Her şey, bir fırsatın kabul edilmesiyle başlar. Leya, mesafesini koruyan patronuna karşı duyduğu yakıcı arzu ve entelektüel meydan okumayla savaşır. Atlas ise Leya`nın getirdiği yıkıcı tutku ve kaostan, hayatındaki her şeyi kontrol ederek kaçmaya çalışır. Onların düğün gecesi, bir sözün başlangıcı değil, büyük bir kaçışın finali olur. Leya, bu döngüyü kırmanın tek yolunun, hayatındaki her şeyi-işini, huzurunu, o ilk bursla gelen güvenceyi-terk edip, kendi hikayesini yazmak ve Atlas`ı affetmeyi öğrenmeye zorlamak olduğunu anlar. Ancak Leya`nın karnında büyüyen o küçük sır, bu kaçış oyununu sonsuza dek değiştirecektir. Atlas, kendi kaderini yazan bir kadınla yüzleşmek zorunda kalacak: Çocuk yüzünden mi teslim olacak, yoksa koşulsuz sevgi ve affetmeyi seçtiği için mi geri dönecek? Bazı bedeller, bir ömür boyu ödenir.

Üvey Bi kızdı olanlardan en çok etkilenen o kız Asya 16 yaşına kadar dayandı ama artık dayanacak takati kalmamıştı karar vermişti gerçek ailesini bulacaktı

Havanın oldukça sisli ve karanlık olduğu bir sabah SEVİNCE Mahallesi küçük bir kız çığlığıyla uyandı. Kimse bu çığlığa kulak vermezken öğle saatlerinde herkesin televizyonundaki haber kanallarına, telefonlarındaki haberlere bir son dakika haberi geldi: "SON DAKİKA! SEVİNCE SOKAĞI`NDA BÜYÜK KAYIP! 7 Yaşındaki Azra TEKİNA sabah saatlerinde ortalıktan kayboldu, mahalle sakinlerinin duyduğu çığlığın Azra`ya ait olduğu düşünülüyor."

Her Fırtına`nın içinde kaybolmuş bir ruh vardır. Kumsal, sevilmeyi bilmeden büyümüş, kendini sessiz bir acının ortasında bulan bir kız. Ailesinin sevgisizliğiyle başlayan bu fırtına, onu kendi iç dünyasında savururken... Bir gün, kaybolduğu o karanlıkta bir ışık belirir. Ama bazı ışıklar ısıtmaz... Bazı ışıklar yakar. "Kimsesiz Fırtına" ----- Sevilmeyi öğrenememiş bir kalbin, kendini bulma hikâyesi. Belki de bu hikâye, sadece Kumsal`ın değil --- kendi içindeki fırtınada kaybolan herkesin hikâyesi. Birlikte savrulmaya ve yeniden toparlanmaya ne dersiniz?

Korkusuz gecenin korkaklarıydık biz. Kimisi başarısızlıktan. Kimisi karanlıktan korkuyordu. Biz kendi kendimiz yaralarını sarıyorduk

Hangi zorba kovdurmak idtediği kıza aşık olur

Zülal Trabzon`un öne gelen ailelerinden birisinin kızıdır ve bir gün nişanlısıyla her zaman buluştukları yerde buluşmaya gittiğinde, mafya olan nişanlısının düşmanı ile karşılaşır . Düşman tarafından esir alındıktan sonra birçok zorluk yaşayarak nişanlısına geri dönmeye çalışır .Bu süreçte Zülal Başarılı olabilecek mi? Yoksa sevdiği adamın düşmanı ile uğraşmak zorunda mı kalacak? "O kadar çok mu sevdin yani onu." bakışlarım elime düşünce Ayaz`a olan özlemim ile bütün şeffaflığım ile cevap verdim. "Çok yanında az kalır Baran. Ben öyle sevdim ki ölürken gözümün önünden geçen son yedi dakikam olsun istedim. " Her insan ölürken en güzel anıları yedi dakika boyunca gözünün önünden geçerdi. Baran bunu bilmenin ağırlığı ile yanıp tutuşuyordu. Dışarı doğru hiç bir duygusunu yansıtmasa da o da bir insandı ve anlamak için bir bakış yeterliydi. İki seveni ayırmanın vicdan azabı ile yaşayacaktı belki ömür boyu belki bir kaç ay ama yine de içten içe bitecekti. Kalbini tutarken bana doğru döndü gözleri kanlanmıştı . " Sana tavsiyem bilmeden sevme. Kardeşim dediğin adam iki gün sonra can düşmanın olabiliyor. "

Ben, gölgedeydim çünkü ne yaparsam yapayım sanki hep bir insanın hatta bir ağacın bile gölgesinde kalıyordum...

“Kaldırım Taşlarından Şampiyonluğa”, İstanbul’un arka sokaklarında top koşturarak büyüyen bir çocuğun; yoklukla, adaletsizlikle ve sakatlıklarla savaşarak dünyanın en büyük futbol yıldızına dönüşme hikâyesini anlatıyor. Mahalle aralarından başlayan bu serüvende; dostluklar, hayal kırıklıkları, aile bağları, başarı baskısı ve zaferin gölgesindeki yalnızlık tüm gerçekliğiyle okura sunuluyor. Bu roman, pes etmeyenlerin, hayal kuranların ve mücadele edenlerin hikâyesi…

Klasik gerçek ailem kitabı kitap bulamadıysanız bu kitabı okuya bilirsiniz✨💓

Kitabın Kitappad`de yayınlanma tarihi: 19.09.2024 Kitabın Wattpad`de yayınlanma tarihi: 07.07.2021 "Sadece bir şeyi merak ediyorum. Neden ben?" dedim. Son sözcüklerimde sesimin titremesine engel olamamıştım. Gözlerim hala daha doluluğunu koruyordu. Sertçe esen rüzgarın şiddeti iyice artarken bedenimi esir alan titremenin onda biri bile Ares de yoktu. Bedenimdeki titremeyi görmezden gelerek ondan gelecek herhangi bir yanıtı sabırla bekledim. Gerçekten de merak ediyordum bende ne görmüştü de bu oyunda beni seçmişti kendine oyuncak olarak. Hangi özelliğim onu cezbetmişti? O gecede de söylediği gibi dış güzelliğim miydi onu cezbeden yoksa kullanılmaya müsait berbat, kimsesiz kaldığım hayatım mı? Çökmemesi adına büyük bir dirençle dik tutmaya çalıştığım omuzlarımı biraz daha dikleştirirken en az benim kadar Kubat da merakla ondan gelecek herhangi bir yanıtı bekliyordu. Demirden suretini benden çekmeden ruhsuz bakışlarla bana bakmasını sürdüren Ares`in en sonunda dudakları aralandı. Acımasızca çıkan sert ses tonuyla bedenimdeki titremeyi şiddetlendirmek istercesine konuştu. "Ben yalnızca ayağıma kadar gelen bu fırsatı değerlendirmek istedim. Plan zaten hazırdı sense tamamıyla bir piyondun. Seninle bir alakası yok durumun, iyi bir fırsattın sadece o kadar." Sol gözümden iri bir yaş firar etti sözleriyle. Doğru, ayağına kadar gitmiştim değil mi? Benimle alakalı bir durum değildi, ben iyi bir fırsattım sadece o kadar. Öyle mi? Lavinia Aral. Ares Sancaktar. Bu kitap da başrol her zaman kadınlardır çünkü onlar her daim umudun yansımasıdır. !! Bu kitap 2019 yılında şahsım tarafından kurgulanmış bir kitaptır. Yazımına 2020 yılında başlanılıp ilk kez 2021 yılında yayınlanmaya Wattpad platformu üzerinden başlanmıştır. Herhangi bir iftira ve çalıntı dahilinde hukuki yollara başvurulacaktır.!!

"İnsan karanlıkta hep ışık arayarak geçirir yıllarını. Karanlığa tutsak olduğunu anlayamadan yaşar hayatını.. Kimi zaman karanlıkta ışığı bulurda görmez, aç gözlerini artık karanlıkta değilsin." "Karanlığın ta kendisine aşık olmuş kanadı kırık bir insan olarak mantığını dinlemeden konuştuğunu varsayıyorum.." "Işığı görmemekte inatçı bir adamla ışık olmaktan vazgeçmeyen bir kadının inadı arasında kaybolup gidiyor Dünya.." "Ve her seferinde inatla yeniliyorken zaaflarına, Avuçlarının içinden kayıp gidiyor ömür.. "

Türkiyede çok ünlü bir grubun lideridir ve üyesi olan eda arden gizli olan mafya babasını herkeze açıklar ve peşine mafya örgütünün lideri peşine düşer ve ateşler yanmaya başlar.

"Sen benim için elzemsin Aksal..."dedi başını omzuma yaslayarak.Derin bir nefes alıp kokumu içine çekerken tekrar konuştu; "Bana rağmen sevebilir misin beni Aksal? Aşık olabir misin bana?" Elimi saçlarına atarken gülümsedim. "Atilla İlhan ne demiş biliyor musun Erdinç?" Görmesemde onun da gülümsediğini hissettim."Ne demiş?" "Ben aşk nedir bilmem,eski kafalıyım.Bir seni bilirim,bir de adın geçince sıkışan kalbimi..." ---- Yasa dışı bir şekilde delil elde eden gazeteci Ulaç Reha ve delili silmek isteyen mafya Saltan Kara... ---- Her hafta aralıklarla pazar yeni bölüm!

Bu benim ilk kitabım o yüzden yazım hataları varsa düzeltmeye çalışıcam. Üvey babası tarafından şiddet gören Defne bir gün babasına gelen telefonla 16 yılının boşa gittiğini öğrenmiştir.

𝙻𝚒𝚜𝚎 𝙺𝚞𝚛𝚐𝚞𝚜𝚞𝚍𝚞𝚛. Baş Karakterlerimiz 𝙳𝚎𝚏𝚗𝚎🪐𝙱𝚊𝚝ı𝚗 𝚈𝚊𝚗 𝙺𝚊𝚛𝚊𝚔𝚝𝚎𝚛𝚕𝚎𝚛𝚒𝚖𝚒𝚣✨ Melin ⚡Rüzgar Kaan Efe Selin dir.

Abimin arkadaşı temalı mahalle hikayesi buyrun ahali

Okula gitmek için giden bir kızdım. Arkadaşlarım yoktu, bundan muzdarip değildim çünkü ne sınıf benden haz ediyordu ne de ben sınıftan haz ediyordum. Umursamazdım, ta ki yaptığım bir yanlışı hiç istemeyeceğim insanın öğrenip, beni istemediğim bir şeyi yapmaya zorlayıncaya kadar. | | | | Liya: Hey, bugün günlerden ney biliyor musun? Liya: Bugün günlerden Liya

ARKADAŞININ NUMARASI SANIP YAZDIĞI NUMARA ÜNLÜ BİR FUTBOLCUYA AİTSE.. GELİN BAKALIM BU HİKAYEDE BİZİ NELER BEKLİYOR...

Sedef ve Bora’nın yolları ilkokulda kesişmişti. Sedef bu yolun ayrılmaması sebebiyle gün geçtikçe Bora’dan hoşlanmaya başlar ama Sedef, Bora’nın gözünde sadece yakın bir arkadaştır...

Ateştepe mahallesinin aksiyon dolu maceraları

Bir sonbahar sabahı, lise koridorları her zamanki gibi kalabalık ve hareketliydi. Dört öğrenci, bu karmaşanın içinde birbirleriyle tanışacak ve unutulmaz bir dostluğun temellerini atacaktı. Bu dört kişi arasında bir erkek ve üç kız vardı: Emre, Zeynep, Elif ve Merve.

“Daha kaç kurban gidecek böyle? Kaç kişinin daha ölümünün sebebi olacağım? Bir kelebek uğuruna oluşan bu ayaklanma, ay ışığına ne zaman kavuşacak? Daha ne kadar tahammül etmem lazım bu karanlığa?” İki polis. İki ebeveyn. İki can. Sadece onların değil, küçük bir kızın da ölümüne sebep olan kurşunlar. Geçmişin yemin ve sözleriyle yaşamaya yemin etmiş, bildiklerinden fazlası olduğunu fark eden bir kız. Gerçekler açığa çıkınca o kişiyle empati kurmam doğru muydu? Ona acımam normal miydi? Benim verdiğim ifade sonucu içeri giren bu adamı sekiz yıl sonunda kendi laflarımla kurtarmak, savunmak ve onun için çabalamak hedefime ulaşmam için bir basamaktan mı ibaretti? Tüm bu karışıklık, çelişki, yaşananlar ve yaşanacaklar, adaletin kırılmış, hatta harabeye dönmüş olduğunun göstergesi değildi de neydi?

"O silahı elinden indir!" Dediğimde yan duran vücudunu bana doğru çevirdi ama o silah abimin alnına daha çok yaslandı. "Yoksa?" Diye soruşu meydanda ki bütün insanları endişelendirmeye yeterdi. Çenemi herkesin inadına dikleştirip "Yoksa sana yemin olsun ! Bu meydanı kanınla yıkarım!" Diye bağırdım. "Efsun!" Diyen abime bakmadım, yüzü kan içindeyken ona bakıp gardımı düşürebilirdim. "Demek kanım ile yıkarsın ha !" Dediğinde fısıltısı bile meydanı inletti. "Azad ağa, yaparım bilirsin! Bu seni ilk vuruşum olmaz!" Deyişim onun kaşlarını çatarakken kalabalıktan bir kaç kişinin kaçmasına sebep oldu. Koskoca Mardin! En iyi o bilirdi yıllar önce nasıl AZAD KARAASLAN`ı gözümü bile kırpmadan vurduğumu. O gün Mardin yasa bürünürken Diyarbakır`da zılgıtlar eşliğinde bir çok kapıda düğün yapıldı. Ben EFSUN ŞANLI... Yıllar önce babamın kanını akıtan adamın kanını bu meydanda dökmüştüm. Zerre korkmadan, zerre aşkımı aklıma getirmeden. Bunu tekrar yapacağımı onun gibi Mardin de biliyordu. "O halde durma, yine elin titremesin!" Dediğinde onunla beraber tetiği indirdim. Arkamda koskoca Diyarbakır`ın en büyük aşireti olan Şanlı Aşireti vardı. Benim Aşiretim! Onun da arkasında Mardin`in en büyük aşireti olan KARAASLAN aşireti vardı. Liderliğini onun yaptığı Aşiret. "Abi`mi bırak azad ağa!" Dedim durması için. "Babam gibi onun da kanını akıtmana izin vermem! Babamın kanı için sadece senin kanını döktüm ama Vallahi, Billahi ve Tillahi abim için ailende ki herkesin kanını dökerim!" Diye devam ettim. Uğultular arttı da arttı.

Derin`e ailesinin trafik kazasında öldüğü söylendi. Peki ya öyle değilse? Şimdi ise ailesinin intkamini almaya çalışıyor fakat intikam alırken bir şeyi unutmamalı onun peşinde bir katil var !