Okuyunca anlarsınızzz

İki masum can... Birbirlerine karşı hissettikleri duygular, onların temelini asıl atanlardı. Müziğe ve çiceklere olan tutkusuyla kendini daha çok geliştiren Aras`ın Sümeyye`si... Bu sevdanın sonu hep en güzelini hak ediyordu. Öyle de oldu. Karakterlerin mizahıyla, derin duyguları bir hizada ilerlerken geçmişin sırları çözülmemek üzere kapatılmıştı. Aynı hayatı farklı şekillerle yaşayan bu iki can, sonunda birbirlerini bulduklarında karşı konulmaz bir sevda ile birlikteydiler. Bazen dram, bazen romantizim ama genellikle mizah anlayışıyla sürüklenen bu kitapta genel olarak beşinci bölüm ve sonrasında asıl mizahı konu alır. Sümeyye`nin Aras`a olan sevdası dillere destandı. Kızıl saçlarıyla ve yeşil gözleriyle muazzam bir güzelliğe sahipken, Aras`ın kumral saçları ve kestane balı gözleriyle bileman yakışıklılığıyla boyuyla posuyla...

Açıklamayı yedim dikkatt edin sizide yemeyim

Geçmişim... Geçmişim geri de kaldı, benim için asıl önemli olan geleceğim... (Gerçek ailem)

Gerçekten gerçek ailem 16 yıl sonra mı ortaya çıktı

Babasının borç yaptığı adam mafya çıktı. Ve babası parayı ödeyemeyecek durumda olduğu için ondan kızını istiyor. " Ben bakireyim " Sırıttı "Herkezin bir ilki vardır" Tekrar dudağımı öptü. Elleri belimin altına gidiyordu...

"Eğer cennete gitmek istiyorsan, Lavinia..." Kıkırdaması kulaklarıma kazanırken gözlerim doldu. "İşte o zaman, Cehennemi yaşayıp kurallarını öğreneceksin."

Gerçek Ailem kurgusudur mutlaka okuyunnnn

Kitappad`deki ilk Ay Işığı Mahallesi adlı kitaptır! Bazen güneş ışığı sizi ısıtmaz, ay ışığı altında donabilirsiniz de...

Ben seni seviyorum...kardeşimden farksız o hem 5 yaş küçük...ufaklıkla ne işim olur... Dizlerimin üzerinde eğilip kapıya biraz daha yaklaştım.. -Bin gönlüm olsa birini vermem.. Benim gözüm sadece seni görür... Hem görmedin mi erkek çocuğundan farksız.. Kıskanacağın son kişi bile değil... Titreyen dizlerimle ayağa kalktım... Perdeyi araladım.. Balkona çıktım.. Semih gelen sesle başını bana çevirdiğinde.elinde telefon öylece kaldı... Gözlerine baktığımda anlamıştı onu duyduğumu.. Balkonda duran kitabımı aldım ve tekrar içeri girdim... Kapıyı kapatıp perdeyi çekmeden son kez yüzüne baktım.. Ve o perdeyi kapattıktan sonra yıllarca onun olduğu tek bir gün açmadım...

Su kaçırıp onları yasal yollarla satan mafya örgütünün eline düşmüştür ama bunu istemiyordur kaça bilecekmi yoksa boynumu eğecek

Akıl hastanesinde bipolar bozukluğu hastası taşıyan özge bir gün odasında ölü bulunur. Özgenin ölümü ise kayıtlara intihar diye geçer. Ama özgenin kız kardeşi algın ablasının intihar değil bir cinayete kurban gittiğinden şüphelenir. Katili bulmak için ise şizofrenlik rolü yaparak ablasının kaldiğı hastaneye yatırılır. Ve hastanede katili bulmaya çalışır.

Duru Soykan Emir Kaan Aslan Hızlı ilerleyen ama yavaşlayacakları ilişki

Üniversitede başlayan bir hikaye.

Yağmurun altındaydık. Biz yürümeye devam ederken, "üşüdün mü?" diye sordu. "sen varken mi?" diye cevap verdim.

Bir mafya grubu bir mesajı yanlışıkla başka birime atarsa ve o kişi hacker bir kız çıkarsa en fazla ne olabilir ki?

Okulunu değiştiren üç kız yeni gittikleri okulda üç zorba erkekle tanışırlar.

Küçüklüğünde kötü biri oldu o küçük hırsız... Kötü olmasaydı yaşatmazlardı onu. Kim bilir belki de bilmediği bir kişi tutar onun elini? İyi okumalar eğlencesine yazıyorum ilk kez kendimce umarım edebiyata saygısızlık etmiyor olurum. 😚💜

Bu hikaye, iki intikamcının birlikte çıkarttığı intikam ateşinin gittikçe aşkla harlanmasını anlatacak. Peki siz, bu ateşi okumaya hazır mısınız? Talia Katy ve Minho Slav artık aynı ateşin içindelerdi.

Bana döndü ve bu zamana kadar asla şahit olmadığım boş bir bakışla beni baştan aşağı süzdü. Kendimi çöp gibi hissediyordum. Bana hiç bu kadar değersiz hissettirmemişti. "Yok mu sayıyorsun beni?" "Yoksun zaten." dedi. Vardım. Fiziksel olarak vardım, aynı odada tam karşısında duruyordum. Ama onun için artık yoktum. Daha evvel boğazımda bu kadar büyük bir ağırlık hissetmediğimi o an anlamıştım. Konsola doğru ilerledi ve konsolun çekmecesini açıp içinden bir kağıt çıkarttı. Hemen ardından bana doğru ilerleyerek elindeki kağıdı orta sehpaya fırlattı. "Ne o?" dedim boğuk bir sesle. Ellerimi kaldırıp gözlerimin yaşlarını sildim. "Evlilik sözleşmesi." dedi bir anda. Buz kesmiştim. "Sadece kağıt üzerinde evli olacağımıza dair imzalı belge. Kopyasını istersen çıkartırım, şimdi bunu imzalasan yeterli." Cebinden bir kalem çıkartıp onu da masaya fırlattı. Kemiklerim iç içe geçmiş gibi canım yanıyordu. Ruhum çok acıyordu, tenim de acıyordu. Kalbim, beynim, tüm iç organlarım ve tüm uzuvlarım çok acıyordu. Ben ona deli gibi aşıkken onunla sadece kağıt üzerinde evli kalacak bir cezayı hak etmiyordum. Bana nasıl kıyıyordu? "İmzala şunu." dedi keskin bir tavırla. Sabırsızlandığını hissediyordum. "İMZALA DEDİM SANA." dedi bağırarak. Korkuyla sıçradım ve gözlerimi sımsıkı kapatıp tüm bu olanların kabus olmasını diledim. "Hayır." dedim fısıltı gibi bir sesle. Onun çok güçlü çıkan sesine inat benim sesim hiç çıkmıyordu. "Hayır." dedim tekrardan. Kollarımı etrafıma sarıp kendime sarıldım. "Hayır yapmayacağım bunu." "NE HAYIRI YA?" dedi üzerime doğru gelirken. "EVLENMEK İÇİN ERKEN DEMİYOR MUYDUN SEN? AL SANA FIRSAT İŞTE. SANA GERÇEK OLMAYAN BİR EVLİLİK TEKLİF EDİYORUM. EVLENMEK İSTEMİYORDUN, GERÇEK BİR EVLİLİK YAPMIYORUZ. ÖZGÜR OLACAKSIN. BUNDAN SONRA NE İSTERSEN ONU YAPABİLİRSİN. BENSİZ!" "Deniz yapma." dedim ve kendime daha sıkı sarıldım. Beni dinlemiyordu. "Bitti Ada." dedi, bu sefer o da bağırmıyordu. Sesi titremişti. Bir elini kaldırıp parmaklarını saçlarından geçirdi. Saçlarına dokunmak istiyordum. "Bitemez." dedim. "Bitemez Deniz saçmalama." Deniz sıkıntılı bir nefes verdi ve dağılmış bir ifadeyle tüm yüzümü inceledi. "Sen." dedi yorgunlukla. "Sen beni hiç mi sevmedin Ada?"

“Bu hikayeyi başlatmayan ben olabilirdim ama bitiren kişi kesinlikle ben olacaktım.”

" Naptın be nemrudun kızı ?" " Ne yapmışım ki ?" " Beni kendine çok pis âşık ettin. "

Asteğmenim, söylesenize bu cehennemden ne zaman kurtulacağım?

Benim adım Peri. Bu ismi duyunca aklınıza masallar, ışıklar ve kanatlar gelmesin. Benim hayatım, karanlık bir masalın içindeki solgun bir gölge. Her şey, ben nefes almaya başladığımdan beri böyleydi. Çocukluğum, gürültüyle tanımlandı. Camların kırılma sesi, annemin sessiz hıçkırıkları ve en kötüsü, babamın öfkeyle yükselen o boğuk sesi. Babam... O, benim için sevgi değil, daima bir tehlike kaynağı oldu. Küçüklüğümden beri, vücudumda sürekli açıklanamayan morluklar taşıdım. Okulda "Nereden geldi bu?" diye sorduklarında, dudaklarım titrerdi ama asla cevap veremezdim. Çünkü gerçeği söylemek, evdeki dehşeti ikiye katlamak demekti.

Bazen insan uzun zamandır aradığı şeyi uzaklarda ararmış, ya aradığı şey bunca zamandır yakınındaysa? Çocukluktan beri bir birine bağlı olan iki insanın önceden belirlenmiş olan kaderlerini kim değiştirebilir ki? Bursa`dan sadece okumak için Trabzon`a gelen Efsun Aras, aniden çocukluk aşkıyla karşılaşacağını nereden bilebilirdi ki? ... Pastamı yerken sanki biri tarafından izleniyordum, başımı kaldırdım ve tam karşımda bir çift yeşil gözle karşılaştım. Bakışları yüzümü süzüyordu, gözleri alnımdan kaşlarıma daha sonra gözlerime, burnuma ve en son dudaklarıma baktığını gördüm. Midem kasıldı. Acaba dudağımda çikolata mı vardı, telefonu açıp kameraya baktım hiç bir şey yoktu yüzümde, o zaman bu adam niye öyle bakıyor? Deli midir ne. Telefonuma baktığımı görünce dudağının kenarında silik gülümseme oluştu, bana bakarak yanında ki adamın kulağına bir şey söyledi o da bana bakarak ifadesiz yüzüyle başını salladı. "Şey kızlar artık gitsek mi. " kızlara bakarak söyledim. "Bence de artık kalkalım. " diyerek Zeynep beni onayladı. Kızlar ile masadan kalktık ve kasaya doğru ilerledik, ödememizi yaptıktan sonra kapıya doğru yürüdük. "Bakar mısınız lütfen."