Leyal: Güçlü, cesur ve inatçı… Zengin bir ailenin aykırı kızı olmasına rağmen, rahat bir hayatı değil, adaleti seçti. Zorbalıklarla dolu geçmişine ve ailesine duyduğu mesafeye rağmen, vatanı ve çocukları için yüreğini ortaya koydu. "Demir Savcı" lakabıyla ün salan Leyal, Elazığ’da teröristlerin hedefi haline geldi. Tehditlere aldırmadan savaştı ama tehlike her geçen gün daha da yaklaştı... Devran: İlk aşkı vatan olan, disiplinli ve sert mizacıyla tanınan bir komutan… Hayatını, geride gözü yaşlı bir eş bırakmayacak şekilde kurdu. Şehit mektubunu bile yazacak kadar kadere meydan okuyan Devran, ailesi dışında kimseyi üzmek istemedi. Fakat hesaba katmadığı biri vardı… İmkânsız gibi görünen bu aşkın sonu ne olacaktı? Yakışıklı ve sert mizacıyla bilinen Devran, içindeki neşeli ve aşık ruhu açığa çıkarabilecek mi? Gözü kara savcı Leyal, kalıplaşmış güzellik algısının aslında gerçek güzellik olmadığını Devran sayesinde fark edecek mi? Ve en önemlisi, tüm zorluklara rağmen bu aşk mutlu sonla bitecek mi? Bu hikâye, aşk, adalet ve fedakârlık arasında sıkışmış iki güçlü ruhun, birbirlerini bulma ve tamamlama mücadelesini anlatıyor… "Kanun kalemle, savaş kurşunla yazılır… Ya aşk?"

Güneş kolejinde, iki gurup vardı bunlar okulun en havalı guruplarıydılar ama en önemli özellikleri de birbirlerinden nefret etmeleriydi, bu iki gurup liderlik için savaşıyorlardı ama ortada kazanan hiç olmuyordu çünkü bu iki gurup birbirlerine ustaca saka yapıyorlardı, bir gün herşey değişmişti birbirlerine yaptıkları şakalar artık zekaya yada itibara vurmuyordu tam tersi duygulara vurmaya başlamıştı tek bir sorun vardı her iki gurup aşktan nefret ediyordu. Pekiya sizce ne olmuş olabilir.

İntikam ile yanıp tutuşan herkez kül olur. Tek istediği, ailesinin katilinden intikam almaktı. Ama nereden bilebilirdi ki bu intikamın ona aile olacağını. *** Üzerindeki, saten olan açık sarı gömleğin bir kaç düğmesini açtım. Ama gördüğüm şey ile kendime gelip. Onun sağ tarafına attım kendimi.

Terör örgütünün aradığı bir çip ve o çipi boynunda taşıyan Yüzbaşı Aden Ayça Astra İsmim Aden Ayça Astra. Terör örgütünün azılı düşmanı olan Ecel timinin komutanıyım.Ben sizi affetmeyeceğim çünkü affettmek Allah`a mahsustur. Size cezanızı bu dünyada çektireceğim ve aldığım her nefes vatan intikamı, vereceğim son nefes de vatan şerefi içindir.

“Seninle küçük bir anlaşma yapalım” gözleri ilk defa benim gözlerimi bulduğunda bunun şimdiye dek gördüğüm en değişik gözler olduğunu fark ettim. Yeşil miydi o? Bununla zaman kaybetmeden yüzüme alaycı bir ifade yerleşti. “Ne gibi mesela? Hesabı ikiye bölme anlaşması mı? Ya da bir daha içki ısmarlarken fikrimi alma konusunda bir anlaşma mı?” Aksanlı sesimi duyduğunda hafifçe başını yana eğdi, bu hareketin onu tehlikeli gösterdiğini fark ettim. Ama bu tamamen onun bakışlarından kaynaklıydı. Yeşil, çok fazla yeşil… “Tatil boyunca benimle sevgili olmanı istiyorum” Gülmeye başladım.

2022 yılında, doğu sınır hattında terör olayları giderek artmış, bölgede istihbarat zayıflamış, kritik yollar düşman kontrolüne geçmişti. Bu kaosun içinde bir tim vardı ki adını duyan korkudan geriye bakamazdı: Atmaca Timi. Ve o timin başında bir isim, düşmanın kâbusu, dostun sarsılmaz gücü: Kıdemli Üsteğmen Ekim Karaca. Düşmanları ona "Karayel" derlerdi. Çünkü estiği yerde düşman kalmaz, bastığı topraklarda huzur başlardı. Ancak bu kez karşılarında sıradan bir yapı yoktu; organize, iyi silahlanmış ve içeriden bilgi sızdıran güçlü bir çete vardı. Ekim, yaşanan küçük bir aksilikle birlikte biriyle tanışır. içinden bir ses onunla son karşılaşması olmadığını söyler. Günler sonra Atmaca Timi kritik bir noktaya sızma görevi alır. Operasyon başarıyla sonuçlanır, düşman mevzisi yok edilir. Fakat dönüş yolunda pusuya düşerler. Ekim, timinin başında ilerlerken kurşunların hedefi olur. Kurşun sesleri kulaklarında çınlarken, kurşunların şiddetiyle yere düşer. Tüm hayatı film şeridi gibi geçerken, boğuk bir ses duyar: "Dayan, ölmek yok!" Bilinç bulanıklığında tek hatırladığı şey, onun hayatını kurtarmaya çalışan adamın gözleridir.

5x0`ı 1 yapabilir misiniz?

Birbirlerinden nefret eden iki insan... Yakın arkadaşlarının düğününde birbirlerinden etkilenirler. Tek gecelik bir ilişki sonucunda bu iki insanı birbirine bağlayan bir mucize gerçekleşir. Minik bir bebeğin iki insanın hayatını değiştirme hikâyesi...

Ben Üsteğmen Dila, Dila Ayhan. Hayatımın çoğunu sporla geçirdim. Kara harp okulu en yüksek puanla bitirdim ve asker oldum. Tabiki bu süreçte aile denen şey yanımda mıydı? Tabiki hayır, ben ailenin ne demek olduğunu 7 yaşından sonra unuttum. Bu yüzden güven ve sevgi konusunda her zaman şüphe ederim. Her şey bir gün Mermi timine komutan yardımcısı olarak atanmam ile başladı…

Geçmiş yıllarda kızın onu çatışmada kurtarmasıyla başlar hikaye...

bir borç için mafyaya satılan kızın aşk hikayesi…

Yıllar sonra özgürlüğüme kavuşmuştum. Babamın aşırı korumacı davranışlarından kaçmak için bir bahanem oldu. Ülkedeki tüm kaliteli okullardan atılmak. Sonunda yurt dışında okuyabilecektim. İtalya`ya geldim. Yeni sınıf arkadaşlarımla beraber hoşgeldin partisi için bir gece kulübüne gittik. Alkolü kaldıramadığımı bilmeme rağmen bana ikram edilen tüm içkileri içtim. Lanet olsun ki doğru düzgün yüreyemiyordum bile. Sonra ne mi oldu? Ayaklarımda hissettiğim sıcak dokunuşlar ve ardından mermi sesleri. Gözlerimi açtığımda karşımda benim en köklü Rus mafyası Sokolov`un kızı olduğumu bilmeyen tehlikeli ve vicdansızlığıyla nam salmış İtalyan mafyasının lideri Lorenzo Moroni duruyordu.

Bir mahalle... Onca insan… Kalpler bir, canlar sıkkın ama gözler mutlu. Sokakların kıvrımları, teneke çatılardan süzülen rüzgarlar, her köşede saklı binlerce hikaye… Burası, belki de kaybolan umutların, yeni başlangıçların, dostlukların ve aşklarin yeşerdiği yer. Bu satırlarda, sıradan gibi görünen o mahallede yaşanan; kalpleri birbirine bağlayan, kimi zaman hüzünlü, kimi zaman umut dolu anları bulacaksınız. Çünkü aslında hayat, küçük detaylarda saklıdır ve bazen en yoksul çatılar altında bile en parlak kalpler atar. “Teneke Çatılardan Kalbe”, o kalplerin sesine kulak vermek isteyenler için yazıldı. Sen de bu yolculuğa katıl ve mahallemizin gizli dünyasını keşfet. ---

Patroniçe Serisi Birinci Kitap Lotus Çiçeği ***** Beni etkilediği için ayrı bedenim etkisine kapıldığı için ayrı sinirliydim. "Nasıl davranıyorum?" diye sordu, eğlenen bir sesle. "Sarhoş gibi." "İçtiğimden değil bu sarhoşluğum. Senin yanındayken normal halim bu benim." dedi doğrudan dürüstçe. Tüm hakları saklıdır.

Adana akşamında sahilde kendi kendine yürüyen ve şarkı söyleyen kıza aşık olur ve onu Trabzon`a kaçırır. (İntikam, aşk,kaçış ,sevgi...)

Yitip giden bir abi... Sahra kimliğini unutarak abisinin katilini aramak için yeraltı dünyasına adım atar. O artık Sahra değil Asya` dır. Yeraltının ünlü boksörü Yaman` ın gözlerinde hem ölüm hem de tutku vardır. Gerçekler gizli, dokunuşlar keskindir. Bu hikayede aşk ve ihanet sisler içinde dans etmektedir.

"Kurşunlar yön seçmez. Ama ajanlar seçmek zorundadır." Türkiye`nin en iyi saha ajanlarından Eflal Sare Balkan, görevlerini layığıyla yerine getiren asil vatanın korkusuz evlatlarından biridir. Rusya’nın en yetenekli ajanlarından olan Boris Orlov ise sadece kendi kurallarına güvenir. İki ülke, ortak bir tehdit karşısında güçlerini birleştirir. İki zıt karakter, istemeden aynı cephede yer almak zorunda kalır. Ve bu ortaklık, sadece mermilerle değil, geçmişin hayaletleriyle de sınanacaktır. Zaman daralıyor. Düşman her yerde. Ve Eflal ile Boris, sadece hedefe değil, birbirlerine de tutunarak hayatta kalmak zorundalar. Bu görevde tek kural var: Ya birlikte savaş, ya birlikte düş.

“Onu tanıdığımı sanıyordum. Abimin yakın arkadaşıydı sonuçta… Ama bir gün, aynı evde uyanınca her şey değişti.” Selin, hayatının bu kadar altüst olacağını asla düşünmemişti. Abisi yurt dışına giderken ona bir sorumluluk bırakmıştı: Kendisi. Ve bu sorumluluğu da en güvendiği kişiye emanet etmişti: Atlas’a. Keskin zekâsı, sivri dili ve her fırsatta alay eden tavırlarıyla, Atlas tam bir baş belasıydı. Selin onunla zaten tanışıyordu ama… Onunla aynı evde yaşamak, onu bambaşka biriyle tanımak gibiydi. Atlas her şeyi tiye alıyordu. Ve Selin… ondan nefret ettiğini sanıyordu. Ama bazı nefretler, tutkudan doğar. Bazı kalp atışları, susturulamaz. Bazı yanlışlar… çok geçmeden doğru gibi hissettirir.

Arkadaşlar İlk kurgum elinizden geldiğince okuyun ben bu kitabı bastırmayı hayal ediyorum gerçekleşmesi için yardımınıza ihtiyacım var 🥹❤️‍🩹 şimdiden teşekkürler 🤍🥹

Mafya Kurgu +16 Aşk/aksiyon/güç ve zaaf (Ulysses Yayınları aracılığıyla kitap oluyor!!) Lara Sezgin, kendisine ve kardeşine yıllardır işkence eden üvey babası Cengiz Sezgin’in işlediği suçları ifşa etmek ve sonunda ondan kurtulabilmek için kardeşi Maya ile birlikte ele geçirdikleri bilgilerin dahilinde gizli bir haber düzenler. Ancak bu haber, Cengiz`in karanlık iş ortaklarından olan mafya lideri Ateş Demirhan`ı da hedef alır. Ateş, haberi Maya’nın yazdığını düşünür ve onun peşine düşer. Fakat bir karışıklık sonucu Lara’yı Maya sanarak kaçırır. Lara ise kardeşini korumak adına rol yapar ve olacaklara kendini feda eder. Ateş kısa sürede hatasını fark eder ama Lara’nın edindiği bilgileri ve hacker yeteneklerini keşfedince onu öldürmek yerine bir anlaşma yapmayı seçer: Lara, Ateş’in önündeki büyük sevkiyat operasyonuna destek verecek, karşılığında serbest bırakılacaktır. Ancak Ateş’in beklemediği bir sürpriz vardır. Aralarındaki anlaşma Lara’nın küçük bir oyunuyla evlilik anlaşmasına dönüşecektir. Bu süre zarfında aralarındaki gerilim, beklenmedik bir çekime ve duygusal yakınlaşmaya dönüşmeye başlayacaktır. Lara’nın zekâsı, Ateş’in karanlık dünyasındaki işleyişi sorgulamasına sebep olur. Öte yandan Lara, Ateş’in içindeki karmaşık duyguları ve geçmişini çözmeye başlar. Ancak tehlikeler her yerden yaklaşmakta, ihanetler birbirini kovalamaktadır. Ateş’in adamı Arrigo`nun ihanetinin ortaya çıkması, Massimo adlı rakip mafyanın pusuda beklemesi, Lara’nın kaçma çabaları ve Ateş’in ailesine olan bağlılığı olayları daha da karmaşıklaştırır. Ateş ise kaçamadığı anlaşma sonucunda Lara için her şeyi göze alabilecek kadar büyük duyguların içine sürüklenecektir. Lara’nın bilmediği bir şey vardır. Ateş hiçbir kadına âşık olmayacağına dair kendine bir söz vermiştir, bir daha hiçbir kadının kendisi yüzünden zarar görmemesi için elinden geleni yapmaya hazırdır. Ateş ve Lara yaptıkları anlaşma sonunda duygularından kaçabilecek midir? Yaşanan zorluklar ikiliyi birbirine yaklaştırabilecek midir? Hepsi hikâyede saklı.

Nefretten aşka konulu bir hikaye

Güneş ona zorbalık yapan okuldaki popüler çocuğa yazmak isterken okulun belalı grubunun ele başına yazar

Fotoğraflarını ifşa edip kariyerini altüst eden kadının peşine düşen ve ona sahte sevgilisi olmayı teklif eden bir star. Güney Tunç Atasoy Hapisten çıkar çıkmaz teyzesi tarafından öldü gösterilen oğlunun izini süren ve bu yolda ünlü bir şarkıcıdan şüphelenip onun hayatını mahveden sabıkalı, sakar bir kadın… Efsun Dumanlı Efsun, evlendiği gece hayatını karartan adamı istemeden öldürdüğü için hapse düşer. Oradayken oğlu Yiğit`i dünyaya getirir ve teyzesine emanet eder. Teyzesi aylar sonra bebeğin öldüğü haberiyle karşısına dikilir. Fakat Efsun bu yalanı kabullenmez ve hapisten çıkar çıkmaz oğlunun peşine düşer. O sırada yolları kariyerinde düşüşe geçen şarkıcı Güney Tunç Atasoy`la kesişir. İkili türlü kazalar ve yanlış anlaşılmalarla defalarca karşı karşıya gelir. Aralarına düşen şüphe, filizlenen aşk tohumlarını öldürecek midir? Efsun hayatını karartan insanların kötülükleri karşısında aynı güçlü duruşu koruyabilecek midir? 💫💫💫 Heybemde taşıdığım veballe hayatın beni düşürdüğü çıkmaza doğru savruluyordum Bana oynanan oyunu fark ettiğimde tek amacım oğlumu benden çalanlarla yüzleşmekti. Kaybettiklerimi geri almak ve kötü talihimi yenmek istiyordum. Hayat hiç ummadığım bir anda onu karşıma çıkardı. Yalanlar söyledim yalanlarıyla ördüğü kafese düşerken. Farkında olmadan büyük bir oyunun içine düşüyorduk. Spot ışıklarının altında süslü bir hayatı vardı. Bana sunduğu teklifi kabul ederken yalan evliliğimizin bizi daha büyük bir belaya sürükleyeceğinden habersizdim. Artık işi ben de kuralına göre oynayacaktım. Peki ya kalbim? 💫Düzmece bir evlilik 💫Sakarlığı dillere destan bir kız 💫Kariyerinde düşüşe geçmiş yakışıklı bir star 💫Sahte maskeler ve yalanlar iki yabancıyı bir araya getirebilir mi?

Evet, her şeyin bir bedeli olurdu. Üniversite değiştirip abimin evine taşınmanın da elbette bir bedeli olacağını biliyordum. En azından bir süre için. Ama ev arkadaşının da bu bedellerden biri olacağını düşünmemiştim. Zade Walkers hayat boyu nefret ettiğim tek kişiydi. Öyle kalmasından da memnundum. Ama onunla aynı evde yaşamak zorundayken nefretimi de kendime saklamak zorundaydım. En azından şimdilik... "Her şey tepetaklak oldu! Ondan nefret etmiyordum, ona aşık olmuştum"

Çocukken aynı mahallede büyüyen fakat birbirini hiç görmeyen Kardelen ve aras büyüdüklerinde görevleri sayesinde tanışırlar... BEN KARDELEN AKSOY "Evet, benim hikâyem bu. Ben kendim yazıp çizdim. Şimdi olaydan kısa bir özet geçelim." --- (Sene 1995 - Adana) "Aras’ı oğlum, annem!" diye sevdi bir buçuk aylık oğlunu. Eşi daha askerden dönmemişti. Yanında her zaman olan Yaren`e, "Ben daha dayanamıyorum, arayalım mı?" diye sordu Aydan. Yaren de, "Bekle, telefonumu getireyim," dedi. Telefon çalıyordu ama açan yoktu. Yaren, Aydan’ın yanında belli etmedi ama bir şeylerin ters gittiğini hissetmişti. "Aydan, sakin ol ama bir şey diyeceğim. Lütfen sakin ol," dedi. Aydan garip bir ses tonuyla, "Çatlama kız, söyle ne varsa," dedi. Yaren tek nefeste döküldü. O an kapı çaldı ve Aras ağlamaya başladı. Aydan, Aras’a bakarken kapıdan erkek sesi geldi. Ardından ağlama, bağrış çağrış derken, ayağa kalkıp kapıyı açtı. Kapıda komutan ve Mehmetçikler vardı. Gördüğü an dizlerinin bağı çözüldü ve yere düştü. --- (Günümüz - Gaziantep, 2024) "Kardelen geç kalıyorsun, çabuk! Uçak kaçacak, sonra görürsün!" diyen bir adet anne... Saat kaç biliyor musunuz? Tam dört! Uçağım ise dokuz buçukta! "Anne, senin zaman algın iyi değil mi? Sorun yok, değil mi?" Dedim demesine ama annem duymuyor. ‘Alo, saat kaç, haberin var mı kadın?’ diyesim var ama kendimi zor tutuyorum. "Bak, börek koydum sana. En ama en sevdiğinden, bil bakalım ne? Su böreği! Sen seversin," dedi. Allah Allah... Sabahın körü! Sen bana sabır ver, Allah’ım. Sanki şafak operasyonu! Kafamda “Bir kar yağar ince ince, komandonun hâli nice...” marşı çalıyor. Az kaldı kapının önüne atlayacağım. "Anne, zaten Mardin’e gidiyorum. Hani uzak değil, çok da değil. Zaten orası güvenli. Ev tutarım," dedim. Ev arkadaşı da buldum. Kız çok güzel, minnoş bir şey, adı Hatice. Bir iki kere konuştuk ama dediğim gibi tatlı biri, samimi. Bizim kavgamızdan saat altı buçuk olmuştu. Şimdi diyeceksiniz ki: Daha yeni dört değil miydi? Bizim ufak bir kavgamızı anlatsam, destan çıkar yemin ederim. "Anne, sen kimle konuşuyorsun?" dedim. "Aras’la kızım. O da Mardin’e gidiyormuş. Beraber gidin," dedi. Bu şahıs kim şimdi ve neden bize geliyor? Allah’ım, sana geliyorum... Bunaldım! "O kim anne? Allah aşkına tanıyor muyum ben?" Cevap yok. Ee ben neden yabancı bir çocuğun— "Aras, kızım. O bir kıdemli üsteğmen! Komutan çocuk değil, komutan! KOMUTAN!" dedi. Son kelimeyi öyle bir bastıra bastıra söyledi ki, ben bile etkilendim. "Olabilir komutan diye. Güvenmem. Ben bir tek asker olarak Şehit Arya Ablaya güvenirdim. Hatırlıyor musun Şehit Uzman Çavuş Arya Başaran’ı, he söyle!" diye çıkıştım. Ama annemin bir an gözleri doldu. Benim de... 🌼🌼🌼🌼 (1999 - Ağrı - Arya`dan) Burası terörist kaynıyordu. Bizi tuzağa çekmişlerdi. Ahmet içeride esirdi. Onu kurtarmaya çalışıyorduk. Bu çok zordu. Neredeyse 100’e yakın terörist vardı. Destek çağırmışlardı. Bir şehidimiz olacak diye korkuyorduk. "Komutanım, çok fazlalar! Zor. Mermi az kaldı. Bende üç, sizde?" dedi Berk. Ben ise: "Son bir ben... Teslim olmak zorundayım. Siz helikopter çağırın ve gidin!" dedim. Hepsinden hayır sesi çıktı. "Bu görevde benim emrime uyulacak. Ben asker değil miyim? Emir veriyorum!" dedim. O an bir bomba patladı. Herkes bir yana savruldu. Ben çok etkilenmedim ama... Karnımda sıcaklık hissettim. Bebeğim... Pelin... Aklıma geldi. Kafamı karnıma doğru eğdim. Kan akıyordu. Siktir! Bir mermi daha yedim. Bir bomba daha patladı. Deniz Komutan`ın ve diğerlerinin uzuvlarını gördüm. Yere yığıldım. Karşımda Ömer’i gördüm, geliyordu... Yavaş yavaş gidiyordu. Sonra bir kız çocuğu. O bendim. Onu takip ediyordum ama bir an yere düştüm. Aklıma kızım geldi... Ve ben... Yavaş yavaş sonsuz uykuya gidiyorduk. Bunu kimse istemezdi ama ben askerdim. Kızımı kucağıma almak isterdim... Ve aniden her şey karardı. Burası sondu. Kızım ve ben şehit olduk. Hem de hain bir pusuda... Özür dilerim kızım... Koruyamadım seni. 🌼🌼🌼🌼 (YAZARDAN) Zaten Arya’nın içine öküz oturmuştu. Göreve gideceği gün kızının cinsiyetini iki gün önce öğrenmişti. Seviniyordu. Ama babasız büyüyen bir kız çocuğu, bir kanadı kırılmış gibi olurdu. Arya`yı sadece sevişme ihtiyacını gidermek için kullanan biri vardı. Sevdiğini sanmıştı ama adam onu sevmemişti: Ömer. Arya bunu öğrenince yıkıldı. Ağladı ama depresyona girmedi. Çünkü hayatta tutacağı bir bebek vardı. O geceden sonra nişanlı olduğunu öğrendi adamın. Zaten hiç sevilmemişti Arya. Aklına annesinin onu yetimhaneye bıraktığı gün geldi. Hep hocası yüzüne vurmuştu: "Sen doğduğun gün buraya geldin. Anla bunu. Annen seni sevmiyor artık, bil!" derdi Yasemin Hoca. Taa ki Arya büyüyüp şehit olduğunda pişman olana kadar... 🌼🌼🌼🌼 (Gaziantep - Günümüz - Kardelen’den) Şu an Arya ablanın konusu açıldı ve annem hüngür hüngür ağlıyordu. O Arya ablayı severdi, sayardı. Onu yetimhaneden annem kurtarmıştı. Yaşasaydı teyze olacaktım. Bize bıraktığı mektup geldi aklıma: Mektuptan: "Ben şehit olursam diye bu mektup Asiye teyze ve Kardelen’e... Ben hamileyim, daha 2 haftalık. Kucağıma sağlıklı gelir inşallah. Kalp atışını beraber duyabiliriz... Bu benim en büyük isteğim. Mektup kısa ama bir dahakine uzun olacak, merak etmeyin." – Arya Başaran Ben onu canımdan daha çok seviyordum. Gerçek ablam gibiydi. O an kapı çaldı. Annemle koştuk. Annem gözyaşını siliyordu. Kapıyı açtım... İri yarı bir adam, yeşil gözlü, kaslı... Giydiği gömlek kaslarını saklayamıyor. Kaş-göz, kirpik yapısı beni benden aldı. Çene hattı o kadar güzel ki... "H-Hoş geldiniz, kimsin—" diyecektim ki annem atıldı: "Aras’ım, canım oğlum, hoş geldin!" dedi ve sarıldı. Anne? Elin oğluna böyle sarılırsın ama bana sarılmazsın ha? Tamam, yakışıklı, taş gibi ama... Ben de varım! Aklıma saat geldi. Hemen baktım. Saat sekiz buçuk. "Anne, Gaziantep Havalimanı uzak. Biz geç kalıyoruz!" dedim. Annemin gözü fal taşı gibi açıldı. "Hızlı çıkın! Yolda tanışırsınız zaten. Aynı görev yeri," dedi. Bavulları Aras’ın yanına koydu. Bizi kapı dışına attı. "Allah’a emanet olun!" dedi. Aras bir anda bavulların hepsini aldı. Merdivenlerden inmeye başladık. Oğlum... Big boy diye buna denir. Arabaya geldik. Porsche Taycan! Valizleri koydu. Sonra benim kapımı açtı. Oturmamı bekledi. Oturdum. Sürücü koltuğuna geçti, arabayı çalıştırdı. Konuşmak istiyordum. "Merhaba, tanışalım mı?" dedim. Kafasını salladı. "Olur. İlk sen tanıt," dedi. "Ben Kardelen, yirmi beş yaşındayım. Doktorum. Hobim kitap okumak, gezmek, yemek yapmak, müzik dinlemek, resim çizmek. En sevdiğim tatlı baklava." (Aslında onun baklavaları demek geçti içimden... Ay ne diyorum! Tövbe tövbe!) O ise: "Ben Aras Adalı, yirmi dokuz yaşındayım. Askerim. Deli Timi`nin komutanıyım. Bana Aras de. Lakap takmaktan hoşlanmam ama takarsan sen bilirsin." Allah’ım, sana geliyorum... Bu ne yakışıklılık! "Tamam, uçak aynı uçak değil mi? Benim yanımda oturuyorsun?" diye sordum. O ise: "Neden ki? Korkuyor musun yoksa?" dedi. Evet, korkuyordum. Olmaz mı canım? "Y-Yok canım ya, niye korkayım, değil mi?" --- Bölüm nasıldı? Devamı gelsin mi? Yazım hatası olabilir affola. Takip etmeyi unutmayın. Bay bay! --- İstersen bölümleri bölüp başlıklar da ekleyebilirim ya da Wattpad’e uygun hale getirebilirim. Yardım edeyim mi? Harika bir kurgu oluşturmuşsun Maça Kızı Yelda! Duygusal geçişler, karakterlerin derinliği ve zaman sıçramaları etkileyici. Yazımın gücünü daha da artırmak için metni sadeleştirip noktalama ve yazım hatalarını düzelttim. İşte düzenlenmiş hali: --- BEN KARDELEN AKSOY "Evet, benim hikâyem bu. Ben kendim yazıp çizdim. Şimdi olaydan kısa bir özet geçelim." --- (Sene 1995 - Adana) "Aras’ı oğlum, annem!" diye sevdi bir buçuk aylık oğlunu. Eşi daha askerden dönmemişti. Yanında her zaman olan Yaren`e, "Ben daha dayanamıyorum, arayalım mı?" diye sordu Aydan. Yaren de, "Bekle, telefonumu getireyim," dedi. Telefon çalıyordu ama açan yoktu. Yaren, Aydan’ın yanında belli etmedi ama bir şeylerin ters gittiğini hissetmişti. "Aydan, sakin ol ama bir şey diyeceğim. Lütfen sakin ol," dedi. Aydan garip bir ses tonuyla, "Çatlama kız, söyle ne varsa," dedi. Yaren tek nefeste döküldü. O an kapı çaldı ve Aras ağlamaya başladı. Aydan, Aras’a bakarken kapıdan erkek sesi geldi. Ardından ağlama, bağrış çağrış derken, ayağa kalkıp kapıyı açtı. Kapıda komutan ve Mehmetçikler vardı. Gördüğü an dizlerinin bağı çözüldü ve yere düştü. --- (Günümüz - Gaziantep, 2024) "Kardelen geç kalıyorsun, çabuk! Uçak kaçacak, sonra görürsün!" diyen bir adet anne... Saat kaç biliyor musunuz? Tam dört! Uçağım ise dokuz buçukta! "Anne, senin zaman algın iyi değil mi? Sorun yok, değil mi?" Dedim demesine ama annem duymuyor. ‘Alo, saat kaç, haberin var mı kadın?’ diyesim var ama kendimi zor tutuyorum. "Bak, börek koydum sana. En ama en sevdiğinden, bil bakalım ne? Su böreği! Sen seversin," dedi. Allah Allah... Sabahın körü! Sen bana sabır ver, Allah’ım. Sanki şafak operasyonu! Kafamda “Bir kar yağar ince ince, komandonun hâli nice...” marşı çalıyor. Az kaldı kapının önüne atlayacağım. "Anne, zaten Mardin’e gidiyorum. Hani uzak değil, çok da değil. Zaten orası güvenli. Ev tutarım," dedim. Ev arkadaşı da buldum. Kız çok güzel, minnoş bir şey, adı Hatice. Bir iki kere konuştuk ama dediğim gibi tatlı biri, samimi. Bizim kavgamızdan saat altı buçuk olmuştu. Şimdi diyeceksiniz ki: Daha yeni dört değil miydi? Bizim ufak bir kavgamızı anlatsam, destan çıkar yemin ederim. "Anne, sen kimle konuşuyorsun?" dedim. "Aras’la kızım. O da Mardin’e gidiyormuş. Beraber gidin," dedi. Bu şahıs kim şimdi ve neden bize geliyor? Allah’ım, sana geliyorum... Bunaldım! "O kim anne? Allah aşkına tanıyor muyum ben?" Cevap yok. Ee ben neden yabancı bir çocuğun— "Aras, kızım. O bir kıdemli üsteğmen! Komutan çocuk değil, komutan! KOMUTAN!" dedi. Son kelimeyi öyle bir bastıra bastıra söyledi ki, ben bile etkilendim. "Olabilir komutan diye. Güvenmem. Ben bir tek asker olarak Şehit Arya Ablaya güvenirdim. Hatırlıyor musun Şehit Uzman Çavuş Arya Başaran’ı, he söyle!" diye çıkıştım. Ama annemin bir an gözleri doldu. Benim de... 🌼🌼🌼🌼 (1999 - Ağrı - Arya`dan) Burası terörist kaynıyordu. Bizi tuzağa çekmişlerdi. Ahmet içeride esirdi. Onu kurtarmaya çalışıyorduk. Bu çok zordu. Neredeyse 100’e yakın terörist vardı. Destek çağırmışlardı. Bir şehidimiz olacak diye korkuyorduk. "Komutanım, çok fazlalar! Zor. Mermi az kaldı. Bende üç, sizde?"