Ön Söz Üsteğmen Kıvılcım`ın kaleminden: Hayat bana savaşmayı küçük yaşta öğretti. Kimi zaman elimde bir silah, kimi zaman yalnızca suskunluğumla yürüdüm ateşin içinden. Kayıplarımdan bir ev yaptım, acılarımdan bir zırh. Bir çocuğun elinden alınan masumiyeti, bir kadının sırtına yüklenen sorumluluğu taşıdım. Ve tam her şeyin bittiğini sandığım yerde, gökyüzünden inen bir adam çıktı karşıma. Ateş Uras. Adı gibi içimi yakan, ama kalbimi ilk kez sükûnetle dolduran bir isim. O bir pilottu, ben bir askerdim. Farklı yolların savaşçılarıydık ama aynı kaderin izini sürüyorduk. Kendime bile itiraf edemediğim hislerimle, en tehlikeli görevlerin tam ortasında tanıdım onu. Bu kitap bir savaşın, bir ihaneti ortaya çıkarma mücadelesinin hikâyesi. Ama aynı zamanda, gökyüzüyle yeryüzü arasında sıkışmış iki yaralı ruhun birbirine dokunuşunun da hikâyesi… Bu bir intikam hikâyesi değil sadece. Bu, kirletilmiş bir masumiyetin, çalınmış bir çocukluğun ve devrilmeyen bir kadının hikâyesi. Bu, kimin gerçekten düşman olduğunu anlamak için canını ortaya koyman gereken bir dünyanın hikâyesi. Ve unutma: Ateşi yakmaya bir kıvılcım yeter. Ama o kıvılcımı söndüreceğini sananlar… Henüz kül olmamış bir yangını hiç görmemiştir. 🔥 Kapağı yaptığı için @the_older`e çok teşekkür ederim. Tüm haklara şahsıma aittir, kopyalayıp paylaşan olursa işlem yapacağım. Bilginize. @dadaaa

Yalnızca yedi yaşında olan bir kız çocuğunun ölümü ve ardından getirdiklerini içeren bir kitap olacaktır. Kız çocuğunun ölümüyle beraber ablası her şeyini kardeşinin intikamına adar ve tabiki bunun bazı getirileri olur. Sizler Naz`ın alacağı intikamı, izleyeceği yolları okuyacaksınız. UYARI: +17 ögeler içermektedir. Kan, ölüm, şiddet gibi kavramlar olacaktır.

Kaya kardeşler her kitapta aşk, aile, inanç ve kendi kalpleriyle sınanacaklar.

Siz: Allah belanı versin senin Siz: serçe parmağını masanın köşesine vurursun inşallah Siz: tuvaletteyken peçete kalmasında bokunu peçetenin kartonuyla silmek zorunda kal Siz: Dünya ters dönsünde everest dağı bir yerlerine montelensin Siz: O kadar boyun var zeka sıfır Çınar: Ne pluyo ln • Kantinde onu ezen çocuğa mesaj atan Zuhal, sonrasında Çınar`ın onu merak edeceğini nereden bilebilirdi? Not: Küfür ve argo içerir

2022 yılında, doğu sınır hattında terör olayları giderek artmış, bölgede istihbarat zayıflamış, kritik yollar düşman kontrolüne geçmişti. Bu kaosun içinde bir tim vardı ki adını duyan korkudan geriye bakamazdı: Atmaca Timi. Ve o timin başında bir isim, düşmanın kâbusu, dostun sarsılmaz gücü: Kıdemli Üsteğmen Ekim Karaca. Düşmanları ona "Karayel" derlerdi. Çünkü estiği yerde düşman kalmaz, bastığı topraklarda huzur başlardı. Ancak bu kez karşılarında sıradan bir yapı yoktu; organize, iyi silahlanmış ve içeriden bilgi sızdıran güçlü bir çete vardı. Ekim, yaşanan küçük bir aksilikle birlikte biriyle tanışır. içinden bir ses onunla son karşılaşması olmadığını söyler. Günler sonra Atmaca Timi kritik bir noktaya sızma görevi alır. Operasyon başarıyla sonuçlanır, düşman mevzisi yok edilir. Fakat dönüş yolunda pusuya düşerler. Ekim, timinin başında ilerlerken kurşunların hedefi olur. Kurşun sesleri kulaklarında çınlarken, kurşunların şiddetiyle yere düşer. Tüm hayatı film şeridi gibi geçerken, boğuk bir ses duyar: "Dayan, ölmek yok!" Bilinç bulanıklığında tek hatırladığı şey, onun hayatını kurtarmaya çalışan adamın gözleridir.

Var olmayan adalet yazılmaya geliyor!

Geride bırakılan sadece bir şehir değil.

Gökyüzünün en büyük çelişkisi… Bir yanda, karanlıktan korkan ama ışık saçmaya mecbur hisseden Güneş; geçmişin gölgelerinden kaçarken, parladıkça kendi yarasını gizlemeye çalışan. Diğer yanda, ışığını kaybetmiş Ay; yüklerin ağırlığı altında gençliğini tüketmiş, sessiz gecelerde yalnızca başkalarının varlığıyla parlayabilen. Biri ışığını kaybetmenin acısıyla boğuşurken, diğeri ışığının yükünü taşımaktan yorulmuştu. İki yaralı kalp, iki farklı yol… Biri güçlü görünmek için ışığını zorla yayar, diğeri hayata küsmüşçesine kendi karanlığına saklanır. Ama aynı gökyüzünün mahkûmları olarak, aynı hikâyede buluşmaktan kaçamazlar. Çünkü bazı yollar, ne kadar farklı görünse de aynı noktada kesişmeye mahkûmdur. Kader, bazen en sert fırtınaları aynı gökyüzünde toplar; bazen de iki uzak ışığı, tek bir çizgide karşı karşıya getirir. Ve işte o anda, gölge ile ışığın sınırı silinir, hangi tarafın diğerini aydınlattığı belirsizleşir. Birbirlerine benzemeyen ama birbirlerinin eksikliğini taşıyan bu iki ruh, aynı sorunun cevabını ararken kendilerini hiç beklemedikleri bir yolculuğun içinde bulurlar: Karanlıkla yüzleşmek mi daha zordur, yoksa ışığı taşımak mı? Ve gökyüzünde ayrı duran bu iki ışık, yeryüzünde birbirinin eksikliğini tamamlamaya başlar. Ama bu tamamlanış, bir iyileşme mi getirecektir, yoksa yeni yaralar mı açacaktır? Çünkü cevaplanması gereken bir çok soru vardır: Ay mı Güneş’ten güç alır, yoksa Güneş mi Ay’ın saklı kalan karanlığını aydınlatır? Ya biri ışığını kaybederken diğeri kendi ışığından korkuyorsa… O zaman gerçek aydınlık nerede saklıdır? -İTHAFTIR- "Ne gündüzdün, ne gece. Ne tamamen vardın, ne de yok. Ama kalbimin en sessiz yerinde hep sen vardın. Seni hiç tanımadan tanıdım, görmeden bildim. Bu kitabı, bir rüya kadar gerçek, bir dua kadar saf olan o hissin sahibine armağan ediyorum..."

ULYSSES YAYINLARI TARAFINDAN BASILIYORRR Hayatının bütün yükünü sırtlanmış genç bir kız ve onun hep yanında olan arkadaşları, peki ya bir gün o kızın hayatına gerçek ailesi girerse...

"Pis herif!" "O numara benim hakkım!" "Resmen numaramı çalmışsın ya!" "Hırsız!" ?: Ne diyorsun ya?! ?: Ne numarası? ?: Yanlış numaraya yazmışsın kardeşim.

"Küçük melek." "Siz kimsiniz ve benden ne istiyorsunuz." "Seni herşeyini en çokta kanadını kırmayı. Çok yakında tanışacağız o zamana kadar kendine dikkat et."

Kimliğini kaybeden bir kız çocuğu… Susturulmuş hatıralar… Ve karanlığın içinden uzanan bir gerçek. Beren ansızın geçirmiş olduğu bir kaza sonucunda 17 senelik hayatının yalan olduğunu öğrenir. Geçmişi, onu tanıyan herkes, hatta kendi adı bile bir gölgeye dönüşmüş. Tek bildiği şey: birileri geçmişini ondan çalmış. Karanlığın içinde kayıp bir yol uzanıyor ve bu yolun sonunda Bereni bekleyen gerçek, taşıyabileceğinden çok daha ağır olabilir. Kendi geçmişini bulabilmesi için, önce geçmişinden gelen yapboz parçaların birleştirmesi gerekecek.

0551**: Balık Köpeğisini görmedim de 0551**: Seni gördüm 0551**: Sen de beni mi görsen? 🦈 "Bizim sırt sırta verip sikemeyeceğimiz adam yok." İmge okulundan kovulur. Yeni okulunda ise öğreneceği bir şey vardır: Aile olmak için kan bağına ihtiyaç yoktur.

●Belirsiz dini bir Bilim Kurgu kitabıdır. *İlk 7 bölüm içinde anlatımı bölüm bölüm aksaklıklara uğramış yakın zamanda düzenlemeye almaya çalışacağım. Bunun bilincinde kitaba başlarsanız müteşekkir olurum. 8. Bölümde anlatım düzelecektir :) Betül Güney henüz 18`inde kendi hâline yaşayan bir genç kızdır. Günün birinde ne olduğunu anlayamadığı bir hastalığa tutulur. Doktor doktor gezmeleri hiçbir işe yaramaz ve kendisini devletin karantinası altında buluverir. Çaresizlik iliklerine kadar işlerken tek dayanağı umut ve dua olan bu genç kız için Yaradan tarafından hazırlanan bazı süprizler vardır. Üzüntüler ile sarılı olan küçük mutluluklar, bu genç kızın hayatını nereye kadar taşıyabilecektir? Dahası peşine takıp karantinaya sürüklediği bir avuç insan hayatına nasıl bir iz bırakacaktır? "Sorumlu olduğum ve olmadığım her şey için... " "Özür Dilerim, Özür Dilerim Betül..." *Burak Kahraman

Kötü bir hayat yaşadım, kalbim taşlaştı, canım yanamayacağı kadar yandı. Şimdi can yakma sırası bendeydi. *Acı içinde büyüyen bir seri katilden hiç kimse daha tehlikeli değildir.* Ve o Teoman Mezarkaya idi. Sadece can yakmak için hareket eden vicdandan yoksun bir adamdı, gizli bir diktatördü. Ve burası herkesin korktuğu, iğrenen gözleri ile bakıp korkuyla hareket ettiği yeraltı dünyasıydı. Burada acıma yoktu, seri katiller ise yalnız gezen delilerdi. Karga gakladı bize, doğruları fısıldadı. Karga gakladı bize, acıdığını haykırdı. Biz yedi kişi; bir evin içine yavaşça mezarlarımızı kazmaya başladık, beklemediğimiz kabuslar ise kapımızı çaldı. "Yolunu kaybedenlere veya hiç yolu olmayanlara"

Yıllar geçti ama biricik annemizin yeri bir türlü dolmak bilmedi. Acımızı da yanımıza alıp bambaşka bir şehire geldik. Peki yıllar sonra her şeyin başladığı yere dönmeye karar verirsek: KEMER Mahallesine.. Kardeşliğin, dostluğun, ailenin, en önemlisi aşkın mahallesi; KEMER.

Siyah ve beyaz... Beyaz masumiyeti temsil eder, siyah ise yolsuzluğu... Beyaz iyiliği temsil eder, siyah ise kötülüğü... Beyaz gündüzü temsil eder, siyah ise geceyi... Beyaz düzeni temsil eder, siyah ise dağınıklığı... Beyaz umudu temsil eder, siyah ise umutsuzluğu... Beyaz aydınlığı temsil eder, Siyah ise karanlığı... Hangisi olmalıydı peki siyahmı, beyazmı? Cevap her ne olursa olsun siyah ya da beyaz olmadan bu dünya olmazdı. Peki siyah ve beyazı beraber düşündüğümüzde? Siyah ve beyaz beraber olduklarında zıtlığı temsil ederlerdi, tıpkı Emir ve Can gibi... Emir siyahı temsil ediyordu, ya da siyah Emir`i temsil ediyordu... Can beyazı temsil ediyordu, ya da beyaz Can`ı temsil ediyordu... İkisi birbirlerinin tam tersiydi ama birbirleri olmadan yaşayamazlardı, onlar ikizlerdi; dışarıdan bakıldığında birbirlerinin tıpatıp aynılarıydı ama aslında bir o kadarda farklı... Tıpkı siyah ve beyaz gibi.

Bilmediğimiz bir yerde , bilmediğimiz bir oyunun içine düşmüştük. Oyun deniyordu ancak ne olduğuna dair hiçbir bilgimiz yoktu. İntikam yeminleri ediliyordu. Oyun , kanlı bir savaşa dönüşüyordu. Tek istediğimiz buradan canlı çıkmaktı. Canlı çıkmak ve yapılması gerekeni yapmak… 🌑🩸 Ayperi, okulda yaşadığı sıradan bir günde, birden kendini, yanında en yakınıyla beraber hiç tanımadığı insanların arasında, tutsak halde bulur. Altı genç, hapsoldukları yerde, geçmişlerinden çözmeleri gereken gizemler ortaya çıkarken acılarını tekrar tekrar yaşar ve attıkları her adımda aynı zamanda hayatta kalmaya çalışırlar. Bu sırada çözülen gizemler bir diğer gizemi oluştururken geçmiş, şimdi ve gelecek arasında savrulmaya başlarlar… Gerçek sandıkları yalan, yalan sandıkları ise gerçeğe dönüşürken ve hâlâ bir çıkış yolu ararlarken hem birbirlerini tanımaya başlıyor hem de çözdükleri gizemlerle geçmişlerini baştan yazarlarken geleceklerini tekrardan şekillendirmeye çalışıyorlardı. Peki başarabilecekler miydi? Kaç kişi başarabilirdi? Kurtuluş yolu gerçekten var mıydı? Tüm bu yaşananların içinde aşk, onun da penceresini aralıyordu… Ve aşk onu vurduğunda her şey için çok geç değildi ancak erken de değildi… “ Yaşamak zor, ölmek kolay. Bu yüzden yaşama meydan okumayı seçiyorum.” 🤍🌑🌕🩸

Abla, o içeri kaçtı, bana görünmedi sanıyor ama onun sürprizi içeride. Aaaaaa diye bir çığlık geldi. Ne yaptınız kız Zeynebime?. ~Abla, o artık kurtulamaz. Nasıl kurtulamaz, ne yaptınız kıza yav? Geliyorum içeri, aç kapıyı. ~Açık kapı abla, gel artık. Geliyorum kızım. İçeri yürümeye başladım ,Bu da ne? Yok artık, gerçek olamaz bu! Şoku atlatıp, “Lan siz gerçekten kaçırdınız mı karşı mahalledeki Mert’in çetesini?”

“Asteğmen Kaya. Bundan sonra benim timimdesin.” Ses tonundaki mesafe, dudaklarındaki sertlik… Kalbim daha hızlı çarptı ama bunun sebebi öfkeydi, tabii ki öfke! “Emredersiniz, komutanım,” dedim, sesimi titretmemeye çalışarak. O ise sadece kaşlarını kaldırdı. “Burada işini doğru yap. Benim timimde hata yapanın ikinci şansı olmaz.” İçimdeki ses gülerek fısıldadı: Hoş geldin Melis. Daha ilk dakikadan seni delirtti bu adam.

Neden ben diye hep soruyorum kendime ama cevap bulamıyorum ben defne ela ve bu benim hikayem ama ya istenmezsem ben güçlü biri gibi duruyordum ama dokunsan ağlicak bir insandım Ama yeter onlarada boyun eğmicektim yada temmeli gidecektim Her anlamda

Akınay Asena Kurt, günün birinde arkadaşları ile ünlülerin de girdiği bir bara girer. Fakat bunun miladı olacağını bilmez. Kendisi ne ünlüdür ne de zengin. Tanıdığı ünlüleri ise televizyon, sosyal medya vs gibi mecralarda görmüştür. Yani kısaca bizzat iletişime geçmişliği hiç yoktur. Fakat gittiği mekanda izinsiz çekilen fotoğrafları ve çekenin oluşturduğu karışıklık nedeniyle kendini birden ünlü bir halde bulur. Velhasılkelam kızımızın başına neler açılacak? Okuyalım öğrenelim.

"Sen benim zayıf noktam değilsin Peride. Sana her baktığımda kalp ritimlerim hızlanıyor. Gözlerimde anlam veremediğim parıltılar oluşuyor. Sen gülünce yaşama tutunasım geliyor. Sen benim en güçlü yanımsın, Peride."

Kardeşlik hikayesi ama biraz derin

"Yine emirlere uymadın." Soğuk sesi, gecenin sessizliğini bıçak gibi kesti. Gözlerinde öfke yoktu. Daha beteri vardı: Hayal kırıklığı. "Yine bir hayat kurtardım," dedi diğeri. Sırtına dayadığı kayanın soğukluğuna rağmen başını dik tutuyordu. "Kendi hayatını hiçe sayarak." "Sana ne benim hayatımdan?" demek istedi. Diyemedi. Onun yerine: "Senin gibi sadece emirleri uygulamıyorum." Kısa bir sessizlik oldu. Sonra tokat gibi gelen kelimeler: "Senin özgürlüğün, başkalarının mezarı olabilir." Gözlerini kaçırmadı. Dudakları acı bir gülümsemeyle kıvrıldı. "Senin disiplinin de bir çocuğun mezarı olacak bir gün." Olmuştuda. Aralarında yalnızca bir adım mesafe vardı ama bu, bin kilometrelik bir suskunluk gibiydi. Aynı safta savaşıyorlardı. Aynı timin parçasıydılar. Ama farklıydılar. Biri görev için yaşıyordu. Disiplinliydi, sertti ve asla geri adım atmazdı. Duygularını güçle bastırır, zayıflığa yer vermezdi. Diğeri de öyleydi. Sert, soğuk ve kararlı. Kalbindeki ateşi kimse görmezdi ama o ateş, onu daha da dayanıklı kılıyordu. İnatçıydı; sınırlarını zorlar, kimseye boyun eğmezdi. İkisinin de kendi doğrusu vardı. Ve her doğrusu, diğerinin sınırlarını zorluyordu. Aynı bedenin iki ruhu gibiydiler. Aynı gökyüzüne bakıyordular. Ama o bedendeki kurtlar farklı yönlere yürüyordu. İkisi de kendi yolunda savaşçıydı. Kurtun iki yüzüydüler. Ve biri mutlaka diğerini ısıracaktı. Tüm kurgu hayal ürünüme aittir! Küfür ve argo kelimeler içerir.