Asker & Eski Asker Gözlerimi gözlerine diktim. "Süsünden eksik olmuyorsun be kızım," dediğinde gözünün içi gülüyordu. "Yine hangi makyaj veya takı. Söyle güzelim. Söyle çünkü bunları bir tek senin için yaparım." Yüzümde tebessüm yer edindi. "Bana mermi verir misin peki?" Bir hata her iki hayatında sonu olmuştu . Kitabı yüzde yüz seveceğinize o kadar eminim ki. Okumadan bırakmayın

Hiç yazdığınız cümlelerden dolayı pişmanlık hissettiğiniz oldu mu? Her zaman kelimelerin gücüne inanan biriydim. Yazarlığı sevme sebeplerimden biri buydu. Bu dünyanın içine düşene kadar dikkatli biri olduğumu düşünüyordum. Konuşurken kullandığımız kelimelerin önemi de bununla aynıdır. Şimdiye kadar altı kitap yazdım. Bir gün, yazdığım kitaplardan birinin içine hapsolacağımı hiç hayal etmemiştim. Eğer bu hayatı ben yazdıysam, uyandığım hayat benim sayılır mı? Cumhuriyet Döneminde annemden babama, hatta beni istemeye gelen Cihan Paşa ve ailesine kadar herkesi yazan ve olay örgüsünü oluşturan kişi ben olduğum için yaşadıklarım gerçek dışı geliyordu. Hangi hayatımın hayal olduğunu sorgularken, hayatımdaki insanların karakterini tek bir kalemle belirleyen kişi olmanın tedirginliğini yaşıyorum. Farklı bir seçimin her şeyi nasıl değiştirebileceğini bilmiyorum. Yazarken de farklı bir şey yapmak istememiştim zaten. Kendimi başrolün yerine koyup, ben olsam ben de bunu yapardım demiştim. Yazdığı karakterle bağ kurmayan yazar yoktur. Yazdığım karakterler de az çok bana benziyor. İnsan kendi yarattığı dünyada rahat hissetmeli, öyle değil mi? Ama sorun şu ki: Ben bu kitabı bitiremedim. Yazmayı bitiremeyip yarım bıraktığım kitabın içine hapsoldum. Sonunu bilmediğim bir kitabı nasıl bitirecektim?

Geçmişi Değiştir Gülen Gözler tiyatro oyunuma yetişmek için aceleyle evden çıktım. Az zamanım kaldığı için nostaljik kıyafetimle otobüse bindim. Otobüste bir tek ben vardım ve yol bitmek bilmiyordu. Şoför koltuğuna baktığımda kimsenin olmadığını gördüm. İrkilerek uyandım. Başucumda bana şaşkın gözlerle bakan kişiyi görünce korktum. Çünkü karşımda annemin on sekiz yaşlarındaki hali vardı. “Abla iyi misin?” dediğinde koluma çimdik attım. Hâlâ uyanamamıştım anlaşılan. Peki, en son ne yapmıştım? Hiçbir şey hatırlamıyordum. Ne rüya ne gerçek bilmiyordum. Odada ayna aradım. Aynaya baktığımda yüzümde bir değişiklik yoktu. Daha da önemlisi benim teyzem yoktu. Duvarda asılı takvim dikkatimi çekti. İyice yaklaşıp tarihe baktım. Tarih 8 Nisan 1978’i gösteriyordu. Yaşadığım karmaşaya inanamayarak yatağa oturdum. “Sanırım iyi değilim.” dedim. Annem bana niye abla diyordu? Geçmişe gitmek mümkün müydü ve mümkünse bunu nasıl başarmıştım? 2025 yılındaki hayatımda tiyatro oyuncusuydum. Gülen Gözler tiyatroma gidiyordum. Üstümdeki kıyafetler aynı kostümdü. Daha dün içinde olduğum yıldan hatırladığım diğer şey, babamın annemi ne kadar üzdüğü. Uyumadan önce her zaman, eğer ben olmasaydım belki çoktan boşanmışlardı diye düşünüyordum. Geçmişe dönmenin şaşkınlığını üzerimden attıktan sonra, geçmişe niye geldim bilmiyorum ama yok olma pahasına annemle babamın evlenmesini engelleyeceğim diye düşündüm. Anneme, daha iyi bir hayat yaşaması için kararlarında yardımcı olabilirdim. Bilmediğim çok şey vardı. Bu dönemin insanı olmadığım için diğerlerinin dikkatini çekmem yüksek bir olasılıktı. Ama yetmişlerin sonuna hapsoldum. İyi bir tiyatro oyuncusu olduğuma inanıyorum bu yüzden elimden geleni yapacağım. GÖREV: GEÇMİŞİ DEĞİŞTİR

Ben bir aşiret kızıydım. Kurallar, beklentiler ve "uygun eş adayları" arasında sıkışmış bir hayatım vardı. Ama kalbim mi? O, kitaplarda okuduğum imkânsız aşklara çoktan kaptırmıştı kendini. Yanlış numaraya mesaj atmadım. Mafya babasına âşık olmadım. Ama gidip kendi ellerimle bir üsteğmene musallat oldum. Masal sandım. Klişe bir hikâye yazacağım sandım. Ama hayat, o klişeleri bile aratacak kadar acımasızdı. “En fazla ne olabilir ki?” dedim. Ve her şey, tam da o soruyla başladı.

O BİR YAYINCIYDI BEN İSE ONUN SADECE BİR TAKİPÇİSİYDİM

"Yıldızlara Tutunmak" kitabındaki Fatih Demiray karakterinin hikayesidir.

Masum adı gibi Masum bir rüyanın kurbanı idi. 14 yıl boyunca annesi ile birlikte doğduğundan beri bir deponun içinde tutsak olarak büyümüştü. 15. yaş doğum gününde hiç olmayacak bir gerçekle karşılaştı.....

Baran Tekin, genç yaşta hakim olmuş, adaletin peşinden koşan, derinlikli bir adamdır. Soğukkanlı ve mantıklı kararlar verirken, içindeki duygusal çatışmalarla başa çıkmaya çalışır. Ancak, adaletin doğru bir şekilde sağlanabilmesi için bazen kendini ve çevresini sorgulamak zorunda kalır. Tüm duygularını bir kenara bırakıp sadece doğruyu bulmaya odaklanmaya çalışırken, bazen insanları tanımadığını, olayları yeterince derinlemesine anlamadığını fark eder. Mira Kaygısız ise bir moda tasarımcısıdır; renkli, eğlenceli, her zaman esprili ve zeki. Yaratıcılığı ve mizahi yönüyle hayatına dokunan insanlara ilham verir, ama mesleğiyle olan bağları, modern dünyadaki hayatta kalma mücadelesini de beraberinde getirir. İnsanlarla ilişkilerinde doğal, güven verici ve enerjik olsa da, bir gün iş dünyasında büyük bir değişim ile yüzleşir. Kendi kimliğini bulma yolculuğunda, yaratıcılığı ile ruhunu özgürleştirmeye çalışırken, hayatının yolculuğunda tek başına ilerlemek zorunda kalır. İkisi de farklı dünyalarda yaşar; biri hukuk dünyasında, diğeri moda dünyasında. Ancak yolları kesiştiğinde, birbirlerine olan etkileri beklenmedik şekilde büyük olur. Baran, Mira`nın komik, renkli dünyasına adım attığında, onun yaratıcı bakış açısı ve özgürlüğü, hukuk ve adalet anlayışını sorgulamasına yol açar. Mira ise Baran’ın ciddi ve mesafeli dünyasında, derinlikli bir insan olarak fark edilmeye başlar. "Adaletin Renkleri", doğru ve yanlış, şıklık ve sade bir hayat arasındaki farkları sorgularken, iki karakterin birbirlerini bulmalarını, büyümelerini ve en önemlisi birbirlerinin hayatlarını nasıl dönüştürebileceklerini keşfetmelerini anlatan bir hikâye. İnsanlar arasındaki ilişkiyi, zıtlıkların güzelliğini ve içsel çatışmaların verdiği evrimi konu alırken, mizah ve derinlikli dramayı başarıyla harmanlayan bir hikaye. (Ve Herkesin Kendine Ait Farklı Bir Duruşu Var.)

Esir düşen çocukları kurtarmak için göreve çıkan Atmaca timi ve onun komutanının çocukların olduğu mağaraya girdiğinde karşısında gördüğü minik bir bebek ile değişen hayatları. Gelecekten kesit; "Komutanım, iyimisiniz" diye soran Deliye baktı Ateş. Dilzade kaçıralı 4 gün olmuştu ve hala bir iz yoktu ,yüreği yangın yeriydi ondan bir haber almadıkça yada sesini duyamadıkça, oysa ki söz vermişti. "Değilim Deli değilim!" Diye bağırdı Ateş oturduğu kayanın dibinden kalkıp dört dolanmaya başladı etrafında. "Oğlum ondan bir haber almadıkça deliriyorum, açmı ? üşüyor mu ? Korkuyor mu? Ağlıyor mu? Döküyor mu o incilerini? Vurdular mı ona hiç? Karanlıkta mı? Bulamadıkça bir haber alamadıkça çıldırıyorum bu kalbim ağrıyor abim ruh gibi oldu evin içinde ne yapacağım ben söz verdim oğlum söz verdim geri getireceğim ona dedim daha 4 gün önce konuşturdular beni sadece o gün duydum sesini özledim oğlum çok özledim lan o bebek kokusuna hasret kaldım" diyip dizleri üzerine çöktü elini saçlarının arasından sertçe geçirdi. Delinin de ondan farkı yoktu ya ama yinede güçlü durmak zorundaydı. "Komutanım kalkın ayağa, gerekirse bi dağı karış karış uyumaksızın ararız ama yinede buluruz minik fındık faresini" dedi sesindeki hüzün ve sertlikle... ❗❕‼️ şiddet vs. Vardır sadece taciz tecavüz gibi olaylar yok bilginize ‼️❕❗

Başak Ertunç mezun yks öğrencisidir. Tarihi çok kötüdür bir gün tarih hocasına soru yazmak için sınıf grubundan tarih hocasının numarası yerine sınıf arkadaşına yazar. Bu onların hikayesinin başlangıcıdır. Ahmet Kayaalp, Başağı ilk gördüğü andan beri beğenmiştir ancak hem kendinin aklını hemde başağın aklını karıştırmamak için susmuştur. Onlar susmuştu ancak kader susmazdı onun olayları erteleme huyu yoktur. Onların gerek komik gerek kalp kırıklarıyla döşenmiş yolunda yürümeye var mısınız?

Abimin arkadaşı konulu mahalle kitabı. --- Tehlikenin ve Tutkunun Dansı Abisinin arkadaşına dört senedir aşık olan Ahu. Küçükken verdikleri sözü unutmayan on üç senedir Akasya altında bekleyen Baran. Kendisinden nefret ettiğini düşündüğü için Baran`a anonim olarak yazan Ahu karşılığını alacabilecek mi? Arkadaşının, kardeşine aşık olan Baran, Ahu`dan kaçtıkça ya daha çok yakınlaşırsa? (Kurgu tamamen bana aittir.)

Astsubay Kıdemli Başcavuş Tuğra Duman, Türk Silahlı Kuvvetleri’nin seçkin bir birimi olan Pençe timinin yardımcı komutanıdır. Görev, sınır ötesindeki tehlikeli bir terör hücresini etkisiz hale getirmektir. Ancak operasyon sırasında Tuğra, gizemli bir şekilde ortadan kaybolur. Tim, Tuğra’sız dönmenin acısını ve şaşkınlığını yaşarken, Tuğra ise kendini beklenmedik bir zamanın içinde bulur. Tam 300 sene önceye, İskoçya’ya gitmiştir. Tuğra, hem kendi gerçekliğine dönmeye çalışırken hem de İskoçya’nın gizemli topraklarında hayatta kalmaya çalışır. Bu süreçte zamanın ve mekanın sınırlarını zorlayan aşk, dostluk, gizem, aile ve sadakat hikayesi de gelişir. Hayatının yeni savaşı başlar, bu sefer kılıçlarla...

"O sadece futbolcuların zihinlerine dokunacaktı. Ama biri, doğrudan onun kalbine temas etti..." Galatasaray`da stajyer psikolog olarak çalışmaya başlayan Aden`in işi, kendisine atanan oyuncuları dinlemek ve gözlemleyip en iyi performanslarına ulaşmalarını sağlamaktı. Ama Eren Elmalı`yla ilk göz göze geldikleri an, hiçbir seansa sığmayacak bir hikâye başladı. Gizli bakışlar, söylenmeyen cümleler, kaçarken yakınlaşan iki insan... Bu, bir aşk hikâyesi değil sadece. Bu, kendini tanımanın, birine temas etmenin ve kaçmaktan yorulan iki ruhun hikâyesi. Yavaş yavaş... Sessizce... Derinlemesine... Ve bu da tüm büyük hikâyeler gibi... Gizli bir pasla başladı.

Herkes, sıradan bir yaşamın iplerini bellerine bağladığını düşünürken nefes alırken bile çok dikkatliydi. Hiç kimse ne bedeniyle ne de yüzüyle hiçbir şey ifade etmiyordu. Bedeniyle, yüzüyle ya da olduğu sınıfla herhangi bir şey ifade edebilmiş insanlardan da korkulurdu. Bu bedenlerden korkanlar yine bedenlerdi. Ama bedenleriyle korkuyorlarsa fikirleriyle korkmalarına gerek yoktu. Fikir vücuda getirdiği her şeyle çok cesurdu, güçlüydü, bilgeydi. Bir fikri insanın gözlerinde görebilirdiniz, bir kağıtta, bir kalemde, kara bir tahtada görebilirdiniz, fikir herkesin yüzündeki maskede saklanabilirdi. Elini fermuarına uzatıp açabilen, sonra da fikri maskeyle saklamayıp onu, o maskeyle birlikte sunabilenin ise bedeniyle değil, fikriyle kabul gördü.

❗*Yaşanmışlıklardan alıntılarla yazılmış bir kurgudur* Bir ölüm, kaç hayata mâl olur? Bir yetime kaç el sarılır, hangi elin sıcaklığı gerçektir, hangi elin bileğine dikenlerden bir bileklik asılıdır? Kan nereye sıçrar, nerede iz bırakır? Ömür o vakit mi biter? Gönül o vakit mi ölür?

Kimsenin birbirinin arkasından konuşmadığı , herkesin birbirini kolladığı , birlikte eğlendiği, birlikte üzüldüğü , komşuluğun ölmediği, çocukların sabahtan akşama kadar sokakta oynadığı bir mahalle düşünün. Yakamoz Mahallesi .İşte bu güzel mahallenin birde güzel ruhlu bir tarih öğretmeni var : Ahu Yaman. Bu hikaye Ahu`nun hikayesi. Bize katılın, Ahu`nun hikayesini birlikte okuyalım. ____________________________________________________________________________________________________________ ``Bize gelen belgeye göre, Ahu hocanız farklı bir okula tayin edilecektir. Daha fazla karmaşa çıkarmanızı, kargaşa koparmanızı istemiyorum. Lütfen sakin olun ve derslerinizi dinlemeye devam edin. `` Burcu hocanın yaptığı açıklamadan sonra başımı önüme eğmiştim. Sınıfta ilk birkaç dakika süren sessizlik sonrasında Batuhan`ın gür sesi sınıfı doldurdu. ``Başka bir okula tayin edilecek öyle mi ? Ben zaten `` böyle bir hocayı bize nasıl verdiler? `` diye şaşırmıştım. Çünkü biz size göre iyi olan hiç bir şeyi hak etmiyoruz, değil mi? Biz kendilerinden hiç bir şey beklenmeyen çocuklarken o , bize istediğimiz her şey olabileceğini gösteren tek öğretmendi. Bizim için uğraştı. Siz ` liseyi bile bitiremeyecekler , nasılsa bunlardan bir şey olmaz. ` diye tüm kapıları kapatıp çıktığınızda , o bize ışığı gösterdi. `` Sizden de olur dedi. Şimdi bu öğretmeni bizden alacaklarını söylüyorsunuz ve diyorsunuz ki kargaşa çıkrtmayın, sakin kalın ; size inanan tek öğretmeni elinizden alıyoruz ama siz sessizce oturun diyorsunuz, öyle mi ? Öyle yağma YOK! Batuhan`ın tüm sınıfı inleten sesiyle gözümden bir damla yaş aktı. Okulda kalayım ya da gideyim, fark etmezdi artık. Ben başarmıştım , ben bu çocuklara kendi yüreğimdeki umutla yol göstermiştim. Benim çocuklarım başarmıştı artık vazgeçmeyeceklerdi ; kendileri için çabalayacaklardı...

" Biliyor musun?" dediğinde kaşlarım çatıldı. " Neyi?" deyip yutkundum. " Gülüşün güzel." dediğinde nedense utanmıştım bu sefer. Sırıtan taraf yine o olmuştu.

Mezun olduktan sonra bir kafe işleten Nazlı, dükkan sahibinin onu çıkarmasıyla yeni bir dükkan arayışına girer. Bu süreçte çocukluk arkadaşıyla yaşayan Nazlı, arkadaşıyla evden de çıkmak zorunda kalırlar. Böylece yeni bir mahalleye taşınan ikiliyi yeni maceralar beklemektedir. “Tüm muhteşem hikayeler iki şekilde başlar: ya bir insan yolculuğa çıkar, ya da şehre bir yabancı gelir.” der Tolstoy. Bizim hikayemiz de böylece başlamış oldu.

Aile & Asker kurgusu 🪷 Kitaptan küçük bir alıntı⤵️ 🪷 Gözlerime bakmaya devam ederken sordu. “Sen benim kim olduğumu biliyor musun?” kafamı aşağı yukarı salladım. “Abim!” dedim gür bir sesle. “Abimsin sen benim!” Afalladı. Ona, sen uzaylısın desem bu kadar şaşırmazdı hani. “Ne?” dedi. “Nil ben. Kardeşinim!” 🪷 21.08.2024🍭

Alisa, babasıyla ettiği büyük bir kavgadan sonra bir inat uğruna şatafat dolu hayatını bir kenara bırakarak okuluna en yakın mahallede ev tutar. Fakat mahalleye ayak bastığı ilk andan itibaren ne mahalleyle ne de mahallenin abisiyle yıldızları uyuşur. |Mahalle kurgusudur|

"Peki sen, kimsin? Kurt mu, kuzu mu, yoksa ot mu?" dediğinde alaycı bir gülüş dökülmüştü dudaklarımdan. "Ben o sandaldaki çobanım." "Buradaki güçlü kurt değil mi? Çoban bu işin dışında kalmıyor mu?" Başımı iki yana sallayarak çizdiğim resimleri ona gösterdim. Kurt, kuzu ve otu daire içine alarak konuştum. "Bunlar her zaman birbiri içinde çatışır. Çobanın görevini asla bilmez ve umursamazlar çünkü birbirlerinden kaçmak ve avlamakla meşgullerdir. Çoban her zaman hangisinin nasıl bir hamle yapacağını bilir. Kafasında binlerce strateji oluşturur ve hepsini avucunun içine alır."

*SONRADAN EKLENEN NOT* •∆• Arkadaşlar bölüm sıralarına dikkat ederek okuyun lütfen, karışık gözüküyorlar. Bir türlü düzeltemediğim için bu notu ekliyorum. •∆• 0535*******: Ne geri zekalılığımı gördün acaba? Ha hoşaf ha hoş laf ne fark eder? Eşek yine eşek. (03:50) Eşeğin yine eşek olduğu cv`sinde yazıyor olabilirdi. Siz: Eşek yine eşekmiş! Eşek hoşaftan ne anlarmışmış peh, sen önce bi onun hoş laf olduğunu öğren sonra eşeği sorgula angut. (03:51) (Görüldü)

Noksanın anlamı "EKSİKTİR!" Efnan`ın hayatı, hep yarım yamalak, noksan geçmişti. Gencecik bir kızdı, aklı hep çocukluğunda kalmıştı. Gerçi, yaşamak nedir bilmemiş, hayatın en büyük darbelerini, ailesinin "EKSİK" adı altında her defasında yüzüne vurulması ile yaşamış bir candan ibaretti. Onun adı NOKSAN`dı. Lakin yenilgilerinin hayatına dahil ettiği gerçekleri de vardı. `Geçmişin İzi!" Geçmişte yaşattığı gerçeği gün yüzüne çıkarmak isterken, EKSİK`le yolları kesişmişti. Onunla hiç ummadığı bir yolda karşılaşmış ve beraber yolculuk etmeye başlamışlardı. Bir kurşun, onaları birbirine bağlamıştı. Getirdiği gerçekler insanların yalanlarına tabi tutulmuştu. Adım Efnan. Anlamı; Cennette ki güzel gözlü kız demek. Kaderin bana yaşattığı şey... `NOKSANLIK!" Ardımı hiç bırakmamıştı... `Efnan Keleş `Berzan ŞahinKara @Tüm haklar şahsıma aittir. Çalıntı veyahut kopyalama işleminde. Yasal işleme başvurulacaktır.

Sürekli olarak karşına çıkan ünlüye kalbini kaptıran Yasemin yaşananları kaderin oyunu sanar ve aşkına karşılık bulma umuduyla bir mesaj atar. Zamanla mesajların ardı arkası kesilmez ama bir gün kaderin oyunu gün yüzüne çıkar ve aralarında ki kırmızı ip dolanmaya başlar. Yasemin kendini bu aşka o kadar çok kaptırmıştır ki çevresinde olup biten hiçbir şeyden haberdar olmaz. Belki de hiçbir zaman kopmayacak olan kaderin kırmızı ipi bu sefer bizi yanıltmıştır. 🎀 İg/birvaveylaa1 Tt/birvaveylaa Wattpad/birvaveylaa

Her şey asosyal birinin sosyal olma yolunda adım atmasıyla başladı. Birce Satürn`ün tek yerlisi isimli kullanıcı adıyla hikayeler paylaşmaya başlar. Ve bu hikayeler kendisi gibi asosyal olan birinin dikkatini çeker. Sorun bu kişinin mecazi anlamdaki cümlelerinin gerçek oluşundaydı.