133K OKUNMA alan kitabımı yayınlamaya başladım. Askeri , Platonik, Aşiret karışık gel oku pişman olmayacaksın. Kitabımın hakları tamamen bana aittir. Kitabımın kopyalanması , çalınması durumunda yasal işlem başlatılır.

Geçmişini unutmak isterken, kendi kalbini susturmayı öğrenmişti kadın… Adamın gözleri ise geleceğe bakmaya çalıştıkça yanıyordu... Ve sonra Bir teşkilatın soğuk koridorlarında kesişti yolları. Ne kaderdi bu, ne de tesadüf. iki yaralı ruhun birbirini tanıma şekliydi sadece. Kadının kalbinde susan sesi, adamın gözlerinde yeniden yankı buldu. Adamın titreyen elleri, kadının unuttuğu sıcaklığı hatırlattı.

Gerçek ailesini bulan Derin artık sevdayı, dostluğu, ihaneti tadacaktı. Yüreği yanan adam sevdası için her acıyı çekmeye hazırdı. Gerçekleri öğrendiğinde ise yandığı kadar yakacaktı… “Baktım ki sen gelmiyorsun, sevdiğim… O halde ben de senin yanına gelecek her yolu denerim…” Güneşli ve Çiçek Kokulu günler dilerim… *** Hikayede şiddet, küfür, argo gibi tetikleyici unsurlarda içerebilir. Lütfen rahatsız olacak, etkilenecek kişiler okumasın. Hikaye tamamen bana aittir. Kendi hayal gücümün ürünüdür. Olan olaylar yada sözler hepsi benim hayal gücümün ürünüdür. Kapak tasarımı ChatGPT tarafından yapıldı. Kurgunun ismi de yazımı da tamamen şahsıma aittir.

(Gerçek ailem) Wattpad 4.45 milyon Eski ismi Gökçen Toprak Geçmişi sırlarla örülü bir kadın... Görevine adanmış bir asker... Kıdemli Üsteğmen Gökçen Toprak, askeriyede disiplinli ve gözü kara bir komutan olarak tanınır. Ancak onun hikayesi, sadece görevlerle, operasyonlarla sınırlı değildir. Gerçek ailesine dair bilmediği sırlar, yıllardır saklanan hakikatler birer birer gün yüzüne çıkarken, Gökçen geçmişiyle yüzleşmek zorunda kalır. Bu hikâyede soluklanacak bir an bile yok. Köşeye sıkıştığını düşündüğünde yeni bir tehdit, çözdüğünü sandığı her sırda daha büyük bir bilinmezlik... Gökçen, hem savaş alanında hem de kendi hayatında en büyük mücadelesini verirken, içindeki ateşi asla söndürmeyecek. Bol ters köşe, yüksek tempo ve son ana kadar süren aksiyon dolu bir hikâye! Gökçen Toprak, şimdiye kadar gördüğünüz en sert savaşına giriyor. Ve bu kez düşman sadece karşısında değil, geçmişinde de saklı... Not: yorumlarda bol bol spoiler var. Silsem de yetişemiyorum. Okurken şevkinizin kaçmaması için lütfen dikkate almayın. Yayın tarihi, Şubat 2023 Tüm hakları yazara aittir. Kopyalanması durumunda gerekli işlem başlatılacaktır...

Günlerce süründüğüm dağlar tepeden bir ressamın tablosu gibi duruyordu. Helikopter karargâha indiği zaman bizi karşılayan ekipte Albay da vardı. Albay Sencer Kutan. Çoğu zaman bir komutandan daha çok bir baba sıcaklığı ile yaklaşan o adam."Vatan toprağına hoşgeldin, Üsteğmenim" Yüzümde sıcak bir tebessüm doğdu lakin şuan rütbede olduğumuz için bir şey yapamadım "Sağolun komutanım!" Bu kitap içerisinde şiddet, küfür vb. bulundurup olumsuz örnek teşkil edebilecek olmakla birlikte +16 yaş için uygundur

Kapı açıldığı an içeriden ağlama seslerine eşlik olarak “Git.” dediğini duydum. Ona duyduğum özlem benim sandığım kadar değilmiş. Daha fazlasıymış. Sesini duyunca anladım. “Benim. Yiğit. Gelebilir miyim?” dediğimde bana bakmadı. Şapkamı indirdim. Ağlamasının şiddeti azalır gibi oldu. Yavaşça kafasını kaldırdı. Yutkundum. Gözlerini görünce derin bir nefes aldım. Merhaba, çocukluk özlemim. İçeriye girdim. Hızlı hızlı nefes alıp vermesi beni ne kadar korkutsa da şu an konuşarak rahatlatabilirdim sadece onu. Duvarın en köşesine, benden en uzak yere gitti. Korkuyordu benden. “Melek,” dedim tereddütle. Neden yabancı gibi bakıyorsun bana? Diz çöktüm. O adam, ben küçükken bana vurduğu zaman, ben yerde olduğum zaman ayakta dururdu ve bana çok büyük, çok güçlü gelirdi. Ve ben o zaman daha çok korkardım. Onun da böyle korkmasını istemiyordum. Özellikle de benden. Hızlı hızlı nefes almaya devam ederken bir yandan yüzünü sildi bir yandan da iç çekti. Bende derin bir nefes aldım. “Tanımıyor gibi bakıyorsun bana?” dediğimde “Tanımıyorum.” diyerek bir darbe vurdu çiçek kız. “Hiç mi?” dedim bir umut. Kaşlarım kalktı. Kafasını salladı. “Çocukken…” dediğimde gözlerini yumdu. Kafasını salladı itiraz eder bir şekilde. “Çocukluğumu hatırlamıyorum.” dedi. Yutkundum. “Kimse kıramaz sanırsın ama bazen en sevdiğine kırılırsın.” demişti bir komutanım.

Ailesi tarafından hor görülen, bir oyuncakmış gibi büyütülen ve asker olmaya zorlanan Athena. Bir gün timine yeni birinin geleceğini öğrenir. Gelen aile dostlarının oğlu Timur`dur. Bu gelişle her şey değişir, eski duygular geri döner. Gelin Athena ve Timur`un bu tuhaf hikayelerine beraber tanıklık edelim. İyi okumalar dilerim, keyifli vakit geçirin♡! Kitap kapağını tasarlayan güzel arkadaşım @vic`e çok çok çok teşekkür ederim. ~Blueis

Gerçek ailem ve askeri kurgudur. İyi okumalar

Türkiye’nin güney sınırında, karanlık bir operasyonun tam ortasında Yüzbaşı Baran Yıldırım komutasındaki özel tim, sessiz bir düşmanla karşı karşıyadır. Emirler net, ama gerçekler bulanıktır. Baran için görev her şeydir—ta ki geçmişinde iz bırakan bir isim, Teğmen Selin Aras, yeni kurulan ekibe katılana kadar. Selin, eski bir birimden transfer edilmiştir; zeki, cesur ve inatçıdır. Baran’ın gözünde hâlâ bir “çaylaktır”, ama sahada sergilediği soğukkanlılık tüm dengeleri değiştirir. Birlik, sınır hattında görünmeyen bir savaşın içine sürüklendikçe, emirle vicdan, sadakatle hakikat arasında ince bir çizgi kalır. Her operasyonun bir kırılma noktası vardır. Ve bazen, düşman dışarıda değil — insanın kendi içinde saklıdır.

doktor olan hüma yıldırım ailesinden uzak kalmamak için izmire döner ve babasının albay olduğu karargahın sağlık ocağında doktor olarak çalışmaya başlar en fazla ne olabilir ki ...

6 Şubat’ta yıkılan sadece şehirler değildi… insanların içi de çöktü. Doktor Buse, görevlendirme ile enkaz bölgesine gönderildiğinde, hayatının en ağır iki ayının ona neler öğreteceğini bilmiyordu. Orada, sessizliğiyle bile gerginlik yaratan bir askerle tanıştı: Rüzgâr. Kayıplarını içine gömmüş, ailesi paramparça, yanında sadece kendisini ayakta tutmaya çalışan bir kız kardeş… Ve zaman zaman yüzünden bile okunabilen o gizli öfke. Buse ve Rüzgâr, yıkıntıların arasında iki ay boyunca hem insanları hem kendilerini kurtarmaya çalışırken… Bazen en büyük yıkımın dışarıda değil, insanın içinde olduğunu fark ettiler. Ama enkaz kaldırılır. İçimizdeki enkaz?

Düzenleniyor Bir ateşti beni kül eden ve bir ateşti yine beni canlandıran... Dünya ne kadar kirli bir yerdi,ne kadar vefasız. Acı hep vardı insanın hayatında,acı diri tutar derlerdi ama zordu herşey çok zordu.sevgi acı getirmişti Aile acı getirmişti Dost acı getirmişti,tutunacak bağlanacak her şeyim acıdan ibaretti...

“Üç yaşında kaçırıldı. Hafızasında silik hatıralardan başka bir şey yoktu. Gerçek ailesini, geçmişini, kim olduğunu bile unuttu. Ona öğretilen her şey mutlak gerçekti—ya da o öyle sanıyordu. Ama bir gün, hiç sormadığı sorular cevaplarını aramaya başladı. 22 yıl boyunca inandığı gerçekler sarsılınca, kendini tehlikeli bir oyunun içinde buldu. Peki, geçmiş onu kurtaracak mı, yoksa geri dönülmez bir karanlığa mı sürükleyecek?”

"Kimsesiz olduğum için mi bu kadar kolay arkanı dönüp gidiyorsun?" İlk defa dile getirdiğim gerçekle boğazımdaki yumru yutkunmamı, göğsümdeki acı nefes almamı engelliyordu. Bana doğru döndü, donuk ifadesinin altında pişmanlık ya da üzüntü aramaya çalıştım ama hiçbir duygu barındırmıyordu. Ondan gelecek şeye hazırlamaya çalıştım kendimi ve o, asla duymak istemediğim o kelimeyi söyledi. "Evet."

Yıllar önce birbirine bağlanmış iki yürek yanlış bir anlaşılmanın kurbanı olmuştu. Birbirini dinlemeyen iki insan kendini yılların yalnızlığına mahkum etmişti. Yalnış anlaşılmalar zamanla yerini pişmanlığa bırakır. Gerçekler bir bir gün yüzüne çıkar. Bir yanda buruk bir kalp bir yanda hayal kırıklığı. -Üstümüze kar yağıyordu. Omzuma kartopu yiyince karın etkisinden çıkıp kar topunun geldiği yöne baktım. Görüntü hiç şaşırtmıyordu. Elinde kartopuyla bana gülerek bakan bir adet Barış duruyordu karşımda."Öyle mi?"dedim. "Öyle." Sen görürsün bakışı atıp yere eğildiğim gibi elime biraz kar aldım ve ona şekil verme gereği bile duymadan kafasına attım. Daha doğrusu fırlattım. Attığım kartopundan son anda kurtulmuştu. "Bakıyorum da geçen seneye göre paslanmışsınız Melis Komutanım!"bu dediğine güldüm. "Orası hiç belli olmaz Barış Komutanım."dediğimde güldü.

“Kimi zaman vatan aşkı, bir kalbi yakar. Kimi zaman bir kalp, vatana güç verir. Teğmen Abdullah Taha Koç’un görevi bitmedi; sadece şekil değiştirdi. Dr. Nur Demir’in ise iyileştirmesi gereken sadece bedenler değil, yüreklerdi. ‘Evvelim Sen Oldun, Ahirim Sensin’ — savaşın gölgesinde doğan bir aşkın, umutla yazılmış hikâyesi.”

Ailesinin inkitamını almak istiyen bir seri katil kendini hiç beklemediği bir anda MİT in içinde bulur. Ortaya çıkan sırlar ters köşeler ve bitmeyen bir macera. Acaba Yüzbaşı Kaan kılıç ailesinin intikamını alabilicekmidir? Yoksa seri katil olduğu öğrenilip infaz mı edilicektir? Öğrenmek için kitabıma bir şans verirmisiniz?

Küçükken ölümü öğrenenler çok acı yaşasada hissetmez derler gerçekten böyle miydi? Benim çektiğim acılar küçüklüğe dayanıyor ama hala çok acı hissediyorum bu normal miydi? İsimsiz kahraman kimdi belki de her şeyimdi

Askeri kurgu. "Aşk gurur tanımaz, komutanım." Aşka küsmüş bir kadınla onun aşkından ölüp biten bir adam. "Asker!" dedim ses tonuma hakim olamayarak. "Batuhan," dedi bana bakmadan. Uzun uzun karşısına baktıktan sonra tekrardan bana döndü. "İsmim Batuhan." "Asker!" dedim inat edercesine. "Ne zaman ismimi söyleyeceksiniz?" Birden soru yöneltince şaşırdım. "Şehit olduğumda mı?" "Ne?" dedim şaşkınlığımı gizleyemeyerek. "Saçmalamayı kes!" deyip bakışlarımı ondan kaçırdım. "Ne zaman şehit olacağımız belli olmaz." O konuşurken dönüp de ona bakmadım ama onun bana baktığını yandan görebiliyordum. "Belki şu anda terör örgütleri gelir bir çatışma çıkar ve ölürüm." O konuştukça kucağımda duran elimin yumruk olduğunu ve tırnaklarının derimi delip geçtiğini hissedebiliyordum. "Ve ben bir kere bile dudaklarınızdan bana ismimle seslendiginizi duymadan ölmüş olacağım." TELİF HAKKI BANA AİTTİR. İZİNSİZ KAPAK VE İÇERİK ALINAMAZ!

"Gök gözlü"diye bir ses duyunca arkamı döndüm revirin önünde duruyor anlamsız gözler ile bana bakıyordu " Anlayamadım?"dedim elimdeki şırınga ile ona doğru döndüm Gök gözlü demişti doğru duyduğuma emindim ama bu ne demekti? "Gök gözlü " Dedi tekrar bu sefer bana doğru bir Adım attı "gözlerin gök yüzüne benziyor" Dedi sesinde bir netlik vardı

Gençgen üstüne birçok sorumluluk ve ağırlık binen Doktor Açelya arkadaşı Zehra`nın yanına Şırnak`a gidince karıştığı tim ve hiç yaşamadığı olayları anlatıyor... Açelya albino hastası bir kız ve ailesi Daha doğrusu babası zengin olduğu için hem hastalığı hem de zenginliği göze batan bir kızdı Bu zorluklar arasında aşık olabilecek mi! Herşey bir OYUN muydu?! Açıklamayı harika yapamazsam da bence bir şans vermelisin

Hakkâri’deki şehir hastanesinde çalışan Doktor Alin Defne Akay, hayatını insanları iyileştirmeye adamıştı. Ama hastanenin duvarları, onun bilmediği bir gerçeği saklıyordu: En güvendiği iki kişi, en karanlık sırrın ortağıydı. Hastanenin altında gizli tüneller, iz bırakmadan yapılan ameliyatlar ve korkulan bir çete… Alin, bu düzenin içinde farkında olmadan kullanılıyordu. Kaçakçılık şebekesini çökertmek için bölgeye gönderilen bordo bereli komutan Evren Demir Vural, Alin’in adım adım yaklaştığı tehlikeyi ilk fark eden kişiydi. Gerçekler ortaya çıktıkça Alin’in güveni, sevgisi ve hayatı parçalanmaya başlar. Bazen bir ihanet, bir insanın tüm dünyasını yakmaya yeter. Ve bazen bir yabancı, o karanlıktan çıkaran tek ışıktır.

Timini kaybeden, aile sevgi görmeyen , sevdiği kadın tarafından aldatılan Binbaşı Yiğit Arslan Sevdiği adamın terk etmesi üzerine tek aşkının vatanı olduğunu aklına kazayın BİNBAŞI AHU ALEV ALTAY Namı değer KARA GÖLGE

Sahi neydi o klişe? "İki farklı dünyanın insanlarıyız" klişesini çok duymuşuzdur. Peki iki gönül sevince seyran olan samanlık bu iki farklı dünyayı birleştirebilecek mi? Tüm Türkiye tarafından tanınan ünlü fenomen Esen Doğaner arkadaşından notları istemek için telefon numarasını alıp Yüzbaşı Rüzgar Gökturan `a yazar... "S-sen o komutansın." "Hangi komutan?" "Benim favori hocamın komutanı hayran olduğum komutan"

Biz, vatanın bağrından kopup gelen gençlerdik. Altaylar Taburunun birer ferdi, göğsümüzde yemin, ellerimizde toprağın kokusu… Ama her kahramanın yüreğinde bir boşluk, bir eksik hikâye vardır. Benim hikâyem Gözde ile başladı. Bir çarşı izninde, askeriyenin önünde… Kısa bir bakış, bir çarpışma… ve o an, zaman durmuş gibiydi. O gülüş, o mahcup bakış, adeta kalbime kazındı. Ve ben, unutamayacağımı biliyordum. Hayatım bir kadının etrafında dönmeye başlamıştı; iki sevda arasında sıkışıp kalmıştım. Bir yanımda mesleğim, görevim; öteki yanımda ise bir kez gördüğüm, adını bile bilmediğim kadına beslediğim o sessiz sevda. Ve kader, yıllar sonra yüreğimde sakladığım bu aşkı tekrar karşıma çıkarmıştı. __ Bu kitap; Altaylar`dan Serisi`nin İlk kitabıdır. YARIM KALAN SİGARA ise bu kitabın devam kitabı olacaktır.