Femonen Serisi 1 "Duymak istediğim buydu Yazgı, kendine güvendiğin kadar sesine ve sahnene de güven!" dediğinde kaşlarımı çatmıştım. Ne olduğunu hâlâ anlamış değildim. "Anlamadım," dediğimde kızlar yok artık der gibi bana bakıyordu. "Sahne senin Yazgı, çık ve kendini göster." Sahne senin. Alp Beyin ciddi duruşunun karşısında anlamıştım ki ben bu gece o sahneye çıkacaktım. Korkulacak bir şey yoktu. Hayır, vardı. Ben hiç prova yapmadım.

İklim:Pişt bak hele bi(02.39) İklim:Sen kimsin lan PUŞT İklim:Kimsinde benim bacıma yanlış yapıyorsun ha İklim:Cevap ver!!! İklim:Bekle sen bulacam seni o zaman el mi yaman bey yaman göreceksin s**** beyinli İklim:Seni bulduğumda kendine kaçacak delik ara ulan, seni bulunca... İklim:Hayatında yemediğin dayağı yiceksin g**herif İklim:Öyle yalvaracaksın ki `Nolur dur kulun köpeğin olurum` diye ağlayacaksın İklin:Ben duracam mı peki ayak kemiğini s**tiğim İklim :Tabii kide hayır çünkü sen benim bacıma yanlış yaptın benim bacıma benden başkası yanlış yapmaz anlıyor musun PUŞT!!! İklim:Bak benim bayramlık, mükemmel ötesi terbiyeli ağzımı bozduruyordun neredeyse... İklim :Ama ben sakinim İklim:Sen hala camış gibi uyuyor musun!!! ULAN KALK, BEN SENİN YÜZÜNDEN UYUYAMIYORUM, BACIMIN ACISINDAN, SEN ANACA CAMIŞ GİBİ YATMA OHH NE ALA MEMLEKET İklim :Ama bekle sen seni bulunca o zaman tatlı rüyalar çekmek için yalvaracaksın 0524:Lan ne oluyor gece gece (02.45) İklim :Uyanmış paşamız, ama merak etme ben seni bir yatırcam, sonrasında bayıltana bravo... 0524:Lan ne s**** oluyor burda 0524 :Birader gece gece s******** belanı bas git İklim:Basacaam, basacaam öyle bir basmam ki hayatın kayacak benim bacıma yanlış yapmanın bedelini ödeticem 0524:Ne bacısı be ben Bi s**** yapmadım senin bacına falan sg İklim :Yaptın, yaptın ne yaptığını bilsen özürler diler köpek gibi yalvarsın hemde 0524:Ulan ne yaptım s*********** söyle şunu İklim:Sen... 0524:Ben? İklim:Bizim... 0524:Sizin? İklim:Deadpool and Wolverine filmindeki küfürleri listeleme gecemizi bozdun 0524:Af buyur ne yaptım? İklim:İşte bu yüzden ayağını denk al...

Trabzon`dan Mardin`e uzanan bir hikaye Elimden tutan adam beni hiç bilmediğim bir şehre, bilmediğim bir eve ve tanımadığım insanların içine getirdi."Oğlum elinden tuttuğun kız kimdir?" Diye soran pala bıyıklı, aklar düşmüş, hafif kilolu bir ağa gibi duran yaşlı adam "Nişanlım sevdiğim kadın." Diyen elinden tuttuğum adama baka kaldım. Daha ben onu tanıyalı bir hafta olmuştu. Benim gibi şok olan karşımdaki kişiler "Ne nişanlısı? Sen zaten Evin`le nişanlısın."Diyen yaşlı kadın. Bu annesi olsa gerek. Duyduklarımla bir kez daha şok yaşadım. Ne demek başkasıyla nişanlı? Kendi kendime sorduğum soruyu yanıtlayan elimden tutan Nişanlım olduğunu söyleyen Siyam oldu. "Onunla hiç bir zaman nişanlı olmadım. Size onu sevmediğimi söyledim. Onu kardeşim gibi gördüğümü söyledim. Ama siz kendi kafanıza göre oynamaya devam ettiniz." Dedi ve bana döndü. "İster kabul edin ister etmeyin. Ben Açela`ýı seviyorum onunla evleneceğim. Ha yine de yok diyorsanız bundan sonra ne adımı duyar, nede beni görürsünüz." Dedi elimden tuttuğu gibi beni merdivenlere doğru yukarı çıkardı. Arkamızda şaşkın bakışlar bırakarak çıktık.

İçinden binlerce düşünce geçiyordu. Geçmişi daha farklı olsaydı şimdi bulunduğu durumda olur muydu? Kaldı ki geleceği nasıl olacaktı? Ya istediği gibi bir hayatı elde edemeyecekse ne yapardı ? Belki de o zaman yaşamanın bile bir anlamı kalmazdı. O an karar verdi, asla yolunu kaybetmeyecekti. Çünkü Dünya’da hiç kimse, yolunu kaybetmiş bir insandan daha acınası olamazdı. Edmond Eduardo Edinburch.

Merhaba ben mavi küçük ve şirin bir kafem var. Hadi hep beraber neler olacak görelim ne dersiniz

Geçmişin acılarını şimdiki intikamına davet etmek isteyen Lavin. Sahte yüzlerin ardından beklenmedik bir kalp ritimi... *** "Hmm peki en sevdiğin çiçek nedir?" "Ben çiçek sevmem , ama birini seçecek olursam lavinya çiçeği derim." "Çok güzel çiçek , anlamı ölüm çiçeği." "Evet biliyorum, ilerde birine alırsam onu ölümüne severim demektir.`

Sokak lambasının titrek ışığı altında yürüyordu. Ne de olsa sokaklar onun eviydi. O gün de aynı şeyler olmuştu. Hataneden gelen bir telefon hayatı yerle bir olmuştu. Aynısını yeniden yaşamıştı... Kader mi? Karma mı?

Babasının ölümünden sonra annesiyle başka şehire taşınan Gece gecmişiyle yüzleşiyor bu yolda hep yanında olan arkadaşları ve sevdiği çocukla geçmişlerinden nasıl kurtulacaklar?

Babanızın düşmanıyla iddiaya girer miydiniz? Ben girdim. Bir oyun gibi görünse de, ortada gerçek bir iddia vardı: Kill or Kiss. O kazanırsa beni öpecekti… Ben kazanırsam ise onu öldürecektim. Onu öldürmek babam için bir zafer sayılacaktı; çünkü pusulayı ancak böyle alabilirdim. Peki ya o beni öperse? Gerçi… bir öpücük hangi felaketi eser ederdi? KİTAP SERİ HALİNDE HEPSİ BURDAN DEVAM EDİYOR 1. KİTAP BİTTİ İÇERİK UYARISI Bu kitapta; belli belirsiz arzular, Kiss, istek dışı yakınlık, açık s#ks, küfür, şiddet içerir + 1,8

"Gerçek bazen kanla yazılır..." Selis Kandemir, annesinin gözleri önünde katledilmesiyle başlayan karanlık bir geçmişin kurbanı değil, intikamını alacak bir savaşçıdır. Yıllarca süren sessizlikten sonra, eline geçen bir kolye ve isimsiz bir mektup, onu kendisi gibi geçmişi kanla yazılmış sekiz kişiyle bir araya getirir. Her biri farklı acılarla yoğrulmuş, her biri gerçeğin peşinde... Ancak bu yol arkadaşlığı, sırlarla örülü. Güvenin sınandığı, dostlukla düşmanlığın iç içe geçtiği bu yolda, gerçeklik algısı paramparça olacak. Kimin geçmişi sahte, kiminki kan kadar gerçek? Ve en önemlisi: Selis, annesinin katillerini bulduğunda hâlâ aynı kişi kalabilecek mi?

Venüs Ayel daha 6 yaşındaydı. Doğum gününde hayatının mahvolacağını nereden bilebilirdi ki?

Asya, küçük yaşta annesini kaybettikten sonra teyzesi ve eniştesi tarafından Azerbaycan’a götürülür. Yıllar boyunca orada büyüyen Asya, bazı sebeplerden dolayı yeniden Türkiye’ye döner. Ancak eski dostunun izini sürerken, kendini bambaşka ellerde, bambaşka bir hikâyenin içinde bulur... Aşkın, nefretin ve keskin duyguların iç içe geçtiği dördüncü kitabımla karşınızdayım, sevgili okurlar... 💫

Okula başkanlık görevi yapan sarenin okuldaki tüm erkeklerden nefret edip kızları korur nefret ettiği erkeklerden biri diyer erkeklerden farklıydı ama

"İnsanlar öldürür, çalar ve kalp kırar. Kimileri ise gözyaşlarını çalarlar insanların. Ben, ondan çaldığım gözyaşlarıyla zihnimde bir deniz yaratmış olan o kadındım. Avuçlarımda biriktirdiğim kanlar benden akmıyordu. Onun göğsünden kopup geliyordu. Ancak kimse bilmiyordu acısını. Dışardan kanayan bendim, sızısını hisseden O`ydu. Ben küçük bir kız çocuğuydum; yağmur damlalarını gözyaşı zannedecek kadar saf, göğü ağlatanın tanrı olduğunu düşünecek kadar aptaldım. Ölenlerin toprağa girdiğini bilirdim de, arkalarında bıraktıkları acıyı hissedemeyecek kadar toydum. Avuçlarıma kazınacak elleri sanmıştım. Oysa o ellerin beni yakacağını hiç düşünmemiştim. Bizim için başka bir evren olmayacağını biliyorduk ikimizde. Birbirimizi bulabileceğimiz tek evren buydu ve biz bulmak bir yana, bu evrende kaybetmiştik ışığımızı. Ben küçük bir kız çocuğuydum; birkaç damla gözyaşının bile fazla görüldüğü bir bedende, içime gömdüğüm hayatları saklamayı başaramamıştım. Ellerimle sökmüştüm birçoğunun köklerini acıtıyor diye. Hiçbir zaman pişmanlık duymamıştım bundan, ama üşümüştüm. Bilmemiştim o kökler bana sarılmış ve beni Dünya`daki kötülüğün soğuğundan korumuş. Bu Dünya`da soğuktan başka bir şey yokmuş. Burada kimisi zihnine gömermiş her bir şeyi ve içinde yaşarmış. Kimisi ise içine gömermiş ve ilk bulduğu zihinde yaşamış hayatı. Tanrı`nın bana bahşettiği lanetin, her zaman için iki tarafta da yaşayamayacak oluşum olduğunu düşünürdüm. Yanılıyormuşum. Benim lanetim yaşayamayacak oluşum değilmiş. Aksine, yaşatamadıklarım yakacakmış beni. Çok garip biliyor musun? Evet, sen. Sanki bu his o kadar muazzam ve ağır ki, altında ezildiğimi hissediyorum. Bundandır ki son birkaç saattir elime aldığım kalem tek bir kelime yazmıyor. Aşağı bakıyorum, bir okyanus var. Ama fazla yüksek... Ölüm gibi. Yukarı bakıyorum, masmavi bir gökyüzü. "Fazla sonsuz..." diye mırıldanıyorum içimden. Yaşam gibi. Ve duvara bakıyorum sessizce. Ölümle yaşamın arasındaki o ince çizgi, o uçurum ise biz gibi. Sen gibi. Gözyaşlarını çaldım diye nefret etme benden. Ki seni tanıyorsam, eğer unutmamışsam benden nefret edemezsin. O zaman bilmelisin ki, ben zihnime senin için bir çiçek ekmişim ve köklerinin beni sarmasına izin vermişim. Herkes sorgulamış o çiçeğe ettiğim tebessümü. Ama ben soldurmamışım, koparmamışım. Sıkıca tutunmak istediği, hatta tutunabildiği tek şey o tebessümken o çiçeği kopardıysam gece saçlım, bil ki senin yaşayacak yerin kalmamıştır bende. Düşüncelerinle başa çıkamamış, bulduklarını da kaybetmişsindir o zaman. Çaldırdığın gözyaşları avuçlarından düşmüş, dünyanı aydınlatacak Kuzey Yıldız`ın dururken sen geceye mahkûm olmuşsundur. Avucunda tuttuğun gözyaşları da çalınıp tanrıya gözyaşı için yalvardığında, o duyguları da düşürdüğünü fark ederse, her şey düzelirdi. Sana biraz duygu bahşederdi ve yeniden yaşamayı öğrenirdin. Ama ben seni biliyorsam, senin düşürdüklerin değil. Onların bıraktığı acı daha çok hissettirmiştir kendini sana. Ben unuttum, ama sen unutma. Bu çiçekleri ben ektim. Ve ben söktüm. Köklerini ise gözyaşlarımla kuruttum.

0535********* Selam güzellik Asya: sende kimsin? 0535********* Belki de geleceğin...

Gerçek hayatin kurgulanmış hikâyesi

Ben o Gayri-meşru olan Armina Azîz ağanın sevdiği kadın ama hiç evlenmediği Annemin kızı Armina Üvey abisi yüzünden 2 yıldır Burukan aşiretinin gelini ve sıradaki hanım ağası Armina töreyi yok sayan güçlü kadın Armina Açıktan eğitimini tamamlayıp Savcı olan Almira adı kısır olarak anılmış, üstüne kuma getirilen Armina Boşanıp kendine yeni hayat kuran güçlü kızımızın hayat hikayesine hoş geldin... Kopyalanması Dahilinde yasal işlem başlatılacaktır.

İlk deneyim başlasın

Yüzbaşı Ömrüm Kırlangıç, yıllarını görevine adamış bir subaydır. Zorlu geçmişi, katı disiplini ve güçlü duruşuyla tanınır. Ancak beklemediği bir emirle her şey değişir: Yeni bir tim kuracak ve istemediği biriyle yan yana çalışacaktır. Görevler tehlikelidir. İhanet yakındadır. Geçmişin acıları ise her an yüzeye çıkmak üzeredir. SAVAŞIN KÜLLERİ, bir timin kurulma sürecini, verilen mücadeleleri ve karakterlerin iç dünyasını sade ama derin bir dille anlatıyor. Aksiyonla dramın, görevle duygunun iç içe geçtiği bu hikâyede; sadakat, kayıp, cesaret ve bağlar yeniden tanımlanıyor.

Sadece arkadaşım ile bir numara sallayıp eğlenecektik ama konunun buralara kadar geleceğini tahmin etmemiştik...

"Vesvâs: Son Yok" adlı kitabımdaki Zühre karakterinin hikayesidir. (Kan gömleğine yapışmıştı. Titreyen parmaklarımla kumaşın düğmelerini yırtarken, bir anlığına gözlerini açtı. Bakışı, ölümün bile geri çekileceği türdendi. “Dokunma!” dedi, sesi boğuk ama kesin. Sanki her hece bıçak sırtındaydı. “Yaran kötü.” dedim. “Eğer—” “Elini çek!” Bir an bile tereddüt etmeden söyledi. Ama ben çektim mi? Hayır. Diğer eliyle beni itti. Geriye doğru sendeledim düşmemek adına... Tam o anda gözüm, yırtılan gömleğin altından görünen tenine kaydı.Dövmeyle kaplı gövdesinden sanki nereye bakacağımı biliyormuşum gibi göğsündeki dövmeye takıldı gözlerim... Karanlık tenine kazınmış bir yılan… Ve o yılanın dişlerinin hemen altına kazınmış, kanla yazılmış gibi duran bir kelime: MÂRAN.) Herşey köyde, tek odalı bir evde o zamanlar bir çok yaşıtımın hayalini bile kurmaktan çekindiği üniversite hayatına atılımım ile başlamıştı... Fakat işler hiçte istediğim gibi gitmemişti. Okumak uğruna bir çok zorluktan geçtiğim, yıllardır hayalini kurduğum ve nihayetinde okumak için gittiğim o büyük şehirde, insan tacirlerinin eline düşeceğimi bilemezdim? Bu da yetmezmiş gibi dünyanın bir diğer tarafında, koca bir şehri esir almış eli kanlı çete üyelerinin bir taht uğruna yaptıkları güç yarışlarının içine düşeceğimi de bilemezdim? Brezilya... ` Çıkış Yok ` denilen labirenti andıran bu sokaklardan çıkmanın tek bir yolu vardı. En güçlüyü bulmak ve onu yönetmek... Söylendiği kadar kolay olmayacaktı. Bulduğum gizemli kitap ve beraberinde yaptığım büyü ile ödemem gereken bir bedel olduğunu geç farketmiştim. Başıma iyi şeyler gelmemişti. Bana hiç acımamışlardı. Kimseye acımamıştım... Öldürdüğüm insanlar ve uğruma öldürülenler... Ben Zühre... O kadının deyişiyle ansızın gökyüzünde belirip tüm dengeleri alt üst edecek; Kanlı Yıldız.

Derler ki sevda, kalbe vuran hırçın bir dalga gibidir. Geçicidir. Boğar. Canı acıtır. Ama hepsinden önemlisi kalıcı hasar bırakır. Bazı sevdalar vardır, unutulmaz yaşatılır, bazı sevdalar vardır önemsenmez, ölümüne izin verilir. Yalnız yolun sonunda biri seçilir. Bu masalın sonunda bazı sevdalar Karadeniz `in hırçın dalgaların gömülür.

Kötü sandıklarının kötülük için iyi bir nedeni olabilir.... yeter ki anlamayı dene.

Bir mafyanın en güçlü kadın mafyayı kaçırması mı!?!? #mafya #güçlükadın

Bu bilindik değil biraz farklı aynı hayatım gibi