. Bazen yaralı olmadığın halde yaranı fark edersin; iyileşmek zaman alır, bazen de iyileşmek kadar iyileştirmek istemezsin. "Şifa gibisin turuncu. Şifa gibi... Avuçlarının arasında cennet bahçelerinin en güzelini saklıyorsun." Kanadı kırık kuşun kanadına merhem oldun, oysa kuşun kalbine bıraktığı hasarı; avuçlarının arasından kanatları iyileşerek uçtuğunda, gitmesinden kalan hiçbir iz kalmadığında anlarsın. Gece yarısı tanımadığı bir insan tarafından öldürülmek için kovalanır Seren, ancak bu öldürülmeye baş kaldıran Leo; Seren`i kurtarmak için yaralanır. Daha zaman olduğunu düşünmesine rağmen karşısına çıkmak zorunda kaldığı Seren`e ise bu durumu anlatmak için zorlanır; kendini anlatmak için hazır hissedene kadar, Seren`in yanında kalmasına sağlayarak ona desteğini sağlar. Kimseye inanma Seren, kimseye güvenme Seren; hayatın bir o kadar uzak, bir o kadar yakınında. Bazen düşmanı uzaklarda aramana gerek kalmaz; belki bir adım uzağında, belki bir nefes mesafesi yakındadır. 🌇 Kitabın içinde geçen hiçbir kurum, kuruluş, olay ve karakterler; gerçek değildir, gerçek olamayacak kadar gerçeklikten uzaktır.

İkisi bir araya geldiğinde, geçmişin karanlık sırları, aşk ve kaybın ölümsüz etkisiyle gün yüzüne çıkacak, yıllar süren bir arayış nihayet sonuca ulaşacaktı. Zamanın, aşkın ve ölümün birleştiği bu gizemli yolculukta, Gülşah ve Kürşad’ın hayatları birbirine dokunacak, ancak geçmişin ağır yükü onları sonsuz bir döngüye hapsedecekti. Geçmişten günümüze uzanan bir aşk hikayesi... Gülşah ve Kürşad`ın hikayesi... Tüm hikaye bir kurgudan ibarettir.

Bir kadın vardı rüyalarımda.. gözlerinde çok eski bir fotoğrafın izleri vardı.Dudaklarının kıvrımında bir veda vardı.Veda ediyordu kadın.İnsan ,hiç kavuşmadan veda edebilir miydi?

Karşılarına çıkan zorluklara beraber göğüs germek zorunda kalan iki insan... Zorunlu evlilik iki kalbi bir araya getirecek miydi? Geçmişleri teker teker gün yüzüne çıkan iki insanın hayatı nasıl bir yol izleyecekti? Ölüm, bir adım ensesinde olan genç kızı korumak için çaba gösteren bir adam...

"Nilüferleri bilir misin? Hiçbir yere kök salamazlar." Ahu eşinden boşanıp çocuğuyla birlikte mahallesine döndüğünde geçmişinde bıraktığı kişiler ve duyguları yeniden karşısına çıkar. Zorunlu yaşanan ayrılıkların sebebi ortaya çıkmaya başlar yavaş yavaş. Avukatlık mesleğinin getirdiklerini yaparken bir yandan da onun kurallarıyla ve yasaklarıyla yaşamayı beceremediği savcı Arhan`la sürekli bir gel git içindedir. İlişkileri karmakarışık ve zordur. Bu yolun sonunda mahallesindeki ilk aşkıyla yaşayabilecek miydi? Onun kurallarına rağmen yanında kalmayı başarabilecek miydi?

hayat mutsuz gidiyorsa, bunun sebebi, ya sensindir yada odur , peki söyle kim bunun sebebi,

Deniz, bir holdingde sekreterlik (asistanlık) görevine başlar. Görevi, üç yakışıklı patronun günlük işlerini düzenlemektir. Ancak bu üç adamın da görünüşlerinin ardında gizledikleri karanlık ve duygusal sırlar vardır: Ege: Gizli ve karanlık bir BDSM dünyasında yaşar. Eren: Geçmişinden silip atamadığı bir aşkın gölgesinde yaşamaktadır. Efe: Cinselliğini toplumdan saklayan, gizli bir hayat sürmektedir. Ege, Deniz’in masum ama güçlü duruşundan etkilenir. Onu, kendi karanlık dünyasına çekmek ister. Başta Ege’ye ve arzularına karşı direnen Deniz, zamanla teslim olmanın verdiği ceza ve haz arasında gidip gelir. Eren ve Efe`yle de zaman içinde dostluk bağları kurar. Onlar hakkında kimsenin bilmediği sırlar öğrenir. Arzular, sırlar, teslimiyet, sadakat ve özgürlük arasındaki sınırları keşfeden çarpıcı bir hikâyeye davetlisiniz. Not: Cinsellik ve şiddet sahneleri içermektedir. +18 için uygundur.

Akademi’nin kütüphanesi sabah güneşiyle parıldarken, içimde huzur değil, bir çeşit tedirginlik vardı. Dün gece gördüğüm rüya hâlâ zihnimi kemiriyordu. Siyah bir göl, aynadaki suretim kararıyor, ardından o tanımadığım ama kanımda yankılanan ses... “Soyun yankısı, uyanmak üzere…”

“Hayatından saçan ışığı sen yakalayamazsan, senin sokaklarına lambalar da yaksalar aydınlanamazsın.” *GENÇ KURGU* +18 Bazı sabahlar aynada kendini tanıyamaz insan. Bazı sabahlarsa, aynaya bakmaz. Adel ikisini de yaşamaya alışmıştı. Duvardaki demir yatak, gıcırdayan kapı, yemekhanede eksilmeyen o aynı çorbanın kokusu... Hepsi aynıydı. Ama o gün, bir şey farklıydı. Geceden kalma bir iz gibi, parmaklarının arasında kurumuş bir şey vardı. Kir değil. Boya değil. Kan... olabilir miydi? *TELİF HAKLARI SAKLIDIR.* Hikaye kendime aittir.

“Neva’yı okumalısın. Çünkü onun başına gelen, senin de başına gelebilirdi.”

Bir kalp kolay affeder miydi ihaneti?... İhanete beslediği sevdası yeniden filizlenir miydi?..

Ben Okyanus, büyük bir Yangın`dan çıkmayı başarmış ama Kül`e dönmüş bir Okyanus. Okyanus, boğardı. Boğmalıydı. Kendine zarar vermezdi. Ben Okyanus`tum, öyleyse niye kendi kendimi boğuluyordum? Okyanus, yıllarca yaşadıklarına rağmen büyük bir çaba ile hayatına devam etmiştir. Hayatına gerçek ailesinin girmesi ile yaşadıkları tekrarlarlar. Önüne bir sürü engel çıkacaktır. Okyanus`ta boğulacak mıdır? Yangın`da küle mi dönüşecektir? "Kıdemli Üsteğmen Okyanus Kaya, Şanlıurfa. Emredin, komutanım!" "Yüzbaşı Deniz Akif Alabora, Şanlıurfa. Emredin, komutanım!"

Rüzgar estikçe tenimi okşuyor, bir ferahlama geliyordu ama içimdeki boğukluğu atmaya yetmiyordu. Nasıl hissediyordum? Kırılmış, çaresiz... Elim kalbime gitti. Kalbim acıyordu. Bunca yıl sonra gerçekler gün yüzüne çıkmıştı ve bu oldukça büyük bir yüktü. Ben o yükün altında eziliyordum. Gerçekler ağrıma gitmişti belki de...

Geçmişe gömülü bir sır yüzünden aşkları yarım kalmış iki masal kahramanı. Aslan ve Şirin. Yıllar sonra onları bir araya getiren kader geçmişin perdesini yeniden aralarken, hayatlarını alt üst edip onları ayıran sır, gün yüzüne çıktığında onları yeniden kavuşturmaya yetecek mi? Haydi gelin, birlikte görelim…

*** "4 yaşımda imkânsız olmuşuz biz." dedim, ağlamamaya çalışarak. "İmkânsız?" diye sordu, sorgu dolu bir ifadeyle. "Değil miyiz?" diye sordum. İstesem de sesimin titremesini engelleyememiştim. "Değiliz. Olsaydık benim karım olmazdın." dedi. *** Her gece bahçede oturuyor, karanlık gökyüzünde ışıl ışıl parlayan yıldızları seyrediyorum. Seni aklıma getirmemeye çalışıyorum, seni aklıma getirmemeye çalışınca bile seni aklıma getirmiş oluyorum. Ben aslında seni unutmak gibi bir ihtimali bile, seni unutacağım derken yok ediyorum. ***** Wattpad`de yayında.

Kimi hayatlar vardır, doğarken başlar tükenmeye. Henüz adını bile öğrenmeden omzuna acının yükü bırakılır, kalbine sevgi yerine korku yerleştirilir. Armina… O, böyle bir hayatta büyüdü. Ne babasının sıcak bir selamına ne de abisinin koruyucu bir bakışına sahip olabildi. Bir evin içinde, her gün biraz daha yitip giden bir çocuktu o. Ve annesi… Tek sığınağı, tek nefesi. Ama bazı doğum günleri kutlama değil, yıkım getirir. Bazen bir mum üflenmeden sönmek zorunda kalır, bazen bir pasta kesilmeden kana bulanır. Bu kitap, karanlığın ortasında doğan bir kadının, hayatta kalma savaşını, güce dönüşen yaralarını ve düşmanıyla kurduğu beklenmedik bağları anlatıyor. Armina’nın hikâyesi sadece bir intikam ya da başarı öyküsü değil; aynı zamanda yeniden doğuşun, acıdan doğan adaletin ve düşmandan aşka uzanan o tehlikeli yolun hikâyesi. Bazı kadınlar ağlamaz, bazı kadınlar diz çökmez… Bazı kadınlar geçmişine mezar kazıp, geleceğine taht kurar. Ve Armina… Tam da onlardan biri.

"Ali Asaf" ona ilk defa ismiyle seslenmiştim. "Yapma" "Neyi yapmayayım" anlamamıştım. Gözlerini kısıp "Bana ismimle seslenme. " "İyide senin ismin Ali Asaf değil mi?" Sesini yükselterek "San YAPMA dedim!İsmim Ali. Sana sadece Ali daha fazlası değil." Bu son sözleri ise kırılan kalbimin sesiydi. Ona artık Ali diyecektim sadece Ali. İsmini söylememi istesede artık benim için sadece Ali`ydi. Ruhumda iz bırakılmış nişaneler dolanıyordu. Bir bir etrafımı sarmış ve an kolluyorlardı. Kaçış yoktu ama benim de pes etmeye niyetim yoktu. Genç kurgu sevenleri kitabıma beklerim.

Azra içinde ki kırgınlıkla "Hakan yapma" Diyebilmişti sadece. "Ne oldu dinlemek hoşuna gitmedi mi? Sana sebep olduklarını anlatıyorum işte, niye çekindin ki? Her şeyi merak etmiyor musun? Başkasından duyacağına benden duy, senden sonra öyle işler hiç senin sandığın gibi ilerlemedi Azra... Sen her şeyi yıktın geçtin, ardında ben kaldım... Döküldüm saçıldım, toparlanamadım bir daha o eski adam olamamaya başladım. Herkes gitti sen gittin ben kaldım sadece ben.... Ben de seni beklerken her gün öldüm biraz. Ama korkmadım. Beklemek cesaret ister Azra. Sen gitmeyi seçtin. Şimdi kalkıp da hiçbir şey olmamış gibi döneceğini sanıyorsan... yanılıyorsun" dedi ve ayağa kalkıp arabaya doğru ilerledi. "Sana afiyet olsun, ben gidiyorum" Azra`nın şaşkın bakışları arasında arabasına binip uzaklaşmıştı Hakan. Onu öylece sahilde bırakmıştı.

Asel GÜNEŞ babasının işlerinden dolayı Van`a taşınır ve Alp ile tanışır. Alp geçmişinden kaçamıyordur. Arkadaş olarak konuşurlar ama ikisi de arkadaş olmak istemiyordur. Alp eski yaşadığı olaylar yüzünden kimseye güvenemiyor ve kimseyi sevemiyor. Zamanla eskileri öğrenen Asel neler yaşayacak bakalım. Geçmişinden kurtulamayan Alp ve her şeye rağmen elini bırakmayan Asel...

Saklanmış duygular Susturulmuş bir geçmiş Ve yanlış zamanda Yanyana gelmemesi gereken iki yabancı Bazı hikayeler yeniden yazılmaz Ama bazıları... Hiç bitmemiştir zaten Bir şans vermenizi öneririm, ilk kurgum ancak alışılmışın disinda bir kurguduurr.

Yılarca sevdiği kadın yanına almak için uğraştı sonunda yanına almayı başarabildi ama bilmediği birşey vardı oda sevdiği kadının geçmişi ❤️‍🔥

Hayatının bütün yükünü sırtlanmış genç bir kız ve onun hep yanında olan arkadaşları, peki ya bir gün o kızın hayatına gerçek ailesi girerse...

Bir okul, bir eğitim kampı, bir aşk. Bir güç, bir bedel, bir çığlık. Bir kız, bir geçmiş, bir hikaye. Bir ses, bir Seda, bin sessizlik. °°° Vampirler ve insanların savaşı, yapılan hileler sonucu sona erdiğinde dünyada yalnızca üç tür kalmıştır. Vampirler, cadılar ve insanlar. Cadılar, sayı bakımından oldukça az oldukları için kimsenin gözüne batmadan yaşarken vampirler her yere dağılmış olsalar bile kendilerini insanlardan gizlemektedirler. İnsanlar ise, çoğu zaman hiçbir şeyden habersiz bir şekilde dünyayı kullanmaya devam ederler. Bir şeyleri öğrenenler, vampir olmak zorunda kalır, çünkü insanlar güvenilmezdirler. Seda`nın hikayesi de böyle başlar, bir şeylere şahit olmakla. Bir şeylerin ortasında kalmakla. Seda, hayatının başrolünü yıllar önce yapmış, hikayesinin sonunda ölmemiş ama hayatı yerle bir olmuş 17 yaşında bir kızdır. Yeni açılan bir yatılı okulda, yalnızca kendisi gibi olanların yanında kalmaya başladığında geçmişi peşini bırakmaz. Seda`nın, bir yandan geçmişini korumaya çalışırken bir yandan da yavaş yavaş hayatına dahil olan şeyleri sindirmesi gerekmektedir. Geçmişi, onun zaafıdır ve zaaflar oynadığında ortaya çıkacak zararlar herkesin suçu ancak tek bir kişinin yüküdür. Bu işin sonunda, sağ çıkabilen çok az kişi vardır. Ve sağ çıkmak, bedenin yaşaması ve ya kalbin atması değildir çoğu zaman. Her şeye rağmen iplerini elinde tutabilmektir. O ipleri ateşe vermemektir. Benliğini gizlemek zorunda kalan ve bazen, sırf onun için gizlediği benliğini, yine onun yüzünden kaybeden herkese...

Sizce gerçekler acıtır mı? Kendi ailesinin katilini aramak isteyen Eflal Demirel için...

"Her kilidin bir anahtarı vardır, tıpkı her kalbin bir sahibi olduğu gibi... Yıllar önce birbirlerini bulabilmek için mühürlerini bedenlerine kazıyan Asena ve Yaman, kaderin sert rüzgarlarıyla savrulmuştu. Yıllar sonra, karşılaştıklarında ise Yaman, geçmişin izlerini unutmuş, Asena`yı bir terörist sanarak vurmuştu. Oysa mühürleri onları bir araya getirmek için oradaydı... Adaletin, aşkın ve kaderin kesiştiği bu yolculukta, mühür gerçekten sahibini bulabilecek mi?"