Bir zamanlar çok fakirdim, hayat gerçekten zordu. Şimdi çok zenginim... Ve inanır mısınız, hayat daha da zor.

İki düşman krallığın baronları, yıllar süren savaşın ardından istemeden de olsa barışı sağlamak için bir evlilikle birleştirilir. Orinthal`ın soğukkanlı varisi Ryan ile Vaeloria`nın asi baronesi Elera, bu siyasi oyunun ortasında kendi iradeleri dışında bir araya gelir. Ancak taht oyunları, ihanetler ve saray entrikaları arasında, hangisi piyon, hangisi oyuncu belli değildir. “Piyon”, stratejik bir evliliğin gölgesinde doğan kırılgan bir bağın, belki bir aşkla belkide ihanetle nasıl şekilleneceğini anlatır.

Hasret insanı nereye götürür bilinmez. Peki siz neye hasretsiniz?

Masum, kimsesiz, kendi ayakları üstünde duran bir kadın.. acımasız, güçlü, soğukkanlı, yeraltının en güçlü mafyası bir adam.. Kadının hayatına giren adamla her şey tepe taklak olur.. İkiside kendilerini başka bir dünyanın içinde bulurlar.

Bu kitapta karakterimizin değişimini ve yeni hayat düzenini inceleyeceğiz...

"Beni nereye götürüyorsunuz?" Avazım çıkana kadar bağırdım. "Botan beyin emiri var. Bizimle gelmek zorundasın." Cümlenin kurma şekline bakar mısın?`Zorundasın!` "Benim sizinle hiç bir alakam yok! Bırakın beni..."Ben kendimi çekmeye çalıştıkça hırpalayarak götürüyorlardı. Bir ev desem değil! Ahır desem oda değildi! Beni pis ve ağır genizimi yakacak kadar kötü kokan bir odaya attılar. "Benim burada ne işim var nolur bırakın beni!"Diyip ağlarken duvarın karanlık yerinden ses geldi. "Burası bile senin için güzel ve TEMİZ"

Hayallerinin peşinde koşarken yeni dostlar edinen Işık gerçek aşkıda başarısı ile beraber bulabilecek mi? 23 yaşında dans yeteneğinin üzerine giderek kendini bu alanda geliştiren Işık Ayan`a kariyerinin zirvesini yaşayabileceği bir teklif gelir. Bu teklifi kabul etmesi ile hayatına bir anda beş kişi dahil olur. Bu beş kişi Işık`ın hayatına nasıl dahil olacak, nasıl bir rol alcak bunu zaman gösterecekti. Işık`ın hareketli hayatına aşk girebilecek miydi? Gelin bunu beraber görelim. KURGU BANA AİTTİR. TELİFLİ VE TÜM HAKLARI SAKLIDIR. ÇALINMASI VE YA KOPYALANMASI DURUMUNDA HUKUKİ SÜREÇ BAŞLATILIR!

Dostluk ,ihanet ,Sevgi ve aşk karmaşasını anlatan güzel bir kitap Tuana`ya gönlünü kaptıran kuzenler(iki yakışıklı) bakalım Tuana kim seçecek Yazarlar: Sıla düşünmez/Zeyna Özcan #aşk #kuzen #üniversite #dostluk #rekabet

Sevgim ve duygularım gözlerinde saklı...

“Rica ederim, ne demek? Tanıştığımıza çok memnun oldum bu arada. Ben Aren.” Şizofren miydi bu adam? Şizofren olmasa kendi kendine konuşmazdı herhalde. “Size diyorum hanımefendi! Bari bir teşekkür etseydiniz.” “Pardon? ‘Beyfendi’ Dikkatsizliğiniz için birde teşekkür mü bekliyorsunuz? Özürde dileyeyim isterseniz?” “İsabet olur ‘hanımefendi.’”

27 yaşında ki üsteğmen EFLAH KARABEY ve timi Mardin de görev yapmaktadır, ailesiyle yıllar önce konuşmayı kesen Eflah hayatında gerçekleşecek olan olayları atlatabilecek mi?

Diyorsunki göz yaşlarım faydasız… Git diyorsun nasıl giderim. “Bazı evler yuva değildir. Bazı babalar baba değildir. Ve bazı kaçışlar, bir özgürlüğün değil; bir hayatta kalma çabasının adıdır.” Alya, geride bırakması gereken bir geçmişin içine doğdu. Kimsenin duymadığı çığlıklarla büyüdü, kimsenin bilmediği yaralarla hayatta kaldı. Bu hikâye, onun sessiz isyanının, korkunun gölgesinde filizlenen cesaretinin ve kendi yolunu bulma savaşının hikâyesi. Bu kitap, bir çocuğun değil; bir insanın var olma mücadelesidir.

Her sayfasına anlamlı ve güzel duracağını düşündüğüm sözler dizesinin bulunacağı bir kitap. Her sayfam özeldi.. Sen sayfalarımı çevirdin çevirdin oradan işine gelen ne varsa sadece onları seçip öylece gittin. ⚡🔥

Semetae kitapları bana oldu olası çekici gelmiştir, bir de ben deneyeyim dedim.

Gününün mutsuz geçeceğine inanan Açelya babasının ölümü sonrası hayatı değişir İMPOSSİBLE

Ben Bade. İstekleri dünyaya ağır gelen, her isteği getirdiğinden çok götüren Bade. Hayal kuran, kurduğu her hayal başına yıkılan Bade. Ben Bade, dünya da hep sevdikleriyle sınanan, ya kaybeden, ya kaybeden Bade. Ve Ben Bade. Daha az evvel sevgilisinin kollarında sımsıcakken, şimdi bir kaldırım üzerinde buz kesen Bade. Bir kar yağsa da sevinsem derken, asıl karın başıma yağacağını nerden bilebilirdim ki? Ben Bade şimdi kurduğum tüm düşlerin altında kaldım. Bayıldığım bu kaldırımda soldu gönlüm. Ben Bade. Bir kez daha güvendiğim dağların üzerime yıkılışını seyrettim. Ben Bade Vuslat Sağlam. Doğduğu gün ölmek zorunda kalan, hasret çekmek kaderinde olan...

“Yalnızca bir adım” dedi, sesi neredeyse nefes kadar hafifti.

Kitabın,konusunu, olayları, kişileri ve daha birçok şeyi önceden tasarlamıştım.Kısmette bugün sizlerle paylaşmak varmış.Umarım bu kitap beklentilerinizi karşılar.Bazen gözünüzden yaş eksik olmazken bazen de birden kahkahalara boğularak ;kısacası kitabı benimseyerek ve beğenerek okumanız dileğiyle. --nisa

Bu kitapta Gazi mareşal Başkomutan Mustafa Kemal Atatürk`ün hayatı ve onun amacını anlatıyor

Bir sabah telefonuna bilinmeyen numaradan mesaj gelmesiyle uyanan Naz`ın bilinmeyen kişi ile arasındaki yakınlaşma

Mafyanın son lise öğrencisi ne aşık olması Mafya okulun en acımasız ve en kötü çocuğu Ama kıza aşık olduğu için onun yanında iyi biri olmaya çalışır.

Sadece bir gece en fazla ne olabilir ki… 🍯

İki büyük ailenin arasındaki sular durulmazken tek bir çözüm vardır. Ya göz yaşları, feryatlar... Ya da, iki çift imza ve aile kurmaktır seçenekler. Birbirini düşman gören adam ve kadın birbirini ölesiye sevdalanabilir mi? Bu mümkün mü? Herkesin de dediği gibi, en büyük aşklar nefretle mi başlar?

Linçleyenler sabah kahvaltısında füze yicekler…

Unutulmaz bir aşk hikayesi.... Milena ve Savaş’ın kaderleri, geçmişin sırları ve ailelerin acı dolu gölgeleri altında kesişir. Bir yanda, derin acılarla yaralı bir adam; çocukluğunu çalan, annesini ölümün eşiğine iten bir geçmişle mücadele eden Savaş… Diğer yanda, bu karmaşık dünyanın içinde kendine bir yer bulmaya çalışan Milena… Milena, Savaş’ın nazik yüzünün ardında saklanan karanlığı ve içindeki gizli öfkeyi çözmeye çalışırken, kendisini tehlikeli bir oyunun içinde bulur. Savaş, Milena’yı kendi intikam planının bir parçası yaparken, içindeki derin öfkeyle savaşmak zorunda kalır. Fakat bu oyun, zamanla sınırlarını zorlayacak; saklanan duygular açığa çıktıkça, intikam ve aşk arasında ince bir çizgi çekilecektir. "sırlarla örülü bir aşkın, intikam ve bağışlamanın sınavından geçişini anlatıyor. Maskeler düştüğünde ve duygular tüm çıplaklığıyla ortaya çıktığında, Savaş ve Milena bu acı dolu hikayede kendilerini nereye kadar feda edecekler? #zorakiaşk #acıgeçmiş #zorlusevda #tutkuluaşk #Töreaşk 💕⚘️💕

Şımarık bir küçük kız ve genç askerin nasılda birbirine bağlayan aşkın gücünü okumak istiyorsan tıkla lütfen eminim ki zevk alıcaksın.

Kalbi patlayacak gibiydi sarılmak istiyordu sanki bir kere sarılsa o buz dagı eriyecekti o koca gözlerinde çocukluğu gençliği saklıydı Kendisine ne kadar zor söylesede bu hayatta nefes aldığı tek yer onun yanı onun gözleriydi kafasında sadece bi düşünce vardı onu yanında tutmak zorundaydı eger bu hayata veda edecekse o olmak zorundaydı kafasında bu düşüncelerle boguşurken onun sesiyle irkildi … Mihran daha ne kadar böyle sessiz kalacaksın Mihran derin bi nefes aldı ve o güçlü ve sert duruşuyla … 1 hafta süren var Yusuf iyi düşün benimle evlenmek zorundasın ve benim senden bi çocugum olacak sadece bu şartla babanı kurtarabilirsin ve sevdiğin kadını kararını ver Yusuf’un gözleri öfkeyle doldu ve mihrana doğru bi adım attı Mihran Yusuf’un nefesini hissedebiliyordu … Mihran Altınzade seninle evlenmek benim için ölmek demek ama şunu bil ben ölürsem senide peşimde götürürüm Mihran hafif bir tebessümle Yusuf’a baktı ve …Olur seninle ölmekte bana uyar…

(Aklıma açıklama gelmedi🫣🎀👈🏻)

📚 KURGU: "Söz Verilen Yaz" 9 çocuk, 6 yaşındayken aileleriyle birlikte bir yaz villasında tanışır. O üç ay boyunca birlikte büyürler, oynarlar, dostluk kurarlar. Ayrılırken villanın çardağında ellerini birleştirip birbirlerine söz verirler: > “17 yaşımızda tekrar burada buluşacağız. Yıllar geçer. Her biri başka şehirlere, başka hayatlara dağılmıştır. Kimisi geçmişe küsmüş, kimisi hâlâ o yazı defterinin arasında saklar. Ama o yaz, o 17. yaş... hiç unutulmamıştır. Aradan tam 11 yıl geçer. Ve bir gün... Hepsi, hiçbir haberleşme olmadan, o villanın kapısında yeniden buluşur. Bu yaz, sadece sözünü tutan çocukların değil... geçmişin, dostluğun ve yazın yeniden filizlenişinin yazıdır.

Karşımda dikilip bana üstten üstten bakarken konuştu. “Beni çağırmışsın, buyur?” Sesi tok, ifadesi sertti. Kollarını göğsünde kavuşturmuştu, çok uzun boyluydu. Zihnim, bana ihanet edercesine beş saniye boyunca tamamen devre dışı kaldı. Çünkü az önce söylediği şeyi sindirmekte zorlanıyordum. Beni? “Beni çağırmışsın” mı?! Hani şu göbekli, kel, yaşlı adamlar olur ya.. Sabahları kahvede çay içip gazete okuyan, mahallenin gençlerine “Oğlum, sen kimin çocuğusun?” diye soran tipler.. İşte ben tam olarak öyle biriyle karşılaşmayı bekliyordum. Ama kader, yine o kendine has mizah anlayışıyla, karşıma bambaşka bir şey çıkarmıştı. Daha doğrusu, birini. Karşımda duran adam, yaşlı bir muhtardan çok “anaların maşallahı, kızların inşallahı” kavramını çağrıştırıyordu. Esmerdi. Uzun boyluydu. Bakışları sertti. Kaslı kolları, gömleğinin sıvanmış kollarında tehdit gibi duruyordu. Bir de üstüne, o ifadesiz yüzle bana bakıyordu. Bu bir şaka mıydı? Bir kamera falan olmalıydı. İstanbul’a yeni gelenleri trolleyen bir sosyal deney.. Ama sonra yanımdaki kızın “işte muhtar bu” bakışıyla birlikte gerçekler acımasızca yüzüme çarptı. Ben şoka girmiş vaziyette ona bakarken, o da bana bakmayı sürdürüyordu. Kaşlarını hafifçe çattı. “Beni çağırmışsın, buradayım?” Göz kırptım. Sonra tekrar. Derin bir nefes al menekşe. Kontrolü kaybetme. Belki de rüya bu. Belki de hâlâ Manisadasım. Ama hayır. Tartıştığım adam orada, anahtar ise hâlâ elimdeydi. Ve sinirim, zirve yapmış bir halde bana eşlik ediyordu. Sonunda, mantıklı bir cümle kurabildim. Gerçi ne kadar mantıklı olduğu tartışılırdı. “Ben muhtarı çağırdım.” Derken kollarımı göğsümde birleştirmiştim. “Bir yanlışlık oldu sanırım, sizle ilgili bir durum yok sağolun.” Adam ifadesizce kaşını kaldırdı. “ Muhtar benim zaten.” Gözlerimi kıstım. “Hayır.” Kaşlarını kaldırdı. “Evet.” Direndim. “Hayır.” Çevremizde durup bizi izleyen insanların bazılarının sessizde olsa güldüğünü duyabiliyordum. Tahammülünün azaldığını belli eden bir ses tonuyla, “İmtihan mısın kızım sen?” Diye sordu. “Ama muhtar-“ Ellerini siyah kumaş pantolonun ceplerine sokup başını gökyüzüne çevirdi. Sabır dileniyordu galiba. “Muhtar benim diyorum sana. Yinelemeyeceğim bunu, sorunun ne olduğunu söylüyorsan söyle söylemiyorsan işim gücüm var.” Öfkeli sesi geri adım atmama neden olmuştu. Yine de gururumu ve inatçılığımı devreye sokarak “Ama ben amca bekliyordum..” Dedim. Yunan heykeli kılıklı muhtarın dudakları hafifçe yana kıvrıldı. Kaşları yukarı kalktı. Ardından alayla konuştu. “Özür dilerim, öbür sefere daha yaşlı olmaya çalışırım. Şimdi problemin ne olduğunu söyleyecek misin? Sabrım tükeniyor.” ___ Menekşe&Cihan.