Herkes isterdi sevdikleriyle mutlu olmak. insan sevdiği biri yanındayken kendini mutlu ve huzurlu hissediyordu, Fakat hayat insanlara her zaman mutlu olmaları için bir şans vermezdi. katili bulduktan sonra hayatının bir düzene girdiğini sanan Asya, yanıldığının farkında değildi. Bir yaz günü birbirinden tamamen ayrılmış arkadaş grubunu bağlayan şey yeni bir oyundu. her zaman iki katil vardır sözünü bilirmisiniz? bilmiyorsanızda bu kitapta öğreneceksiniz. Not: yapboz adlı kitabın devam serisidir ❗❗❗

"Gözlerine baktığım an, bu gözlerin arkasında yatan hikayeyi içim içime sığmayarak merak ettim. Sen öyle hüzünle bakıyordun ki, şaşırdım. Çok şaşırdım. Yanında duran insanlar, gözlerine baktığında bu hüznü nasıl görmezdi bal arısı?"

Toprağın haykırışları oldu pusulam. Benliğimi bıraktığım kanatlarım ölümün habercisiyle buluştu. Sarmaşıklarına sarılı bedenler onun varlığında vücut bulurken, hayat verdiği topaktan can alacaktım. O kefene sarılmamış ruhları benim için süslerken, kasvetli havasını mavi kanatlarımla dağıtacaktım. Ruhu arşa çıkmış bu insanların, cellatlarının son tanıklarıydık biz. Varlığım yok oluşun miladı. Yaşamı var oluşun yok oluşu.

Erdem, ailesine bakabilmek için üniversitesini dondurmuş bir kızdır. Hayatını kazanmak için, bir marketin gece vardiyasında çalışmaya başlar. Ancak her şey, devamlı müşterilerinden birisinin alışverişlerine kayıtsız kalmasıyla, farklı bir yönde ilerler.

Uçakta tanışan iki yabancının aşk hayatı.

Karanlık bir gecede göl kıyısında başlayan sessizlik, yıllar sonra yeniden yankı bulur. Asel Mina ve arkadaşları, geçmişte yaşanan sarsıcı bir olayın gölgesinde yeniden bir araya gelir. Unutulmuş sanılan sorular, bir defterin tozlu sayfalarında tekrar can bulur. Sessizlik artık bir sığınak değil, bir tehlikedir. Her biri kendi sırlarını taşırken, geçmişin üzerindeki sis perdesi yavaş yavaş aralanır. Ama bazı gerçekler, ortaya çıktığında herkesi değiştirebilir. Bir ölüm. Bir sır. Ve artık kaçamayacakları bir gerçek. “Bazı sırlar insanın içinde sessizce oturmaz… Zamanla şekil değiştirir, büyür, keskinleşir. Ve bir gün en güvendiğin kişiden bir bıçak gibi çıkar.”

Antalya’nın Varsak Mahallesi... Ne deniz var bu sokaklarda, ne tatil. Burada hayat gri, burada sırlar kirli. Ve on gündür her sabah, aynı şey oluyor. Bir çöp konteynırında bir ceset. Dilsiz. Sahipsiz. Sebepsiz. Mahallede kimse konuşmuyor. Herkes bir şeyler biliyor ama susuyor. Çünkü ya o konteynır bir gün onların evinin önüne konulursa? Ya sıradaki kurban kendileri olursa? Bir kadın başkomiser bu sessizliği bozmak için mahalleye adım atıyor. Ama bilmediği bir şey var: Bazen çöpten çıkan şey sadece ceset değildir... bazen geçmişin, bazen de kaderin ta kendisidir.

Not: Bölümler uzun değildir. 16 yaşında, geçmişinin izlerini silip yeni bir hayat kurmaya çalışan Aren, kendine ait bir eve taşınır ve yepyeni bir okula başlar. Ancak onun hayatı sadece kendi başına değil, bakması gereken küçük bir kardeşiyle de şekillenecektir. Yeni başladıkları lisede, en yakın arkadaşıyla birlikte, okulun zorba tayfasının hedefi haline gelirler. Başta hem klasik hem de kendine özgü bir zorbadan aşka kurgusuyken olaylar, Aren`in geçmişine ait, yıllar önce kaydedilmiş bir video ile gizemli bir boyut kazanır. Uyarı: İlk bölümler biraz acemice olabilir. Hatta tekrar okuduğum zaman bunu ben mi yazdım ya diyerek utançtan yatakta debelenmemi sağlayacak birçok sahne içermekte ama sonuçta bu benim ilk kitabım. Tek seferde kusursuz olmamı beklemek haksızlık olurdu. Ama merak etmeyin, birkaç bölüm sonra hikayenin içine iyice girecek ve seveceksiniz.

"Ben onun için sadece bir gölgeydim. Kaybolmak üzere var olan bir gölge..." Beren ailesinin geçirip kurtulamadığı trafik kazasından tam 6 yıl sonra intikam peşine düşerken, kendisini kurtulamadığı bir girdabın içinde bulur.

0541**: Öleceksin 0533**: Kimsiniz? 0541**: yakında öğrenirsin;) 0533**: Çok korktum ama lütfen bir daha olmasın. *engellendi* Telefonumu kapatıp cebime koydum. Son zamanlarda böyle eğlence isteyen kişiler artmıştı. Derslerin verdiği stresle bu tür oyunlara katlanamaz hale gelmiştim. Gittikçe ağırlaştığını hissettiğim çantamla birlikte okuldan çıktım. Okul çıkışında yaşanan kalabalıktan bir an önce kurtulmak için adımlarımı hızlandırmıştım ki gelen mesajla duraksadım. Az önceki kişiden gelmişti. İyide ben bunu engellememiş miydim? 0541**: Seni ilk gördüğüm andan beri öldürmek istiyorum. 0533**: Bak kardeş eğer oyun istiyorsan yanlış kişiye çattın. 0541**: İçimde sana karşı beslediğim bir öldürme arzusu var. 0533**: Tamam birader lütfen içindeki arzuları kendine sakla ve bir daha yazma. Yoksa bundan sonrasını polise anlatmak zorunda kalacaksın. 0541**: Polislerle aram pek iyi değildir:) ama seninle iyi anlaşabiliriz ha ne dersin? Böyle oyunlara kanacak değildim. Ama nedensizce içim ürpertiyle dolmuştu. Anlık refleksle kafamı kaldırdım. Karşımda bana göz kırpan bir adamı görmemle elim mesaj kısmında kaldı.

Sesiz ve karanlık bir dünya... Sözlerin ve gözlerin yalan ile dolduğu bir oyun... Masum insanlara yaklaşıp onların hayatlarını darma duman eden bir cehennem ateşi... Herkesin kendisini suçladığı bir savaşı okumaya hazır mısınız?

“Sokaklar hep sessizliği örter… Kalbinde bir yara taşıyan rüya, kaybolmuş bir ruhun izini sürerken, aslında kendini bulmaya çalışıyordu. Bu bir ‘serseri’nin hikâyesi değil.serseri çocuğa aşık olma hikayesi... Bu, hayata tutunmaya çalışan bir kalbin sessiz isyanı.”

~Nedenler içinde kaybolmuş bedenler~ Mâlikanede bir cinayet işlenir, polisler katili bulmaya çalışırken cinayetler aynı şekilde artar ama tuhaf olan geceleri malikanenin kilitli olmasıdır, ama cinayetler hep gece sularında işlenmiştir.

Fantastik bir dünyadaki gizemli cinayetleri çözmek için iş birliği yapan insanların başından geçen olayların en akılda kalıcı biçimde anlatılmaya çalışılması. Can sıkıntısında iyi okunur brocum..

"Doktorlar insanları iyileştirir değil mi?" "Tabii ki de." "O zaman neden bedenimde bu kadar yara var... Neden bu yarayı açan doktorlar tedavi etmiyorlar?" 𓆩𓆪 Küçük yaşta terk edilen Loyana yaşamak için tek bir yeri kalmıştı sokaklar... Belki korkutucuydu... Belki yüzlerce elin bedeninde gezmesini istemiyordu ama o ölümün çocuğuydu Yaşam ona bu kötülükleri zorunlu kılmıştı bunlar kötülük bile değildi belkide. 𓆩𓆪 Sayılardı bizim adımız biz ölümün çocuklarıydık şanssızlığımız bize verilen en büyük mücadeleydi... DEHŞET VE VAHŞET SERİSİ

Velmont Koleji sıradan bir okul değildi. Bu okulda bir seri katil vardı. Ve herkes kurban olabilirdi… Alara Soykan. Güzel, akıllı ve tehlikeli. Aşkı için her şeyi yapardı. Yalan söylemekten, kan dökmekten korkmazdı. Aşk üçgenleri, yasak aşklar, ihanetler ve saplantılar arasında, kim suçlu kim kurban? Kimi sevdiğine güvenemezken, kimi hayatta kalmak için aşkı öldürecekti.

"Kim bir mafyanın işlediği cinayeti ihbar edebilir ki? Hem de kanıtlarıyla beraber? Kim bu yürek yemiş it?" diyerek öfkeyle elindeki bardağı sıktı Turan. İç çeken Kadir ise elindeki dosyayı uzattı, dosyayı alıp açan Turan`ın kaşları havalandı dosyadaki fotoğrafı görünce. Bir kadın. Aslında daha çok bir çocuk sayılırdı bu kız. Ufak yüzü, uzun perçemli dalgalı saçları ve mavi gözlü bir kızdı karşısındaki. "Kim bu Kadir? Dalga mı geçiyorsun sen benimle?" "Hayır abi. Bu kadın seni ihbar etmiş. Kanıtları bile bu vermiş. Cesareti takdire şayan gerçekten. Sen sorgu için emniyete girdiğinde o tam o an çıktı yanından geçip. Mahkemede gazetecilerin arasında oturup izledi mahkemeni ve hatta sen cezaevi aracına bindirirken de izliyordu." "Bu kız çocuğu nasıl yapsın lan o dediklerini!?" "Kız çocuğu dediğin 28 yaşında eski savcı."

Açıklamayı sonra yazacağım

Sonsuz hayatının en sıradan akşamında fark etti: Bazı sessizlikler çığlıktan daha gürültülüdür. İçimde Saklı, görünmeyen çatlaklardan sızan karanlık bir hikaye. Her şey normal görünür. Ta ki bakmayı öğrenene kadar.

Peki siz? Siz hiç intihar etmeyi düşündünüz mü? Ölümle yaşam arasındaki ince çizgide kendinizi ölümle avuttunuz mu? Ecrin Kavin Ulusoy o çizgide öldü. Peki siz? Siz nasıl öldünüz? 🕯️

Kış, bu kasabaya hep aynı şekilde inerdi: Yavaş, sessiz, soğuk. İlk kar tanesi düştüğünde herkesin içinde tuhaf bir huzur olurdu. Sokak lambaları sanki daha sıcak ışıklar saçardı; bacalardan yükselen dumanlar göğe ince bir perde çekerdi. Ama bu yıl… Kimse karın bembeyaz bir kefen olacağını bilmiyordu. İlk cesedi bulduklarında sokağın köşesindeki eski büfenin tabelasından sarkan uzun bir sarkıt vardı. Ucu kırılmış, yere çakılmıştı. Başta kimse anlamadı. Adamın başında açılmış oyuk, sanki düşme sonucu olmuş gibi görünüyordu. Ama dikkatli biri fark etti: Kafatasını delen yarık düzdü; kırık değil, bıçak gibi kusursuz bir kesiği andırıyordu. Otopsi raporu bile net bir şey söyleyemedi. Çoğu delil olay yerini saran karla birlikte eriyip gitmişti. Belki de o gün, herkesin aklına düşen o ihtimal yüzünden kimse açıkça konuşamadı. Bunu biri bilerek yapmış olmalıydı. O kış, her yeni kar yağışı birilerini daha öldürecekti. Katil ise cinayet silahını her seferinde doğanın ta kendisinden alıyordu.

Bir polis ekibine gelen önemli ve gizemli görevi çözme aşamalarını anlatan, karakterlerimizin başına gelen korkutucu anları bizzat kendimiz hissettiğimiz bir kitap Ölümün sesii. İyi okumalar dilerimmmmm

Ünlü şarkıcının cinayetine şahit olan dört arkadaş kendilerini nasıl açıklayacaklardı? Kim doğruyu söylüyordu? Kim yalancıydı?

Bir hata… Bir oyun… Ve ölümle yüzleşmeye hazır mısınız? Alp Şahin, işe alındığı gün yaptığı tek bir hatayla hayatını bir kâbusa çevirir. Herkes onun bu hatayı telafi etmesini beklerken, patronu Bora Şimşek farklı bir yol seçer: Bir oyun. Ama bu sıradan bir oyun değil… Bora, sadece bir şirket patronu değil; aynı zamanda zekâsını kurbanlarını tuzağa düşürmekte kullanan, karanlık bir geçmişe sahip soğukkanlı bir seri katil. Alp, hayatta kalmak için Bora’nın kurduğu tehlikeli labirentte yolunu bulmak zorunda. Kurallar belli değil. Güvenilecek kimse yok. Kaos içinde ilerlerken tek bir soru aklını kemiriyor: Bu oyundan sağ çıkabilecek mi? Yoksa ilk ve son hatası, hayatına mı mal olacak? Kaos Oyununa hepiniz hoş geldiniz.

-KESİT- ≈Ellerini saçlarından geçirdi. Konuşacak takati kalmamışken cevabını çok güçlükle verdi. Burnundan solurken onu izledim. Yine kısık sesiyle mırıldandı. "Beni, sana karşı yalan söylemeye mecbur bırakma..." Tekrar nefes almaya çalıştı komutan. Bunu yaparken bile zorlanıyordu. Gözlerini açtığında mavilerime baktı. İlk kez gözlerinden bir duygu geçtiğini gördüm. Şahit olduğum şey bir yalvarıştı. Kurcalamamı istemiyordu. Kırmadan dökmeden söylemeye çalışmasını anlayabiliyordum. Usulca başımı olumlu bir şekilde salladım. Sustum ve ona karşı koymayı bıraktım.≈ Tüm geçmişim tek bir sonla kaybolmuştu. Benliğimin varlığından yoksundum. Evlatlık alındığım bu aileden kurtulmuştum. Şimdi geriye yapmam gereken tek bir şey kalmıştı. Bu seri katil davasını çözmek. Tüm garajımı delillerle kaplarken olayın büyüklüğünün farkına varamıyordum. Lakin şimdi görüyordum ki dünya çapında ki bir seri katil olayını üstlenmiştim...