Bora takıntılı olur Mina`ya.

-Ölüm benim Peri Kızı sende benim çiçeğimsin. Adının ya kendisisin. Sen ölümün çiçeğiysin.

"Bembeyaz bir odaya kapattı beni... Suçum neydi bilmeden, cezamı içime gömdüm. Duvarlar sessizdi, babam gibi. Ben o gün çocukluğumu içeride bıraktım."

Her hikâyenin bir başlangıcı vardır. Ama bazıları, sessizce başlar. Bir bakışla değil… Bir çöküşle. Bir fısıltıyla değil… Karanlığın içinden yükselen iç sesle. İnci, hayatını düzene koymaya çalışan, geçmişin kırıklarından kendine bir dünya inşa etmeye çalışan genç bir kadındı. Sessizliği seviyordu. Sıradanlığı. Çünkü sıradan olan incitmezdi. O ise yeterince incinmişti. Bora... Onu kimse tam olarak tanımıyordu. Kimse gözlerinin ardındaki karanlığı anlayamazdı. Güçlüydü, tehlikeliydi, ama aslında tüm o keskinliğin altında bir şey saklıydı: eksik kalan bir parça. Adını koyamadığı bir huzursuzluk. Yıllardır ne kaçtığı, ne de bulabildiği bir his. İkisi, farklı hayatların içinde savruluyordu. Bambaşka şehirlerde, bambaşka savaşlarda. Henüz yolları kesişmemişti. Henüz birbirlerine değmemişlerdi. Ama kader... sabırlıydı. İç içe geçmiş sessizlikleri birleştirmek için en doğru zamanı bekliyordu. Çünkü bazı insanlar birbirini bulmak için yaratılır. Ve bazen karanlık, içinden bir inci çıkar.

İki kız kardesin hogwartaki macerası.

Açelya, zekâsıyla olduğu kadar soğukkanlılığıyla da tanınan genç bir kadındır. Geçmişin paslı zincirlerini geride bırakmaya çalışırken, bir gece kendini mafya dünyasının karanlık ağlarında bulur. Atlas’la yolu hiç beklemediği bir anda kesişir. Adını bile bilmediği bu yabancı, ona hem tehlikeyi hem de unuttuğu duyguları hatırlatacaktır. Ama zincirler kırıldığında bile özgürlük gelmez. Sırlar, ihanetler ve kalbin en karanlık köşeleri onları beklemektedir. ***

Bir kızın lise hikayesi...

*"Bazı insanlar sırlarını susarak saklar... Lirien savaşarak sakladı."* Tek başına büyümüş, düşmemeyi öğrenmiş bir kadının geçmişi kadar karanlık bir gerçeğin peşine düşmesini konu alan bir hikâye. Lirien Elowyn Sorell, yıkıntıların arasında yürümeye alışkındı. Ama bazı izler, en derine işlenir. Ve bazı insanlar...en güvenilmez anlarda kalbe saplanır. bir kaydın içinde duyulan sesi takip ederek geçmişin çürümüş kapılarını aralayan Lirien`in yolu, karanlığın ortasında parlayan biriyle kesişir: Riven Altair Drayce. ama her yolun bir sonu, her sırrın bir bedeli vardır. Ve bazı sonlar... kimsenin hazır olmadığı kadar serttir.

Kimi ruhlar masum kimi ruhlar ise canidir kimi ruhlar ise günahkardır kate olmaması gereken bir ailenin ve bir okulun içinde savaş mücadelesi veriyordur ve hırsız çetelerinin aradığı bir taş onun vücudunun bir parçasıdır bu mücevher in peşinde olanlardan biride annesidir Ve annesi ise bu mücevher i alması için bir suikastçı gönderdiğinde işler daha çok kızışacaktır

sadece minik bir görevden ne olabilirdi ki? hiç oyle demeyin... yolda ilerlerken yabanci bir telefondan mesaj gelmişti `GÖREV` yaziyordu ne diye baktigimda anlam veremedim telefon yurt dişinda duran bir kişiye aiyitti kiz miydi erkek miydi bilmiyordum sonra " gorev" diye mirildandigimda kendimi başka bir evde tek başima buldum...

Küfür, argo vb. olumsuz kelimeler içerir ! _________ Varlıklı insanlar mı daha mutludur yoksa kıt kanaat geçinenler mı ? Bence ikisi de değil. Peki o zaman ne ? Bu kitap da size bu sorunun cevabını vereceğim. (Şunu da belirtmek isterim yanlış anlaşılma olmaması için tabiki de normal ihtiyaçlarını bile aşırı derecede güçlükle karşılayalar var, yukarıdaki söylemim onlar için geçerli değil. Benim kastettiğim ihtiyaçlarını karşılayabilen ama gene de çok da harcama lüksü olmayan bir maddiyat durumunu kast ediyorum. Yani paranın mutluluk getirip getirememesi bence temel ihtiyaçlara da bağlı.)

Koğuşların ardındaki karadelik bizi ne zaman içine çekecek acaba...

Karşımda dikilip bana üstten üstten bakarken konuştu. “Beni çağırmışsın, buyur?” Sesi tok, ifadesi sertti. Kollarını göğsünde kavuşturmuştu, çok uzun boyluydu. Zihnim, bana ihanet edercesine beş saniye boyunca tamamen devre dışı kaldı. Çünkü az önce söylediği şeyi sindirmekte zorlanıyordum. Beni? “Beni çağırmışsın” mı?! Hani şu göbekli, kel, yaşlı adamlar olur ya.. Sabahları kahvede çay içip gazete okuyan, mahallenin gençlerine “Oğlum, sen kimin çocuğusun?” diye soran tipler.. İşte ben tam olarak öyle biriyle karşılaşmayı bekliyordum. Ama kader, yine o kendine has mizah anlayışıyla, karşıma bambaşka bir şey çıkarmıştı. Daha doğrusu, birini. Karşımda duran adam, yaşlı bir muhtardan çok “anaların maşallahı, kızların inşallahı” kavramını çağrıştırıyordu. Esmerdi. Uzun boyluydu. Bakışları sertti. Kaslı kolları, gömleğinin sıvanmış kollarında tehdit gibi duruyordu. Bir de üstüne, o ifadesiz yüzle bana bakıyordu. Bu bir şaka mıydı? Bir kamera falan olmalıydı. İstanbul’a yeni gelenleri trolleyen bir sosyal deney.. Ama sonra yanımdaki kızın “işte muhtar bu” bakışıyla birlikte gerçekler acımasızca yüzüme çarptı. Ben şoka girmiş vaziyette ona bakarken, o da bana bakmayı sürdürüyordu. Kaşlarını hafifçe çattı. “Beni çağırmışsın, buradayım?” Göz kırptım. Sonra tekrar. Derin bir nefes al menekşe. Kontrolü kaybetme. Belki de rüya bu. Belki de hâlâ Manisadasım. Ama hayır. Tartıştığım adam orada, anahtar ise hâlâ elimdeydi. Ve sinirim, zirve yapmış bir halde bana eşlik ediyordu. Sonunda, mantıklı bir cümle kurabildim. Gerçi ne kadar mantıklı olduğu tartışılırdı. “Ben muhtarı çağırdım.” Derken kollarımı göğsümde birleştirmiştim. “Bir yanlışlık oldu sanırım, sizle ilgili bir durum yok sağolun.” Adam ifadesizce kaşını kaldırdı. “ Muhtar benim zaten.” Gözlerimi kıstım. “Hayır.” Kaşlarını kaldırdı. “Evet.” Direndim. “Hayır.” Çevremizde durup bizi izleyen insanların bazılarının sessizde olsa güldüğünü duyabiliyordum. Tahammülünün azaldığını belli eden bir ses tonuyla, “İmtihan mısın kızım sen?” Diye sordu. “Ama muhtar-“ Ellerini siyah kumaş pantolonun ceplerine sokup başını gökyüzüne çevirdi. Sabır dileniyordu galiba. “Muhtar benim diyorum sana. Yinelemeyeceğim bunu, sorunun ne olduğunu söylüyorsan söyle söylemiyorsan işim gücüm var.” Öfkeli sesi geri adım atmama neden olmuştu. Yine de gururumu ve inatçılığımı devreye sokarak “Ama ben amca bekliyordum..” Dedim. Yunan heykeli kılıklı muhtarın dudakları hafifçe yana kıvrıldı. Kaşları yukarı kalktı. Ardından alayla konuştu. “Özür dilerim, öbür sefere daha yaşlı olmaya çalışırım. Şimdi problemin ne olduğunu söyleyecek misin? Sabrım tükeniyor.” ___ Menekşe&Cihan.

"Adını söylemedin." dedi. Güldüm. "Bir daha karşılaşacakmışız ya. O zaman söylerim." O da güldü. "O zamana ben öğrenirim zaten." "O halde kendine iyi bak Tunga." Bana sadece Yiğit adını söylemişti. Ben Tunga deyince bakışları merakla bana döndü. "Benim kim olduğumu biliyormuşsun!" Arabadan geri çekilip el salladım. O bana şaşkın şaşkın bakarken Sıtkı amca eski arabasıyla köy yoluna çıktı.

İki çocukluk aşkını anlatan bir kurgudur. Balın Dolunay ve Uzay Pars ne kadar birbirinden nefret etsede zamanla birbirilerine olan aşkını fark edecekler. Bu sırada hâlâ birbirlerini sevmiyormuş gibi yapacaklar taa ki Balın ve ailesi İzmir`e taşınana kadar... Dikkat içinde küfür, cinsellik ve tetikleyici şeyler içerebilir! Başlangıç: 09.03.2025

Abisini şehit vermiş bir kız kendine yeni hayat kurmaya çalışırken, kader en çok korktuğu ve istemediği bir aşkı karşısına çıkarır. Ne olduğunu anlayamadan askerlerin arkasından daha uzun biri ortalarından çıkarak karşıma dikildi. Bu karşı komşum Fırat`ın ta kendisiydi öylece durmuş bana bakıyordu, sonradan fark ettiğim şey elindeki silahı ve kaskıydı. Ulan adam askerdi ve ben bunu yeni öğreniyordum şok içinde adama baktım, "ben Kıdemli Üsteğmen Fırat Ateşoğlu, Umay hanım konserinizi iptal etmek durumundayız. Bomba ihbarı var." Demesiyle olduğum şoktan çıktım.

"Yağmur gözlerinin önündeki ölü bedeni ıslatıyor, artık o bedende çürüyüp toprağa karışacak. Vaktin varken kaç." Bir dünya düşünün; yaşanılan düşüşten sonra herkese yeni güçler, zenginlikle bahşedilmiş. Ama şunu unutmayın ki güç sadece ölüm getirir ve bu hikaye ise tam olarak bunu anlatıyor. İnsanlık yeni güçlerine kavuşunca yaşanılan ilk şey birkaç yıl sonra tamamen unutulacak bir savaş. İnsanlar bunu unutabilir ama bütün ülkesi yerle bir edilen bir çocuk unutur mu? "Eve dönmek isteyeceksin yağmur ama artık bir evin yok. Sen onların dilinde hep bir lanet olarak kalacaksın." Yağmur ya da "Raine". Bu bir özel isim değil. "Kız" ın ismi bile değil. Bir ismi bile olmayan küçük bir kız ne kadar ileri gidebilir? Hep beraber görelim.

Sana özel kapak hazırlamamı istiyorsan bir kitabımın daima okuyucusu olmalısın ve kitabı yorumlayarak desteklemelisinnn

Kapıma bırakılan pembe kutuyu açtım. İçinden çıkan cam dildoya şaşkınlıkla bakarken içindeki not dikkatimi çekti. `üzerinde kullanmak için sabırsızlanıyorum küçük kızım. -sahibin`

Babam beni zorla bir Mafya ile evlendirmişti Evlendigimiz günden beri ayrı odalarda uyuduğumuz adam şimdi benden çocuk mu bekliyor Ne...

Ilgaz ailesinin katilarini oldururken bir cete tarafindan kesfedilir ve bir okula mudurunu oldurmesi icin gonderilir. Ama Ilgazin bilmedigi birsey vardır. Okulda istemiyicegi ama aslinda cok sevicegi kisilerde olucaktir

"Güneş her zaman ayçiçeği için doğar; çünkü ışık, karanlığa mahkum olanı kurtarmak, onu yeniden hayata döndürmek için vardır. Ve ayçiçeği, o ışık olmadan hiçbir zaman tamamlanamaz." 🌻🖤

Kıdemli Üsteğmen Pars Kandemirin komutanı olduğu kıyamet timi bir sürü olayla karşı karşıya kalır. Operasyonlar, aşk hayatları her türlü şeyi atlatırlar. Bir deste kahramanın hikayesi

İnsanlar bazı şeyleri kendilerince iyi görürler, veya öyle görmeye çaba gösterirler acaba ben hangi yoldan gidecektim, hayatı akışına mı bırakacaktım, yoksa kendimi zorlayacakmıydım..

Onu gördüğüm an anladım kaçış yoktu...

Bu kitaptaki hiçbir olayın tarihle alakası yoktur benzerliklerin hepsi tesadüftür Bey kızı Aslıhan Hatun ile bey oğlu Alparslanın hikayesini anlatır....

Arkadaşlar bu yeni kurgum karşı komşumu final yapıcam yıldızlar bizi anlatsın ve bu kitabı aynı anda yazıcam şimdiden iyi okumalar.

Klişe konular babanın kızı kaçırması ama işler klişelikten yavaş yavaş çıkacak

GERÇEK AİLEM kitabıdır Yazdığım ilk kitabım olacak umarım beğenirsiniz.(Bölümlerde düzenlemeler yapılmıştır.) Bazı insanlar geçmişinin derinliklerinde kaybolurlar ama aniden hayatına giren yeni insanlar ona geleceğin gölgesinin geçmişin üzerinden geçmediğini öğretir. Alin Balsu Uz 17 yıl sonra gerçek ailesine alışabikecek mi veya yeni aile üyeleri Balsunun yaralarını sarabilecek mi?

Gözleri gözlerimi delip geçerken dudaklarından dökülen bizim kaderimizdi. “Aşkta her şey mübahtır. Bizim aşkımız sevdaya saklı.”