Her sabah yaptığı gibi banyoya gitti. Ama o sabah… aynada kendi yüzü yerine bir yabancı duruyordu. Olivia, gerçeklikle bağını yavaş yavaş yitirirken, aynadaki yansımalar ona geçmişten ve bilinçaltından fısıldıyordu. Her yeni yüz, biraz daha deliliğe açılan bir kapıydı. Yalnızlık, sanrılar ve kimlik çatışması arasında sıkışan Olivia’nın tek bir sorusu kaldı: "Ben kimim?" Gerçekle hayalin iç içe geçtiği psikolojik bir yolculuğa hazır olun.

BİR ÖLÜM KAÇ SIR SAKLAR? 🕯️ “Alevsar.” “Alev ve hasar kelimelerinin birleşimi.” “Senin gibi. Senin yaktığın ateşle kalbime bıraktığın hasar gibi.” 🕯️ Yaman Çakır, ailesinin geçmişindeki sırları çözmeye çalışan, intikamı, hırsı ve vicdanı arasında sıkışıp kalmış bir suç çetesi lideridir. Karısının ölümünden sonra etrafındaki herkese karşı güvenini yitiren Yaman’ın, beklenmedik anda, çocuk doktoru olan Gökçe’yle yolları kesiştiğinde ikisi birbirlerinin hayatında bir denge unsuruna dönüşür. Yaman’ın adalet arayışı ve içindeki çatışmalar, Gökçe ile arasındaki duygusal bağa zarar verecek midir? Peki, Gökçe, Yaman’ı anlamaya çalışırken, zaman zaman onun karanlığına kapılma riskiyle mücadele edebilecek midir? 🕯️ Gökçe, hayata karşı direnen, kendi yolunu bulmaya çalışan bir kadınken, Yaman otoriter ve kontrolcü yapısıyla onun karşısına çıkar. İlk başlarda birbirlerine meydan okuyan bu iki karakter, zamanla hem kendilerini hem de birbirlerini keşfetmeye başlarlar. Gökçe, tutsak olduğunu düşündüğü yerde aslında özgürleşirken, Yaman da kalbinin duvarlarını yavaş yavaş yıkar. Tutkulu bir mücadele, derin duygular ve kaçınılmaz bir çekim, onları geri dönüşü olmayan bir yola sürükler.

Asker konulu bir kitaptır, kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünüdür. Ruh, insanın dipsiz bir kuyusudur. Sen ruhunda dolaştığını sanırsın ama onun ne kadar derin olduğunun hiçbir zaman farkına varamazsın. Ta ki biri çıkıp orayı talan edene kadar. "Yanacaksınız, yakacaklar. Canınızın acımasını önemsemeyecekler." Parmaklarına sarılı urganı sertçe gerdi. Parmak boğumları giderek beyazlaşırken gözleri, alev topuna dönüşmüştü. "Nefesinizi kesecekler." İki farklı asker; Asena Eyşan Boduroğlu ve Mete Mert Çakır. Birbirlerinden haberi olmadan aynı göreve atanırsa en fazla ne olabilir ki? "Bugün bir tehdit mektubu aldım MMÇ`den gelmiş." *Tüm hakları saklıdır.*

Adalet yada Ölüm Helen Vural , adalet peşinde koşan avukat. Ama Helen Vural hakkında bilmedikleri birşey vardı Vague (belirsiz) haven (sığınak)

"Hayalini Yaşarken Kaçmak" Yeni modern, tükenmişlik ve hayal dünyasını anlat konuları hız kesmeden devam eden Başrolde Can ve Efsun İsimli karakterlerimizin olduğu yaşantısıdır "Hayalini Yaşarken Kaçmak" Adlı kitabımı çok düşündüm ve biraz gerçeklikle hayal arasında kaldığımız döneme hitaben yazılmıştır. Bazı dönemler ise kaçmak isteriz aslında hayat zordur ama kitaplarla tecrübe ediniriz.

Kendine neden yeni bir sen yaratmak için adım atmıyorsun? sadece bir adım cesur insan .

Derin Ayer Psikoloji anabilim dalında tez dönemine yeni geçmiş bir yüksek lisans öğrencisidir. Sigmund Freud üzerine uzmanlaşmak isteyen genç kız, okuldaki hocalarından birinin tavsiyesi ile bölüme yeni gelen Can Ardel adında bir akademisyeni danışmanı olarak belirler. Can Ardel hayatı boyunca bütün çalışmalarını Sigmund Freud üzerine yapmış, bu alanda artık tanınan ve bilinen bir isim haline gelmiştir. Can Ardel bütün bunların yanında gizemli ve akıl almaz derecede dengesiz bir adamdır. Derin Ayer ile inişli çıkışlı gerilimin asla eksik olmadığı bir ilişkinin ortasına düşüverir. Derin yasak bir aşkın getirdiği vicdanın yanında bir yandan da akademisyen babası ve her konuda babasına destek çıkan annesinin baskıları ile boğuşurken Can Ardel hayalinde yaşattığı Freud’un yansıması ile iç hesaplaşmalar verir. Freud ile her fırsatta konuşan, bazen kavgaya tutuşan Can için hayat Derin ile yaşadığı yasak ilişkiden daha karmaşık bir hal alır. Şehirde bir yandan belli statüden kadınların öldürüldüğü seri cinayetler gerçekleşirken, bir yandan da tehlikeli bir macera başlar. Katil karakterlerin olduğu Üniversiteyi kendine hedef belirleyince korku kaçınılmaz bir hal alır. Can Ardel`in Freudyen ekole bağımlılığı ve Sigmund Freud takıntısı sadece kendisini değil çevresindeki herkesi tehlikeli bir maceraya sürükler. Aşk libidonun bir yansıması mı? Yoksa tutkunun bir oyunu mu? Gerçek sevgi mümkün mü? Yoksa hayattaki ilişkilerimiz büsbütün yarar ilkesine mi dayanıyor? Freud ile bir gece, tutkunun peşinden koşanların, ateşe yürüyenlerin ve yanmaktan çekinmeyenlerin serüvenini gözler önüne seriyor. Her karakterin bir öyküsünün olduğu, yanarak ateşe koşanların hikayesinde; Sigmund Freud karakterleri yönlendirmekten çekinmiyor.

Annemin mezarlığında, biraz ileride duran uçurumun kenarından bakıyordum ileriye. Demir bir direk gördüm. Ne kadar da çok benziyoruz dedim içimden. Kullanılmış, ağır ama hâlâ ayakta duruyor. İnsanların isteklerine göre varolmuş, insanların biçtiği kılıfa göre şekillenmiş ve tükendiğinde onu tüketen insanların izleri ile bir başına kalmış. Ne kaldıran var o ağırlığı ne de kendini bunun için suçlayan. Zamanla mahvettikleri direği, yine zamana bırakmışlar.

"Bazı çocuklar hiç büyümez. Onlar sadece daha az ağlar." Sevginin neye benzediğini bilmeden büyüyen bir kız çocuğunun hikâyesi bu. Bir duvarın arkasında konuşmadan geçen yılların, aynaya bakarken kendini tanıyamaman, "Ben neden böyle oldum?" sorusunun cevabını arayan bir kadının yolculuğu. Çocukluğunu hiç yaşamamış, ama yetişkinliği sırtına erken giymiş bir ruhun iç savaşları, sessizlikleri ve hayal kırıklıkları bu sayfalarda can buluyor. Bu kitap, duymayı beklediğin bir "aferin"i hiçbir zaman alamayanların, en çok sevilmeyi hak edenlerin nasıl unutulduğunun öyküsü. Belki sen de bu hikayenin bir yerinde varsın. "Büyümek diye bir şey varsa, bazıları çok erken öğrenir."

**Mafya kurgusudur. ... “Git...” diye fısıldadım, sesim dudaklarımdan güç bela bir fısıltı gibi dökülmüştü. “Gitmeyeceğim, gözlerime bak.” Onun gözlerine bakmak bir katilin gözlerine bakmaktı, onun gözlerine bakmak bir katilin gözlerinde ölümü izlemekti. “Sen bak ki ben göreyim...” diye fısıltıyla konuştu, parmakları tüy gibi bir temasla çenemi kavrarken bakışlarımı alev alev yanan mavilerine çevirdi. “Kendimi görmeyi hayal ettiğim göz bebeklerine nasıl bir cehennem yerleştirdiğimi.” ... Massimo Dante Morelli, İtalyan mafyasının karanlık dehlizlerinde hüküm süren bir gölge. Kullandığı zehre panzehir ararken, kaderin ağları onu genç bir kimyagerin laboratuvarına düşürür. Aşk ve nefretin, yaşam ve ölümün dans ettiği bu labirentte, hangi taraf kazanacak?

"Bu kadar işte, hepsi bu." Annem cümleye girdi o kadar az konuşuyordu ki, sesini duymak bir mucizeydi. O konuştuğunda sesini zihnime bir çivi ve çekiçle asmak istiyordum. Bir daha ne zaman duyulacağı belli değildi çünkü. "Kızım sen neden böyle yapıyorsun? Bugüne kadar neyini eksik ettik? Ne istediysen almadık mı?" Duyduğum, duyduğun nice cümle... "Biraz sevin..." sesim öyle kısıktı, bir ben duymuştum. Sesimi karşıya, anneme aktaramadım, babama aktaramadım. Bir ben duydum, hep. Lise üçüncü sınıfa başlayan Mehir, hayatının her zamanki gibi sıradan geçeceğinin kanaatindeydi. Ancak zengin ailesi ve sosyeteyle mücadelesi yaşıyla beraber büyümüştü. Şimdi de başında bu bela vardı. Hacker... Onun kim olduğunu bulabilecek miydi? -LİSE KURGUSU- Kitap kapağını tasarlayan Sevgili: bataklikyakamozu` na teşekkürlerimi sunuyorum.

Freyan Krallığındaki Locusanatio Şifa Mekanı`nında akıl hastaları bir anda öldürülmeye başlanır. Kimliği belirsiz katil, kurbanların üzerinde hep aynı simgeyi bırakır. Karga... Bu olayı çözmek üzere oraya gizli bir ekip gönderilir. Beş kişilik ekip orada hiç beklemeyecekleri olaylarla karşılaşır. O halde sizi içeriye alalım mı?

Küçük bir kızın hikayesi insanların gözünde o neşe saçan, mükkemmel kızın iç dünyası... Kalp kırmak nedir bilir misiniz? Ben bilirim bilmek zorunda kaldım çok değer verdiğim birini kırınca öğrendim. eskiden pek önemli değildir benim için çünkü insanlar gözümde değersizdi bir yerden sonra bu kitabı da bu yüzden yazıyorum laf üstündeki özürlerin hiçbir faydası yok kelebeğim belki bunun faydası olur...

Bir kadın vardı rüyalarımda.. gözlerinde çok eski bir fotoğrafın izleri vardı.Dudaklarının kıvrımında bir veda vardı.Veda ediyordu kadın.İnsan ,hiç kavuşmadan veda edebilir miydi?

"Gördüğün her şeyin gerçekliğinden nasıl emin olabilirsin?" Meyra, arkadaşlarıyla birlikte katıldığı bir yılbaşı partisinde kendini bir kavganın ortasında bulur ve bu kavganın sonucunda Meyra ikinci kattan düşer. Gözlerini araladığında olay günü de dahil son bir senesini hatırlamıyordur, üstelik onu bekleyen tek sürpriz bu olmayacaktır. Uyandığında zihninde beliren kişilerle başı derttedir. *** Kapak Tasarımı: Büşra Yörük Tüm hakları saklıdır.

Seth, hayatının aşkı olan Amaris`i hastaneye düşürmüştür ve onu kurtarmak için yol ararken birden uyuyakalır. Kendisini geçmişe gitmiş bir hâlde bulur ve tekrardan hayatının aşkını kurtarmaya çalışırken ki serüvenleri anlatılır. Birazcık smut vardır hassas olanlar için, o da çok hafiftir. Her yaşa uygundur. Psikolojik bir hikayedir. Her bölüme uygun müzik vardır, bölüm başı veya aralarda durumu belirten müzikler önerilmiştir. Umarım beğenirsiniz, acemilik eserimdir. ^^ Karakterler: Seth ve Amaris.

Ekranlarda gördüğümüz her hikaye, yalnızca bir eğlence aracı değil, aynı zamanda toplumsal ve psikolojik derinlikleri yansıtan birer penceredir. Sahnenin Arkasında: Zihin ve Toplum, diziler ve filmler aracılığıyla toplumun, bireylerin zihinlerini nasıl şekillendirdiğini inceleyecek. Her bir karakterin içsel çatışmalarını, toplumsal rollerini ve zihin dünyalarını psikolojik ve sosyolojik bir bakış açısıyla analiz edecek olan bu eser, ekranın arkasındaki gerçek hikayelere odaklanacak. Bu kitap, izlediğiniz yapımların sadece yüzeyine bakmanın ötesine geçerek, karakterlerin içsel dünyalarını, toplumsal yapıları ve insan doğasına dair derinlemesine keşif yapmanızı sağlayacak. Her sahnede gizli olan, bilinçaltında yankı bulan düşünceleri ve toplumun bireyler üzerindeki etkilerini keşfedeceksiniz. Şimdi, ekranın ötesine geçin ve gerçek anlamda “Sahnenin Arkasında”ki öykülerle tanışın.

Onu ilk kez gördüğümde elinde hiçbir şey yoktu… Sadece sessizlik. Ve o sessizliğin içinde yankılanan derin bir boşluk. Duru, her gün okuldan sonra sırf onu görebilmek için aynı parkın yolunu tutar. Miraç, her gün aynı banka oturur; sessiz, içine kapanık, kırılgan. Bir gün, Duru’ya buruşturulmuş bir kâğıt uzatır. Üzerinde tek bir cümle yazar: “Camdan yapılmış kalbim var, fazla sert bakarsan kırılırım.” Bu cümleyle başlar ikisinin hikâyesi. Kırık kalplerin, suskun geçmişlerin, söylenemeyen cümlelerin arasında yavaş yavaş filizlenen bir bağ. Camdan Kalp, aşkın sadece mutluluk değil, aynı zamanda iyileşmek ve anlamak olduğunu hatırlatan bir roman. Kırılgan ruhlara, derin duygulara ve iç seslere kulak veren herkese…

Bir hayat hikayesi

Hayatımın içinden ,çevremden esinlenerek yazdığım yazıları bu kitabımda toplayacağım… Sevgili okumalar.

"Her gün aynı. Aynı sokaklar, aynı insanlar, aynı boşluk... Peki ya bir sabah gözlerini bambaşka bir dünyada açsaydın?" Çağrı, hayattan kopmuş, yalnız ve toplum tarafından dışlanmış bir gençtir. Güçlüdür, zeki ve soğukkanlıdır ama kimse onu anlamaz. Monoton bir okul günü sonrası, her zamanki gibi uykuya daldığında… bambaşka bir yerde uyanır. Taş duvarlı bir han… Ahşap masalarda sarhoş adamlar… Orta Çağ’a ait, ama hiç bilmediği bir dünya. Başta bunun sadece tuhaf bir rüya olduğunu sanır. Ta ki ertesi gece gözlerini tekrar açtığında, tekrar kendi dünyasına döndüğünü fark edene kadar. Artık her gece uyuduğunda, bir gün modern dünyada, bir gün Orta Çağ dünyasında uyanmaktadır. Ancak bu geçişler basit bir tesadüf değildir. Çağrı, bilmediği bir kaderin parçasıdır. Her 10.000 yılda bir sıfırlanan bir dünyada, kaybedilmiş zamanı geri kazanmak için seçilmiştir. Ama bir soru hala aklını kurcalar: Gerçek dünyası hangisi? Gerçek kimliği ne? Ve bu döngü nasıl sona erecek?

İnsan, bazen içine çekildiğini fark etmeden bir girdabın ortasında bulur kendini. Bu bir aşk mı, bir travma mı, yoksa zihnin karanlık kıvrımları mı? "Girdap", bir insanın kendi benliğiyle verdiği savaşın, gerçekle yüzleşmenin ve kaçınılmaz olanla barışmanın hikayesi.

!DIKKAT SIZI ETKİLEYEBİLECEK UNSURLAR BULUNUR +18

Doktor, sandalyesini hafifçe öne çekerek eğildi. Şimdi daha yakındı, yüzündeki ince gülümseme kaybolmuş, yerini derin bir ciddiyet almıştı. “O zaman neden bu kadar huzursuzsun? Kendi zihnin bile sana bir savaş açmış durumda. Kaçmayı bırakman gerektiğini ne zaman anlayacaksın?” Bu sözler kanıma dokundu. Gözlerimi hızla ona çevirdim, ama o bakışlarımı yakalamıştı. “Zihnimle ilgili hiçbir şey bilmiyorsunuz.” dedim, sesim daha sert çıkmıştı bu sefer. Doktor geriye yaslandı, bacağını indirip sandalyede rahat bir pozisyon aldı. Yine de bakışlarını benden ayırmıyordu. Öğrenmek için, sana yardım etmek için buradayım.” Aklımda bir soru dolanıyordu, öyle bir soru ki, dilimin ucunda duruyor, beni sormadan rahat bırakmayacak kadar içimi dürtüyordu. En sonunda tutamadım ve doğrudan, hiç dolandırmadan sordum. “Deli doktoru musunuz siz?” Sözlerim odanın soğuk duvarlarında yankılandı. Bir an için bir gerginlik yarattığımı düşündüm ama onun yüzündeki ifade tamamen beklenmedikti. Doktor, bu kez gerçek gülümsemesini saklama gereği duymadı. Dudaklarının köşesi hafifçe yukarı kıvrıldı ve bu gülümseme öylesine samimiydi ki, içinde en ufak bir alay izi taşımıyordu. Gözleri bir an için aydınlandı, sanki söylediklerimde gizli bir anlam bulmuş gibiydi. “Peki ya sen?” dedi, hafifçe başını yana eğerek. “Sence sen delimisin?” Bu soru, beni hazırlıksız yakaladı. Ama aynı zamanda onun tonundaki sakinlik ve sıcaklık, beni istemsizce güldürdü. O an, odanın üzerimize çökmüş olan kasvetli havası bir anda dağılmış, yerine daha hafif, daha insani bir atmosfer yerleşmişti. Yüzümde beliren tebessümü gizlemek gibi bir çaba içine girmedim. “Sizce ben delimiyim?” dedim, onun oyununun bir parçası olmayı seçerek. O, sandalyesine daha rahat bir şekilde yaslandı. Ellerini kolçaklara koydu, başını arkaya yasladı ve bir an duraksayarak bana baktı. Gözlerindeki ifade, sanki bir sırra vakıf olmanın verdiği bilgelikle doluydu. “Delilik,” dedi, sözleri hem hafif hem derin bir tona sahipti, “çoğu zaman insanların anlayamadığı şeylere taktıkları bir isimdir. Ama hayır, Zerya, delilik diye bir şey yoktur. Sadece, normların dışına çıkan ve korkutucu olan bakış açıları vardır.”

Uzun uzun izlediğim derin mavi deniz içine çeker misali kendimden geçiriyordu. Derin bir nefes aldım ciğerlerimdeki acıya tuz basar gibi. Elimde sımsıkı tuttuğum küçük şişeye gözlerim kaydı. Yüreğime kaç hançer saplanmıştı benim gül sandığım. Bir bir kurtulmuştum yara izlerimden bu da sonuncusuydu. Koluma geriye doğru esnetip denizin derinliklerine doğru savurdum tüm gücümle elimdeki minyatürü. Ay ışığının aydınlığıyla kendi etrafında oluşan daireleri izledim. Gömülmüştü her şey tıpkı bir ölü gibi. Hoş çakal tüm umutlar hoş çakal büyük aşkım.