Bir zamanlar çok fakirdim, hayat gerçekten zordu. Şimdi çok zenginim... Ve inanır mısınız, hayat daha da zor.

Tarihi belki diğerleri kadar önce değildi ama her takımdan daha önemliydi. Bir amaç uğruna savaşan Anadolu takımı. Trabzonspor Evet. Bu kurgu bir trabzonspor takımının hor görülmesine rağmen ne yaparlarsa yapsınlar asla sevdasından vazgeçiremedikleri takımın hikayesi. Zor olacaktı onlar için. Başkanın kızı bir kaç alt yapıda ki futbolcuları A takıma alınmasıyla diyet listeleri oluşturmak için yanına çağır. Alt yapıda bile kendini gösteren bir yetenek olan Kuzey Altuntaş gelir. Asıl bakışlar, kalpten kalbe dokunan hisler işte o zaman ortaya çıkar. Bir mücadelenin geçeceği kitapta şampiyonluk için savaşan bir takım okuyacaksınız . 🔗🔗🔗 Yer ve zaman gerçek değil. Bazı unsurlar hariç

Aşk ve Vatan arasında tercih yapmak zorunda kalan bir bordobereli romanı

Elif Aden annesi ve kardeşini acı bir şekilde kaybetmişti.Yaşadığı olaylardan sonra sessizliğe gömüldü.Bir gece ansızın hayatına dahil olan adamla dengesini şaşıran Elif Aden o adam sayesinde aşkı ,dostluğu,koşulsuz sevgiyi öğrenecek. Hadi gelin bir kadının küllerinden yeniden doğuşunu okuyalım. Papatyanın gözyaşlarında buluşalım. 🌼🌼🌼🌼

"Yıldızlara Tutunmak" kitabındaki Fatih Demiray karakterinin hikayesidir.

Bana okulda 1 saatin 60 dakika olduğunu öğrettiler. 1 dakikanın da 60 saniye olduğunu. Ama sensiz bir dakikanın sonsuza dek sürdüğünü öğretmediler. Kitap şöyle sonlandı; Tam pes etmek üzere olduğum bir gecede kafamın içinde verdiğim savaşı zorda olsa kazandı. O gecenin sabahına ben çıktım ama içimdeki kimseyi sağ bırakmadım... İYİ OKUMALAR DİLERİİİZ... Kitabı seveceğinize %99,99999 eminim. 1 bölüm okuyup kaçmayın ha 😁

❝Ders anında, bana birini hatırlattığımı söylemiştiniz. Kimdi o?❞ ❝Eşimdi. Bana eşimi hatırlatıyorsunuz.❞                                               ━━━━━━━━━━ Yirmi yedi yaşındaki Aydemir, bir kaza sonucu zamanda sekiz yıl geriye gittiğinde, hem geleceğini değiştirme hem de asla sevmediği eşiyle yaptığı evliliği geri alma fırsatını yakalar — onu delicesine seven o kadını… Ama onun on dokuz yaşındaki hâliyle karşılaştığında, yıllardır tanıdığını sandığı Sedef`ten bambaşka biriyle yüzleşir. Bu genç kadın, tanıdığı Sedef`ten çok uzak, yabancı biri gibidir. Ve tam da bu yüzden, Aydemir farkında olmadan ona âşık olur. İşin en acı yanı mı? Sedef, Aydemirden nefret etmektedir. Zamanla yarışan Aydemir`in önünde yalnızca iki yol vardır: Sedef`in kalbini yeniden kazanıp, geride bıraktığı geleceğe -yani onunla evli olduğu o hayata- geri dönmek ya da Sedef`i tamamen unutup, artık onun olmadığı bir geleceğe doğru yürümek. Kalbini mi dinleyecek, yoksa geçmişin kaderini bir kez daha mı yazacak?

Kalbimde saklı bahçe İnsanlardan uzak bir köşe

Var olan bir insanı sevmek kolaydır, peki ya içinde var olmadığınız bir insanı sevmek ne kadar kolaydır? Ya da kolay mıdır? Bu kelime oyunları kadar anlamsız, ya da kelime oyunları kadar anlam dolu mudur? İşte bunu belirleyecek olan zamandır. Peki zaman boşa mı akar, yoksa akmaz mı? Bunu belirleyecek olanda bu kitabın yazarıdır.

{Murat ALACALI} Dudakları feci şekilde beni ıslatırken altımda kıvranan bedenini sabitlemek için kollarını omzuma sardım. Yarım kalan kemeri zorlarken gözlerini açtı…. Siyahta parlayan gözlerinde buz mavisi vardı… karnıma giren kramplar ile dikkat kesildim. Gözleri… ilk defa detaylıca bakıyordum. “Mavi?” Dudaklarım ilk defa istemsiz hareket etmişti. Gözleri bana odaklanırken dudaklarımız arasındaki mesafe onu hiç etkilememişti. Açıklama yapmaya hazırlanırken yüz ifademi süzüp konuşmaya başladı; “Evet…. Ailemden kalma bir şey o. Genelde gözlerim büyüdüğünde, heyecan duyduğumda yada sevindiğimde o köşede parlar..” “Ben… hiç denk gelmedim…” Somurtkan duran suratı, kızarık yanakları ve alaycı gülüşü ile yine cezbediyordu beni. “Çok kez denk geldin Murat… ama sen gözlerime değil. Ruhuma bakıyordun… beni korumaya çalışıyordun.”

Bazı hikâyeler gürültülü başlar. Gökyüzünü yaran bir çığlık gibi, kapıları çarpan bir öfke gibi... Ama bazıları sessizce sızar hayatına. Hiç beklemediğin bir anda bir gülüşte, bir bakışta, bir cümlenin tam ortasında... Koray ile Gupse’nin hikâyesi, işte öyle bir anda başladı. Ne büyük sözlerle, ne dramatik karşılaşmalarla... Bir proje ödevi kadar sıradan, bir şarkı sözü kadar etkiliydi. Biri kalabalıkların çocuğuydu. Hayatın kolay yönünden gelmiş, ama içinde hep bir boşlukla yürüyen. Diğeri tek kişilik dünyasında, sert çizgileriyle var olmaya alışmış, ama kalbinin bir yerinde hâlâ inanmayı bekleyen... Birbirlerinin zıttıydılar belki. Ama müziğin ortasında, bir bakışın ucunda, bir yürüyüşün sessizliğinde... Aynı hikâyenin cümlesi oldular. Bu, “seninle olmadan önce nasıldım ben?” sorusunun cevabını arayan iki ruhun hikâyesi. Bir züppenin, pembe saçlı bir devrime tutulması. Ve devrimin, gözlerinin içinde büyüyen bir çocuğu fark etmesi. Bu hikâye onların. (Bu bir yan hikayedir. "Dilerim ki" nin yan karakterlerinin oykusu. Profilimden ulasabilirsiniz.

Bazen susmak bir tercihten çok, bir hayatta kalma biçimidir. Ben bu mahallenin içinden susarak geçtim. Başımı hep eğdim, gözüm hiç kimseye değmesin diye. Ama ne kadar kaçarsan kaç, karanlık bir adım ötende yürür. Ve bazen tam dönüp gidecekken, seni kendi sessizliğinle yakalar. Benim adım Meryem. Yirmi iki yaşındayım. Tesettürüm, kalbimin üzerine giydiğim bir dua gibi. Hayatım; namaz vakitlerine bölünmüş, Kur’an sesiyle şekillenmiş bir sessizlik. Ama içimdeki huzurun üstüne siyah bir gölge düşmeye başladığında bunun adını koymak istemedim. Çünkü o gölgenin adı Harun’du. Onu herkes tanır. Tanımayanın duyduğu bir hikâyesi, çekindiği bir suskunluğu vardır. Mahallede bir çocuk ağladığında, anneler "Harun gelir" diye susturur. Bir kadın gece tek başına yürürken, adımlarını Harun’un evine yaklaşmadan hızlandırır. O, sokak lambalarının sönük kaldığı adamlardandı. Ve ben… onu hiç tanımak istememiştim. Ama tanıyordum. Çocukluğumdan beri.

Mardi`in güzel kızı Gewrê, sevdiği adam ile evlenir. Evlendiği gece kocası hain bir pusuda ölür. Bunun üstüne aşiret bireyleri bunu kabul etmez. Gewrê gelin kayni olan İslam ile evlenmek zorunda kalır. Ne Gewrê bu durumdan yanadır, nede İslam. İkisi de ne yapacağını bilemez. İkisi arasında aşk olacak mıdır? İkisi arasında sevda bulunacak mıdır?

İnsan bazen sevdiğini bilmeden yaşar...

Bir Bedel Meselesi

Bu sadece tutku mu yoksa aşk mı

Gerçek aşk nedir? Kendinden vazgeçmek zorunda kaldığın mı? Senin için kendinden vazgeçen biri mi? Ya da yanında huzurlu hissettiğin, hislerinden şüphe duymadığın, seni sen olduğun için yargılamayan biri mi?

"Sen benim geçmişimsin, bugünümsün, geleceğimsin. Nasıl vazgeçeceğimi düşünürsün? Aklının ucundan bile nasıl geçer böyle bir şey?" "Ne istiyorsun Feris? Ne istiyorsun benden? Aşığım sana! Sırılsıklam aşığım! Tüm sözleşmelerini ben hazırlamama rağmen... İmzalattığın bütün erkekleri bizzat seçmeme rağmen... Kahretsin ki geri dönemiyorum. Kahretsin ki geri dönebilsem dahi hiçbir şeyi değiştirmem." "Kerem ne diyorsun sen? Ben nelere göz yumdum haberin var mı senin? Nelere ses çıkaramadım canımdan can gittiği halde? Ben sessiz kalıp sözlerini yuttukça neden üzerime geliyorsun?" Yorgun bir sevgi vardı artık gözlerinde. "Yutkunduklarıma sayarsın." ig: ferisrahsan tt: ferisrahsan

Türkiye Cumhuriyeti savcısı Çiğdem Yargı ile Yüzbaşı Selim Erdemin Hikayesidir "Sevgisini benim için harcamasın istedim çünkü bu kolay bir şey değildi göz göre göre bir enkaza sevdalanacaktı ve ben buna müsaade etmeyecektim." "Çünkü her aşkın sonu hüsranla biterdi"

(TAMAMLANDI). ~kimsessizvehissiz_

"Accidit in puncto quod non contingit in anno.” (Bir yılda olmayan, bir anda olur) Gerçekten öyle miydi? Balkonumda otururken karşımdaki karargâha bakıyordum. Önünde duran dört tankı gördüğümde sırtımı dikleştirip merakla onları izlemeye başladım. Hepsi tek tek indiğinde, ip gibi dizilmişlerdi. Albay olduğunu tahmin ettiğim kişi önce herkesi inceledi ve sert, itiraz istenmeyen tonla "Yüzbaşı Bintuğ Liva." diye seslendi. Bu isim, tüm orduyu sırtlayacak kadar güçlü, kuvvetliydi. Onunla karşılaşabilecek miydik? "Bir gün seninle ikinci kez karşılaşacağız, işte o zaman doğru olanı yapacağız."

*Bu kitap ne olursa yolundan dönmemiş, pusulası puslansa bile mücadelesine devam etmiş; anahtarının doğru kapıyı açacağına inananlara ithaf edilmiştir. Saatinizin durmaması dileğiyle. "O ne?" Kaşları çatıldı, işaret ettiğim zincire baktı. Yüzünde saniyeler içinde ufak bir gülümseme oluşurken elini cebine daldırdı. Kızına öğretmeye çalışan bir baba misali yüzüme dikkatlice baktı. Vereceğim her tepkiyi, yüzümün alacağı halleri kaçırmak istemiyor gibi bir hali vardı. "Pusula," Kendime engel olamayarak araya girdim. "Ormanda değiliz, biliyorsun değil mi?" Başını sallayıp güldü. Başı kahkahasının etkisiyle hafif arkaya düşerken ademelması gözler önüne serilmişti. "Senin olmayan hiçbir şeye güvenemezsin. Güvenemediğin her şey seni kaybeder." Yalnızlığında kaybolmamak için pusulayı yanında taşıyordu. "Senin olan bir şey güvenini boşa çıkarırsa?" Yüzündeki gülümseme silinirken ellerinin arasındaki pusulaya baktı. "Pusulan puslanır. Yine kaybolursun." - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - Yasef ve Poyraz`ın anne ve babası, onlar daha çok küçükken kaybolur. Yasef, onları bulmak için yola çıkarken Poyraz`ı da yanına almayı ihmal etmez. Cebinde babasının pusulası, kalbinde kimsesizliğin ağırlığını taşıyan bir adam koca bir oyunun içine düşerse ne olur? Üstelik, hiçbir kuralın olmadığı bir oyuna. Yasef ve Poyraz`ın pusulaları şaşmak üzere, hangi saat onların zamanını ifade edebilir? Hangi anahtar onlar için doğru kapıyı açabilir? - - - - - - - - - -- HERHANGİ BİR ÇALINTI- KOPYALAMA DURUMUNDA YASAL YOLLARA BAŞVURULACAKTIR.

Aşk mı? Yoksa esaret mi? Hayatın en çetin sınavı burada başlıyor. Senin hikayen sona mı yoksa yeni bir başlangıca mı yazıldı?

Hikâyemin hangi noktasındayım bilmiyorum ama orta yerinden okuyorsun beni. Bazı adımlar atılmalı, bazı yollar yürünmeli, bazı anlar yaşanmalıydı. Bazı insanlar gitmeli, bazılarıysa kalmalıydı. Hayat bir şekilde yolunu bulmalıydı. Bir şekilde akmaya devam etmeliydi. ☆☆☆☆ Elvin Erden düğün günü sevdiği adam tarafından karnında üç aylık bebeği ile terk edilince yaşadığı şokla kaza geçirir. Kader onu Poyraz Karaaslan ile karşılaştırınca bunun gideceği noktayı ikisi de kestiremez. Kimse bilmezdi ama bir hikâye bitmeliydi ki yeni bir hikâye başlayabilsin. Bu kimin hikâyesiydi?

Sevdiği adam tarafından ihanete uğradıktan sonra ormana kaçar ve aslında bilmediği bir şey vardı. Ormanda gerçek aşkı ile karşılacağını bilmiyordu. Gerçek aşkının yanında kendini güvende his ediceğini ve ona bu kadar çok bağlanacağını bilemezdi