Ben bir aşiret kızıydım. Kurallar, beklentiler ve "uygun eş adayları" arasında sıkışmış bir hayatım vardı. Ama kalbim mi? O, kitaplarda okuduğum imkânsız aşklara çoktan kaptırmıştı kendini. Yanlış numaraya mesaj atmadım. Mafya babasına âşık olmadım. Ama gidip kendi ellerimle bir üsteğmene musallat oldum. Masal sandım. Klişe bir hikâye yazacağım sandım. Ama hayat, o klişeleri bile aratacak kadar acımasızdı. “En fazla ne olabilir ki?” dedim. Ve her şey, tam da o soruyla başladı.

Başarılı, gözü kara bir polis olan İdil, sevgilisi Uğur’u bir operasyon sırasında şehit vermiştir. Bir yandan yasını yaşarken, bir yandan da sevgilisinin katili olduğunu düşündüğü Ali Asaf’tan intikam alma peşindedir.

“Hayatım bir yalandı. Gerçeklerse çok daha karanlıktı.” HAYATIM YALANDAN İBARETTİ AİLEM ÖLDÜRÜLMÜŞTÜ KAYIP ZAMAN DA YAŞIYORDUM...

Bir görev... Bir mağara... Ve kaderin değiştirdiği bir hayat... Atmaca Timi, esir düşen masum çocukları kurtarmak için ölümüne bir göreve çıkmıştı. Kurşunların arasında, yıkıntıların içinde, karanlığın kalbinde saklıydı umut. Komutanın karanlık gözleri o mağarada küçücük bir bebeğe takıldığında zaman bir an durdu. O an sadece bir kurtarma operasyonu değildi artık; o an bir hikâyenin başlangıcıydı. Bazen bir bebeğin nefesi, bir timin kaderini değiştirir. Bazen bir gönül bağı, savaşın ortasında bile bir ışık yakar. Ve bazen... karanlıkta doğan bir ışık, insanın en derin yarasına merhem olur. "Bazı bağlar gözle görülmez, kalple hissedilir." Ve işte bu bağ, gecenin en karanlık anında doğan bir umutla yazıldı... ❗❕‼️ şiddet vs. Vardır sadece taciz tecavüz gibi olaylar yok bilginize ‼️❕❗

"gece ve gündüz gibi iki zıt renk ,mavide bir araya gelir"

Klişe diyebiliriz karıştırılma gerçek ailem kurgusu ama kendimce "Hayatını bildiğini sanırken, bir anda her şeyin yalan olduğunu öğrenseydin ne yapardın?" "Çiftlik evine bomba gibi düşen bir gerçekle sarsılır Yakut ailesi 9 yıldır öldü bildikleri kızlarının hem kendi öz kızları olmadığını hemde yaşadığını öğrenirlerse... Yıllarca öz kızı / kardeşi olarak bildikleri küçük bebeğin mezarına giderken bir anda değişen hayatlar... "Safir adı gibi safir mavisi gözlere sahiptir, süt gibi beyaz teni, kumral dalgalı saçları, dolgun pembe dudakları, kızarık yanakları ile çok güzeldi. Bir gün okuldan elinde karnesi ile sevinçle evine döndüğünde öğrenir tüm gerçekleri... Peki şimdi ne olacaktı Safir ne tepki verecek? Öz ailesine alışabilecek mi? Hadi gelin bu küçük kızımızın hayatına bir göz atalım

Gözümden düşen göz yaşımı eliyle tuttu ve parmağından aşağı akmasını izledi, bu yaptığı tuhafıma gitse`de aldırmadım ve yeniden önüme döndüm. "Larmes." Dediği ile ona döndüm ve anlamsızca bir bakış attım suratına. Ne demek istiyordu ki? Bakışlarımı görünce hala havada tuttuğu parmağını gösterdi ve tekrar konuştu. "Göz yaşları..."

*SONRADAN EKLENEN NOT* •∆• Arkadaşlar bölüm sıralarına dikkat ederek okuyun lütfen, karışık gözüküyorlar. Bir türlü düzeltemediğim için bu notu ekliyorum. •∆• Siz: Benimle alakalı bir şeyler hatırladın mı? (19:45) Siz: Mesajları okudun mu? (19:46) Enfal Yiğit: Okudum ama hatırlamadım. (19:50) Siz: YA HİÇ Mİ BİR ŞEY HATIRLAMADIN!?!?! (19:52) Siz: O kadar gün geçti, birazcık bile mi hatıralarında yokum? (19:53) Enfal Yiğit: Yoksun. (19:54) Siz: Sen görüşmeyeli ne kadar kırıcı bir köpek olmuşsun ya! (19:55) Siz: Ayıp ve de günah bu yaptığın. (19:55) Enfal Yiğit: Seni eskiden seviyor olmam şu an sevdiğim anlamına gelmiyor maalesef ki Aylin. (19:56) Enfal Yiğit: Kusura bakma geçen gün yazdıklarım için, sana çocuk iması yaparken kendi yazdıklarıma dair hiçbir şey hatırlamıyordum. (19:57) Siz: Ahmet Kural gibi eskiden sevdiğim kadın da de, tam olsun. (20:00) Siz: Bakıyorum kusura. Niye böyle buz gibi oldun? (20:01) Siz: Hiçbir şey hatırlamadığın için mi yoksa normalde de bu kadar soğuk bir kişiliğe sahip olduğun için mi? (20:02) Enfal Yiğit: Bilmiyorum Aylin. Takdir edersin ki normalimi, her şeyimi unuttum. (20:05) Enfal Yiğit: Neye nasıl tepki verdiğimi, nasıl bir insan olduğumu, aklına gelen her şeyi. (20:06) Enfal Yiğit: Seni. (Bu mesaj silindi.)

Kucağımdaki minik, onun uzattığı oyuncaklarla kendince gülüp, mırıldanıyordu. Ben ise sanki yerime çakılmış gibi, otura kalmıştım burada. Tek yaptığım Duru`nun saçlarıyla oynayarak oyalanmaktı. Onu ise ben oturduğumdan beri suratıma baktığını gayet hissede biliyordum. 1 hafta önce duyduklarımın şokuyla ne hiss edeceğimi bilmeyerek, suratına bile bakmıyordum. "Ahu." diye bana seslenmesiyle sadece "hm" dedim suratına bakamazken. Aniden çenemde hissettim parmaklar, kafamı ona doğru döndürdü. Bakışlarını kısaca Duru`ya değdirdikten sonra hayranmışcasına bana baktı. "Bizim de bundanımız olsun mu?" deyip beni hem dumura uğrattı, hem de bedenimdeki bütün kanın yüzüme hücum etmesini sağladı.

Çiçekler güzel olduğu için değil, mezarlarda da açabildiği için değerlidir: tıpkı sevginin çirkin bir kalpte bile filizlenebilmesi gibi. Ölüm her zaman vardı bizlere; doğarken, öğrenirken, yaşarken ve ℎ𝑖𝑠𝑠𝑒𝑑𝑒𝑟𝑘𝑒𝑛. Hep ölmüştük aslında.

Ellerim kanlıydı. Ellerimde kan vardı. Bu ellerde ruhunu öldürmüş bir kadının kanı vardı. Görünmez olmuştum artık göremiyordum kendimi, hoş aynadaki yansımam her ne kadar tersini de söylese işime geliyordu belki. Sol tarafıma dönmeden önce kesik bir nefes verdim ve bakışlarımı kendini asmış olan adama çevirdim. Şey sanırım intihar etmiş...

Aksiyonun En Çarpıcı Serisi 🔥 Wattpad üzerinde yayınlanan "KAN KADER" kitabıdır.

Noksanın anlamı "EKSİKTİR!" Efnan`ın hayatı, hep yarım yamalak, noksan geçmişti. Gencecik bir kızdı, aklı hep çocukluğunda kalmıştı. Gerçi, yaşamak nedir bilmemiş, hayatın en büyük darbelerini, ailesinin "EKSİK" adı altında her defasında yüzüne vurulması ile yaşamış bir candan ibaretti. Onun adı NOKSAN`dı. Lakin yenilgilerinin hayatına dahil ettiği gerçekleri de vardı. `Geçmişin İzi!" Geçmişte yaşattığı gerçeği gün yüzüne çıkarmak isterken, EKSİK`le yolları kesişmişti. Onunla hiç ummadığı bir yolda karşılaşmış ve beraber yolculuk etmeye başlamışlardı. Bir kurşun, onaları birbirine bağlamıştı. Getirdiği gerçekler insanların yalanlarına tabi tutulmuştu. Adım Efnan. Anlamı; Cennette ki güzel gözlü kız demek. Kaderin bana yaşattığı şey... `NOKSANLIK!" Ardımı hiç bırakmamıştı... `Efnan Keleş `Berzan ŞahinKara @Tüm haklar şahsıma aittir. Çalıntı veyahut kopyalama işleminde. Yasal işleme başvurulacaktır.

Müstakil evlerin sıralandığı, ağaçların gölgesinde huzurla büyüyen bir mahalle vardı. Bu mahallede insanlar, birbirlerini aileden daha yakın bilir, kapılar her daim açık olurdu. Leyal ve Mahperi, çocukluklarından beri aynı sokaklarda koşturup, aynı hayallere sarılmış iki dosttu. Leyal, tıp fakültesinde son yılına yaklaşırken, mahalledeki herkesin sevgisini kazanmıştı. Mahperi ise sınıf öğretmenliği bölümünde, çocuklara dokunmanın hayalini kuruyordu. İki yakın dostun hayatları, sadece kendi gelecekleri için değil; abileri, kardeşleri ve mahalledeki diğer dostlarıyla birlikte birbirine sıkı sıkıya bağlıydı. Leyal’in kalbinde ise uzun zamandır gizlediği bir sır vardı; en yakın arkadaşının abisine karşı büyüyen, sessiz bir aşk… Mahperi’nin bu sırrı bilmesi, dostluklarının en kıymetli bağlarından biriydi. Bu mahallede, her evin bir hikayesi vardı; her hikaye dostlukla, sevgiyle, küçük sırlarla örülüydü. Ve Leyal ile Mahperi’nin hikayesi, tam da bu sıcacık mahallenin kalbinde başlamıştı.

Sıradan bir hayat istiyordu. Geçmişini ardında bırakmak, sessizce iyileşmek…Ta ki o gece, yağmurun altında yerde yatan yaralı bir yabancıyı bulana kadar. Yankı, bir hayat kurtardığını sanıyordu. Ama o adamın gelişiyle, kendi hayatı geri dönülmez şekilde değişecekti. Çünkü bazı bağlar, sadece kanla değil, kalple kurulur.

Kusuru bir insanın bedeninde aramak en büyük kusurlardan biridir. Görünüşü kusursuz olan, ama kalbi kusurlu olanı neyler ki insan? Kusurumu kusursuz bir şekilde gizledim utandım, çekindim. İnsan kusurlu diye utanır mı? Ben utandım. Ama ne vardı bilir misiniz? Kusursuz bir adama aşık oldum... Avucumun içinde fırlattığım zar, ya altıya altı olup kazanacaktım, yada bir de üç olup kaybedecektim. Başlangıç tarihi ; 07.03.2025 @Tüm haklar şahsıma aittir, çalıntı kopyalama işlemi ile yasal işlem başlatılacaktır.

Bu adam benim ölümüm olacak sanıyordum, meğer mucizemmiş.

Abimin arkadaşı konulu mahalle kitabı. --- Tehlikenin ve Tutkunun Dansı Abisinin arkadaşına dört senedir aşık olan Ahu. Küçükken verdikleri sözü unutmayan on üç senedir Akasya altında bekleyen Baran. Kendisinden nefret ettiğini düşündüğü için Baran`a anonim olarak yazan Ahu karşılığını alacabilecek mi? Arkadaşının, kardeşine aşık olan Baran, Ahu`dan kaçtıkça ya daha çok yakınlaşırsa? (Kurgu tamamen bana aittir.)

Verda, sevdikleri için göze aldığı şeylerin bedelini ne yazık ki ödeyemedi. o yapamadı. son artık onun için kaçınılmazdı, ya da değil miydi? Yer altı dünyasının, karanlığın sahibi, Savaş Karay`la yüzleşmeye hazır mıydı? hiç sanmıyorum... yavaş yavaş onu içine çeken bu karanlıktan Verda kurtulabilecek miydi? yoksa o "Çukur" onun sonu mu olacaktı?

Her aile yuva mıdır? Herkes aynı mıdır? Herkes göründüğü gibi midir? Ev aile midir? Bir kişi aile ola bilir mi? Yaralar sarılınca geçer mi? Kabuk bağlayınca iyileşir mi? Bazı insanlar hayatı boyunca arar bu soruların cevabını. Yalnız insanlar arar... iki yalnızın, iki yaralının hikayesi bu...

Baran Tekin, genç yaşta hakim olmuş, adaletin peşinden koşan, derinlikli bir adamdır. Soğukkanlı ve mantıklı kararlar verirken, içindeki duygusal çatışmalarla başa çıkmaya çalışır. Ancak, adaletin doğru bir şekilde sağlanabilmesi için bazen kendini ve çevresini sorgulamak zorunda kalır. Tüm duygularını bir kenara bırakıp sadece doğruyu bulmaya odaklanmaya çalışırken, bazen insanları tanımadığını, olayları yeterince derinlemesine anlamadığını fark eder. Mira Kaygısız ise bir moda tasarımcısıdır; renkli, eğlenceli, her zaman esprili ve zeki. Yaratıcılığı ve mizahi yönüyle hayatına dokunan insanlara ilham verir, ama mesleğiyle olan bağları, modern dünyadaki hayatta kalma mücadelesini de beraberinde getirir. İnsanlarla ilişkilerinde doğal, güven verici ve enerjik olsa da, bir gün iş dünyasında büyük bir değişim ile yüzleşir. Kendi kimliğini bulma yolculuğunda, yaratıcılığı ile ruhunu özgürleştirmeye çalışırken, hayatının yolculuğunda tek başına ilerlemek zorunda kalır. İkisi de farklı dünyalarda yaşar; biri hukuk dünyasında, diğeri moda dünyasında. Ancak yolları kesiştiğinde, birbirlerine olan etkileri beklenmedik şekilde büyük olur. Baran, Mira`nın komik, renkli dünyasına adım attığında, onun yaratıcı bakış açısı ve özgürlüğü, hukuk ve adalet anlayışını sorgulamasına yol açar. Mira ise Baran’ın ciddi ve mesafeli dünyasında, derinlikli bir insan olarak fark edilmeye başlar. "Adaletin Renkleri", doğru ve yanlış, şıklık ve sade bir hayat arasındaki farkları sorgularken, iki karakterin birbirlerini bulmalarını, büyümelerini ve en önemlisi birbirlerinin hayatlarını nasıl dönüştürebileceklerini keşfetmelerini anlatan bir hikâye. İnsanlar arasındaki ilişkiyi, zıtlıkların güzelliğini ve içsel çatışmaların verdiği evrimi konu alırken, mizah ve derinlikli dramayı başarıyla harmanlayan bir hikaye. (Ve Herkesin Kendine Ait Farklı Bir Duruşu Var.)

"Ne bekliyordun ya!" diye bu sefer ben bağırdım avazım çıktığı kadar. "Sana diyorum Cesur, sana! Ne bekliyordun ya sen benden?" Elimdeki kutuyu kaldırıp ona doğru salladım. "Dedem öleli bir ay olmuşken, bana alyans göndererek ne bekliyordun ya sen ne!" "Dönmeni!" dedi hışımla yönünü tekrar bana çevirirken. "Beni unutmamanı! Uğruna her şeyimi tek kalemde feda edebileceğim kadının dönmesini umdum Helen!" derken dibime kadar girmiş, bağırıyordu. "Sadece İstanbul`a değil ama! Bana da dönmeni istedim! Burada tek başıma her gün her gece köpekler gibi seni özlerken sen de beni özle de dön istedim!" Ellerini saçlarına daldırmış sakinleşmeye çalışmıştı."Ya şu siktiğimin iki yılında hep ne istediysem onu istedim sadece senden! Bir kez olsun benim seni sevdiğim gibi beni sev istedim Helen! Çok mu şey istedim?" Gözlerim hırstan mı yoksa kırgınlıktan mı bilinmez dolarken başımı iki yana salladım. "Ben seni çok sevdim Cesur." Buruk bir kıvrılma boy gösterdi ifadesinde. "Kabul," dedi. "Sen de sevdin belki beni. Ama benim sevgim, senin için herkesi, her şeyi yakıp geçebilecekken seninki beni hiçbir konuda öne koymana bile yetmedi. Ben, hiçbir konuda senin ilk tercihin bile olamadım." Başını iki yana salladı. "Sen varya sen; elindeki işinden, önündeki dosyadan, Helen..." dedi ve üzerime eğildi. "Sen beni dudağındaki o kırmızı rujundan bile daha az sevdin." Dudaklarım aralandı, istemsizce bir adım geriledim. Nasıl böyle düşünebilirdi? Beni oradan, o kalıptan çıkartmak zorundaydı. Benim gidip de ona geri dönmeyişim sevgisizliğimden değil, bana söylediği yalanlarındandı. "Ben seni terk edip giden annen değilim Cesur." dedim tek celsede. "İlk önce bunun bir farkında ol." An be an gölge inen yüzüne ve düşen omuzlarına rağmen durmadım. "Ama tıpkı onun gibi," dedim arkamı dönüp gitmeden önce. "Ben de unuttum seni."

Arkadaşlarımla çevirdiğim rastgele bir numaranın hayatım olacağını nerden bilebilirdim? Ya da maceram olacağını. Hayatımın nokta kadar yerini tüm hayatıma bırakan o numara artık her şeyimdi. Ve ben onu kaçırmamak için elimden geleni yapacaktım. Ve yapıyordum. °°°°°°° Kurgumu çok seveceğinize eminim. Hepinizi kitabıma davet ediyorum.

Sürekli olarak karşına çıkan ünlüye kalbini kaptıran Yasemin yaşananları kaderin oyunu sanar ve aşkına karşılık bulma umuduyla bir mesaj atar. Zamanla mesajların ardı arkası kesilmez ama bir gün kaderin oyunu gün yüzüne çıkar ve aralarında ki kırmızı ip dolanmaya başlar. Yasemin kendini bu aşka o kadar çok kaptırmıştır ki çevresinde olup biten hiçbir şeyden haberdar olmaz. Belki de hiçbir zaman kopmayacak olan kaderin kırmızı ipi bu sefer bizi yanıltmıştır. 🎀 İg/birvaveylaa1 Tt/birvaveylaa Wattpad/birvaveylaa

Elif gibi bu dar-i Dünya`da dimdik ayakta duran sadece Allah Teala`nın huzurunda acizliğini gösteren bir kul. Elif ; Tek başına Anne olmaya hazırlanan 25 yaşında bir kadındır. İslam`ın gerekliliğini elinden geldiğince yerine getirmeye çalışan birisidir. ### Musab ; mesleğinden kaynaklı olarak da sert duruşlu ama içi merhametli 32 yaşında bir baba ### Bizim şer sandığımız bir durumda ne hayilarlar gizli. İmtihanda bu işte o şer ile karşılaştığında sabredicekceksin ve onun sonucunda sukrediceksin. Teslimiyet... İtmînân kelimesinin sözlük anlamı, sıkıntıdan sonra sükunete ermek, karışıklıktan sonra düzelmek şeklinde ifade edilebilir. Kur`an`da isim ve fiil olarak hemen on üç yerde geçen bu kavram, kalp ve gönlün bir şeye güvenip bağlanması ve bu güvenle huzura ermesi demektir.