Bu, boyutları aşan bir oyun. Aynı zamanda gerçeğin peşinde bir yarış. Bilinmeyen mühürler, hayaletler ve tanrılarla bir şans oyunu… Dijital bir mücadele, insanlığın kurtuluşu… Gerçeklikle bağlantılı sanal bir dünyada — O bizi bilinçli olarak seçti. Bizi isteyerek seçti. Bilincimizi bilinçli olarak belirledi. Ve şimdi… korkunu geride bırak. Bencil düşüncelerini, sorularını ve direnmeyi bırak… Zihnini özgür bırak. Hoş geldin: Kâbuslar Diyarı.

İki erkek bir aşk, ailesinin ona bıraktığı borçları yüzünden hayatından nefret eden Ha rin ve ,sayısız arkadaşı olan ve üniversitede popüler olsada aslında gerçekte kimsenin onu sevmediğinin farkında olan Kang dae` nin hayatı.... Bu çift sadece birbirlerine acı mı çektirecek yoksa mutlu mu olacaklar ? -"Seni seviyorum, Ha rin sadece bana bir şans daha ver bu defa seni kırmayacam" -"Sana inanmam için bir neden yok Kang dae , biz zaten hiç birbirimizi sevmedik" Peki bu iki aşık beraber olabilecek mi ? -"Ha rin neden hala Sungmin`in yanına gidiyorsun yoksa ona aşık mısın ? Söyle siz sevgili misiniz ?" -" Sana bunları açıklamak zorunda değilim hem biz neyiz ki sana açıklama yapayım ... -"....."

Zihnin Labirenti – Konusu: Lara Yılmaz, dışarıdan bakıldığında sıradan bir hayatın içinde kaybolmuş bir lise öğrencisi. Sevgisiz bir anne, işkolik bir baba ve sıradan arkadaşlıklar… Her şey normal gibi görünse de, Lara`nın bile farkında olmadığı karanlık bir gerçek onun içinde sessizce büyüyor. Geçmişin acı izleri, zihninde gizlenen sırlarla birleştiğinde, Lara kendini bir labirentin tam ortasında bulur. Peki bu labirentten çıkış var mı? Yoksa çıkış dediği şey, bambaşka bir sona mı açılacak?

Siyah Kapı, sadece bir aile dramı değil; affetmenin, susmanın, görmezden gelmenin nelere mal olduğunu anlatan sarsıcı bir psikolojik gerilim. Kapanmamış her kapının ardında yankılanan bir ses var: “Kilit vurduğunuz o geçmiş, içeriden hâlâ sizi çağırıyor.”

"Ne diyorsun sen?" Ayağa kalkarken "Diyorum ki..." diye başladı cümlesine, yerden baksırını alıp üzerine geçirirken de cümlesine devam etti. "... Benimle buraya gelmenin yalnızca iki nedeni var gibi göründü bana. Ya orada insanlara içindeki öfkeni atamadığın ve öfkeni benim üzerimde boşaltmak istediğin için geldin... Ya da para için..." Tüylerimin diken diken olduğunu, her hücremin öfkeden gerildiğini hissederken son eklediği şeyden sonra otomatik olarak elim yanağına gitmişti hızla. "Bu kez fiyatın ne?" **** Yaşamak için *topluma göre* yanlış yollar deneyen bir kızın hayat hikayesi... **UYARI: Gerçek bir hayat hikayesinden uyarlanmıştır.**

Boynumdaki soğuk demir aniden tenimden ayrılıp yere düştüğünde baygın bakışlarım pencereden yatağın yanına kaydı. Bir yandan uzun süre nefessiz kalmanın etkisiyle öksürüyor, derin derin soluklar alıyordum. Yatağın yanında benden başka bir kişi olması gerekirken iki kişi vardı. Biri beni az önce öldürmeye çalışan kişiydi ve yüzü bana dönüktü, yatağa daha yakın bir yerde duran kişiye korkuyla bakıyordu. Kimdi beni ölümün huzurlu kollarından ayıran? Boynumdan süzülen sıcak kanımı hissettiğimde elimi morardığına emin olduğum boğazıma götürdüm, az önce bıçağın açtığı biraz derin, ince ve uzun olan yarayı tuttum ama acı hissetmedim. Beni öldürmeye çalışan adam, arkası bana dönük olan uzun boylu adama bıçağı savurdu ama sanki orada hiç kimse yokmuş gibi bıçak adamın içinden dumana temas etmiş gibi geçip gitti. Görüntüyü gördüğümde gözlerimin irileşemesini engelleyemedim, ne yani hayaletler gerçek mi? Yoksa bu başka bir şey mi, sonunda kafayı mı yiyiyorum? Açıklama: İnce, karanlık sınırlar... Berfin, zihninde sürekli yaşadığı karanlık bir mağaradan sıyrılmaya çalışırken bir yandan da geçmişini hatırlamak için çabalıyor. Bir gün yaşadığı korkunç bir olay sonrasında hafızasını kaybeden Berfin, terapilerle geçmişine dönmeye çalışırken rüyalarında ve gerçek hayatta yaşadığı olaylar arasındaki ince çizgiyi fark edememeye başlar. Karmaşık duygularla baş etmeye çalışırken yaşadığı her olay onu daha da derin bir kuyuya itiyor. Berfin, geçmişini aydınlatmak için verdiği mücadelede hem kendi iç dünyasıyla hem de dış dünyadaki zorluklarla karşılaşıyor. Bu kurgu, hafıza kaybı, kimlik arayışı, fantastik evren gibi derin konuları ele almaktadır. Berfin`in içsel yolculuğuna eşlik ederken, insanın zihninin karmaşıklığı ve dayanıklılığı hakkında düşündürücü sorularla karşılaşacaksınız. Roman; fantastik, psikolojik gerilim, gizem gibi unsurlarını bir araya getirerek sizi ilk sayfadan son sayfaya kadar sürükleyici bir deneyime davet ediyor. Yayımlanma Tarihi: 13/03/2025

Zalimler ve Masumlar, Aksaray`da yaşayan köklü, saygın ve toplumda önemli bir yere sahip bir ailenin genç yakışıklı erkek evladının, kendisinin hiç tanımadığı ancak ailesinin büyüklerinin yakından tanıdığı, zengin ve prestijli bir ailenin sorunlu, psikolojik sıkıntılarla boğuşan genç ve güzel kızıyla evlenerek İstanbul’a damat gitmesini ve burada karşılaştığı çarpıcı olayları konu alıyor. Bu romantik gerilim; gelenek, baskı, aile sırları ve içsel çatışmalarla örülü bir yolculuğu anlatırken, aşkın, sabrın ve insan ruhunun sınırlarını da sorguluyor.

İlk kurgumu yazıyorum, biraz acemiyim. Hikayeye bir göz atıp yorum bırakırsınız çok sevinirim <3.

Binlerce yıl önce bir kadim bilge varmış. İnsanların kalplerini değil, gözlerini okurmuş. Çünkü derlermiş ki, kalp ne kadar susarsa sussun gözler daima fısıldarmış gerçeği. İnsanlar ne zaman yalan söylemeye çalışsa hemen yakalanıyormuş. Çünkü bilge her şeyden önce o kişinin gözlerine bakarmış. Eğer ki bir kişi yalan söylüyorsa ya gözlerini kaçırır ya da göz bebekleri titrermiş. Zamanla bu söz halk arasında bir inanca dönüşmüş: "Her şey yalan söyleyebilir ama gözler asla."

"Velmira Valenor, ailesini öldürmekle suçlanıyor, fakat gerçekte bu suçu üstlenmiyor. Gizemli bir akıl hastanesinde geçirdiği zaman, deha ve delilik arasında ince bir çizgide yürüyen bir hikayeyi ortaya koyuyor. ‘Nyx Sanctum’ adlı bu yer, sadece akıl hastalarını değil, dâhileri de barındırıyor ve her adımda karanlık bir sır daha açığa çıkıyor. Peki, Velmira gerçekten deli mi, yoksa bir sapkın dâhi mi?"

1999 Ankara’sının ılık bir bahar sabahı... Bir ailenin en mutlu ânı, aslında karanlık bir fırtınanın sessiz çığlığıydı. Ayşe ve Yücel’in umutla kucakladığı minik İrem, farkında olmadan, geçmişin derinliklerinden gelen bir sırrın gölgesinde büyümeye başlıyor. Yücel’in tırnaklarıyla kurduğu hayaller, en beklenmedik ihanetlerle tuzla buz olurken, aile bir bilinmeze doğru sürükleniyor. Peki, bu çöküşün ardında yatan gerçek ne? Kim, bu ailenin umutlarını kül etmeye cüret etti? Bu romanda okuyacaklarınız, sadece bir ailenin değil, aynı zamanda yazarının da en mahrem sırlarının satırlara dökülmüş hali. Kendi hayatının acı ve umut dolu labirentlerinde yol alan birinin kaleminden çıkan bu hikaye, okuyucuyu gerçekliğin sınırlarında bir yolculuğa çıkarıyor. Annesinin sıcaklığını henüz hissedemeden ablasının şefkatiyle hayata tutunan bir çocuğun kaderi, bu ailenin bugününe nasıl bir gölge düşürüyor? Fısıltılarla yayılan ihanetin kaynağı nerede gizli? Ve en önemlisi, "kül renginde bir yemin" tutulacak mı, yoksa her şey küle mi dönecek? Bu romanı okurken, sadece bir hikayeye değil, aynı zamanda bir sırra da ortak olacaksınız. Gerçek ile kurgunun iç içe geçtiği bu labirentte, acaba siz de gerçeğin izini sürebilecek misiniz?

"Açıklaması olmayan kurgu."

Gözlerimi açıyorum ve beyaz ışığı görüyorum. Öldüm diye seviniyorum önce, beyaz ışığı cennet sanıyorum. Işığa uzanmak istiyor elim, cenneti avuçlarında hissetmek istiyor.Sonra ölü bedenler hareket edemez diyorum kendi kendime. Demekki ölmemişim. Bu günde ölmedim diye üzülüyorum, intihar girişimim başarısız olmuş.

Babam beni cennetinden kovmuştu. Bende kendi cehennemimi yaratmıştım. Güneş her zamanki görevini yerine getirmiş ve intihar ederek cesedini gecenin karanlığına teslim etmişti. Karanlık bir gece, karanlık bir oyuna ev sahipliği yapardı. Küçük bir satranç masasında küçük, beyaz ve siyah renklerde taşlar bulunuyordu. Bizim asıl kahramanımız ise küçük piyondu. Küçük piyon, kendine güvenmeyen ve içine kapanık bir taştı. Adım atmak için hazırlandı, küçük piyon. Korkuyordu. Bir kare mi ilerlemeliydi, yoksa cesaret gösterip iki kare mi? Asıl sorun şuydu; sıra kendi takımındaydı, hareket etmek zorundaydı. Tek isteği, ondan önce birinin hareket etmesiydi. Lakin kimse hareket etmedi. Korkuyordu küçük piyon, bunu ikinci kez kendine söylüyordu. Adım atmazsa ne olurdu ki? Maçı mı kaybederlerdi? Umrunda mıydı? Hayır. Küçük piyon, artık adım atmak istemiyordu ama arkasından gelen sesler kesilmedi. Kulak vermedi ilk başta onlara ama kulak ya bu, gerekmeyen her şeyi duyuyordu. “Aptal, hadi oynasana!” “Deli, deli, otuz iki memeli.” “Korkak, korkak, korkak…” Sesler asla susmuyordu. Onu yok edeceklerdi, durmalılardı. Lakin kimse dinlemedi. “Lütfen susun!” diye bağırdı küçük piyon. Kimse susmadı. Galiba onları dinleyecekti ve ilk adımını yapacaktı. İki kare ileriye gidecekti. İlk cesaretini gösterdi, küçük piyon. Nereden bilebilirdi, küçük piyon hayatının en büyük hatasını yaparak iki kare ileri koştuğunu.

Merhabalar! Uzun zamandır içimde büyüttüğüm bir hikâye vardı. Kurgu olmayan, tamamen yaşanmışlıklardan ilham alınan bu hikâyeyi bir gün yazıya dökmek hep aklımın bir köşesindeydi. Ama bunu gerçekten yapabilir miyim? İnsanlar sever mi? Duygularımı tam olarak yansıtabilir miyim? İşte, kafamda sürekli dönen sorular… Başta hep "mükemmel olmalı" diye düşündüm. Her şey kusursuz olana kadar bekledim ama fark ettim ki bu bekleyiş beni sadece yavaşlatıyor, hatta zamanla bunalttığını bile hissettim. Sonunda anladım ki, mükemmeli beklemek yerine eksiklerimle birlikte bu yola çıkmalıyım. Çünkü her şey zamanla gelişiyor, olgunlaşıyor. Ben de artık hatalarımdan korkmadan, aksine onlardan öğrenerek ilerlemeye karar verdim. Öncelikle kendi içimde bu hikâyeyi tamamladım, şimdi ise aşama aşama yazıya döküp paylaşmaya başlıyorum. Başlangıçta hiçbir yerde yayınlamayı düşünmüyordum ama yazarken fark ettim ki, bir hikâye paylaşıldıkça daha da güzelleşiyor. Okuyacak, yorum yapacak her bir kişi bu yolculuğumda bana ilham olacak, biliyorum. Sizlerin gözünden görmek, hissettiğiniz duyguları duymak bu süreci çok daha anlamlı kılacak. Şimdilik bir görsel temsildir ve zamanla değişebilir. Ayrıca, bu hikâyeyi sadece kitapla sınırlı tutmak istemiyorum. İlerleyen zamanlarda filme dönüştürmek de hedeflerim arasında. Beni bu yolculukta yalnız bırakmayan, destek olan herkese şimdiden teşekkür ederim. Umarım severek okur, güzel yorumlarınızla bana güç verirsiniz. Şimdi, büyük bir heyecanla hikâyemi sizinle paylaşmanın mutluluğunu yaşıyorum. Sevgilerimle!

Küçük bir kız çocuğuyken annesini travmatik bir şekilde kaybeden İra’nın, büyürken karşılaştığı ve onun karakterini ortaya çıkaran olaylar örgüsünde karşısına çıkan Başkan sayesinde hayatı tam anlamıyla değişir. Annesi ve onun gibileri için Başkan’ın ütopik dünyasındaki avcı rolünü üstlenir. Ölümü hakettiğini düşündüğü her insanı yok etmek için elinden geleni yapar. Polis teşkilatının aranan gizemli suçlusu. Çürümüş bir adaletten doğan ‘avcı’. (Tüm karakterler ve mekânlar kurgudur.)

Rocío sadece bir kız değildi susturulmuş bir çığlıktı...

"Lotus çiçeğinin özelliği simsiyah hayatlara, bembeyaz, yeni bir yol vermesidir. Lotus biziz, benim Lotus çiçeğim sensin."

❝Gözün üstünde kaş altında yaş, Omzuna çarpanla savaş. Ölüm gelmeden evvel sesini göğsünde duyarsın. Yalnız çarpışmakla olmaz, Gerektiğinde kaç.❞ ☾ "Bana bir şey söyle Kılıç," diye fısıldadım kulağına. "Senin için ne yapabilirim." "Sarıl bana," dedi göğsüm sesini yutarken. "Benden nefret etmiyormuş gibi sarıl Bataklık Çiçeği." Kelimeler tam göğsümden süzülüp kalbime sızdı. Çenemi başının tepesine kapattım koruyucu bir tutumla, gövdesinin tümünü saramayan kollarım sarabildiğince sıkı sardı onu. Elimden gelseydi onu doğmadan öldürürdüm, elimde olsaydı onu yeniden doğacağı bir evrene götürürdüm. Gücüm yetseydi onu sıradan bir adam olarak büyütürdüm, tüm o kral büyüsüne kapılıp gitmemek imkansızken krallığındaki tek insan ben olurdum. ☆ ⭒Gerçek kurum ve kuruluşlarla hiçbir alakası yoktur, tümüyle zihnim ve ruhumla şekillenmiş bir hayatın hikayesidir⭒

Tür:Psiklojik gerilim ,gizem Şehrin dar sokaklarının uzandığı çıkmazda, zamanın tüm izlerini üzerinde taşıyan eski bir otel… Bu otelde hem yaşayan hem de çalışan Serhat, kendini giderek karanlıklaşan bir oyunun içinde bulduğunda, bunun kimin seçimi olduğunu sorgulamaya başlar. Gizemli bir Rus müşteriyle yakınlaşması, geçmişin izlerini unutmaya çalıştığı bir dönemde onu gerçek ile hayal arasında gidip gelen tehlikeli bir döngüye sürükler. Başta bir tesadüf gibi görünen bu karşılaşma, zamanla Serhat’ın hayatını çevreleyen görünmez iplerin gerildiği bir sınava dönüşür. Peki, amaç yaşamaksa, kendi gerçeğini mi yaratacaksın, yoksa sana dayatılanı mı kabulleneceksin? Serhat, yalnızca bir çıkmaz sokağın değil, zihninin en karanlık köşelerinin de içine hapsolduğunu fark ettiğinde artık çok geçtir. Çünkü içinde bulunduğu oyun, düşündüğünden çok daha ölümcüldür…

Bir adım… Ya her şeyin başlangıcı, ya da sonsuz bir kayboluş. Selin, geçmişin acı yüküyle sırtı kamburlaşmış bir kadındır. On beş yaşında yaşadığı bir travma, yıllar sonra bile rüyalarına sızar. Artık yorgundur; ilişkiler, aile, hayat… hepsi üst üste binmiş bir enkaz gibi. Ama içten içe hâlâ bir şeyin yoluna gireceğine inanmak ister. Bir gün her şeyi bırakıp çıktığı kısa bir tatil, onu geçmişle yüzleşmeye, korkularıyla savaşmaya ve umutla yeniden bağ kurmaya zorlar. Bu yolculuk, sadece fiziksel bir kaçış değil; aynı zamanda bir kadının kendi karanlığıyla yüzleşerek yeniden doğuş hikâyesidir. Kimi zaman insanın en büyük şansı, kaçmak değil; kalıp savaşmaktır. Ve belki de en karanlık an, “Son Şans”ın doğduğu andır...

“SARYA”, geçmişiyle yüzleşmek zorunda kalan bir suikastçının içsel yolculuğunu anlatan psikolojik-gerilim türünde bir roman. Ana karakter: Sarya

Kısa bir hikaye

Katili araştırdıği bir gece de aslında kendi davasına baktığı beli olur Gece hem geçmişinde hem de bildiği sırlardan kaçarken ailesinin gerçek ailesi olmadığı anlaşılır Gece hem onları araştırırken öldüğü bildiği ablasının yaşadığını öğrenir ... Gece hayatının gerçekliğiyle uğraşirken ne yapıcak ??

SEÇKİNLER “İlk kural; kimseye güvenme, ikinci kural; sakın seçkinlerle göz göze gelme” Seçkinler nam-ı değer Akay’lar. Böyle söyleniyordu onlar için. Onlar insanlığın en karanlık ve güvenilmez topluluklarından biriydi. Tarih, Akaylar’ın adını fısıldarken bile titrerdi; çünkü onlar, masumların kanıyla yazılan, karanlığın mürekkebiyle mühürlenmiş bir hikayenin aktörleriydi. Güç, para ve şöhret; bu şeytani topluluğun gözünde yalnızca birer araçtı, ama gerçek amaçları, insan ruhunun en derin karanlıklarına hükmetmekti.” Görünen tarafları buydu. Görünmeyen kısmı kan donduran cinstendi. Şeytana ruhlarını satan birer projeydiler. İntikam onlar için kaçınılması güçtü. Zevkleri uğruna masumlara acımazlardı. Her masumu birer deney olarak görür, acımasızca kullanıp, en sonunda yok ederlerdi. Onlar için emir yüksek yerden geliyordu. Ruhları satılıktı. Oluşturdukları dehşet, masumun çığlığında son bulurdu. Sorun şu ki ; bu sessiz çığlıklar hiçbir zaman duyulmadı. Seçkinler hep savunmasız anda, tıpkı canavarlar gibi geceleri ortaya çıkarlardı.