Seviyorum mümkün değil Aramızda kurşun, yasak bölge var. Sen genç, sevdan ölünecek kadar güzel Kanunu yapanlar ihtiyar * --`Özür dilerim. Özür dilerim. Özür dilerim.` diyebildim. Onu kurtarmak için bile olsa bu kadar ağır bir yalanın altında eziliyor olma sebebi bendim. Sandalyesinde tamamen bana döndü ve yüzümü ellerinin arasına alıp şakağımı öptü. --`Senin için her yalanı söylerim Gökçe. Gerekirse hayatım boyunca.` Sustuğunda başlayan alkış sevincimizi yaşadığımızı zannettikleri içindi. Hıçkırıklar büyük bir dalga halinde boğazımdan koptuğu anda kendimi evden dışarı attım. ilk yayınlanma tarihi 22.02.2022

Yıllar önce Karadeniz’in sert kıyılarından kopan Miraç Arslanoğlu, şehrin en karanlık köşelerinde kendi krallığını kurdu. Onun adını duyan diz çöker, bakışı bile sus payı olurdu. İhaneti affetmeyen, verdiği sözü kanla mühürleyen bu adamın dünyasında, merhamet sadece mezar taşlarında rastlanan bir kelimeydi. Derin Soydan ise sessizliğin içindeki fırtınaydı. Masum görünen bakışlarının ardında, ailesine rağmen ayakta kalmaya çalışan bir kadın. Kumar borçlarıyla, tefecilerle, sorumsuz bir babayla sınanırken bile başını eğmemişti. Ta ki babasının, küçücük kardeşini bir gece kulübünün karanlık sahnesine sürüklediğini öğrenene kadar… O gece, Derin’in tek derdi kardeşini oradan çekip çıkarmaktı. Ama attığı her adım, onu hiç bilmediği bir adamın dünyasına doğru sürükledi. Ve Miraç’ın dünyasında, bir borcun bedeli hiçbir zaman sadece parayla ödenmezdi. Kanla yazılmış kurallarla, kaderin inatçı kalemi çarpıştığında; bir kadının masumiyeti, bir adamın karanlığına sızabilir mi? Yoksa bazı hayatlar, daha en başından kan ve kaderle mühürlenmiş midir?

İki yaralı birbirime merhem mi olur yoksa daha derin bir yara mı? Biri kalbinden, diğeri duygusundan noksan. Alya Altınay, kalbinde geçmişin izleri, gözlerinde intikamın ateşi. Karen Demirkan, duygusuz bir intikamın içinde kaybolmuş bir adam. İntikamın ortasında doğan bir duygu... Aşk mı yoksa yeni bir savaş mı? Bir taraf aşkı reddederken, diğeri ona sığınmaya çalışacak. Fakat infilak yaklaşıyordu. Bu patlamadan kim sağ çıkacak? Aşk mı, intikam mı? Belki de her ikisi. Belkide hiç biri. Alya Altınay`ın kaderi Karen Demirkan`ı bulduğunda ne olacaktı? Ya birlik, Ya da hiçlik. Ama bir gerçek vardı: Kaçış yoktu... Ne geçmişten, ne de ondan. Bazı kalpler iyileşmez, sadece infilak ederdi. Lütfen yorumlarda konudan sapmayın, ya da başka bir kitap tanıtımı yapmayın‼️ Kitabımın hakları tamamen bana aittir. Çalınması ya da kopyalanması durumunda yasal işlem başlamaktan kaçınmam‼️

Geçmişin geleceği

Meyra kendi halinde bir kız babasının ortağı meyraya aşık oluyor ve onun peşini bırakmıyor.

"Bu arada siz beni kaçırmadınız ben hazırlandım ve kendi isteğimle geldim. Ayrıca bu patronunuz ne zaman gelecek yine kimi öldürmüşüm merak ettim. Ay ben çok fazla sisteme girdim hatırlamıyorum da sizin adınız nedir" ses yok. Bir anda içeri bir adam girdi. "Demek Ahu Kaya sensin?" evet. "Çok tanıdık bir isim" bana yaklaştı "Ben de Bora Çelik yani Girdap" bu sefer büyüğümü bulduğumu hissediyorum ama umarım sen değilsindir.

“Bu delilikse ben zaten deliyim. Onun için bir hiç olmaktansa cehennemi olmayı yeğlerim.” *** Liora Teniz, bir gece hayatında hiç görmediği bir adam tarafından kaçırılır. İlk ve ikinci hayatı onun ellerinde son bulur fakat yine kaçırılacağı o geceye geri dönmekten kurtulamaz. Üçüncü hayatında ise yaşayabilmek için yeraltı dünyasının frenkıranı ile sözleşmeli bir evlilik yapmak zorunda kalır. Bu kez ölmemek için öldürmeyi göze almalıdır.

Çocuk olmak belkide sadece oyunlar ve masallar değildi. Kar Aktan için bir kaybedişti, sevileceğine olan inancı bile yokken kaderin kendine kurduğu planlara beklenmedik yalanlara inandı. Kar Aktan, yirmi üç yıl boyunca sokaklarda gezinen hırsızlık yaparak yaşayan Kar. Kar taneleri 35 tane olurmuş anne, milyonlarca kar tanesini tek tek sayıp her birini yokluğuna atfedecek kadar kimsesizdim.

Urfa`nın ağası, Boran kanîdarın verdiği hükümle evlendiği Dilda Suraynın sürükleyici hikâyesi...

MAHALLE KURGUSUDUR Ukde Kalan Sevda isminde ilk kitaptır. "Bazı aşklar ukde kalır, sen bende ukde kaldın, kuğu..." Not: Yalnız kuş kitabımın yan kitabıdır.

Bazen içindekileri haykırmak istersin ya hani böyle ses tellerin yırtılana kadar bağırıp, ağlamak içinde ki bütün nefreti acıyı kusmak... Her şey bitsin istersin her şeyin bir kabus olmasını ve uyanınca tekrardan eski günlere geri dönmek istersin... "Sen kalpsizsin bende senin kalpsizliğini göremeyecek canavar yönünü fark edemeyecek kadar salağım." dedim gözlerimin içi yanıyordu "Ben bir günahkarım sende benim günahlarımı göremeyecek kadar salak değil masumsun..." dedi ve bir adım daha yaklaşıp çenemi yukarı doğru kaldırdı... "Benden başka yolun yok Yeşim, bu saatten sonra seçeneğim değil seçimimsin, en başta seni kendimden korumak istediğimde pes etmeden kalbime girmek istedin değil mi? artık istesen de çıkamazsın çıkartmam." Aynı mahallede yaşayan iki dost ailenin çocukları birbirine aşık olur fakat Yeşim Vural`ın bilmediği bir şey vardır Savaş Özdemir hiç de göründüğü gibi biri değildir ve onun kollarına bir kez giden bir daha o kollardan çıkamaz.. İLK AŞKLAR HİÇ BİR ZAMAN UNUTULMAZ... Yeşim ve Savaş`ın Gizli Saklı Aşkı...

Hayat çok başka ve ben aile evinden ayrılıp başka şehre gidiyorum çünkü hep tehlikenin içindeyim ve hayatım boyunca korkuyla yaşayamam her şeyden uzaklaşıp yeni ve sakin bir hayat kuracağım ne olursa olsun hayallerinizin peşinden gidin ölümlü dünya ne olacağı belirsiz bari hayallerimizi yaşayarak ölelim ve hayat yoluna engel koysa bile ilerleyin her şeyin çözümü olduğu gibi o engelleri aşmanın da bir çözümü vardır ve hayat bir anda öyle bir şey koyar ki önünüze hayallerinizin dengesini kaybeder kendinizi bam başka bir yerde bulursunuz her şey ve herkes yabancı ve sen yapa yalnızsındır işte bazen bir yolculuk bin yol açabilir

Karanlığın içinden bir ses yükseliyor…
“Gerçek bazen en tehlikeli yalandır.” Bir adım atılıyor.
 Bir silah doğruluyor.
 Bir isim fısıldanıyor. Ve bütün sırlar, tek bir kurşunla dağılmaya hazır. Aybüke’nin adımları, artık geri dönülmez bir yolun taşlarına vuruyor.
Dost bildikleri, düşmana dönüşüyor.
Gölgelerden çıkan her yüz, yeni bir ihanetin habercisi. Dost ile düşman arasındaki çizgi bulanıklaşırken, en yakınında duranların bile yüzleri maskelerle gizlenir. Bir karar, bir adım, bir söz… 
Her şeyin kaderi değişir. Bu defa sadece hayatlar değil; gerçekler de ölümle sınanacak.
Ve gerçeğe en çok yaklaşan, en çok kaybedecek. İhanetin gölgesinde, aşkın sınavında, ölümle yüzleşirken…
 Bir tek soru kalır:
 Kime güveneceksin? “Benim yolumdan gel, seni en büyük kralları bile yöneten bir soytarı yapayım. Tüm dünyayı da senin şaklabanın.” Zaman daralıyor…
Her şey yanıyor… Bir çığlık. Bir dua. Bir kahkaha…
 Ve gerçek, herkesin kanını akıtacak kadar keskin. “Burası başlangıç değil.
Burası sonun doğduğu yer.” Sonra yalnızca o cümle kalıyor: “Öldürsene beni, Elmas. Hadi, öldür.” Bu defa sadece bir timin değil, bir milletin kaderi yazılacak. Ve kaderin adı: Vazgeçtiklerimiz.

Ayaz Karayiğit -Nasıl yani sen ölmüştün... bu sen olamazsin, sen... sen Aden Parlak değilsin Aden Parlak -Ta kendisiyim, Ayaz Karayiğit

Aşk İki Adım Uzağımdaymış

Nora, bir gece barda içeceğini yudumlarken genç bir adam hayatına dahil olmaya çalışır. Bir yandan bu gizemli adamın bir tehdit mi yoksa yakınlaşma çabasında mı olduğunu anlamaya çalışırken, diğer yandan geçmişten gelen bilmediği sırlar ve belalar başına dert olur. Yıllar öncesinde kaçtığı karanlık, onu emici bir şekilde içine çeker. Nora`nın her şey için gücü vardır ama esaret karşısında çaresiz kalır. Nora`nın hikâyesi...

Her iz bir yaşanmışlıktır Perla turca -Russel Da Rossi

“Benden kaçabilirsin sanıyorsun, ama adımların nereye giderse gitsin, gölgen yine bana ait. Adını bile fısıldamadan yaşayamam; sen, kendini unutsan bile bende kalacaksın.” Alpay Aras Demirkıran “Onun karanlığında boğulmakla, onsuz yaşayamamak arasında kaldım… ve galiba ikincisi daha korkutucu.” Simay Altan Gazeteci olan Simay, kimsenin cesaret edip eline alamadığı dosya üzerinde çalışmaya başlar. Bu dosya, kimsenin dokunmaya cesaret edemediği mafya patronu Alpay Aras Demirkıran’ın dosyasıdır. Bunun hayatındaki en büyük haber olacağını sanıyordu. Oysa bu, hayatını geri dönüşsüz bir şekilde çalacak adamla tanışmasının başlangıcıydı. Sigara dumanı, yağmur kokusu ve tehlikenin çekici yüzü… Simay, her adımda daha çok karanlığa çekiliyordu. Ve bazen, en büyük hata; gerçeği ararken, onu koruyacak olanın aynı zamanda seni mahvedecek kişi olmasıydı. ~Kesit~ "Sana olan bu his," diye başladı, parmakları kucağındaki tenimi okşarken. "Bu, sadece bir aşk değil. Bu, benim varoluşumun tek nedeni. Sen, benim son sığınağım, ilk ve tek zaafımsın." Aras... Bu adam... O, bir mafyaydı. Kanlı elleri, karanlık sırları ve tüm dünyayı yönetme gücü vardı. Ama bana baktığında, o kehribar gözlerde gördüğüm şey... o, dünyanın en büyük zayıflığıydı. Ve o zayıflık, bendim. ​Bana "zaafım" demesi... Bu, bir milyon dolarlık mücevherden daha değerliydi. Onun için zaaf olmak, tüm o zırhının, tüm o kontrolünün tek çatlağı olmak demekti. O, hayatı boyunca düşmanlarının en ufak bir zayıflığını bile acımasızca kullanırdı. Ama şimdi, en büyük zaafını, tüm bu gücün merkezinde, bir kontrol odasında kucağına almıştı. ​Bu bir aşk değil, bu bir bağlılık yeminiydi. Beni, varoluşunun tek nedeni olarak görüyordu. O kadar saf, o kadar karanlık ve o kadar delice bir sevgi ki, beni boğuyordu. Nefesim daralıyordu ama bu boğulma, bana hayat veriyordu. ​Kendimi bildim bileli güven arıyordum. Ama Aras`ın sunduğu bu güven, normal bir liman değildi; bu, tüm dünyadan koparılmış, sensörlerle ve bir erkeğin yıkıcı aşkıyla korunmuş, yalıtılmış bir kaleydi. ​Onun laneti bendim... ​Eğer ben onun ilk ve tek zaafıysam, o da benim son ve tek sığınağımdı. Ve biliyordum ki, bir gün o zaafı için dünyayı yakarsa, ben o alevlerin içinde gülümseyerek yanacaktım.

Evli ve travmaları olan bir kız ve 17 yıldır kaybetikleri kızlarının acısını yaşayan aile. Arabadan inip eve doğru ilerledi tam bahçenin ortasına geldiğinde iki el silah sesi duydu. İki adım geri gidip kulaklarını kapadı. gözleri kararıyordu. duyduğu son şey "kızımı ver Özdemir" oldu

Babasına para göndermek için yeni bir evde çalışan Yasmin o evein sahibinin ona aşık olacani bilemezdi heleki bu adam mafyayaa

Yanlış kişiyi kaçırıp aşık olan mafya Kendisini kaçıran mafyaya aşık olan kız

" İki dakika gözümü üzerinden çekiyorum seni nerelerde buluyorum nehir ,!! Arkamı dönmeye gelmiyorsun "

Mafya ve avukat. Ne kadar imkansız bir ikili değil mi? Ama adalet için her şeyini yapan bir kız. Ve adalet yaratan bir oğlan. Burdan bakınca da çok uyumsuz değil gibi. Fakat `kul kurar kader güler,` demişler. Çok doğru demişler. Oyuna bir oyuncu girecek. Fırtına kopacak. Ama fırtınadan önce ayaz olacaktı. Çünkü fırtına çıkarmak için, küçük bir ayaz yeterdi...

Kristal Çatlağın Gölgesi Cemiyetin en ışıltılı davetlerinde Victoria Screet, kusursuz bir kristal gibi parlar… Ama herkesin hayranlıkla baktığı o parıltının altında derin, karanlık bir çatlak saklıdır. Mafya dünyasının acımasız liderlerinden Lazar Screet’in göz kamaştırıcı karısı olarak tanınsa da, Victoria’nın gerçeği yalnızca kendisine aittir: gösterişli elbiselerin, pahalı mücevherlerin ve kusursuz tebessümlerin ardında, kırılmak üzere olan bir kadın durmaktadır. Lazar’ın şiddeti, baskısı ve kontrolü, onu sessiz bir gölgenin içine hapsetmiştir. Cemiyet, bu çiftin ihtişamına imrenirken… Gizli bir bakış hepsini yerle bir etmeye hazırdır. Mafyanın gözde bekarı, karanlık centilmen David Emeterio, Victoria’ya dokunamadığı bir yıldız gibi bakarken kendi içindeki tehlikeyle savaşır. Onun ilgisi bir sır, yoğurduğu istek ise bir lanet gibidir. Victoria ise bu ilgiyi fark etmeyecek kadar yaralıdır… ta ki kader onları aynı gölgenin içine çekene kadar. Ve bir gece… Kristalin içindeki çatlak, Victoria’nın eline geçen yasak belgelerle birlikte ölümcül bir yarığa dönüşür. Bu çatlak artık sadece bir kusur değil; ihanetin, intikamın ve özgürlüğün kapısıdır. Victoria, bir kristalin kırılmasını andıran sessiz bir isyanla kendi kaderini yeniden yazar. Ama her kırığın bir gölgesi vardır… Ve o gölge, hem bir erkeğin aşkını hem de başka bir erkeğin öfkesini beraberinde getirir. “Her parlak yüzeyin ardında bir karanlık saklanır. Ve bazen, o karanlık seni kurtarır.” ---

Karahan Çakıroğlu ~Namı diğer Kara! Kıbrıs’ta işlettiği casinoların dev imparatoru. Yer altı dünyasının genç liderlerinden Çakıroğlu aşiretinin veliahtı. Bir gün hiç tanımadığı bir yabancı kendisini dolandırmaya çalıştığında bunun karşılığında kendisine bir kız sunulmasını beklemiyordu. Asi, hırçın, dediğim dedik ve inat. Zeynep Kalender belanın göbek adıdıydı.~ Zeynep Kalender ~Namı diğer yedi bela! Onun hiç bir şey yapmasına gerek yok, sabit dursa bile bela ona muhakkak uğrayıp kapısını çalar. Hayatı şimdiye kadar hep çekişmeler üzerinde gitmiş olduğu yeri bir türlü benimseyememiş ve hep yalnız kalmış. Peki kökleri Ardeşen’in yaylarına kadar uzanırsa ne olur? Farkında olmadan kendisini bir girdabın içerisinde bulduğunda istemeden köklerinede yakınlaşmaya başlar~ “Sende biraz lazlık var sanki ha?” Dedi suratıma bakarak. “Uy dema da!” Dedim az önce halasının sesini taklit ederek. İkimizde aynı anda gülerken bir anda kasıldı. “Güldürma da! Yaraliyim haburda. Canima kastın mi var yoksa?” Şivesi bir anda ortaya çıktığında donup kaldım. Her zaman İstanbul Türkçesiyle konuşan adam topraklarında özüne iniyor ve bunu göstermekten zerre utanmıyordu. Yaptığı kinaye karşısında bir şey diyememiştim. Yattığı yerden başını doğrultup pamuksu yumuşaklıkta ki dolgun dudaklarını dudaklarıma bastırdı. Bu… asla beklediğim bir şey değildi. Kalbimin çarpıntısı beni zamansız yakaladı. Gözlerim adeta yüzünde donakaldı. “Bugün hayatımı kurtardın. Teşekkür ederim.” Dedi pürüzlü bir sesle. “Seni vuran bendim.” “Ama beni iyileştirende sensin.”