"Ne kadar kaçarsan kaç, şimal...eninde sonunda ya benim olursun ya da altımda ezilirsin."

Komutan olan Özgür Karasu görücü usulü olarak Ülkü Yılmaz ile evlenir sonrasında neler olacak acaba??

"Bazı yaralar, zamanla iyileşmez… Yalnızca insana, onlarla yaşamayı öğretir." Hayat, küçük yaşlarda acıyı tanımak zorunda bırakırsa, çocuklar büyümeyi çok erken öğrenmek zorunda kalır. İlay Gökçe, bir çocuğun kaldırabileceğinden fazla yükle tanıştı. Annesinin kaybı, ona hayatın sert yönlerini öğretti. Ama bir gün, başkalarına şifa verecek bir doktor olma hayaliyle büyüdü. Şifa bulmaya çalışırken, en büyük yarasının, kendi içinde olduğunu fark etti. Araf Ali, asker disiplininin içinde büyüdü. Zorlu bir dünyada, tek başına güçlü kalmayı öğrendi. Ama kayıpları, ruhunun derinliklerinde hep bir boşluk bıraktı. Ne kadar büyüse de, içindeki eksiklik hep var kaldı. Çocukluklarında yolları kesişen İlay ve Araf, birbirlerinin acılarına tanıklık etti. İkisi de hayatın en zor sınavlarıyla karşılaştı, ama aynı zamanda birbirlerine birer yoldaş oldular. Zamanla yolları ayrıldı. Fakat geçmişin izleri, onlara yeniden bir araya gelme şansı tanıyacak mı? Yoksa, kaybolan her şey geri dönmeyecek kadar uzak mı? "Ayrılıklar, bir son değil, belki de yeni bir başlangıcın ilk adımıdır." Zaman her şeyi değiştirir. İnsanları, duyguları, yerleri… Ama bazı bağlar, zamanla derinleşir. Kaybettiklerimiz bizden asla tam olarak uzaklaşmaz. Bu hikaye, kayıpların, acıların ve yeniden buluşmanın öyküsüdür. İlay ve Araf’ın hikayesi, büyümek, kaybetmek ve yeniden bulmak üzerine… Gerçek bağların zamanla nasıl kök saldığı ve her ayrılığın ardından büyüyen bir sevdanın nasıl var olduğu üzerine unutulmaz bir yolculuk. Bazı hikayeler sadece sabırla yazılır. Bazı kayıplar ise, hayatın en derin sırlarını açığa çıkarır. 〰🦋

Herşey yanlış odaya girmesiyle başladı...

Texting kurgusudur, ŞİDDET, ARGO ve KÜFÜR gibi ögeleri içinde bulundurmaktadır. Bunun bilincinde olarak okuyunuz, eğer rahatsız oluyorsanız okumanızı tavsiye etmem!

Biriyle yabancıya dönüşmek acı verirdi ruha...

"Eğer bir gün senden uzaklaşırsam, bilin ki yaşamak da benim için bitmiştir,”

"Sakın!" diye bağırdı duygu duvarını kırarak. "Eğer o silahla kendini vurursan bunun dönüşü olmaz Efil!" Acıyla kahkaha atmaya başladım. Herkes benim bunu yapacağımdan o kadar emindi ki, korkuyorlardı. Haklılardı da. Yapacaktım. "Niye?" diye fısıldadım gülümsemem yüzümden yavaş yavaş silinirken. "Bu silahı bana yıllar önce doğrultan sen değil miydin? Bu silah benim sonum olacaktı zaten şu an seni korkutan şey ne Karan!" Cevap vermedi. Veremedi. Dudakları lâl oldu bu gece. Korkuyordu. Beni kaybedecek olmaktan korkuyordu. O korkmazdı, onun istisnaları olmazdı. Ben hariçtim. "Nefretten aşk doğamaz demiştin." dedim tüm uzuvlarım acıyla sızlarken. "Haklıydın. Biz nerede başlarsak orada biteriz. Nefretin benim sonum olmasına izin vermeden ben kendi sonumu yazıyorum." "Yapma Savcı." dedi ben silahla ateş etmeden hemen önce. "İnsanlar yanılır ama ben yanılmaz demiştim ya sana, ilk defa haklı çıktın. Yanıldım. Nefret aşka dönüşürse şayet, o adamı kimse tutamaz. Aşk gerçekten her şeyi yenebilecek olan tek duyguymuş çünkü." "Duygulara yeri olmayan sen mi söylüyorsun bunu? Aşk nedir bilmiyorsun bile!" "Evet!" dedi bağırarak. "Aşk nedir bilmiyorum, tek bildiğim senin yanında kendimi kaybettiğim. Kalbimin hızlanmasını sağlayan, tek bir gülüşünle bana tüm dünyayı yaktırabilecek güce sahip olan tek kadın sensen ve buna aşk denmiyorsa ben hastayım Savcı. Ben yenildim." Bu cümlenin devamını duymaya hazır değildim. Söyleyemezdi. "Ben senin yenilmeni beklerken, ben sana yenildi-" Başımı ağır ağır sallarken cümlenin devam etmesine izin vermeyerek, acımadan iki el silah sesinin duyulmasını sağladım. Bedenim yere kapaklandı. Tüm feryat dolu sesler umurumda olmadı ama diz çökmem için bana emreden Karan Kızıltuğ`un gözyaşları içinde yerde diz çöktüğünü görmek bu gece için en kötü ikinci şeydi.

"Sen haklıydın," dedim usulca kollarımı boynuna dolarken. "O gün dediğin her şeyde haklıydın. Büyüdüm ve nankör olmayı öğrendim." Gözlerimin en derinine bakan kehribar gözleri karaya büründüğünde, sinsice kulağına eğilip şu sözleri söyledim. "Gardını al, çünkü beni dönüştürdüğün bu hâl için benden özür dileyeceksin."

Nefretten doğan lise aşkı mı?? Eda küçük yaşta annesini kaybetmiştir ve babasının sayısız şiddetine maruz kalmıştır.Yeni bir şehirde hayata yepyeni bir sayfa açan Eda yeni okulundaki zorba üçlüyle tanışınca hayatı alt üst olur.. Peki bu denli nefret aşka dönüşür müydü?? Gelin hep beraber okuyarak öğrenelim:) ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Seveceğinize eminim göz atmayı unutmayın!! (Bazı kısımlar küfür içerir)