Derler ki, herkes kendi hikayesinin başrolüdür. Bu benim için geçerli değildi. Tanıdığım herkesin hayatında bir şekilde merkezdeydim; yol gösteren, tutunan, belki de kurtaran... kendi hayatımda ise sadece digurandım, sesim kısık repliklerim eksikti. Leyla, ailesiyle birlikte küçük ama sıcak bir mahallede yaşamaktadır. Bu hikaye, kendi hayatını bulmak isteyenlere, kendi değerini anlayabilen herkese.

İpek Gökovalı anne ve babasını kaybettiği için seneler sonra yeniden Bodrum`a anneannesi ve dedesinin yanına döner. Lise son sınıfı burada okuyacak olan İpek yeni liseye, yeni mahalleye ve yeni arkadaşlarına uyum sağlamaya çalışacaktır. Türkmen Mahallesi her an bir olaya kapı açan, gır gır ve şamatanın bitmediği bir mahalledir. Herkesin birbirini tanıdığı bu mahallede en önemli unsur herkesin birbirine sahip çıkması ve eğlencenin hiç bitmemesidir. Bodrum Çetesi adını verdikleri mahallenin yaramaz beşli grubu tüm mahalleli tarafından hem sevilen hem de yaka silktiren halleriyle yüreklerinize dokunacak.

Her şey abimin arkadaşı doktor olan Taner yerine abimin arkadaşı olan asker Tanere yazmam ile başladı ִֶָ. ..𓂃 ִֶָ🦋་༘࿐ 𓆝 𓆟 𓆞 𓆝 𓆟 ☼ 𓍼 જ⁀➴ ♡

Kucağımdaki minik, onun uzattığı oyuncaklarla kendince gülüp, mırıldanıyordu. Ben ise sanki yerime çakılmış gibi, otura kalmıştım burada. Tek yaptığım Duru`nun saçlarıyla oynayarak oyalanmaktı. Onu ise ben oturduğumdan beri suratıma baktığını gayet hissede biliyordum. 1 hafta önce duyduklarımın şokuyla ne hiss edeceğimi bilmeyerek, suratına bile bakmıyordum. "Ahu." diye bana seslenmesiyle sadece "hm" dedim suratına bakamazken. Aniden çenemde hissettim parmaklar, kafamı ona doğru döndürdü. Bakışlarını kısaca Duru`ya değdirdikten sonra hayranmışcasına bana baktı. "Bizim de bundanımız olsun mu?" deyip beni hem dumura uğrattı, hem de bedenimdeki bütün kanın yüzüme hücum etmesini sağladı.

Hayatının yalan olduğunu öğrenen ve bir yalanla hayatına giren hayatının aşkı

“Doktor Lavin Kuvan Kulağa Ne Kadarda Hoş Geliyordu Ama 1 Senem Daha Vardı Üniversiteyi Bitirip Tamamen Doktor Olmama Ve Birde Asille Evlenmeme Yani Sanırım” Asil Güray “Savcı Olmak İçin Yıllarımı Vermiştim Fakat Bir Çift Gözün Yargıçlığını Bile Yapamadım Evet Ben Asil Ve Bugün Lavinin Aşkını Çok Net Gördüm Ama Yapamazdım Biz Bu Yola Çıkamazdık.” (Texting Ve Yakınlaşma İçerir)

Kitabın telif hakları bana aittir. Kopyalanması halinda dava açarım. Bilginize. Baştan söyliyeyim. 40.bölüme kadar texting sonra düz yazı. Bunu bilerek okuyun. Sonrasında olumsuz inceleme bırakmayın lütfen. Sıradan bir abi- kardeş ilişkisinden aşka ilerleyen bir tutku. En fazla ne olabilir ki? Sizi içeriye bekliyoruz. Alaz Kara: Giymişsin kısacık elbiseyi.(00:07) Baldırlar çırılçıplak meydanda.(00:08) Göğüsler açıkta(00:08) Sonra niye sinirlerin zıpladı diyorsun.(00:09) Al işte sana asıl nedenlerini yukarıda sıraladım.(00:10) Siz: Sen beni mi süzdün?(00:10) Alaz Kara: Ben seni niye süzeyim kızım?(00:11) Kendine gel.(00:11) Kendin çırılçıplak giyiniyorsun.(00:11) Sonra tüm suç Alazın oluyor.(00:12) Yok öyle yağma.(00:13) Böyle yaparak mahallelinin de ağzına laf verdiğinin farkında mısın?(00:14) İster istemez insanın gözü kayıyor yani.(00:15) Bilerek yaptığım bir durum değil.(00:16) Siz: Giydiğim kıyafet gayet zevkliydi bir kere.(00:17) Sen modadan ne anlarsın ki.(00:18) Ayrıca mahalle ne düşünürse düşünsün.(00:19) Alaz Kara: Dediğim dedik çaldığım düdük.(00:19) Kendi bildiğimi okumaya devam edeceğim diyorsun yani.(00:20)

Bu okuduğunuz normal mahale kitaplarından değildir. Eftalya Sadece İzmir den Antalyaya çekiliş ile bir ev kazandım .Ünüversite için ` de o mahalleye taşındım en fazla ne olabilir ki ev sahibim ? Toprak En fazla seni Antalyaya getirmek için yabancıların giremediği mahalleye , seni hileli kura ile gelmeni sağladım ve Bana aşık olmanı da sağlayabilirim küçük kiracım...

Hayat, arkadaşı Gizemin abisine aşık olmuştur ama hislerinin farkında değildir. Onlara yaptığı ziyaretlerde fotoğraflarda gördüğü adama aşık olmuştur. Bir gün ansızın Gizemin telefonunu karıştırarak abisinin numarasını alır ve olaylar başlar. Hayat: Fotoğraflardan daha yakışıklı bir beymişsiniz. Fotoğraflar aldatıcı derlerdi de inanmazdım. Polat Alemdarım: Telefonumda kayıtlı değilsin. Kimsin ve beni nereden tanıyorsun? Ayrıca benim fotoğraflarım bir yabancıyı alakadar edemez o kadar. Şimdi kimliğini açık etmek ister misin yoksa ben mesleki yöntemlerimi kullanarak seni bulayım mı? Hayat: Kimliğimi açıklamak zorunda mıyım? Sana zararı olamayacak masum biriyim sadece. Etrafında bile dolanamıyorum. Bırak da birazcık olsun senle konuşayım. Hevesimi alayım. Polat Alemdarım: Kızım beni dellendirme. Sabah sabah başıma nerden çıktın ya?

Mahalle kurgusu* Karganın kanat çırpışlarının ardından kulaklara Manolyanın masalı uğuldadı...

Bazı kayıplar sesiyle değil, sessizliğiyle yankılanır. Bir gece... Tek kurşun... Ve iki hayat.. Dağların aslanı komando Aybars Özden canını emanet ettiği bir yemin ile kalbini geride bırakırken Asya bir kaybın sessiz çığlığında sürgündü. Yıllar sonra aralanan kapıda geçmişin tüm acısı sızdığında ikisi de bitap haldeydiler. Yarım kalmış bir sevda, affedilmeyen bir suskunluk, adını bile koyamadan yiten hayaller. Bu, kalbini susturmayı seçenlerle, susarak sevenlerin hikayesi... Bir komando sevdasıdır.. Aybars&Asya

"Bir kere dolanırsan sarmaşığa, ne kalbini kurtarabilirsin ne de aklını..." 🌿🕳️ 📌 Bu eser tamamen özgün bir kurgu olup yazarına aittir. Fikrin, karakterlerin ve anlatımın başka bir kurgu da paylaşılması, kopyalanması veya sahiplenilmesi kesinlikle yasaktır. Emeğe saygı gösterin.

Bir orman kadar derin, bir güneş kadar yakıcı. Birbirine hayat bulmak o kadar kolay olabilir miydi? Biri güneş kadar yakıyor, diğeri ise güneşe huzur veriyordu. Bir güneş ile bir ormanın bütünleşen aşkı gerçek olabilir miydi?

Mahalle kurgusudur. Cezaevinden yeni çıkmış Koray`ın ve Gülbahar`ın imkansız aşkı.

Alin, Kiraz çiçeği mahallesinde kendi halinde yaşayan bir kızdır. Ancak bu sade yaşamı, mahalleye geri dönen arkadaşının abisi Kılıç ile bozulur. Bazen bir salıncak, bir kıvılcımı doğurur. … Şimdi izninizle size soruyorum. Siz de bizimle salıncağa binmek ister misiniz? Unutmayın, salıncaklar sadece mutlu etmez. Aynı zaman da yakar. Öyle bir yakar ki mutluluk duyarsın alev almaktan. Ta ki kül olana kadar. …

Zaman herşeyin ilacıdır...

Bir kızın kalbindeki aşk, farkında olmadan büyür... ama çocuk başka bir yolda yürümektedir. Zaman, aksilikler ve duygular onları yeniden karşı karşıya getirir."

Hava kararmış, sokak lambaları yeni yanmıştı. Yorgun argın kendimi balkona attım, soğuk havayı içime çekip zihnimi boşaltmak istiyorum. Gözlerim istemsizce, karşıdaki sokağın köşesindeki elektrik tellerine takıldı. Üzerlerindeki o eski püskü, rengarenk ayakkabılar, rüzgarda hafifçe sallanıp duruyordu. Onların bu dağınık ama bir o kadar da sokağa bambaşka bir hava katan, güzel görüntüsünü seviyordum. Tam o sırada, aşağıdaki sokaktan gelen seslerle kulak kesildim. Koşan ayak sesleri, ardından boğuk sesler ve nefes nefese kalmış bir fısıltı... Hızla balkon duvarının arkasına sindim, görünmemeye çalışarak aşağıyı dinledim. Bir grup adam, birini köşeye sıkıştırmıştı. Yere düşen adamın sesi titrek ve çaresizdi. "Abi...Abi... Ne olur...Özür dilerim...Yemin ederim ben yanlışlıkla girdim bu sokağa, inan ki hiçbir şey yapmadım!" Diğer adamların sesleri yükseldi, öfkeyle bağırıyorlardı. "Yanlışlıkla mı, o zaman niye bizi görünce at gibi koşturmaya başladın?! Kime yutturuyorsun lan sen bunu! Ne halt ediyorsun bizim bölgemizde?!......Cevap ver lan ****!" Ardından boğuk bir çarpma sesi, küfürler ve yumruk sesleri yükseldi. Adamlardan biri, diğerini duvara doğru itti. Yere düşen bedenin sesi yankılandı. Darbeler ardı ardına gelmeye başladı. Karanlıkta, gölgelerin içinde ne olduğunu tam seçemesem de, birinin fena halde dövüldüğünü anlamıştım. Yalvarışlar, inlemelere dönüştü. Bedenim buz kesti. Nefesim boğazıma düğümlendi. İçime yayılan soğuk ürpertiyle titredim. Ne oluyor? Bu insanlar kim? Neden birbirlerine saldırıyorlar? Kafamda milyonlarca soru dönüyordu ama hiçbirine cevap bulamıyordum. Sadece saf bir korku vardı içimde. Korkudan dizlerimin titrediğini farkettim. Hızla içeri girmek için balkondan döndüğümde, ayağım bir şeye takıldı. Küçük, toprak bir saksı... Saksının yere devrilirken çıkardığı korkunç gürültü, gecenin sessizliğini yırtıp geçti. Aşağıdaki sesler anında kesildi. Nefesimi tuttum.

Başarılı bir veteriner olan Mavi, Ayvalık’ta bir veteriner kliniğinin başındadır. En yakın arkadaşı Lara ve Buğra ile güzel ve imrenilecek bir dostlukları vardır. Birkaç yıl önce bir haber bile vermeden başka bir şehire okumaya giden Toprak, yeniden doğup büyüdüğü şehir olan Balıkesir’e döndüğünde onu neler bekleyecektir? Çocukluğunun aşkı Mavi, eskiden tanıdığı kadın mıdır? Mavi’nin Toprak üzerinde bıraktığı etkiler hala dün gibi taze midir?

Yıllar önce yanlış adamı seçmenin bedelini, bugün baba evine elinde küçük bir çocukla dönmek zorunda kalarak ödüyordu Bahar. Anne babasını dinlemeyerek komşularının oğlu Serdar`la değil de, Kendi seçtiği adamla evlenerek en büyük hatayı yapmıştı zamanında. Şimdi nedamet vaktiydi genç kadın için, şimdi maziye dönme vaktiydi... Giderken son gördüğü de, döndüğünde ilk bulduğu da yine Serdar olacaktı. Artık savaş pilotu, binbaşı F-16 Çelebi olan Serdar...

• “Karadeniz’in hırçın rüzgarları arasında, geçmişin karanlığıyla mücadele eden iki yabancının hikayesi… Yılgı ve Arzen, çaresizlikle umut arasında sıkışmış hayatlarını, anlaştıkları bir evlilikle yeniden şekillendirmek zorundadır. Aşk, dram ve macera dolu bu yolculukta, her adımda gizlenen sırlar ve düşmanlar onları beklemektedir.”

Kaderi birdi onların. Daha ilkokul çağında vuruldu Kaya Saygıner o yanağında iki koca çukur taşıyan ela gözlü kız çocuğuna. İki inatçı keçiydi onlar ne birbirlerinden vazgeçer ne de bir araya gelirlerdi. Büyüdüler, birbirlerinin en büyük zaafları oldular. Hatalar yaptılar. Yalanlar söylediler. Birbirlerine hasret kaldılar. Aşklarından yanıp tutuştular. Ama kaderleri birdi işte onların. Eninde sonunda dönüp varacakları liman yine aynıydı. Ya kabullenecekler ya da yüreklerini kavuran ateşte kül olup sonsuzluğa ereceklerdi.

-Caddelerde rüzgar,aklımda aşk var- “Nilüfer’in Caddelerde Rüzgar şarkısını hep severdim. Sözlerindeki hüznü, caddelerde yürüyen bir rüzgar gibi hissederdim. Ama o akşamüstü… yağmur sessizce yağıyordu, rüzgar yoktu.” Nilüfer Akça, elinde kahvesiyle pencere kenarında oturuyordu. Şehrin ışıkları ıslak kaldırımlara yansıyor, karşıdaki bakkalın neon tabelası arada bir titriyordu. Yağmur, sanki bütün gürültüleri susturmuştu. Tam o sırada, camdan dışarı bakarken gözleri sokak tabelasına takıldı: “Rüzgar Sokağı”. Yıllardır önünden geçtiği bu sokak, o gün ona farklı gelmişti. Belki de birazdan hayatına girecek adamın adını taşıdığı için…

" Doğru sen herkesi gördün, kalbinde herkese yer vardı da bi bana yoktu , söylesene cemre hiç mi sevemezsin beni " Kitabımın her hakkı saklıdır, konunun kapağın ve ismin uygulamada olmadığı bir kitap, Herhangi bir çalıntı da gerekli olan herşey yapılacak. ... "Sarı saçlarına deli gönlümü bağlamışım çözülmüyor " İki gencinden sesi bu ana kadar çıkmıyordu fakat adam türkünün bu sözlerini genç kıza bakarak devam ettirmişti, görsün istiyordu içindeki sevgiyi, "E-emir ab-"genç kız şuan ki bulundukları durumdan fazlası ile rahatsızdı, korktuğu şeyin başına gelmesini istemiyordu. "Görmüyorsun değil mi, Şu kalbimin senin için nasıl attığını görmüyorsun! "Genç kız duydukları ile korktuğu şeyin başına geldiğini anlamıştı, abisi olarak gördüğü hatta mecbur kalmadığı sürece bir araya gelmedikleri adamın onu sevmesinden korkuyordu. " Doğru sen herkesi gördün, kalbinde herkese yer vardı da bi bana yoktu , söylesene cemre hiç mi sevemezsin beni "genç kız düşündü sevebilir miydi ki? Hiç bir zaman böyle bir soruyu kendine sormamıştı , şimdide sormak istemiyordu... Evet burası Gülce mahallesi;bir mahalle düşünün eskiden olduğu gibi sıcacık bir mahalle. Oğluna kız arayan, dedikoducu teyzelerin, delikanlı erkeklerin olduğu, mahallenin genç ve güzel kızları, küçük çocukları ve herkoşulda iyi günde kötü günde birbirinin yanında duran bir mahalle burası GÜLCE MAHALLESİ iyi yönlerinin olduğu gibi çoğu aşkların yarım kaldığı bir mahalle..

"Buse`m." dediğinde bakışlarım gözleri ile kesişti. Bana farklı bakıyordu. Nefesi yüzüme çarptı. "Demir ab-" sözümü yarıda kesti. Bir eli saçlarıma dokundu. "Bana her abi dediğinde yanıyorum, yapma." Duyduğum itiraf ile yutkundum. Bacaklarım, ellerim ve kalbim titremeye başlamıştı. Benim için büyük bir itiraftı. "Demir." "Söyle Buse`m" "Doğru değil." ~~~🌕~~~ "Neden bunu bana yapıyorsun?" "Ne yapıyorum?" dediğimde dudaklarını dudaklarıma sürttü. Tam buraya bayılabilirdim. Nefes alamıyordum. "Beni deli ediyorsun mоя лунная красавица" (Beni deli ediyorsun Ay Güzeli`m) Anlamadığım bir dilde birkaç şey daha söylemişti. Ne söylediğini merak etsem de soramadım. Onu deli ettiğimi söylüyordu. Kalbim heyecanla kasıldı. "Gözlerin benim yaşama sebebim. Bana bakmadığı her an cehennemi yaşıyorum." ~~~~ Instagram: kitap_blog.ss3 Instagram: ayguzeli_07