Yarı Texting İş için yanlış numaraya her gün mesajlar atan İzge Karca`nın mesajları bir hafta sonra görüldü olur..

Yaz aşkı, Cafe, Pasta, Şirket patronu ve Cafe de çalışan kız enerjili bir yaz kitabı ☀️ Kiraz, ailesiyle birlikte Muğla`daki, Pastane&Cafe dükkanında çalışıyordur. Bir gün ablasını ziyarete gelen Fetih, küçük yeğeninin doğum günü pastasını sipariş vermek adına bu pastaneye girer ve kasanın arkasındaki kızla göz göze geldikten sonra kalbinin çarpmak için iyi bir sebep bulduğunu anlar. "Bizimkisi yaz aşkı değil, yazgı aşkıydı..."

Elisa bir reklam şirketinde patronun sekreteridir.Ancak asıl olay Esilanın gözünü zenginlik ile karartmış ve patronu ile ilişki yaşaması ile başlamıştır.Giray ve Ece ile anlaşma yapmaya gelen Asır ise Elisa`nın kafasını karıştırmış ve onu sıradanlaşmış aşk mı para mı sorusuna maruz bırakmıştır. »ALINTI« "Aşk mı para mı"diye sordu hâlâ denizi seyrederken.Hiç durmadan"Senle tanışmadan önce sorsalar para derdim hemde hiç durmadan, ama sen Asır, sen benim kalbim oldun." dedim ve dudaklarımızı birleştirdim...

İşe ihtiyacım olduğu için kimsenin asistanlık yapmak istemediği Meriç kçKan adlı kişinin şirketinde onun kişisel asistanı oldum. Bu kitapta ki hiç bir kurum, kuruluş ve kişilerin gerçeklikle alakası yoktur.

"Ben Yazgı Karaşan. Karanlıkların körlüğünde bir ışık buldum ve bu ışık doğrultusunda ölmeye bile ant içtim. Ben bir söz verirsem tutarım, Dünya`yı daha yaşanır bir hale getirebilecek tek kişi benim madem size de sözüm olsun gerekirse insanlığı yakarım. Çünkü Dünya ve Evren bizim gibi kirli canlıları hak etmiyor."

Bazı çiçekler toprağın altında büyür. Güneşi hiç görmeden, rüzgarı hissetmeden… Bazı çiçeklerse yangının içinden çıkar. Küllerin arasından doğrulur, suskun ama dimdik durur. Tıpkı Almira Lal gibi. Onun içindeki lal, kıpkırmızıydı. Ne zaman ki konuşmak istese, kelimeler boğazında kesilirdi. Çünkü bazı acılar kelime kabul etmez. Bazı yangınlar, sadece evi değil, insanın sesini de yakar. Altı yaşında sustu Almira. O gece sadece bir ev değil, bir hayat da yandı. Alevler annesini aldı, babasını, küçücük kardeşini… Ve konuşabilme ihtimalini. Ama ne tuhaftır… İnsan sustukça içindeki ses büyür. Zaman geçtikçe sessizliği anlamaya başlarsın. Almira’nın sessizliği, çığlık gibiydi. Kırmızı bir lal gibi, kıvrılıp kalmıştı kalbinin tam ortasında. Bu hikâye bir kız çocuğunun konuşamayan sesiyle, anlatamadığı geçmişiyle ve hiç solmayan bir çiçeğin direnişiyle başlar. İsmi Almira. Soyadı Lal. Ve o, sessizliğin en gür sesini içinde taşır.

Sadece tek bir an yapılan cesurca bir hamle bile tüm hayatının akışını değiştirebilir, Polat Soykan ise tam olarak bunu yapmıştı; kendi hayatını değiştirecek o adımı atıp Nehir`e "karım" demişti ve her şey asıl bundan sonra başlayacaktı ama iki kalbin de henüz bundan haberleri dahi yoktu. Ben Polat Soykan, herkesin önünde karımı sizden alıyorum. Her kim ki onu benden almaya kalkarsa karşısında beni bulur! dememle Nehir`in bakışlarının üstümde gezindiğini gördüm adeta ürkek bir ceylan gibiydi her şeyden habersiz olacakları bilmeden söylediğim sözün şokunu yaşıyordu ama bilmediği bir şey vardı o da benim asla vazgeçmeyeceğim gerçeğiydi...

Başvurduğum şirketten onay almıştım. Yarın ilk iş günümdü. Ertesi gün hazırlanıp heyecanla yeni iş yerime gittim. Beni bir adam karşıladı. -Patronumuz sizi bekliyor. Lütfen beni takip edin. Ne?? İlk iş günümden patronun odasına mı gidecektim. Şaşkınlıkla adamı takip ettim. Vardığımızda kapıyı çaldı. İçerden gelen sesle kapıyı açıp; -Kızı getirdim efendim.dedi ve bana içeriyi gösterdi. İçeri girdim gözüm masasında oturan takım elbiseli patrona kaydı. Patrona? -Ne?? Sen... Sen nası??? Karşımdaki patron aslında benim eski sevgilimdi. Şaşkınlıkla patrona yani eski sevgilime bakıyordum. Dudağının kenarı hafifçe yukarı kalktı. Ayağa kalkıp yanıma geldi. Beni getiren adama çıkmasını söyledi. -Noldu? Bi şaşırdın. Yoksa eski sevgilini patron olarak görmek pardon patronun olarak görmek garibine mi gitti. -Sen mi garibime gidiceksin benim? Ne komik. İstifamı vericem.deyip çıkacakken sert bir şekilde kolumdan tuttu. -İstifanı verirsen burdan sonra başvuracağın bütün şirketleri öğrenip seni almamalarını söylerim. Nasıl olsa buranın en sözü geçen şirketin patronuyum. Yani ya burası ya da hiçbiryer. Karar senin. dedi sırıtarak. Sinirlenip dışarı çıktım. Hâlâ olanları aklım almıyordu. Nasıl patron olabilmişti? Ben nasıl bu şirkete gelmiştim?

Durumu orta seviye olan Güneş, ailesi ile küçük mahallelerinde yaşar. Durumları pek iyi olmayan bu aileyi geçindiren evin Güneş`in babası Okan ve Güneş`ti. Ta ki Güneş işten kovulana kadar. İşten kovulunca günlerce iş ilanlarına bakan Güneş artık umudu kesmişti çünkü hiç bir iş ona göre değildi. Ta ki sosyal medyada herkes tarafından tanınan, ünlü moda şirketinin sahibi Arda`ya asistan aranana kadar. Güneş umutlanarak onlarla iletişime geçer ve işe alınır. Başta patronu Arda ile anlaşamasa bile ilerleyen zamanlarda bir birlerine aşık olurlar. İyi okumalar...

Bir imparatorluk camdan inşa edilebilir mi? Peki ya kanatlar, sadece umuttan yapılabilir mi? Alparslan Kayacan için hayat; kontrol edilebilen rakamlardan, üzerine mükemmel oturan takım elbiselerden ve etrafına ördüğü aşılmaz duvarlardan ibaretti. Kayacan Holding`in Veliahtı, duyguları bir zafiyet, insanları ise birer yatırım aracı olarak gören, soğuk ve mesafeli bir adamdı. Devrim Soysal içinse hayat; kardeşinin içten bir gülümsemesi, eski bir bilgisayarın fan sesi ve imkansızlıklara karşı verilen inatçı bir savaştı. Zekası en büyük silahı, ailesi ise en hassas noktasıydı. Kayacan Holding`in düzenlediği bir proje yarışması, bu iki zıt kutbu aynı yörüngeye soktuğunda, büyük çarpışma kaçınılmazdı. Biri için sadece bir yatırım ve yetenek avı olan şey, diğeri için bir umuttu. Biri için sistemdeki bir hata, diğeri için hayatının şansıydı. Peki, camdan yapılmış kanatlar, çelikten bir kalenin duvarlarını aşabilir miydi? Aşk, en büyük sistem hatası olabilir miydi? Camdan Kanatlar; bir aşk, fedakarlık ve imkansızı deneme hikayesi.

"Ne demek bakamam " " bakamazsın iste sen daha çocuksun biz çocuğuz " dedi demir beni çocuk bizi çocuk olarak görüyordu "Ne demek çocuğuz ..." "Çocuğuz iste bunu anlamayacak kadar küçüksün sen anne olamazsın ben baba olamam anladınmı alev " dedi gözümden bir yaş aktı " def ol eğer bu çocuğu dogurursam önüme gözükme demir tamam mı " dedim ve koşarak çıktım

"Pera, zekâsı ve hırslı karakteriyle iş dünyasında kendine sağlam bir yer edinmiş bir kadındır. Ancak en büyük düşmanı Sofia, onu devre dışı bırakmaya kararlıdır. İhanetler, sırlar ve bitmek bilmeyen bir güç savaşı içinde Pera, sadece rakipleriyle değil, kendi geçmişiyle de yüzleşmek zorunda kalacaktır. Kazananın her şeyi aldığı bu oyunda, kaybedenin şansı yoktur. Pera, kendisini yok etmek isteyenlere karşı ne kadar dayanabilecek?"

“Eflin Morzun, bir gün sevgilisi tarafından aldatıldığını öğrenir. Sevgilisinden ayrılıp kendine yeni bir hayat kurmak ister. Bunun için gireceği işyerinde, patronun asistanı olmayı beklemiyordu. Eflin`in hayatı asistan olduktan sonra başlıyor..“

tuana artık herkesten bıkmıştı, herkesin yüzüne gülmekten bıkmıştı. Ama artık Ilgaz olma vaktiydi 🔥 Tuana biraz geriye çekilebilirdi, ve işte o an gelmişti. Ilgaz sonunda ortaya çıkabilmişti. Ve bunu başaran da patronu Egemen Yankı Oktay olmuştu 🔥

Ölüm onları bir araya getirmişti. Aralarında koca bir mezar varken mutlu olamazlardı.

&Arkadaşıyla kafasını dağıtmak için çıktığı Bar`da hayatımın hatasını yaparak, pişmanlık içinde geri döner, bulamadı işi de bulmuştur...& #kitap benimdir herhangi bir kopyalama çalma gibi durumda adli işlem başlatılacaktır#

Gece`nin iş arayışına girdiği bu yolda onu neler bekliyor hep birlikte görelim🤍

...Ex Patron ile Deli asistanın hikâyesi... Ex Patron: Kimsin ve neden beni rahatsız ediyorsun? Gizli numara: Kim olduğumu söylersem seni öldürmek zorunda kalırım. Ex Patron: ?? Gizli numara: Bir film repliği  Ex Patron: ?? Gizli numara: Her neyse  Gizli numara:  On dakika önce çıktığın toplantıdan sonra, yorgunluktan harap bir şekilde orta şekerli türk kahveni içiyorsun. Gizli numara: Afiyet olsun 🙃 Ex Patron: Bunu nerden biliyorsun? Gizli numara: Ben herşeyi bilirim. :)

"Sana söz Vira ne olursa olsun kim ne derse desin elin elimde olucak.Babam bile olsa karşımda tutucam elini Soz veriyorum Vira." Baransel`in bu sözleri ne kadar iç açıcı olsada patronun karşısında elimi tutmayı bırak gözlerime bile bakacağını düşünmüyordum....

Bazı yangınlar kibritten değil insandan çıkar... Güneş geçmişini unutmaya çalışırken Ares geçmişin ta kendisi olur

Yanlış bir numaraya mesaj attım, ne olabilir ki?

Sophia 3 yıl önce aynı şirkette çalışan,içine kapanık, özellikle Alex tarafından ve diğer çalışanlar tarafından küçük düşürülen biriydi. Bir sebepten dolayı şirketten atılır ve kendini geliştirmek için elinden geleni yapar. En sonunda intikamını almak için tekrar eski çalıştığı şirkete gelir ancak Alex onu tanımaz.

Neden böyle bir şey yapıyorum, benim fikrim sormadın bile? " Alayla gülüp hemen cevap verdi. "Sence senin fikirlerin önemli mi küçük kızım " 

İris Vesper... Gelmiş, geçmiş en acımasız ve gizli katil. Ya da `Sis` mi demeliyiz? Gizli bir görev için acımasız Karun`un şirketinde işe başlayıp yakalanınca ne olacak dersiniz? Görev için aptal rolü oynayan bu zeki kadından süphe etmeleri de cabası tabi ki. Peki, İris kadar başarılı bir katil var dersek sizlere. Düzenlenen bir yemekte, iki katil ve bir Karun. Diğer katili bulmak sizin elinizde.

Koşmaktan o kadar çok yoruldum ki arkamda birinin beni deli gibi kovalaması, oldukça nefes nefese bıraktı. Kim bu beni gece gece koşturan anlayamadığım bir diğer kısım da iki hava almaya çıkmıştım. Bütün gecemi mahvetti sapık mı? mafya kılıklı tipler mi? bilmeden korkudan arkama bile bakmadan kaçtım. Az ilerde ki banka oturup dinlenmeye karar verdikten sonra, arkadaşım Süheyla`yı arayıp olanları anlattım. En azından içimi rahatlatacak bir iki cümlesi vardı neyse ki, tam sakin sakin oturuyorum derken gözlerimi bı sure kapattım önüme düşen gölgeden irkilip gözlerimi açtım. Karşımda hiç tanımadığım belki de yüzünü hiç anımsamadığım bu adam kimdi acaba dedim kendi kendime belki demin beni kovalayan da bu adam olmasın? Ama ya değilse neyse bunu sonra bir ölçüp tartarım. +Afedersiniz korkutmak istemedim? -Korkmadım zaten, bunu da nereden çıkarttınız! +Peki.. dedi Alt Altan gülümseyerek. Böyle tek başınıza oturunca gelip sormak istedim iyi misiniz diye pek iyi görünmüyordunuz. Bir an üstüme başıma baktım. Neden iyi gözükmediğime, doğru ya dedim kendi kendime demin manyak gibi koşmuştum. +İyiyim, teşekkürler. -Bir sorun yoktur umarım +Sorun mu değil mi şuan bilmiyorum ama! -Ama? Normal cadde de yürürken biri beni kovaladı neyden kaçtığımı bilmeden öylece koştum ve tabi ki arkama bile bakmadım kimdi bilmiyorum. Sadece takip edildiği mi hissettim ve kısa bir zaman içerisinde koşmaya başladım. En son arkamdan birinin gelmediğine kanaat getirince gelip burda dinlenmek için oturdum. Sorduğunuz için teşekkür ederim iyiyim. +Peki öyleyse, bu arada tanışamadık? +Ben Uraz -Ben de arya tanıştığımıza memnun oldum.