söyle işte, ikinize de eziyet etme" Nuriye teyzenin içten sesiyle kaşlarım çatıldı. Güneş, gözleri gök yüzünden güzel Güneş... Kim için döküyordu incilerini böyle... "Olmaz nunim. O bana kardeşim derken olmaz" ☙☙☙☙☙

05..: Seni buldum. 05..: Bu sefer kaybetmeyeceğim.

Tanımadığı bir çocuğa yazar ve yazdığı çocuk onun karşı apartmanında oturuyordur. İkisi de birbirinden habersiz, kaderin onlar için yazdığı gerçeğe gidiyordu. Bakalım birbirlerini nasıl ve ne şekilde tanıyacaklar?

Gece karanlıktı ama kalpleri aydınlık. Genç bir öğretmen, hayalini gerçekleştirmek için Hakkari`ye gelir. Tam da her şeyin zorlaştığı anda, karşısına vatanı koruyan bir asker çıkar. Bu tanışma, kaderin ilk adımıdır. Biri kalemle, diğeri silahla ülkesine hizmet ederken; aynı bayrağın altında yazılmış bir aşk başlar. ✨Bu kurgu tamamen şahsıma aittir ✨

Asel misafirlere ikramda bulunuyordu. O sırada Ayşe teyze konuştu. "Benim biricik oğlum Emir`in izni çıktı yarın mahalleye geliyor."