"Işıkları kim söndürürse, en son o uyur," Bu söz, sizin de evinizde olan bir şey değil mi? Ama anlamını bilmiyorsunuz. Bu hikâyede, masum bir canın ışığını söndürenler; yani cinayet işleyen ve karanlık bir sırrı saklayanlar, huzursuz vicdanları nedeniyle rahat bir uyku yüzü göremeyeceklerdir. En son huzura erecek kişi de o karanlığı başlatan kişi olacaktır. Bir annen ölümüyle başlayan hikaye. Peki, annenizin katili aşık olduğunuz çocuğun babası çıkabilir mi? Çıkabilir... Ya da, aşık olduğunuz çocukla üvey kardeş çıkabilir misiniz? Çıkabilirsiniz... Sedef bunların hepsini bu hikayede yaşayacak... Vapur iskeleleri, beklenmedik kazalar ve unutulmaz anlar… Her sayfa hem heyecanlandıracak, hem sır verecek, hem de duygulandıracaktır. Not: Hikâyenin bir kısmı, karakterlerin grup sohbetleri ve mesajlaşmaları üzerinden ilerlemektedir. (Yarı Texting)

Yaşadığı büyük depremden sonra ailesini kaybetmiş genç bir kız ve hiç kızları olmayan Karalar. Kader mi onları bana getirmişti yoksa her şey planlımıydı? Karalar büyük bir gizemdi, çözülmesi imkansız derece de zor olan problemdiler ama ben çözecektim. Başka şansım yoktu.

Babasını yıllar sonra tanıyan kızın hikayesi, babasının onu yetimhaneye bırakmasıyla başladı...

"Ben şimdi üvey kardeşimden tripmi yiyorum?" "Evet" "Ne yapalım kaderimde buda varmış."

Normal bir kıza ne olabilir ki? Peki ya Mina`ya?

+) Sana defalarca söyledim Jungkook eninde sonunda Kim jungkook olduğunu kabul edeceksin. -) Asla +) Asla, asla deme bebeğim.

Merhaba, ben Darin. İstanbul`da büyük bir villada yaşıyorum. Annem ve babam bildim bileli hep ayrıydılar. Sürekli boşanmak istediklerini söyler ama bir türlü boşanmazlardı ve sonra tekrar bir araya gelip ayrılırlardı. Küçük kardeşim Arda ile birlikte anneannem sayesinde bugünlere kadar gelebildik. Annem büyük bir şirkette CEO babam ise özel bir hastanenin sahibi ve baş hekimiydi. Yani anlayacağınız kardeşimle birlikte eve geldiğimizde her daim. 17. Yazımdı ve her şey olması gerektiği gibi gitmeliydi ama hiç bir şey olmesi gerektiği gibi asla olmadı...

İnsan babasından ne kadar nefret edebilir ki? Eftelya,annesiyle birlikte babasından kurtulduktan sonra,hayatları asıl şimdi başlayacaktı. Güzel aşklara uçalım. (ilk kitabım yanlışım hatam olursa kusura bakmayınn)

Mihri Abay herkesin imrenerek baktığı zeki , güzel ve dahi kız 21 yıllık hayatı boyunca böyle anıldı. Peki babasının annesine ve kendisine ihanetini öğrenince nasıl biri olacak. Okuyalım ve görelim .

Hayat bazen en büyük cezayı kalbinle verir. Babamı kaybettim, ardından annem başka bir adamla evlendi… ve ben kendimi, parıltılı ama soğuk bir dünyada buldum. O evin içinde her şey kusursuzdu — ta ki onunla göz göze gelene kadar. Üvey ağabeyim. Yasak olan. Ama kalbim onun adını her attığında daha gür duyuluyordu. Gözleriyle yakıyor, sesiyle beni paramparça ediyordu. Onunla olmak yasaktı… ama onsuz nefes almak daha da zordu. ❤️‍🔥❤️‍🔥❤️‍🔥

Neslihan empati yeteneğiyle doğmuş bir kızdı. Anlayış onun göbek adıydı. Bu yüzden zamanında ebeveynlerinin boşanmasını, şimdi ise annesinin yeni ilişkisini anlayışla karşılayabiliyordu. Kardeşi Neva`nın aksine... **** Genç kız bütün kırgınlık ve yorgunluklarına kulaklarını tıkarken; Annesinin aşkına kulak verdi, Kız kardeşinin ergenlik sancılarına destek oldu, Ve Öztürk erkeklerine alışmaya baktı. Kısacası yeni hayatının düzenine alışmaya çalıştı. Bu düşündüğündende zor olabilirdi, bir sabah güne şakayıklarla başlamasaydı. ***** "Bir adın yok mu senin?"dedi yanımda tempoyla koşarken. Güldüm. "Neden çok mu merak ettin?" "Ben sana şakayıklarımı bile verdim. Sen adını mı söylemeyeceksin?" "Adımı küçümseme. Sana çok şey anlatırdı. " Önüme geçerek durdurdu beni. "Öyleyse dinlemeye değer olmalı."