Sonra gözleri, mıknatısın demiri çektiği gibi gözlerime kilitlendi. O karanlık irislerin ortasındaki göz bebekleri, sanki birer kara delik gibiydi; içine bakıldıkça daha da büyüyor, beni kendi dipsizliğine çekmek ister gibiydi. O an, etrafımızdaki her şey silinmiş, sadece o yoğun bakış kalmıştı. O bakışta, ilkel bir açlık, bastırılmış bir ihtiyaç, kontrol edilemez bir sahiplenme arzusu alev alev yanıyordu. Sanki ruhumun en derinlerine nüfuz etmek, beni tamamen kendi varlığına katmak istiyordu.

Deniz, bir holdingde sekreterlik (asistanlık) görevine başlar. Görevi, üç yakışıklı patronun günlük işlerini düzenlemektir. Ancak bu üç adamın da görünüşlerinin ardında gizledikleri karanlık ve duygusal sırlar vardır: Ege: Gizli ve karanlık bir BDSM dünyasında yaşar. Eren: Geçmişinden silip atamadığı bir aşkın gölgesinde yaşamaktadır. Efe: Cinselliğini toplumdan saklayan, gizli bir hayat sürmektedir. Ege, Deniz’in masum ama güçlü duruşundan etkilenir. Onu, kendi karanlık dünyasına çekmek ister. Başta Ege’ye ve arzularına karşı direnen Deniz, zamanla teslim olmanın verdiği ceza ve haz arasında gidip gelir. Eren ve Efe`yle de zaman içinde dostluk bağları kurar. Onlar hakkında kimsenin bilmediği sırlar öğrenir. Arzular, sırlar, teslimiyet, sadakat ve özgürlük arasındaki sınırları keşfeden çarpıcı bir hikâyeye davetlisiniz. Not: Cinsellik ve şiddet sahneleri içermektedir. +18 için uygundur.

Rus mafya liderlerinden Nikolai Baranov ve bir diğer rus mafya lideri Arina Kovalenko. Düşmanlığın hoşlantıya dönebileceği gerçeğini göz ardı eden iki kişi ve itelenemeyecek gerçekler. * “O adamla ne diye görüşüyorsun?” diye kıskanç bir ses tonuyla konuştuğunda, kısık sesle güldüm fakat bunu ona belli etmedim. Fazla kıskanç bir adamdı. Bunun farkında mıydı? “Onunla anlaşma yaptık ve bence hoş bir adam. Özellikle de gözlükleri çok çekiciydi.” İğrenircesine yüzünü buruşturdu ama doğrudan gözlerime bakmaya devam etti. “O adam mı? Ciddi misin?” diye sorduğunda, onu başımla onayladım. “Ciddiyim. Onunla yakışırız bence.” Cıkladı. “Sen bir tek benim yanıma yakışırsın.” 09.05.25

Sarpdere...Bir zamanlar Elif`in çocukluk düşlerini süsleyen küçük,sakin bir kasaba.Şimdi ise geçmişin gölgeleriyle dolu her köşesinde unutulmuş hikayeler saklayan bir yer. Yıllar sonra kasabaya geri dönen Elif hem eski dostu Mert`le yüzleşmeye hem de kasabanın sessiz sırlarının içinde kaybolmamaya çalışacak. Bazı bağlar zamanla kopmaz sadece sessizce bekler. Ama bazı sırlar asla sonsuza dek gizli kalmaz. Küçük kasabaların büyük sırları olur derler.Bu kasaba belki de en büyüklerinden birini saklıyordur.

"Özgürlük bazen bir maskenin arkasında başlar" Ama maske takılıyken işler ne kadar karışabilir? Bir kölenin hanımı ile yer değiştirmesi, Bir kızın özgürlük mücadelesi, dışarıya açılan duyguları... ..... Burada hapis kaldığınız süre boyunca insan yerine konulmazsınız. Buradaki çocukların kaderi çoktan bellidir. ...... —"Sen o kızsın?" Sesi emin olmak ister gibiydi ama zaten emindi de. Sıha başını hafifçe eğdi. —"Ben Elira Sıha. Kasaba kurumundan Huben Eyaleti adına alındım." ............... " O kapıların anahtarını sana vermeyi teklif ediyorum.”.... ........ Kapak tasarımında chatGpt`den yardım alınmıştır.

1999 Yalova-Gölcük depreminden sonra, Hürriyet Gazetesinin gazetecileri depremin izlerini silmekte olan Yalova/Çınarcık`a haber yapmak üzere kampa gider. *** Aşağıda okuyacağınız hikâye, gazete ekibinden olan Mesut Türkcan`ın ve bir grup arkadaşının başından geçen olayları konu alacaktır. Hikâye Mesut Türkcan`ın ağzından yazılacaktır, kamera kayıtları ise benim tarafımca sizlere betimlenecektir. (Kamera kayıtları gazete arşivindedir, alınmasına Müsaade edilmemiştir.) Mesut Türkcan`ın izni ile yazılacak olan bu dosyada Yalova Depreminin izlerinden de söz edileceği için, etkilenecek ve belki kaybettiği yakınlarını aklına getirip sıkıntı içine girebilecek kişilerin okumamasını rica ediyorum. 18_Murat_18

Avuç içleri kanayana, tırnakları kırılıncaya dek kazdığı çukura sarı buklelere sahip kız çocuğunu koyarken yalnızca izliyordum. "O kıza ne yaptın baba ?" O günü unutmak için çok çaba sarf etmeme rağmen babamın cevabı kulaklarımda ve zihnimde sonsuz bir uğultu halinde dönüp duruyordu. "Bu bir sır oğlum. Yakında sende öğreneceksin." Kızın masum yüzünün toprağın altında kaybolmasını izlerken artık hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını bilmiyordum. Merak ediyordum; dokuz yaşındaki kaç çocuk babasını bir gece yarısı ormanda ceset gömerken seyrediyordu usulca.

Ecmel, İstanbul`daki zorlu hayatını geride bırakıp Hakkâri`deki bir askeri hastaneye tayin edilir. Geçmişinden kaçarken hiç beklemediği birine takılır gözü. Ancak ona yaklaşmak sandığı kadar kolay olmayacaktır. Arkadaşı Gül`ün aklına sokmasıyla Ecmel, eski ve kullanılmayan bir hattı eline alır ve Yüzbaşı`ya mesaj atmaya başlar. Yüzbaşı,bu gizemli mesajların arkasındaki kişiyi bulmak için her yolu denerken, Ecmel için de işler kontrolden çıkmaya başlar. Oyun sınırlarını aşarken, sırlar açığa çıkacak, dengeler değişecek ve belki de en tehlikelisi, kalpler hiç hesapta olmayan duygularla yüzleşecektir. Bir mesajla başlayan gizemli bir hikâye… { Kapak tasarımı: @inciliinur0 }

Küçük kız televizyonda oynayan filmden bakışlarını çekerek merakla kıstı. Acaba babası ve annesi de böyle mi evlenmişti? Aklına takılan soru ile hızla oynadığı bebeklerini bırakıp koltukta oturan anne ve babasına doğru ilerleyerek heyecanla seslendi. "Anne!" Elindeki dosyadan başını kaldıran kadın kızına çevirdi bakışlarını. Onun merakla parlayan bakışlarının altından yine bir şey çıkacağını anlayınca gülümseyerek sorusunu bekledi. Annesinin gülen yüzünden daha da cesaretlenen kız babası ve annesinin arasına oturarak merak ettiği soruyu sordu. "Siz nasıl evlendiniz? Küçük işaret parmağı ile televizyondaki filmi göstererek sorularına devam etti. " Siz de onlar gibi seviyor muydunuz birbirinizi? Babam uzaklara gidince sende üzülüp ağlıyor muydun o abla gibi? " Kızının her sorusu kalbine bir kesik atarken, kadın yıllar önce evlilik teklifini aldığı o anları hatırladı ve boğazına oturan yumruyla sertçe yutkunarak o günkü sözlerini acıyla fısıldadı. "Bir film` de görmüştüm ; insanlar bir birlerini gerçekten seviyordu! " Kızı da tıpkı kendisi gibi küçük yaşına rağmen sevgiyi, aşkı filmlerdeki sahnelerle sorguluyordu. Belkide hayatının en büyük hatasını yaptığını bilmeden!

Bir ateş yanar , insanı yakar, geçmişini kül eder, gelen kişi fırtına gibiyse küller savrulurdu. Elinde tutmakla uğraştığın geçmişinin yanmasından sonra, umudun olan küller de geçmişin tozlu sayfalarına karışmıştı Sen kimsin dediğimde bana bakmıyor oluşu, gri gözlerini kaçırıyor olma durumu beni yitirirken " Sen kimsin? " Diye haykırdım. Söylenen yalanlar, yapılan ihanetler bana fazla gelmeye başlamıştı. Gerçeklerden, geçmişten kaçmayıp önünde durduğum kişi meğersem geçmişimin anahtarını kendi elleriyle tutuyor oluşu canımı yakıyordu. " Sen benim tanıdığım adam değilsin " " Öyle ya Savcı. Ben kimsenin tanımadığı ama kendi kafaların da yarattığı o kişiyim. Böke Kandemirim " " Kendini çok görme asker. Ben birilerinin kafasına göre karakterimi oluşturmadım. Ben de Savcı Ülkü Türkmensem senin kim olduğunu ortaya çıkaracağım " "Bekliyor olacağım "

“Kalbin çok hızlı atıyor bayım. Bir mermiden bile daha hızlı…” “Bende mermi etkisi yaratıyorsun demek ki…” ———————————— "Sen benim sadece bir parçam değil, sen benim her zerremsin. Her hücrem sensin. Ben tamamen senden ibaretim. Seninleyken adım gibiyim, yanıyorum. İçimde bir sen var... beni ısıtıyor hatta yakıyor. Ama seni de yakıyor." ———————————— Yalanların yaşadığı doğruların ölmeye yüz tuttuğu bir hikaye... Her şey ortaya çıkacak! Ateş`ten bu çember hepimizi yakıp yıkacak. Bizler küllerimizden doğacak olanlarız!🔥 ———————————— Hayatım bir korku filminden farksızdı zaten. Ruhum cinayete kurban gitmişti. Ama bir cinayete katilin en yakınıyla beraber tanık olmak! İşte bu her şeyin tamamen bittiği noktaydı o anda. Ama ne derler bilirsiniz `Her son bir başlangıçtır` ———————————— "Bir insan daha kaç yerden kırılabilir? Bir ruh daha ne kadar parçalanabilir? Ölü bir ruhu bile nasıl hala öldürmeye çalışabilirler!? Daha ne kadar sürecek bu eziyet, daha ne kadar çekeceğim ben bu hayatı. Dönüyor, durmuyor. Sanki beni her defasında daha da sert düşürmek için çabalıyor" diyebildim gözyaşlarımın arasında. "Düşmek bir yana dursun, ben olduğum sürece bir daha asla üzemeyecekler seni. İzin vermem buna. Parçalanmış kalbini iyileştiremem ama senin için kendi kalbimi söker takarım sana. Sen benim hem gündüzüm hem gecemsin. Ancak kalbim sende atarken ben nefes alabilirim. Sen benim her şeyimsin lan" diyerek kendine çekti beni. Sıkı sıkı sarıldı sanki bir daha hiç bırakmayacak gibi. Ona tutundum sadece. Yaşamak için aşık olduğum adama tutundum sadece. Nefes alabilmek için ona tutundum... ———————————— Tüm hakları saklıdır, bana aittir. En ufak bir parçasının, detayının (ç)alınması durumunda dava açarım, bilginize :)🪐

Geçmişin Zincirleri – Nisara "Abin yüzünden öleceksin." Bir mektup, karanlık bir gerçeği gün yüzüne çıkarıyor. Geçmişin gölgesinde kaybolmuş bir abi… Abisiyle yıllardır yüzleşmekten kaçan bir kadın… Ve ölümün, yıllardır gizlenen sırların ardında pusuda beklediği bir an. Karanlık bir geçmişin üzerine inşa edilmiş bir hayat, yıkılmaya çok yakındır. Aren`in nefret dolu bakışları, her adımda Nilda`yı bir zincir gibi sarar. Ve şimdi, tüm bu yılların ardından, yüzleşmek zorunda kalacağı bir gerçekle karşı karşıya. Bir mektup… Bir ölüm tehdidi… Ve kaybolan zamanın peşinden sürüklenen bir kader… Geçmişin zincirlerinden kurtulmak mümkün müdür, yoksa sonunda geçmiş, seni içine çeker mi? Geçmişin Zincirleri evrenine girmeye hazır mısınız?

BAKIŞLARIM KARŞIMDAKİ ADAMA DÖNERKEN YILLAR ÖNCE BENİ TERK EDEN KOCAM OLDUĞUNU TEK BİR BAKIŞIYLA ANLAMIŞTIM. AMA O HÂLÂ 18 YAŞINDA TERK ETTİĞİ KARISI OLDUĞUMU BİLMİYORDU. ELLERİMİ UZATIRKEN KENDİMİ TANITMAKTAN GURUR DUYDUM. -MERHABA MİRZA BEY BEN AVZEM SONAT. YAZAR: BAHAR BOZKURT KİTAP: İNTİAŞK YAYINLANMA TARİHİ: 27/01/2025 DİKKAT: Ç(A)LINTI GİBİ BİR DURUMDA GEREKEN YERLERE BAŞVURACAĞIM!!! İYİ OKUMALAR DİLERİM HERKESE💐

“Yaktın, yıktın Eflin… Ortada hiçbir şey bırakmadın. Değdi mi?” Derken sesi oldukça yüksekti. Öyle ki, onların epeyce uzağında duran Alp bile duymuştu. Pars’ın bir yanı, Eflin’in onu cevapsız bırakmasıyla daha da yanıyordu. Eflin çıkıp ona ‘Şu an seni bir intikam için kullanmadım’ deseydi, sorgusuz sualsiz affederdi. Eflin de biliyordu. Pars onu affederdi belki, ama eskisi gibi olmazdı hiçbir şey. Pars, ellerini bir anda Eflin’in üstündeki oldukça bol sweatshirt’ün yakalarına attı. Eflin, bir umutla Pars’ın ona sarılmasını, her zaman yaptığı gibi kendi acısını unutup onu teselli etmesini bekledi. Ama durum farklıydı. Pars, Eflin’i sarsarken tüm sinirini kusuyordu. Pars’ın siniri, kendineydi. Aptal gibi kara sevdaya düşmüştü. Eflin’in durumu da farklı değildi. Pars asla bilmeyecekti ama Eflin, Pars’a bir intikam için yaklaşmamıştı. Eflin, Pars’ı kendine sevdalık etmişti. Eflin’in yanağından süzülüp Pars’ın eline düşen bir damla gözyaşıyla bir anda Eflin’in üzerinden elini çekti Pars. Pars’ın Eflin’e olan siniri bu kadardı. Gerisi ise kırgınlıktı. Sözleri artık sinir değil, kırgınlık taşıyordu: “Eflin, inkâr et… Lütfen ‘hayır’ de, ‘yapmadım’ de. Sana bu yüzden yaklaşmadım, kendime âşık etmedim de, Eflin…” Haykırışların yerini yalvarışlar aldığında, bir aşk biterdi. “Eflin, canımı yakıyorsun! Eflin, bir sevdayı harcıyorsun ” dediğinde, Eflin’in kalbi yine yanıyordu ama cevap vermiyordu. Eflin’in sözleri bu ihaneti affettirirdi belki, ama kalp kırıklığını asla affettirmezdi. Pars’ın son sözleri, Eflin hafızasını kaybetse de her zaman zihninde bir yerlerde yaşıyordu: “Eflin, anneme benziyorsun. Bana babamın kaderini yaşatıyorsun.” Eflin, Pars’ın bu dünyadaki en nefret ettiği kadına —Pars’ın annesine— benzetilmişti. Pars için bugün, burada bir kara sevda yerini vuslatsız sevdaya bırakmıştı. Pars o gün, sevdiği kadına: “Eflin, ölsen de affetmeyeceğim seni. İhanetinin de bedeli bu olacak,” dedi. Eflin’in işittiği sözlerden sonra dudakları aralandı: “Ölürsem ve affedersen Pars Yüceer… Şu deniz şahidim olsun ki unuturum seni. Öyle bir unuturum ki bana olan aşkını haykırdığın dağlar taşlar bile hatırlatamaz.” O gün eflin bir motor kazası sebebiyle hastaneye kaldırılmış ölebileceği söylenmişti pars eflini affetmiş eflinde parsı unutmuştu .

Araba yarışı ve mafya kurgudur. Biraz da kan ve vahşet içereceği için bunun bilincinde olarak okunmanız daha iyi olur. Konu; Yasadışı araba yarışlarının aranan yüzü Valeria birgün İngiltere de düzlenem yarışta başına hiç ummadığı bir şey gelir ve on yedi yıldır bir kere bile gitmediği annesinin memleketine sürgün edilir. Burada annesi ve ikizi ile yaşamak zorunda kalan Asil Vera Vuran Clark kendini sıkıcı bir yıla hazırlar ama sandığının aksine sıkıcı değil oldukça hareketli bir yıl Vera`yı beklemekte. Kendini hiç tanımadığı bir grup ergenin yanında hiç tanımadığı bir adamı bulmak için bilinmedik yerlere girerler ve işler tahmin ettiklerinden daha derindi. Altı arkadaşın birbirinden başka kimsesi yokken gruplarına bela diye giren Valeria ile yedi kişi olurlar. Ama gerçeğin gerçek olduğu bile şüpheliyken bu yedi arkadaşın güvenleri sadece gruplarına aitti. Gerçek Kişi, Kurum ve kuruluşlarla gerçeklik barındırmaz tamamiyle yazarın kendi hayal gücünün eserdir.

İki kişinin bildiği sır,sır olur muydu? Sahra,Arkadaşlarıyla kafa dağıtmak için gittiği dağ evinde onun sırrını bilen bir katille yüzleşir ve katil onun arkadaşlarının peşine düşer.

Erdem, kaybettiği dostları ve ihanetler arasında gerçek düşmanını bulmaya çalışırken, her köşe başında onu bambaşka bir yüz karşılar. Kadir’in ölümünden sonra yalnız kalan Erdem, kendi içindeki karanlık tarafla yüzleşmek zorunda kalır. Her geçen gün, düşmanlarının gerçekliğinden şüphe duymaya başlar ve karargahın derinliklerinde kendisini büyük bir ihanete hazırlıksız yakalar. Ancak ne kadar kaçarsa kaçsın, kendi zihnindeki savaş onu bir adım daha ileri götürür. Bir yanda eski dostu Batu, diğer yanda yabancı bir düşman, Erdem’in gerçekliği sorgulamaya başlamasına sebep olur. Batu’nun hain planları ve düşmanlarının tuzakları, Erdem’i hem fiziksel hem de psikolojik olarak sıkıştırırken, gerçek ve hayal arasındaki sınır giderek bulanıklaşır. Erdem, gizli bir geçit bulduğunda, aslında en büyük savaşın, dış dünyadaki düşmanlarla değil, kendi içindeki korkularla olduğunu fark eder. Hikayenin büyük finalinde, gerçekliğin hayal ile çatıştığı bir noktada, Erdem`in yaşadığı her şeyin aslında bir simülasyonun parçası olduğu ortaya çıkar. Bu çarpıcı gelişme, gerçeklik algısının ve içsel çatışmaların ne kadar etkileyici bir biçimde insanın hayatını şekillendirebileceğini gözler önüne serer.

(MİT Kurgu) “Bazen omzundaki rütbelerle değil, sokaklardan kazandığın rütbeyle hareket edersin…” Çocukluk arkadaşı olan iki ruh yeniden 13 yılın ardından İngiltere’nin bir barında karşılaşmıştır. Biri doktor olmuştur; bir diğeri ise tıp kongresinin gerçekleştiği okulda astronom… Ama Yansı, astronom olduğunu düşündüğü bu adamın Milli İstihbarat Teşkilatı için çalışan ve Türkiye’nin en karanlık adamını çökertmek üzere özel olarak kurulmuş timde ajan olduğunu bilmiyordu. Oğuz Karaca, Türkiye’nin önde gelen ajan ve askerlerinden oluşmuş Anka Timi ile dünya ülkelerinin üye olduğu Kurul’un Türkiye ayağı olan Alastan’ları çökertmek için çalmıştı sirenleri. Vakit, oyun vaktiydi… *Tüm hakları saklıdır. BU KİTABIN HİÇBİR KURUM, KURULUŞ VEYAHUT GERÇEK HAYATLA İLGİSİ BULUNMAMAKTADIR. TAMAMİYLE HAYAL ÜRÜNÜDÜR.

Duru ve arkadaşları kış tatili için bir dağ evine giderler.Fakat 3. gece bir silah sesi ile masum tatilleri sonu olmayan karanlık bir çıkmaza dönecek ve aralarında ki sırları da ortaya çıkaracaktır..

Psikoloji bölümünden yeni mezun olan Alev, yeni keşfettiği kafeye gider. Fakat hiç beklemediği anda eline ulaşan not sabrını taşıran son nokta olur. Kafeden çıkıp giden Alev, yolda kanlar içerisinde yatan adamı arabasına aldığında ise başına geleceklerden bir haberdir. Acı, gözyaşı, ölüm, kader... Söyle bana sen hangisine yenildin? ..... " Asıl delilik nedir biliyor musun? " "Nedir? " " Böyle bir dünyada aklı başında kalabilmektir. "

"Anıl kafa açma be." Anıl göz devirip viskisini yudumladı. "İyi abi, iyi." Masanın üzerindeki telefonumu alacağım sırada kucağıma düşen kızla çatık kaşlarımın arkasından kıza baktım. Anıl, "Ne oluyor lan?!" Dediğinde hâlâ kıza bakıyordum. Kız baygın gözlerini benim gözlerime çevirdi. Başından kalçasına kadar benim üzerimde bacakları koltuğun yanından sallanıyordu. Kız eliyle ağzını kapatıp güldü. "Düştüm mü?!" Kahkaha attığında tepkisizce onu izledim. "Bişey dicem!" Bağırdığında göz devirdim. Zil zurna sarhoş biriyle uğraşacak gücüm yoktu. "Buyur!" Dedim ben de onun gibi bağırarak, elini ağzından çekip parmak uçlarıyla yüzüme dokundu. Kaşlarım havalandı. Beni tanımadan, benden çekinmeyen birini ilk defa görüyordum. "Ne yakışıklı adamsın sen ya." Dediğinde Anıl gülmeye başladı. Ateş eden bakışlarımı Anıl`a çevirdim. Kendini durduramıyordu. "Ya sabır!" Tekrar kıza baktı. "Arkadaşım sen üzerimden kalkmayacak mısın?" Kız etrafına baktı. "He pardon!" Kulağımın dibinde bağırdığında yüzümü buruşturdum. Kalkmaya çalıştığında elini hiç olamayacak bir yere koyduğunda dişlerimi sıktım. "Hay sikiyim!" Kızı belinden tutup hızla ayağa kalkmasına yardım ettim. Kız ayakta durmakta güçlük çekiyordu. "Ne bağırıyorsun be?! Sağar mı var?" Kız cırladığında gözlerime kızın gözlerine çevirdim. "Eğlencene bak." "Bakarım, bakmam. Sana mı soracağım?!" Sabırla derin bir nefes aldım. Sinirle güldüm. "Allah`ım, beni mi buldun kızım sen ya?!" Ayağa kalktım. Kafasını bana bakmak için kaldırdığında başı dönünce refleks olarak belinden tuttum. "Bana bak, bana!" Dili dolaşıyordu ama söyleyeceklerinden de geri kalmıyordu. "Hı?" Dedim ona bakarken, gözlerini gözlerime dikti. Yutkundu ve sallanırken parmağını kaldırdı. "Yakışıklısın dedik diye havalanma. Yakışıklısın ama hayvan gibisin! Boynum koptu be!" Arkaya doğru sendeledi. "Dur düşeceksin, dur." Omuz silkti. "Sen kimle geldin buraya? Onlara teslim edelim seni." Kız etrafına baktı ve güldü. "Aa, gitmişler!" Anıl`a baktım. Sırıtarak bizi izliyordu. "Ne sırıtıyorsun lan?! Kalk da yardım et. Kızı evine götür." Kız çırpındı, "Ben tek gide-giderim! İyi eğlence-" Düşmeye ramak kalmışken son çare kızı kucağıma aldım.

" Kalbine mi sıkayım ? Kalbime mi sıkayım Gülyâre. Söyle ne yapayım ?." Gökler ağlar mıydı insana ? Toprak ? Dağlar ? Ağlar mıydı ? Ağlardı. Şimdi gecenin bu kör vaktinde, iki yanındaki ormanda kanat çırpan kuşlar bile ağlıyordu Gülyâre`ye. Yiten umutlarına, hiç edilen sevdasına, bağrından sökülüp alınan evladına ağlıyordu gökteki kuşlar. Körpe yüreğinde büyüttüğü Sevdası ise şimdi dizlerinin dibindeydi. Gülyâre`nin elindeki silahı kendi büyük elleriyle kavrayıp tam kalbinin üzerine bastırdı Hazar. Dilindeki düğümü çözüp konuşurken takati kalmamıştı artık kadının. " Başka bir sonumuz olabilir Hazar. Yapma bunu ne olur ?..." ... Hazar. Gaddar Hazar. Kalpsiz Hazar. Merhametsiz Hazar. Herkese iyilik meleği olan ama Gülyâre`ye azap meleği olan Hazar. Herkesin gölgesinde nefes aldığı ama Gülyâre`in nefesini kesen Hazar. Ne yapacaktı şimdi. Tetiğe basıp yaktığı intikam ateşiyle kendini mi yakacaktı. Kendi sonu olupta, bir hiç uğruna kaybettiği kardeşlerinin üçüncüsü mü olacaktı ?. Yoksa vazgeçip intikam uğruna ruhunu tarumar ettiği kadından yeniden aşk mı dilenecekti. Hayır. Hayır bunu yapamazdı. Kardeşlerinin kanının üzerine mutlu sonlu bir rüyayı yaşayamazdı varlığı kabus olan bir adam. Buna hakkı da yoktu. Herkes sussa vicdanı buna izin vermezdi. Şimdi burada dizlerinin dibine yıkıldığı karısı halen Hazar`a umutla bakıyordu geldikleri sona rağmen. Başını salladı Hazar umutsuzca. " Bizim mutlu sonlu bir hikayemiz hiç olmayacaktı Gülyâre." Yutkundu. Sanki alacağı bir nefes onu bu cehennemden kurtaracakmış gibi. Ama yolun sonuydu onun için. Sonra denizlerle göklerin vuslatı gibi son defa birleşti iki çift mavi. " Oğlumuza iyi bakacağını biliyorum. Ama senden tek bir isteğim var... beni kötü bilmesin. Hak etmediğimi biliyorum ama yinede bencilce beni kötü bilmemesini istiyorum." "Yapma Hazar..." derken kelimeleri umutla dolu, sesi hiç utanmadan sıkılmadan yalvardığını gizlemiyordu Gülyâre. Hazar dinlemedi karısını. Tetiğe bastığında o küçük metal parçasının günahkar kalbini parçalamasına izin verdi. Sonra ne mi oldu ? Hiç. Koskocaman bir hiç. 🥀

Bazen yapılan hatalar, büyük sonuçlara sebep olabilir. Karmen, büyük hataların büyük sonuçlarında, tehlikenin kıyısında doğan Ölüm`dü.

İlmek ilmek ördüğüm ömrümü, kırk düğümlü dertlerle, paramparça ettiler.

Herkesin unuttuğu, kimsenin bilmediği bir savaş vardı. Dünyanın yaratıldığı ilk günlerden bu yana süren bir savaş... Ve kimsenin hatırlamadığı bir ruh, yıllardır sessizce uykudaydı. Görmek için gözlerini kapatması gerekiyordu, uyanmak için uyuması... O ne görmek istiyordu, ne de uyanmak. Tek istediği sıradan bir hayatı yaşamak, sıradan bir aşkı tatmak ve sıradan bir geleceği hayal etmekti. Ama kaderin sıradanlığı yoktu. Uyanma zamanı gelmişti ama uyanmak için önce uyumak gerekiyordu.