Bengi Hira bir anda yok oldu… Ne bir iz bıraktı ardında, ne de bir veda. O bile anlayamadı nasıl silindiğini insanların arasından. Ta ki, bir gün boşluktan yere çakılan bir kızın bedeninde gözlerini yeniden açana dek! Şimdi bir yabancının bedenindeydi. Bir hayatın içine düşmüştü ama bu hayat ona ait değildi. Ya da… belki de her şey onunla başlıyordu. Zihnindeki boşluklar her geçen gün yavaşça dolarken, hem bedenini kaybettiği gerçeğiyle yüzleşti hem de onu ölümün kıyısına sürükleyen karanlığın izini sürmeye başladı. Bengi Hira, hem bedenine girdiği genç kızı aşağı atan kişiyi bulmak, hem de kendi geçmişinin kayıp parçalarını birleştirmek zorundaydı. Ancak unuttuğu her an geri geldiğinde, kalbinde büyüyen şey sadece acı olmadı… Gözleri karanlıkla doldu. Artık sadece bir arayışta değildi. Bu, intikamın yankısını taşıyan bir uyanıştı. Kaybettiklerini geri alabilmek için, ruhunun ne kadarını feda edeceğini henüz bilmiyordu. Ama bir şeyden emindi: Unutulmuş her şey eninde sonunda acıyla geri dönerdi. Ve bazı hatıralar, ikinci bir ölümü kaldıramazdı.

Instagram: azimet340 Küçük yaşta evinde çıkan yangında hem anne babasını, hem sesini kaybeden Gül. Kalan hayatını teyzesinin yanında dilsiz Gül olarak geçirirken mahallede tanıştığı Akın. Ve Gül`ün bir organ mafyasının eline düşmesi yüzünden önce ayrılan sonra birleşen hayatlar. Gül Akın`ı çarpan bir araçla öldü sanarken Akın Gül`ü organ mafyasının elinde öldü sanıyor. Aradığın, özlediğin, öldüğünü sandığın insanı bulduğunu bilmeden bulmak, ama tanıyamamak. Sevdiklerini kaybederken aklı git gel olmak. Çocukluğum ateş ortasında kaldı benim Alevler bedenimden geçti, ruhum yandı benim. Bir yudum su eti söndürürde, yanan ruhuma bir deniz yetmedi benim. Sessiz çığlığım gökleri bulurken aklım durdu ruhum delirdi benim.

Bir çocuğun hayatı, bir günde değişti. Beş yaşındaki Eşay’ın hikâyesi acıyla başlıyor. Bu sadece bir başlangıç…

Runelya, geriye tek kişi kaldığı ailesinin büyük bir yalan üzerine kurulu olduğunu öğrenir. Dış dünyayla ilişkisini koparan ailesi öldüğünde onların yaşattığı travmalarla baş ederken öğrendiği gerçekler onu gösterişli ama yalnız bir hayattan mütevazi fakat kalabalık bir hayata sürükleyecekti... Hiç çocuk olmayan, hiç arkadaşı olmayan ve aile kavramından korkan Runelya`nın 4 abi, 1 kardeşi ile Sardunya Çıkmazı sokağında yeniden hayata tutunuş hikayesi...

sessiz sakin ama bi yandan da dik başlı bir kadının babasının borcu yüzünden hiç tanımadığı biriyle evlenmek zorunda kalmasıyla ve bilinen ve korkulan bir mafyanın amcasının isteği üzerine hiç tanımadığı bir kadınla evlenmesiyle hikaye başlar..

Tam o sırada içeriden yükselen bir kadın çığlığıyla irkildim. "Bırak beni!" diye haykırıyordu bir ses. Adımlarımı hızlandırdım, kalbim göğsüme çarpıyordu artık. "Barış, lütfen... bırak diyorum sana!" "Yürü!" diye tersledi adamın sesi. Köşeyi döner dönmez gözüm İklim`e ilişti. Direniyordu. Gözleri korku ve öfkeyle doluydu. Duraksamadan bağırdım: "Bırak kızı!" Sesim duvarlarda yankılanırken, parmağım tetikteydi. Adam bir anlığına irkildi sesimle. İklim’in kolunu tuttuğu gibi kendine doğru çekmişti, ama benim yaklaşmam onu tedirgin etmişti belli ki. Göz göze geldik. Gözlerinde hem panik hem öfke vardı. "Silahını indir!" diye bağırdım. Tetikteki parmağım milim oynamıyordu. “Yapma!” dedi İklim, sesi neredeyse yalvarır gibiydi ama gözleri yardım istiyordu. Ne aşirete ne de uyduruktan bor töreye kurban gitmesine izin vermeyecektim.

Dalya, gelen teklif ve Kaira adı verilen bir boyuttan, insana bürünmüş yaratıkların oyunlarıyla başka bir evrenin kapılarıyla karşı karşıya kalmıştır. »»»»» ‟Küçük Talya, minik Talya," dedi arkasından gelen sert ses alayla. Dalya, herbir hücresine kadar titrerken, korkunç bir o kadar da tanıdık gelen sese karşı dönmek gibi bir cesaret göstermişti. Onun zihni gerçekler için fazla yaralıydı. Onları kaldırırken altında kalırdı ama gelecekte en çok onlarla savaşırdı. ‟Talya değil," dedi kaşlarını çatıp karartıya bakarken. ‟Dalya," Bunu bir refleks olarak söylemişti ama bu, karanlıkta olan adamı alayla güldürmüştü sadece. ‟Onların isteklerine kalmayacaksın, kalmak zorunda kalacaksın." dediğinde bir bilmece mırıldanıyor gibiydi. ‟Hayat ve yaşam arasındaki o ince çizgide, tutunacak eller arayacaksın, o eller seni ittiğinde, hepsinin el olduğunu anlayacaksın."

Canfeza herkese can veren demekti.Ama o gün ne Canfeza annesine yaşam katabildi yada onu kurtarabildi.Geçmişten biri Canfeza`nın acısı iyileştirdi.Adını tekrar ona kazandırdı ve geçmiş çok geride kaldı.......

Ellerim kanlıydı. Ellerimde kan vardı. Bu ellerde ruhunu öldürmüş bir kadının kanı vardı. Görünmez olmuştum artık göremiyordum kendimi, hoş aynadaki yansımam her ne kadar tersini de söylese işime geliyordu belki. Sol tarafıma dönmeden önce kesik bir nefes verdim ve bakışlarımı kendini asmış olan adama çevirdim. Şey sanırım intihar etmiş...

“Beyaz, yalnızca temiz insanların rengidir… Peki ya geçmişin seni kirletmişse?” Yetimhanede geçen sessiz yıllar, bastırılmış korkular ve affedilemeyen bir ihanet... En güvendiği kişi, Bala’nın geçmişini yeniden açar. Ve onunla birlikte, yarım kalan her şey. Gerçeklerle yüzleşmeye cesaretin var mı? Bala`nın hikâyesi, herkesin içinde gizlenen o kırık çocuğa dokunacak. Kitap şahsıma aittir.

Kitap kapağı için @lodosunkalemi abime çook teşekkür ederim. "Tik-tak-tik-tak-tik-tak! Vakit doldu. Oyun başladı. Ebe olarak sen seçildin. Hadi,bul beni minik Sobe." Üsteğmen Ateş Sobe 21 yıl önce başlayan kanlı bir oyunun iki kurbanindan biriydi. Kayıp ablası Zemheri Sobe`yi bulmaktı görevi. Bu 21 yıl çok şeyi değiştirmişti. Zemheri bu zamana kadar çok şey kaybetmişti. Ölümü beklerken çocukluğunu kaybetmişti mesela. Bir harabede ruhu ölmüştü mesela. Yirmi dört yaşında Zemheri`yi gömüp Leyal`e dönüşmüştü mesela. Ama bitecekti, az kalmıştı. Kıyamet kopacak, dengeler bozulacak, ölüler yeniden doğacaktı. Bakalım Ateş Sobe ablasını bulabilecek mi? Ya da daha önemlisi Zemheri Sobe bulunmak isteyecek mi?

Bilimsel olarak sadistler başkalarına acı çektirip zihnen zevk alan kimselerdir. Benim için ise bana asla zarar vermeyeceğini bildiğim karanlık bir adam. Bu kitap Beyza Temel ile birlikte yazılmıştır.

Küfür, argo vb. olumsuz kelimeler içerir ! _________ Birbiriyle farklı dünyalardan ama benzer sorunlara sahip iki kişinin sonu ne olur ? Birbirleriyle anlaşabilirler mi? Yoksa birbirlerine düşman mı olurlar? Bu kurguda kendinizden en az bir parça bulacağınızdan eminim, kim bilir belkide tamamen kendinizi de bulabilirsiniz.

Ölüm, kabullenilmesi en zor gerçektir. Kimileri ölümle yaşar, kimileri ise ölüm hiç yokmuş gibi... Deniz, ölümü kabullenemeyen insanlardan yalnızca biridir. Sevdiği adam, Poyraz`ın ölümüyle hayatı birden altüst olur. Kendi canından geçecek kadar derin bir acı içindedir. Poyraz`ın yanına gitmeyi ve onunla yeniden kavuşmayı aklına koyduğu gece, izlediği bir reklam her şeyi sonsuza dek değiştirir. Bir imkan. Bir olasılık. Ve böylece içinde bir umut tohumu yeşermeye başlar. Ölüm artık bir son olmak zorunda değildir.

-Wattpad`de başladığım hikayemi buraya da taşıyorum. Wattpad`de de adım aynı. Oradan da destek olursanız sevinirim🍃- Çünkü otogar, kimsenin kalmak istemediği ama herkesin mutlaka uğradığı bir yerdir. Yolculuklar başlar orada. Bazen kaçışla, bazen umutla. Valizler konuşmaz ama her biri bir hikâye taşır. Ağlayan da olur, vedalaşan da, kimseye veda etmeden çekip giden de... Otogar, kimsenin evi değildir ama herkesin yolu bir gün oradan geçer. Biz de tam orada yayın yapıyoruz. Peronların yankısında, sabaha karşı ıslak betonun serinliğinde, çaycının ilk çayıyla karışan motor gürültüsünün arasında... Bu radyo, sadece müzik çalmaz. Burada insanların iç sesi yayınlanır. Kaybolanlar, bekleyenler, gidenler ve kalamayanlar... Biz buradayız, çünkü hayat bir terminal. Ve herkesin bir "sıradaki seferi" var.

Bu kaderimdi, benim kaderim kocam olarak hayatımın sonuna kadar birlikte olacağım adamın kaderiydi... Bu kaderi ben seçmemiştim. Babamin hatalarının sonucuydu her şey; evliliğimiz, zorla giydiğim o gelinlik Boran Aslanoğlu buraların en büyük aşiretinin tek varisi ve ben onunla evlenmek zorunda kaldım... Hiç tanımadığım bir adamla, hiç tanımadığım bir evde yaşamak zorundayım artık

Her şey bir gecede değişti. Sessizliğin içinde saklanan gerçekler zamanla yankılanacak çığlıklara dönüştü. Bazı anlar varya ne kadar küçük görünsede her şeyi değiştirir. Bu hikaye bir kızın sessiz dünyasını ve kendini yeniden bulma hikayesini anlatıyor.

Belki klasik bir gerçek ailem kurgusudur belki de değildir.

Ben Hafsa Soykan, aynı zamanda Aurelia Mendez. Aslında gerçek beni tanımak için çıktığı yolda yıllarca kan kaybetmiş, eziyet görmüş ancak amaçlarından asla vazgeçmemiş olan ben, kimdim? Kendimi bulmak uğruna onlarca kez elini kana bulamış, vücudunda olanlardan çok ruhunda kalan izlerle yaşamaya mahkum olan ben, bu yolun sonunda amacıma ulaşabilecek miydim?

ve sen benim hikayeme hoşgeldin

Bir kadın, ilk aşkına duyduğu sevgiyle her şarkıyı, her melodiyi başka bir anlamda sever. Onun için her şarkı, kalbinde iz bırakan bir anının, bir duygunun yankısıdır. "Bir Şarkı Gibisin", duyguların ve hatıraların şarkılara dönüşmesiyle şekillenen bir aşk hikayesinin şiirsel ifadesidir. Her dizede, kaybolan bir zamanın ardında sevdanın derin izleri vardır.

Genç kızın doğma büyüme babasi tarafından şiddet görmesi aile baskısına kavgasına siddedine maruz kalması ve tüm geçmişini bir kenara bırakıp yaşadığı yeri terk edip gider ve tüm hayatı güzelleşir ama tek unuttuğu geride bıraktığı ailesinin ona koyacağı engeller genç yaşta ölümle göz göze gelir daha 12 de köle olduğunu söylerdi babası......

Geçmişinden kaçmak için adına kadar her şeyini değiştiren bir kadın ve acımasız bir baş savcı... Yolları kesiştiğinde her şey bir tesadüfen ibaretti fakat sonra her şey değişti, birbirlerine mahkumdular ama hesaba katmadıkları bir seri katil onların yörüngesinde dolaşırken neler olabilirdi ki? SENİN İHANETİN KALBİMDEKİ ESARETİMDEN DAHA AĞIRDI...

"Nilüferleri bilir misin? Hiçbir yere kök salamazlar." Ahu eşinden boşanıp çocuğuyla birlikte mahallesine döndüğünde geçmişinde bıraktığı kişiler ve duyguları yeniden karşısına çıkar. Zorunlu yaşanan ayrılıkların sebebi ortaya çıkmaya başlar yavaş yavaş. Avukatlık mesleğinin getirdiklerini yaparken bir yandan da onun kurallarıyla ve yasaklarıyla yaşamayı beceremediği savcı Arhan`la sürekli bir gel git içindedir. İlişkileri karmakarışık ve zordur. Bu yolun sonunda mahallesindeki ilk aşkıyla yaşayabilecek miydi? Onun kurallarına rağmen yanında kalmayı başarabilecek miydi?

Mahperi, kelimelerin büyüsün teslim olmuş,kendi dünyasında yaşayan ünlü bir yazar. Gökay ise sessizce ona hayran kalan, kelimelerle arası kadar cesareti de güçlü bir editör. Aynı fakültede yolları kesişse de, geçmişin gölgesinde birbirlerinden habersiz yürümüşlerdir yıllarca. Ama kader, edebiyatın en güzel oyunu oynar. Yolları bir yayınevinde yeniden kesiştiğinde yılların suskunluğu ve gizli aşklar su yüzüne çıkar. Bir yandan kelimelerle dokunan hikayeler, bir yandan sonelerden oluşan aşklar. Peki, geçmişin yaraları iyileşirken aşka dair söylenmemiş ne sözler kalacak? Aşkın ve hayallerin iç içe geçtiği bu büyülü yolculukta, Gökay ve Mahperi`nin hikayesi sizleri bekliyor.