"Bazı yollar rastlantı değil, kaderin fısıltısıdır..." Diyarbakır`ın tozlu sokaklarında, yoksulluğun gururla yoğrulduğu bir evde büyüyen Rojin Gürbüz, ailesine destek olmak için her sabah umutla uyanan genç bir kadındır. Sessizliğin içinde güçlü, gözlerinin ardında ise bir hüzün saklıdır. Kalbinde ne zenginliğe özlem vardır ne de hayalleri lükse dair. Bir yanda, köklü Karabey Aşireti`nin genç lideri Ömer Asaf Karabey... Güç, para ve saygıyla çevrili bir dünyanın adamı. Ama o dünyanın ortasında kalbini hiç kimseye açmamış, sessiz bir yalnızlık taşır içinde. Ta ki yolunu, sesini yükselten bir kızla kesiştirene kadar... Bir okul projesi vesilesiyle başlayan karşılaşmaları, zamanla hem hayranlığa hem de derin bir aşka dönüşecektir. Ancak biri gücün, diğeri onurun temsilcisi olan bu iki insanın yolu; sadece kalpleriyle değil, geçmişin gölgesiyle de sınanacaktır. "Aşk bir tohum gibidir, ne kadar bastırırsan bastır filizlenir."

Tek kan iki aile iki insan iki hayat

Kadem: Uğur, Şans İlerleyen Bölümlerde... ------- “beni seviyor musun?” dedi. “tam anlamıyla değil.” “o zaman evleneceğimizin de bir garantisi yok.” Dediğinde şoka girmiştim. “sen beni sadece tanımak istiyorsun anladığım kadarıyla, sana göre uygunsam da evlenmek.” “pazardan meyve seçmiyoruz, ben bunu demedim.” ------- “o zaman burada bitirelim, çok da istekli değilsin anladığım kadarıyla.” “olur.” dedim. “cesaretimle senin korkaklığının gölgesinde kalamam.” ------- “e bana da liste yaparsın artık.” Dedi Umut. “önce karar ver, sonra yaparım. Beni boşu boşuna yorma.” Dedim. “bakarız.” Dediğinde tekrar kıkırdadık. “iradene hastayım.” Dedi Can. “ben de diyetlere. Alerji yapıyorlar.” Dedi Umut. “o zaman neden kızı yoruyorsun oğlum?” dedi Seyit. “e hepinizin diyetisyeni vardı, benim olmasın mı?” ------- “beyaz atlı prensini bulmuşsun.” Dedi Bora göz kırparken. “beyaz atlı olduğunu sanmıyorum, önce güvenliği aramaya kalktı.” Dediğimde herkes kahkaha attı. “bu Can’ın başına birkaç kere daha gelmişti, onlardan birisi sanmıştır seni, o yüzden.” Dedi Seyit. “evlen de kurtul şu muhabbetlerden be kardeşim.” Dedi Bora. “iyice sardın sen de benim evliliğime, gören de emekli oldum hala evlenmedim zanneder.” Dedi Can. ------- “yanında ben varken hesap ödetmeyeceğimi bilmiyor musun?” dedi Umut. “bilmiyorum.” Dedim. “ayrıca yeni komşularıma da bir jest yapmak istedim.” dedim. “şimdi nemlendirici rujumu çıkartıp sürmem mi gerekecek?” diye sordu Bora. “ne yani şimdi prenses mi oldum?” dedi Can. “hesap kavgası yapmayacak mıyız?” dedi Seyit. ------- “ne kadar süre?” “bilmiyorum, neden bu kadar çok soru soruyorsun?” diye sordum. Terslememiştim. Sadece merak etmiştim. “merak ettiğimden. Peki o adam da orada olacak mı?” Sessiz kaldım. Kuzey’den bahsediyordu. “muhtemelen.” Dedim yutkunurken. “o zaman birlikte gideriz, benim de olmam işleri hızlandırır.” Dedi gözlerimin içine bakarken.

"Kimi karanlıklar, içimizde doğar... Biz fark etmeden." Gözlerimi açtığımda yine o sokaktaydım. O olayın yaşandığı, gri taşların her anı hatırlattığı, soğuk sokakta. Birdenbire gözlerim karardı. Soğuk bir sis sardı etrafı. Yine o lanetin içine çekiliyordum. Geçmiş… o uğursuz geçmiş, zihnimin en kuytu köşelerinden kalkıp bedenime saldırıyordu. Göğsümde bir sancı başladı. Kalbim sanki pençeleniyordu. Yine o görüntüler: arabada ailelerimiz, Heval’in çığlığı, denize çakılma anı… ve suyun içindeki o siluet. "Ben seni seçtim…" "Hayır!" diye bağırdım. “Beden senin, ruh benim.” Boğuluyordum. Yine. Yine… ama bu bir rüya mıydı? Yoksa onun lanetiyle gerçek mi oluyordu? Bir çığlık attım ve gözlerimi açtım. Ter içinde kalmıştım. Yatağımın çarşafları dağılmıştı. Yorgan yere düşmüş, pijamam sırtıma yapışmıştı. Buydu bu kadardı . Ben buydum işte içinde lanetliyle yaşayan genç bir kız. Ve sanırım artık yaşamak istemiyorum...

"Sana kıyamam" diyenler değil miydi en çok bize kıyanlar. Zaten en çokta kıyamadıklarımız kıymaz mı bize?. Küçük bir gerçek; insanlar değişir, değişmez dediklerin bile. Hem yarasın hem yarabandı. "yarım kalmaz, yara kalır..."

Gökçe okuldaki çete (mafya) lideri ile sevgili oluyor. ama gizlide çetenin üyesi Bunu öğrenen birileri gökçe ye zarar verebilir Aşk var aksiyon var mafya var daha ne olsun !!!!!!!!!Argo vardır!!!!!!!!!!!

Kendini derslerine vermiş olan Selinay, bir gün eğlenecek bir şey arar ve İtalyan birini aramaya karar verir. Fakat aradığı kişi, İtalya da köklü bir kulüpte yükselişe geçtiği an sakatlanan ve yarı Türk yarı İtalyan biridir.

Anonomin tam kenini açıklamaya karar verdiğinde onu bulan ana karakterimiz.... Küfür,argo bulunmaktadır.

En büyük destekçimm.

Can; Bora`nın kardeşi, engelli olduğu için nüfusa bile kaydedilmeyen zavallı çocuk adam. Onu koruyansa kaybettiği engelli kardeşinin yerine Can`ı koyan Meltem. Anne sevgisinden mahrum geçen çocukluk Meltem`i yeme bozukluğuna iterken Bora`yı ruhsuzluğa itmişti. Meltem ise ona iyi gelecek tek kişiydi... ---------KESİT---------- "Beni Öper misin?" Kaşlarını çattı ne tepki vereceğini bilmiyordu ve ben söylediğime pişman olmuştum. Neden böyle bir şey söyledim ki? "Hayır hayır özür dilerim böyle söylememem gerekirdi" Hala bana tepkisiz bir şekilde bakmaya devam ediyordu bir tepki ver be adam! Tekrar düşündüm 10 saniye içinde her şeyi ,bütün hayatımı bir daha belki hiç şansım olmayacaktı. Erkeklerle aram hep kötü olmuştu ve ben bu yaşıma kadar hiç kimseyle öpüşmemiştim. Ani bir kararla tekrar "Lütfen beni öper misin? Söz veriyorum arkadaşımdan fazlası olmayacaksın .Ben daha önce hiç deneyimlemedim ve merak ediyorum Sadece" Gergin bir şekilde ona bakmaya devam ediyordum. Yavaşça yüzüme yaklaştı---

Kısa zaman içinde yaşanan büyük bir aşkı konu alan bu kitapta amacım kimseye anlatamadıklarımı kağıda dökmektir

BİR SOKAK KÖPEĞİNİN HAYATAKİ DEYİŞİMİ *Hiç ait olmadığınız yerde olduğunuzu düşündünüz mü?*

Küçük yaşta annesi şehit olan Asena, annesinin intikamını almak için asker olur. Ama Komutanı Karan Alp Keskin`e gönlünü kaptıracağından habersizdir.

Telefonuma taramalı tüfek gibi gelen mesajlar gözlerime kaydı bu kimdi?

Babaannesinin evinin önündeki toprak yolda yalnız başına kalakaldı. Zenginliğin, ihtişamın, gecenin büyüsünün yerini, sadece toprağın soğuk rüzgarı almıştı. Bir anda, hayatının en büyük çelişkisiyle karşı karşıyaydı. Şehirdeki o parlak dünyadan, köydeki sade, huzurlu hayata geçiş... Talihin cilvesi, tam da olarak burda başlamıştı... "Köy...Evet ben burdayım" diye mırıldandı. "Bakalım bu kadar lüks ve kolay bir hayatı bırakıp gerçekten bu dünyaya nasıl alışacağım?" ✨Bu hikaye hiç bir kitaptan esinlenmemiştir. Kurgu şahsıma aittir ✨