Herkesin geçmişi vardır. Ama bazıları geçmişiyle aynı okulda okur. Bazen kapılar kazara açılmaz. Bazıları özellikle açık bırakılır. İçeride kalanlar, dışarıya anlatılamaz. Dışarıdakilerse ne olduğunu asla tam bilemez. Bu bir aşk hikâyesi değil. Bu bir arkadaşlık hikâyesi değil. Bu... her şeyin birbirine karıştığı bir hikâye. Kimin ne zaman değiştiğini fark etmediğiniz… Ve fark ettiğinizde artık çok geç olan...

Klasik gerçek ailem kurgularından biri ama bazı farklılıklar var. Mesela en yakın arkadaşının kuzeni çıkması gibi. Hem ailesi ile anlaşmaya çalışan hemde arkadaş grubuyla uğraşan bir kız Defne. Bakalım bu serüvenin sonu nasıl bitecek?

Arabanın içindeki hava, o kadar gerilmişti ki, sanki her an patlayacak bir fırtınanın içindeydiler. Kuzgun`un gözleri kısılmış, direksiyonu sıkı sıkıya kavramıştı. Eylül ise öfkeden titriyordu. Ama asıl kırıcı olan, Kuzgun`un o aşağılayıcı ses tonu ve söylediği sözlerdi. "Öptü mü seni?" dedi Kuzgun, gözlerini yoldan ayırmadan. "Aranızda ne var, Eylül? Belki de daha fazlasını yaptı ha? Yoksa... yatınız mı dokundu mu sana?" Kelime ağzından çıktığı anda Eylül`ün eli hızla havaya kalktı ve şak! diye yanağına sert bir tokat indi. Kuzgun`un başı hafifçe yana döndü ama yüzünde ne şaşkınlık vardı ne de pişmanlık. Dudakları tek bir çizgi haline gelmişti. Eylül`ün gözlerinden yaşlar süzülmeye başlamıştı ama sesi titremedi. "Sen... nasıl bir insansın?" dedi fısıltı gibi bir sesle. "Beni ne sanıyorsun sen? Senin o nerden bulduğun belli olmayan kızlara benzemem" Kuzgun, elini yanağına götürüp hafifçe ovuşturdu. Tokadın sıcaklığı tenine işlemişti. Ama canını yakan şey tokadın fiziksel acısı değil, Eylül`ün gözlerindeki hayal kırıklığıydı. "Arabayı durdur." dedi Eylül, sesi buz gibiydi. Kuzgun direksiyonu sıkıca kavradı, bir an sanki durmayacakmış gibi hissettirdi. Ama sonra öfkeyle direksiyonu sağa kırarak arabayı yol kenarına çekti. Eylül, hızla kapıyı açtı ve arabadan indi. Gece karanlıktı, sahil rüzgârı sert esiyordu ama umurunda bile değildi. Kuzgun da hızla indi ve kapıyı çarpıp Eylül`ün peşinden gitti. "Nereye gidiyorsun?" diye bağırdı ardından. Hikaye bana aittir. Herhangi bir (ç)alma durumunda gerekli işlemler yapılır. Hepsi denetleniyor bilginize.

Korku tuneline girmeye hazir misiniz. Bu hikayede sizleri hem sasirtacak hem de meraklandiracagiz. Yazdigim bu kitap 6 ogrencinin bir tuzaga dusup kendilerini korku dolu bir tunelde bulmasidir

Blux diyarı yüzyıllardır Tanrıların koruması altında, eşitliğin hüküm sürdüğü bir cennet gibiydi. Ta ki parşömenler ortaya çıkana kadar. “O gözler seni yok etmek için var… Ama sen ölümsün.” Kimin yazdığı bilinmeyen bu satırlar, genç prens Axel’in kaderini kanla mühürleyecekti. Ejderhası Zifir’le birlikte yemin törenine hazırlanan Axel, en yakını Esla’nın soğuk tavırlarının ardında saklı tehlikeyi fark edemez. Kardeşlik mi? İhanet mi? Yoksa çok daha karanlık bir oyun mu? Kehanet, bir kurban ve bir cellat ister. Ve bazen… ikisi de aynı kişidir.

Geçmişini unutmuş bir kadın; Hilal Karahan… Ve geçmişinden tanıdığı iki adam; Karan Işıktutan ve Deniz Çölaşan… Hayatın akışı içerisinde sürüklenirken her şey tam vaktinde oldu. Geçmişin büyük aşkı yeniden alevlendi. Kadın iki adama da aşık oldu. Birine ilk görüşte, diğerine tüm kalbiyle… Yalanların ve sırların olduğu bu yaşamında, eskiyi hatırladıkça canı çok yanacaktı. Bocalayacak, arada kalacak ve kimin gerçek aşkı olduğundan emin olamayacaktı. Her aşk gibi ani ve güzelliklerle başlayan bu aşk, ona sihirli bir geçmişin ve büyük bir sevdanın kapısını aralayacaktı. Ama bazı gerçekler, çok yaralayıcıydı.

Rüya kadar güzel ve erişilmez olan Kuğu; fazlasıyla gerçek olan, ona erişeni yakan Akis`in hikâyesi... ··───────·𖥸·───────·· "Erişilmezsin, Kuğu. Bense sana eriştim ama ben, eriştiğimi yakarım. Sen yanma, Kuğu. Kaçabildiğin kadar kaç; yakalamasın yansımalar seni. Benden kaçabildiğin kadar kaç çünkü yanmak istemez bir insan." "Kaçmam, Alkan. Kaçamam. Vardır her celladın karşısında bir umut. O umudu da kaybedemem, celladın kendi canını almasına izin veremem." ! Kitabı uzun süren bir ara ile yazdığım için giriş bölümü düzenlenecek. Dilerseniz birinci bölümden başlayabilirsinizzzzz.

Özel Karay Müzik Koleji’nde resitalden önce bırakılan resitalden sonrakiyle aynı olmayacak. Herkes yalana bulaşacak. Yalanlar resitali kanla başladı; yalanla son bulacak. Sanat Karay herkesin korktuğu, okulun istenmeyen kızıyken katılımın zorunlu olduğu piyano resitalinde kaderinin notalarını yalanların çaldığından habersizdi. Piyanonun tuşlarından akan yalan onunda parmaklarına bulaşmıştı. Artık gerçeği bulmaktan başka çaresi yok. Tabii onunda… Onun adı Devrim. Devrim Dinçer Demiralp. Yalanlar resitalinin baş şüphelisiyken, deliller onun aleyhine işlerken yanında bir tek o vardı. Sanat. Yalanlar resitali onları bir araya getirdi. Etraflarını saran engeller, karanlık sırlar ve ihanetlere rağmen gerçeği bulabilecekler mi? Üzerlerine bulaşan yalandan kurtulabilecekler mi? Bu hikayenin adı Yalanlar Resitali. Bu hikaye yalan söyleyen aptalların değil; yalanlar resitalinin kurbanlarının hikayesi. (Not: Kitap, hassas temalar ve şiddet unsurları içermektedir ancak özendirici veya teşvik edici değildir.)

Bir krallık, maskelerle ayakta duramaz. Doğurgan erkeklerin lekelerle damgalandığı, halkın özgürlük hayallerinin zincire vurulduğu karanlık bir hükümet... Velir Togan, gücünü korkudan ve susturulmuşluktan alıyor. Yasaklarla örülü sistemin içinde doğan gençler, kimliklerini saklayarak hayatta kalmaya çalışıyor. Ama artık sessizlik çürüyor. KAOSA adlı gizli örgüt, adaletin küllerinden yeni bir gelecek kurmak için harekete geçiyor. Bu bir başkaldırı hikâyesi. Bu, sert rejime rağmen onurla yürümeyi seçenlerin hikâyesi.

MAFYA-DÜŞMANDAN AŞKA-İNTİKAM Aşk, intikamın gölgesinde doğarsa… Kimi yakar, kimi kurtarır? Zerya, geceleri piyanonun tuşlarında hayat bulan zarif bir kadınken, gündüzleri yasal olmayan yollarda taşıdığı mücevherlerle karanlığa adım atan bir taşıyıcıydı. Onun iki hayatı vardı biri melodilerle süslenmiş, diğeri suskun ve tehlikeli. Ve Gölge… Adı yok, yüzü yok. Ama Zerya’nın hafızasında silinmeyecek bir iz. Yıllarını onu uzaktan izleyerek geçirmiş, geçmişin karanlığında büyüyen bir mafya. Sessizliğin içinden gelen bir kurşun gibi yakındı şimdi. Ona yaklaştı. Yaklaştıkça yanmaya başladı. Tutku, intikamdan daha ağır basarsa ne olur? İhanetle sarmalanmış bir geçmişin, tutkuyla yoğrulmuş bir geleceğe dönüştüğü bu hikâyede; bir kadın intikam için yola çıkıyor. Ama bu kez aşk, sadece bir silah. Ve intikam, oyunun sadece başlangıcı. Zerya’nın sesiyle başlayan piyano, şimdi kurşun sesleriyle susacak. İntikamla başlayan bu oyun, şimdi aşkın en sarsıcı hâline dönüşüyor. Ve bu kez kazanan yok. Sadece yananlar var. Zerya Karanis&BA diğer adıyla Gölge.⚜️

Alt tarafı Mısır`da tur görevlisi olarak piramitlere yolculuk yaptım ne olabilir ki? Piramitlerin gizemi. Bu kurgu tamamen kurmacadır, gerçeklikle ilgisi yoktur. Ailevi sorunları sebebiyle tanrı ya yalvardiktan bir hafta sonra piramitlere tur yapan Marwa. Ve çağrısını duyup onu yanına alan efendi Khepri`in hikayesi. Piramite dokunmasıyla eski mısıra giden Marwa, eski mısırda Emerit isimli bir cariyenin yerine geçmektedir. Buraya kadar iyi ama Emerit isimli cariye tarihe Efendisi tarafından canice öldürülen cariye olarak geçmiştir. Aşk üçgeni. İhanet. Efendi cariye ilişkisi. Güzel seven erkek. Özgün kurgu.

Onun gerçeği sandığımdı. Benim ise en büyük yanılgım.” Bora’nın hayatı, tekerlekli sandalyesinden ibaret değildi. Asıl felç olan, ruhuydu. Ve bunu gizlemek için herkese bir yalan sattı. İnandırıcı bir yalan. Yaralı bir adam maskesi… Ama hiçbir maske sonsuza kadar durmaz, biri gelip dokunana kadar. Efil, güvenmeyi unutmuş bir kadındı. Geçmişi sırlarla örülü, sessiz çığlıklarla doluydu. Ama Bora’yla tanıştığında, geçmişi artık geçmiş kalmadı. Aşk mıydı bu? Birbirine tutunmaya çalışan iki kırık ruhun oyunu mu? Yoksa sadece… Gerçek gibi görünen bir yalan mıydı her şey? Bu hikâyede herkesin bir sırrı var. Ama bazı sırlar…

Çiçeğim demişti ona. Çiçeği anımsatırdı gözleri. Çiçeği anımsatırdı kokusu. Fakat kadının çiçeğe alerjisi vardı. Bu onu hiçbir zaman bilemedi. Kadın onun için ölürdü kardeşi oldupu için. Çocuk onun için ölürdü sevdiği için.

"Kendimi hiçbir yere ait hissetmediğim bu dünyada ki savaşım, bitti." Rozerin Sarya Taşkın`ın hayatı, bir gecede yerle bir oldu. Abisi Serhat`ın başına gelen talihsiz bir olay, tüm aileyi darmadağın etti. Serhat hapse girerken, babaları kalbine yenik düştü. Kasabanın büyükleri, yaşananları affetmedi ve Taşkın ailesini Şanlıurfa`dan sürgün etti. Hiç bilmedikleri, kimselerine güvenemedikleri İstanbul sokaklarında, Rozerin hem annesine hem kardeşlerine kol kanat germeye mecbur kaldı. Annesi tekerlekli sandalyeye mahkûmdu, kardeşleri hâlâ çocuktu. Oysa Rozerin, daha kendi çocukluğunu bile yaşayamamıştı. Mücadeleyle geçen dokuz yılın ardından, hapisteki abisinin genel af sonucu çıkması hayatındaki tüm dengeleri alt üst edicekti. Trabzon`lu köklü bir ailenin kızıyla evlenmek istediğinde, karşılığında bekar oğulları için kardeşlerinden birini şart koşarlar. Rozerin, ailesi için hiç düşünmeden kabul etti. Bunu bir vefa borcu, bir kefaret gibi gördü. Ama kader, her zaman bir adım önde yürür. Büyük gün geldiğinde, Rozerin kendini bambaşka bir adamla evli buldu. Evleneceği kişinin yerini son anda biri almıştı - o kişi, aslında berdel olacağı adamın baş düşmanıydı. Artık sadece bir evlilik değil; İki düşman ailenin ortasında, geçmişle geleceğin gölgesinde filizlenen bir savaşın içindeydi. Ve bu savaş, yalnızca intikam değil... Kalbinin ritmini bile değiştirecek kadar derin bir aşka da kapı aralayacaktı. Bazen sürgün edildiğimiz yer değil, kalbimizin kendisi olur.

"Adını söylemedin." dedi. Güldüm. "Bir daha karşılaşacakmışız ya. O zaman söylerim." O da güldü. "O zamana ben öğrenirim zaten." "O halde kendine iyi bak Tunga." Bana sadece Yiğit adını söylemişti. Ben Tunga deyince bakışları merakla bana döndü. "Benim kim olduğumu biliyormuşsun!" Arabadan geri çekilip el salladım. O bana şaşkın şaşkın bakarken Sıtkı amca eski arabasıyla köy yoluna çıktı.

Nehir`in çocukluk aşkı olan Gurur. Herşey bir mahallede başladı, hikâyeleri Mardine kadar uzandı. Bade`nin çocukluk aşkı Asaf. Bir gün Asafla birlikte olan Bade hamile kalır. Hamileliğini yalnız geçirir taki kuzeni Sıraç gelene kadar. Çocuklarını öğrenen Asaf yurtdışından döner ve tarjetik bir şekilde kaza yapar. Bade`nin yanına gidemez. Berzan ve Güneş. Abisi Berzana ihanet eder, çocuğunu alıp yetim haneye bırakır. Güneşi intihar etti diye ortadan kaldırırlar. Güneş kurtula bilecek mi ? Nazlı ve Mirzan... Yaraları aynı olan iki insan onlar. Bir mahalle aşkı, Mardin`e kadar uzanır `mı , onların ki uzandı. Nehir &Gurur

Roza derin bir nefes çekip fısıldayarak konuşmuştu. "Ben senin için kendimden bile vazgeçmişken, sen benden bile vazgeçmişsin. Ayıbım bana ahım sana kalsın." Diyerek odasına ilerleyip uyumuştu. Bazı acılar vardır ki insanın içine sessizce işler; ne bağırır ne çağırır ama her nefeste biraz daha derine iner. İki gencinki de öyleydi işte. Adını koyamadıkları bir boşlukta uyanıyorlardı her sabah; kalabalıklar arasından kaybolmuş bir yalnızlık gibi, kendi içinde susan bir çığlıkla... oysa başlarda her şey masumdu. Bir tebessümle başlayan yolculuk, bir çift gözde vadedilmiş cennet... Zannettiler ki, o elleri tutarken bırakmaz, gözler bakarken yalanlar söylenmez. Ama yanılmışlardı. Hem de en derininden. İhanet, bir yabancıdan gelseydi belki bu kadar yakmazdı içlerini. Ama sevdiği, güvendiği, gözünün içine bakıp "sana zara vermem" diyen... işte o kişilerdi, kalplerine en keskin hançeri saplayanlar. Geceler boyu onlarla kurdukları hayaller şimdi birer enkazdı. Sevda sandıkları şeyin altından yalanlar çıkmış, umutla ördükleri anıları şimdi sadece canlarını yakan hatırlatmalara dönüşmüştü. Ve o an anladı Dewran "Elini tuttuğum gün, kalbimi bıraktığımı biliyordum," dedi kendi kendine, gözlerini ufka dikmiş halde. "Meğer insan en çok, en çok güvendiği yerden yara alırmış." Sustu sonra. Çünkü bazı cümleler vardır, suskunluğun bile daha çok şey anlattığı... Ve bazı aşklar sadece acıyla hatırlanır. Aşkına ihanet edilmiş iki genç. İki yanan yürek ve bunlardan bağımsız olan diğer iki genç ile karşılaşırsa neler olur. Birbirinden bağımsız iki hikaye ama aynı acı...

❝Sanrılardan ibaretti sanki bütün yaşananlar... Boğazıma oturan o koca yumru, elimden kayıp giden, bir daha da sahip olamayacağım hayallerim, hayatımdı sanki... Ağlayamadım. Bağıramadım. Durduramadım. 26 yıllık yaşamımın, 7 yılında adım atmadığım şehirde, onun tarafından bir başıma bırakılmıştım. Son umudumda da dalından acımasızca koparılıp alınmış gibi hissediyordum... Varlığımdan nefret eden insanlarla doluydu etrafım. Kaçmak isteyip, kaçamadığım bir labirentin içimdeydim sadece. Karanlık yolumu aydınlatan tek bir mumum vardı. Cılız ateşi bir sağa, bir sola savrulurken, koşmam için umut olmuştu bana... Yoktu. Artık o da yoktu. Karanlığın ortasında bir başımaydım. "Sözler hiçbir zaman tutulmaz anne... tutulmaz. Dedim sana. Ben ne sevmeyi hak ediyorum, ne de sevilmeyi. O gün... o gün ölmesi gereken bendim. Bendim." Ucunda oturduğum kayalara içindeki nefreti döküyormuş gibi çarpan o hırçın dalgalar, sanki sesim olmaya çalışıyordu. Gök gürledi. Bulutlar ağladı... Göğsüme ince bir sızı yayıldı. "Beni sevdiğine inanmamıştım zaten..." Titreyen dudaklarımı zapt etmeye çalışırken, gözlerimi karşımdaki hırçın denize çevirdim. "...şayet sen bile sevmekten vazgeçtin." Karadeniz acımasızdı. Aldığını vermez, verdiğini de acımadan ellerinin arasından alırdı... sonra elinde avucunda bir şey kalmazdı. Almıştı. Hepsini ellerimin arasından çekip almıştı. Ben Güneş. Kolu kanadı acımadan koparılan, omuzlarına tonlarca yük konulan kadın.❞ 🌑 0 4 /0 3 /2 0 2 4 ALINMASI, KOPYALANMASI VE ÇALINMASI DURUMUNDA YASAL İŞLEM BAŞLATILACAKTIR 🖇 Written by: simaara 🪶

Babasının ölümü üzerine amcası Turgut`un yanında büyüyen Serhat Arslan yıllar sonra babasının katilini bulmak için Edirne`ye geri döner. Yıllarca Avrupa ve Rusya`ya kaçakçılık yapan Argo ailesi Serhat`ın gelişi ile darmaduman olur. En başta da ailenin reisi olan Harun Argo. Ne yazık ki Argo ailesini gücü tartışılmaz. Serhat intikam almaya çalışırken geçmiş ile yüzleşmeye başlar.

Karanlık bir gecede göl kıyısında başlayan sessizlik, yıllar sonra yeniden yankı bulur. Asel Mina ve arkadaşları, geçmişte yaşanan sarsıcı bir olayın gölgesinde yeniden bir araya gelir. Unutulmuş sanılan sorular, bir defterin tozlu sayfalarında tekrar can bulur. Sessizlik artık bir sığınak değil, bir tehlikedir. Her biri kendi sırlarını taşırken, geçmişin üzerindeki sis perdesi yavaş yavaş aralanır. Ama bazı gerçekler, ortaya çıktığında herkesi değiştirebilir. Bir ölüm. Bir sır. Ve artık kaçamayacakları bir gerçek. “Bazı sırlar insanın içinde sessizce oturmaz… Zamanla şekil değiştirir, büyür, keskinleşir. Ve bir gün en güvendiğin kişiden bir bıçak gibi çıkar.”

Siz: Sevsen beni. Siz: Öpsen güzelce, bütün yaralarım kapanacak. Siz: Ama yapmıyorsun. Siz: Neden yapmıyorsun? 🖤: Çünkü seni tanımıyorum amına koyayım!

Sadace bir kaç ay sonra tüm magazin sayfalarında,dergilerde, gazeterde tek bir cümle geçecekti: Öz kardeşini bir kız yüzünden öldürdü! Demirlerin intikamı ağır oldu!

Aile kurgusu. Öz kızlarını öldü sanan aile, Üvey kızlarını çok seven aile, Her şey ortaya çıkarsa sonra ne olur? Derin öz ailesin kabul edecek mi? Ya Derin’i ailesinden koparan kişi tanıdıkları biriyse, her şey açığa çıkınca ne olacak? Not, az miktarda bazı bölümlerde argo, küfür ve şiddet bulunmaktadır. *** Hikaye tamamen bana aittir. Kendi hayal gücümün ürünüdür. Fotoğraflar Pinterest’den alınsada kendim birleştirmiş olup, kurgunun ismi tamamen şahsıma aittir.

Gerçek ailesini bulan Derin artık sevdayı, dostluğu, ihaneti tadacaktı. Yüreği yanan adam sevdası için her acıyı çekmeye hazırdı. Gerçekleri öğrendiğinde ise yandığı kadar yakacaktı… “Baktım ki sen gelmiyorsun, sevdiğim… O halde ben de senin yanına gelecek her yolu denerim…” Güneşli ve Çiçek Kokulu günler dilerim… *** Hikayede şiddet, küfür, argo gibi tetikleyici unsurlarda içerebilir. Lütfen rahatsız olacak, etkilenecek kişiler okumasın. Hikaye tamamen bana aittir. Kendi hayal gücümün ürünüdür. Olan olaylar yada sözler hepsi benim hayal gücümün ürünüdür. Kapak tasarımı ChatGPT tarafından yapıldı. Kurgunun ismi de yazımı da tamamen şahsıma aittir.

Daha önce tatsız bir karşılaşma yaşadığınız kişi sizinle aynı sınıfa düşerse ne olur? "Aa tövbe tövbe, sevgili falan ne diyon abi sen ayıp günah, çarpılırsın bak." "Milletin içinde bana sevgilim derken hiçte ayıpta günahta değildin, hayırdır."