"Sana alkış yok anca sticker!" (Manifest grubunda ki kızlarla ilgili değildir, sadece şarkılarını hikâyem için özelleştirdim!!) 6 kız... 6 farklı hayat... 6 sticker... Yalnızlık, belirsizlik ve "Ben kimim?" sorusu... Genç, yaşlı fark etmeksizin, herkesin içinde yankılanır. Yankılanmıyorsa, "Ben kim olduğumu biliyorum!" gibi küstah bir cevap vermesin kimse; çünkü bu sözü söyleyen biri, kendini aramaya hiç çıkmamıştır. Bazıları kimliğini bulmak için yola çıkarken, bazıları da yürüyorken kimliğini bulur. Belki daha önce o yolda düşmüştü, belki de bu kez kader ona bir şans sunmuştu. Ve her şey o sticker`ların sessizce kalbe yapıştırılmasıyla başlamıştı... "Bu stickerlar sevimli miydi, yoksa yara izi miydi?"

Size, yaşamınız için bazı tehditlerin olduğunu söyleseler ve beyaz bir çemberin içindeki evlerde, yalnızca birkaç kişiyle beraber yaşamanızı söyleseler, ne yapardınız? Neredeyse kimseyi tanımıyorsunuz, nerede olduğunuzu bilmiyor ve bir süre boyunca da neden orada olduğunuzu öğrenemiyorsunuz. Her şey birden bire gelişiyor ve çok savunmasızsınız. Bu durumda ne yapabilirsiniz? İleride tamamen çıkmaza gireceğiniz konusunda kimse sizi önceden uyarmıyor. Elinizden ne gelebilir?

"Ben Hilal kendime gezegen oluşturdum ve sevdiğim adam ile doldurdum. O da kendine bir gezegen oluşturdu içinde benim olmadığım. Ben sevdiğim adamın yollarına güller serdim. O, serilen gülleri başka kadın için topladı. Ben onu sevdim oda sever sandım. Sevdi ama beni değil... Gezegen demişti bana doğru ama hangi gezegenin ismi olduğumu söylememişti. Söylemesine gerek kalmadan ben kendim buldum. Ben yanlışlıkla keşfedilmiş Üranüs Gezegenim. " Yanlıştı duygular yanlış kişiyeydi. Hissettikleri yanlıştı. Yaptığı davranışlar yanlıştı. Birini bu kadar sevmek bile yanlıştı. Her şey burada yanlıştı. Doğruyu görmek uzun sürecekti. O zamana kadar ellerinde ne kalırdı? İşte orası bilinmiyor. Gelin sizde Yanlış Gezegeni okuyun bide... Not; Okunma ve beğenme sayısının az olmasına aldanmayın. İlk bölümlerde pes edip çıkmayın devam edin emin olun ilerleyen bölümler saracaktır. Bir şans ver birşeyler kazanırsın ama kaybetmezsin.

BU Bir KELEBEK SIRRI. Bu hikayede her an yanılabilir başa dönebilir ve kaybolabilirsiniz. ~ Biz kelebeklerin en büyük sırrıydı zaman.~ Farklı olanlara gelsin...

Herkesin geçmişi vardır. Ama bazıları geçmişiyle aynı okulda okur. Bazen kapılar kazara açılmaz. Bazıları özellikle açık bırakılır. İçeride kalanlar, dışarıya anlatılamaz. Dışarıdakilerse ne olduğunu asla tam bilemez. Bu bir aşk hikâyesi değil. Bu bir arkadaşlık hikâyesi değil. Bu... her şeyin birbirine karıştığı bir hikâye. Kimin ne zaman değiştiğini fark etmediğiniz… Ve fark ettiğinizde artık çok geç olan...

Abisini şehit vermiş bir kız kendine yeni hayat kurmaya çalışırken, kader en çok korktuğu ve istemediği bir aşkı karşısına çıkarır. Ne olduğunu anlayamadan askerlerin arkasından daha uzun biri ortalarından çıkarak karşıma dikildi. Bu karşı komşum Fırat`ın ta kendisiydi öylece durmuş bana bakıyordu, sonradan fark ettiğim şey elindeki silahı ve kaskıydı. Ulan adam askerdi ve ben bunu yeni öğreniyordum şok içinde adama baktım, "ben Kıdemli Üsteğmen Fırat Ateşoğlu, Umay hanım konserinizi iptal etmek durumundayız. Bomba ihbarı var." Demesiyle olduğum şoktan çıktım.

Onların kaderi çocukluğundan yazılmıştı. Yiğit , yıllardır Defneyi sevmesine rağmen inadı yüzünden bir türlü açılamamıştır.

"Aşkın unutuşa, geçmişin ihanete yenik düştüğü bir hikâyede; gerçekle yalan, kalple akıl arasında kalan bir aşkın savaşı..." Unutulmaya mahkum bırakılan bir aşk… Saklanan bir hayat… Ve yeniden atan bir kalp… "Biz birbirimizin sıfır noktasıydık" Deva Alkım Erendiz & Ferman Erendiz

🌟 Peri Masalı Her aşk bir masaldır. Ama bazı masallar, sırlarla yazılır... Volkan, Alina’ya sadece âşık değil; ona sanki kaderinden kopup gelen bir parçayla bağlı. Gözlerinin içine her baktığında bir cennet görüyor, ama bu cennetin ortasında karanlık bir sır var. Alina`nın söyleyemediği, ama içini kemiren o şey—söyleyemediği, korumaya çalıştığı o sır—bu aşkın önünde sessiz bir duvar gibi duruyor. Volkan, kalbinin sesini dinleyip Alina’nın gerçeklerini keşfetmeye kararlı. Ama her cevap, yeni bir soru doğuruyor. Alina’nın suskunluğu, Volkan’ın kalbinde ikilemler yaratıyor. “Ya beni hiç sevmediyse?” diye geçiriyor içinden… Peki ya gerçek, düşündüğünden çok daha karmaşıksa? Aşk, cesaret ister. Sırlar, cesareti sınar. Ve bazen… En büyük savaş, kalbinle yüzleşmektir.

Gerçek ailem kurgusu ama bazı küçük farklarla Neden Sinem sürekli ezilen ve ona biri bir şey yapınca kolayca affeden, hiçbir şey olmamış gibi davranan bir kız olsun. İnsanlara hakketiği gibi davranmak ne zamandan beri saygısızlık oluyor. Şimdiden söyliyeyim Sinem açık sözlü bazı yerlerde asabi bazı yerlerde ( çoğu yerde )KİNDAR biri olucaktır diğer kitaplardaki gibi kolayca bir iki özürle insanları affetmiyecek şimdiden söyliyeyim, lütfen buna göre okuyalım

Bir gün şanlıurfa`daki önemli aşiretlerden biri olan Altunbaş ailesinin malikanesine 24 yıl önce doğan kızların aslında yaşıyor olduğunu söyleyen bir mektup gelir. Kızlarını canla başla arayan aile en sonunda kızlarını bulur. Ama kızları onlara bir şans verecek mi?

Her aşkın da kendi kaderi vardır kimi doğar, büyür, ölür; kimi sevdaya dönüşür...

Öptüm sonra onu. Öyle güzel öptüm ki öleceğim sandım. Öptü sonra beni. Öyle güzel öptü ki öleceğim sandım.

" Doğru sen herkesi gördün, kalbinde herkese yer vardı da bi bana yoktu , söylesene cemre hiç mi sevemezsin beni " Kitabımın her hakkı saklıdır, konunun kapağın ve ismin uygulamada olmadığı bir kitap, Herhangi bir çalıntı da gerekli olan herşey yapılacak. ... "Sarı saçlarına deli gönlümü bağlamışım çözülmüyor " İki gencinden sesi bu ana kadar çıkmıyordu fakat adam türkünün bu sözlerini genç kıza bakarak devam ettirmişti, görsün istiyordu içindeki sevgiyi, "E-emir ab-"genç kız şuan ki bulundukları durumdan fazlası ile rahatsızdı, korktuğu şeyin başına gelmesini istemiyordu. "Görmüyorsun değil mi, Şu kalbimin senin için nasıl attığını görmüyorsun! "Genç kız duydukları ile korktuğu şeyin başına geldiğini anlamıştı, abisi olarak gördüğü hatta mecbur kalmadığı sürece bir araya gelmedikleri adamın onu sevmesinden korkuyordu. " Doğru sen herkesi gördün, kalbinde herkese yer vardı da bi bana yoktu , söylesene cemre hiç mi sevemezsin beni "genç kız düşündü sevebilir miydi ki? Hiç bir zaman böyle bir soruyu kendine sormamıştı , şimdide sormak istemiyordu... Evet burası Gülce mahallesi;bir mahalle düşünün eskiden olduğu gibi sıcacık bir mahalle. Oğluna kız arayan, dedikoducu teyzelerin, delikanlı erkeklerin olduğu, mahallenin genç ve güzel kızları, küçük çocukları ve herkoşulda iyi günde kötü günde birbirinin yanında duran bir mahalle burası GÜLCE MAHALLESİ iyi yönlerinin olduğu gibi çoğu aşkların yarım kaldığı bir mahalle..

•"Plan yoksa kaos vardır." •"Bizim için zafer sessizliktir. Gören olmaz , duyan kalmaz." •"Kurşun konuşmaz ,niyet konuşur; niyetimiz ölümle sonuçlanır." •“Kurşun konuşmaz, niyet konuşur; niyetimiz ölümle sonuçlanır.” •“Zaman en acı düşmandır; bir saniye bile gecikmek ölümdür.” •“Kardeşlik, savaşın en keskin kılıcıdır.” •“Bizi durduramazlar; çünkü biz vazgeçmeyiz, yalnızca strateji değiştiririz.” •“Düşman ne kadar güçlü olursa olsun, bizim birliğimiz onun korkusudur." •“Her karanlık anın sonunda bir ışık değil, yeni bir gölge vardır.” •“Her zaman bir yol vardır; önemli olan onu görebilmektir." •“Silahlar değil, zihinler kazanır; biz önce zihinle vururuz.” •“Görev bitmez, çünkü biz bitmeyiz." •“Dostu yaralayan, düşmandan daha büyük bir tehdittir.” •“Sessizliği bozmak, düşmanın adını fısıldamaktır.” •“Yaralı yoldaş, yük değil; umudun en güçlü simgesidir.” •“İhanetin gölgesi en koyu gecedir.” •“Birliğimiz, kaybedecek bir şeyimizin olmadığını gösterir.” •“Planlar su gibidir; sert kayalara çarpar ama yolunu bulur.” •“Hayatta kalan en iyi savaşçı değil, en stratejik olanıdır.” •“Her darbe, bizi daha da güçlendirir; kırılmaz bir zincirin halkalarıyız." •“Gözlerimiz sadece düşmanı değil, yoldaşımızı da korur.” •“Savaş meydanı, korkusuzların ve akıllıların oyun alanıdır.” •“Bize ‘imkânsız’ denir, çünkü biz imkânsızı mümkün kılanlarız.”

Hayatımın hiçbir evresinde işlerin kolay olacağını düşünmemiştim ama bu kadar karmaşık olmasını da beklemiyordum. Mesleğimi seviyordum, uğraşmam gereken bir tabur asker olsa bile elimden geleni yapmaya hazırdım. En azından böyle olmasını umuyordum. Şimdi yeniden düşününce askeriyede hemşire olmak gerçekten istediğin bir meslek mi diye iki kez düşünür ama yine de aynı şeyi söylerdim. İş tamam, para tamam derken gelelim asıl meseleye dediğinizi duyar gibiyim. Peki, ya aşk? İşte orada kalbime atılan çelmeyle derin sulara takılı kalıyorum. Kalbimin kapattığım kapıları yeniden açılır mıydı yoksa zaten hep aralık mıydı? Bu sorunun cevabını ben de kendi yolumda ilerlerken bulacaktım. Belki de Küçük Bir Aşk Masalı`na denk gelirdim. Kim bilir?

Kucağımdaki minik, onun uzattığı oyuncaklarla kendince gülüp, mırıldanıyordu. Ben ise sanki yerime çakılmış gibi, otura kalmıştım burada. Tek yaptığım Duru`nun saçlarıyla oynayarak oyalanmaktı. Onu ise ben oturduğumdan beri suratıma baktığını gayet hissede biliyordum. 1 hafta önce duyduklarımın şokuyla ne hiss edeceğimi bilmeyerek, suratına bile bakmıyordum. "Ahu." diye bana seslenmesiyle sadece "hm" dedim suratına bakamazken. Aniden çenemde hissettim parmaklar, kafamı ona doğru döndürdü. Bakışlarını kısaca Duru`ya değdirdikten sonra hayranmışcasına bana baktı. "Bizim de bundanımız olsun mu?" deyip beni hem dumura uğrattı, hem de bedenimdeki bütün kanın yüzüme hücum etmesini sağladı.

Güzel doktor Amber,eski polis Sinâ ve küçük kızı Derin’in hikayesi ❤️

Hayatın kaçıncı darbesiydi bu. İnsanlar hep acı, pişmanlık içinde mi yaşardı? Benim istediğim, hayal ettiğim yetişkinlik böyle değildi. Böyle olmamalıydı... Peki ya sen? Sana en ihtiyacım olduğu zamanda neredesin?

Aynanın karşısında gördüğü beden, oynayan filmin son sahnesiydi...

Her şey babasının son dileğini kabul etmesi ile başlamıştı Gizli sırlar olmaması gereken bir bağlılık koparılması gereken bir aşk Kader onlar tersine düşünsede onları birbirine bağlamaya başlamıştı bile büyüyü ilk kim bozacaktı dilekler istendiği gibi işlenecek miyidi Dilek cini gerçekten son kez mi bir dileği yerine getirecekti birinin dileği mi olacak yoksa birini mi dilicekti sahi bir dilek cini dilek diliyebilir miydi yoksa sadece dilek mi gerçekleştirirdi...

Bu adam benim ölümüm olacak sanıyordum, meğer mucizemmiş.

Grup Adı: Akıl Var Ama Yok Tahsinli Ekmek: GÜNAYDIN AKILLI (ŞÜPHELİ) ARKADAŞLARIM (02:00) Esin Fırtınası: Lan mal, akşamı yaşıyoruz şu an, ne günaydını? Halilim Mutfakta: Deliye her gün günaydın olduğu için Tahsin bu hallerde :) Siz: Deliye her gün bayram değil miydi? Berkiliskoyla Savaşa: Akşam akşam edebiyat çekemem, kafam ağrıyor. Neşe Doluyor İnsan: Biz bu akılla nasıl üniversite okuyoruz? Siz: Benim sayemde grubun zeka seviyesi artıyor.👑 Tahsinli Ekmek: Grubun akıllısı konuşmaya başladı yine... Esin Fırtınası: SKKSJSJKSKSKKSJSJDJJDKS

"Ki zaten, kaderin acımasız bir cilvesi olarak, tekrardan karşılaşacaklardı. O karşılaşma, ikisinin de hayatını sonsuza dek değiştirecekti." Konusu: Bir zamanlar şarkıların yumuşak rüzgârlarla dans ettiği, çocukların sokak aralarında kahkahalarla koşturduğu, bahar çiçeklerinin yıl boyu solmadan açtığı bir yerdi Velmora Diyarı. Dışarıdan bakıldığında, altın sarısı tarlaları, berrak suları ve büyülü mimarisiyle bir cenneti andırıyordu. Ancak bu güzel suretin ardında, zamanla kararan bir kalp atmaya başlamıştı. Işığın kırıldığı her köşede, gölgeler sessizce güçleniyordu. Velmora, artık bir cehennemin adıdır. Adaletin yankısı çoktan susmuş, kahkahaların yerini ölü sessizlik almıştı. Neşe; kanla ıslatılmış sokak taşlarına gömülmüş, umut; karanlık zindanlarda zincire vurulmuştu. Masumiyet artık bir suç sayılıyordu. Halk, merhameti unuturken, acının bin bir sureti günlük yaşamın doğal bir parçası haline gelmişti. Hırsızlık bir geçim yoluydu; suikast- lar, çay içmek kadar sıradan... Güvenmek, intihar etmekle eş anlamlıydı. Kurallar netti: Güvenirsen, ölürsün. Ancak her karanlık hikâyede, bir kıvılcım saklıdır. Ve o kıvılcım bazen hiç beklenmedik yerden doğardı. Kendilerine gölgeleri yoldaş etmiş bir suikast çetesi, sıradan görünen bir gecede kaderlerinin yönünü değiştirecek biriyle karşılaştı–kehanetin ta kendisiyle. Bu kişi Velmora`nın kaderini değiştirecek bir gerçeğin anahtarıydı. Ve bu karşılaşma, parçalanmaz dostlukların, sadakatin ve inancın temelini attı. Fakat gökyüzünde karanlık hâlâ hâkimdi. İmparator ve İmparatoriçe, hükmet- tikleri her nefesi zehre dönüştürmeye devam ediyordu. Kehanetin sırları bir an önce ortaya çıkarılmadıkça, Velmora`nın altındaki toprak bile kanla yoğrul- maya mahkûmdu. Artık geri dönüş yoktu. Gözler seni arıyor, savaşçı. Yüzyıllardır saklı kalan o kadim kehaneti bulmalı, Velmora’nın kaderini yeniden yazmalısın. Velmora’ya hoş geldin, sevgili savaşçı. Gölgelerin içinden parlayan ışık, belki de sensin. Kehaneti bulmakta iyi şanslar.

Yıl geçerdi ama kalbin içinde yanan yangının acısı geçer miydi?... Kalbin içinde yanan yangının solan filizleri tekrar yeşillenir miydi?. Peki ya tuzla buz olan kalp tekrar birleşir miydi?... " Canım acıyor benim!. " Diye bağırdı arkasından gelen Gizeme dönerek. Saçları rüzgarla savrulmuştu arkasına doğru ama acısından başka umrunda hiçbir şey değildi. " Ya benim kalbim lime lime paramparça anlıyor musun?. Beni mahvetti. Soktu bıçağı , şimdide çeviriyor. O varya , yansın , kül olsun , bitsin!. " İçinde ki yangını ne göz yaşı dindire bildi , ne de göz yaşı... Hiçbir bağ kaderin bağladığı düğümü çözemezdi... Çünkü ; ` Aşk geçti , Acı kaldı. `