Bazı kapılar tesadüfen çalınmaz… Kalplerin ayarladığı bir saati vardır. Arya Altunay, üniversite için taşındığı şehirde, geçmişini geride bırakmaya çalışan genç bir kız. Yeni evi, yeni umutları… ama her gece yan daireden gelen gitar sesi, içini garip bir hisle dolduruyor. Sessiz, gizemli ve uzak… Mavi Solmaz. Mavi, kimselerle konuşmayan, geceyle dost olmuş bir çocuk. Notalarında sakladığı geçmişi, kimsenin bilmediği yalnızlığıyla duvarların ardında yaşıyor. Ta ki bir gece, yanlışlıkla Arya’nın kapısını çalana dek. Bu sadece bir yanlışlık değil… İki yalnız ruhun birbirine dokunma anı. Bir kapı aralandı. Bir şarkı başladı. Ve aşk, tam da olması gerektiği yerde doğdu: duvarın öteki yanında. 💛

Yağmur gibi bastı aniden Karşıma çık yine tesadüfen Bul beni bul bi` neden Gir kanıma tutuştur beni yeniden Sensizliği ezberledim ama Senin adın ezberbozan Zoru görünce saklandığım duvarlar Sana gelince yerleyeksan

İnternetten kitap siparişi veren Alin dolandırılması üzerine gitarı sipariş ettiği numaraya yazar ama karşısındaki satıcı değil bir jet pilotudur.

Eli hızla havaya kalkarken çenemi kavrayarak yüzünü yüzüme yaklaştırdı. Parmakları çenemi acıtıyordu. Gözleri durmadan öfke kusuyordu. Gözlerim yüzünün her bir santimetrekaresinde dolanıyordu. Ne dizimdeki acı ne de dudağımdaki sızlama hissi beni etkiliyordu. Ellerim, çenemi tutan eline sarılmamak için duvardan destek alıyordu. Kahverengi gözleri simsiyah gözlerime bakıyordu. Çenemdeki elleri sıklaştırırken bedenimi duvara çarptı. Gözlerimi birkaç snaiye kapalı tuttum. Bedenim zonkluyordu. Vücudum yeterince darbelere maruz kalmıştı. Acım, bedenimin duvara çarpması yüzünden değildi. Acım sevdiğim adamın bana bunu yapmasıydı. Kalbimden binlece haykırış kopuyor, ben konuşamıyordum. Sevdiğim adamın gözleri, gözlerime işkence ederken dudakları yavaşça aralandı. "Benden uzak dur!"

Herkesten uzaklaşmak isteyip balkonunda şarkı söyleyen Tanem Ezgi, insanlara daha çok yakınlaştığının farkında olsa da, her gün şarkılarını dinleyerek ona yaklaşan Barış`tan habersizdir. ↯↯↯ "Çok güzelsin Tanem. Gördüğüm en güzelsin. En güzel kız, en güzel insan ya da kalbi en güzel olan demiyorum. Sen en güzelsin. Hepsinin en güzeli." Yeşilleri yüzümde dolaşırken yutkunarak devam etti. "Ama bensiz güzelsin Tanem. Benimle olan, benimle ilgili olan hiçbir şey güzel olamaz ki..." Bakışlarında bariz bir üzüntü vardı. Bunları demeyi istemiyordu, benden ayrılmak istemiyordu ama kendini buna zorunlu tutuyordu. Ona, onun kötü olmadığını söyleyen olmamıştı. Ellerimi uzatıp iki yanına yorgunca düşmüş ellerini tuttum. Gözlerimi, içinde kaybolduğum ormanlarına sabitleyerek en yumuşak ses tonumla konuştum. "Ben güzelim, değil mi?" Başını salladı onaylarcasına. "Benim kalbim seninle, ruhum seninle, her şeyim seninle, Barış. Ben güzelsem, senin varlığından önce değildim. Beni güzel yapan sensin, senin bakışların, senin sözlerin. Seninle olan şeylerin güzel olmadığını düşünüyorsan eğer, içinde senin olduğun kalbim de kötüdür. Ben çirkinimdir." Hâlâ tereddütlü olduğunu görünce son kozumu oynadım. "Hâlâ kötü olduğun konusunda ısrarcıysan, bırak, kötü ol gitsin. Biz de beraber kötü oluruz. Çünkü bizim kötülüğümüz, iyiliklerden daha güvenilir." Bu sefer ellerindeki ellerimi o kavradı ve beni kendine çekerek sıkıca sarıldı. Kokumu derince soluduğunu hissederken duygulu, yoğun bir sesle fısıldadı. "Sessiz hayatıma ses olduğun için teşekkürler ederim. Bir Tanem..." ↯↯↯ Kitap kapağı-Ben Bütün hakları saklıdır!

Yetenek yarışmalarından sahne ışıklarına, dostluk ve ihanetin iç içe geçtiği bu yolda, Açelya, Sevilay, Esila ve Leyra müzik dünyasında kendilerine bir yer açmaya çalışırken, asıl soruyla yüzleşecekler: Hayalleri için her şeyden vazgeçmeye hazırlar mı? 4 Yapraklı Yonca kitabında; Açelya, Sevilay, Esila ve Leyra`nın bu tutku, umut, aşk heyecanına gelin siz de ortak olun.

Çiçek babasıyla büyüyen ve annesinden nefret eden bir kızdı. Abilerini ve kardeşini tanımayan çiçek babasıyla mutlu yaşıyordu. Bir süre sonra annesi abileri , yeni evliliğinden olan kızıyla ortaya çıkar ve çiçeği derinden yaralar. Okula yeni transfer olan Kartallar ise büyük bir yer edinmiştir. Çiçek ve Kartal birbirine aşık olacak ve acılarını birbiri saracaktır. Romantiklik, acı ve komedinin olduğu kitaba hoşgeldiniz.

Üniversite için taşındığı yerde, o bölgeyi yöneten mafyayla düşman olan bir kızın hikayesi... Üniversite için yeni bir şehre taşınan ve şeytanların arasında yaşadığını bilmeden sadece hayatını güzelleştirmek için çalışırken şeytanların elebaşına aşık olan bir kız, Güneş... Şeytanların arasında yaşayan o meleği fark eden ve diğer şeytanlardan korumak isterken düşmanı olan o meleğe aşık olan şehrin sahibi, Savaş. *Şeytan ve melek tasvirleri sadece betimleme için kullanılmıştır, hikaye fantastik bir kurgu değildir.

Terzi Kadının Müzisyen yabancıya olan hislerini dinlemek ister misiniz?

Hayatı boyunca koca bir yalan ile yaşadı. Gerçekler yüzüne bir tokat gibi çarptığında ise herşey için çok geçti. İnanmak istemiyordu, nefretin ardında yatan gerçek çok acımasızcaydı. Geçirdiği kazada ise işitme yetisini kaybederek hayallerine veda etti. O artık eski Ezel değildi, yeni hayatına alışmak zorunda bırakılarak tüm hayalleri elinden alınan bir kızdı. Ezel Akar, 18 yaşında geçirdiği kaza sonrası işitme yetisini kaybederek gitarist olma hayaline veda etmek zorunda kalan genç bir kız. Evren grup üyelerini tekrar bir araya getirmek için açmış olduğu CODA MÜZİK COMPANY`in CEO`su Karan Demir. Babasının sahne aldığı konserde gördüğü küçük kız ile seneler sonra yolları tekrar kesişir. Ezel hayalleri için yepyeni bir sayfa açmaya hazırdır Karan ise o hayalleri gerçekleştirecek kişidir. ################### "SEN HAYALİN İÇİN ÇIKTIN BU YOLA, BENDE SENİN İÇİN..."

055********: Bir gün beraber rap dinleyeceğiz. 055********: Aklıma seni getiren cümleleri bu sefer sen yanımdayken dinleyeceğim. 055********: Ve sana bakacağım o cümlelerde. 055********: Gülümseyerek... Alkım: Güzel hayal. Alkım: Gerçekleşeceğinden nasıl bu kadar eminsin? 055********: Umudumu yitirmiyorum sadece. 055********: Umudumun kırıldığı zamanlar oluyor elbette ama, 055********: Kırıldığı yerden toplamaya çalışıyorum.

"Müzik en duygusal şiirleri bile bir dans parçasına çevirebilecek güçtedir." Hayatının en ağır günlerinden birini yaşadıktan altı yıl sonra yeni hayatına sil baştan başlayan Lavinia iki arkadaşıyla birlikte inşa ettiği küçük ailesiyle günlerini sokak sanatçılığı yaparak geçirirken sosyal medyaya yüklenen bir videosu hayatını da hayatındaki insanları da tamamen değiştirecektir. "Geriye bakıp düşünüyorum da... O video başka birinin olsa hayatını cennete çevirebilecekken benim hayatımı cehenneme çevirdi."

"Şeytan kibri sayesinde kendi cehennemine sahip." Ruhum, dileklerine kelepçe vurulmuş kalbime ilmek ilmek diktiğim umudu aşk uğruna debelendiği o yolda bedenimi ardında sürüklerken söküyor. Yitirdiğim duygular yerine geçen o sızıya anlam veremeyecek kadar çocuk. Fakat ben sağa sola vurulan o hırçın denizin ortasında, dalgalarının esaretinde duruldum. Hani insanın pes etmemesi gereken bir yerde, düşmekten korkarken sıkı sıkıya dayandığı elleri tutmaz ya... Tam o yerdeyim... Dudaklarım, zehirli derisini içime soyup kamburlaşmış besteleriyle ortaya koyuyor hüznünü. Göz yaşlarımın daldığı çukurlar, ahımın verem gibi dağıldığı acıyla doluyor. Serzenişlerim, sesizliğimin ucuna düğümlenmiş güfteler. Susuyorum ama konuşmanın bile acı verdiği bir yerdeyken... Sonunda uyanarak kaçamadığım kabuslarım var; onlar rüyalarla gerçeğin arasını bağlayan kanlı bir ilmek. Bitmedi. Bitmeyecek. Fakat son notalar bunlar... "Neydi bu?"dedi arkamda kalan karanlığın içinden acı bir ses. Parmaklarımı usulca çektim piyanonun tuşlarından. Az önce içimde olan tüm kötü hisleri ezdiğim parmaklarım, yanaklarımı sildi usulca. Kurumaya layık görülmemiş tuzlu dudaklarımda hafifçe gezdi dilim. Göğsümün ortasına oturan derin bir sızıyla cevap verdim; "Dolendo..." *** Çaresi olmayan bir verem gibi bulaştı aşk ikimize de. Sessizliği toplu ve acımasız bir kıran gibi vurdu geçti hepimizi. Şifası onun dudaklarından içilmiş lakin benim mideme inmiş bir yudum meydi. Durdukça yıllanan, yıllandıkça tatlanan kan kırmızı bir mey...

Hiç, kendinize aykırı içinizdeki kişiliğinizden dolayı sahtekar gibi hissettiniz mi? Ama onun içinde değildi. Onun iki tane hayatı var. Biri asla tanınmaz diğeri kesinlikle tanınır. Biri sevmez sevilmez, diğeri çok sever sevilir. Önce kendi benliğini sonra da içindeki harareti dindirmek için "mantıklı insanları" öldürmeye başladı. "Hataya mahal yok" demekten hatadan başka bir şey bulunmaz oldu. Ve bu hatalarla hikayesine istemediği karakterler sokuyor. O, sevmez sevilmez. Peki ya öldürdüğü kişiliği? Kalbine gömdüğü kişiliğini bir başkası çıkartmaya başlayınca aklı allak bullak olur. Ama o, hani sevemezdi? İşte bu yüzden bu hikayeye şans verin derim. (Kendimce bir şeyler deniyorum. Bir cinayet hikayesinde gerilim ve dramdan başka şeyler de olması gerektiğini düşünüyorum. kafa yormalık sadece cinayetten ibaret olmaması taraftarıyım) Kısacası eğlenmenize bakın:)

-Gitarınla bir şey çalsana, ben de dans edeyim. -Ne çalmamı istersin? -Hangi şarkı beni, sana hatırlatıyorsa.

Aslı Asrın Deniz, henüz hayatının baharında; kendi kendine şarkılar söyleyen ve sosyal medyada söylediği şarkılarla ünlenen genç bir kızdır. Onun yaşadığı hayata imrenen ve dışarıdan ne kadar güzel bir hayatı olduğunu düşünen insanların bilmediği şey ise, Aslı`nın ne kadar ölümcül bir hastalığa sahip olduğudur. Yaşamayı çok seven ama ölmek için gün sayan Aslı`nın tüm hayatı, günün birinde hayranı olduğu müzik grubunun solisti Emir Alp`in kendisine atacağı tek bir mesajla değişir. Not: Kısa ama duygu yüklü bir kitap olacak. Masum bir aşk hikayesi okumak isteyenleri kitabıma beklerim :))

Abisini şehit vermiş bir kız kendine yeni hayat kurmaya çalışırken, kader en çok korktuğu ve istemediği bir aşkı karşısına çıkarır. Ne olduğunu anlayamadan askerlerin arkasından daha uzun biri ortalarından çıkarak karşıma dikildi. Bu karşı komşum Fırat`ın ta kendisiydi öylece durmuş bana bakıyordu, sonradan fark ettiğim şey elindeki silahı ve kaskıydı. Ulan adam askerdi ve ben bunu yeni öğreniyordum şok içinde adama baktım, "ben Kıdemli Üsteğmen Fırat Ateşoğlu, Umay hanım konserinizi iptal etmek durumundayız. Bomba ihbarı var." Demesiyle olduğum şoktan çıktım.

"Gerçeklik, yalnızca gördüğümüz değil, inandığımız yerdir. Ve ben, artık inandığım yeri bulmaya kararlıyım.” Adeline Ravenshade, hayatının en karanlık anlarında, kaybolmuş bir parçayı bulmaya karar verir.Beklemedik bir anda kendini Hogwarts’ın alternatif bir versiyonunda bulduğunda, dünya daha önce hiç olmadığı kadar yabancı ve aynı zamanda tanıdık gelir. Ancak bir fark vardır: Draco Malfoy. Soğuk ve kibirli biri olarak tanıdığımız Draco, burada içsel bir yalnızlık içinde kaybolmuş, geçmişin ağır yüklerini omuzlarında taşıyan biri haline gelmiştir. Adeline’in ailesi -Adeline dışında- işitme engelli olduğu için, onun dünyası hep sessizliğe dair bir hüzünle doludur. Onlarla kurduğu iletişim işaret diliyle olsa da, en derin duygularını yalnızca müzikle ifade edebilir. Gitar, ona neyi kaybettiğini ve neyi aradığını anlatan tek ses olmuştur. Adeline, içindeki yalnızlıkla baş etmeye çalışırken, Hogwarts’ta karşılaştığı Draco, bir yanda ona güven verirken, diğer yanda karanlık bir sırrın parçası olur. Zamanla, Adeline bu evrenin eksik olduğunu fark eder. Hogwarts, sadece fiziksel olarak değil, ruhsal olarak da yaralıdır. Anılar silinmiş, kişilikler kaybolmuş, gerçeklik kendini unutmaya başlamıştır. Her şeyin bir parçası eksik, sanki dünya parçalanmış gibidir. Adeline, bu bozulmuş dünyayı düzeltmek için mücadele ederken, Draco’nun varlığı hem en büyük zayıflığına, hem de en güçlü dayanağına dönüşür. Sonunda, Adeline’in karşısına bir seçim çıkar: Her şeyin düzelmesi için Draco’dan vazgeçmek ve bu dünyayı eski haline getirmek, ya da bu yeni dünyanın kalbini, onunla birlikte yeniden yazmak.

Novalee gerçek adıyla OKynaus Dünya ailesinin zoruyla bir ablası ile bir grup oluşturmuş ve o grupta şarkı söylenmeye zorlanmıştır. Ve bir gün ablasının ona fırlattığı yastıkta bir katile gelen mektubu buldu. Şimdi işbirliği yaptıkları Atlas ve onun kardeşi Yeliz ile bu katili bulmaları gerekiyordu. Ya o katili bulacaktı ya da ölecekti. Seçim tamamen onundu.

Eşsiz bir müziğe sahip inzivaya çekilmiş yaşlı bir adam, her ne kadar canı gönülden müziğini çalmak istese de yedi notadan fazlasını çalamaz. Müzik güzelliği ile doğayı değiştirme gücüne sahip olduğundan dolayı onu çalmaktan kaçınır. Son bir kez müziğini sonuna kadar dinlemek isteyen bu yaşlı adamın hikayesidir.

Pembe gezegende yaşayan bir müzik grubunun başına gelen fantastik olaylar anlatılmaktadır.

"Ağabey!" Sesimde ki yakarışı duymuş muydu? Ona olan muhtaçlığımı görmüyor muydu? Ona yalvaran sesimi duyduğunu kasılan sırtından anlamıştım. Siyah gömleğinin ikinci bir deri gibi sardığı gövdesinde ki kaslar gerilmişti. Bir umut besledim dudağımın kenarında. O umut salisesinde filiz verdi. Ama ağabeyimin sekteye uğramayan adımları onu benden uzaklaştırdıklarında, zalim bir canavar hayata tutunmak için fazlaca mücadele eden filizi kökünden söktü. Benden o kadar uzağa fırlatmıştı ki, artık ona ulaşmam imkansızdı. Ben onu çok seviyordum, o da beni sevsin istiyordum sadece. Çünkü ağabeylerin kanatlarının altı, küçük kızları bütün kötülüklerden muhafaza eden o mağaraydı. Hıçkırıklarım çaresizliğimin resmiydi. Onun kopyası olan siyah gözlerimden sicimle inen gözyaşlarımı elimin tersiyle sildim. "Ağabey," diye hıçkırdım. "Ağabey ben seni çok seviyorum!" "N`olur bana sırtını dönme!"

Yaşarken, hayatın size sürekli şaka yaptığını zannettiğiniz bir çeşit simülasyonun içerisinde bulursunuz kendinizi. Benim yaşadıklarım ise, reddemeyeceğim, beni nefessiz bırakacak, hatta hafızamı kaybetmeyi bile feda edeceğim kadar gerçekti. Ben 8 yaşımdayken büyümüştüm. Ben henüz 8 yaşımdayken, çocukluğumu annemin ardında bıraktığı haykırışlarının arasına gömmüştüm. Ben belki de hiç çocuk olmamıştım. Çünkü hayat böyledir. Hayat, ince bir ipin üzerinde yapılan bir akrobasi gösterisi gibidir bence. Güvensiz, tehlikeli, etraftan duyulan, akıl almaz fısıltılar. Silah sesi, siren sesleri, küçük adımlarla annemin başucuna gidişim ve dışarıdan çarpılıp kapatılan kapı... Ellerime annemden bulaşan kırmızı bir boya. Kan değil, kan olmaması gerek. Kan... değil. ♡ "Zihnimdeki sesleri susturmak için kendi gürültümü yarattım."

Kadınların yıllardır konuşmadığı bir dünya düşünün. Eğer bir kadın konuşursa ses emiciler gelir ve o kadını öldürüp üstüne sesini çalarlar. İşte benim yaşadığım dünya tamda böyle. Ses emiciler bizi öldürücek diye yıllarca konuşamayan kadınlardık fakat bir gün... Bir gün yanlışlıkla konuştum ve herşeyim değişti... Ben kimmiyim? Ben Beste Yağmur Nihal daha insan olup olmadığımı bile bilmeyen bir kız çocuğum. Benim şarkım nasıl başlıcak bilmiyorum ama sonunu şimdiden tahmin edebiliyorum...

Ölüm onları bir araya getirmişti. Aralarında koca bir mezar varken mutlu olamazlardı.