TokaAvcısı:Mavi sweatshirt. Muz toka. Sinirli kaş. Ve yine gülmemek için kendini zor tutan dudaklar. Senin o "umrumda değil" haline bile ayrı düşüyorum. MuzTokalı:?? Şey... Sen kimsin ve neden kulağımın arkasından mesaj atıyormuşsun gibi hissettim? "İki anonim hesap, binlerce kelime... Ve gerçeğe giden tek bir yol."

Merhaba ben ipek merte çocukluktan beri aşığım

İpek Gökovalı anne ve babasını kaybettiği için seneler sonra yeniden Bodrum`a anneannesi ve dedesinin yanına döner. Lise son sınıfı burada okuyacak olan İpek yeni liseye, yeni mahalleye ve yeni arkadaşlarına uyum sağlamaya çalışacaktır. Türkmen Mahallesi her an bir olaya kapı açan, gır gır ve şamatanın bitmediği bir mahalledir. Herkesin birbirini tanıdığı bu mahallede en önemli unsur herkesin birbirine sahip çıkması ve eğlencenin hiç bitmemesidir. Bodrum Çetesi adını verdikleri mahallenin yaramaz beşli grubu tüm mahalleli tarafından hem sevilen hem de yaka silktiren halleriyle yüreklerinize dokunacak.

Genel Bakış "Kadim Işık", Mısır`a yaptıkları bir okul gezisi sırasında tesadüfen kadim ve sihirli "Yıldız Taşları"nı keşfederek olağanüstü güçler kazanan altı lise öğrencisinin maceralarını konu alıyor. Bu genç kızlar, bir yandan normal okul hayatı, ailevi sorunlar ve ilk aşklar gibi sıradan dertlerle uğraşırken, diğer yandan dünyayı tehdit eden kadim kötülüklere ve karmaşık komplolara karşı savaşmak zorunda kalırlar. Hikaye, dostluğun, ihanetin, fedakarlığın ve kendi içindeki karanlıkla yüzleşmenin gücünü vurguluyor. Ana Karakterler ve Güçleri Hikaye, kişilikleri ve güçleri birbirinden farklı altı ana karakter etrafında şekilleniyor: * Alya (Sarı Yıldız Taşı): Grubun doğal lideri. Sorumluluk sahibi, cesur ve korumacı bir yapısı vardır. Kozmik enerji manipülasyonu, süper dayanıklılık ve liderlik yetenekleriyle öne çıkar. * Sena (Pembe Yıldız Taşı): Grubun moda ikonu ve neşe kaynağı. Popüler, şımarık gibi görünse de yaratıcı ve sadık bir arkadaştır. Işığı yansıtma, manipüle etme ve göz alıcı illüzyonlar yaratma gücüne sahiptir. * Nevra (Mor Yıldız Taşı): Grubun atletik ve disiplinli savaşçısı. Soğukkanlı, mantıklı ve son derece sadıktır. Işıktan katı yapılar, kalkanlar ve silahlar oluşturma yeteneği vardır. * İlay (Yeşil Yıldız Taşı): Grubun beyni. Zeki, analitik ve stratejik düşünür. Geçmişi görmesini sağlayan "Işık Hafızası", zamanı manipüle etme ve enerji analizi gibi güçlere sahiptir. * Lina (Mavi Yıldız Taşı): Grubun en nazik ve şefkatli üyesi. Başta çekingen olsa da cesur bir kalbi vardır. Saf ışığa dönüşme, ışık hızında hareket etme ve elektromanyetik spektrumu kontrol etme gibi yetenekleri bulunur. * Leyla (Kırmızı Yıldız Taşı): Gruba sonradan katılan, gizemli ve tutkulu bir okçu. Başlangıçta kontrolü zor, yıkıcı bir güce sahip olan Kırmızı Taş`ın taşıyıcısıdır ve zamanla bu gücü iyilik için kullanmayı öğrenir. Konu Özeti Hikaye, beş genç kızın (Alya, Sena, Nevra, İlay, Lina) Mısır`daki Giza Piramitleri`ne yaptıkları bir okul gezisiyle başlar. Alya`nın tesadüfen gizli bir odaya düşmesiyle, beş sihirli "Yıldız Taşı" uyanır ve kızlarla birleşerek onlara süper güçler bahşeder. Kısa süre sonra, bu taşların koruyucusu olan Musa ve kızı Leyla ile tanışırlar. Musa, onlara taşların kadim ve tehlikeli geçmişini anlatır ve onları eğitmeye başlar. Kızlar, güçlerini kontrol etmeyi öğrenirken ilk büyük düşmanları olan, kayıp bir medeniyetten gelen ve intikam arayışındaki Seth-Atum ile yüzleşirler. Bu savaşlar sırasında Leyla, en tehlikeli taş olan Kırmızı Yıldız Taşı`nın yeni taşıyıcısı olur ve bir süre taşın karanlık etkisiyle mücadele eder. Kızlar, bu süreçte dostluklarının gücüyle birbirlerine kenetlenir ve "Celestia" ve daha sonra "Aethelir" adı verilen daha güçlü dönüşüm formlarını açığa çıkarırlar.

Çocuklar büyür ve değişirlerdi. Alışkanlıkları, yaşam tarzları yaşadıklarıyla şekillenir, birçok şey unutulmaya mahkum bırakılırdı. Peki ya çocukluk aşkları? Kalır mıydı sonsuza dek? Yoksa unutulurlar mıydı? Ölüme aşık bir kadını döndürebilir miydi hayata? İnandırabilir miydi tekrar sevileceğine? Yoksa yetmez miydi gücü hiçbirine? Öylece kayıp gider miydi sevdiğim ellerinden? Bazı visaller mahşere kalmıştı ancak masal devam edecekti geride kalanlarla...

Klişelerle başlayıp, yalanlarla devam eden bir hikaye...

Gizem, okulun popüler çocuğunun dikkatini çekmek için ona yabancı numaradan mesaj atar.

Gökyüzünden binlerce yıldızın kaydığı o gün iki genç yan yana, biraz da diz dize otururlarken oldu her şey. Oğlan kıza, onu ilk gördüğü andan beridir sevdiğini söyledi. Kız ise utançla parmakları ile oynadı. Bu memlekete geldi geleli adetlerine uyum sağlamakta güçlük çekiyorduysa da hisleri öyle değildi ya. O da besbelli seviyordu oğlanı. Yine de söz etmeye ar etti. Nasıl derdi? Babası bacaklarını kırardı! Babasını da hatırlayınca irkildi, yüzünde açan çiçek soldu, ayaklandı hemencecik. Gideyim diyecekken oğlan da kalktı. Oğlan pervasızdı, gönül çelmekle pek bir anılırdı. Şu mahallenin bütün kızları; güzeli, çirkini, uzunu, kısası, derlisi toplusu hep birden şu oğlan bana baksa diye ah ederdi. Bakardı oğlan, çapkındı zira. Ergenliğinin orta yerinde ulaşabildiği tüm kızlara elini sürerdi. İyi yürekliydi ama. Eli ayağı tutmayan yaş almış komşularının varsa elinde öte beri, alır evlerine kadar taşırdı. Yahut darda kalmış küçük bir çocuk görünce sarılır, güvenlice evine yollardı. Her iyi gibi onun da kusuru vardı. İşte o kusur da Mahruze`nin göğüs kafesine sığmaya çalışan kalbini paramparça ediyordu. Gitmeye yeltendi, oğlan tutuverdi bileğinden. "Biraz daha kalsan?" Kalırdı Mahruze. Zaten anneciği de onun annesiyle sohbete dalmıştı. Kahveler içilmiş, sonra da ters çevrilmişti. Anneciği pek iyi bakardı kahve falına. Mahruze`ye de bakardı. Sonra hoşuna gitmemiş gibi, `Al yıka şunu, içine de hiç bakma!` diye uyarırdı. Mahruze inanmazdı ama işte insanoğlu, bir telvede kader arardı. O da karmakarışık şekilleri gördüğünde epeyce anlam çıkarmaya çalışır ama bir türlü çıkaramayınca da yakalanırdı annesine. Gülerdi annesi ama yarımca. `Merak etme,` derdi. `Senin bahtında güzellik var. Var da sen ciğersizin birine tutulacağın için,` deyip elini sallardı. Hakikati söylemişti annesi. Ciğersiz değilse de kahpeydi gözleri. Bir baktığına bir daha bakmazdı, istemezdi işte. Çekindi Mahruze, gözlerini indirdi. Oysa gözleri tüm ışıkları içine almış gibi parlarken indirmesin istedi oğlan. Şöyle doya doya baksa, o gözlerden ufacık öpse... Bir deli cesaretti vurdu göğsünü, tuttu kızın çenesinden, kaldırdı başını gözleri değsin diye gözlerine. İçi kanatlandı oğlanın. Oğlan da kulağına Ahmet ismi okunduğu andan beridir böyle gözler görmediğine yemin ederdi. Ahmet zaten olur olmadık yeminler ettiğinden bir kıymeti olur mu bilmezdi. Taştı içinde taşıyamadığı sözler. "Gözlerin ne güzel!" Yaklaştı biraz kuş gibi titreyen kıza. "Şu dünyayı içine almış, sığdırmış gibi..." Az kalsın yıkılıyordu Mahruze. Daha evvelinden böyle sözler işitmediğinden ne diyeceğini de bilemedi. Az sonra Ahmet iyice sokulup kızın gözlerinin üzerine derin bir öpücük bırakınca ister istemez tutundu ona. Ahmet bir kere fırsatı bulmuştu ya gözlerden şakaklarına, yanağına ve en son kor gibi görünen dudaklarına bastırdı dudaklarını. Mahruze yitip gidecekti besbelli. Fakat derinlerde bir yerlerde babasının sesini duyunca toparlandı. Oysa, `Ulan!` demeliydi Ahmet`e. `Daha geçen günlerde 10`lardan afili Esma ile sen?` Diyemedi ama... Diyecek gibi de değildi hiç. Kaçtı durdu Ahmet`ten. Ahmet`e de sevda oluverdi bu kaçma kovalama işi. O kaçtıkça kovaladı, kovaladıkça kızın özünü özümsedi. Ne güzeldi Mahruze, hem içi hem dışı... *** Gençlik hevesi iki genci kıskıvrak yakaladığında aşkın ateşine yakalandılar. Ancak onlardan evvel çizilen yolları ayrıldığında bir daha karşılaşabileceklerini düşünmemişlerdi. Yıllar yılları kovalayıp kuyruklarını yakaladığında bir adalet sarayında bir davanın iki tarafı olarak karşılaştılar. Ancak artık gözlerde aşktan evvel vicdan perdesi vardı...

Zorbalığın, sessiz kalmış aşkların ve karanlık sırların gölgesinde bir lise hikâyesi... ‎ ‎Lise öğrencisi Derin, yıllardır sessizce hoşlandığı çocuğa mezun olmadan önce bir mektup bırakır. Ama o mektup sadece bir itiraf değil; birçok şeyi harekete geçiren bir kırılma noktasıdır. ‎ ‎Zorba bir arkadaş grubunun içinde, görünmeyen çatlaklar oluşmaya başlar. Sessizlik dağılır, eski dostluklar çözülür, ihanetler ortaya çıkar. Ve sonunda, kimsenin geri dönemeyeceği bir an gelir. ‎ ‎Gölgede kalanlar artık görünür olmaya başlıyor. ‎ ‎Ama bazı yaralar ışıkta bile iyileşmez.

Parla: Birşey söyleyeceğim... Parla:Cevap vermediğine göre bu söyle demek sanırım? Parla:Söyle desene lan! Parla:Sen söyle demeden söylemiyorum ulan inadım inat! 🍬 Yaşadığınız evin arka bahçesinde peçeteye sarılı bir hat bulsanız ne yapardınız? Polise götürmek? Görmemiş gibi yapmak? Ya da en mantıklısı yok etmek... Parla ve arkadaşları arka bahçede buldukları hatla biraz sınırları zorlayıp eğlenmek için hattı başka bir telefona takarlar fakat işler Parla için pekte beklenildiği gibi olmaz, eğlenmek istedikleri kişi Parla`nın dik kafalılığı yüzünden çoktan ona takmıştır bile... !!!! Kurgu tamamiyle şahsime ait olup çalınıp kopyalanması veya başka bir yerde yayınlanması dahilinde hukuki işleme başvuracağımı belirtmek isterim. Kapak=Pinterst

Çok Konuşan Kız Ve Travma Yüzünden Konuşamayan bir çocuk.✨️🥀

*Bu kitap ne olursa yolundan dönmemiş, pusulası puslansa bile mücadelesine devam etmiş; anahtarının doğru kapıyı açacağına inananlara ithaf edilmiştir. Saatinizin durmaması dileğiyle. "O ne?" Kaşları çatıldı, işaret ettiğim zincire baktı. Yüzünde saniyeler içinde ufak bir gülümseme oluşurken elini cebine daldırdı. Kızına öğretmeye çalışan bir baba misali yüzüme dikkatlice baktı. Vereceğim her tepkiyi, yüzümün alacağı halleri kaçırmak istemiyor gibi bir hali vardı. "Pusula," Kendime engel olamayarak araya girdim. "Ormanda değiliz, biliyorsun değil mi?" Başını sallayıp güldü. Başı kahkahasının etkisiyle hafif arkaya düşerken ademelması gözler önüne serilmişti. "Senin olmayan hiçbir şeye güvenemezsin. Güvenemediğin her şey seni kaybeder." Yalnızlığında kaybolmamak için pusulayı yanında taşıyordu. "Senin olan bir şey güvenini boşa çıkarırsa?" Yüzündeki gülümseme silinirken ellerinin arasındaki pusulaya baktı. "Pusulan puslanır. Yine kaybolursun." - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - Yasef ve Poyraz`ın anne ve babası, onlar daha çok küçükken kaybolur. Yasef, onları bulmak için yola çıkarken Poyraz`ı da yanına almayı ihmal etmez. Cebinde babasının pusulası, kalbinde kimsesizliğin ağırlığını taşıyan bir adam koca bir oyunun içine düşerse ne olur? Üstelik, hiçbir kuralın olmadığı bir oyuna. Yasef ve Poyraz`ın pusulaları şaşmak üzere, hangi saat onların zamanını ifade edebilir? Hangi anahtar onlar için doğru kapıyı açabilir? - - - - - - - - - -- HERHANGİ BİR ÇALINTI- KOPYALAMA DURUMUNDA YASAL YOLLARA BAŞVURULACAKTIR.

Bir gezegen düşünün hiçbir duyguya yer verilmeyen bir gezegen. Duyguları olanlara "çürük" deyip dışlayan bir gezegen. İşte 369 da o çürüklerden biriydi. Ve son bir şansı vardı ya Dünya`da kendine ait bir yer bulacaktı ya da yok edilecekti.

"Nilüferleri bilir misin? Hiçbir yere kök salamazlar." Ahu eşinden boşanıp çocuğuyla birlikte mahallesine döndüğünde geçmişinde bıraktığı kişiler ve duyguları yeniden karşısına çıkar. Zorunlu yaşanan ayrılıkların sebebi ortaya çıkmaya başlar yavaş yavaş. Avukatlık mesleğinin getirdiklerini yaparken bir yandan da onun kurallarıyla ve yasaklarıyla yaşamayı beceremediği savcı Arhan`la sürekli bir gel git içindedir. İlişkileri karmakarışık ve zordur. Bu yolun sonunda mahallesindeki ilk aşkıyla yaşayabilecek miydi? Onun kurallarına rağmen yanında kalmayı başarabilecek miydi?

🎬 Çatlak Kalp`te Aşk "Kırılan her kalp, biraz daha sessiz sever..." Derin Karaca... Sessiz, içine kapanık, gözleri hep yere bakan bir lise son sınıf öğrencisi. Herkes onun sıradan, silik bir kız olduğunu sanıyor. Kimse bilmiyor babasından gördüğü şiddeti, geceleri yastığına akıttığı gözyaşlarını... Ve kimse bilmiyor, onun içindeki çığlığı bir günlüğe hapsettiğini. Atlas Ayaz Gürsoy... Zenginliğin gölgesinde büyümüş, isyankâr ve alaycı. Lisenin "sorunlu çocuğu" olarak bilinse de, kimse onun da annesi tarafından terk edildiğini, babasının varlığıyla yokluğu arasında sıkışıp kaldığını bilmiyor. Atlas, her şeyi var ama içi bomboş bir dünyanın içinde sıkışmış. Bazen bir kalbin çatlaması, iki kalbin birleşmesine neden olur. Bazen aşk, en karanlık yerlerde filizlenir. Ve bazen... iyileşmek için önce tamamen kırılmak gerekir. Bir motosikletin arkasında başlayan yolculuk, onları hem birbirlerine hem de kendilerine götürüyor. Gözyaşlarıyla ıslanan gecelerde, fısıltıyla söylenen cümlelerde ve çatlak kalplerin tam ortasında bir aşk büyüyor...

U17 takım kaptanı ⚽ ona hayran sayfasının sahibi 🎤 Yıllar sonra... Yıldız oyuncu ⚽ spor muhabiri🎤 Sevgi emekle değil karşılıkla olurdu. Karşılıklı sevgi yoksa istersen dünyaları ser önüne yine de şansın olmazdı. En büyük örneği de sendin Alkan Adal.

Daniel Black herkesin olmak istediği çocuktu. Zeki, yakışıklı ve popülerdi. Ama dışarıdan parlayan hayatının altında karanlık bir sır gizliydi. O, zamanı dolmak üzere olan bir bombaydı. Ve o bomba… en beklenmedik anda patladı. Okulun yıl boyunca hazırlandığı, önemli konukların ağırlandığı büyük bir etkinlik sırasında Daniel’in cansız bedeni bulundu. Tüm okul dehşet içindeydi. Herkes bunun bir intihar olduğunu sandı. Ta ki ölümünden sonra, Daniel’in yakın arkadaşlarına gizemli bir mesaj ulaşana kadar. Peş peşe gelen mektuplar, şifreli mesajlar ve geçmişe gömülmüş sırlar… Artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı. Kim suçlu, kim masum? Daniel gerçekten öldü mü? Yoksa bu sadece oyunun ilk hamlesi miydi? “Gerçekler saklanmaz, gizlenmez… Ama ortaya çıkması için bazen büyük bir bedel ödenir.

Her yıl büyükannesiyle birlikte tatile çıkan Sol, bu sefer Meksika yerine geleneksel kiraz ağaçlarının çiçek açtığı Japonya’nın büyüsüne kapılır. Fakat bu yabancı şehirde, yuva özlemi çekerken aniden beklenmedik dostluklar kurar. Yakışıklı üçüzlerle tesadüfi bir karşılaşma ve sahnede onun için anlamı olan bir heyecan… Sol’un kalbini aydınlatacak bir yaz başlamak üzeredir...

Kötü bir şey olacak hissi hiç peşini bırakmıyordu. Hayat, kendi geçmişinin gölgesinde yaşamaya alışmıştı. Güven, onun için erişilmez bir lükstü. Ta ki hiç düşünmediği bir senaryo gerçekleşene dek: hayatının orta yerine pat diye düşen aşk. • {4Temmuz2017 ▪ 21.22}

Kardeşini zorbayalan çocuğun velisine mesaj atacakken yanlışlıkla kardeşinin okulundaki bir öğretmene mesaj atar.

~ Işık ve Gölge Ona âşık olmak… Bir tamamlanmaydı. İnkâr… kaçış… reddetme… Hepsi yaşandı. Ama sonunda, bu tamamlanmaya onlar da yetmedi. Onunla aramızdaki bağı anlatmanın birçok yolu vardı. Ama en özeli hep şu benzetmeydi: Işık ve Gölge. Gölgenin tek şartı, ona yansıyan bir ışık olmasıydı. Işığınsa görünür olabilmesi için, yansıtabileceği bir cisme ihtiyacı vardı. Biz buyduk. Birbirimizi var ediyorduk. “Karanlığımda güvendesin,” demesi yetmiyordu. Ben görünür olmak istiyordum. Onunla var olmak… Kendimi sadece onun ışığında görmek istiyordum. Ama o, biraz olsun yansıması bende devler yaratır diye korkuyordu. Buradaki karanlık, dış dünyanın tehlikeleri değildi. Esas tehlike, Benim onu değiştirme ihtimalimdi. Onun üzerindeki etkimdi. Ne kadar geri çekilmek istese de, Düşeceği tek yer benim tarafımdı. Ve o da biliyordu bunu. Bir gün ismim dudaklarından öyle bir çıktı ki… Sandım ki, hiç bitmeyecek bir bahar gelmişti ömrüme. O an… İsmim, gerçekten “Bahar”dı. Ama sonra… Bir gün yeniden söyledi adımı. Bu kez… Soğuktu. İçimi titreten, kalbimi donduran bir soğuklukla. Ve ben… İlk kez o an anladım. Efsanede anlatılan Persephone gibi… Bahar’ın gelişiyle var olan o genç kız gibi… Ben de yeraltına indim. Yerin altına hapsoldum. Çünkü ışığımı kaybettim. Ve ışığım yokken… Ben sadece karanlıkta kalan bir gölgeydim. Bu nasıl oldu?

Yeni bir okul. Eski bir sır. Ve onu tanımadan önce… kendini çözmesi gereken bir Azra. Karius Akademisi’ne adım atan Azra, yalnızca yeni bir düzene değil — geçmişin gölgesine de alışmak zorunda. Kehanet artık sessiz değil. Önceki iletkenin kaderi hâlâ karanlıkta. Ve savaş… gittikçe yaklaşıyor.

Fantastik bir kurgu ama alışılmışın dışında...

Bütün benliğini vatanına adayan, onun aşkıyla tutuşan bir asker için ay yıldızdan başka sevda olamazdı. Kanının son damlası, bayrağının dalgalanması, son nefesi, milletinin istikbâli için feda edilirdi. Gönüle kor gibi düşen bir yaren bile, şehidin son örtüsüne el bastıran o kutlu yemini bozdurmazdı. Üsteğmen Selçuk Atagün`ün hayatı, kendisini vatan yemini ve sevdası arasında bıraktıracak bir kadınla tanıştığında tamamen değişecekti.

Siz: Allah belanı versin senin Siz: serçe parmağını masanın köşesine vurursun inşallah Siz: tuvaletteyken peçete kalmasında bokunu peçetenin kartonuyla silmek zorunda kal Siz: Dünya ters dönsünde everest dağı bir yerlerine montelensin Siz: O kadar boyun var zeka sıfır Çınar: Ne pluyo ln • Kantinde onu ezen çocuğa mesaj atan Zuhal, sonrasında Çınar`ın onu merak edeceğini nereden bilebilirdi? Not: Küfür ve argo içerir