Nazlı hafızasını kaybeder ve Hafızası ile birlikte çok sevdiği arkadaşını da kaybeder. Çabuk geçen iki yılın ardından arkadaşı ile karşılaşır ve olayları hatırlar.

“Viper... indir o silahı, bir yere gitmiyorum...” diye yalvaran sesini duydum, ama artık fark etmezdi. Yıllarca savaştım, içimdeki bu öfke ve acıyla. Artık kaçacak yerim kalmamıştı. Onu sevdiğimi sanmıştım, belki de bir zamanlar doğruydu, ama gerçek şuydu ki... bu dünyada kimse sevgiye layık değildi. Benim dünyam karanlıktı ve o karanlıkla barışmıştım. Victor birden üzerime atladığında silahı almaya çalıştı, o anda panikledim ve tetiği çektim. Boşluğa doğru ateş eden silah, sanki dünyamı da paramparça etmişti. Bir anda elimden kayıp gitmişti silah. Yere çöktüm ve bağırmaya başladım, o anın içinde başka hiçbir şey yoktu, sadece o yankılanan sesim. Victor yanıma geldi, gözleri üzerimdeydi ama ben artık tükenmiştim. İçimdeki her şey bitmiş, yorulmuştum. Yorulmuştum yaşamaya, savaşmaya, duygularımla baş etmeye. Her şeyin ağırlığı omuzlarıma çökmüş gibiydi, bu savaşın kazananı yoktu, sadece yitip giden bir ben vardım.

Şehirde çeşit çeşit liseli öğrencilerin ölümü ile başlayan liselerde ya ölüm devam edecekti yada bir engel olacaktı.Peki ya o engel bir anda hayatının anlamı olsaydı…

Gerçek bir aile kurgusudur. Umay çakır gerçek ailesini bulduktan sonra ne olacak, ne yaşayacak hep birlikte öğrenelim. Kitabıma bir şans verir misin güzel insan 🥹🙏🏻

Babasından kalan mirası yüzünden gitmek zorunda kaldığı suvikastçı okulunda gerçek aşkı yenidenbulan maria`nın yüzünde ilk kez bir tebessüm oluşur.

Okul için taşındığı yeni mahallesinde beklenmedik olaylara dahil olan Alaran`ın hikayesi...

Yeni bir şehir. Yeni bir okul.Ve gölgelerin adını fısıldadığı bir üniversite...Sera geçmişinden kaçmadı. Onu yanında getirdi.Ama Karaçınar’da bazı şeyler seninle gelmez; seni orada bekler.Kimi insanlar sessizliğiyle konuşur,kimi gözlerinin içine bakmadan seni çözebilir.Ve bazı yerler vardır... Adım attığında sadece zaman değil, gerçek de bükülür.Burası o yer.Ve bu, sıradan bir başlangıç değil.

Evde çok sıkıldığı için en yakın arkadaşı ile bara gider fakat işler pekte iyiye gitmez..

Kitapçıda tesadüfen karşılaşmak ... 📚

Sahnedeki alkışlar onun içindi... ama kimse onun kim olduğunu bilmiyordu. Derin, baskıcı ailesinden gizli, müziği sadece odasında fısıldayarak yaşamış bir genç kızdı. Gittiği edebiyat fakültesinde bulduğu gizli sıcak köşesinde mırıldandığı şarkı hayatını değiştirecekti ama derin bundan bir haberdi... Tek bir şüphelisi vardı. Ablasını kaybeden ve okula geri dönen hukuk okuyan yiğit. Görünmeyen bir kızın, kendi sesini dünyaya duyurma savaşı

0568... Kişisi sizi "🕳️" grubuna ekledi. Siz : Siz kimsiniz be? 0568... :Asıl siz kimsiniz? Siz: bizi gruba sen ekledin senin bilmen gerekirrrrr 0568... : Emir piçi hepinizi aldatıyor Siz : ne 0570...: anlamadım 0598... : o öyle bir şey yapmaz Bir dakika. Hepimiz aynı Emir` den bahsediyorsak... Lan aldatılmışım.

"Bazı yüzler, bir saniyeliğine bile görsen unutulmaz." Seren & Demir Bir şehir. Bir gece. İki hayat, iki yara. Ve şimdi... yollar yeniden kesişiyor...

"Bazı yaralar kabuk bağlamaz… Bazı insanlar unutulmaz." Zerda, yıllar önce karanlık bir gecede hayatını altüst eden travmanın izlerini hâlâ taşıyordu. O gece, kırıklar içinde bedenini saran eller kadar, gözlerine umutla bakan bir çift göz de hafızasında yer etmişti. Aradan geçen onca yıl boyunca o anı unutmamaya çalıştı—çünkü unuttuğu anda bir daha iyileşemeyeceğini biliyordu.Aynı zamanda hatırlamak ona acı verse bile... Şimdi, bambaşka bir şehirde, bambaşka bir hayat kurduğunu sanırken, o gözlerle yeniden karşılaştı. Ve geçmiş, bütün ağırlığıyla şimdiye çarpıyordu. Yaralar hâlâ taze mi? Yoksa zaman gerçekten her şeyin ilacı mı? Geçmişin izleri, bir gecede değişen hayatların, yıllar sonra kesişen yollarla yeniden şekillenmesini; suskun kalplerin, zamanla konuşmaya cesaret bulmasını sağlar mı?

Daha önce hiç adını bile duymadığın bir üniversiteye gider miydiniz? Lemi liseyi bitirmiş bir kızdı üniversite başvurusu için kendine uygun bir yer arıyordu. Ama zamanı da seçenekleri gibi hızla tükeniyordu. Bir gün kendisinin de beklemediği bir üniversiteye kabul almıştı. İsmi ona hiç tanıdık gelmemişti ama yapılan etkinlikleri duyduğunda resmen bir üniversiteye aşık olmuştu. Sonuçta her zorlu bir dönemden geçmiş öğrenci. Saatlerce ders çalışılan ve katı müdürlerin olduğu bir okul istemezdi. Lemi de bunlardan biriydi. Ve bu üniversite onun hayatını tamamen değiştirecekti...

Tam o sırada içeriden yükselen bir kadın çığlığıyla irkildim. "Bırak beni!" diye haykırıyordu bir ses. Adımlarımı hızlandırdım, kalbim göğsüme çarpıyordu artık. "Barış, lütfen... bırak diyorum sana!" "Yürü!" diye tersledi adamın sesi. Köşeyi döner dönmez gözüm İklim`e ilişti. Direniyordu. Gözleri korku ve öfkeyle doluydu. Duraksamadan bağırdım: "Bırak kızı!" Sesim duvarlarda yankılanırken, parmağım tetikteydi. Adam bir anlığına irkildi sesimle. İklim’in kolunu tuttuğu gibi kendine doğru çekmişti, ama benim yaklaşmam onu tedirgin etmişti belli ki. Göz göze geldik. Gözlerinde hem panik hem öfke vardı. "Silahını indir!" diye bağırdım. Tetikteki parmağım milim oynamıyordu. “Yapma!” dedi İklim, sesi neredeyse yalvarır gibiydi ama gözleri yardım istiyordu. Ne aşirete ne de uyduruktan bor töreye kurban gitmesine izin vermeyecektim.

Her insan zincirlenir. Kimi bir hücrenin paslı demirine, Kimi ailesinin suskun duvarlarına, Kimi de hiç konuşulmayan gerçeklere, Atlas, zincirleri bile isteye seçmiş bir adamdı. Bir görev, bir hesaplaşma, bir son uğruna karanlığa adım attı. Mira ise zincirlerinin varlığını bile bilmeyen bir kızdı. Masumiyetin içinde büyütülmüş , hakikatin dışına hapsedilmişti. Ve bir gün, zemin çöktü. Biri yukarıdan indi, diğeri aşağıdan doğruldu. Unutmayın ki bazen kurtaran da kurtulan da zincirlerini sever… Ve bazen en tehlikeli olan ; Karanlıkta gizlenen değil aydınlıkta gizlenendir…

Ailede dışlanan bir kızın hikayesi...

Ritmini kaybetmiş bir kalbin sessiz çığlığı... Rüya, yeni bir şehirde kendine bir sayfa açarken, beklemediği bir hikâyenin içine sürüklenir. Kalbiyle, geçmişiyle ve suskun bir aşkla sınanırken, bazen en çok sessizlik bağırır.

"Accidit in puncto quod non contingit in anno.” (Bir yılda olmayan, bir anda olur) Gerçekten öyle miydi? Balkonumda otururken karşımdaki karargâha bakıyordum. Önünde duran dört tankı gördüğümde sırtımı dikleştirip merakla onları izlemeye başladım. Hepsi tek tek indiğinde, ip gibi dizilmişlerdi. Albay olduğunu tahmin ettiğim kişi önce herkesi inceledi ve sert, itiraz istenmeyen tonla "Yüzbaşı Bintuğ Liva." diye seslendi. Bu isim, tüm orduyu sırtlayacak kadar güçlü, kuvvetliydi. Onunla karşılaşabilecek miydik? "Bir gün seninle ikinci kez karşılaşacağız, işte o zaman doğru olanı yapacağız."

Mira Annesini kaybettikten sonra Dedesinin yanına gizemli kasabada karanlık sırlarla yüzleşir. Aren’le başlayan yavaş aşk, gece notalarının fısıltıları arasında derinleşir. Gotik gerilim ve tutkulu bir hikaye.

[ yarı texting ] caglaralptkn: kafayı yemişsiniz siz. (19.21) caglaralptkn: yazmayın bana. (19.21) gunescicekci: olmaz yapamam. (19.21) caglaralptkn: ne demek yapamam? (19.22) caglaralptkn: engellerim bakın siz, ciddiyim. (19.22) caglaralptkn: yazmayın dediysem yazmayın. (19.22) gunescicekci: ya sorumu sorsayım bari? (19.24) gunescicekci: soru soracaktım ben size. (19.24) caglaralptkn: soru mu soracaktınız? (19.25) gunescicekci: evett. (19.25) caglaralptkn: ne soracaktınız? (19.26) gunescicekci: ya garipsemeyin ama, (19.28) gunescicekci, yazıyor... gunescicekci, çevrimiçi. gunescicekci, yazıyor... gunescicekci: keçilerin nasıl sağıldığını biliyor musunuz? (19.28) görüldü. 170625

Oya ve Kaan. Aynı sınıfta olan farklı öğrenciler. Oya sert, asi ve kararlı, Kaan dürüst, sadık ve ileri görüşlü özellikleriyle tanınır. İki karakter aynı sınıfta ama, ya birbirlerinden yeni haberdar olurlarsa? 4.kurgum Ay Yüzlüm- Yarı Texting sizlerle. Bu sefer Son Yaz dizisine bağlı değil merak etmeyin. Diğer iki kitabımda kurguyu Son Yaz ve Baht Oyunu dizisinden esinlenerek oluşturmuştum o yüzden derin nefes alabilirsiniz, bu kurgu bir diziden değil. Aksine benim hayatım boyunca yanımda kalacağına inandığım birinden yola çıkılarak yazıldı, yazılıyor. O kendini biliyor, burada söylememden belki rahatsız olur fakat onu sevdiğimi asla unutmamasını diliyorum. (🌕) Diğer ilk üç kitabım: Ölmek İstemiyorum Son Yemin -Aşk Hikayesi- İsimsiz Gözler -Texting- Kitaplarıma da göz atmanızı dilerim. Onlardan gelenlere de hoşgeldiniiizzz. İYİ OKUMALAAARRRRR

İsimler değişir, kimlikler silinir ama geçmiş asla peşinizi bırakmaz. Güneş, `Parla` adıyla yeni bir hayata tutunmaya çalışırken, bir yandan İstanbul`un nabzını tutan bir polis muhabiri olur, bir yandan da kayıp anılarının peşinden gider. Aşk, dostluk ve tehlikeli sırlar arasında geçen bu soluksuz hikaye, sizi bir dönüşümün kalbine davet ediyor.

Talya, pastane işleten bir kızdır. Bir gün büyük absürt komiklikte bir pasta yapması gerekir. Talya sipariş için günlerini harcar ve sonunda sipariş biter. Fakat siparişi almaya kimse gelmez. Elinde kalan pastayla ne yapacağını şaşırır ve sinirle numaraya mesaj atar ancak attığı numara Rusya`nın ünlü bir mafyasıdır. Talya: Ulan it! Talya: Madem gelip almayacaktın neden ben bu pastaya tüm varlığımı adadım lan köpek! 7****: Я не понимаю?

Çoğunlukla kızların erkeklere yazdığı texting aşkları gördük. Peki ya plotonik yazan erkekler onlarda kızlar kadar şanslı olup aşklarına karşılık alabiliyor muydu? 🏀 Alisa bir lise son sınıf öğrencisidir. Başına bela olan zorbalardan ve ona musallat olan bir katilden kurtulmaya çalışırken, bir gün ona gelen mesajlara ilk başta anlam veremez ve korkar. Anonimin ona hergün yaptığı aşk itrafı sonucunda Alisa biraz olsun yumuşar ve mesajlara geri yanıt vermeye başlar. Herşey mükemmel ilerlemeye başlarken hayatı tekrardan tepe taklak olan Alisa bu durumda kime güveneceğine artık inanmakta zorlanıyordur. $ Hakları bende saklıdır. Beğeneceğinize eminim.