"Sana rastladım... En güzel yerinde hayatın." Lina… Sessizliğin içinde büyüyen bir kadın. Yaralarını konuşarak değil, yaşayarak sardı. Ne yaşadıysa içine attı, gülümsedi. Ama gözleri hep ağlıyordu. Aras… Hayatın ağır sınavlarına maruz kalmış bir adam. Yalnız kalmaya alışmış, güven duygusunu yitirmişti. Ta ki Lina’ya rastlayana kadar. Hayatın en karanlık köşesinde, iki yalnız ruh… Biri geçmişin yükünden, diğeri geleceğin belirsizliğinden yorulmuşken… Sessizliğin içinden, birbirlerine doğru yürüdüler. Belki aşk her yarayı saramaz. Ama birlikteyken, acılar bile anlamını yitirir. Onlar birbirlerinin suskunluğuna ses oldular.

Kuru bir gül kadar soğmuştuk hayattan...

Dubaide yaşayan dubainin prensi olarak bilinen roşan zengin bir soydan gelmektedir roşan karısının ani bir şekilde kaybolmasıyla yerle bir olur karısını arar ama hiç bir yerde bulamaz roşan karısının üzüntüsüyle bir hastalığa yakalanır oğlu Kayhanı kendisini bu şekilde görmemesi için uzak bir ülkeye gönderir ve hikayede burada başlar

Belki dinerdi bu acı, kalp acısı, öyle acıttı öyle yaktı ki içimi ben kendimi bir oyunun içinde buldum. O oyun belki sonum olucaktı. Büyüklerin ve günahkarların oynadığı bu oyunun, cezasını neden masumlar çekerdi ki anlamıyorum...

"Karanfil yıldırım`ın hikâyesi... zenginliğin ortası da çürüyen bir evde, susayarak yok edilen bir kızın kendi kendini duymaya çalışmasıdır. Sevgiye aç, bağırışlara alışmış,terk edilen bir çocuğun kadın haliyle; hem geçmişin yarasıyla hem bu günün sessizliğiyle yaşamaya çalışır.

Bu kitap tüm güçlü kadınlara ithafen yazılmıştır. "Bu dünyada aşkın olduğuna inanmayı çok genç yaşta bırakmıştım ama o adam bana aşkı değil sevdayı öğretmişti..."

Bir kızın asker olması ve bundan sonra yaşadıkları

Gece Demirel küçük yaşta herşeyin üstesinden gelmeyi başarmıştır fakat beklemediği bir gerçekle bütün hayatı değişmeye başlamıştır

Asker bir kızı gerçek ailesinin bulması

Doğa artık eskisi gibi değil. Göz alabildiğine uzanan ormanlar solmuş, toprak nefes almakta zorlanıyor. Yeşilin hükmü sona ererken, bir avuç insan bu çöküşün ortasında yaşam mücadelesi veriyor. Ana karakterimiz, yıllardır dış dünyadan izole edilmiş bir toplulukta büyümüş, doğanın son sırlarını koruyan bir genç. Ancak beklenmedik bir olay, onu güvenli sınırların dışına çıkmaya zorlar. Gördüğü manzara, bildiği her şeyi sorgulamasına neden olur: Peki gerçekten doğa yok oluyor mu, yoksa ona ihanet eden biz miyiz? İhanetler, gizli kalmış gerçekler ve umudu yeniden yeşertme çabasıyla dolu bir hikâyeye hazır olun. "Yeşilin Son Nefesi", kaybolan bir dünyanın içinde yeşermeye çalışan bir umudun hikâyesini anlatıyor.

Dreams Breaker, lige yeni çıktığında herkesin gözdesi olmuştu. Herkesin gözdesi olan bu takım bir anda düşmeye başlamıştı. Son 4 sezondur hiç bir maçı kazanamayan Dreams Breaker ne yapacaklarını bilmiyorlardı. Bu onların kendi aralarında sorunlara sebep olmuştu. Takım kaptanı Dean Haven ne yapacaktı?

Ilk kitabımdır yanlışlarım olursa söylemekten çekinmeyin yarı texting kitabı Bir ateş gibi yakmıştı beni... bende onu yakacaktım ya bu savaşı kaybedecektik ya da kazanacaktık biz kazanmayı seçtik beraber yaşamayı aşık olmayı seçtik... Gelin hikayimizi birlikte yaşayalım her şeyi birlikte yapalım :)

Kim anlar ki kalbimdeki fırtınayı Kim duyar ki sessiz çığlıklarımı? nefretle yazılmış bir mektubum ben Cümlelerden akan kan gibi...

"Her şey yalan mıydı? Koskoca 19 yıl... Ne günah işledim ki bunlar başıma geldi? Yaşadığım her şey boşuna mıydı? Değer miydi bir intikam için hayatım mahvedilmelerine..."

Kitap hiç bir değişiklik olmadan geçirilmiştir .

Yılların verdiği bir zaman diliminde sokak müziği yapan genç bir kız varmış. Bu kız küçücük hayallerinin peşinden koşmayı pek sever. Hayat ona o kadar değersiz hissettirmiş ki, anlam veremezmiş çoğu kez. Ama yine de pes etmek değilde, usul usul gidermiş en çok varmak istediği yere Sıradaki hikâye yaşanması mümkünken yaşanamayan hayallere

aşk, diyor bakışlarını bana doğru çevirirken. peki aşk bu kadar acıtır mı?

Korku insana her şeyi yaptırır , peki biz neyden korkarız? Aşk mı? hayatımız da yaşadıklarımızdan mı? sevilmekten mi? yoksa geçmişimizden mi? Acı çekmekten korkan biri, zaten korktuğundan acı çekiyordur. `` Korkarak yaşıyorsanız yalnızca hayatı seyredersiniz.  ~ Friedrich Nietzsche ~``

Bizler; devletin fazlalık olarak saydığı, halkın ise hor gördüğü üç büyük nüfusun en dıştaki incecik kabuğuyduk. Kabuktan sayıldığımız bile meçhulken hala bu ülkenin sınırlarında nefesimizi ciğerimize doladığımız için şükür etmeliydik. Koskocaman ihtişamlı bir evin, en dipte kalan karanlık ve kilitli odasıydık. İçimiz geriye kalan dört odadan daha sıcak, daha namütenahiydi. Ancak kapımıza demir kilitleri acımasızca vurmuş, içimizdeki cevherleri hiç önemsememişlerdi. Hepsinin kalbi puslanmış, gözlerinin içini ise kan bürümüştü. Yaşadığımız onca zulmün, göz yummak zorunda bırakıldığımız tonlarca adaletsizliğin ve boş yere alınan canlarımızın bir tanesi bile elzem değildi. Çünkü biz: Paryalardık.

Yeni bir hayat ve kontrolsuz güç

Şiirlerimi sizinle paylaşacağım bir kitap. Sessiz melodiler dinlemek isterseniz şiirlerime beklerizz~

Babam sürekli beni döverdi yine dövdüğü zaman kurtarıcım geldi sandığım kişi cehhennemim oldu

Babam annemi gözlerimin önünde öldürdü sonra kendisini kesti ve ben şimdi 13 yaşındayım.

Küçük bir kalbe umut olan bir kız Sırlarla dolu bir yaşam

Psikoljik sorunları olan hayatta kalmaya çalışan bir genç Onun hayatına girecek neşeli aynı zamanda kalbi kırıklarla kalan genç kız "Ruhunu kurtaramayan, yaşamanı sürderemez sen ruhunu kurtardın mi?"dedim gözleri bana öyle bir bakmıştı ki sanki ruhu elinden alınmıştı. "Benim bir yaşamamım yok güzel kız, o yüzden bir ruhum da yok" dedi onun bir ruhu yoktu, hayır onun bir hayatı yoktu. "Kimsin sen" demiştim dudakları yana kıvrıldı onu ilk defa gülümserken görmüştüm. "Ben karanlığın dibiyim ve inan bana bir karanlığa hiç girmek istemezsin."