Belki de karar vermek için çok erkendi veya geç. Her şeyin bir sebebi olmalıydı...

Bir yazgı iki hayat masum kadın acımasız adam ve yine ezilan kadın böbürlenen adam

"Bu şiir kitabı, aşkın en saf, en yakıcı ve en buruk hallerini dizelere döküyor. Özlemin gölgesinde, kalbin sessiz çığlıklarını, sevginin hem tatlı hem acı izlerini bulacaksınız. Her bir satır, kaybedilen bir anın, dokunulamayan bir hayalin ve yeniden yeşeren umudun yankısı. Aşk acısının derinliklerinde kaybolmaya, özlemin sızısında kendinizi bulmaya hazır mısınız?"

"Vefakâr sevgisi geçici olmayan kişiye denir, ben seni sevmekten bir an bile vazgeçmedim." Diye konuştu genç kız narin sesiyle. Yeşil gözleri karşısındaki adamın çakır gözlerini bulduğunda usulca yutkunup acı bir tebessüm kondurdu solgun dudaklarına. "Sen ise beni bir an bile sevmeyi düşünmedin Civan Mert." Başlama tarihi; 23/ 03/ 2025

Baş karakterimiz Alya Aydın, İstanbul’da babası ve annesiyle birlikte yaşamaktadır. Ancak trajik bir şekilde annesini bir trafik kazasında kaybeder. Bu olayın ardından babasıyla birlikte İzmir’e taşınmak zorunda kalırlar. Yeni şehirde, babası Alya’yı bir devlet okuluna kaydettirir. Devlet okulunda bir gün yapılan bir duyuru hayatını değiştirir: Demirhan Koleji’ne 5 burslu öğrenci alınacaktır. Alya, bu sınava katılır ve büyük bir başarı göstererek %100 burslu olarak koleje kabul edilir. Okula başladığında, yanında 5 yeni arkadaşıyla birlikte hayatının belki de en heyecanlı dönemine adım atar. İlk günlerinden birinde, Alya Aras Demirhan ile karşılaşır. Aras, sert ve kendine güvenen bir karakterdir ve aralarında ilk başta çatışmalar yaşanır. Hikaye ilerledikçe Aras, Alya’ya karşı karmaşık duygular beslemeye başlar. Başta zorbalık ve sert davranışlar Alya’yı etkilerken, zamanla Aras’ın bu davranışlarının ardında gizli bir sevgi ve takıntı olduğu ortaya çıkar. Alya ise başlangıçta Aras’ı sadece bir “düşman” ya da “rakip” olarak görür, ancak Aras’ın hisleri ve ilgisi hikaye ilerledikçe Alya’nın hayatında önemli bir yer edinir.

“Benden kaçabilirsin sanıyorsun, ama adımların nereye giderse gitsin, gölgen yine bana ait. Adını bile fısıldamadan yaşayamam; sen, kendini unutsan bile bende kalacaksın.” Alpay Aras Demirkıran “Onun karanlığında boğulmakla, onsuz yaşayamamak arasında kaldım… ve galiba ikincisi daha korkutucu.” Simay Altan Gazeteci olan Simay, kimsenin cesaret edip eline alamadığı dosya üzerinde çalışmaya başlar. Bu dosya, kimsenin dokunmaya cesaret edemediği mafya patronu Alpay Aras Demirkıran’ın dosyasıdır. Bunun hayatındaki en büyük haber olacağını sanıyordu. Oysa bu, hayatını geri dönüşsüz bir şekilde çalacak adamla tanışmasının başlangıcıydı. Sigara dumanı, yağmur kokusu ve tehlikenin çekici yüzü… Simay, her adımda daha çok karanlığa çekiliyordu. Ve bazen, en büyük hata; gerçeği ararken, onu koruyacak olanın aynı zamanda seni mahvedecek kişi olmasıydı. ~Kesit~ "Sana olan bu his," diye başladı, parmakları kucağındaki tenimi okşarken. "Bu, sadece bir aşk değil. Bu, benim varoluşumun tek nedeni. Sen, benim son sığınağım, ilk ve tek zaafımsın." Aras... Bu adam... O, bir mafyaydı. Kanlı elleri, karanlık sırları ve tüm dünyayı yönetme gücü vardı. Ama bana baktığında, o kehribar gözlerde gördüğüm şey... o, dünyanın en büyük zayıflığıydı. Ve o zayıflık, bendim. ​Bana "zaafım" demesi... Bu, bir milyon dolarlık mücevherden daha değerliydi. Onun için zaaf olmak, tüm o zırhının, tüm o kontrolünün tek çatlağı olmak demekti. O, hayatı boyunca düşmanlarının en ufak bir zayıflığını bile acımasızca kullanırdı. Ama şimdi, en büyük zaafını, tüm bu gücün merkezinde, bir kontrol odasında kucağına almıştı. ​Bu bir aşk değil, bu bir bağlılık yeminiydi. Beni, varoluşunun tek nedeni olarak görüyordu. O kadar saf, o kadar karanlık ve o kadar delice bir sevgi ki, beni boğuyordu. Nefesim daralıyordu ama bu boğulma, bana hayat veriyordu. ​Kendimi bildim bileli güven arıyordum. Ama Aras`ın sunduğu bu güven, normal bir liman değildi; bu, tüm dünyadan koparılmış, sensörlerle ve bir erkeğin yıkıcı aşkıyla korunmuş, yalıtılmış bir kaleydi. ​Onun laneti bendim... ​Eğer ben onun ilk ve tek zaafıysam, o da benim son ve tek sığınağımdı. Ve biliyordum ki, bir gün o zaafı için dünyayı yakarsa, ben o alevlerin içinde gülümseyerek yanacaktım.

Bir yanda on beş yaşında ailesi tarafından zorla evlendirilip yıllarca bir odada hapsedilen kız ve doğduğu toprakları sevse de törelerini sevmeyen bir adam... Evlendiği adam tarafından tam sekiz sene evin içindeki bir odaya hapsedilen kız, bir gün kocasının ölmesiyle özgür kalır ve tekrar onu zorlayan ailesine dönmemek için hiç tanımadığı bir adamdan yardım ister... Diğer yanda görücü usulüyle olsa da sevip sevildiğini düşünen bir kadın, kocasının kuma getirmesi üzerine onu boşar ve hayatta kalmak uğruna Ağaların Ağası olarak görülen bir adama sığınıp kendine yeni bir hayat kurmak isterse neler olur sizce? Hadi gelin, birlikte Sedef ve Asmin`in hikâyesine bakalım. Birbirini hiç tanımayan bu insanlar neler yapacak?

Her şey hakkında umudunu kaybeden bir kız... Yemekte tanıştığı çocuğun ona umut olacağından bihaberdi...

"Işıkları kim söndürürse, en son o uyur," Bu söz, sizin de evinizde olan bir şey değil mi? Ama anlamını bilmiyorsunuz. Bu hikâyede, masum bir canın ışığını söndürenler; yani cinayet işleyen ve karanlık bir sırrı saklayanlar, huzursuz vicdanları nedeniyle rahat bir uyku yüzü göremeyeceklerdir. En son huzura erecek kişi de o karanlığı başlatan kişi olacaktır. Bir annen ölümüyle başlayan hikaye. Peki, annenizin katili aşık olduğunuz çocuğun babası çıkabilir mi? Çıkabilir... Ya da, aşık olduğunuz çocukla üvey kardeş çıkabilir misiniz? Çıkabilirsiniz... Sedef bunların hepsini bu hikayede yaşayacak... Vapur iskeleleri, beklenmedik kazalar ve unutulmaz anlar… Her sayfa hem heyecanlandıracak, hem sır verecek, hem de duygulandıracaktır. Not: Hikâyenin bir kısmı, karakterlerin grup sohbetleri ve mesajlaşmaları üzerinden ilerlemektedir. (Yarı Texting)

Ruhlar birbirini çeker mi? Ruhlar bir kırmızı kader ipine bağlanır mı? Ve ruhlar birbirleri için yaratılırlar mı? Her yol seni bana çıkarır mı? Her yol seni bana anımsatır mı?

Bazen korkuların üzerine gitmek gerekir... Bazen korkularla savaşmak ve onları yenmek bizim en büyük zaferimiz olur. Ve bazen o korkuların arlasında büyük bir gizem vardır ve o gizem Rüzgarın Sustuğu Gece ortaya çıkar. Riven Selari, çocuk yaşta zorla evlendirilmiş, hayatı elinden alınmış bir kadın. Kendi çocuğuna bile yetemeden, zorluklara katlanmış bir anne. İşte tam o anda, umudun ve adaletin simgesi Kara Pençe Özel Deniz Kurtarma Timi çıkar karşısına. Yemen’in gölgesinde, masumları kurtarmak, çocuk kaçakçılığıyla savaşmak ve karanlık sırları ortaya çıkarmak için görev yapan altı kişilik bu tim; lider Kaptan Rüzgar Karayel ve onun gölge, beyin, kaos ve hayaletleriyle birlikte, hayatı değiştirecek bir operasyonun içinde bulur kendini. Riven’in geçmişi, Amara’nın geleceği, timin cesareti ve karanlığın sırları bir araya geliyor… Ve ortaya çıkan gizem, Rüzgarın Sustuğu Gece ile herkesin nefesini kesiyor. Adalet, aşk ve hayatta kalma mücadelesi… Masumlar için savaşmaya hazır mısınız?

"Hani bana ?" Diye sordum. Hayat ise bana "kıyamam sana" demedi. "Kayboldun balca" demeyi seçti.

"Nilüferleri bilir misin? Hiçbir yere kök salamazlar." Ahu eşinden boşanıp çocuğuyla birlikte mahallesine döndüğünde geçmişinde bıraktığı kişiler ve duyguları yeniden karşısına çıkar. Zorunlu yaşanan ayrılıkların sebebi ortaya çıkmaya başlar yavaş yavaş. Avukatlık mesleğinin getirdiklerini yaparken bir yandan da onun kurallarıyla ve yasaklarıyla yaşamayı beceremediği savcı Arhan`la sürekli bir gel git içindedir. İlişkileri karmakarışık ve zordur. Bu yolun sonunda mahallesindeki ilk aşkıyla yaşayabilecek miydi? Onun kurallarına rağmen yanında kalmayı başarabilecek miydi?

"Bizim bir araya gelmememiz gerekiyordur belki Oğuz. Belki de ikimizde Tanrı tarafından lanetlenmişizdir."

** ay" diye ses geldi kafamı çevirdiğimde elindeki büyük pastayı taşımaya çalışıyordu önüne çıktım "b-ben halledeyim" diyerek pastayı tuttum iki elim ellerinin üstüne değmişti ne o pastayı veriyor nede ben alıyordum donmuştuk kalabilirdik böyle saatlerce "ıhım ıhım" sesi ile ellerimizi ayırmıştık ben pastayı tutmuştum oda geri çekilmişti bu ortamın katili yine annem olmuştu "çooocuklaaarrr bende hadin gidelim diyecektim işleri de halletmişsiniz sıra bizim evde" ** Kardelen artık dayanamayacak gibi hissetti. Gözleri Yamaç’a, sonra Emre’ye kaydı Yamaç’ın kıskançlığı ve Emre ise ısrarlı halleri belli oluyordu Kardelen derin bir nefes aldı kararlı bir şekilde: “Artık konuşmam gerekiyor… ama birbirinize zarar vermeyin.” kendi kendine söyledi: “Kalbim için bir karar verme zamanı.”

Bir aşkın nasıl büyüdüğü ve nasıl söndüğü. Düşmanlık yüzünden mahvolan iki hayat...Ayben ve Alparslan`ın geçmeyecek yaraları. Şimdi aşk mı yoksa savaş mı?

"Ne tuhaf değil mi?... İnsanoğlu kaderinden kaçtığını zannederken oysa kaderine koşarmış süveyda." ➖️ "Öldürdün beni Vera. Bir gecede bin defa öldürdün." Ölse canı bu denli yanmazdı adamın lâkin Vera canından öteydi. Şimdi nerede ne halde olduğunu bilmediği canı. Cânanı... ➖️ ➖️ ➖️ Ölümü bekleyen bir kadın. Kadını ölümün pençesinden almak isteyen bir adam. Ölüm kan ve silahların gölgesinde filizlenen umutsuz bir sevda. Ve can kırıklarıyla dolu bir hayat. Peki ya aşk, yaşamın tek gayesi miydi? Merhamet hayatın neresindeydi? Kader geçmişin düğümlerini birer birer çözdüğünde umutsuz bir aşktan geriye ne kalırdı? 🥀 🥀 🥀 ❗️Uyarı. Okuyacakların dikkatine! Kitabım kesinlikle ve kesinlikle belirli bir yaş üstü içerikler barındırmamaktadır! Ancak bazı kısımlarında şiddet unsurlarına yer verilmiştir.❗️

Daha dokuz yaşında olan Buse’nin annesinin bir anda Taner diye biriyle gelmesi ve babasının annesiyle Buse’yi kapı önüne koymasıyla başlıyor. Taner Buse’yi ve annesini alıp İzmir’e kendi evine götürüyor vee orada olanlar oluyor. Buse Yiğit ve Aslı’yla tanışıyor ve hiç beklemediği bir anda Efe’yle de Tanışıyor. Annesinin Buse’ye kötü davranışları devam ediyor ve buseye üvey kardeş dünyaya getiriyor. Her şeyin zamanla daha da karmaşık oluyor. Ama unutmuyoruz her şey zamanla geçer.

"Adını söylemedin." dedi. Güldüm. "Bir daha karşılaşacakmışız ya. O zaman söylerim." O da güldü. "O zamana ben öğrenirim zaten." "O halde kendine iyi bak Tunga." Bana sadece Yiğit adını söylemişti. Ben Tunga deyince bakışları merakla bana döndü. "Benim kim olduğumu biliyormuşsun!" Arabadan geri çekilip el salladım. O bana şaşkın şaşkın bakarken Sıtkı amca eski arabasıyla köy yoluna çıktı.

“Biz o gün ilk kez otobüste karşılaştık ben üniversite de hazırlık bölümünde okuyordum o ise üniversite 2. sınıfın öğrencisiydi…” ~Onu ilk gördüğüm an kalbim de sanki bir şeyler kıpırdandı bu duyguya şaşırmıştım çünkü uzun bir zamandan sonra ilk defa böyle hissetmiştim. ~O ise benimle bir kaç saniyelik göz teması kurup ilerlemişti…

“İmkanım olsaydı, seni sonsuza dek severdim.” Ben Deniz. Tek kelime bir mahlasın ardından bütün dünyaya haykırdım. “Merhaba dünya, ben Yazamayan Yazar!” Fakat bugüne dek beni duyan kimse olmamıştı, ona rastlayana dek. 🌊🐚🌁 “Elimde, içinde yalnızca iki tişört, iki elbise, para, defter, bilgisayar ve iki pantolon olan bir sırt çantası var. Bunca riske rağmen sorsanız, inanın içimde gram korku yok.” Muğla’nın kıyı köylerinden birine gittiğinde kimseyi tanımayacaktır. Oysa kader, hayatını gemisine adamış genç bir adamla yollarını kesiştirene dek. Deniz, içinde hapsolduğu kafesin anahtarını bulmak için sarılacaktır bu özgür adama. Asaf Çakır. ⚓️🛥️🪢 “Çok vaktim kalmadı benim ama biliyorum, sen bana özgürlüğü öğreteceksin.” *** 🌊⚓️🦋🌺 Romantik/ Dram **Bu kitabın hiçbir kurum kuruluş ve/veya kişi ya da yer ile alakası yoktur. Tamamen hayal ürünüdür. Herhangi bir benzerlik veya aynı olma durumu yalnızca tesadüften ibarettir. **KİTABIN HAKLARI TARAFIMA AİTTİR.

Ölüm, kabullenilmesi en zor gerçektir. Kimileri ölümle yaşar, kimileri ise ölüm hiç yokmuş gibi... Deniz, ölümü kabullenemeyen insanlardan yalnızca biridir. Sevdiği adam, Poyraz`ın ölümüyle hayatı birden altüst olur. Kendi canından geçecek kadar derin bir acı içindedir. Poyraz`ın yanına gitmeyi ve onunla yeniden kavuşmayı aklına koyduğu gece, izlediği bir reklam her şeyi sonsuza dek değiştirir. Bir imkan. Bir olasılık. Ve böylece içinde bir umut tohumu yeşermeye başlar. Ölüm artık bir son olmak zorunda değildir.

Karanlığın tam ortasında, bir çığlık yankılandı… Evin duvarları, çaresiz kadının feryatlarını içine hapsederken, onun için kaçış neredeyse imkânsızdı. Öfkeden gözü dönmüş bir adam, karşısındakini paramparça etmeye hazırdı. Ama o sadece kendisini değil, karnındaki masum hayatı da korumak zorundaydı. Tam her şeyin bittiği an sanılırken, kapı büyük bir gürültüyle kırıldı. İçeri giren adam, savaşın tam ortasından çıkıp gelmişti. O, sadece bir asker değildi. O, hayat kurtarmaya yeminli bir adamdı. Fakat karşısında durduğu tehlike, cephede karşılaştığı düşmanlardan bile acımasızdı. Zaman daralıyor, hayatlar tükeniyordu. Bu gece yalnızca bir kurtuluş hikâyesi değil, hayatta kalmak için verilen bir savaş yazılacaktı. Peki Kanla sulanan bir gül nasıl iyileşirdi ?

Ben beni sevmeyen bir adamla sırf onu seviyorum diye evlendim. Sonunun boşanma olacağını nereden bilebilirdim.

“Bir kadının hicreti sadece yolculuk değildir… O, bir teslimiyet, bir dua, bir feryattır göğe yükselen. Bu kitap; zalimin zulmüne karşı, kalbinde yalnızca tevhid taşıyan kadınların öyküsüdür. Onlar mallarını, yuvalarını, bazen çocuklarını geride bıraktılar… Ama Rabb’lerini asla terk etmediler. MUHADJİRA, zamanımızın karanlığına ışık tutan iman sahibi hanımların sessiz çığlığıdır. Kur’an ve Sünnet çizgisinde, hakikate susamış yürekler için yazıldı bu satırlar. Ey okuyucu, bu kitap sadece bir anlatı değil; bir davet, bir fark ediştir…” Ve kim Allah için hicret ederse, yeryüzünde birçok sığınacak yer ve bolluk bulur." (Nisâ, 100)