Oyunun tamamlanması için kızın ölmesi gerekliydi… “Bazı sonlar güzel bir başlangıçtır.” demişti büyükbabam. Ama benim sonlanan hikayelerim hiçbir zaman güzel başlamadı. Benim hikayelerimdeki kız yetim ve öksüzdü. Hayata tutunmaya çalışan ama tuttuğu her dalın kırıldığı bir kız…

Mecbur yaşarsın... Ama ya sevmek..!

Efsun Ateş, sevdiği adamın ihanetini ardında bırakmak ve geçmişin yaralarını sarmak için doğup büyüdüğü şehri terk etti. Bilmediği sokaklarında yeni bir başlangıç aradığı Ankara, onun için hem kaçış hem de kaderin kapısıydı. Hayatını yeniden kurma kararlılığıyla çıktığı bu yolda, hastane duvarları arasında dostunun ona bıraktığı son vasiyet, rotasını belirledi. Efsun, gözyaşlarını içene akıtarak askeri okula başvurdu. Geçen dört yıl boyunca disiplin, azim ve kararlılıkla ördüğü hayatında hem keskin nişancı unvanını kazandı hem de Teğmen rütbesine ulaştı. Mezuniyetinin ardından ilk görev yeri olarak Hakkâri’ye, özel bir birlik olan Sungur Timi’ne atandı. Kalbinde ülkesine hizmet etmenin gururuyla, umutlarını sırtlayarak dağlara uzanan yollara düştü. Ancak Efsun’un büyük hayallerle adım attığı bu topraklar, ona umduğu huzuru değil; acının, mücadelenin ve zorlu kararların hüküm sürdüğü bambaşka bir gerçekliği sundu. Bu görev, yalnızca vatan sevgisini değil; insanın kendini yeniden keşfedişini, sadakati ve inancı sınayan bir yolculuğa dönüştü.

Babası tarafından zorla evlendirileceğeini anlayan Arya evlenmek istemediğinden dolayı evden kaçıp en yakın arkadaşının barına gitmiştir orada çok fazla içip sarhoş olduktan sonra bilinmeyen bir adam gelip ondan formalite bir evlilik anlaşması istemiştir arya`da babasının onu evlendirmesinden korktuğundan dolayı bu anlaşmayı kabul etmiştir

Kış prenseslerinin soyu tükeneli uzun yıllar olmuştu. Diyar, hastalık ve kıtlık içindeydi. Kehanete göre o zamandan beri son kış prensesi derin sularda uykudaydı. Gezgin ruh onun ruhunu bulunca uykusundan uyanacaktı. Kaldı geriye bir kristal tanesi Öldüğünü sandılar derin sularda Fakat korundu ruhu her bir damlasında Ve doğacaktı yeniden Gezgin bir ruh dokununca ruhuna *** Bir şövalye ile kış prensesinin birbirine mühürlenmiş ruhlarının hikayesi.

☆♡Eğer yanıyorsanız kendi başınıza sönemezsiniz.Sizi söndürecek biri gereklidir.☆♡ Gib yani Gizli istihbarat birliği ülke için çalışan devletin fazla bilgiye sahip olmadığı gizli bir kuruluştur.Az kişiyle çalışan bu kurum bazenleri Mit yani Milli İstihbarat Teşkilatı`nın görevlerinde bazen de kendi güvenliği için görevlerde yer alır.Gib`in ajanlarıyla ilgili kimsenin fazla bir bilgisi yoktur.Gib`de başarısıyla nam salmış olan Diyar Yıkış bir gün Mit ajanlarının da orada olduğu gizli bir göreve çıkar.O Mit ajanlarından birinin Mit`te zekası ve başarısıyla nam salmış olan Savaş Sancaktar olduğunu bilmemektedir.Görevi Mit ajanlarıyla çakışarak bitiren Diyar Yıkış görevi başarıyla bitirmenin gururuyla görev yaptığı tesise geri döner.Mit ajanlarından birinin ne kadar güçlü ve zeki olduğunu fark etmiştir tabi.Ama fazla umursamamıştır. Bir gün sonra Mit`ten akıl almaz bir teklif alınca umursamadı gerektiğini anlamıştır.Zor bir seçimle karşı karşıya olan Diyar Yıkış hayatının dönüm noktası olacak kararı vermek zorundadır.Bu kadar onu tamamen başka bir insana dönüştürecektir.Bu karar aynı zamanda her ne kadar bilmesede Savaş Sancaktar`ında hayatının dönüm noktası olacaktır. Diyar`ın kararıyla başlayan cinayetler Diyar için büyük bir sorun oluşturacaktır.Cinayetler ve üzerinde gelen notlar Diyarı oldukça tedirgin etmektedir.Artık hem kendini hem de kalbini koruması gereken Diyar acaba bunu başarabilcek midir?Katili bulabilecek midir?

Benim ilk kitabımdır. Mantık ve yazım hataları olabilir. Şans verirseniz sevinirim. Doğduğu zaman katledilmek istenen cerelianın doğum olmadan annesi tarafından başka diyara kaçarak kurtarıldığı hikayesini anlatılmaktadır. Ya kızımız kurtulamadıysa ve kendisini kurtarmak zorunda kalırsa ne olur? Ölmesi gerekenler ölmediyse? Hala Cerelia Aithne İris`i bulup öldürmek istiyorlarsa? Babası Cereliayı tanıyabilecek mi? Cerelia kurtulacak mı? Bu soruların cevabını bölümler geldikçe alacaksınız. Umarım kitabımı seversiniz iyi okumalarrrr.

“Kaybolan Bağ,” geçmişin izlerini silmeye çalışan bir kadının, hem kendiyle hem de çevresiyle verdiği mücadeleyi konu alıyor. Yetim bir çocuk olarak büyüyen Gece, hayata tutunmayı, sevgi ve umudu yeniden bulmayı öğrenirken, ona bir zamanlar umut ışığı olan kahramanını aramaktadır. Türk ordusunda görev yapan güçlü bir yüzbaşı olarak, hem zorlu görevlerin üstesinden gelirken hem de geçmişte kaybettiği bağları yeniden kurma çabası içindedir. Bu hikaye, travmalarla başa çıkmanın, aile bağlarının gücünün ve sevginin iyileştirici etkisinin altını çiziyor. Gece’nin kendi geçmişiyle yüzleşip, geleceği için mücadele ederken yaşadığı duygusal yolculuk okuyucuyu hem düşündürüp hem de derinden etkileyen bir maceraya sürüklüyor. “Bazı bağlar kaybolur ama kalpte bıraktıkları izler asla silinmez.”

Demir dedikleri adam,tam karşımda bütün göz alıcılığı ile duruyordu... ``Yeni evine,ailene ve hayatına hoş geldin Duru Saraca.`` Gelen cesaret ile olduğum yerde doğruldum ve bulunduğu masaya doğru ilerledim.Masanın önüne geldiğimde ,ellerimi iki yana yasladım ve ona doğru eğildim, ``Demir dedikleri adam sen olmalısın...Ayrıca açık konuşmak gerekirse ben pek hoş bulmadım.`` -Merhaba sevgili okurlarım! Yeni hikayem ile karşınızdayım,bir hatam olursa yorumlarda belirtmenizi isterim. Hepinizi çok seviyorum,iyi okumalar dilerim.-

Gözlerimi hafifçe aralayıp "Nasıl ya?" "Ben ölmedim mi ?" diye sordum. "Hanımefendi ne diyorsunuz anlamıyorum!"diyince yattığım koltuktan kalktım ayağa önümde duran kişinin otobüs şoförü olduğunu gördüm "Ölüme Bir bilet yok mu?"dedim. Adam hiçbir şey anlamamış gibi yüzüme baktı ben de otobüsten inince kendi kendime söylendim "Ölüme bir bilet almayı unutmuşum herhalde"dedim.

En güzel tanışmalar sonbaharda olurmuş, ben de kaderimle bir güz akşamı tanışmışım meğersem. Ama yanlış yer,yanlış zaman. Aradan geçen yıllar çok şey değiştirdi ve şuan ulaşılmaz. İmkansız imkanım.

Büyük günahların telafisi olması gerekir. Hangi dönemde ve nerede olduğu tam olarak bilinmeyen efsanenin telafisiydi bu.

Her insan küçükken kırılmıştır illaki, insan kırıldıktan sonra ya sürekli kırılıp üzülür ya da bir defa kırıldıktan sonra onu kıran kişiye taş kesilir dediklerini duymaz kısacası artık o onun gözünde bitmiştir. Küçüklüğünde kalbi kırılmış ve büyüdüğünde taş kesilmiş bir kız duruyor karşınızda bu kişi Farah gülce Ulusoy’du, onun bir kalbi yoktu artık onun kalbi taş kesmişti. Küçüklüğü onun için bir imtihandı, kişi dünyaya imtihan olmaya gelirdi yaşadığı hayat boyunca geçirdiği zaman imtihandır ona yıllar sonra Türkiye’den ayrılarak Rusya’ya gelmişti çünkü Farah artık dünyaca ünlü bir balerin ve dansçıydı. Farah Ulusoy dans ve baleyi aynı anda yapıyordu ve bu işte çok başarılıydı binlerce kişi onu dinlemek için geliyordu. Pekâlâ o mutlu muydu hayır pek sayılmaz o mutluluk nedir bilmiyordu artık o duygusuz birisine dönüşmüştü, artık üzülmüyor ağlamıyordu. Farah artık büyümüş ve olgunlaşmıştı o 20 yaşındaydı, duyguları ve yaşamındaki zorlukları onu zorlasa bile dünyalarca ünlü bir balerin olmuştu. Aynanın karşısına geçip saçlarıma şekil vermeye başladım, saçlarımın çok fazla yıpranmaması için sadece gösterim olduğu zamanlarda saçlarımı şekillendirip ısı kullanıyordum. Çoğu zaman asık suratlıydım çok soğuk olduğum söyleniyordu ama hayranlarıma daha doğrusu buralarda olamam onların sayesinde olduğu için aileme gülümsüyordum gülümsemeyi sevmiyordum gülümserken çok fazla yoruluyordum somurtmak bir insana bu kadar mı yakışır diyorlardı hepsi yalancıydı. Hepsinin gözlerine baktığım zaman gerçekleri görebiliyordum bu özel bir güç değildi sadece 6.hissim kuvvetliydi, giyinme odama girerek dolabımın içinden siyah tüllü elbisemi alarak aynanın karşısına geçtim, üzerimde nasıl duracağını düşündüm. Sevgili annem Monozza her güne bir video kaseti bırakmıştı ,annemin ismi Arap kökenliydi kendisi de Arap olduğu için monozza ismi onlar için gayet normaldi. Kaseti yerleştirerek ekrandan annemi izlemeye başladım, vaktim kısıtlıydı ama her gün yaptığım gibi makyaj yaparken onu izleyebilirdim. Gözlerime koyu renklerle vurgulayarak kırmızı bir ruj sürdükten sonra yerimden kalkarak aynaya karşı “harikasın Farah” Rusya’da kendime ait bir evim vardı kapımı kilitleyerek arabama doğru ilerledim. İstikamet ruhlarını kaybetmişler müzesiydi. Yarım saatlik bir mesafem vardı, kendiliğinden açılan radyomu kapatarak arabamın içine hakimlik sağlayan sessizlik ile yoluma devam ettim. Düz yolda ilerliyordum müzeye yakın bir yere oturmayı tercih etmiştim ışıklarda durduğum zaman karşıdan karşıya geçmeye çalışan teyzeye dikkat kesilmiştim, sol bacağı ilk adım attığında aksarken ikincisinde sağ bacağı aksıyordu bir adam geldiği zaman yanına yardım etmek için teklif etmişti kadın anladığım kadarı ile teklifini kabul etmiş karşıya geçtikleri zaman da adam kadına acıdığı için para vermişti. Yalancıydı. Yola devam edip müzenin önünde park edip arka koltuktan siyah uzun kabanımı aldım, üzerime giydikten sonra arabadan inip dışı gösterişli olan binaya girdiğimde çalışanlar sıra halindeydi ,rastgele bir çalışan “merhabalar Farah hanım, lütfen bu yandan” arkasından ilerleyerek perdenin arkasında beklemeye başladım çok fazla gürültü ve çocuk sesi vardı arkadan el işareti yaparak “çocukları dışarıya çıkartın” adam “ama” itiraz ederek” çıkarın dedim” kabanımı çıkartarak karşımdaki boydan aynalara bakarak “az kaldı.” Gözlerimi kapatarak `umiy tatamanaa li altawfiq” ışıklar kapandığında opera müziği başladığında perde de açılmıştı gözlerimi yumarak etrafımda tur atarak seyircilere doğru ilerledim gözlerimi açıp sağ ayağımı yukarıya kaldırıp tekrar döndüm. Dans hareketlerini yapıp bir andan da bale ye uyarlamaya çalışıyordum, aynı zaman da kendimi dansa kaptırmamaya uğraşıyordum, kaptırdığım an süre yi unutup dansa devam ediyordum. Şarkı bittiği zaman seyircilerin önünde eğilerek” Spasibo za prosmotr.” seyirciler alkışladığı zaman bakışları tanıdık gelen birisini gördüm evet fazlası ile değişmişti benim gösterimde benim hayatımı yerle bir eden birisinin ne işi vardı. Kalbimin sıkışması ile dayanmaya çalıştım, içeriye girip haplarımı atmam gerekiyordu ama ben içeriye giremiyordum beynim komut vermeyi durdurmuş ve karşımdaki adamdan gözlerini alamıyordu o ise yanındaki kadınla konuşmaktan beni fark etmemişti bile Yıllarımın katili Atilla vasilievaydı. “İki insan da yıllarca birbirlerini görmek istediler, aynı yerlere gitmek istediler bilmiyormuşçasına karşılaşmak istediler evren onları karşılaştırdı ama onlar birbirlerini fark edemediler.”

İki hayat tek hikaye... Koruyanlar neden hep erkek olur? Bu sefer koruma bir KADIN(!) . . . Havucu bana uzattı. "İster misin?" Kafamı olumsuz anlamda salladım. "Havuç sevmem." Bir ısırık aldı havuçtan. Söylediğimi umursuyor gibi değildi. "Hadi gidelim." Dedim. Kaşları havalanırken karşımda havuç yiyen kızı izliyordum. "Nereye gidiyormuşuz?" Havucunun son kısmını da ısırdıktan sonra dibini camdan fırlattı. "Nereye olacak anlaşma yapmaya."

...hemen yan odanın kapı aralığından içeriye baktım. Kloms ve Dren yoktu. Sadece 15-16 yaşlarında kitap okuyan bir çocuk vardı. İçeri giren kadın elinde ki iğne ile yavaş yavaş çocuğa ilerledi. Gölgesi çocuğun üzerine düştüğünde çocuk bakışlarını kadına kaldırdı. Kadın iğneyi kavrayarak hızla çocuğun ağzını kapadı ve şah damarının hemen yanına iğneyi sapladı. Gözleri kayan çocuğa kocaman büyümüş gözlerimle bakarken görevli kadın çocuğu kucağına aldı ve kapıya doğru yöneldi. Hızlı adımlarla odaya döndüm. Lanet olsun. Burada neler oluyor?

Topraklarımın tek fidanı Başroller DEFNE BARTU LEYLA AZRA SEREN ALMİLA İNANÇ MUTLU SELİM Kimsesi kalmayan 9 çocuk Birbirlerinin kimsesi olan 9 çocuk Ve dünyaya mutluluğu yayan 9 çocuk Merhaba defne bu benim yazdığım 13 kitap diğer platformlarda da yüksek kitlelere ( aileye) sahip olduğum gibi bu platform da da sizlerle beraberim umarım beni seversiniz ve benim topraklarımın onlarca fidanı olursunuz ilk bölüm en kısa zamanda sizlerle . Binlerce fidanı şimdiden his ediyorum .

Gök gürledi. Yer sarsıldı. Yer ve gök değişti. Gün aydı. Gecenin bilançosu belirlendi. Yeni güne her şey değişmiş halde uyanıldı. Yeni güne başka bir bedende tahmin etmeyeceği şekilde uyandı.

Kaptan yıllarını verdiği denize açılırken pusulasını daima yanında taşır. Deniz evidir ancak limana yanaşıp dinlenmek de lazım gelir. Yolun başında limana ulaşmak hayali vardır çünkü. Uçsuz bucaksız deniz kaptan da olsa korkutur insanı. Peki, ya pusula olmasaydı? Sığınak güvende hissettiğin yerdir. Kaybolmayacağını bildiğin her yer güvendir. Peki insan hiç evde kaybolur mu? Sığınak sandıkları, asıl sığınağın orası olmadığını anlayacakları bir yolculuk var onlar için. Biraz dalgalı, biraz durgun, biraz da alaboralı. Hatice, Zehra ve Kamuran. Üç kadın, üç farklı hayat. Ne zaman gider buralardan?

``Benim zehrim damarlarımdaki kandır,zehri çok yanlış yerde arıyorsun`` ``Bunu zaman gösterecek..``

Ulu vadinin ardındaki dağlarda ve dağların ardındaki ulu vadide hep bir uğultu vardı. Ancak bu uğultuyu sadece onun parçasına sahip olanlar duyabilirdi. Onu sadece onun çocukları duyabilirdi. Ancak uğultu ona layık olana doğru cevapları verirdi. Bir şamanın görüşü vardı. Uğultuların yol gösterdiği bir kurtarıcı gelecek ve tüm katliamları ve esareti bitirecekti. Dünyayı kurtaracak ve huzuru sağlayacaktı Zayıf düşmüş insanların umudu olacaktı. Uğultu dağları ve vadileri çepeçevre sarmış ve oradaki tehlikeleri haber veriyordu. Ve tehlike kaçınılmaz bir hal aldığında, sevilmeyen kurtarıcı herkesi kurtardığın da, sadece kendisini kurtaramamış olacaktı.

Sevgi ölümün bekçisi miydi sahiden? Aşkın tohumları her zaman iyiliğin topraklarına mı ekilirdi yoksa kötülüğün topraklarına ekildiğinde herşeyi silip atarmıydı tek bir kalemde... Kötülüğe körü körüne inanılan bu dünyada aşka yer varmıydı ... Böylesine saf bir duygunun adını kirletebilir miydiniz sonunuz olduğunu bildiğiniz halde? Ben aşkı hissetmedim , ben aşkı onun gözlerinde gördüm ilk defa... Ben aşkı kalbimden değil ,bir çift okyanus bakışlardan öğrendim... Ama imkansızdı... Ben bir katildim . O benim yanıma yakışmayacak kadar masum. Ben vazgeçilendim. O vazgeçilemeyen. Ben hep o aşkı kirletendim. O ise bu aşkı yaşatacak olan topraktı. . . . Biz imkansızın imkan bulmuş hâli gibiydik

Üvey abi kurgusuuu

Hüzünlü bir aşk romanı...

Karanlık sırlarla dolu bir dünyada, ay ışığının büyüsüyle dolu bir hikaye sizi bekliyor. "Gümüş Tüyler," doğanın, aşkın ve ruhsal bağların gücünü keşfetmek için bir yolculuğa çıkmanızı davet ediyor. Hikaye, efsanevi bir kurt tarafından yönlendirilen cesur bir kadının kendini bulma mücadelesini anlatıyor. Ana karakterimiz, sıradan hayatından kaçış arayan Mira, gizemli bir ormanda kendini bulur. Burada, görünüşte sıradan bir kurtla karşılaşır; ancak bu kurt, göründüğünden çok daha fazlasıdır. Gümüş tüyleri ve derin bilgisi, doğanın gerçek gücünü ortaya çıkarır. Zamanla, aralarındaki ilişki derin bir ruhsal bağına dönüşerek, her ikisinin hayatını değiştirecek güçlü bir hikaye açığa çıkar. Yolculukları, cesaretin, aşkın ve bağlılığın sınırlarını zorlayarak onları doğanın yasalarıyla yüzleşmeye zorlar. "Gümüş Tüyler," okuyucuları sevgi, arkadaşlık ve doğanın büyüsüyle dolu bir yolculuğa çıkarırken, kendini keşfetmenin ve gerçek özünü bulmanın güçlü bir mesajını sunuyor. Ormanın gizemlerinin ay ışığı altında fısıldadığı bir dünyada, "Gümüş Tüyler" ile hayatın gerçek anlamını keşfedin. Bu hikaye, kalbinizi fethedecek ve ruhunuzu besleyecek. Sayfaları çevirirken, aşkın, cesaretin ve doğanın harikalarının büyüsüne kapılmaya hazırlanın!

Zaman, her yerde aynı hızla akmaz. Dünya’da bir saniye geçerken, BLLORA’da saatler akabilir. Ve bazen, iki uzak gezegen arasında sadece bir telsiz sesi kalır geriye... Lora, Dünya’da sıradan bir yaşam sürerken, evinin bodrumunda eski bir kutunun içinde çalışmayan bir telsiz bulur Aynı anda, BLLORA gezegeninde genç bir kaşif olan Aron, antik bir sinyal kulesinde eski bir cihazdan gelen garip sesleri duyar. İki gezegen. İki yabancı. Ve sadece eski bir telsizin cızırtılı sesiyle başlayan, sınır tanımayan bir bağ.