Bir uçurum Bir ölüm Bir intihar Bir oyun Ve İki Yabancı... Geçmişin hataları, geleceğin seçimleri, Verilen kayıplar, solup giden hayatlar, Örülen kader ağları, birleşen yollar. Yaralı yürekler, Kırık kalpler, Dostlar ve aşklar, İhanetler, pişmanlıklar. Peki ya son? Son... Son, belki de bu hikâyede en baştan belliydi.

“Geçmişin gölgesi, en parlak yıldızın ışığını bile söndürür. Geçmiş ile yüzleşmeyi öğrenmeliyiz.” YILDIZINI KORU", geçmişin gölgelerinden kaçamayan cesur bir genç kadının, karanlık geçmiş ve tehlikeli sırlar dolu yolculuğunu anlatıyor. Helin Yıldız, yalnızca bugünle değil, geçmişinde de taşıdığı ağır yüklerle de yüzleşmek zorundadır. Bir yangın vakasıyla başlayan olaylar, hem onu hem de okuru, düğüm düğüm olmuş bir geçmişe çekiyor. Her adımda yeni bir gerçek ortaya çıkıyor. Bir yangınla başlayan hikâye, derinlere gömülü acıların ve hiç kimsenin bilmediği gerçeklerin ortaya çıkışına uzanıyor. Peki, geçmişin gölgesi, en parlak yıldızın ışığını bile söndürebilir mi? Özellikle suç ve psikolojik gerilim unsurları içeriyor. Bu nedenle 13-14 yaş altındaki okurlar için uygun olmayabilir. Tetikleyici sahneler içermiyor ancak gelecekte ne olur bilemiyorum ama ağırlıklı bir unsur olmaz. Gizem, dram ve gerilim unsurlarını bir arada barındırıyor. Okuyucu hem merak içinde kalacak hem de karakterlerin duygusal yükünü hissedecek. Her yara bir güce, her karanlık bir ışığa dönüşebilir. “Per Aspera Ad Astra” (Zorluklar içinden yıldızlara) Not: Yazılanların hepsi kurgudur. Herhangi bir gerçek yanı yoktur.

Zıtlıklarla dolu bir dünya milyarlarca farklı hayat herkes kendi yolunda ilerliyor ama daima kesişen yollar oluyor. Hayatımıza aldığımız insanlar, durumlar tercih ettiğimiz her şey bizi farklı bir yola sürüklüyor kaderin bu çizgisinde yürümeye devam ederken aldığımız en önemli tecrübeler genellikle acı çekerken aldıklarımız oluyor. Tüm bunlara rağmen insan düştüğü yerin anlamını kavrayıp oradan daha da güçlü şekilde kalkmasını öğrendiği zaman hayatın akışına ayak uydurmayı da başaracaktır. Bunun için hiçbir umut sönmemeli. İnsanın kendisi bile bir mucize sayesinde bu dünyaya gelmişken ümitsiz olmak için hiçbir sebep yoktur. Unutmayın sizden giden her neyse yerine yazılmış yeni bir şeyler vardır.

Babasının yasıyla boğuşan Alin, karşısına çıkan mavi bir kitapla kendisini daha bebekken vefat ettiği bir evrende bulacaktır.

Geçmişte bir çok olay yaşamış, acılarının olduğu şehre geri dönen doktor Şevval ve çocuklarının hayatını, onların acılarını, bilinmeyen gerçekleri öğreneceğiz...

Schlimazel,şanssızlığı kronikleşmiş, sürekli olarak şanssız olan ya da kısaca "doğuştan kaybedenlere" denir.

Bu Kitabın gerçek kişi veya kurumlarla bir ilgisi yoktur. Tamamen hayal ürünüdür. Ben Dilvan... Dilvan TİMURAĞAOĞLU. Mardin Kızıl Tepede, Kikan aşireti adı altında yaşamaya çalışıyorum, Babamsız... Annem Meral TİMURAĞAOĞLU. Ankara`da doğup büyümüş babamla İstanbul`da tanışmışlar ve severek evlenmişler... Bu şehirde büyük bir sevgiyle yaşamışlar ve evliliklerinden 2 sene sonra abim Berzan TİMURAĞAOĞLU dünyaya gelmiş... Abimden 2 sene sonra da ben... Mardin`i çok seviyorum ama buralarda yaşayamam. Başıma ne geldiyse bu topraklarda geldi. Gitmek istedim hem de bir çok kez, ama ya dedem saçlarımdan sürüye sürüye geri getirdi ya da başıma bela ettikleri Erbani aşiretinden Aram MİRANOĞLU geri getirdi... Ben 10 yaşındayken dedelerimiz söz vermişler aşirete ve birbirlerine ben ve Aramı evlendireceklerine dair... Ben bunu ancak 18 yaşımda öğrendim...

"Hayatım onunla değişmişti. Bir bataklığın içinden elimi yavaşça tutarak çıkarmıştı ve yine düşsem sıkılmadan çıkarırdı." Babasına yapılanlardan sonra başına büyük sıkıntı ve olaylar gelen Lara Akay bir gün onu takip eden adamları yakalamak için operasyon kuran örgüt ve güvenlik lideri olan Giray Dinçer ile tanışır. Ve başına gelen olumlu ya da olumsuz olaylarla birlikte başa çıkmaya çalışır. "Her göz yaşın benim kalp ağrım."

"Tek bir yasak var ölemezsiniz! O zaman başlıyoruz .Görev 1..." ---- Hızlı hızlı adımlarken kulağımda onun sesini duydum. Ölümcül bir saklambaçtı bu. O saydı ben nefes nefese tamamladım. Bir Ruhum kir İki Kayboldu seninki Üç Onu bulmak güç Dört Bütün günahları ört. Beş Seçtin onu eş Altı Gözlerimi kapattı Yedi Bekledi Sekiz Geçmişten eskiz Dokuz Artık sıkılmaya başlıyoruz On Son Bağlantı kesildi. Bu sefer gelen ses arkadaşımındı. "Sana tek başına gitmemeni söyledim. Budalalık bu!" "Çok geç!" Hızlı adımlarım karşımdaki kişiyi görmemle durdu. "Onu buldum!" Şaşkınlıkla dudaklarımdan firar eden kelimeler boğazımda düğümlenmişti. "Ne!" Birkaç saniyelik sessizlikten sonra endişeli bir ses tekrar kulağımı tırmaladı. "O burada..." "...çıkın ikinizde hemen oradan çıkın çabuk!" Sırılsıklam olmuş halimi umursamadım. Kulağımda bana bağıran arkadaşımın sesi artık çok uzaktan geliyordu. Yavaş yavaş ona yürürken ayaklarım beni zar zor tutuyordu. O da bana benimkinden daha hızlı adımlarla yaklaşmaya başladı. Aramızdaki sadece bir mesafe değildi yıllardı acıydı... Tam ortada buluşup göz göze geldiğimizde dudaklarından bir kelime döküldü lakin tam o sırada kaderin cilvesi olsa gerek büyük bir şimşek çaktı. Kelimesi fısıltıya dönüştü. Dudaklarını okuyamadım. Yağmur sesimizi bastıracak derecede yağıyordu. Ona ne dediğini soracakken gözlerimin önünde bir perde belirmişti. Başım döndü, dengemi sağlayamadım. Görüş alanım bulanıklaşmıştı. Bana neler olduğunu anlayamıyordum. Onun bakışları mı değişti? Çok bulanıktı ayırt edemiyorum fakat bu gördüğüm korku mu? Sırtımda bir sızı hissediyorum bedenim beni tutmuyordu yere düşerken beni tutan parmakları hissettim. Birlikte mi düştük? Sanırım bilincimi kaybediyorum. Ona sormam gerek ne demişti?

Karanlığın içinde yaşıyorum bu şehirde kendi karanlığında boğulup gidiyor benim gibi. Belli belirsiz adımlarla ilerliyorum nereye gittiğimi bilmeden, biliyorum ki yolun sonunda beni bekliyorsun. Sadece seni bulmam gerek.

Kimsenin birbirinin arkasından konuşmadığı , herkesin birbirini kolladığı , birlikte eğlendiği, birlikte üzüldüğü , komşuluğun ölmediği, çocukların sabahtan akşama kadar sokakta oynadığı bir mahalle düşünün. Yakamoz Mahallesi .İşte bu güzel mahallenin birde güzel ruhlu bir tarih öğretmeni var : Ahu Yaman. Bu hikaye Ahu`nun hikayesi. Bize katılın, Ahu`nun hikayesini birlikte okuyalım. ____________________________________________________________________________________________________________ ``Bize gelen belgeye göre, Ahu hocanız farklı bir okula tayin edilecektir. Daha fazla karmaşa çıkarmanızı, kargaşa koparmanızı istemiyorum. Lütfen sakin olun ve derslerinizi dinlemeye devam edin. `` Burcu hocanın yaptığı açıklamadan sonra başımı önüme eğmiştim. Sınıfta ilk birkaç dakika süren sessizlik sonrasında Batuhan`ın gür sesi sınıfı doldurdu. ``Başka bir okula tayin edilecek öyle mi ? Ben zaten `` böyle bir hocayı bize nasıl verdiler? `` diye şaşırmıştım. Çünkü biz size göre iyi olan hiç bir şeyi hak etmiyoruz, değil mi? Biz kendilerinden hiç bir şey beklenmeyen çocuklarken o , bize istediğimiz her şey olabileceğini gösteren tek öğretmendi. Bizim için uğraştı. Siz ` liseyi bile bitiremeyecekler , nasılsa bunlardan bir şey olmaz. ` diye tüm kapıları kapatıp çıktığınızda , o bize ışığı gösterdi. `` Sizden de olur dedi. Şimdi bu öğretmeni bizden alacaklarını söylüyorsunuz ve diyorsunuz ki kargaşa çıkrtmayın, sakin kalın ; size inanan tek öğretmeni elinizden alıyoruz ama siz sessizce oturun diyorsunuz, öyle mi ? Öyle yağma YOK! Batuhan`ın tüm sınıfı inleten sesiyle gözümden bir damla yaş aktı. Okulda kalayım ya da gideyim, fark etmezdi artık. Ben başarmıştım , ben bu çocuklara kendi yüreğimdeki umutla yol göstermiştim. Benim çocuklarım başarmıştı artık vazgeçmeyeceklerdi ; kendileri için çabalayacaklardı...

Umuda koşanlar hep engellere takılırmış...

Yüzbaşı Kuzey BAYROVA. Namı diğer Fırtına. Korkusuz komutan. Vatanı için her şeyi göze alırken bir çift yeşil gözün her şeyi darmaduman edip ilk önceliği olması ise kaderin cilvesiydi. İSİMSİZ KAHRAMANLAR bütün acısı, vahşeti, göz yaşı ve aşkı ile burada. Sizde onların hayatına eşlik etmeye ne dersiniz? Çünkü ölmek gibi bir şeyde bile o, fazlasıyla güzeldi. İsimsiz Kahramanlar

Yaren anne ve babasını çok küçük yaşta kaybetmiştir. Tek akrabası amcası onu büyüttü. Amcası onu kardeşinin emaneti olduğu için çok sever gözünden sakınırdı ama yengesi ve kuzenleri Yareni hiç sevmezdi çok kötü davranırlardı.Buna rağmen amcası için her şeye katlanır sesini çıkarmaz şikayetçi olmazdı. Bir gün herşey değişti amcası eve dayak yemiş bir şekilde geldi o günden sonra Yarenin hayatı değişti

"Sen her şeye burnuna sokan aptal adamın tekisin." diye bağırdım. Sinirden ellerimle beraber sesimde titriyordu. "Çünkü sana aşığım Açelya, görmüyorsun musun?" diye bağırdı. Ama sesi fısıltıdan farksızdı.

“Eğer bu kitabı elinde tutuyorsan, dünyanın en şanslı insanı belki de sensindir.” Ben bu kitabı yazabildiğim ve siz okuyuculara sunabildiğim için kendimi çok şanslı hissediyorum. KİTAP; “Beni açıp okumaya başladığın zaman, her sayfada umutla dolacaksın.” diyor. UMUT, UMUT, UMUT... Bu kelimeyi sizin de hayatınızın yönlendiricisi yapabilme inancıyla kitabı yazdım. HADİ! AÇ VE OKUMAYA BAŞLA! Eminim çok seveceksin. Ve en önemlisi; “UMUTLA KAL...”

Hayat`ın sakin ve asayol hayatı sadece müzik ve kitaplardan ibaretti. Ta ki `Napıyonuz Lan` adlı gruba alınıp başka biriymiş gibi davranmaya başlayana kadar. Orada yaşadığı arkadaşlıklar hayatına nasıl etki edecekti.

Alışılmış şiirlerinden farklı bir üslup ve kuralsızlıklar ile oluşturulmuştur. Kitabım wattpadde de yayındadır. Şiirler bana aittir. Alıntı değil.

UMUT MAHALLESİ Bir mahalle düşünün. İçinde her türlü pisliğin, tehlikenin olduğu bir mahalle. Şimdi birde bir kız düşünün. İçinde iyi niyeti, saflığı, masumluğu barındıran bir kız. Cansın Akdemir. Masum, saf, iyi niyetli bir kız. Ama bir o kadar da inatçı, dik başlı, hırçın ve dediğim dedik bir kız. Umut mahallesi. Yolu düşenleri umutsuzluğa sürükleyen mahalle. İçinde yollarını kaybedenlerin yaşadığı mahalle. Umut mahallesine girmek istiyorsanız, Adımlarınızı sağlam atın! Çünkü Umut mahallesinin yolları dar tümsekli yollardan oluşur. Düşüp dizlerinizi parçalayacağınızı bile bile geldiyseniz sizde yolunu kaybedenlerdensiniz demektir. Umut Mahallesine Hoşgeldiniz Yolunu Kaybedenler...

Kadem: Uğur, Şans İlerleyen Bölümlerde... ------- “beni seviyor musun?” dedi. “tam anlamıyla değil.” “o zaman evleneceğimizin de bir garantisi yok.” Dediğinde şoka girmiştim. “sen beni sadece tanımak istiyorsun anladığım kadarıyla, sana göre uygunsam da evlenmek.” “pazardan meyve seçmiyoruz, ben bunu demedim.” ------- “o zaman burada bitirelim, çok da istekli değilsin anladığım kadarıyla.” “olur.” dedim. “cesaretimle senin korkaklığının gölgesinde kalamam.” ------- “e bana da liste yaparsın artık.” Dedi Umut. “önce karar ver, sonra yaparım. Beni boşu boşuna yorma.” Dedim. “bakarız.” Dediğinde tekrar kıkırdadık. “iradene hastayım.” Dedi Can. “ben de diyetlere. Alerji yapıyorlar.” Dedi Umut. “o zaman neden kızı yoruyorsun oğlum?” dedi Seyit. “e hepinizin diyetisyeni vardı, benim olmasın mı?” ------- “beyaz atlı prensini bulmuşsun.” Dedi Bora göz kırparken. “beyaz atlı olduğunu sanmıyorum, önce güvenliği aramaya kalktı.” Dediğimde herkes kahkaha attı. “bu Can’ın başına birkaç kere daha gelmişti, onlardan birisi sanmıştır seni, o yüzden.” Dedi Seyit. “evlen de kurtul şu muhabbetlerden be kardeşim.” Dedi Bora. “iyice sardın sen de benim evliliğime, gören de emekli oldum hala evlenmedim zanneder.” Dedi Can. ------- “yanında ben varken hesap ödetmeyeceğimi bilmiyor musun?” dedi Umut. “bilmiyorum.” Dedim. “ayrıca yeni komşularıma da bir jest yapmak istedim.” dedim. “şimdi nemlendirici rujumu çıkartıp sürmem mi gerekecek?” diye sordu Bora. “ne yani şimdi prenses mi oldum?” dedi Can. “hesap kavgası yapmayacak mıyız?” dedi Seyit. ------- “ne kadar süre?” “bilmiyorum, neden bu kadar çok soru soruyorsun?” diye sordum. Terslememiştim. Sadece merak etmiştim. “merak ettiğimden. Peki o adam da orada olacak mı?” Sessiz kaldım. Kuzey’den bahsediyordu. “muhtemelen.” Dedim yutkunurken. “o zaman birlikte gideriz, benim de olmam işleri hızlandırır.” Dedi gözlerimin içine bakarken.

Bu kitapta bir çok şeye şahit olacaksınız ama en çokta aşkın insanda bıraktığı yarayla tanışacaksınız. İki ayrı kültür. İki ayrı dünya. Ve iki ortak şey. Duygular ve bir birini tamamlayan gözler. Yalnızlığın sonunu o adamla bitirecek ve kaybolan geçmişini ona aşık adamla bulacaktı. Sevdiği için her şeyi herkesi göze alan bir kadın ve onun için dünyaları yakabilecek bir adam. Yaşanan güzel şeyler yaşanmışlıklar adında kalan göz yaşları. İki şehir arasında yaşanan aşk. Uzak mesafe ilişkisi değil. Gözlerin birbirine kavuşması için yaşanan çaba. Peki yolun sonunda kim üzülecek. Bu yolda kaybeden kim olacak? Birbirine teselli olan iki insan. Şimdi sıra sevdalarına sahip mi çıkmak. Yoksa başka bir evrende ölmüş bir ruh haliyle karşılaşmak mı? Onları kader birleştirdi ve kader ayıracak...

Bazı hayatlar sessiz başlar ama yankısı dünyayı sarsar. Küllerinden doğmaya çalışan bir kadının, geçmişin acı izlerini taşıyan ama geleceği kendi elleriyle şekillendiren hikâyesi bu. İhanetin, aşkın, kaybın ve yeniden var olmanın iç içe geçtiği bir yolculukta; intikam duygusu bazen kurtuluş, bazen de en derin esaret olur. Bu roman, bir kadının kendi kaderini yazmaya karar verişinin ve hiçbir karanlığın sonsuza dek sürmeyeceğinin hikâyesidir. Bir zamanlar kaybolmuş olan, şimdi geri dönüyor. Ama bu kez hesap sormaya değil… her şeyi değiştirmeye.

Çocukları birisi tarafından alınıp kaybolan bir ailenin kayboluş hikayesi

Ritmini kaybetmiş bir kalbin sessiz çığlığı... Rüya, yeni bir şehirde kendine bir sayfa açarken, beklemediği bir hikâyenin içine sürüklenir. Kalbiyle, geçmişiyle ve suskun bir aşkla sınanırken, bazen en çok sessizlik bağırır.

Bir saldırı oldu... ve bir aile yok oldu. Vatanı için gözünü kırpmadan savaşan bir babanın son nefesi, ardında sessiz çığlıklar bıraktı. Geriye kalan ise bir mektup, karanlıkta büyüyen bir çocuk ve cevapsız kalan sorular oldu. Asya, küçük yaşta hayatın en soğuk yüzüyle tanıştı. Babasının adı kahramanlıkla anılırken, onun hikâyesi fısıltılarla konuşuluyordu. Zaman geçtikçe büyüyen sessizlik, yerini meraka ve sonra da gerçeğin acımasız izlerini takip eden bir yolculuğa bıraktı. Bazı yaralar görünmezdir, bazı gerçekler ise asla anlatılmaz. Asya, babasının hatırasının izinden giderken, ailesini yıkan gecenin ardında kalanları öğrenmeye başladığında, hiçbir şeyin göründüğü gibi olmadığını fark etti. Bir gece, bir kayıp, bir sır... Kimi sevdiklerini toprağa gömer, kimi geçmişini.