*askeri kurgu* Hayatın her anında toz pembeliğin içinde bulunan, yalanlar ve yılanlar. Suçlamalar ve iftiralar. Bir timsahın gözyaşı kadar sahte bir hayat yaşadığından bir haber olmayan Masal, hayatın gerçekleri ile tokat gibi yüzleştiğinde hayatının bir noktasını yıllardır beynin içinde yaşayan diğer benliğinin devir alacağından bihaberdir. Katil benliği. İkinci bir yaşam şansı yakalayan Masal, bu yolda onu büyük yıkıma uğratan Yüzbaşından her ne kadar kaçmaya çalışsa da hayat kaybolduğu okyanusta yön göstermeye pek istekli değildir. $ Annesi yüzünden hafızasını kaybetmek zorunda kalan Masal hiç tanımadığı birinin hayatı yaşamak zorunda kalır, kurduğu örgütün üyeleri bile ona ulaşamaz. İçinde hep bir boşluk ve anlamsızlık vardır. Annesinin ona verdiği hat üzeriden kendine sürekli mesaj atar ancak birşeyler ters gider. Mesaj attığı kişi kendi olduğu halde yanıt başka bir yerden gelmektedir bu duruma anlam veremese de konuşmayı sürdürmek için elinden geleni yapmaktadır. Masal: Bugün alt komşunun kızı balkonda dedikodu yaparken kafasına kedim düştü... Masal: Çok şükür kedime birşey olmadı Masal: Ama kız dengesini kaybedip düştü. Tek arkadaşım: Yanlış numaraya mesaj attınız herhalde diyeceğim ama kendi kendime mesaj göndermişim gibi gözüküyor? ¢ Asker kurgusudur... §

Esir düşen çocukları kurtarmak için göreve çıkan Atmaca timi ve onun komutanının çocukların olduğu mağaraya girdiğinde karşısında gördüğü minik bir bebek ile değişen hayatları. Gelecekten kesit; "Komutanım, iyimisiniz" diye soran Deliye baktı Ateş. Dilzade kaçıralı 4 gün olmuştu ve hala bir iz yoktu ,yüreği yangın yeriydi ondan bir haber almadıkça yada sesini duyamadıkça, oysa ki söz vermişti. "Değilim Deli değilim!" Diye bağırdı Ateş oturduğu kayanın dibinden kalkıp dört dolanmaya başladı etrafında. "Oğlum ondan bir haber almadıkça deliriyorum, açmı ? üşüyor mu ? Korkuyor mu? Ağlıyor mu? Döküyor mu o incilerini? Vurdular mı ona hiç? Karanlıkta mı? Bulamadıkça bir haber alamadıkça çıldırıyorum bu kalbim ağrıyor abim ruh gibi oldu evin içinde ne yapacağım ben söz verdim oğlum söz verdim geri getireceğim ona dedim daha 4 gün önce konuşturdular beni sadece o gün duydum sesini özledim oğlum çok özledim lan o bebek kokusuna hasret kaldım" diyip dizleri üzerine çöktü elini saçlarının arasından sertçe geçirdi. Delinin de ondan farkı yoktu ya ama yinede güçlü durmak zorundaydı. "Komutanım kalkın ayağa, gerekirse bi dağı karış karış uyumaksızın ararız ama yinede buluruz minik fındık faresini" dedi sesindeki hüzün ve sertlikle... ❗❕‼️ şiddet vs. Vardır sadece taciz tecavüz gibi olaylar yok bilginize ‼️❕❗

Aşkın en tehlikeli hali... Kurşunların arasında yaşanandır. "Kurşunlar ve Kalp Atışları", yürek burkan bir savaşın ortasında filizlenen, ateşin ve inadın harmanladığı bir aşk hikâyesi… Tunç, görev aşkıyla yanıp tutuşan disiplinli bir Türk askeri. Umay ise cesur, inatçı ve savaşın gerçeğini dünyaya duyurmaya çalışan bir savaş muhabiri. İlk karşılaşmaları bir çatışma sırasında, ilk bakışmaları ise kalp atışlarının kurşun sesine karıştığı o anda başlar. Zıt kutuplar gibi çarpışsalar da, aralarındaki bağ her geçen gün güçlenir. Ancak ne aşk kolaydır bu topraklarda, ne de düşman sessizdir. Umay’ın cesaretiyle, Tunç’un sadakati arasında büyüyen bu aşk; ihanet, kayıp, acı ve umutla sınanacaktır. Peki, aşk her yarayı sarabilir mi? "Kurşunlar ve Kalp Atışları", gözyaşlarıyla yoğrulmuş, kalp atışlarını hızlandıran, tutku dolu bir savaş ve aşk romanı. Her satırında ateş var. Her cümlesinde umut. Ve her kelimesinde iki yüreğin çarpışması...

Yıllar önce "BARUT TİMİ " kurulurken babasının masasındaki dosyada alaz üst teğmenin fotoğrafını görüp aşık olur bir yıl sonra babasının tüm itirazlarına rağmen askeri üniversiteye katılıp bitirir daha sonra ilk aşkı için barut timine katılır ..!

"Şakağından öptüğümden beri çok dincim." Gülümsedim büyükçe. "O günden sonra kurşun yedin, hatırlatırım." "Buna rağmen çok dincim." dedi Yavuz. "Pozitif enerji mi verdim?" diye sordum. "Vallahi yaptın bir şeyler." diyen Yavuz bu kez izin almadan yaklaştı şakağıma. Önce ellerimi kavradı. Gülümsedi. Gülümsemesiyle öptü şakağımdan. Geri çekilmek istemedi... "Yavuz?" dedim büyük bir endiş hâlinde. "Bir gören olacak." "Olsun." dedi Yavuz azıcık geri çekilip. "Olmasın." dedim net bir dille. Dinlemedi Yavuz. Bir kez daha yaklaştı şakağıma. Bir öpücük daha bıraktı. Öpücüğü o kadar masumdu ki... Tıpkı yeni açmış bir çiçeğin yaprağına düşen ilk sabah çiyi gibiydi. Hafif, neredeyse hissedilmez. Ama aynı zamanda, o çiçeğin özünü barındırıyordu. İşte o masumiyetin ardında, bir volkanın derinlerindeki lav gibi, sabırla bekleyen bir arzu da vardı. Dudakları şakağıma değdiğinde yayılan sıcaklık, tenimi yakıp kavurmasa da, ruhumu derinden titretiyordu. Gözlerini kapattığını hissettim. Kirpiklerinin hafifçe şakağıma dokunuşu, fısıltıyla söylenen bir sır gibiydi. O an, zaman durdu. Etrafımızdaki tüm sesler kayboldu. Ne kuş sesi ne dışarıdaki hastaların sesi... Sadece onun nefesinin sıcaklığı ve dudaklarının tenime bıraktığı o tarifsiz his vardı. İçimde yeşeren karmaşık duygularla, ne yapacağımı bilemez bir halde kaldım. Kalbim, bu beklenmedik yakınlığın etkisiyle hızlanırken, zihnimde bin bir soru yankılanıyordu. "Nazelif?" dedi Yavuz sol şakağıma öpücük bırakıp. "Çok güzelsin." "Yavuz?" dedim kısık çıkan sesimle. Sağ şakağımdan öptü Yavuz. "Çok özelsin." . . Asker & Doktor"

" Dikişlerinde sorun yok. " Ulaş yarasına baktı. Leyla sırıtıp makasla gazlı bezi tuttu. " Korkmuyor musun? " Ulaş kafa salladı " Neden korkayım? " " Ne bileyim sizin tim iğne görünce ayılıp bayılıyor da. " Ulaş hafif sırıttı " O da bizimkilerin ayıbı. "

Efe Asteğmenin köylü kızı Nergisi kurtarması üzerine aşık olurlar. İlk başlarda Asteğmen sevmekten korktuğu için gizliden sever zamanla daha çok aşık olup Nergise hislerini açıklar.

Onlar sadece bir tim değildi... Sınırların ötesine yemin etmiş, suskunluğun ortasında savaşmış bir direnişin adıydılar. Kurşunla çizilmiş kaderlerin, kanla mühürlenmiş sadakatlerin, sessiz ama derin yankılar taşıyan emirlerin izinde yürüdüler. Emir komuta zincirinde bir halka kırıldığında, yara orduda değil; milletin yüreğinde açılırdı. Ve o halka tamamen koptuğunda, kırılan zincir değil tarih olurdu. O gün... zincirin içinden bir halka düştü. Sarsılan sadece görev bilinci değildi. Çatırdayan, güvenin kendisiydi. Kurşun hedefi bulmuş... ama ihanet önce vicdanı vurmuştu. Bazı kurşunlar vardır ki, bedeni değil, ruhu delip geçer. Ve içeriden kırılan bir güven, tüm bir ülkenin kaderini yerle bir edebilir. "Kalbindeki vatan sevdasını bayrak gibi taşıyan, adı bilinmeyen askerlerden bir parçadır bu hikâye; yüreğinde korkudan çok inanç taşıyan isimsiz kahramanların hikayelerine adanmıştır. Bu satırlar belki kurmaca, belki bir hayal... ama hissettirdikleri, gerçek bir mücadele kadar ağır ve onurludur. Kalbindeki Vatan sevdası, dünyanın en kırılmaz çeliğinden daha güçlü olan her kese..." Uyarı: "Eserde yer yer, askerî yaşamın insanî yanlarını ve tim içi bağları yansıtmak adına mizahi ve hafif sahnelere de yer verilmiştir. Bu sahneler hiçbir şekilde kurum kültürüne saygısızlık amacı taşımamaktadır."

"Bazı bağlar kanla değil, kaderle yazılır." 1993 yılında Doğu Anadolu`nun unutulmuş bir köyünde, aynı gece dünyaya gelen iki çocuk: Bora ve Ada. Biri yıllarca kayıp, diğeri hayatı boyunca onu arayan... Bir gece, bir baskın... Ve o baskında yitirilen çocukluk, parçalanan aileler, küller arasında kaybolan bir hayat. Yıllar sonra, istihbarat görevlisi Sera Altuğ ve özel kuvvetler komutanı Bora Tunga, bir operasyonda karşı karşıya gelir. Hiç tanımadıkları bir geçmiş, hiç unutmadıkları bir boşluk vardır aralarında. Bora, yıllar önce yitirdiği küçük kız arkadaşını bulma umudunu hiç kaybetmemiştir. Ama bilmediği bir şey vardır: Aradığı kişi tam karşısında duruyordur... fakat artık onun adı Ada değil, Sera`dır. Ve Sera, geçmişine dair tek şeyi hatırlamaktadır: Annesinin fısıldadığı isim... "Sera... Yaşamak zorundasın." Kayıp anıların, bastırılmış acıların, gömülü sırların gün yüzüne çıktığı bu hikâyede; aşk, görev ve sadakat sınanacak. Kodlar çözülecek, hayatlar kesişecek, geçmiş yeniden yazılacak... ---

"Bazı kazalar sadece arabaları değil... kalpleri de çarpıştırır." Işıl Aydemir, hemşirelik son sınıf öğrencisi. Hayatı, dersler, ailesi ve staj arasında sıkışıp kalmışken; bir sabah yaptığı küçük bir otopark kazasıyla değişmeye başlar. Çünkü karşısındaki adam sadece sinir bozucu derecede karizmatik değil, aynı zamanda geçmişi sırlarla dolu bir yabancıdır: Deniz Alp Bolatlı. Kimi insanlar bir ömre sığmaz... Kimi bakışlar bir an`a saplanıp kalır. Işıl, onunla tanıştığı gün, kaderine bilmeden dokundu. Ama her kalp, sevmeyi kaldıramaz. Ve bazı adamlar... geride sadece iz bırakır. Geçmişin gölgeleriyle bugünün kalp atışları arasında sıkışmış bir aşk hikâyesine hazır mısın? Işıl ve Deniz Alp`in hikâyesi seni içine çekecek. Bir kaza ile başlayan bu yolculuk, belki de hayatlarının en gerçek çarpışması olacak.

"Üsteğmen... Evlensen ya benle." Dört kelime. İki hayatı bilinmez bir oyuna sürükleyen dört kelime. Peri`nin sığınacak bir liman ararken tutunduğu tek adam. Ve Mahir`in aklını susturup kalbini dinlemek zorunda kaldığı tek kadın.

❗BU KİTABİN TÜM HAKLARI GİZLİDİR.KOPYALANMASI VEYA HERHANGİ BİR SÖZÜNÜN YAZARDAN İZİNSİZ KULLANILMASI DURUMUNDA YASAL İŞLEM BAŞLATILACAKTIR❗ Kehanet hiç beklemediğin anda kapıyı bile çalmadan girer hayatına.Seni karanlığına hapsedip kendi ışığını yaratmayı öğretir sana Gizli bir göreve giden Ahsen görev esnasında tanıştığı sıradan bir insan olduğunu zannettiği Umut hakkında kendisini çok yakından ilgilendiren gerçekleri öğrenir. Bir yandan Cankut Şanlıyla mücadele ederken bir yardan hayatına yeni giren bu yabancıyı çözmeye çalışır Ancak çözdükten sonrada bir şeyler yolunda gitmemeye devam eder Geçmişini silmek,unutmak isteyen Ahsen her adımında geçmişinin gölgesini hisseder Kehanet hatalarının arasındadır.Bunu iyi yönlendirmekse senin elinde Kim bilir belki senin kehanetinde bu satırlarda gizlidir..

“Kaçtığı karanlıkla yüzleşmeden, huzuru bulamayacaktı…” Mihriban, henüz 22 yaşında, göğsünde acıların izini taşıyan genç bir anne… Kızını kucağına alıp cehennemden kaçtığında, sığınacak tek yer, dağların ardında sert ve suskun bir adamın eviydi: Yüzbaşı Yiğit. Ancak Yiğit sadece bir asker değildi. Onun da geçmişi karanlıktı; babası bir zamanlar yeraltı dünyasının en kudretli isimlerinden biriydi. Şimdi ise Yiğit, hem babasının günahlarıyla hem de devlete sızmış tehlikeli bir mafya ağıyla yüzleşmek zorunda. Bir yanda yaraları sarmaya çalışan Mihriban, diğer yanda görevi gereği duvarlar ören Yiğit… Bu evde çatışan yalnızca iki yürek değil; geçmişin ağırlığı, ihanetin sessizliği ve adaletin ateşi de bu mücadelede yerini alıyor. Aşkın, direnişin ve yeniden doğuşun hikâyesi… Ruh-u Revan, karanlığa karşı verilen en sessiz ama en güçlü savaşın adıdır. “Yiğit nâm salar diyarı titretirmiş. Yiğidi bir ceylan gözlü yâr uslandırırmış.” Narin kitabımdan Yiğit`in hikayesidir. İki kitap birbirinden bağımsız bir şekilde okunabilir. -------------🤍-----------🤍----------- Yeni bölüm her Cumartesi saat 14.00`da🤍

"En sevdiğin çiçek ne peki?" Hiç düşünmeden cevapladım: "Lavinia Çiçeği." "Anlamını biliyor musun?" Kafa salladım. Lavinia, ölümün çiçeğiydi. Güzelliği için seven çoktu. Ama ben… anlamını öğrendiğimde sevdim onu. O, Gölge Timi’nin içindeki iki kadından biriydi. Ama karanlıkta en çok o fark edilirdi. Gözleriyle karar verir, kurşunlarıyla mühürlerdi. Geçmişinden kaçmıyor, onunla savaşıyordu. Dişi Kurt — Karşısına geçmeye cesaretin var mı?

Ailesinden şiddet gören rüya,bir gün askeriyeye sığınır ve hayatı değişir...

Vatan için canından geçenler, cananından geçenler vardır; isimleri bilinmez. Vatan için sevdasını kalplerine gömenler vardır; adları anılmaz. Kaybolanlar vardır, bu vatan kaybolmasın diye. Ailelerini bırakanlar vardır, başkaları ailesiz kalmasın diye. Daha niceleri vardır; hayatlarını feda ederler, bu vatan heba olmasın diye... ~Elveria~

Küçük yaşlarda ailesini kaybeden Cristiana Clark, amcasıyla yaşamaya başlar. Amcasından şiddet ve psikolojik baskı gören Cristiana, bir ejderhayla bağ kurduktan sonra kayıplara karışır ama sadece en yakın arkadaşı -Tasha- onun nerede olduğunu biliyordur. On bir yıl sonra her zamanki gibi en yakın arkadaşı mektup gönderir ama bu sefer mektup farklıdır. Bu mektupta Tasha, Cristiana`dan yardım ister. Cristiana, hem en yakın arkadaşının yanında olmak için, hem de yıllar önce verdiği sözü tutmak için kendi cehennemine, yani doğduğu adaya geri döner...

📣HİKAYEDE TETİKLEYİCİ UNSURLAR BULUNMAKTADIR. YETİŞKİN OKUYUCULAR İÇİNDİR. Mete farkında değildi. Belkide bilerek görmezden gelmek istemişti ama o depodan çıkarken içeride bıraktığı kadın Damla iken kurtarmaya gideceği kadın Efsun olacaktı. Mete bunu bilmese bile Efsun bir daha kimseye Damla olmayacak hatta belkide intikam için prensiplerini ve sevdiği herkesi hiçe sayacaktı. O kadın o depoda son kez sevgisinin nasıl parçaladığını ve onu nasıl kestiğini görmüştü. Son kezdi. Her şey o gün son kez olmuş ve sonsuza dek bitmişti. Gözlerim yaklaştığımız eve benzer yere döndü. O kendine dayanacak bir sırt bulmuştu. Ben babama yaslanmak istesem ikimizde yıkılır kalırdık. O kendine sıcak bir ev bulmuştu. Ben o buz gibi evde bazen babamın ağlayıp sızlamalarını etrafı dağıtmasını duymamak için soğuk sokağa kaçıp sığınırdım. O geçmişi bırakıp gitmişti. Ben geçmişin yaralarını hala taşıyor ve almaya devam ediyordum. 📣Eğlence amaçlı yazılmış bir kurgudur. Tamamiyle hayal ürünüdür. Konu eksikleri, yazım yanlışları olabilir. 📣Kurgu tamamiyle şahsıma aittir. Çalınma, taklit edilme durumunda yasal yollara başvurulacaktır.

Korkuyla etrafıma bakıyordum. İleride askeri yer olduğunu gösteren bir tabela gördüm. Adımlarım yavaş ve ürkekçe o yöne doğru ilerledi, kendimi askeriyenin girişinde buldum. İçeri giremezdim ama buradan da uzaklaşamazdım. En güvenli yer burası gibi görünüyordu, sessizce kimsenin dikkatini çekmemeye çalışarak ürkek adımlarla askeriye duvarının dibine çöküp oturdum. Kollarımı kendime doladım ve öylece oturdum orada. Ne gidecek bir yerim, ne de kimsem vardı zira. Kollarım bedenime sarılı dizlerimi kendime çekmiş küçüldükçe küçülmüştüm, bakışlarım yerde dalgındı tâ ki üzerime sokak lambasının ışığını kesecek kadar büyük bir gölge düşene kadar. Korkarak bakışlarım hemen gölgenin sebebini aradı. Tam karşımda bir çift postal gördüm, askeri üniforması bacaklarını sarmış yukarı doğru ilerliyordu sonra kemerini gördüm silahını, üste çıkınca heybetli geniş bir göğüs ve omuzları gördüm. Dik ve kendinden emin sağlam bir duruşu vardı. Sonra yüzünü gördüm; sert çehresi, kumral saçları, hafif yeni çıkmış kirli sakalı, çatık kaşları ve kehribar renginde gözleri. "Sen kimsin?" dedi sert erkeksi sesiyle. Baktım, sadece baktım. Bir şey diyemedim çünkü. Ne diyebilirdim ki? Ben babası tarafından dövülüp sokağa atılan annesi tarafından ölüme terk edilen birisiydim. Buna en uygun cevap olarak şunu dedim: "Hiç kimseyim."

Parla:Bir şey söyleyeceğim... Parla:Cevap vermediğine göre bu söyle demek sanırım? Parla:Söyle desene lan! Parla:Sen söyle demeden söylemiyorum ulan inadım inat! 🍬 Yaşadığınız evin arka bahçesinde peçeteye sarılı bir hat bulsanız ne yapardınız? Polise götürmek? Görmemiş gibi yapmak? Ya da en mantıklısı yok etmek... Parla ve arkadaşları arka bahçede buldukları hatla biraz sınırları zorlayıp eğlenmek için hattı başka bir telefona takarlar fakat işler Parla için pekte beklenildiği gibi olmaz, eğlenmek istedikleri kişi Parla`nın dik kafalılığı yüzünden çoktan ona takmıştır bile... !!!! Kurgu tamamiyle şahsime ait olup çalınıp kopyalanması veya başka bir yerde yayınlanması dahilinde hukuki işleme başvuracağımı belirtmek isterim. Kapak=Pinterst

*askeri kurgu* Hayatın her anında toz pembeliğin içinde bulunan, yalanlar ve yılanlar. Suçlamalar ve iftiralar. Bir timsahın gözyaşı kadar sahte bir hayat yaşadığından bir haber olmayan Masal, hayatın gerçekleri ile tokat gibi yüzleştiğinde hayatının bir noktasını yıllardır beynin içinde yaşayan diğer benliğinin devir alacağından bihaberdir. Katil benliği. İkinci bir yaşam şansı yakalayan Masal, bu yolda onu büyük yıkıma uğratan Yüzbaşından her ne kadar kaçmaya çalışsa da hayat kaybolduğu okyanusta yön göstermeye pek istekli değildir. § Annesi yüzünden hafızasını kaybetmek zorunda kalan Masal hiç tanımadığı birinin hayatı yaşamak zorunda kalır, kurduğu örgütün üyeleri bile ona ulaşamaz. İçinde hep bir boşluk ve anlamsızlık vardır. Annesinin ona verdiği hat üzeriden kendine sürekli mesaj atar ancak birşeyler ters gider. Mesaj attığı kişi kendi olduğu halde yanıt başka bir yerden gelmektedir bu duruma anlam veremese de konuşmayı sürdürmek için elinden geleni yapmaktadır. Masal: Bugün alt komşunun kızı balkonda dedikodu yaparken kafasına kedim düştü... Masal: Çok şükür kedime birşey olmadı Masal: Ama kız dengesini kaybedip düştü. Tek arkadaşım: Yanlış numaraya mesaj attınız herhalde diyeceğim ama kendi kendime mesaj göndermişim gibi gözüküyor? ¢ Asker kurgusudur...

(TAMAMLANDI!) En kısa zamanda düzenlenecektir, Keyifli okumalar dilerim. *Asker Kurgusu *Wattpad`de var. “Sen çok güzel konuşuyorsun.” “Güzel olduğun için. Hem söyleyen önemli değil, söyleten önemli.” Küçükken kitaplarda ki aşkın yalan olduğuna inanırdım. Ta ki hastane çıkışı kaçırıldığım terörler tarafından karşıma çıkan ela gözlü askere tutulduğumun farkına vardığım vakit. O aşık olduğum ela gözlerin içinde barındırdığı güven ve huzur. Güneşin her zaman yüzüne vurduğu vakit ortaya çıkan o gamzeleri ve gamzelerine eşlik eden o muhteşem, hayran olduğum ela gözleri. Kendisiyle öğrendiğim tek kelime, ve o kelimenin içinde bana yaşattığı muhteşem sevgi. Aşk… Terörler tarafından kaçırılan genç doktor, kendini hiç beklemediği bir anda mermilerin içinde bulur. Terör örgütü liderinin yaralanması ve göğsüne saplı kurşunu çıkartmaları için kaçırılan doktor, ve doktorun orada olduğunu bilmedikleri için operasyona geçen Atmaca timi. Peki üsteğmen Ömer Asaf, depoda gördüğü yeşil gözlere tutulup kalırsa, yahut Genç doktor İkra ona bakan o güzel ela gözlerin nefesini kestiğini hissederse. Temiz, masum ve bir o kadar aşk dolu bir kitap sizleri bekliyor. Bakmadan geçmeyin :)

"Bazı savaşlar, kurşunlarla değil, kalple kazanılır." İç disiplin mi, kalp mi? Komutan emirleri mi, yoksa göz temasıyla söylenen suskun cümleler mi daha güçlüdür? Ateş Hattında, görevle aşkın çarpıştığı, duyguların sessizlikte konuştuğu, güçlü bir kadının iç çatışmalarıyla örülü sarsıcı bir hikâye.

Bugün tam bir ay oldu buraya geleli. Dört duvarın arasındayım. Küf kokuyor burası, biraz da is. Derin bir koku çekiyorum içime, işte diyorum kendime; İşte benim yaşama sebebim bu. Zar zor sığdığım yatak bu gece bana dar olmakta kararlı, uyku denen o lanet şey girmiyor gözüme. Bedenim bir külçeden farksız, dört gündür uyumamışım. Yine girmiyor. Gözümü her kapattığımda cesetler beliriyor o karanlıkta. Ceset denmez ona, olsa olsa leştir o. Derdi amcam yanımda olsaydı. Haklı, leşti her biri. `İlk günler kusarsın sürekli, uyuyamazsın, rüyana girer kabus ederler.` Demişti amcam, şimdi söylediği her şeyi yaşıyorum. Apansız bir ürperti geliyor engel olamadığım, rüyalarımı kabus ediyorlar epey bir vakittir. Bunların hepsi birkaç aya mazi olacak, biliyorum. Ne artık rüyama girecekler, ne de leşlerini görünce kusacağım. Ben artık öldürmek için yaşayacağım. Ben kim miyim? Ben Dinçer, Dinçer Demirsoy. Başka da hiçbir şey değilim zaten. Hayatta bir şey olmak için işte şimdi tam da buradayım. Tek bir kelimeyle anlatamadığım bu şehirdeyim. Ölü kentteyim, ölü zırhlarının içindeyim, leşlerin her gün daha da arttığı bir mezarlıktayım.

"Birinin hayal bildiği öbürünün tek gerçeğiydi."