"Ya...yalvarırım, beni öldürme" "Şşş, sana zarar vermeyeceğim. Sen zarar vereceğim son kişi bile değilsin" "N-ne istiyorsun benden?" "Vakti var, güzelim. Zamanı geldiğinde bundan sonra sadece sen ve ben olacağız. O günü iple çekiyorum..."

Alara Asile karşı hisleri farklıdır. Asil ise Alaraya çoktan aşık olmuştur......

Vega Manon bir zamanların en acımasız MMA dövüşçüsüyken şimdi küçük bir sahil kasabasında, sakin bir kafede şarkı söyleyerek hayatını sürdürmektedir. Her sabah kahve kokusuyla uyanır, her gece mikrofonun başına geçtiğinde geçmişini boğmaya çalışır. Ama bazı yaralar sesle değil, sessizlikle konuşur. Darien Arzhel ise hâlâ ringin kralı. Soğukkanlı, stratejik ve rakip tanımaz. Bir akşam girdiği kafede, sahnedeki kadının sesinde tanıdık bir kırılmayı fark eder. Gözlerinin içine baktığında ise artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktır. Vega`nın karanlık geçmişi, 13 yaşında yaşadığı bir travmayla şekillenmiş, ringdeki kimliği "Kod 13" olarak yeniden doğmuştur. Ama şimdi biri geçmişini kazımaya başlıyor. Ve bu kez kaçmak, savaşmaktan çok daha zor. Aşk mı, güven mi, hayatta kalmak mı? Bazen en büyük dövüş, ringin dışında başlar...

"Benim hakkımda hiçbir şey bilmiyorsun, küçük köstebek." Yutkundum. O, Eymir Valen`di. Aynı otelde, yan yana odalarda kalmıştık ve ben ona yakalanmıştım. Beni bir köstebek olarak görmesinin sebebi buydu çünkü hakkında bilgi toplamaya çalıştığımı sanıyordu. Oysa benim amacımın Eymir`le hiçbir ilgisi yoktu. "Peki ya sen, benim hakkımda ne biliyorsun?" "Bir köstebek olduğunu." Kendi söylediği cümleyi düzeltti. "Güzel bir köstebek." Dudaklarım iki yana kıvrıldı. Belki harekete geçip varlığını ifşa etmem gerekirdi ama ben genelde kuralları çiğnerdim. "Burada olmamalıydın." Dedim, net bir şekilde. Abimler onu fark ederse cesedini çıkartırlardı. "Burada olmasaydım yarattığım şaheseri görme imkanını nasıl bulacaktım?" Bence benden bahsetmiyordu, elbiseden bahsediyordu. "Şaheserini bana göndermek yerine evinde muhafaza da edebilirdin." "Seni evimde muhafaza etme fikrini sevdim." 🕸 Mafya▪︎Düşman Aileler▪︎Anlaşmalı Evlilik Yayım tarihi: 22.08.2025

[ yarı texting ] caglaralptkn: kafayı yemişsiniz siz. (19.21) caglaralptkn: yazmayın bana. (19.21) gunescicekci: olmaz yapamam. (19.21) caglaralptkn: ne demek yapamam? (19.22) caglaralptkn: engellerim bakın siz, ciddiyim. (19.22) caglaralptkn: yazmayın dediysem yazmayın. (19.22) gunescicekci: ya sorumu sorsayım bari? (19.24) gunescicekci: soru soracaktım ben size. (19.24) caglaralptkn: soru mu soracaktınız? (19.25) gunescicekci: evett. (19.25) caglaralptkn: ne soracaktınız? (19.26) gunescicekci: ya garipsemeyin ama, (19.28) gunescicekci, yazıyor... gunescicekci, çevrimiçi. gunescicekci, yazıyor... gunescicekci: keçilerin nasıl sağıldığını biliyor musunuz? (19.28) görüldü. 170625

~Gerçek ailem hikayesidir.~ Güneş Eflah Sarca -5 yaşında kaçırılıp yetimhaneye verilen ardında`da evlat edinilen Güneş`in hikâyesi. -Eğlenceli bir kurgu. Tiktok hesabı: Kitapdunyasi04

"Aşkın unutuşa, geçmişin ihanete yenik düştüğü bir hikâyede; gerçekle yalan, kalple akıl arasında kalan bir aşkın savaşı..." Unutulmaya mahkum bırakılan bir aşk… Saklanan bir hayat… Ve yeniden atan bir kalp… "Biz birbirimizin sıfır noktasıydık" Deva Alkım Erendiz & Ferman Erendiz

Avukat Kadın & Savcı Adam ⚖︎ Üst komşunun evinden gelen müzik sesinden rahatsız olan Avukat İzgi Merza Soylu komşusuna yazar. Halbuki bilmediği bir şey vardır: Yazdığı adam, sevgilisinin ezeli rakibi olan "VSD" lakaplı boksör bir savcıdır. Kitapta geçen tüm kişi, yer, kurum ve kuruluşlar tamamen hayal ürünü olup, gerçeklikle hiçbir ilgisi yoktur. Her sahne kurgudan ibarettir. 28.03.2025🕯️

Aşk suçtu. Senin olmayan birisi için beslediğin duygular bir cellat gibi dikilirdi karşına. Sonra kollarına iki asker girerdi, o askerler başını bir kütüğün üstüne bastırırken boynuna inecek baltayı büyük bir sabırla beklerdi insan beklerdi ki, cellat alacak onun kellesini. Ama o balta inmeden önce, dururdu zaman. Sabır kanatırdı insanın her bir zerresini, bir işkenceden farksız akardı saniyeler, bir sudan sessiz, bir dalgadan daha hırçın. Aşk cellatı, ve o balta aşkın ellerinden inerdi insanın boynuna. Sevda cehennemdi, seni sevemeyen birinin aşkı ateşdi. Kendi kalbini yakan, kendi kanını akıtan bir kılıçtı. İnsan nasıl saplardı kendi sırtına bıçağı? İnsan ancak aşık olsa ihanet ederdi kendisine. Aşk ihanetdi, aşk en büyük oyun ve insanın kendine yaptığı ihanetdi. O Yavuz Payidar`dı, kendine en büyük ihaneti yapmış sırtına bir bıçak saplamış, boynunu bir cellatın önüne uzatmıştı. O Payidar`dı, sevdalanmıştı. Ve sevda, onun ihanetiydi.

"Ya sen kafayı mı yedin? Annem bir daha yan yana bile gelmeyeceksiniz dedi! Hayatımdan çık Bahadır abi zarar veriyorsun bana." söylediklerim sanki kayaya çarpıp dağılıyordu. "Sen beni hiç tanımamışsın Zeynep. Ölsem de bırakmam seni. Bir daha böyle şeyler söyleyip damarıma basma 6 ay sabret. Annen de alışacak bana." kafamı kaldırıp masmavi gözlerine baktım. "Peki ya ben ? Ben seviyor muyum da böyle iddialı iddialı konuşuyorsun." dedim. Gözlerini kısıp yüzümün her detayını inceledi. "Seveceksin. Belki benden çok sevemezsin ama seveceksin elbet. Kavuşacağız biz. " kendinden ve en çokta benden emindi...Ben Bahadır abiyle yapamazdım...