Gerçek ailem mi? Ben Alin 10 yaşında annemin zoru ile gönderildiğim boksu hayatımı bir parçası yaptım.

Öykü Miray Yılmaz, hayatının en karanlık anlarından kurtulmuş olsa da, gerçek tehlike şimdi kapıda. Ailesiyle arasındaki kırık bağlar, aşk hayatındaki karmaşa ve geçmişin gölgeleri peşini bırakmıyor. Bu sefer karşısında sadece düşmanlar değil, aynı zamanda kalbini korumak zorunda olduğu duygular var. Mert yanında, ama güvenmek artık eskisi kadar kolay değil. Han ise küçük ama tehlikeli bir rakip olarak, Öykü’nün hayatına sessizce sızıyor ve kalbini zorlamaya devam ediyor. Zeynep ve diğerleri, Öykü’yü korumak için yanlarında olsa da, yeni sırlar, ihanetler ve ölümcül oyunlar her an hayatlarını tehdit ediyor. Bu kez, aşk ve tutku sadece birer his değil; hayatta kalmanın ve hayallerini korumanın bir yolu haline gelmiş durumda. Öykü, gölgeler arasında yürürken, hem kalbini hem de sevdiklerini korumak zorunda. Çünkü bu dünyada tek bir yanlış adım, her şeyi yok edebilir. Ateşin ve aşkın iç içe geçtiği bir hikâye: Gölgeler daha karanlık, tehlike daha yakın ve kalpler daha kırılgan.

Kapakları, beni takip ettiğiniz sürece alabilirsiniz. ☄️ Şu an başka istek kabul etmiyorum.

Kitappad`deki ilk Ay Işığı Mahallesi adlı kitaptır! Bazen güneş ışığı sizi ısıtmaz, ay ışığı altında donabilirsiniz de...

Deha olan her konudan başarılı doktor kız bir gün arkadaşlarının geliştirdiği zaman yolculuğu projesine deney olur. Bu proje sayesinde farklı bir evrene ışınlanır. O sırada o evrenin kralı ile karşılaşır.

Her şey, Lara’nın gece 03:13’te aldığı tek bir mesajla başladı: “Üçüncü kata çıkma.” Ama uyarılar bazen çok geç gelir. Karanlık koridorda gördüğü şey, sadece başlangıçtı. Arkadaşları da aynı saatte tuhaflıklar yaşamaya başlayınca… Lara artık biliyordu: 03:13 bir saat değil. Bir sır.

Babamın ölümüyle annem bunalıma girmişti odasından çıkmıyordu o zamanlar daha küçüktüm annem bana küstüğü için benimle konuşmuyor sanıyordum amcam annemin bu haline dayanamayıp İzmir’e yerleşmemizi sağladı Araz ve Sinemle burada tanıştık bilmediğim gerçekleri öğrenirken eski benden eser kalmamıştı ben Mercan babamın pastanesinde sıradan bir hayatım vardı yani en azından ben öyle sanıyordum.

burası orkide mahallesi,kimine göre orkide ölüm çiçeği olduğu için lanetli,kimine göre huzur olduğu için güzel...ama benim için bu mahalle dostluktu.bu mahalle kaos doluydu ancak bunu sadeece mahallede oturanlar bilirdi.mahalledekiler ne olursa olsun birlik olmayı başarırlardı. (Benden;ilk defa kitap yazıyorum kötü olduysa kusura bakmayın) Ada mahalleye geri döner,peki mahalle onu gelişiyle geçmişi örtebilecek midir?

Leyla Akata… Annesinin ani kaybıyla sarsılmış, sevdiği adamın ihanetini sırtında bıçak gibi taşıyan, ruhu yorgun ama bakışları hâlâ umut arayan genç bir kadın. Ve tam da hayatın en ağır günlerinde, hiç beklemediği bir anda… Çetin Ediz Karanlı. Yaşça büyük, görmeden hisseden, bakmadan tanıyan, Leyla’ya ilk cümlesinde bile kendi gölgesini unutturan adam. Onun için bu hikâye bir “ilk görüş.” Aralarında kayda değer bir yaş farkı vardır… Ama kalp dediğin yaş hesabı yapmaz. Belki de, bazen kader kocaman bir şakayla başlar… Bir Garfield mesajıyla...

Genç ve kararlı avukat Zeynep Erensoy’un hayatı, geçmişten tanıdığı Yavuz Demirer’in yeniden ortaya çıkmasıyla altüst olur. Ortaokuldan kalan tanışıklıkları, eski duygular ve iş dünyasının karmaşası bir araya gelir. Beklenmedik karşılaşmalar ve sırlarla dolu bu hikâyede, geçmiş ve şimdi iç içe geçiyor…

Eflal, çocukluğunda babası yüzünden aile nedir bilmiyordu. Babasının demesi gibi; onun kalbi siyah, soğuktu. Bu kalp yalnızca çocuğu gibi gördüğü öğrencilerine açıktı. Öğretmenliğinin ilk dönemlerinde Hakkâri’ye atanmıştı Eflal. Şanslıydı; arkadaşı orada doktordu ve beraber kalıyorlardı. Fakat bilmedikleri başka bir şey de vardı: Hakkâri’de herkesin dilindeki o “Gölge Timi”… Sessizce, aynı bir gölgeymiş gibi hareket ederdi o timdeki herkes. Fakat kim bilebilirdi, teröristlerin onlara bir pusu kuracağını? İyi okumalar…

Siz:Bana bak balıkçı, Gürel soyadında birisini bizim çay tarlamıza adımını attığını veya bizim restoranımıza geldiğini görürsem seni mahvederim!(20.34) Eren:Bu bir tehditmi? (20.34) Siz:Ne anlamak istersen o. (20.34)

İki gencin hikayesi

Jeoloji mühendisi olmayı hedefleyen Zişan, araştırma için Şırnak’ın kalbi olan Cudi Dağı’na seyahat ettiğinde yalnızca toprak katmanlarını inceleyeceğini sanıyordu. Fakat bölgedeki gerginlik artınca, güvenlikleri için görevlendirilen kişi, soğuk bakışları ve sarsılmaz duruşuyla ünlü Üsteğmen Baran YALÇINOĞLU olur. Baran, askerî disiplinle yetişmiş, duygularını yıllardır dağların sessizliğine gömmüş bir adamdır. Koruyuculuğu görevinden değil, geçmişindeki derin kayıplardan gelmektedir. Zişan`ın sıcaklığı ve bilime olan tutkusuyla karşılaştığında, kendi duvarlarının hiç beklemediği bir an çatladığını hisseder. Cudi’nin sarp kayalıkları arasında iki farklı dünyanın yolları kesişir; biri toprağın sırlarını çözerken, diğeri kendi içindeki yangınla savaşmaktadır. Tehlike büyüdükçe, ikisinin de adım adım öğrendiği tek bir gerçek vardır: En zorlu sınırlar bazen kalbin çevresine çizilir. Ve o sınır aşıldığında, her şey değişir.

"Maskenin içine senin kimliğini belirten bir kod işleyecek o adam." dedi Köse ama Sara onu dinlemiyordu sanki. Yalnızca karşısındaki duvara bakıyordu. Köse onun ilgisini çeken yazıya baktı. "Korkunç gelecek biliyorum ama bu yazı gerçek kanla yazıldı." Sara ürperdi. "Kimin kanıyla?" "Çok fazla insanın kanı." Bu yazıyı gördüğü ilk anı anımsayarak kısık bir sesle fısıldadı kutsal cümleyi. "Her yüz maske takar." "Bu ne demek?" Köse dudaklarında bir gülümsemeyle ona döndü. "Görmedin mi Sara?" dedi onun saçını okşarken. "Her yüz maske takıyordu."

Nefretten aşka bir hikaye olacaktır

Her şey bir mesajla başladı. Ne bir isim, ne bir fotoğraf… sadece “uyudun mu?.” Başta oyun gibiydi. Kim olduğunu bulmaya çalıştı, şakalaştı, güldü. Ama sonra o kelimeler, yavaş yavaş hayatının bir parçası oldu. Her gece aynı saatte gelen mesajlar… “Bugün biraz sessizsin.” “Gülümse, yoksa gün batmaz.” Kimdi bu kişi? Okuldaki biri mi? Her gün yanından geçen ama hiç fark etmediği biri mi? Yoksa geçmişinden kalan, geri dönemeyen biri mi? Her mesaj biraz daha yaklaştırdı onu görünmeyene. Her kelime, biraz daha derine çekti. Ama o hâlâ bilmiyordu: en çok güvenmeye başladığı kişinin, en çok kaçtığı yerden geldiğini. "Görmediğin Benim" Gizli bir bağın, sessiz bir sevginin ve kelimelerle başlayan hikayenin öyküsü. Çünkü bazen en gerçek hisler, en sessiz yerlerde saklanır.

Eylülzede, okunmamış bir mektubun içinden taşan bir sessizliğin hikâyesidir. Yıllar sonra evine dönen sıradan bir adam, geçmişten kalma sararmış bir zarfla karşılaşır. Üzerinde ne bir isim vardır ne de bir tarih. Açtığı anda, hiç tanımadığı bir sesin ağırlığı odayı doldurur. Bu mektup bir aşk itirafı değildir. Bir hesaplaşma da değildir. Bu, var olmamış bir yakınlığın; fark edilmemiş bir hayatın, görülmeden yaşanmış bir çöküşün kaydıdır. Stefan Zweig’in Bilinmeyen Bir Kadının Mektubu eserinden esinlenen Eylülzede, bu kez bakışı tersine çevirir: Mektubu yazan bir kadın, okuyan bir erkektir. Ama asıl anlatılan, iki kişi arasındaki mesafe değil; insanın kendi içindeki karanlığa olan uzaklığıdır. Bu kitap, “hiç yaşanmamış” olanın, insanı nasıl derinden yaralayabileceğini fısıldar.

Hastanede acil bölümünde çalışan Eylül yine sıradan bir nöbetteyken hastanenin yakınındaki bir emniyete saldırı düzenlenmesiyle acile gelen hastalardan birisi olan Demir`le tanışır. Gamofobisi olan Eylül Demir`le arasında olan bu çekime karşı koyabilecek midir? Kitabımı okuduktan sonra edit yapabiliyorsanız yapar mıısınız İnstagram kullanmıyorum ama Tiktok`da adım "EVRALUSS 💛" beni ve kitabımın adını etiketleyerek paylaşırsanız çook sevinirimm

(İlk kitaptan bağımsız okuyabilirsiniz) Bazı doğum günleri dileklerle değil, vedalarla başlar… Duru, yirmi sekizinci yaş gününde kahkahalarla dolu bir evin ortasında, geçmişin hiç kapanmamış bir yarasıyla yüzleşir. Sevdikleri etrafındayken, kalbi onu beş yıl öncesine; bir düğün gününde başlayan ve kar altında biten bir ayrılığa sürükler. Rüzgâr… Bir asker. Görevleriyle duyguları arasında sıkışmış, sevdiğini korumak için ondan vazgeçmeyi seçmiş bir adam. Bir cümleyle biten bir ilişki, gözlerden kondurulan son bir öpücük ve hiç dinmeyen bir “ya şöyle olsaydı”… Yıllar sonra gelen bir atama, Duru’yu bu kez bambaşka bir yol ayrımına getirir. Hakkâri’de bir askerî kışla… Geçmişin izleri, bastırılmış duygular ve yeniden karşılaşma ihtimali. Aşk, görev, ayrılık ve cesaret… Bu hikâye; sevmenin bazen gitmek, güçlü olmanın ise kalabilmek olduğu anları anlatıyor. Bazı aşklar yarım kalır, bazıları ise tam da en uzak yerde yeniden başlar. Hangisi olsun?

İlk spor romantizm denemem . İnşallah beğenirsiniz 🌹

Bir ev , 4 aşk.... Liya Aydın beyin kanaması geçiren annesinin ölmesi ile başlar herşey. Liya ` nın babası başka bir kadınla evlenir ve o kadının oğulları 4 tanedir ... Liya aralarından bir tanesine aşık olur . Hayır 4 tanesine .... Peki bir kalp 4 kişiye atar mı ?

YÜREKTEN YAZILAN ŞİİRLER

Eskişehir`den gelen bir Tarih Öğretmeni…  Beste Suerdem.. Hayatındaki tek ciddi ilişki annesinin bastırdığı çeyiz takımıyla sınırlı. Evlilik baskısından kaçarak geldiği İstanbul’da, iki yakın arkadaşıyla birlikte kurduğu bekar evinde hayata sıfırdan başlıyor. Sadece çamaşır makinesini değil, kendi hayatını da yeniden kuruyor. Ama hayat bu ya, tam “Kendi çağımı başlatıyorum” dediği anda, üst daireye çevik kuvvet kadar çevik ama duygular konusunda yavaş çalışan bir komşu taşınıyor. “Ya Tutarsa” dediği şey evlilik değil aslında. Bir kadının hem kendini bulma, hem de kahkahalarla kaybolma hikâyesi. Nasreddin hocanın `ya tutarsa` sözünü hayat felsefesi yapan Beste`nin hikayesine sizlerde hoşgeldiniz❣️

Rümeysa Ala Çetin ve Alperen Ali şahinin hikayesini dinlemeye hazır mısınız?

20 yaşında bir üniversite öğrencisi olan Esin Mila, hayatını hep arka planda kalarak yaşamıştı. Dışlanmış, istenmeyen biri haline gelmişti. Ve bir gün... Gördüğü bir haberle bütün hayatı yeniden şekillenmeye başladı. Gördüğü o haberin bütün hayatını değiştireceğini bilmiyordu... Bu onun kendini tanıması için ilk adımıydı. Ve içinde tek bir soru dönüp dolaşıp duruyordu: Ben kimim?

Kader, çoğu için tek bir yol demektir… Ama onların kaderi dört yüzlüydü. Almea, geçmişinin gölgesinde yürüyen güçlü ama kırılgan bir savaşçı. Nerea, başka bir dünyanın sırlarını üzerinde taşıyan sessiz bir yabancı. Arwen, farkında olmadığı güçlerin eşiğinde duran karanlık bir yolcu. Ve Arwen’in arkadaşı"Rivan" sadakati ile tehlike arasına sıkışmış, kendi yüzünü gizleyen biri. Dördünün yolu, gecenin en koyu anında kesişti. Onları bir araya getiren şey bir tesadüf değildi; evren onların ruhlarına çoktan mühür vurmuştu. Gizemli işaretler, kayıp bir kehanet ve dört yüzlü bir kader… Her biri kendi gerçeğiyle yüzleştikçe anladılar: Kader sadece yaşanan bir şey değil— karanlık tarafından seçilenlerin taşıdığı bir yüktü. Dört yüz, dört sır, tek bir son. Ama son, kimin yüzüyle yazılacaktı?

Bazı kadınların kaderi, bataklıkta yazılıdır.

Binbir gece boyunca ölümü erteleyen o kadim hikayeler sona erdi. Şehrazat sustuğunda, kelimelerin gücü tükendi ve şimdi kaderin konuşma vakti geldi. Mor alevlerle yanan tekinsiz bir gökyüzünün altında, çölün altın şehri tüm ihtişamıyla kervanları yutmak için bekliyor. Ancak kumların üzerine terk edilmiş, paramparça bir el aynası, bu ışıltılı görüntünün ardındaki karanlık hakikati fısıldıyor. Görünenin ötesine bakmaya cesaret eden gizemli bir kız, o kırık yansımaların arasında sadece kendi geçmişini değil, yaklaşmakta olan felaketi de görüyor. Aynanın her bir parçası farklı bir yalanı gösterirken, doğruyu bulmak ölümcül bir oyuna dönüşecek.

“Bu delilikse ben zaten deliyim. Onun için bir hiç olmaktansa cehennemi olmayı yeğlerim.” *** Liora Teniz, bir gece hayatında hiç görmediği bir adam tarafından kaçırılır. İlk ve ikinci hayatı onun ellerinde son bulur fakat yine kaçırılacağı o geceye geri dönmekten kurtulamaz. Üçüncü hayatında ise yaşayabilmek için yeraltı dünyasının frenkıranı ile sözleşmeli bir evlilik yapmak zorunda kalır. Bu kez ölmemek için öldürmeyi göze almalıdır.