Güneş doğdu. Gece soldu. Ve biricik kız, babasını buldu.

Sessizliğin bir sesi vardı. Ve bazen en büyük çarpışmalar, tek bir kelime edilmeden yaşanırdı. Duru, hayatla arasına kalın duvarlar örmüş, az konuşan ama derin hisseden bir kızdı. Babasının gölgesinde, yokluğun içinde, kendi küçük evreninde büyümüştü. Gülümsemeyi unutmamıştı ama kimseye de göstermiyordu. Savaş... Hayatı ciddiye almayan, küfrüyle bile ruhunu örten, yaralı bir adamdı. Ama gözleri, bakışları ve çığlığı başka bir şey anlatıyordu. Onlar hiç konuşmamışlardı. Ta ki bir bakış, bir sessizlik ve bir karşılaşma, onları içten içe birbirlerine çarpana kadar. Bu bir aşk hikâyesi değildi sadece. Bu, iki ruhun gürültüsüz bir çarpışmasıydı. İz bırakan, kanatmayan ama unutturmaz bir çarpışma.

Arabanın içindeki hava, o kadar gerilmişti ki, sanki her an patlayacak bir fırtınanın içindeydiler. Kuzgun`un gözleri kısılmış, direksiyonu sıkı sıkıya kavramıştı. Eylül ise öfkeden titriyordu. Ama asıl kırıcı olan, Kuzgun`un o aşağılayıcı ses tonu ve söylediği sözlerdi. "Öptü mü seni?" dedi Kuzgun, gözlerini yoldan ayırmadan. "Aranızda ne var, Eylül? Belki de daha fazlasını yaptı ha? Yoksa... yatınız mı dokundu mu sana?" Kelime ağzından çıktığı anda Eylül`ün eli hızla havaya kalktı ve şak! diye yanağına sert bir tokat indi. Kuzgun`un başı hafifçe yana döndü ama yüzünde ne şaşkınlık vardı ne de pişmanlık. Dudakları tek bir çizgi haline gelmişti. Eylül`ün gözlerinden yaşlar süzülmeye başlamıştı ama sesi titremedi. "Sen... nasıl bir insansın?" dedi fısıltı gibi bir sesle. "Beni ne sanıyorsun sen? Senin o nerden bulduğun belli olmayan kızlara benzemem" Kuzgun, elini yanağına götürüp hafifçe ovuşturdu. Tokadın sıcaklığı tenine işlemişti. Ama canını yakan şey tokadın fiziksel acısı değil, Eylül`ün gözlerindeki hayal kırıklığıydı. "Arabayı durdur." dedi Eylül, sesi buz gibiydi. Kuzgun direksiyonu sıkıca kavradı, bir an sanki durmayacakmış gibi hissettirdi. Ama sonra öfkeyle direksiyonu sağa kırarak arabayı yol kenarına çekti. Eylül, hızla kapıyı açtı ve arabadan indi. Gece karanlıktı, sahil rüzgârı sert esiyordu ama umurunda bile değildi. Kuzgun da hızla indi ve kapıyı çarpıp Eylül`ün peşinden gitti. "Nereye gidiyorsun?" diye bağırdı ardından. Hikaye bana aittir. Herhangi bir (ç)alma durumunda gerekli işlemler yapılır. Hepsi denetleniyor bilginize.

1 hafta önce doktorluk görevime başlamaya hazırlanıyodum Şimdi ise aşiret ağası için gelinlik giyiyorum İnsan ne yaparsa yapsın kaderinden kaçamazmış

İzel ve Özgür zoraki bir evliliğe mahkum kalırlar ne kadar anlaşmamış olsalarda ortak çıkarları için birlik olurlar ama sonunda ikiside hiç beklemediği bir şey olur

Zorla başlayan bir evlilik, ne kadar zor ve zahmetli olabilirdi? Bir kadın onu istemeyen kocasına karşı ne kadar sabırlı olabilirdi? Peki ya adam sevmediği bir kadına nasıl duygularının değiştiğini anlatabilirdi.? Bu evlilik hiç bu kadar zahmetli olmayacaktı.

Gül deli gibi ağlıyordu bir taraftan merdivenlerden koşarken. Adımlarına sahip çıkamıyordu gücü kalmamıştı. Arkasından gelen bağırış ile daha da hızlanmıştı. ``Gül!!!`` Yekta koşuyordu peşinden. Bundan sonra ne ifade ederdi ki. O hiç bir zaman benim olmamıştı. Tüm her şey yalandı. Beni bir aptal gibi kandırmıştı. Ben ise ona annemi anlatmıştım...

Banu Berceste ve Berk Canbolat. Nevşehir`in nüfuslu ailelerinden birinin tek varisi Berk Canbolat, Babasının at çiftliğinde yılkı atlarını ehlileştiren Banu Berceste... ~ "Tıpkı bu atlar gibi ruhun özgür senin" "Bunu özgürlüğümü elimden almak isteyen adam mı söylüyor?" "Banu-" "Adımı ağzına bile alma!" BAŞLANGIÇ TARİHİ: 29/07/2025 YAYIMLAMA TARİHİ: 12/08/2025

Ortaokulda hoşlandığı çocukla büyüyünce karşılaşan Duru`nun hikayesi

Bu kaderimdi, benim kaderim kocam olarak hayatımın sonuna kadar birlikte olacağım adamın kaderiydi... Bu kaderi ben seçmemiştim. Babamin hatalarının sonucuydu her şey; evliliğimiz, zorla giydiğim o gelinlik Boran Aslanoğlu buraların en büyük aşiretinin tek varisi ve ben onunla evlenmek zorunda kaldım... Hiç tanımadığım bir adamla, hiç tanımadığım bir evde yaşamak zorundayım artık

Bir mafyanın babasının isteği ile kendisine acilen bir kadın bulması ve farkında olmadan o kadına aşık olmaya başlaması… (16+)

O gün benim doğum günümdü ve o şu sözlerle kutladı beni: " Baba oluyorum, hala oluyorsun Papatya! " Doğum günün kutlu olsun Papatya... * " Keşke bir de bende büyüttüğüm seni görebilsen. "

Bazı yaraları sevmek zorundasındır perla turca -Russel Da Rossi

Yıllar önce yanlış adamı seçmenin bedelini, bugün baba evine elinde küçük bir çocukla dönmek zorunda kalarak ödüyordu Bahar. Anne babasını dinlemeyerek komşularının oğlu Serdar`la değil de, Kendi seçtiği adamla evlenerek en büyük hatayı yapmıştı zamanında. Şimdi nedamet vaktiydi genç kadın için, şimdi maziye dönme vaktiydi... Giderken son gördüğü de, döndüğünde ilk bulduğu da yine Serdar olacaktı. Artık savaş pilotu, binbaşı F-16 Çelebi olan Serdar...

• “Karadeniz’in hırçın rüzgarları arasında, geçmişin karanlığıyla mücadele eden iki yabancının hikayesi… Yılgı ve Arzen, çaresizlikle umut arasında sıkışmış hayatlarını, anlaştıkları bir evlilikle yeniden şekillendirmek zorundadır. Aşk, dram ve macera dolu bu yolculukta, her adımda gizlenen sırlar ve düşmanlar onları beklemektedir.”

Onun gerçeği sandığımdı. Benim ise en büyük yanılgım.” Bora’nın hayatı, tekerlekli sandalyesinden ibaret değildi. Asıl felç olan, ruhuydu. Ve bunu gizlemek için herkese bir yalan sattı. İnandırıcı bir yalan. Yaralı bir adam maskesi… Ama hiçbir maske sonsuza kadar durmaz, biri gelip dokunana kadar. Efil, güvenmeyi unutmuş bir kadındı. Geçmişi sırlarla örülü, sessiz çığlıklarla doluydu. Ama Bora’yla tanıştığında, geçmişi artık geçmiş kalmadı. Aşk mıydı bu? Birbirine tutunmaya çalışan iki kırık ruhun oyunu mu? Yoksa sadece… Gerçek gibi görünen bir yalan mıydı her şey? Bu hikâyede herkesin bir sırrı var. Ama bazı sırlar…

İki genç, birbirilerinden habersiz, hayatın onları zorunlu kıldığı bir bağın içine sürüklenir. Sevmeden, anlamadan, sadece kaderin ve ailenin çizdiği yolda ilerlerken, aşkın ne zaman ve nasıl filizleneceğini kimse bilemez… Bu hikaye , mecburiyetten doğan bir evliliğin içinde kaybolan umutların , kırılan hayallerin ve belki de yeniden yeşerecek sevginin öyküsü… İki gencin mecburiyetten dolayı evlenmesinin hikayesi.

Hazan, ailesinin baskısıyla yaşının geldiği gerekçesiyle tanımadığı bir subayla görücü usulü evlendirilir. Hayatında disiplin ve görevden başka bir şeye yer olmayan bu adamla ortak bir hayat kurmaya çalışırken hem duygularıyla hem de katı kurallar dünyasıyla mücadele etmek zorunda kalır.

Sadece tek bir an yapılan cesurca bir hamle bile tüm hayatının akışını değiştirebilir, Polat Soykan ise tam olarak bunu yapmıştı; kendi hayatını değiştirecek o adımı atıp Nehir`e "karım" demişti ve her şey asıl bundan sonra başlayacaktı ama iki kalbin de henüz bundan haberleri dahi yoktu. Ben Polat Soykan, herkesin önünde karımı sizden alıyorum. Her kim ki onu benden almaya kalkarsa karşısında beni bulur! dememle Nehir`in bakışlarının üstümde gezindiğini gördüm adeta ürkek bir ceylan gibiydi her şeyden habersiz olacakları bilmeden söylediğim sözün şokunu yaşıyordu ama bilmediği bir şey vardı o da benim asla vazgeçmeyeceğim gerçeğiydi...

Kalbim kalbine dokunsa elim eline değmeyecek. Kalbim kaderime ahraz kalacak. Sen sevdama düşsen bile ömrüm ömrüne sığmayacak.

“Onu kurtaran adam, hayatımı çalan adam oldu. Kalbimi ona verdim… o ise bana sadece soyadını.” 🂱 Gözlerimin tam içine bakıyordu. Yeşil gözleri, yıllardır bana bakar ama görmezdi. “Ne istiyorsun, Ukde?” diye sordu, sesi buz gibi. “Gerçeğini,” dedim. “Beni hiç sevdin mi?” Omzunun kasıldığını gördüm. Dudaklarının kenarı titredi. Ama cevap gelmedi. Sessizlik… o sessizlik benden çok şey çaldı. Ve anladım; bazı cevaplar söylenmez, yaşatılır. O, bana sadece susmayı yaşattı.

Hayattaki en büyük korkusu sevdiklerini kaybetmek olan, çocuk ruhlu, kitap kurdu Erva... Hayatını işine adamış, ailesi ve sevdikleri için canını oraya koyacak kadar cesur, gözü kara Başkomiser Kerem... Geçmişte başlayan, gelecekle şekillenen bir aşk hikayesi... ... Erva, kendini kitap okumaya kaptırdığı bir gün karşı komşusunu arkadaşı sanıp, okuduğu kitaptaki başkomisere sinirlendiğinden, polisleri kötüler. Karşısında, şaşkınlıkla onu dinleyen Başkomiser Kerem`se görür görmez aklını meşgul eden ela gözlü o şaşkın kızı unutamaz. Aklını meşgul eden elalar zamanla kalbini de meşgul edince Erva`yı sevdiğini anlar fakat işler Erva için karışıktır. Biri geçmişe, biri geleceğe bağlı iki aşığın hikâyesi... ... "İçe atılan duyguların patlaması büyük olur demiştin. Ben seni içimde o kadar çok büyüttüm ki Erva, patlamam da sana bağırarak seni sevdiğimi söylemem oldu." ... Kitappad`deki "Geçmişten Gelen Sen" isimli ilk kitaptır. Kitabımın tüm hakları bana aittir. Kopyalanmasına hiçbir şekilde iznim yoktur. (Ç)alınması durumunda hukuken gerekli işlemler tarafımca bizzat yapılacaktır. Başlangıç: 17.10.2024

"Ya gerçekten gömmediyse?” dedi usulca. “Ya hâlâ kalbinin en derininde bir yerlerde Hamza varsa, ne olacak?” Sessiz kaldım. Kalbim sustu. Sadece gözlerim konuşuyordu şimdi. Kapak tasarımı İnciliinur kardeşime ait 🤍 Çalıntı, kopyalanma ve kurgunun başka şahıslar tarafından yazılması hâlinde gerekli işlemler yapılacaktır.

Kalp kalbe karşıysa arada uçurumlar olsa ne yazar iki kalp çoktan kavuşmuştur zaten. Yaşlı gözlerle karşıya bakarken onun bakışlarına kilitlendim benim baktığım gibi değil nefretle bakıyordu. İğrenç bir şeye bakar gibi bakıyordu. Onun nefreti benim aşkıma karşıydı.

Bir mafyanın görür görmez masum bir kıza içinin gidişi. Mafyanın ilk aşkı . (16+)