Bazılarımız birilerinin hatalarından doğan zavallı varlıklardır. Bu hayatın en büyük trajetiside ; ne yazık ki hatalardan doğanlar birer zincir halkası gini başka hataların göz bebeğidir.. İncilerin istiridyeleri olurdu, peki ben nasıl istiridyesiz olabiliyordum. Boş vermem gerek bu soruyu. Bir istiridyeye ihtiyacım yok benim, nede olsa inci etrafını sert kabukla sarmıştı. Savrulurdu, yıkılmazdı. Yok olursa ise izi kalmazdı geriye. Ama yok olmadan önce kasıp kavururdu. İnci Naz öyle yapar çünkü... her zaman.. 🪡 İnci Naz Ruaan 16 yaşında babası tarafından istismare uğramış bir kadın ve babası ile arasındaki adaleti yerine getirmek için savaşan biri... Kurgu +18 içerikler içeriyor rahatsız olanlar lütfen bakmasın. Buyrununuz effenimmm♡♥︎♡ Keyifli okumalarr

Psikolog okuyan Nur Nezirvan,abisinin hatası yüzünden hiç tanımadığı ve en güçlü ağalardan biri olan Kemal Aslanoğlu ile evlenmek zorunda kalır. Bakalım gidiş hatları iyi mi olacak kötü mü?

Tanımadığı bir çocuğa yazar ve yazdığı çocuk onun karşı apartmanında oturuyordur. İkisi de birbirinden habersiz, kaderin onlar için yazdığı gerçeğe gidiyordu. Bakalım birbirlerini nasıl ve ne şekilde tanıyacaklar?

Ön söz Annesinin vefatından sonra yıkılan Aylin ona bırakılan veda mektubundaki yazıları okuyunca tüm dünyası başına yıkılır. Ve babası hakkındaki tüm gerçeği öğrenir aslında babası ölmemiş ve yaşıyordur ama aylinin varlığından habersizdir. Annesinin bıraktığı mektupta babasının adı soyadı ve hangi şehirde yaşadığı yazıyordur. Merakını yenilen Aylin babasını bulmak için Mardin`e gider fakat tam bir kaosun içinde bulur kendini Yıllar sonra bulduğu babası tek oğlunu ölümden kurtarabilmek için aileni berdel olarak karşı aşirete sunar ve hikayemiz böylelikle başlar

Bütün patronların seksi olacağını da kim söyledi? Bazıları uğraştırır, nefret ettirir, bir bakarsın sabrını zorlar, sonra da bir gülümsemesiyle kalbini yumuşatır. Bu patron tam öyle, gıcık ama bir şekilde sevilmeye değer. "Ruhunu sevdiğim kadın olmanı istedim. Ruhuma şahadet okumanı değil." - Kambersizyazar İki kalp, iki sezon, bin türlü his... Bu aşk ne tam huzur, ne de tam fırtına. Ama okumaya değer. Kitap Tasarımı: @irempsd --- Sana "bol bol aşk, kahkaha, drama!" demeyeceğim. Çünkü bazen azı daha etkiler. Bu hikâyede her duygudan bir tutam var. Ne gülmeye doyarsın, ne de hissetmeye... Biraz eğlence, biraz iç sızısı, biraz da sürpriz. Hazırsan, o bir dilim pastayı birlikte yiyelim. Kalanını zaten hikâye halleder. (Tatlı mı tatlı, biraz kırık, çokça içten. (Her şey hayal ürünü. Kalp kırıkları bile.)

"kızım sana emanet baba",dedi annem uçur@ma doğru adım atı "Anne yapma"dedim annem bana baktı "Özür dilerim minik anka kuşum"dedi annem babam anneme yalvarırcasına yapma bakışları atı annem kolarını açıp uçur@mdan atladı "Anne"diye haykırarak koştum Ahmet amca beni tutu "Dur kızım"dedi üzgün sesle "Bırak beni"diye bagırdım "anne"diye haykırdım dizlerimin üzerine çöktüm Ahmet amca başımı göğsüne yasladı babam bana yaklaşıp kolumdan tutu yüzüme tokat atı "Sende öl"diye bağırıp belinden sil@hı çıkartıp kafana dayadı...... "Arkadaşlar yeni kurgum hiç bir şekilde çalıntı değil lütfen desteğinizi esirgemeyin"

"Kimi karanlıklar, içimizde doğar... Biz fark etmeden." Gözlerimi açtığımda yine o sokaktaydım. O olayın yaşandığı, gri taşların her anı hatırlattığı, soğuk sokakta. Birdenbire gözlerim karardı. Soğuk bir sis sardı etrafı. Yine o lanetin içine çekiliyordum. Geçmiş… o uğursuz geçmiş, zihnimin en kuytu köşelerinden kalkıp bedenime saldırıyordu. Göğsümde bir sancı başladı. Kalbim sanki pençeleniyordu. Yine o görüntüler: arabada ailelerimiz, Heval’in çığlığı, denize çakılma anı… ve suyun içindeki o siluet. "Ben seni seçtim…" "Hayır!" diye bağırdım. “Beden senin, ruh benim.” Boğuluyordum. Yine. Yine… ama bu bir rüya mıydı? Yoksa onun lanetiyle gerçek mi oluyordu? Bir çığlık attım ve gözlerimi açtım. Ter içinde kalmıştım. Yatağımın çarşafları dağılmıştı. Yorgan yere düşmüş, pijamam sırtıma yapışmıştı. Buydu bu kadardı . Ben buydum işte içinde lanetliyle yaşayan genç bir kız. Ve sanırım artık yaşamak istemiyorum...

"Ben seni sevmek için tek bir nedene tutundum o kadar imkansızlığın içinde," dedi gözlerime bakarken. Gözleri acıyla bakıyordu. "Sen beni sevmek için bir neden bile bulamadın mı?" dedi eliyle bir işareti yaparak. Kalbim acıyla kasıldı. Nefesim kesildi. "Seni sevmek için tek bir nedenim bile yoktu," dedim buz gibi bir sesle. "Sen seni sevdiğime inanmak istedin sadece. Ben de bozmadım." Yüzü acıyla kasıldı. Benim aksime acısını dışa vuruyordu. "Anladım," dedi kısık bir sesle. Bir kaç saniye kendini toplamak için gözlerini kapattı. Geri açtığında artık bana bakan gözlerinde hiç bir ifade yoktu. "Sana tek bir soru soracağım. Yaptın mı? Yattın mı o adamla?" "Evet," dedim acımasızca, duraksamadan.

Merhaba Arkadaşlar.Kitabımızın Kapağı Hakkındaki düşüncelerinizi Merak Ediyorum 🧡

"Buzdan bir hayata, ateşten bir aşk düştü." Karam… İstanbul’un zarif sokaklarında baleye tutunmuş bir kadın. Ama soyadında karanlık taşıyor. Gözlerinin ardında saklanan sırlar, geçmişten gelen bir gölge gibi peşinde. Ailesi, yeraltı dünyasının susturulmuş çığlığı. Araz… Bir zamanlar bir kalbi kurtaran doktordu. Şimdi elleri kanlı, yüreği sessiz bir adam. Karadeniz’in hırçınlığını taşıyor damarlarında. Babasının mirası, onun kaderi oldu. Sakladığı şey ise yalnızca silahlar değil… Yıllardır gömülmüş ölüler, unutulmamış günahlar var topraklarında. Bir sokakta kesişen yol, Bir bakışta tanınmayan tanıdıklık. Karam’ı kurtardığında, aslında kendini de ateşe atmıştı. Ve o ateş, zemheride yanıyordu. Yalanlar, geçmişten gelen kan izleri, ölü sanılan dedeler, saklanan cesetler… Her şey ortaya çıktıkça, aşk bir yangına dönüşüyor. Ama bazen yanmadan sevemezsin. Bazen tüm sevdiklerin ölür… Sen hayatta kalırsın. Ve bu, bir kurtuluş değil; kefarettir. "Zemheri Ateşi", buzun içindeki kıvılcımla yanmaya başlayan bir aşkın, sırlarla örülmüş kanlı bir geçmişle yüzleşmesinin hikâyesi. Bu romanda herkes susar. Ama kalpler bağırarak konuşur.

"Kendi dünyasında her şeyin yolunda gittiğini sanan Eliz, bir gün öğrendiği gerçeklerle sarsılır ve tüm hayatını geride bırakır. Yaşadığı korkunç olayın ortasında bir adamla tanışır ve kendini onun peşinde bulur. Ona güvenmemesi gerektiğinin farkındadır ama ne yapacağını bilemez halde onu takip ederken kendisini bir anda şehrin Yasak Bölgesi TİAZZA`nın önünde bulur. Buraya girdiğinde bir daha çıkamayacağını bilir. Gidecek başka bir yeri olmayan genç kız, kendisini kurtaran adamın zoruyla Tiazza`ya adım atmak zorunda kalır. Ardında kalan oyunlardan ve düşmanlardan habersiz olan Eliz`i Tiazza da yeni bir hayat bekler. Her şeyin bir nebze düzeleceğini sanan Eliz, tüm gerçeklerle daha da sarsılacaktır. "Burası..." derken sesimin titrediğinin farkındaydım. Nefes almak zorlaştı ve bir anlığına gözlerim karardı. Kötü insanlardan kaçmama yardım eden adam aslında kötünün ta kendisiydi ve o an ben bir şeytanla anlaşma yapmıştım. Üst dudakları yukarıya doğru keyifle kıvrıldı. Halinden oldukça memnun görünüyordu. Dudakları aralanırken ortaya attığı sözler bomba etkisi yarattı. "Tiazza`ya hoş geldin kaçak!" NOT : Tiazza herhangi bir ülkede bulunan bir mahalle/cadde/ bölge vs. bir yer değildir. Tamamen benim hayal gücümle uydurduğum bir isim ama siz kendi yaşadığınız şehirde bir yermiş gibi hayal edebilirsiniz.

"Hayatın ihtimaller çemberinde, mazinin ardından yeniden karşılaşan Ateşle Barut; ya yanacak, ya da yanan küllerinden birlikte doğacaktı..."

Birbirlerinden nefret eden iki insan... Yakın arkadaşlarının düğününde birbirlerinden etkilenirler. Tek gecelik bir ilişki sonucunda bu iki insanı birbirine bağlayan bir mucize gerçekleşir. Minik bir bebeğin iki insanın hayatını değiştirme hikâyesi...

❗*Yaşanmışlıklardan alıntılarla yazılmış bir kurgudur* Bir ölüm, kaç hayata mâl olur? Bir yetime kaç el sarılır, hangi elin sıcaklığı gerçektir, hangi elin bileğine dikenlerden bir bileklik asılıdır? Kan nereye sıçrar, nerede iz bırakır? Ömür o vakit mi biter? Gönül o vakit mi ölür?

Karşımdaki hayatımın hatasına bakıyordum gözlerimiz tekrar buluştuğunda belimi kavrayarak gözlerimin içine bakmıştı. “Senden nefret ediyorum” “Benden senden nefret ediyorum güzelim” Demesiyle dudaklarımız birbirine değmişti.

Zümra, hobisini yapmak isterken hiç beklemediği bir olay gerçekleşir. Bu olay sonucunda bir kaç gün tanımadığı bir şehirde, tanımadığı insanların yanında ne yapacaktır ? ✨Bu hikaye hiç bir kitaptan esinlenmemiştir. Kurgu şahsıma aittir ✨

Yıllarca saklanmış, hayatların çürümesine, ilişkilerin kopmasına sebebiyet vermiş bir sır. Parla ve Emir birbirine çaresizce aşık iki genç, birbirinden nefret eden. Parla, Emir`in nefretini hakedecek ne yapmıştı? Kendini aklayabilecek miydi..?

Kim taehyungla jeon jungkook bir imkansıza sürünürler biri deli gibi severken diğeri ise ailesini öldürme suçuyla adeta nefret kusuyordu anlamadan etmeden bu imkansız aşkı aşacaklarmı yoksa diğeride genç adamın sevgisine karşılıkmı vericekti

"Gökyüzünde kaybolmak huzur verebilir belki..." "Yıldızlar anlatsa onları dinlerdim ." "Şarkıyı biliyorsun " Gülümseyerek bana baktı "Biliyorum" Bir kaç dakikalık sessizlikten sonra tekrar konuşmaya başladı "Neden peki Gökyüzünde Kaybolmak ? " "Eskiden bir komşumuz vardı. Yaşlıydı ve kimsesi yoktu bazen evden kaçıp yanına giderdim. Her seferinde beni çok iyi bir şekilde misafir ederdi . Kadının deli olduğu söylüyorlardı ama bence onlar deliydi . Onun yanına gittiğimde hep hikaye anlatırdı. Bütün ailesini depremde kaybetmişti ve onlari şuan gökyüzündeki yıldızlar olduğunu söylerdi, ona bunu saçma olduğu soyledimde bana `yıldızlar bir gün herkes kendi yıldızını bulsun diye parlıyor, benim yıldızım da ise ailem var . Zamanı geldiğinde bende yıldız olacağım. Yıldızların arasında kaybolacağım o zaman sende beni Gökyüzünde ararsın değil mi ?` Diye cevap vermişti. Bundan dolayı Gökyüzünde Kaybolmak " Kaşlarını kaldırmış ifadesiz bir şekilde yüzüme baktı "anladım" "Bende Gökyüzünde kaybolduğunda sen de beni arar mısın?" Diye sordum . Gülümsedi ve cevap verdi "Aramam , çünkü birlikte kaybolacağız..."

❝Gözün üstünde kaş altında yaş, Omzuna çarpanla savaş. Ölüm gelmeden evvel sesini göğsünde duyarsın. Yalnız çarpışmakla olmaz, Gerektiğinde kaç.❞ ☾ "Bana bir şey söyle Kılıç," diye fısıldadım kulağına. "Senin için ne yapabilirim." "Sarıl bana," dedi göğsüm sesini yutarken. "Benden nefret etmiyormuş gibi sarıl Bataklık Çiçeği." Kelimeler tam göğsümden süzülüp kalbime sızdı. Çenemi başının tepesine kapattım koruyucu bir tutumla, gövdesinin tümünü saramayan kollarım sarabildiğince sıkı sardı onu. Elimden gelseydi onu doğmadan öldürürdüm, elimde olsaydı onu yeniden doğacağı bir evrene götürürdüm. Gücüm yetseydi onu sıradan bir adam olarak büyütürdüm, tüm o kral büyüsüne kapılıp gitmemek imkansızken krallığındaki tek insan ben olurdum. ☆ ⭒Gerçek kurum ve kuruluşlarla hiçbir alakası yoktur, tümüyle zihnim ve ruhumla şekillenmiş bir hayatın hikayesidir⭒

Ben, Beritan… Töre evliliğinin, yani berdel geleneğinin kurbanı olan bir kadınım. Kendi isteğim dışında, hiç beklemediğim bir anda, bilmediğim bir hayata sürüklendim. Karanlık bir noktaya, soğuk bir yabancıya, hiç tanımadığım bir adama adım atmak zorunda kaldım. Ve o adımı atmamdaki sebep ne sevgi ne de istekti. Sadece bir kefaretti… Bir bedeldi. Bir borçtu. Ve benim kaderim, abimin hayatını kurtarmak için ödenen bir anlaşmaya sıkışıp kaldı. Bana öğretilen tek şey, bir kadının varlığının ailesinin borçlarını kapatmak için kullanılabilecek bir araç olduğuydu. Ve ben de o araç olmuştum. O adam… Tanımıyordum onu. Gözlerinde bana ait hiçbir şey yoktu. Ne bir tanıdıklık ne de bir sıcaklık… Sadece derin, uçsuz bucaksız bir soğukluk. Aramızda ne bir bağ vardı ne de bir ortaklık. Aynı çatı altında yaşayan, birbirine mecbur iki yabancıydık. Ve bu evlilik… Bir anlaşmaydı. Bir zorunluluk. Ama her geçen gün, her dakika, her nefeste… İçimden bir şeyler kopuyordu. Aşk yoktu. Sevgi yoktu. Aramızda yalnızca intikam vardı. Kırılmış, kararmış kalplerin oluşturduğu dipsiz bir boşluk… O adamın varlığında kayboluyordum, gözlerindeki soğuklukta eriyordum. Onun da bana karşı bir hissi yoktu. Ne bir ilgi ne de bir beklenti. Sadece birbirimize yabancıydık. Ve bu yabancılık, her geçen gün daha da büyüyordu. Ama sonra fark ettim… Sessizlik, bazen kelimelerden daha fazlasını anlatır. Onun gözlerine her baktığımda, o buz gibi bakışların ardında bir şeylerin gizlendiğini hissediyordum. Acı mıydı, öfke mi, yoksa geçmişin küllerine gömülmüş bir pişmanlık mı, bilmiyordum. Ama orada bir şey vardı. Ve beni en çok korkutan şey şu: Ya o soğukluğun ardında saklanan şey, bir gün bana dokunursa… Ya ben de değişirsem? Bu bir oyun değil. Bir masal hiç değil. Kimse mutlu bir son vaat etmiyor. Ama içimde bir korku var. Ya bu zorunluluk, hislerimi benden çalmak yerine bana bilmediğim bir şeyi öğretirse? Ya nefretin içinde sıkışmış duygular, zamanla başka bir şeye dönüşürse? Ya o adam, bir gün bana gerçekten bakarsa… Ve ben de ona bakmaya başlarsam? Bilmiyorum. Tek bildiğim şey, içimde sessizce büyüyen bir ihtimal. Ve en çok korktuğum şey, o ihtimalin bir gün gerçeğe dönüşmesi…

“Diz çök!” Sesi Kaos’un her yerinde yankılanırken toprağa bağlı ağaçlar bile köklerinden titredi. Etraftaki herkes bir bir dizlerinin üzerine çökse de bir kişi ayaktaydı. Tüm bedeni diz çökmek için arzuyla bükülmeye çalışıyor, zihni ve ruhu yerle bütünleşmek istiyordu. Var olan tüm hücreleri adamın sözlerine itaat etmek için çırpınsa da o mutlak bir kudretle direnmeye devam etti. “Asla!” Kaos’un ortasında hakim olan karanlık enerji tüm varlığı yiyip bitirmeden önce adam acımasızca gülümsedi. “O zaman…” Tüm bu kıyametin ortasında yavaşça kalkan parmaklar, karşısında tir tir titreyen kıza döndü. “Öl.” Ama o, ölmedi. Ve bu; hiçbir kehanette yazılı değildi.

Dağılmış yüreğim den geçenler, dilimden kalemimden dökülenler

Futbolu hayatının odak noktası haline getirmiş Atakan Taha Sarıca ve takımın sosyal medya hesabını yöneten Rüya İris Sarısoy. Olay sadece bununla bitmiyordu. Rüya İris Sarısoy, aynı zamanda da gizli tutkusunu, yani şarkıcılığı bir yandan da yürütmeye çalışıyordu. Fakat, beklenmedik bir detay vardı. Atakan Taka Sarıca, olaya dahil olacak ve aslında Rüya İris`in sandığının aksine, bir reva olarak değil, bir deva olarak girecekti hayatına. 18.05.25

Ben Adal Deniz Soykan 7 yaşında ailesi tarafından terk edilen bir kız çocuğu. Ben Adal Deniz DEMİRHAN 17 yaşında hayatı değişen bir genç kız. ..... Klasik mi bilmem ama, gerçek ailem hikâyesi:)