MAHALLE KURGUSUDUR Ukde Kalan Sevda isminde ilk kitaptır. "Bazı aşklar ukde kalır, sen bende ukde kaldın, kuğu..." Not: Yalnız kuş kitabımın yan kitabıdır.

Neva, Türkiye’nin önde gelen iş adamlarından Korhan Altınsoy’un kızıdır. Görünüşte zengin ve güçlü bir ailede büyümüş olsa da, babası için sadece bir isimden ibarettir ve Korhan, kızına sevgi göstermemiş, hayatına sürekli müdahale etmiştir. Neva’nın annesi Belgin, Korhan’dan Neva küçükken ayrılarak başka biriyle evlenmiş ve Ayça adında bir kızları olmuştur. Ayça, üvey ablası Neva’yı her zaman sevmiş ve ilgisini kazanmak istemiştir ancak Neva, onu asla tam olarak kabullenememiştir. Korhan’ın karanlık yüzü, Neva’nın hayatını değil bir başkalarınında hayatını etkilemeye devam eder. Bu sırada Neva, yeraltı dünyasının güçlü ve tehlikeli isimlerinden Karan Demir ile yolları kesişir. Neva, babasının yarattığı karanlıkla mücadele ederken aynı zamanda Karan’ın dünyasına da çekilmeye başlar. Soyadının yükü, aile sırları ve kalbinin sesine kulak verip vermemesi arasında sıkışıp kalır.

"Nare, kendi karanlık geçmişiyle yüzleşmeye çalışırken, hayatına beklenmedik bir şekilde giren Savaş ile yolları kesişir. Tehlikeler ve sırlarla dolu bu yolculukta, yanlışlıkla elini kana bulayarak yaşamla ölüm arasındaki ince çizgiyi keşfeder. Gölgeler arasında güven, ihanet ve hayatta kalma mücadelesiyle sınanan ikili, birbirlerinin dünyasını değiştirirken hem kendi karanlıklarıyla hem de birbirlerinin sırlarıyla yüzleşir."

Kördüğümle bağlanmış, kırık zihinler... Evlenmek isteyen bir çiftin düğününde olan bombalı baskın ve uçuşan mermiler...

Bir gecelik bir şey yaşan Mine ve Alvan iki yıl sonra karşılaşmasıyla olaylar başla Kitap kapağanı tasarlayan kişiye çok teşekkür ederim Küfür Argo Şiddet içerir İma içerir

Ajan ve Örgüt Lideri

İzge, tutkusu kadar zekâsıyla da öne çıkan genç bir gazeteciydi. Bir haberin peşindeydi. Fakat bir gece, mesafeli ama baş döndürücü bir yabancıyla yolları kesişti. Ve o tek gecenin sabahında, kendini Malta`daki Türk Büyükelçiliği`nde; bir daha hiç karşılaşmayacağını düşündüğü o yabancının karşısında buldu. İzge için artık geri dönüş yoktu. Her cevapsız soru onu daha da derine çekiyor, her bakış bu adama biraz daha bağlıyordu. PARADOKS, tutku, tehlike ve iç içe geçmiş sırlarla örülü bir aşk hikâyesi. 🪞 • Dark Romance • Zorunlu Yakınlık • Örgüt/Çete • Yetişkin İçerik

Gizlenmiş olan her şey bir gün gün yüzüne çıkar. Yıllardır kendi yasalarıyla ayakta duran gizli bir yapı: Mahfuzan. Gücün, sadakatin ve ihanete asla yer olmayan bir evren. Dışarıdan kimsenin bilmediği ama içeriden herkesin hayatıyla ödediği bir düzen. Ve bu düzenin içinde kaybolmuş kalpler… Nare, ailesi kanla susturulmuş bir kız. Onu hayatta tutan tek şey intikam. Yıllar sonra Mahfuzan’a geri döndüğünde hedefi bellidir: Asil. Bir zamanlar sevgisiyle kalbine dokunan çocukluk aşkı, şimdi gözünde en büyük düşmanı. Asil ise yıllar önce işlenmiş suçların gölgesinde yaşamaya devam ederken, Nare’nin dönüşüyle kalbinin en kırılgan yerine yeniden dokunur. Kaybetti sandığı hislerinin ortaya çıkmasıyla, kaybetmekten korktuğu gücüona yük olmaya başladı.Onu hâlâ seviyor, hâlâ korumak istiyor. Ama bilmediği şey şu: Nare’nin her gülüşünde gizli bir kin, her dokunuşunda saklı bir intikam var. Karanlık sırların, bitmeyen oyunların ve ölümcül kararların içinde, Mahfuzan sadece bir yapı değil; bir sınav. İhanetin mi, aşkın mı, yoksa intikamın mı ağır basacağını gösterecek bir sınav…

"Şehrin sahibiydi. Aren Sergei Markov." "Onun eli, benim cehennemim." Lina Aslan, Tuna ile ilişkisinde giderek daha derin sorunlarla karşılaşır. Tuna, uyuşturucunun karanlık ve kontrolsüz bataklığına saplandıkça öfkesini kaybeder, ilişkilerini yıpratır. Lina, bir gün Tuna`yı uyarmak ve konuşmak için yemeğe davet eder. Yemekte Tuna yeniden kriz geçirir, öfkesine yenik düşerek Lina`ya tokat atar. Tam o anda, Yeraltı dünyasının en güçlü ve korkulan figürlerinden biri, şehrin gerçek sahibi Aren Sergei Markov içeri adım atar. Aren, acımasız bir kararlılıkla Tuna`nın elinden Lina`yı kurtarır, gözünü kırpmadan Tuna`yı vurur. Lina, ilk kez gerçek bir güven duygusunu hissederken, bu güven kısa sürer. Aren`in düşmanları, İstanbul`un karanlık köşelerinden peşlerine düşer. Lina, eski yaşamını geride bırakmak zorunda kalır; artık kendini, tehlike ve ihanetin iç içe geçtiği bir dünyanın tam ortasında bulmuştur. Hayatını korumak için tek çaresi, şehrin hakimi ve acımasız patronu Aren`in yanına sığınmaktır. Artık her adımı, her nefesi tehlikeyle dolu bir oyun sahnesinde atılacaktır. "Bir yabancıydı. Bir kurtarıcı. Bir katil. Hangisiydi bilmiyordum. Ama bir şeyden emindim: O gece bir ceset kaldırılacaktı, ama asıl ölen ben olmuştum." "Kediden kaçtın... ama artık aslanın evindesin, Burası merhametle değil, kanla kuruldu. Ve burada hayatta kalmak istiyorsan korkuyu selamlamak zorundasın."

Valserin Aevara’nın karanlıkla yoğrulmuş büyülü topraklarında, her şey Elserin soyunun ikiye ayrılmasıyla başlar. Bir zamanlar tek olan bu köklü soy, yıllar önce iki farklı yola savrulmuştur. Elserin’in iki başı ve Valerion ailesi artık birbirine uzak olsa da, kadim bir kehanet onları yeniden birleştirmeye mahkûmdur. Maria Afet Elserin ve Draco Elserin Valerion, daha doğmadan nişanlandırılmıştır. Yirmi yıl boyunca birbirlerinin varlığından haberder ama tamamen uzak ancak kaderleri 20 yıl sonra Valserin Aevara’da kesişmiştir. Afet, büyücülük okuluna geç gelen gizemli öğrenci; Draco ise ailesinin gölgesinde yetişmiş  çocukluğundan beri kendi başına yaşayan kendi gücünü kazanan savaşcı bir askerdir  karşılaşmalarındaki yoğun çekim, onları hem birbirine hem de büyük tehlikelere bağlar. Ancak her ikisinin de sakladığı sırlar vardır: Afet geçmişini gizlerken, Draco onun gerçeği öğrendiğinde terk edilmekten korkar. Ama bu hikâye sadece bir aşk hikâyesi değildir. Geçmişin karanlık sırları, pusuda bekleyen düşmanlar ve kehanetlerle örülü bir felâket zinciri onları beklemektedir. Draco, Afet’in geçmişine dair öğrendiği büyük sır yüzünden verdiği bir sözü bozmak zorunda kalır. Bu sır yalnızca bir hayatı değil, tüm büyü dünyasını değiştirecek kadar güçlüdür.Valserin’in beş binası, öğrencilerin doğasına göre şekillenir Elserin Valdereth (Su) Caelthar Myrr (Ateş) Tharvus Eiden (Toprak) Nisara Veylen (Hava) Nocterra (Savaşçı Ruh) Özellikle Nocterra, öfkenin ve savaşçı ruhların binası olarak tanınır. Bu karanlık dünyanın merkezinde, tüm ülkenin tanıdığı bir birlik yer alır: Sır Katili Timi. Elserin ve Valerion ailelerinin büyükbabaları tarafından adalet için kurulan bu birlik, zamanla efsaneleşmiştir. Fakat şimdi karşılarında, barışı temsil ettiğini iddia eden ama perde arkasında adaleti bastıran karanlık bir düşman vardır: Auravest Elementler Konseyi. Draco ve Afet, yalnızca geçmişin lanetlerini değil, geleceği tehdit eden büyük bir ihaneti de çözmek zorundadır. Görünürde dost olanlar, “Valocrus Maskurum Panthera” imzasıyla gelen tehdit mektuplarıyla maskelerini düşürmektedir. Bazı yüzler tanıdık, bazı ihanetler ise çoktan başlamıştır… ve ailelerin sakladığı sırlar acıyı hatta ölümü getirir Bazı kehanetler kaderi değiştirir. Bazı maskeler yalnızca ölümle düşer. Geçmişi inşa eden kanlı eller masum olabilir mi? Geleceği yazan eller, bir gün temizlenebilir mi?..

İki farklı insan,iki kurban ve kader sandıkları bir kumpasın içinde geçmişleriyle yüzleşip peşine düşmektedirler.İki kurbanın hikayesi sizlerle.

Konuşmazlarmış ne bağırır ne de mırıldanırlarmış. Cellatlar, sessizlikle yontulmuş adamlarmış. Adımları, infaz edeceği kişinin deli gibi çarpan yüreğinin aksine, ağır ve kayıtsızmış. Korkunç cüsselerinin arkasında hangi yüzü taşıdıkları bir sır perdesiymiş. Bir tek gözleri varmış yalnızca bu dünyaya ait. Fikirleri, ağır iş görmüş damarlı elleri, suskun dilleri birilerinin ağzından çıkacak iki kelimeye aitmiş. Vur de vururlarmış, öldür de öldürürlermiş. Toprak altına girenin de onu toprağa sokanın da isteği dışında gerçekleşirmiş bu durum. Fakat bu dünyada onlara ait bir şey daha varmış gözleri dışında. Zira söylenene, işitilene zincir vurulur da görülene vurulmazmış. Tıpkı yüzlerini kapatan bir bez parçası gibi, isimlerini de bir yamayla kapatırlarmış. Ve yazarlarmış kanlı ellerle yenisini.

Başını tekrar eğdi ve beni bir kez daha öptü. Bu sefer daha kısa, ama daha yoğun bir öpücüktü. “Beni öldürmeyeceğine söz vermiştin…” dedim kısık bir sesle. Ne diyeceğimi bilmiyordum ve düşünebildiğim ilk şeyi söylemiştim. Ardından alnını benimkine yasladı, sesi fısıltı gibi çıktı. “Ama seni mahvedebilirim Lina… Öyle bir mahvederim ki, kendini benden istemeden kurtaramazsın.” dediğinde inanamaz gözlerle ona bakıyordum. “Sana zarar vermem Lina. Ama seni bırakmayı da düşünmüyorum.” Ayağı kalkmak için hamle yapacakken gözlerim ağırlaştı. Az önce hazdan dolayı bir iğne vurdu da ben bunu hissetmemiş miydim? Kesinlikle sorunun cevabı evetti çünkü tam olarak boynumda keskin bir sızı hissediyordum!

Krallığın hüküm sürdüğü karanlık bir düzende, herkesin kaderi Galibiyet Akademisine bağlıydı. Herkes bir ölümcül oyunun içindeyken, kazanmak yalnızca hayatta kalmak değil, geleceği yeniden yazmaktı. Peki bu akademiye bambaşka sebeplerle giren Aden`in kaderine ne yazılmıştı? Araya giren yasaklı duygular, saklanan gerçekler ve istenildiği gibi ilerlemeyen bir oyun... Aden tüm bunlara rağmen dimdik durabilecek miydi, yoksa pes etmek kaçınılmaz mıydı? Kitabın tüm hakları saklıdır. Kitabı çalmanız dahilinde yasal işlemler başlatılacaktır.

Hırs, insanı zehirleyen bir kördüğümdür. Avcı hırslıydı, av ise korkuyordu. Ama av, avcıdan değil, onu zehirleyen hırsından korkuyordu.

“Daha kaç kurban gidecek böyle? Kaç kişinin daha ölümünün sebebi olacağım? Bir kelebek uğuruna oluşan bu ayaklanma, ay ışığına ne zaman kavuşacak? Daha ne kadar tahammül etmem lazım bu karanlığa?” İki polis. İki ebeveyn. İki can. Sadece onların değil, küçük bir kızın da ölümüne sebep olan kurşunlar. Geçmişin yemin ve sözleriyle yaşamaya yemin etmiş, bildiklerinden fazlası olduğunu fark eden bir kız. Gerçekler açığa çıkınca o kişiyle empati kurmam doğru muydu? Ona acımam normal miydi? Benim verdiğim ifade sonucu içeri giren bu adamı sekiz yıl sonunda kendi laflarımla kurtarmak, savunmak ve onun için çabalamak hedefime ulaşmam için bir basamaktan mı ibaretti? Tüm bu karışıklık, çelişki, yaşananlar ve yaşanacaklar, adaletin kırılmış, hatta harabeye dönmüş olduğunun göstergesi değildi de neydi?

> Güç, bir aileden miras kalabilir… Ama onun bedelini yalnızca hayatta kalanlar bilir. Bayan Valentis, sekiz hanedanlıkla yönetilen yeraltı konseyinin ilk kadın lideri. Küllerin içinden yükseldi, adıyla bile korku salıyor artık. Bay Kraeven ise konseyin en köklü soyunun varisi. Güçlü, acımasız, her adımı hesaplı. İkisinin tahtı farklı ama savaş alanı aynı: Kurulun karanlık ağı. Herkesin gözü onların yerinde, her hamle bir ihanete gebe. Kurallar acımasız, hisler yasak. Ama nefreti besleyen bakışlar, bazen tutkuyu da çağırır. Ve bazen bir fısıltı, çığlıktan daha yıkıcı olabilir. Tahtı olanın düşmanı çok olur. Kalbi olanınsa zaafı…

Talya Ahenk Kutseli, kelimelerin ardında yaşayan bir kadındı. Sürgün edilmiş bir geçmişin, diplomatik bir sessizliğin ve adı konmamış bir boşluğun çocuğu... Boris Artem Krylov ise buzdan örülmüş bir hayaletti- kayıplarını toprağa gömmemiş, intikamını zamana yatırmış bir adam. Talya bir çeviri için Rusya`ya gittiğinde, aslında kendi hikâyesinin en karanlık cümlesine adım attığını bilmiyordu. Her kelime bir ipucu, her satır bir tehditti. Ve her bakışta, Boris`in soğuk duvarlarına bir çatlak daha düşüyordu. İkisinden biri geçmişiyle yüzleşecek, diğeri kendi karanlığında ya tamamen dağılacak ya da ilk kez insanlaşacaktı. Çünkü bazı sırlar sessizliğe gömülmez, bazı aşklar ise ölümle yazılır.

Hayatınız altı üstünden daha güzel olabiliyormuş. Yıkıldıkça daha da sağlam zeminlerde kurulan bir hayat. Yaşamamak için bazen öldürmek gerekirdi. Öldürmek için ise ölmek gerekir. Şimdi anlıyorum, bir yanımda bencilce sevdiğim adam bir yanımda canımdan çok sevdiğim miniğim uyurken her şey anlam kazanıyor. Bu gece ölen tek şey benim içimde ki o umutsuzluk olucaktı. Taa ki camda gördüğüm o yüze kadar öyle olucak sanmıştım. Şimdi ise bir silah sevdiğim adamla miniğim arasındaydı. Seçim yap der gibiydi. Yine seçim yap!

O koyu gözlerin perdeleri kalkıyor ve hemen ardında merhametin esamesini arıyorum; santim santim. Göğsü dik ancak kafesinin ardındaki zavallı kalbi kurtlanmış, küflenmiş, aciz. Tıpkı bana benziyor. Öfkeli ve yorgun bakışlarıyla kavuşuyor bakışlarım ve bir fırtına kopuyor tepemizde. Şiddetli bir fırtına. Yerle yeksan ediyor dokunduğu her şeyi ve gök yarılıyor inleyerek. Söylemesi için yalvarıyorum adeta. O koyu gözler bana hiçbir şey sunmuyor, tek kelime etmiyor ve fırtınanın içinden öylece sıyrılıp karanlığa karışıyor. ``Ira!`` İsmini haykırıyorum, dilimde acı bir tat beliriyor. ``Kökünü kazıyacaktın bu kötülüğün hani, söz vermiştin!`` Gökle birlikte boğazım da yırtılıyor ancak sesimden akan kelimeleri güçlü bir rüzgar alıp götürüyor. Ve nihayetinde fark ediyorum gerçeği, fırtına sona eriyor. Yarılan göğün arasından bir ışık çıkıyor ortaya. Anlıyorum. Kökünü kazacağını söylediği kötülüğün ta kendisi o zaten.

Yeni kurguyla selamlar 👏👏👏

“Yeni bir ülkede, güçlü ailelerin gölgesinde olan Alya, sırlarla dolu bu dünyada kendi yolunu bulmak zorunda.”

Kan davası onları bağlarsa ne olur? Ya da canlarını acıtırsa?

Massachusetts`in orman yolunda gece vakti benzinliğe giren Serelina hayatı boyunca unutamayacağı bir cinayete tanık olur. Bir genç kızın çığlıklarına yetişen Alâ Serelina, Harvard Üniversitesinin profesörü ile katil avlamak zorunda kalırlar. Yaktıkları cesedin kalıntıları ise onları hiçbir zaman rahat bırakmayacak gelecek vadeder.

"Yenilgi senin için bir zayıflık mı Aren Çakır?" "Yenilgi değil Utku yenilmek bir zayıflıktır." "Açıkla," dedim sert bir sesle. Kaşlarını çattı. "Anlamadım." Hafifçe üzerine eğildim. "Yenilgi ve yenilmek arasındaki farkı açıkla." Kelimeleri tek tek vurguladım. Arkasını dönüp gitmeye başladı."Yenilmek kişinin elinde olan bir davranıştır," dedim sesimi yükselterek. Bu Aren`i durdurmaya yetmişti."Yenilmek vazgeçmektir, acizliği kabul etmektir, savaşı terk etmek, tutsaklığı seçmektir. Ahmakça!" "Yenilgi ise hezimete uğramaktır Aren. Başarısız olursun, yenilirsin. Bir savaşa girersin, mağlup olur, yenilirsin. Elindeki her şeyi yitirirsin, yenilirsin." Derin bir nefes verdim dudaklarımın arasından. "Ama vazgeçmezsin ne kendinden ne de kendi rızanla kabul ettiğin o uğurdan." Çekingen adımlarla bana doğru döndü. “Tüm yüreğinle senden bir cevap istesem verebilir misin? O kadar cesaretin var mı yoksa gözyaşı zırhını çıkarmaya niyetin yok mu? Yenildin mi, yenilgi mi?" Başını aşağı eğdiğinde gözleriyle göz göze geldim. "Öyle kötülükle dolusun ki öyle acıyla bütünleşmişsin ki katran karası kalbini kırmaya kalkınca biri, kendini korumak için bıçaktan keskin sözlerle zırhlanan sensin. Tüm yüreğinde cesaretini toplayabilir misin yoksa duyguları toplayabilecek bir yüreğin bile yok mu?"