Kimsenin fark etmediği, yüzlerdeki gülüşlerin ardına gizlenen iki yabancının hikâyesiydi bu. Bir masaya oturmuşlardı, ama yan yana değil de sanki birbirlerine çok uzak iki köşeye sıkışmış gibiydiler.

Bütün yılları, sadece bir haftaya sığdırmak mı?

Babası tarafından zorla evlendirilmeye Çalışan bir genç kızın bilmeden hayatının aşkını bulması ...........

Hayallerini bir gecede kaybeden bir insan düşünün. Ama hiç bir şeyden habersiz, hayatının en büyük gerçeğini bilmeden yaşayan bir kadın. Eliz hayatında o kadar darbe yemişti ki, artık hiç kimseye inanmıyordu. Lakin bir gün karşılaştığı ve geçmişinin en önemli parçası olan Aşur onu öyle bir kendine çeker ki, onun sihrine kapılmamak için hiç bir şey yapamaz. Eliz Aşuru sıradan biri ve ilk aşkı sanarken, onunla tesadüfen karşılaştığını sanarken, tüm bunlar hiçte bir tesadüf değildir. Aşur hakkında bilmediği daha çok sır vardır. Tabii Aşurun da Eliz hakkında bilmediği çok şey vardır. ____________________________________________ - Lan ben her Allah`ın günü yanıyorum zaten. Sen benim neler yaşadığımı biliyor musun? Lan ben sevdiklerim benim yüzümden ölüyor diye, mutlu olmaya korkuyorum. Ben saatlerce duvarlara kafamı vura-vura düşünüyorum her Allah`ın günü, neden bu acıları yaşıyorum diye. Sen bunun acısını biliyor musun? - Artık hiç bir önemi yok Eliz ikimizde mahvettik herşeyi. - Önemi vardı. Ben seni hep sevdim. Dövüldüm yine sevdim, küfür yedim yine sevdim, ben 5 ci kattan atlarken bile seni seviyordum... Karşımda donup kaldığını hiss ettim o an. Gözlerimden yaşlar boşalırken beni nasıl kandırdığına ağladım karşısında. Benimse ne olursa olsun onu sevmem, güvenmem canımı yakıyordu. Ben onu hep sevmiştim, oysa benden hayatımın gerçeğini saklanmıştı. Artık bir olurumuz varsa bile olmazdı şu zamandan sonra. Çünkü benim ona olan tüm sevgim onun yolunda tükenmişti. Benim ona ne olursa olsun kırılmayan güvenimi, tek bir cümlesiyle silip atmıştı. Artık hayatımda beni kandıran, ağlatan, anlamayan insan istemiyordum ben. Allahım eğer varsan tam şu an al canımı, bu acıya katlanamıyorum artık. Hayatım mahvoluyor bense izlemekten başka bir şey yapamıyorum. Al canımı Rabbim lütfen çok fazla bu bana.

“17’nde 27’nde hepsi benim Çiçek. İster kabul et ister etme buna kader bağı der tüm ülke.”

Bazı inasnlar bsdenlerinde taşır izleri bazı insanlar ise kalplerinde taşır ... Onun izi benim kalbimdeydi ... Her gün tekrar ve tekrar varlığını beli ediyordu .... Oysa 19 yıl olmuştu sesini duymayalı , gözlerine bakmayalı die kolay 19 yıl Şimdi burdaydı kıyametin koptuğu şehirde ve gözeri kana susamış gibiydi durmuycaktı karşısına çıkan ben bile olsam ezip geçicekti emindim Devamı kitabımda ✨️

Hayatları için bir dönüm noktası olan eğitimden sonra Lebip Meran`ın çıkmış olduğu bir yurdışı görevinden dönüş esnasında bir kaza sonucu ortadan kaybolması ve hafızasını kaybetmesi... ardında kalan iki ekibinde bu olay sonrası bambaşka yerlere dağılmasına sebep olmuştu. Onları ayıran bir görevken hepsini bir araya tekrar toplayan şeyde bir görev olacaktı bu belki de kaderin onlara oynadığı bir oyundu Ardında neleri bıraktığından bihaber olan Lebip Meran tüm düyasını iki can parçasına adamışken diğer yanda tüm düyasını oğlundan ve işinden ibaret hale gelmiş olan Yalım Kaner Talaz...

"Yılların acısı zor da olsa geçmişti içimdeki baba hasreti sönmüştü peki şimdi babam olduğunu söyleyen bu adam neden tekrar o yangını alevlendirmeye çalışıyordu?"

Keşke yalnızlığım kadar yanımda olsaydın ,keşke yalnızlığımı benimle paylaşsaydın ,keşke senin adın yalnızlık olsaydı da ben hep yalnız kalsaydım

Yılar önce biten bir çifti kader baştan yazabilecek miydi ...

Gökyüzünü tanıyamamış masum bir kız düşünün. Bir üsteğmenin onu bulduğunu düşünün. Öyle ya sırlarla dolu romantizm, mizah, dram ve mutluluk. Hepsi bir arada. Gelecek bölümlerden alıntı. `o güçlü değildi. Sadece kendini korumak için dövüşen masum bir kızdı.` DİKKAT! COK AZ DA OLSA KÜFÜR VE ARGO İCERİR! RAHATSIZ OLANLAR OKUMASIN

Hadi gelin ve birde bir aşçı ve marangozun mahalle aşkına şahit olalımm...

{Karıştırılan bebekler kitabıdır} NOT: BU KİTABI WATTPADDE YAYIMLAMIŞTIM notlardakonusuraga HESABIMDA BÖLÜM YAYIMLAYAMADIĞIM İÇİN BURADAN BAŞTAN ATIYORUM! Yıllar sonra gerçek ailesini bulan Arven`in hikayesi... "Beni affedebildin mi?..." Korkarak sorduğu soruyu içimden cevapladım. Affettim abi.. hayır, bunu içimden söylemiştim.

Öyle biriydim ki ben var olsam da yok gibiydim. Bir hiç gibi... Ve öyle biri vardı ki olmasa da var oluyordu. O, her şeydi...

Atalay yıllar sonra aşık olduğu kadını ve onun yanında onun kızını görürse...

Geçmişimi bir toprağın altına gömerken o günler de bıraktığım herkesten koşarak uzaklaşmıştım. Giderken büyük bir bomba patlatmış ve hepsinin benden nefret etmesine neden olmuştum. Ben, beni seven kim varsa onların içlerine benim için öfke tohumları ekmiştim. Benden nefret etmelerine neden olduktan sonra da arkama bile bakmadan hepsini terk etmiştim. Yıllar geçmişti ve şimdi geri dönüyordum. Kalplerine nefret tohumu ektiğim insanların karşısında duracaktım ve bundan bir saniye bile nefret etmeyecektim çünkü ben bunu hak etmiştim. Onlara yalan söyleyip, kendimden nefret ettirdiğimde geri döneceğimi asla bilmiyordum. Bunu planlamamıştım, hayat söylediğim yalanın cezasını çekmem için beni tekrardan buraya göndermişti. Kaçtığım yere, koşarak geri dönüyordum. Vuslat Mahallesinden bir sonbahar akşamı kaçmıştım ve yine bir sonbahar gecesi geri dönüyordum. Karşılaşacağım her şeyi önceden biliyordum. Bütün mahalleli benden nefret ediyordu çünkü onların sevdiği insanların kalbini kırmıştım. Çünkü ben onları, ailem dediğim insanları paramparça etmiştim. Geri döndüğümde neler yaşardım, hayat bana ne getirirdi bilmiyorum ama Vuslat mahallesine adım attığım andan itibaren savaşmam gerektiğini biliyordum. Beni orada istemeyecekleri ama ben orada kalacaktım. Hatamın bedelini ödeyecektim ve bana bunu kalbini ilk paramparça ettiğim insan ödetecekti. Hatamın acısını herkesten daha çok kırdığım kardeşlerim ödetecekti. Geri dönüyordum ve artık hiçbir şey eskisi gibi değildi. Her şey eskisi gibi olabilir miydi yoksa her şey daha da mı karışacaktı bilmiyordum ama savaşırken sadece onlarla değil kendimle de savaşacaktım. Savaş başladı, yere ilk ben düştüm. Savaş devam etti, ayağa kalktım. Savaşın sonu gelecekti, kim kaybedecekti, işte asıl mesele buydu.

yarım kalan ne varsa tamamlanmak üzere bir şekilde bir araya gelmek zorundadırlar

Yıllar sonra Furkan ceza evinden çıkar. Eflin`se yurt dışında düzenini oturtmuş, hayatını kendince kurmuş bir şekilde Türkiye`ye tek başına dönüş yapar. Şans eseri Cemal`le karşılaşan Furkan`ın yeni bir sıkıntısı vardır: Cezaevinde bile onu rahat bırakmayan Soykanlı ailesi peşindedir. Mafyaya tövbeli ve nefret dolu olan eski komiser Furkan, mafyaya girmek zorunda kalacaktır. Sadece kendisini korumak için değil, yolunun kesiştiği Eflin`i de korumak için...

Göğsümden yükselen o acı , benim geleceğimi , gençliğimi öğretmenliğimi alacağını bilseydim yapacaklarımı yarına ertelemezdim . Ama bu hastalık beni biri ile karşı karşıya getirmişti .Geçmişte kapanmamış bir hesabımız olan, o doktora minnet duyacağımı, kalbimi emanet edeceğimi kim bilebilirdi ki .Kimse ...

Yılardır o kızı bulmaya çalışan eymen sadece hayatında bir kere aşık olur...