05**: Keşke diyorum 05**: Keşke yanımda olsaydın Eymen: Bak kaç mesajdır sabrediyorum, sonu gelsin diye Eymen: Ama gelmiyor o yüzden yüksek müsaadenle araya gireceğim Eymen: Sen kimsin ve ben nereden senin abin oluyorum? 🍂 07.10.24 ‐ 17.07.25

....... O sırada karşı dairenin kapısının açıldığını duyunca refleks olarak o tarafa dönmüştüm. İşte o an aşık oldum...

Daha yeni doğmuş olan Büşra Şevval Mardin in en büyük aşiretinin hanım ağası olacağından habersizdi. Daha bebek yaşta verilmişti eline aile yüzüğü. Bilmiyorduki o yüzük yük olacaktı ona. ... Kanla yazılan kader ve yanında getirdiği kederdi benim üzerimdeki. Yanlızlığın eseriydi şimdiki halim... ... Benim için beyazlar artık zifiri karanlıktı... ... 19. Bölümden... Önümüze konulan seçenekler ve seçmek zorunda kaldığımız seçenekler kesinllikle aynı değildi. Zorunluluklar, hayata katılan zorluktu. Bunu tecrübe etmek ise başa gelinebilecek en kötü şeydi. Çünkü zorluklar hayata sürülen kara leke gibiydi. Bu leke ömrünüz boyunca üzerinizde leke olarak kalır, çıkmazdı. Bü ise size acı verirdi. Benim üzerimde ki kara lekeler say say bitmezdi. Benim kara lekem doğumumla başlamıştı. Benim doğmam hataydı. Önce dedem, sonra annem, sonra babam ve en son bütün sülalem. Bunlardan ayrı olarak ise ezeli düşmanlarımdı lekelerim. Şimdi ise hayatıma yeni birisi ekleniyordu. Şu an kara lekemi yoksa hayatıma giren ilk ak lekemi bilemiyordum ama ilerleyen zamanlarda belli olacaktı.

"Yine geç kaldın" "Seni ilk bıraktığım yerde kalmalıydın; mezarda."

Serancamın eşiğinde olduğunu bazen anlamazsın

Tek suçum belki de o yabancı numaraya cevap vermekti. Bilinmeyen numara arıyor.. Ben:Alo, kimsiniz? Bilinmeyen numara: Aşağıya in. Ben: Hayır tabii ki de, sen kimsin be?! Bilinmeyen numara kişisini engellediniz. …………..

Bazı kararlar mahkemede değil, kalpte verilir… Derin ve Yağız, tesadüfen kesişen yollarıyla birbirlerinin hayatında derin izler bırakır. Yaşanan beklenmedik bir karşılaşma, eski yaraları yeniden kanatırken, yeni umutların da filizlenmesine neden olur. Ancak Derin’in alacağı kritik bir karar, sadece kendi geleceğini değil, Yağız’ın hayatını da değiştirecektir. Aşk, güven, ihanet ve affetmenin sınandığı bu hikâyede, kalplerin vereceği hüküm her şeyin önüne geçebilecek mi? ---

Artık aramızda bir kan davası vardı.Düşmandık.Ve bu Aslanlı aşiretinin ruh hastası ağası beni kaçırmıştı...

Esila:Çok özür dilerim acelem var kusura bakmayın Eren:Lan barış bu mu yeni sevgilin sarılara doymadın mı oğlum?" demesiyle tokat attım Esila:Ne diyorsun be sen! Barış:Oh canıma değsin" gülerek cevap verdiğinde ona da bir tokat attım.

Öldürme emri geldi ama kalbim işleri tıpış tıpış bozma yolunda. İşte Ajan Mila Tunca ve Seri Katil Kuzey Arman`ın hikayesi...

Eğlenceli Güzel Bir Kitap Yazdığıma İnanıyorum.Takip Edip Oy Verip Yorumlarda Fikirlerinizi Belirtebilirsiniz 🧡

Henüz iki haftalık çiçeği burnunda olan çift balayına gitmek üzere yola çıkarlar. Sadece Ay`ın aydınlattığı karanlık,yağmurlu havada ilerlerken yol kenarında arabası arızanlanmış,otostop çeken bir adamla karşılaşırlar. Arabalarına aldıkları adamın ruh hastası bir manyak olduğundan haberleri yoktur. Yolun sonunda kocasını kaybeden kadın, yıllarca takip edildiği adamın hayatının merkezinde bulur kendini.

Klasik eğlence için yazılmış bir gerçek Ailem kurgusudur

Size klişe bir söz söyleyeyim mi? “Hayat sürprizlerle doludur” derler. Ama kimse hayatın acı sürprizlerle de dolu olduğunu söylememişti. Kimse o sürprizlerin insanın sırtına bu kadar ağır bir yük bırakacağını anlatmamıştı. Gerçi anlatsalardı da fark etmezdi. Önceden yazılmış kadere kim başkaldırabilirdi ki? Ben Asya Mirahan. Geçirdiğim bir kaza sonucu işitme duyumu kaybettim. Konuşabiliyorum ama neredeyse hiç duyamıyorum. Doktorlara göre yurt dışında tedavi edilirsem belki iyileşebilirmişim. Babam — Mirahan Holding’in sahibi — Tunç Mirahan, bunu duyar duymaz hazırlıklara başlamıştı ki, biz hastanedeyken gelen bir haberle her şey değişti. Babamın yıllardır emek verdiği Holding, ortağının ihaneti yüzünden iflasın eşiğine gelmişti. Böylece o gün, benim yurt dışına gitmem askıya alınmış oldu. Bir süre sonra babam ortağıyla yollarını ayırdı. Artık sadece Holding’i eski haline getirmek için çabalıyordu. Bana da her şey yoluna girene kadar beklemek düşüyordu. Günler, aylar geçti. Sonunda biraz olsun toparlanabilmiştik. Ama annemin ölümünden sonra hayat zaten eksikti bizim için. Annesiz olmak, kırık kanadıyla uçmaya çalışan bir kuşa benzer. Ben o kuşum işte. Üç yıl önce babam biriyle evleneceğini söylediğinde o kuşun diğer kanadı da kırılmıştı. Başta kabullenemedim ama zamanla üvey annem Selma’nın iyi biri olduğunu düşünmeye başladım. Çünkü babam mutluydu. Hatta bir kardeşim bile olmuştu, Leyla. Onu çok seviyordum. Ta ki... her ikisinin gerçek yüzünü görene kadar. Babam artık yatağa düşmüştü. Günleri sayılıydı, bunu biliyordu. Bir gün bana bir mektup uzattı. Saklamamı söyledi. Ve o mektubu verdikten kısa süre sonra… son nefesini verdi. Artık bir odada, sessizliğin içinde, günden güne biraz daha soluyorum. Tek arkadaşım, karşı binadan gelen ışığın ardındaki o kişi: Araf Soylu. İşte, hayatım çıkmaza adım adım böyle sürüklendi. Bundan sonra dikenli tellere bağlı bileklerim, boş bir oda, sesimi duyurabilmek için attığım her adımda kanayan yaralarım var. Belki hâlâ bir umudum vardır. Ben Asya Mirahan. Sizden herhangi birisiyim... Benim özgürlüğüm senin özgürlüğün. Sen elimi tuttuğun sürece, esaretim son bulacak. Hazır mısın? Elif K.

"kaan annesinin ölümünün ardındaki gerçekleri öğrenmek için harekete geçer ve en büyük duşmanı ender erezgine ait deliller bulur" "Erezgin malikanesine gidip ender erezginin zafı olan kızı,Ezgin erezgini kaçırır ve olaylar başlar"

"Bilmezsin tabii! Nereden bileceksin ki? Anlamazsın o yüzden, boş ver!" diye kestirip attım. Ne yaşadığımdan zerre haberi yoktu. "Neyi bilmiyorum ben? Söyle de anlayalım!" dedi o da yakınarak. Şöyle bi baktım ona. Bazen kendime o kadar kızıyordum ki! Sanki dünyada insan kalmamış gibi neden gidip onu sevdim ki? Hiçbir zaman beni anlamayacaktı işte. Görmeyecekti beni hiç. Böyle uzaktan sorup duracaktı sadece. Sonrasında cevapsız sorularıyla beraber hayatına kaldığı yerden devam edecekti. İşte bu kadar umurundaydım onun. "Neyse ne. Gidiyorum ben." dedim umursamazca. Artık ona açıklama yapacak kadar takatim kalmamıştı. Madem umurunda değilim, o zaman benimle vaktini boş harcamasındı. Arkamı dönüp kapıya ilerledim. Birkaç adımdan sonra tam kapıyı biraz aralamıştım ki duyduğum ayak sesi ve hemen ardından az açılan kapının sertçe kapatılmasıyla olduğum yerde kaldım. Kapının sert sesi yüzünden ve onun ani hareketlerinden dolayı biraz yerimde sıçramıştım. Daha ne olduğunu anlayamadan kolumdan tuttuğu gibi beni kendine çevirip dibime kadar girdi ve tam olarak gözlerimin içine baktı. "Hiçbir yere gitmiyorsun!" diye tısladı adeta. "Bu mesele hemen şimdi çözülecek! Başka bir alternatifi yok!" Yakınlığından dolayı elim ayağım titremeye başlamıştı bile. Her ne kadar kocam da olsa bu yakınlık fazlaydı benim için. Alışkın değildim bi kere. Yine de yutkunup gözlerimi kaçırdım. "Halledecek ne var ki sanki?" diye konuştum kendi kendime. O ise biraz daha yaklaşıp beni iyice kapıyla kendi arasına sıkıştırmıştı. Kendimi kapıyla bütünleştirmeye çalışırken o hala gözlerimin en içine bakıyor beni çok daha zor bir duruma sokuyordu. "Bu tavırların sebebini öğrenmeden seni bırakmaya niyetim yok. Ya bana neler olduğunu anlatırsın ya da bu şekilde sabaha kadar seni bekleriz. Seçim senin karıcığım."

Benim hikayem hiç karanlık olmadı, Aydınlığı yaratabilecek güce her zaman sahiptim. Ben masum değilim, sessiz hiç değilim. Ben kendi kaderini tayin etme gücünü söke söke almış Masayı bir tekmeyle dağıtmış ve bu uğurda her şeyi aleve vermiş biriyim. Size küllerin öyküsünü bıraktım, geri kalanlardan bir hatıra.

Sanat galerimin açılışı için son dokunuşları yaparken, Kintsugi sanatını kullandığım vazoya ilgiyle baktım. Lacivert vazodaki sır, geceyi andıran derin bir deniz gibi; çatlaklar ise altınla ışıldıyordu. Her bir kırık bana geçmişin bir anısını fısıldıyordu. Kırık her bir parçayı altın rengiyle onardım. Vazonun üzerinde küçük küçük yıldızlar serpiştirmiştim; kuzey yıldızını andıran, yol gösteren ışıklar. Onlara bakarken içim gururla doluyor. Kırılan vazo mucizevi bir şekilde bir araya geldi. Parçaları belli oluyor ama orada işte, hâlâ güçlü. Bu sanat kalbimde kırgın bir kalbin yeniden doğuşunu hatırlatır gibi çarpıyordu. Altın çizgiler galerinin loş ışıklarıyla parlıyor, küçük yıldızlar zemindeki gölgelerle dans ediyordu. Gözlerim ondan ayrılmıyor. Güzel, öyle değil mi? Kırıldığı için utanmıyor. Aksine, kırıldığı yerlerden ışıldıyor… Tıpkı biz insanlar gibi. Bir eşya parçalanır; kırıklar ortaya çıkar, eksikler görünür. Ama işte tam o noktada Kintsugi ortaya çıkar. Altın, gümüş veya platinle bir araya getirilir parçalar. Parçaların birleştiği yerler, ışığı yansıtan çizgiler gibi parlar; geçmişin yükünü, zamanın acısını ve tekrar doğmanın güzelliğini anlatır. Kintsugi, kırılmışın yeniden doğuşu; tam da bu yüzden, kusursuzlukla değil, kırılganlıkla güzeldir. Her altın çizgi, yaşanmışlık ve sabrın şiirsel bir izidir; her çatlak, bir ruhun hikayesini taşır. Sanat galerisi, sohbetlerin uğultusu ve kadehlerin tok sesleriyle doluydu. Yaklaşan ayak sesleri bana tanıdık bir koku taşıdı: vanilya ve sandal ağacının sıcak karışımı, hafif tütün notalarıyla Kaan’a özgü bir koku. Gözlerimi özlemle birkaç saniyeliğine kapattım, anılar zihnimde film şeridi gibi akarken, kalbim hafifçe hızlandı. Gözlerimi açtığımda, Kaan önümde duruyordu. Galerinin kalabalığı, bir an için tamamen silinmişti. Sanki zaman sadece ikimizin etrafında dönüyordu. “Biliyor musun,” dedi Kaan, sesi fısıldar gibi ama her kelimesi ağır ve anlamlı, “Bu vazo… Kırık parçalarını bir araya getirdiğin o şaheser, senin ellerinden çıktı. Her çatlağı onardın ve ortaya gözle görülür bir masal çıkardın. Bizim masalımız gibi." Sesinin derinliği, gözlerindeki kararlılık beni içine çekti. "Biliyorum, kalbini ve güvenini kırdım. Ama ben hâlâ bize karşı büyük bir umut besliyorum. Bu vazoyu onardığın gibi, biz de kırılan her parçayı birlikte onarabiliriz. Nare… Senin için her şeyi yaparım. Bu zamana kadar da sadece seni korumaya çalıştım." Kalbim hızla atarken, nefesimi topladım ve karşılık verdim. “Boşanmamızı ailem için ertelediğimi biliyorsun. Her şey benim için fazlasıyla zor lütfen daha fazla zorlaştırma Kaan." deyip derin bir nefes aldım. Kaan tedirgin bir şekilde ellerime doğru uzandı. “Bekleyeceğim. Ne kadar sürerse sürsün, her kırık parçamızı birlikte onaracağız. Ve sana ait kalacağım, Nare… Senden asla vazgeçmeyeceğim.” Acının tebessümü dudaklarıma yansırken, bakışlarımı birleşen ellerimizden onun gözlerine doğru çevirdim. "Çaban nafile. Artık her şey için çok geç. Sen... Beni kaybettin Kaan. Eskiden sana hissettiğim huzur, güven, umut... Kalbimde bir parçası bile kalmadı. Seni dünyadaki tüm duyguların en güçlüsüyle seven bir kadını kaybettin." Onu bırakmamdan korkar gibi elimi daha sıkı tuttu. Kalbimde fırtınalar koptu, düşmemek için onun beni tutmasına izin verdim. Belki de son kez yan yana duruyorduk. Çenesini omzuma dayadı ve derin bir nefes aldı. Dışarıdan görenlerin imrendiği aşkın acı verici ateşinde yanıyorduk.

Onlar yetimhanede tanıştı ve günün birinde ayrılmak zorunda kaldılar. Ayrılırken birbirlerine söz verdiler. Giden gelecekti, kalan bekleyecekti. Yirmi yıl geçti. Giden yana yakıla aradı, kalan sabırla bekledi. Ve bir gün... Birbirlerini buldular. Ama tanıyamadılar. ✋🏻 Bu kitabın rengi kırmızı. KAN KIRMIZISI ♟ Yeraltı Kulübü, İstanbul`un en gözde gece kulüplerinden biridir. Şaşaası göz kamaştıran bu mekânda cebinin doluluğuna güvenen herkes sınırsızca eğlenebilir. Ancak perşembe geceleri içeriye girebilmek için sahip olduğunuz statü ya da ensenizin kalınlığı geçerli olmayacak. Sadece özel kişilerin erişebileceği karta sahipseniz kapılar size açılacak ve perşembe gecesinin karanlığıyla tanışabileceksiniz. Düzenlenen kafes dövüşlerinde hiçbir kural yok, ancak Yeraltı Kulübü`nün dövüş gecelerinden bile üstün tuttuğu tek kural var. Nehir ise hayatını aksiyondan uzak tutmaya özen gösteren, kendi hâlinde yaşayan bir kadındır. Fakat kader her zamanki gibi kendi planını devreye koyduğunda ve hiç ummadığı birinin sahtekârlığı yüzüne çarptığında hayatı birden rayından çıkar. Bulaştığı pislikten yakasını kurtarabilmek için sunulan teklifi kabul etmek zorunda kalır. Kimilerinin sahip olduğu statü ve parayla bile elde edemediği o kart avucuna bırakılır. Ve Nehir bir gece vakti, eline tutuşturulan paketle, Yeraltı Kulübü`nün önünde kendisini bulur. Birincisi paketin içerisinde ne olduğunu tahmin etmektedir. İkincisiyse Yeraltı Kulübü`nün yıkılmaz kuralından habersizdir. ♟ Entrika, gizem, gerilim, aksiyon okumayı sevenlere hitap edecek bir kurgudur.

Gerçek yaşımınızdaki stresten kaçıp kitap da huzuru arıyorsanız bu kitapa şans verin :) ASLA taciz ,tecavüz, ekonomik sıkıntı,...YOK kısacası burada sadece huzur var.

Derin nefesler alıp duruyordu Sevde. Hayatın ağır yükünü taşımak zordu.. Bu hayatın en zor şeyi anne olmak ve o çocuğu korumaktı. Beşiğinde uyuyan oğlunu izlerken bir yandan da o evden kurtulmanın sevincini yaşıyordu. Kocası Kenan Akyol’u üniversite zamanlarında tanımıştı. O zamanlar yazılımcı olmak hayaliyle yanıp tutuşuyordu ta ki Kenan ile tanışana kadar. Herkesin peşinde koştuğu Kenan Akyol’un gözünde bir tek Sevde belirmişti. İlk başlarda yüz vermeyen Sevde zamanla manipüle olmuş ve Kenan ile evlenmişti. Evliliğin ilk yıllarında her şey çok iyi gidiyordu bir oğulları olmuştu;adı Çağrıydı. Oğulları 1 yaşını doldurmadan Kenan’ın ona karşı davranışları değişmişti. Zira çok da umrunda değildi. Tek umrunda olan kocasının artık sınırını geçen dayaklarıydı. Artık dayanamayacaktı.. Şuan neredeydi onu bile bilmiyordu. Tek bildiği kocasının Şahin adında birine borcu olması ve kendini ona bir mal gibi satmasıydı. Eline bir kız çocuğu verilmişti bu senin doğurduğun kız çocuğu demişlerdi. Ama asla bu çocuğu o doğurmamıştı. Ne kocası olan adamı ne de bu kızı hiçbir zaman sevmeyecekti tek derdi iki oğluydu biri koynundayken biri de 3 yaşındayken koynundan alınmıştı..

16 yıl önce Elvan doğum da karışmış kızdır. Ailesi ders konusunda katıdır bundan dolayı kızımız şiddet görür.(berdeldeki kişiler aynı oradan devam edeceğim)

İnanç ve Yaşam Biçimin, Miras Değil Kendi Seçimin Olsa...

Ailesi tarafından darp, zorbalık ve şiddete uğrayan Duru, ailesi tarafından yer altı mafya ailesi olan Ardakay ailesine satılır. Ardakay ailesinin tek varisisi Kara Ardakay, Duru`ya içinde adı bilinmeyen kim ve nefret taşır ama içindeki hazzı durduramaz.Kara`nın annesi ve babası Lidya ve Atlas aslında iyi bir insanlardır. Duru`ya karşı iyi ve hoşgörülü davranırlar. Pekiii nişanlandıkları ilk gün başlarına en fazla ne gelebilir ki?

Taşındıkları için yeni okula giden jisung ve ona aşık olan sınıftaki minho