Kitap kurgusu ayarlanıyor.

Hazel ve Mahir... Bazı geceler dönüşü olmayan bir yolculuğun ilk adımıdır… Karanlık bir tutku, sırlar ve bir gecede değişen kaderler...

Beş kişi. Beş hikaye. Bazı zamanlar, ne kadar kalabalık bir yerde olursan ol. Kendi içinde hep yalnız kalırsın. Bu kitap... sessiz kalanlara, kendileriyle savaşanlara, kırgın yüreklere, geçmişin yükünü taşıyanlara ve unutamayanlara ithaf edimiştir. Bu kitap sayesinde binlerce kırık kalbe ulaşmak dileğiyle...

"Bazı hayatlar sessizlikle başlar. Ve en derin çığlıklar, kimsenin duymadığı yerden gelir." Deniz, geçmişin yükünü sırtında taşıyan genç bir kadındır. Geride bıraktığını sandığı anılar, onu beklenmedik şekilde yeniden bulur. Güvendiği ellerde yanar, tanıdığını sandığı yüzlerin arkasındaki gerçeklerle sarsılır. Hayat ona defalarca yıkılmayı öğretmiştir. Ama bu kez, ayağa kalkmak için tek bir sebebi vardır… Ve bazen, o tek sebep her şeye bedeldir. Aşk, ihanet, sessizlik, kardeşlik ve karanlığın içinden çıkan güçle örülü bir hikâye. Hiç kimse göründüğü gibi değil. Ve bazen en büyük savaş, insanın kendi içinde başlar.

Dedelerimin verdiği sözden dolayı yıllar sonra evlenmek zorunda kalan iki genç… Miray ve Baranın hikayesini okumaya ne dersiniz?

Hepiniz seviliyorsunuz

Eski bir şehrin çürümüş kalbi gibi kokuyordu bu bina. Duvarları nemli, pencereleri kırık. Ama içeride korkudan başka her şey vardı. Lilith eldivenlerini takarken aynaya baktı. O aynada gördüğü şey bir kadın değildi. Gözlerindeki soğukluk, bir patoloğun masasına düşen taze ceset gibi hissizdi. Dudaklarında yine o lanet kırmızı ruj vardı. Rujun adı “Vahşet” olmalıydı. Kurban hâlâ koltuğa bağlıydı. Ağzında kirli bir bez, gözlerinde şok. “Adın neydi?” diye sordu Lilith, başını hafif yana eğerek. Adam cevap veremedi. Sadece inledi. “Ah, doğru. Zaten ne fark eder…” Lilith, çantasından jilet gibi keskin bir bisturi çıkardı. “Benim için sen zaten bir isim değil, bir izsin.” Adamın göğsüne eğildi, sanki onun kalbini dinliyormuş gibi. “Senin gibileri eğiten sistem hâlâ çalışıyor mu bilmiyorum. Ama ben oradaydım. Beni unutacak kadar aptal oldun. Bu da cezan.” Bisturiyi yavaşça adamın göğsüne bastırdı. Bir cerrah gibi değil, bir cellat gibi… Adam bağırmaya çalıştı ama ses yoktu. Sadece gözyaşı vardı. Dakikalar sonra oda sessizliğe gömüldü. Duvarlara, koltuğa, yere kan sıçramıştı. Ama Lilith’in üstünde tek damla bile yoktu. Titizlikle çalışmıştı. ⸻ Cinayetten sonra, binadan arka kapıdan çıktı. Üzerinde geceye karışan siyah bir kaban vardı. Gözleri karanlığa alışmıştı. Ama içindeki karanlık, çok daha eskiydi. Tam binayı terk ederken, yere bırakılmış eski bir dosya dikkatini çekti. Üstünde hiçbir isim yoktu. Sadece bir harf: R. Dosyayı açtı. İçinde eski gazete kupürleri, fotoğraflar, bir ölüm listesi ve en üstte bir şey daha: “Lilith. Hayatta kalan son kişi. Takipteyiz.” Kadın hafifçe gülümsedi. “Geçmiş, yakalayıcıdır,” diye fısıldadı kendi kendine. “Bak sen… hâlâ peşindesiniz demek.” O gece, şehir bir kez daha kanla tanıştı. Ama bu kez cinayet sadece bir ölüm değildi. Bu bir mesajdı. Lilith geçmişini unutmamıştı. Ve görünen o ki geçmiş de onu.

"7 Aralık 2007 Yazgı dünyaya geldi ve sen tüm mektupları yaktın." Kadın "Mektuplar..." diye fısıldadı. Adam onu duydu "Sen o mektupları yaktın." Adam ağır adamlarla uzaklaşırken kadın tek birşey söyledi. "Ben o mektupları yakmadım. Asla yakmayacağım" Adam hiçbirşey duymadı. Son kez gördüğü kadına arkasına dönüp bir daha bakmadı. Kadın gözden kaybolasıya kadar onu izledi. Adam gözden kayboldu. Kadın arkasını döndü ve ayağına karların çarptığı yolda yürümeye başladı. İçinden o ana dair tek dediği " 7 Aralık 2007 ben o mektupları yakmadım." oldu. İkiside birdaha o günü hatırlamadı. Bu hikayede geçen olay, kişi, yer ve kurumlar tamamen hayal ürünüdür.

Nefret edilen ruhların, is lekesi

Dudakları çeneme, oradan da boynuma inerken, gözlerim kapandı. Boynumu karış karış gezen dudakları gerginliğimi anlamış gibi durdu ve tekrar dudaklarıma kadar tırmandı. Dudaklarıma sıkı bir öpücük kondurup geri çekildiğinde gözlerimi açtım ve yemyeşil gözlerine odaklandım. Gözlerimin içine sert bir ifadeyle bakarken, "Seni bir ay sonra öldüreceğim..." dedi. "15 Aralık senin ölüm günün olacak..." Kaşlarımı çatarak ona şaşkın şekilde bakarken, sesli şekilde yutkundu ve bakışlarını yüzümde gezdirdi. "Son bir ayının tadını çıkar..." Diye fısıldadı. Gözlerini sıkıca kapatıp, açtığında, gözlerim dolarken gülümsedim ve onu başımla onayladım. Az sonra gözlerini kapadı ve yavaşça dudaklarıma yaklaştı. Dudakları dudaklarıma dokunduğunda gözlerim kapandı ve göz pınarlarımdan süzülen damlalar şakaklarıma kısaca dokunarak saç diplerime karıştı. Bileklerim soğuk parmaklarının arasındayken, yine nabzımı ölçüyordu. Öyleyse onu ne kadar istediğimi, ve bana dokunduğunda kalbimin ne kadar hızlandığını anlayabiliyordu. Dudakları tekrar boynuma ulaştı. Parmaklarım gömleğinin düğmelerine gitti ve yavaşça çözmeye başladım. Bornozun kemerini açtığını hissettiğimde, tüm vücudum ürperdi. Tenime yayılan alevler, korku ve isteğin karışımından ibaretti. Bornoz bedenimden sıyrılırken, üzerindeki gömleği omuzlarından sıyırdım ve o yarı çıplak kalırken, ben tüm çıplaklığımla karşısındaydım...

Sumin annesinin izinden gitmek isteyen ve idol olma hayalleri kuran bir genç kızdı. Yunjun ile dans derslerine devam ediyor bir taraftan vokal eğitimleri peşinde koşuyordu. Kendisi ile aynı hayalleri paylaşan Junseo ile yolları pek çok kez kesişecekti...

Çocukluğundan yara almış herkese gelsin yazdıklarım… “Dolunay o gece bir çığlık attı ve gökyüzü bir daha eskisi gibi olmadı.”

Evine isimsiz paketler gelen ve bundan rahatsız olan bi kız düşünün. Ne zaman müşteri temsilcisini arasa "Kargo sizin adresi gösteriyo" diyip telefonu kapatıyolar

Mahalle kurgusu

"Nesin sen mafya falan mı?" " Ne olmamı istersin?" ... "Senden nefret ediyorum Barlas!" "Ben de seni seviyorum belen" ... "Seni seviyorum kadın anlasana!" "Senden nefret ediyorum adam anlasana!" Zorla başlayan bir hikayede , aşkın ihtimali bile başlı başına bir isyan. 📛 Kitap tamamen bana aittir her hangi bir şeyinin çalınması durumunda adlî işlemlere başvuracağım!📛

"Bir itiraf ister misin?" Yutkunup yüzüne baktım. "Ne itirafı?" Gülüp gözlerimden gözlerini çekip gökyüzüne baktı. "Biri var gülüşü güldürüyor, nefesi yaşama isteğimi arttırıyor." Eliyle yıldızları gösterince oraya baktım çok parlak bir yıldız gösterdi. "O yıldız gibi işte milyonlar içinde böyle parlıyor."

“Yakınlık seni korkutuyorsa…ben biraz daha uzakta dururum. Ama gitmem”

Tarihi Osmanlı turağsının baskısı olan bir mühür. İki kardeşin arasında ki manevî bağı bir an da koparıp atar. İki kardeşten birinin hatalarını yazdığı roman aile hatırası olarak nesilden nesile aktarılır. En son ailenin en büyük kızı Lamra Ökmen romanın sahibi olur. Osmanlıca yazan kitap Lamra`yı ne kadar zorlasa da okutup içinde geçen diğer aileyi merak eder. Diğer ailenin kim olduğunu, kimlerden gelip nerede hayat kurduklarını öğrenmek ise Lamra`dan başkasını ilgilendirmiyordu. Lamra hem o aileyi hem de mührü bulabilecek miydi? Yıllar sonra bütün gerçekler su yüzeyine çıkmaya hazır mıydı? - Tüm hakları benim üstüme! Çalıntı, alıntı durumlarında sıkıntı çıkar söyleyeyim!

O bir sokak yarışçısı

Kalbin İzleri, geçmişlerinde acı, kayıp ve karanlık sırlar taşıyan 13 kişinin bir araya gelişini konu alır. Hepsi farklı yerlerden, farklı acılardan gelen bu insanlar, gizemli tehdit mektuplarıyla aynı masaya çekilir. Zamanla anlarlar ki bu sadece bir tesadüf değil, planlı bir yüzleşme ve kurtuluş hikâyesidir. İçlerinden bazıları suçludur, bazıları ise sadece hayatta kalmaya çalışmıştır. Fakat şimdi hepsi aynı karanlığın hedefindedir. Aralarındaki bağlar güçlenirken, sırlar açığa çıkar, geçmiş iz bırakır, ama kalpler yeniden atmaya başlar. •Bu kitapta geçen olaylar, mekânlar ve kurumlar kurgusal olup yalnızca hayal gücünün birer ürünüdür. Gerçekte var olan kişi, kuruluş ya da yerlerle olan herhangi bir benzerlik tamamen tesadüftür. Ayrıca bu eserde yer alan olay örgüsü, karakter ilişkileri ya da temalar başka kitaplarla benzerlik gösteriyorsa, bu da yazarın bilgisi dışında gelişmiş tamamen rastlantısal bir durumdur. •wattpad:valens_1 Instagram:valenss1_1 •17.07.2025

Selam Ben Aybalam evet doğru duydunuz Aybalam gerçek ailem sandığım kişiler ailem değilmiş bunu öğrendikten sonra hayatım altüst oldu ben sert ve komik bir mizaca sahibim bu da benim hikayem .Ha bu arada abilerim varmış sayısı belli deil her geçen gün artıyor da.

Pencere Başında Tatlı bir koku vardı gecenin kör saatinde. Evlerin ışıklarının çoğu sönmüştü. Hava, aynı anılarımın tatlılığı ve gözyaşlarımın tuzluğu gibiydi; acı ama tatlıydı. Penceremin camından dışarıya bakıyordum. Yaprakların sesleri, ara sıra geçen arabaların gürültüsü ve çoğunlukla sessizlik vardı. Sokak lambasının ışığı camıma vururken...

Okul basketbol takımının gözdesi olan Deniz Uran Bayraç`ın, İlayda Akça`ya yıllar sonra itiraf ettiği aşkı ve yaşadıkları eğlenceli süreç.

Okulda fazla aktif olmayan fakat okul dışında çok farklı bir hayata sahip olan sessiz kız..

Naz çocukluğu boyunca neşeli olan o kız çocuklarından biriydi ablasının kaçarak evlenmesi sonucu ailesini mutlu etmek için kendi düşüncelerini hislerini isteklerini geriye iter arkadaşı ile arası bozulur sadece dedesinden kalan şirketi ayakta tutmak onların yükünü hafifletmek için kendini susturur. Serkan kalp hastası olarak doğmuş babasının kalp krizi sonucu kaybettikten sonra annesi ile arası açılmış kendini annesinin mesleğine çocukluktan beri istediği avukatlığa ve dünyayı gezmeye adamıştır. Bir hukuk bürosu ve gezerek yaşadığı hayatında düz bir şekilde ilerlerken bir gün dedesinin vefat haberini alır. Yan yana büyümüş olan iki adam Mehmet ve İbrahim onların bir arada büyümüş sonrasında ayrılsalar bile konuşmaya devam etmiş oğulları ve onların birbirine aşık olacak çocukları. Naz ve Serkan buydu. Güneş saçlı kız ve deniz gözlü oğlan. Serkan Naz’a kendini hatırlatacak, Naz ise Serkan’a hasta kalbini sevdirecektir. “Ömrüm ömrün kadar uzun olsun Koçari.”