"Birbirimizi kurtaramadığımız her anda biraz daha öldürdük." Psikiyatrist Mihra Aksa Erguvan, mesleğine tutkuyla bağlı, sakin ve kontrollü bir kadındır. Ancak üç aydır seanslarına düzenli olarak gelen genç danışanı Kübra Yılmaz, bir sabah ormanın derinliklerinde cansız bulunur. Bu ölüm, sadece bir vakayı değil, Mihra`nın hayatındaki en kırılgan dengeleri de paramparça eder. Olayın başına atanan Savcı Vural Sipahi, doğruların peşinde inatla yürüyen bir adamdır. Adalet onun için bir inançtır. Fakat bu dava, onu geçmişin tozlu sayfalarına, çocukluğunun karanlık sokaklarına sürükleyecektir. Çünkü kader, yıllar önce yolları ayrılan iki insanı; Mihra ve Vural`ı yeniden karşı karşıya getirir.

"Karanlık mı ışığı tüketir, yoksa ışık mı karanlığa diz çöktürür ?" Bir adam, ondan çalınan hayatın hesabını sessizce biriktirdi; karanlığını büyüttü, öfkesini bekletti. Geri döndüğünde ise en zayıf noktayı hedef aldı: Bir babanın dünyasını... bir kızın kaderini. Işığın içinden çekilip gölgelerin kucağına bırakılan genç kadın, bir anda korkunun, çaresizliğin ve tutkuya dönüşen bir esaretin ortasında kaldı. Babası, yıllar sonra fark ettiği hatalarının ağırlığıyla kızını geri almak için kirli oyunlara başvururken; adam, kalbine sinsice sızan o ışıltının, planlarını yakıp kül etmeye başladığını anlayacaktı. Karanlıkla aydınlığın birbirine karıştığı o yerde, ihanetin, öfkenin ve yasak duyguların hükmettiği bir savaş başladı. Ve hiçbiri şunu hesaplayamadı. Bazen en büyük tehdit, tutulmaması gereken bir kalptir.

Kaçık bir özel hareket polisi ile çılgın bir istihbarat subayının evlat edinme süreci :)

Berdel ile evliliğe kurban giden polis özel harekatda çalışan Rum kızı İdil Diana Makrou ile Yüzbaşı Asır Kayra Arslanın hikayesi

Şehirde kimliği bilinmeyen bir fail meçhul cinayet işler. Olay yeri, Emir’e yıllar önce çözemediği cinayeti hatırlatır. Çünkü bazı detaylar ; aynı simge, aynı zamanlama…

*4 sene önce* Deniz elindeki bardağı yere fırlatıp "Mantıklı bir açıklaman bile yok bana!" dedi. Gözümden düşen yaşı önemsemeden "Deniz.." dedim. Hiç bir şey diyemiyordum. Benden boşanmalısın. Buna mecburuz. "Ne Deniz ne! Ya bi açıklama yap! Tamam diyeceğim! Onu bile yapmıyorsun!" Arkasını döndü. Elim karnıma gitti. Boğazımı temizledim. Bunu yapmalıydım. Mecburdum. "Boşan o zaman benden. Madem inanmıyorsun!" Şaşkınlıkla bana döndü. "Sana inanmama izin vermiyorsun!" Yavaşça koltuğa oturdum. "Açıklamam yok çünkü!" Deniz sinirle evden çıktı. *1 ay sonra* Boşanmıştık. Bitmişti her şey! Eve girince etrafa bakındım. Mutfağa girmemle ocaktan perdeye yanan ateşi gördüm. Ocağa yaklaşmamla bi anda patladı ve ben geriye savruldum. Karnımda hissettiğim acıyla inledim. Yerde sürüne sürüne çıktım mutfaktan. Gücüm kalmamıştı. Elimi karnıma koydum ve kendimi karanlığa bıraktım.

Acı dolu geçmişine rağmen dimdik durabilen güçlü kadın karakterin hayatı...

Bir avukat karşı komuşusunun kız kardeşinden şikayetciydi.

Kadın ve Adamın birbirlerine sarılarak karanlığın en dibinden çıkmasının hikayesiydi bu... En dibe doğru battığını hissediyordu kadın. Zordu. Çok zordu... Bu veballe yaşamak canını yakıyordu. Canından parça olan kız kardeşinin ve daha doğmamış bebeğinin ölümünde kendini suçlayan kadın... Melina Altuntaş Karısının ihanetinden sonra hayatını kızına adayan polis memuru Mirhan Bozdoğan... Kapak @atakanagardan `a aittir

"Üç haftalık kayboluşun ardından Defne Aydın`ın nasıl, ne şekilde Türkiye`ye döndüğü ise hâlâ belirsizliğini koruyor. Genç şarkıcının kaçırıldığı mı, yoksa kendi isteğiyle mi ortadan kaybolduğu soruları sosyal medyada gündem oldu. Ünlü ismin, Devran Arıkan ile ne tür bir ilişki yaşadığı ise henüz netlik kazanmış değil..."

#mahalle #çocuklukaşkı #yetişkiniçerik Çocukluktan gelen bir bir aşka sahip olan iki genç birlikte geçiremedikleri yılları hiç unutmadılar. Aydilge farklı yerlere savruldu zorluklarla karşılaştı. Yaman ise onu aramaktan asla vazgeçmedi. Ve zaferi yalnızca vazgeçmeyenler kazanırdı.

"aşk komiserim aşk, bildiğin delilik!"

Şehrin karanlığı, geceleri sadece sokak lambalarını değil, insanların vicdanlarını da boğuyordu. Ve bu şehirde kimsenin günahı gerçekten saklı kalmazdı... Cinayet Büro`nun en sert ismi Komiser Cihangir, öfkesini içinde taşıyan, karanlık bakışlarıyla suçluların titrediği bir adamdı. Ekip arkadaşları Eren, Sait ve Elif`le birlikte, şehrin en karmaşık dosyalarını çözüyor; her vaka, onların psikolojisini biraz daha derine çekiyordu. Bu şehirde cinayetler sadece kanla değil-geçmişle, sırlarla ve intikamla işleniyordu. Ve bir gece... Bir ceset, tüm dengeleri altüst etti. Aynı gece, meraklılığı başına dert açmaktan hiç çekinmeyen genç gazeteci Vera, tesadüf gibi görünen bir ayrıntının peşine düştü. Soğukkanlı, sezgileri keskin, tehlikenin içine yürümekten korkmayan bir kadındı. Gazetecilik içgüdüsü onu olayın merkezine çekerken, farkında olmadan Cinayet Büro`nun en tehlikeli dosyasına adım atıyordu. Her şey, Cihangir ve Vera`yı aynı karanlık gerçeğin iki ucunda buluşturacaktı. Birbirlerinden nefret etmeleri için onlarca sebep varken... Gerçeğe ulaşmak için tek seçenekleri vardı: Birbirlerine güvenmek. Ama bu şehirde güven... Bir cinayet kadar tehlikeliydi.

Eskişehir`den gelen bir Tarih Öğretmeni…  Beste Suerdem.. Hayatındaki tek ciddi ilişki annesinin bastırdığı çeyiz takımıyla sınırlı. Evlilik baskısından kaçarak geldiği İstanbul’da, iki yakın arkadaşıyla birlikte kurduğu bekar evinde hayata sıfırdan başlıyor. Sadece çamaşır makinesini değil, kendi hayatını da yeniden kuruyor. Ama hayat bu ya, tam “Kendi çağımı başlatıyorum” dediği anda, üst daireye çevik kuvvet kadar çevik ama duygular konusunda yavaş çalışan bir komşu taşınıyor. “Ya Tutarsa” dediği şey evlilik değil aslında. Bir kadının hem kendini bulma, hem de kahkahalarla kaybolma hikâyesi. Nasreddin hocanın `ya tutarsa` sözünü hayat felsefesi yapan Beste`nin hikayesine sizlerde hoşgeldiniz❣️

Senden büyüğüm kızım! Abin sayılırım ben senin!" demişti küçük çocuk sinirle. "Değilsin lan! Değilsin işte?" diye cırladı küçük kız. "Lan mı?" gözlerini kocaman açarak şaşkınlıkla kıza bakıyordu çocuk. Ne kadar değişik bir kızdı bu böyle! Daha sonra kaşları hızla çatıldı. Boyundan büyük lafları vardı bu bücürün. Tam konuşacakken; "Kızım ayıp! Lan denir mi?" diye çıkıştı annesi, karşısındaki çocuğun annesine mahcubiyet dolu bir bakış fırlatırken. Emre abisi "Anne bir de kızına yarmagül diyoruz diye kızıyorsun" deyip bir kahkaha savurdu. Bunu duyan küçük çocuk da gülmeye başlamıştı! Küçük kız kaşlarını çattı usulca, sinirlenmişti onlara. Hemen bir şeyler düşündü ve basit planını o an uygulamaya koydu: hem abisi hem de o gıcık çocuk alınlarına birer taş yemiş ve kahkahaları, yerini tüm mahalleye yayılan, acı bir feryada bırakmıştı... 🖤Leyla Gül & Ömer 🖤 Yarmagül adında yayınlanan ilk ve tek kitappad kitabıdır... Tamamen şahsıma aittir!

"Ne çocuğu? " "Kız çocuğu" dedi bana Onların hikayesi böyle başlamıştı. Tek isteği mezun olmak ve bunu babasına göstermek isteyen bir kızdı Fatma. Ama hem ölüm onu bulmuş hem de yeni kişiler girmişti hayatına . Ama o bunları nerden bilebilirdi ki.... ( İki üç bölüm yanılamıştı ama biraz daha değişiklik yapıp yeniden yazdım)

GERÇEK BİR HAYAT HİKAYESİNDEN UYARLANMIŞTIR! "Bazı aşklar zamanla değil , zamansızlıkla sınanır. Onun adı Hümasra`ydı. Ne bir kuştu , Ne bir kadın...Belki de sadece gökyüzüne yazılmış bir dua...

Şarjörü doldurup atış kulaklığımı taktım. Karşımdaki hedefin kırmızı alanını delik deşik ederken rahatladığımı hissediyordum. Şarjördeki mermi bittiğinde atış kulaklığımı enseme indirip masanın üzerindeki mermilere uzandım. O sırada kulağıma dolan tok postal sesleri bana kimin geldiğini müjdeliyordu. Bir adamı yürüyüşünden tanıyor olmak garipti. Üsteğmen hala yanıma gelmemişti, merakla başımı geriye çevirdim. Arkamdaki masaya yaslanmış anlamlandıramadığım bakışlarla beni izliyordu. Bir eli yaslandığı masada, diğer eli de palaskasındaydı. Genelde omzuna asmaktan hoşlanmadığı bordo beresi ise tıpkı benimki gibi omzundaydı. Başımla kısa bir selam verip önüme döndüm. Tekrar pozisyon alıp hedefime odaklandım. Ben atış yaparken üsteğmen de yanımdaki alana girip atışa başlamıştı. Kavga eder gibiydik o an, kurşun seslerimiz ise sustuğumuz kelimelerimizi ifade ediyordu. İkimizin de kurşunları bitmişti, bakışlarımız birbirini bulduğunda yine o gizemli karaları karşıladı beni. Ben savaşmaya devam etmek ister gibi mermilere uzattım elimi, ama susmayı da beceremedim işte. ``Yurdunuzu arıyor gibisiniz üsteğmenim, gözleriniz sürekli bir arayışta sanki.`` Ona bir cevap hakkı tanımadan atış yapmaya başladım, silahımın tetiğine basmaya devam ederken yanımdaki adamın da pür dikkat beni izlediğini biliyordum. Son mermime de veda etmiştim. Başımı çevirdiğimde yine o bakışlara mahkum edildim. Aramızdaki birkaç adımlık mesafeyi sonlandırıp yanıma geldi, elini uzatıp atış kulaklığımı çıkardı. Aramızdaki tek engel o kulaklıkmış gibi biraz daha yaklaştı bana, gözlerime daha yakından baktı. ``Belki de yurdumu bulduğum için sürekli gözlerine bakıyorumdur teğmenim.`` Bordoya boyanırken aşka karışan iki yürekli askerin hikâyesi...

Vuslat Serisi 2. Kitap "Vuslatın ardından geriye, sadece kırık bir kalp kaldı." Hayattaki en büyük korkusuyla bir kez daha yüzleşmek zorunda kalan Erva, Kerem`in kaybıyla yeniden sarsılmıştı. Onun yokluğunda geçirdiği aylar, ömründen yıllar çalmış gibiydi. Sözleri yarım kalmış, duası yarım kalmış, kalbi ise sessizce paramparça olmuştu. "Kaderin sustuğu yerde, sabır konuşur," derlermiş. Erva, acının içinde yeniden nefes almayı, yarım kalmış duaların ardında bir anlam bulmayı öğrenirken, kalbinde hâlâ sönmemiş bir ışık vardı. Acılarına eklenen kötü rüyalar, onu sürekli bir karanlığa sürüklerken o her seferinde minik de olsa bir umuda tutunuyordu. Ne kadar derin bir kayıp yaşarsa yaşasın, bir yerlerde onun için atan bir kalbin varlığını hissediyordu. Gün yeniden doğarken başkalarına umut olsa da onlar için tehlike artıyordu. Silahlar patlamaya, geçmişin acısı bir bir ortaya çıkmaya devam ediyordu. Belki de vuslat, her zaman kavuşmak demek değildir. Bazen vuslat, bir kalbin diğerine ulaşabilmesi için sessizce sabretmesidir. Erva’nın yolu, kayıplarla, sırlarla ve yeniden doğan umutlarla örülmüş bir yoldu. Ve bu yolun sonunda bir ihtimal, kalbinin gerçek sahibine yeniden kavuşacaktı. ... Kitabımın tüm hakları bana aittir. (Ç)alınması veya kopyalanması durumunda hukuken gerekli işlemler yapılacaktır. Başlangıç: 03.11.2025

"Aşk bedel ödetir, Meva..." dedi alev topuna dönmüş gözlerini gözlerime esir ederken. Büyük bir gayretle bedenini ileriye doğru itelediğim sırada bileğimi kavrayıp, "Annenin katili ben değilim." Diyebildi. Durgundu. Güçlü omuzları çöküntüye uğrarken, dehşetle baktı bir kez daha yüzüme. Bir şey demesine fırsat vermeden asileşen gözlerimi gözlerine dikip cevap verdim. "Annemin değil, yok olan duygularımın katilisin. Tüm hakları saklıdır! Aksi takdirde yasal işlemler başlatılacaktır!

Hayat iki çizgi arasındaydı. Doğum ve ölüm. Başlangıç ve bitiş. Arada geçen süreye yaşam denirdi. Yaşamın hayat olması için iyi şeyler yaşamak gerekirdi. Geriye küllerin kalsa dahi küllerinden doğmak lazımdı. Küllerinden doğmak anka kuşuna özelse, anka kuşu olmak lazımdı… Ben küllerinden doğacaktım, küllerin karanlığına karşı aydınlık olacaktım. İçimdeki karanlık karadeliğe rağmen yaşayacaktım. Hayat buysa, ben seve seve göğüs gerecektim. Bu da benim karanlığımı aydınlığa çevirme hikayem…

"Söylesene Güllü?" dedi tekrarlayarak. "Gönlünde büyük adam olabilmeyi başarabildim mi?" "Beni, senden gizleyen herkesi karşına aldığın günden beri..." Kurumuş dudaklarımı ıslatmama fırsat bile vermeden dudaklarıma kapanıp cayır cayır yanmama sebep oldu. ... • ÇOCUKLUK AŞKI •YAŞ FARKI •POLİS/HUKUKÇU •ABİMİN ARKADAŞI •YAŞ FARKI (6) Mirza Devran Polat ve Gülfem Asel Karaca çocukluk arkadaşı, aynı zamanda zamanda karşılıklı dairelerde oturan aile dostlarıdır. Günlerden bir gün Mirzalar, babasının polis oluşundan dolayı Ankara`ya taşınmak durumunda kalırlar. Bu taşınmanın üzerinden yıllar geçer ve artık Gülfem ile Mirza büyümüşlerdir. Mirza, babası gibi polis olurken Gülfem Ankara`da yani, çocukluk arkadaşı olan Mirza`nın yaşadığı şehirde Hukuk Fakültesi kazanmıştır. Gülfem okulu için Ankara`ya gittiğinde aile büyüklerinin ısrarları üzerine, Mirza ve ailesi ile birlikte aynı evde yaşamaya başlar. Yıllar önce ayrılmak zorunda kalan Gülfem ve Mirza, yıllar sonra yolları kesiştiğinde tekrar bir arada olabilmeyi başarabilecekler miydi? 170623 . . .

Hazan, Annesinin ölümünden sonra dayısının zulmünden kaçan , bilmediği babasını bulan bir kadın, gerçek ailesiyle yaşadıkları, bir yandan anne olmaya çalışırken. Bir yandan kardeş olabilecek mi?

Siz Yeni cezayı yazmamışsınız komiserim Alındım gücendim Mina’nın yaşamı hız ve ölümün arasındadır. Yaşadıkları yüzünden kendini o kadar yok olmuş hisseder ki “ yaşadığını hissetmenin en iyi yolu ölüme yaklaşmaktır” diyerek her gece sokaklarda motorunun hızına abanır. Poyraz, kurallar içinde kendine inşa ettiği dünyada yaşamaktadır. Onun dünyasında her şey yasaklar ve olasılıklar olarak ayrılır. Her gece istisnasız ceza yazdığı kız onun yasağıdır. Peki poyraz bu yasağı da diğerleri gibi atlayacak mı yoksa hayatında ilk defa kurallarının dışına mı çıkacaktır. Peki kalp yasakları dinler mi? Sadece motorlar hızlı gitmez ki. Dikkat et Mina kalp hızın tavan yaparsa kaza yaparsın hayatta.

İki laz bir araya gelirse ne olur. Çevik kuvvet polisi ve üniversiteli bir kızın inişli çıkışlı bolca inatlı hayatına göz atalım mı? Deniz gözlü kız ile Orman gözlü adamın karadenizin dalgaları gibi hırçın aşkı. Biraz kızalım biraz üzülelim. Bolca da gülelim. Ee hazırsanız başlayalim