Çınaraltı mahallesi! Neşeli cıvıl cıvıl insanların bulunduğu samimiyetin bir nebze dahi azalmadığı.Bolca dedikoducu teyzelerin bulunduğu bir mahalle mi? Ve aşık çiftimiz

Ben Bahar 24 yaşındayım özel bi şirkette yönetici asistanıyım Herşey ev sahibim ile kavga etmemle başladı aslında iş yerime yakın diye tuttuğum evden beni çıkarmak isteyince bende mecbur başka ev bakmaya başladım tam istediğim semtte çok tatlı müstakil bi ev tuttum tek bahçe içinde yan yana iki ev vardı ama sorun etmedim . Ta ki onunla tanışıncaya kadar KAPAK TASARIMI ŞAHSIMA AİTTİR ALINMASI DURUMDA OLAY ÇIKARIRIM. Wp kanalıma bakmayı unutmayın karakterlerin görsellerüni ordan paylaştım.

Kalp akıl işi değildi. Kalbe söz geçiremezdin. Eğer sevdiyse, sevme diyemezsin. Dinlemezdi. Onu sevmek istememiştim ama en çok da onu sevmiştim. O ise beni hiç sevmemişti. Onun için çocukluğundan öylesine bir hatıraydım sadece. Nazlı`ydım ben. Nazlı Aladağ. Babasının Nazlı kızı. Annesinin baş belası. Abilerinin kıymetlisi. Onunsa hiçbir şeyi. Emre. Benim kalbimin en büyük yanlışı. ************ Hâlâ eski Naz`sın." "Değilim," dedim keskin bir tonla. Eski Nazlı severdi onu, çok aşıktı ona. "Çok zaman geçti üstünden. Büyüdüm ben." "Evet," dediğinde gözleri gözlerimi buldu. Gözlerimin içine bakarak konuştu. "Büyümüşsün." "Niye geldin?" Sesim istemsiz sitemli bir şekilde çıkmıştı. "Sıkılmıştın buralardan, öyle diyordun abime en son?" abime dediğim kısmı özellikle bastırmıştım. "Naz, sen bana sinirli misin?" "Ben sana niye sinirli olayım, Emre?" dedim kendimle çelişip, sinirli konuşurken. "Sen benim hayatımda mısın ki sana karşı herhangi bir duygu besleyeyim?" Şaşırmıştı. "Biz beraber büyüdük, Naz. Değil miyim hayatında?" "Değilsin!" dedim bir hışımla. "4 yıl oldu, Emre. 4 yıl. Öyle senin her yaz burada olmandan bahsetmiyorum ben. 4 yıldır hiç gelmedin sen. Arayıp sormadın bile. Sence sen benim hayatımda mısın?" ***

05..: Seni buldum. 05..: Bu sefer kaybetmeyeceğim.

Gençlik kurgusudur. Annemin çocukluk arkadaşı alt tarafımızda...

Asel misafirlere ikramda bulunuyordu. O sırada Ayşe teyze konuştu, benim biricik oğlum Emir`in izni çıktı yarın mahalleye geliyor.

Beren 19 yaşında hukuk okuyan, tek yaşayan ve sıradan hayatı olan bir genç kızdır.... Fakat evinin üst katına taşınan komşuları sayesinde hayatı heyecanla tanışacak çeşitli inatlaşmalarla tatlı atışmalarla ve aşkla yoğurulacaktır.. Gerek gülecek gerek ağlayacak ve tahmin edemeyeceği şeyleri öğrenecektir.

Özgür dirseklerin mutfak masasına yaslayıp öne doğru eğildi. "Seninle koşup oynamayı özledim." dedi Özgür. Burnunun ucuna doğru düşmüş olan gözlüğünü işaret parmağıyla eski yerine iterken. "Bende özledim" dedi Mutfak tezgahında uğraşırken. Başını yana çevirip kendisini izleyen Özgür`e bakarak. Özgür hafifçe tebessüm edip önünde ki bisküvili pastadan bir çatal aldı. Her zaman ki gibi bu tatlı da genç kızın yanındayken lezzetliydi. Yoksa, genç kız yanında yoksa bal, baklava olsa dahi tadını alamıyordu. "Şimdi de oyun oynayabiliriz" dedi Özgür hafif muzip sesiyle. Her zaman ki gibi, bir kaşını kaldırmış yüzünde hafif tebessümü vardı. "Ne?" Nükte`nin yüzünden şaşkınlık ve bir o kadar da anlayamamazlık okunuyordu. "Diyorum ki, eskisi gibi oyun oynaya biliriz. " "Ne oynayacakmışız? Nasıl olacak o?" Nükte`nin sesi alay doluydu. "Evcilik oynayabilriz. Sen anne olursun, ben baba." [Nükte: dikkat edince anlaşılabilen ince mâna. ] [Kapak tasarımı kendi şahsıma aittir. ]

İnsanlarla tanışmayı sevmeyen Ece Doğrudan insan sevmeyen Ece annesinin zoruyla karşı komşusuyla tanışmaya gider...

- Ne yani şimdi bu kadının lafı ile mi hareket edeceğiz ? - Evet , bücür ve sen sorgulamadan dediğimi yapacaksın - Hadi ya tanımam etmem kadını belki yalan söylüyor elimizde delil yada haklı olduğuna dair kanıt olmadan kılımı kıpırdatmam ben ! - Özgür , bücür ! Sinirlenmeye başlıyorum ! Ben ne dersem o , unuttun mu ? Şimdi daha fazla uzatmadan hallet bu işi ! Alparslan son sözünü söylemiş ve arkasını dönüp gitmişti . Ben ise arkasından öylece bakıyordum . Benden istediği şey çok zor değildi elbet ama o kadında adını koyamadığım bir şey vardı ve içim bir türlü ısınmıyordu . Alparslan Karatepe umarım beni pişman etmezsin !

Yıllardır oturduğum mahallede her şeyi her yeri biliyordum ama onun bana olan aşkını asla bilmiyordum.. NİSA YILMAZ(22 YAŞINDA MANKEN) ATEŞ KUZGUN(28 YAŞINDA CAFESİ VAR) DORUK YILMAZ(30 YAŞINDA NİSA`NIN ABİSİ) SEMRA KUZGUN(30 YAŞINDA ATEŞİN ABLASI) SONGÜL YILMAZ(NİSANIN ANNESİ) MERT YILMAZ(NİSANIN BABASI) AYTEN KUZGUN(ATEŞİN ANNESİ)

Her aşk kapıyı çalıp içeri buyur edilmez. Bazı aşklar, kapıyı kırarak, bazı aşklar balkondan içeri taş atarak girer. Onların aşkı bir taşın "tık" etmesiyle başladı. - 31/03/2024

Nazlı adamı gördüm mü ? Taş mübarek. Ama burnu beş karış havada... Diyen Ayşegül`ü dinliyordum. komşumuzun oğlunu öve öve bitiremiyordu. Oğlunu bilmem ama kadın çok tatlıydı . - kızım sana diyorum duymuyormusun beni ? Artık dayanamadım. Kafamı sisirmisti. - duydum canımda bananeee. Ömer cephesi çok farklıydı.her ortama ayak uyduran , istediği alan ömer . Şimdi karşısında 4 gün önce görüp etkilendiği , kumral kızla aynı evde otururken konuşamıyor. Üstelik kızı arkadaşlarıyla konuşup gülerken gördükçe kaşlarını daha fazla çatarak sinir oluyordu....

05**: ayağını denk al! deniz: almazsam ne olur? 🚔çerez tabağınıza konya şekeri olmaya geldim🍬

05**: Selamın aleyküm Hamdi amca 05**: Hamdi amca bu suyu biz nasıl açacaktık? apartmanyöneticisi: Ne suyu? 05**: çeşme suyu Hamdi amca

0544*:Ne zaman sessiz olucaksın?[00.35] 0544*:Gece gece bağırmasana Ailen sana görgü kurallarını öğretmedimi?[00.35]

Yaprağın bir kek vermesiyle başladı bu hikaye

Klasik Mahalle hikayesidir. Kafa dağıtmalık, entrikadan, yalan dolandan uzak çerezlik bir mahalle kurgusudur.

Ben kendimden 3 yaş küçük biriyle evlenmek zorunda kalmıştım. Aslında kalmıştık desem daha doğru olurdu ama neyse. Ben 33 yaşta evde kalmış genç bir kızdım ama artık değildim

( Kitap +18 içerikler bulundurur. Gerçek hayatla hiç bir alakası yoktur. Hepsi hayal gücünün bir ürünüdür. Yaş farkı bulunmaktadır. Şiddet bulunmaktadır. Asker kurgusu gibi görünebilir ama öyle değil. Rahatsız olanlar okumasın.)

0530 *** ** **: Bugün başına bir şey gelirse şaşırma. 0530 *** ** **: Sana nazar falan değmiş olabilir. 0530 *** ** **: Seni bir okulayım ya da kurşun döktürelim. 0530 *** ** **: Herkesin gözü sendeydi maşallah yani. 0530 *** ** **: Tabi benim de sendeydi de daha çok bakanlardaydı. 0530 *** ** **: Kesinlikle kötü bir şey düşündüğüm yok. Bunu da nereden çıkardın? 0530 *** ** **: Hiç öyle bir kız değilim yani kendimi övmek gibi olmasın. Aslan: Ne saçmalıyorsun sen? 0530 *** ** **: Ne saçmalaması? (İletilemedi) 0530 *** ** **: Sen beni mi engelledin? (İletilemedi) 0530 *** ** **: Neyse ki çalışıyorum da yeni hat alabilirim. (İletilemedi.)

Bir Masal Serisi 1 "Madem masallar yalan, biz de kendi gerçek masalımızı yazalım..." Cemre`nin minik kalbinde başlayıp büyük mahallesine taşan aşkına şahit olmaya hazır mısınız?

Beliz Karadeli ile Ivan Doğu öz,kapı komşusu.İkiside soylu ailelerden gelen, geleceğinde ailesinin şekillendirdiği hayatla ve işle uğraşmaya zorlanan, seviliyoruz sanan ama kullanılan iki çocuk.Ama Doğu,Beliz ile tanıştığında bu kuralları Beliz ile aşmak isterse ne olur?İyi okumalar.

“OĞLAN BİZİM! KIZ BİZİM! OĞLAN BİZİM! KIZ BİZİM!” “Sema teyze tanıyordur. Kız tarafıyız dediler içeri girerken.” “Lan sorun o değil! Düğün de alkol yok. İkisi de sarhoş!” “Büyük ihtimalle Asya’nın arkadaşları başka bir yerde içtiler ve geld-“ Piraye bunları duyuyor lakin tepki veremiyordu. Çünkü ne kız ne de erkek tarafıydılar; aynı apartmanda oturdukları Vahide teyzeye gelen davetiyeyle içeri girmişlerdi. Onun yeğenleri olduklarını söylemişlerdi. Gece arkadaşıyla eğlenmeye çıkmışlardı, sarhoş oldukları zaman yanlış verilen bir kar- Piraye düşüncelerine ona bakan yeşil gözleri yakaladığı zaman ara vermişti. Bir zarf karıştırılması sonucunda hayatlarının belirli dönemlerinde birbirlerine maruz kalacaklarını kim bilebilirdi? Asker&Muhabir Piraye Şafak&Atlas Sancak

Gözümün içine baka baka oynuyor ve keşfettiğimi bilmediği hatasını gerçekleştirmek için fırsat kolluyordu. Evet evet, bunu ona söylememiştim. Sonuçta aşkı ve profesyonelliği birbirine karıştırmamak gerekiyordu değil mi ? Sıra bana geldiğinde kazanmam için gereken son iki hamlemden birini yaptım. Şimdi ise o hep yaptığını yapıp, yapması gereken ama asla fark etmediği hamleyi değil de diğer hamleyi yapacak ve ben onu şah mat edecektim. Plan kusursuz ve mükemmeldi. Yüzüme bir mühlet bakıp gülümsedi. Ya da hayır, gülümsemeden çok pis bir sırıtış sergiledi demek daha doğru olurdu. Olsundu son gülen iyi gülerdi. Sırıtışına karşılık verip gözlerimi ondan ayırmadım. O da bana bakarak taşı oynattı. "Şah mat." Yüzümden silinen sırıtış ile kaşlarımı çattım. Bu beklediğim bir hamle değildi. Aynı zamanda beklediğim bir söz de değildi. "Dur, ne ?" Gözlerimi tahtaya çevirdiğimde beklediğim değil de yapması gereken hamleyi yaptığını ve beni yendiği tüm Türkiye gibi görmüş oldum. Yüzünü hafifçe benimkine yaklaştırıp, konuştu; "Demek ki on yedinci piyona bu kadar güvenmemek gerekiyormuş değil mi? Ya da karşıdakini ezberlerken onun da seni ezberleyeceğini unutmamak gerekiyormuş. Olsun şansını seneye ben yokken bir daha denersin. Ve eminim ben olmadığım için, sen yine yenersin."