Allaha yakınlık içeren dini sözler.. Burası kalbini sakinleştirir. 👇🏻👇🏻👇🏻 Huzur Veren Sözler🌸 Lütfen takip edin🌸

"Bir kere ya, bir kere! Bir kere de ben dediğimi yapın lan! Bir kere! Dişimi kıracağım, sizin gibi lavuklar ancak bana rast gelir zaten. Şerefsizler." Asabım bozulmuştu. Neymiş efendim, şirket hisselerinin birçoğu evli ve çocukları olan abilerime verilecekmiş! Bok yerler... Ben sağ olduğum müddetçe, kimse benim olanı alamaz. O kadar! Sandalyeye daha da yayıldım, başımı ellerimin arasına alıp soluklandım. Daha şirketin yolunu bilmeyenler, bana ahbaplık kesilmekten başka bir şey bilmiyorlardı. Oysa ki ben canımı dişime takıp gece gündüz çalışmıştım. Onlar ortalıkta fink atarken, ben ter döküyordum. Onlar gece kulüplerinden çıkmazken, ben kendi çabamla yolumu çiziyordum. Onlar her gece bir kadının koynunda uyurken, ben iyi bir geleceğim olsun diye didiniyordum. Ben koskoca Kenan Azadoğlu’yum. Buraların hiçbirine yapmamıştım, yapmayacaktım da. Babam ağa olmasına rağmen, ben kendi şirketimi kurmuştum. Babamın şirketi iflas etmişken, benim şirketim her geçen gün biraz daha ihtişam kazanıyordu. İlaçlarımı içmeliydim. Doktor, ilaçlarımı ihmal edersem durumumun kötüye gideceğini açıkça söylemişti. Sakin olmalıydım. Daha 26 yaşındayken felç kalmak isteyeceğim son şeydi. Maazallah başıma bir şey gelse, beni ortadan kaldırmak için ellerinden geleni yaparlardı. Hele o Kezban cadısı... Kimseye fırsat vermeden, ilk o beni cehenneme yollar. Şeref yoksunu bir insandan farksızdı. Kimseye bir hayrı dokunmayan, aile dağıtan bir kadındı. Kadın demek bile kadınlara hakaretken, bu kadın, ortada namuslu rolü kesip göz boyamaktan başka bir bok bilmiyordu. Yedi aylık hamile annemi merdivenlerden itmiş, annemin ölümüne sebep olmuştu. Üstelik kardeşim de o olay yüzünden erken doğmuştu. Kezban yüzünden, güzeller güzeli can parçam Canan’ım tekerlekli sandalyeye mahkûm kalmıştı. Telefonum titrediğinde aramaya baktım. Can parçam arıyordu. Derin bir nefes alıp hızla kendime geldim. Onu üzmek, isteyeceğim son şeydi. Telefonu açtığımda Canan bıcır bıcır konuşmaya başlamıştı bile. Canan: Ağabeyim, nasılsın, iyi misin? Ben: Güzelim, can parçam, sen iyi misin? Canan: Abi, benim canım çiğköfte istedi. Geldikten sonra bana ellerinle çiğköfte yapıp yedirir misin? Ben: Can parçam, lafı mı olur? Ağabeyin değil miyim? Yaparım tabii. Sen iste, konağı ateşe bile veririm. Kıkırdadı Canan: Ağabeyim, sen iyi ki varsın yaa... Yine lafları uzatarak konuşuyordu. Biliyordu ki, en sevdiğim şeydi. Ben: Ağabeyin kurban olur kuzuma. Merak etmeyesin. Erken geleceğim. Sen şimdi git, bir iki bir şeyler ye. Aç kalma sakın. Canan: Ağabeyim, beni hiççç merak etmeyesin. Benim karnım yıla basa dolu. Sen gelene kadar da yerim. Ben: Yiyeceksin tabii. Ağabeyin boşuna çalışmıyor yaa. Canan: Canım ağabeyim, sen hiç merak etme. Ben senin kazandığın paraları çatır çutur yiyorum. Bugün de mağazaya gitmeyi düşünüyorum. Ben: Can parçam, hava sıcak. Sağlığın etkilenmesin. Canan: Ağabeyim, ben iyiyim. Hem tek çıkmayacağım. Korumalar da yanımda olacak. Ben: Elbette ki olacaklar. Boşuna para vermiyorum. Şöyle bir karı kız peşine düşmesinler de, yanında adam gibi dursunlar. Canan: Ağabeyim, sen hiç merak etme. Senin korkundan, bir milim bile benden uzak durmuyorlar. Ben: Can parçam, ben kartına para atacağım. Gönlünce harca, gez dolaş. Sağlığına dikkat et. Bu arada başka diyeceğin yoksa kapatmam lazım. Canan: Ağabeylerin bir tanesi, canım ağabeyim... Sen merak etme. Ben: Hadi sağlıcakla. Canan: Bye bye. Telefonu kapatır kapatmaz Cihan’ı aradım. Cihan ve Cahit… Aradığımda her zamanki gibi uzun süre çalmasını bekledim. Beşinci çalışta açılan telefonla bir an duraksadım. Normalde pezevenk onuncu çalıştan önce açmazdı, şaşırdım. Ben: Alo. Cihan: Buyur ağam, hayrola? Ben: Canan elbise falan alacak. Yanında durun. Cihan: Ağam etme eyleme... Canan Hanım mağazaya gitti mi çıkmıyor, bir de akşam olmadan dönmüyor, bilirsin. Ben: Cihan, oraya gelirsem topuklarından asar, yarım saatte bir kafanı suya sokarım. Dediğimi yap. Cihan: Ağam, emrin ola. Ben: Ha şöyle, adam ol. Ha bu arada, Cihan, kaşın gözün oynamasın. Cihan: Ağam, benim kaşım gözüm ne zamana oynamış? Tessüf ederim. Ben: Cihan, Cahit’i sana  düz getirip yan sokmadan dediğimi yap de. Cihan: Emrin olur ağam. Telefonu kapatıp işime odaklandım. Bu ayki kazançlar epey yükselmişti. Ancak boşa harcayacak zamanım hiç yoktu. Elimdeki dosyaları alıp teker teker okumaya ve imzalamaya başladım. Hiçbir evrakı gözüm kapalı imzalamazdım. Zamanında yaşadığım tatsız olaylar, bu konuda titiz davranmamın en büyük sebebiydi. Küçüklüğümden beri tek isteğim, biricik kız kardeşimin her isteğini yerine getirmekti. Annemin yokluğunda ona en iyi şekilde bakıp, iyi bir hayat yaşamasına olanak sağlamak için elimden geleni yapıyordum. Elimdeki dosyalara gömülüp projeyi incelemeye başladım. Dosyada, gelecek vadeden bir projeye gözüm takıldığında dudaklarımda hafif bir gülümseme oluştu. Tamamen doğa dostu ve düşük maliyetle hayata geçirilecek bu proje, epey para edecek gibiydi. Hemen önümdeki telefonu aldım ve asistanımı aradım. Sen: Alo, Sezin. Bana müdürü çağır. Sezin: Tamam efendim. Telefonu kapattım, gözümü tekrar dosyaya çevirdim. Kısa süre sonra Cemil Bey kapıyı tıklattı. "Gel," dedim. İçeri çekingen adımlarla girdiğinde, karşı koltuğu işaret ettim. "Fire Oranlarını Azaltma Projesi" başlıklı dosyayı önüne bıraktım. Gözümle “bak” der gibi işaret ettim. Dosyaya göz attığında ona döndüm. "Güzel iş," dedim. Bunu beklemiyor olacak ki, şaşırdı. "Efendim, beğenmenize sevindim," dediğinde, hafifçe güldüm. Yüzüne baktım. "Bir de sen açıkla bakalım projeyi," dedim. Bana bakıp hızla konuşmaya başladı: Cemil: “Bu çalışmanın amacı, üretim hattında meydana gelen firelerin sebeplerini analiz ederek, üretim süreçlerinin iyileştirilmesi ve fire oranlarının düşürülmesine yönelik sistematik öneriler sunmaktır. Bu proje sayesinde: Maliyetler azaltılacak, Kaynak israfı önlenecek, Üretim verimliliği artırılacak ve Kalite standardı iyileştirilecektir.” Yüzüne baktım. "Aferin," dedim. "Efendim, beğenmenize çok sevindim. İnanın, güveninizi sarsmayacağım," dedi. "Bak," dedim, sesimi biraz alçaltıp sertleştirerek, "Bu proje iyi sonuç vermezse, bu belgeleri sana yediririm." Yutkundu. "Tamam efendim," deyip odadan çıktı. Saatler sonra gelen telefon aramasıyla hızla ayağa kalktım. Arayan Canan’dı ve sesi korkmuş gibiydi. Canan: Ağabey, hemen eve gel! Ben: Ne oldu canım? Bir şey mi oldu? Canan: Abi... Yaren Abla, Dağdelenlerin oğluyla kaçmış! O an yerimde donakaldım. "Osalak kızın böyle bir şey yapacağı belliydi," dedim dişlerimi sıkarak. Canan: Ağabey... Berdel kararı aldılar! Bu söz, kafamın içinde dönüp duruyordu. Bir an sustum. Canan’ın sesi beni kendime getirdi. Canan: Ağabey? Ben: Kime berdel istiyorlar?! Canan: Sana, ağabey... Boğazımdan öfkeyle gelen bir homurtu koptu. Ben: Nasıl olur bu?! Canan: Vallahi ağabey, Dağdelenlerden Burhan Ağa, kızını kolundan tutup evin önüne attı bile. Berdelin olmama gibi bir ihtimal kalmadı, herkes sus pus! Ben: Olmaz. Sertçe ve kararlı bir şekilde söyledim. Canan: Vallahi abim, gelmelisin. Hemen gel! Ortalık çok karıştı, çok! Hemen yerimden kalkıp hızlı adımlarla yürümeye başladım. Odadan çıkıp asansörün önüne geldiğimde, düğmeye bastım. Asansör hızla geldi. Biner binmez dakikalar içinde aşağı indim. "Hemen arabamı getirin!" dedim. Dakikalar sonra araba gelirken hızla kapısını açıp bindim. Emniyet kemerini bile takmadan aracı sürmeye başladım. Ellerim titriyordu. Birinin benim adıma karar vermesi, en nefret ettiğim şeydi. Böyle bir kararın da ancak Kezban cadısının başının altından çıkacağı belliydi. Trafik ışığının kırmızıda yanmasına aldırmadan geçtim. Çıkacak ceza, gram umurumda değildi. Konağın önüne geldiğimde, arabayı hızla kenara çektim ve indim. Koşar adımlarla konağa girdim. Yerde ağlayan bir kız, görüş alanıma girdi. Üstü başı toz toprak içindeydi. Üstelik giysilerinde kan lekeleri vardı...

Kendi oznel dusuncemdir Sacma salak konulu kitaplarla dalga geçiyorum İstediğiniz kadar konusun gram sikimde degull

"Tehlikeli bir aşkın gölgesinde, gizem ve ihanetle örülü bir yolculuk… Umay ve Alperen`in kalpleri bir cinayetin ortasında birleşiyor. Tutku, korku ve hayatta kalma mücadelesi, aşkın kanlı yolunda birbirine karışıyor. Her adımda sırlar ortaya çıkarken, güven ve sadakat sınanıyor. Aşkın ve tehlikenin birbirine karıştığı bu hikâyede, her seçim hayatları değiştirecek ve kalplerini sonsuza dek şekillendirecek."

Serra, ilk defa bara gitmişti ama onun için o geceden sonra hayat değişecekti.

Bir gece sokakta Ahmet tarafından bulunan Biricik o gece evlatlık edinilir. Yıllarca beraber yaşadığı aile bir ttafik kazasında ölünce abisiyle yalnız kalır ve hayatın acı darbelerini bir bir yemeye başlar.

Defne İnci Aksayar hikayesi oluşucağım. Bir kız günlüğüne anı yazan okucağız. Defne İnci Aksayar, o gün oturma odasında sessizce bekliyordu. Elinde defteri, kalemi vardı. Ne olursa olsun, bugün yaşananları günlüğüne yazacaktı. Kapı çaldığında kalemi masanın kenarına bıraktı, kalbi biraz daha hızlı atmaya başladı. Gelen, Aksayar ailesinin avukatıydı. Yüzünde ciddi ama yumuşak bir ifade vardı. Avukat, “Defne, bugün sana önemli şeyler anlatmam gerekiyor,” dedi. Ses tonu güven vericiydi, ama cümledeki ağırlık Defne’nin yüreğine dokunmuştu. Avukat hafifçe gülümsedi. “Evet. Gerçek adın Defne İnci Aksayar. Ailen uzun yıllardır seni arıyor. Sana kavuşmak için çok çabaladılar.” O gece günlüğüne uzun uzun yazdı: "Bugün hayatım değişti. Artık iki ailem var. Biri beni büyüten, bana sevgisini veren Aksu ailesi. Diğeri, kanımdan olan, yıllardır beni arayan Aksayar ailesi İki ailede kırmak istemiyorum. Ama hangisine yaklaşacağımı, hangisinin yanında daha çok kalacağımı bilmiyorum. Sanırım zaman gösterecek."

Bir eylem sırasında Deniz’in hayatı bir anda değişir. Hak ve özgürlük için mücadele eden bu genç kız, yerde nefesi kesilirken onu kucağına alan gizemli bir çocuk tarafından kurtarılır. Ama o çocuk, sandığı gibi sıradan biri değildir. İstanbul’un en büyük mafya patronunun oğlu, yeraltı dünyasının korkulan dövüşçüsü… Biri ışığa, diğeri karanlığa ait. Ve şimdi kaderleri, tek bir nefeste birleşmiştir.

Mafyaya yazan alev

Kitabın bütün telif hakkı bana ait baştan sona benim kalemim!! Kopyalayıp paylaşırsanız dava ederim!!😉 Hayatın en karanlık yerinden geçtiler... Ama ellerinde bir bebekle, kalplerinde umutla çıktılar." 📘 "Bir Kadın, Bir Adam ve Bir Umut" İstanbul`un karanlık sokaklarında başlayan bir hikâye... Kırık kalpler, silah sesleri, kaybolmuş yıllar... Ve sonra... bir bebek doğar. Bir adam değişir. Bir kadın affeder. Bir çocuk umut olur.

Göktepe Koleji`nde yeni dönem, şatafatlı bir partiyle başlar... ve bir cesetle sona erer. Zenginlik, başarı ve itibarla çevrili bu okulun parlak duvarlarının ardında bir sır gizlidir. Ve o sır artık susmayacaktır. Ilgın Aybars, hayatın yükünü gülümsemesiyle taşıyan güçlü bir kız. Baran Akın, sert, gizemli ve sınır tanımayan bir basketbol yıldızı. Birbirlerinden nefret ederken, bir gün kendilerini aynı sırrın peşinde bulurlar. Katilin günlüğü ortaya çıkar... ama cevaplardan çok sorularla doludur. dokuz gölge, tek bir sırrın çevresinde birleşiyor. Ve bir adım sonra herkes potansiyel bir kurban olabilir. *Kimi zaman en sahici maskeler, en büyük sahtekârları saklar.*

Monarşi, cinsiyetçilik ve rüşvet ile yönetilen bir ülkede yaşayan omega bir kız hem omega hemde kız olduğu için aşağılanan ve zorbalık gören bir kız

hep yazan kız cevaplayan erkek oldu şimdi farklı olsunn :) Hikayeme şans verirseniz çok sevinirimm 🫀

Çocukluk arkadaşını bulan ve aşk yaşayan Selin (+1&)

"Geçmişin kanı geleceği kirletir " Lüks ve ihtişamın ardında saklanan karanlık sırlar, aşk ve ihanetin harmanladığı hikaye

Satildigim kişiden hamileyim ...

Aslı, büyük hayalleri olan genç bir aşçı adayı... Hakan, mutfakta kusursuzluğu arayan disiplinli bir şef... Bir restoranda başlayan staj, ikisi için de beklenmedik bir satranç oyununa dönüşüyor. Aslı, hem mutfağın ustalık gerektiren dünyasında kendini kanıtlamak hem de kalbini kontrol etmek zorunda. Hakan ise yıllardır inşa ettiği duvarların ardında, geçmişiyle ve hisleriyle yüzleşiyor. Kurallar, sınırlar ve imkânsızlıklarla dolu bu oyun, ikisini de geri dönüşü olmayan bir yolculuğa sürüklüyor. Ama aşk, tıpkı satranç gibi... Bazen kazanmak için kaybetmek gerekir. Şimdi, son hamleyi kim yapacak?

Mahalle+ Abimin arkadaşı "Defne," diye fısıldadı. "Özür dilerim, diyebildim göz yaşlarıma hakim olamazken. "Ben çok özür dilerim. Affet..." Kara gözleri beni deldi geçti. "Ödediğim en güzel bedeldi... Her saniyesine değersin." Bu hikayede komediyi, dostluğu ve aşkı iliklerinize kadar hissedeceksiniz.

Asker kardeşi olan asyanın mücadelesi ve aşkı

İyi okumalar🌟🤍

Ben normalde watpaddi kullanıyordum ama dedim burada da neden yazmıyorum ve yazmaya başladım Size cringe gelebilir ama yazmaya devam edeceğim Klasik bir gerçek ailem kurgusundan farklı olarak ana kız karaktererimiz bir bebek gerisini de okuyarak öğren tatlım

Bir çiçekle bahar olmaz ama her bahar bir çiçekle başlar...

Flörtleştiğiniz kişilerden biri katilse neyaparsanız Dikkat ;Olay akışını yani katilin seçimini vs yönlendirmeleri okurlar yani SİZ seçeceksiniz Sunsun Heesun(sunoo ve heeseung) Sunki gibi shipler vardır

Yoongi ve Jimin ficidir

Seviyorum mümkün değil Aramızda kurşun, yasak bölge var. Sen genç, sevdan ölünecek kadar güzel Kanunu yapanlar ihtiyar * --`Özür dilerim. Özür dilerim. Özür dilerim.` diyebildim. Onu kurtarmak için bile olsa bu kadar ağır bir yalanın altında eziliyor olma sebebi bendim. Sandalyesinde tamamen bana döndü ve yüzümü ellerinin arasına alıp şakağımı öptü. --`Senin için her yalanı söylerim Gökçe. Gerekirse hayatım boyunca.` Sustuğunda başlayan alkış sevincimizi yaşadığımızı zannettikleri içindi. Hıçkırıklar büyük bir dalga halinde boğazımdan koptuğu anda kendimi evden dışarı attım. ilk yayınlanma tarihi 22.02.2022

İnsanın canını en çok ne yakar? Arkadaşla kavga? Aşk acısı? Anne baba kavgası? Ya da azıcık taze yenen azar? Herkesin canına tak eden nokta farklıdır. Buna göre çektiği acının da derinliği değişir. Fırtınalar kopar içinizde ve o acı öyle bir siner ki en derinlerinize, kimse içinizde ne fırtınalar kopardığını tam olarak kestiremez o acının. Ama bir gün öyle biri girer ki hayatınıza tam da o fırtınanın soğuk yeller estirdiği kalbinize; işte o insan anlar sizin fırtınanızı nasıl dindirmesi gerektiğini. Kader dediğimiz olgu, `Her şerde bir hayır vardır.` sözünü yüzümüzde acı bir tebessümle bize öyle bir anlatır ki, bir yanımız buruk bir acı ile kıvranırken bir yanımız içimizdeki fırtınayı dindiren insana sıkı sıkı bağlanmak ister ve bağlanır da nitekim. O yüzden kemerlerinizi iyi bağlayın, İstanbul`un en nadide semtlerinden birinde prensesler gibi büyümüş Erva-Eylül Sözeri kardeşlerin karşısına Karadeniz`in hırçın dalgalarıyla yetişmiş Yaman-Yağız Mertoğlu kardeşler çıkarsa ne olur görelim. Ve unutmayın; Herkesin hayatı hiç ummadığı anda değişir. Bir de; Her şeyden önce `Destek Olmaktır` AŞK.

İnsan bazen sevdiğini bilmeden yaşar...

Bütün patronların seksi olacağını da kim söyledi? Bazıları uğraştırır, nefret ettirir, bir bakarsın sabrını zorlar, sonra da bir gülümsemesiyle kalbini yumuşatır. Bu patron tam öyle, gıcık ama bir şekilde sevilmeye değer. "Ruhunu sevdiğim kadın olmanı istedim. Ruhuma şahadet okumanı değil." - Kambersizyazar Düzenleme yapıyorum. İki kalp, iki sezon, bin türlü his... Bu aşk ne tam huzur, ne de tam fırtına. Ama okumaya değer. Kitap Tasarımı: @irempsd --- Sana "bol bol aşk, kahkaha, drama!" demeyeceğim. Çünkü bazen azı daha etkiler. Bu hikâyede her duygudan bir tutam var. Ne gülmeye doyarsın, ne de hissetmeye... Biraz eğlence, biraz iç sızısı, biraz da sürpriz. Hazırsan, o bir dilim pastayı birlikte yiyelim. Kalanını zaten hikâye halleder. (Tatlı mı tatlı, biraz kırık, çokça içten. (Her şey hayal ürünü. Kalp kırıkları bile.)

Bizim hikayemiz her şeyin alt üst olmasıyla başlamıştı kolpanın dediği gibi "tam hayattan vazgeçerken beni aşka inandır" diyordu yaman beni inanmadığım bir şeye inandırmayı başarmıştı

Tam o sırada içeriden yükselen bir kadın çığlığıyla irkildim. "Bırak beni!" diye haykırıyordu bir ses. Adımlarımı hızlandırdım, kalbim göğsüme çarpıyordu artık. "Barış, lütfen... bırak diyorum sana!" "Yürü!" diye tersledi adamın sesi. Köşeyi döner dönmez gözüm İklim`e ilişti. Direniyordu. Gözleri korku ve öfkeyle doluydu. Duraksamadan bağırdım: "Bırak kızı!" Sesim duvarlarda yankılanırken, parmağım tetikteydi. Adam bir anlığına irkildi sesimle. İklim’in kolunu tuttuğu gibi kendine doğru çekmişti, ama benim yaklaşmam onu tedirgin etmişti belli ki. Göz göze geldik. Gözlerinde hem panik hem öfke vardı. "Silahını indir!" diye bağırdım. Tetikteki parmağım milim oynamıyordu. “Yapma!” dedi İklim, sesi neredeyse yalvarır gibiydi ama gözleri yardım istiyordu. Ne aşirete ne de uyduruktan bor töreye kurban gitmesine izin vermeyecektim.