Nüket Kozcu, kendi halinde üvey annesinin yaptıklarından hoşnutsuz bir üniversite öğrencisidir. Bir gece bara gider ve tanımadığı bir adamla beraber olur. Ah, yanlış oldu; adamı çok iyi tanıyordur fakat sarhoşluğundan kim olduğunu anlamamıştır. Yakın arkadaşının abisi olduğunu farkettiğindeyse çoktan olayların akışına istemeden de olsa sürüklenmiştir. Nüket Kozcu bu geceyi aklından çıkarmayı planlarken, planları Savaş Akduman`ın planlarına toslar. Savaş Akduman, o gecenin etkisinden kurtulamaz ve Nüket`i beklenmedik bir şekilde kendi dünyasına davet eder. Nüket tarafından aldığı olumsuz yanıtlar ise Savaş`ı durdurmaya yetmeyecektir. Savaş için her şey `Şehvetten` ibarettir, Nüket ise `Aşk` istemektedir. Ya şehvet kazanacaktı, ya da aşk. Arası yok! "Sen satranç oyuncusu gibisin Savaş, hedefi değil hedefe giden yolu seviyorsun." (Nüket Kozcu) "Sen etrafına at gözlüğüyle bakarken birinin de çüş demesi bir zahmet zoruna gitmesin, güzelim." (Savaş Akduman)

Genç kadın evinde oturup kitap okuyorken aniden kapısı çaldı. Bakışları dış kapıya kitlendi ve hemen ayaklandı. Birisini beklemiyordu. Beklediği kişinin geleceğini zannetmiyordu doğrusu. Artık gelecek birisi de varmıydı bilmiyordu. Adımları hızlı hızlı kapıya gelip delikten bile bakmadan açtı. Karşısında duran iri cüsseli insan çok çok yakından tanıdığı biriydi ama aynı zamanda hiç ama hiç tanışamadığı kişiydi. Yeşil gözleri adamın üstüne sabitken konuşamayacağını anlayan adam omzunu kapı pervazına dayayıp karşısında kısa kalan kadına bakıp konuşmaya başladı. " istiyorum " dedi net bir şekilde. " seni tanımayı, seni görmeyi, senin hakkında olan her şeyi bilmek, duymak istiyorum" Genç kadının elleri kapı kulpunun üzerinde adeta uyuşmuş gibiydi. Ne diyeceğini hatta cümle kurabilir mi ondan bile emin değildi. Genç adam konuşamayacağını anlayınca omuzunu dayadığı yerden doğrulup koyu gözlerini kadının gözlerine kenetlemişti. " yalnızca ben " dedi ihtiyaç ve muhtaç şekilde. " ve yalnızca sen" İstiyordu, muhtaçtı ve ondan başkasıyla olamazdı. Tamamen kurgusal bir kitaptır. Kendi şahsıma aittir. Okunur okunmaz bilmiyorum ancak yazmaya bir şans verdim umarız sizde verirsiniz...

“Bu delilikse ben zaten deliyim. Onun için bir hiç olmaktansa cehennemi olmayı yeğlerim.” *** Liora Teniz, bir gece hayatında hiç görmediği bir adam tarafından kaçırılır. İlk ve ikinci hayatı onun ellerinde son bulur fakat yine kaçırılacağı o geceye geri dönmekten kurtulamaz. Üçüncü hayatında ise yaşayabilmek için yeraltı dünyasının frenkıranı ile sözleşmeli bir evlilik yapmak zorunda kalır. Bu kez ölmemek için öldürmeyi göze almalıdır.

Sanki insanların ayakları altında ezilen, her adımda biraz daha değersizleşen bir araziydim. Kara topraklarım susuzluktan, en çok da değersizlikten çatlamıştı; ne bir yeşerme ümidi ne de uğruna uğraşılacak bir verim kalmıştı. Herkes ezip geçmiş, kimsenin ayak basmayacağı bir çöle dönmüştüm adeta. Ta ki bir gün, avuçlarında masumiyetin safiyetine sahip izlerle küçük bir erkek çocuğu gelene dek. Hiç tereddüt etmedi, avuçlarında gizlediği beyaz nilüfer tohumunu kurumuş kara topraklarımda sakladı. Yıllardır çektiğim su hasreti, küçücük bir erkek çocuğunun küçücük elleriyle bana emanet ettiği o umutla son bulmuştu. O umut bana o gece yağmuru getirdi. O umut beni o gece bataklığa dönüştürdü

Her çiçek, gömülü bir sırla açar. Ölüm, bir son sanılırdı. Ama Murat ve Zeynep için ölüm, başka bir dünyanın kapısını araladı. Bazen, bir bahçe sadece bir bahçe değildir. Bazen, bir kapı açılır ve sizi tanımadığınız bir dünyanın ortasında bulursunuz. Zairgotola’nın gölgelerle örülü sarayında, yasla ve sırlarla büyüyen bir ulusun ortasında gözlerini açtılar. Onlar artık yalnızca misafir değildi; yalanla yazılmış kaderin mahkûmlarıydılar. Zeynep’in dudaklarından dökülen tek bir yalan, tüm gerçekliklerini değiştirdi. Ama bu bahçede hiçbir şey göründüğü gibi değildi. "Unutabilir misiniz? Yeniden tanıyabilir misiniz? Aynı anda hem geçmiş hem hiç yaşanmamış bir hikâyeye başlayabilir misiniz?"

Defile salonu, büyüleyici bir ışıltı içinde kaybolmuştu. Podyumun başında, yüksek sesle çalan müzikle birlikte modellerin adımları yankılanıyordu. Ama bir anda ışıklar Tamar`a odaklandı. O an, bir nefeslik sessizlik oldu ve hemen ardından flaşlar patlamaya başladı. Tamar, podyuma ilk adımını attığında, salon bir anda çılgınca heyecanlandı. Kameralar ardı ardına çekim yaparken, herkesin gözleri onun üzerindeydi. Altın rengindeki elbisesi, ışıklarla adeta parlıyordu. Her adımında zarafetiyle bütün salonu büyüleyen Tamar, topuklarının şık sesiyle her adımda gücünü ve özgüvenini sergiliyordu. Flaşlar, salonu aydınlatan bir ışık seline dönüşürken, Tamar’ın içi biraz karıştı. Bu kalabalık, bu gözler, hep ona bakıyordu ama o, gözlerini sadece podyumun sonuna odaklamıştı. Kapanışa yaklaşırken, bir an bir şey hissetti. Bir bakış, bir duruş… Gözleri podyumun sonundaki adamla kesişti. Vasil, ışıkların arasında, tüm kalabalığın içinden Tamar’a odaklanmıştı. Gözleri ona kilitlenmişti, bir şeyler vardı, bir çekim… Tamar’ın her hareketi, her zarif adımı, onun içindeki gizli merakı uyandırıyordu. Ama Tamar, sadece podyumu tamamlamaya odaklanmıştı. Defilenin sonunda, Tamar podyumu terk ederken, hala arkasında kalan bakışları hissediyordu. Her adımda, o bakışların ona olan etkisi, Tamar’ı huzursuz etti. O an, yalnızca bir model değildi; o, geçmişin ve geleceğin kesişim noktasıydı.

Tırtılın siyah kelebeğe dönüşüm hikayesi.... * Sevdiği adamın kendisini sevmesi için kızın kendini bambaşka birine dönüştürmesini anlatan karanlık romantizm konulu hikayedir. * Yalnız kız bu dönüşümü tek başıma tamamlayamaz. Ona yardım etmesi için okulun en tehlikeli çocuğundan kendisine yardım etmesini ister. Bakalım neler olacak....

Maya,yanlış birine takıntılı bir şekilde bağlanmış bir kız. Ama bu hikâye, takıntının ve acının içinde kendini bulma savaşı.

Meriç ve Müge’nin Floransa tatilinde tanışmalarıyla başlayan olaylar zincirine hepiniz davetlisiniz

"Her şey bir gece yarısı kapımın önüne bırakılan siyah bir kutuyla başladı..." 𝑽𝒂𝒍𝒆𝒏𝒕𝒊𝒏𝒐 𝑹𝒖𝒔𝒔𝒐&𝑳𝒖𝒊𝒛𝒂 𝑺𝒂𝒏𝒄𝒉𝒆𝒛

Alt tarafı bit pazarında ki saıtıcı kadının bana verdiği yakut taşlı kolyeyi aldım. Ve… Nereden bilebilirdim ki bu kolye sayesinde kendimi bambaşka bir diyarda bulacağı mı? *𝑨𝒓𝒐𝒏 𝑨𝒏𝒅𝒓𝒆𝒂𝒔 𝑺𝒊𝒍𝒗𝒆𝒓𝒔&𝑲𝒆𝒊𝒓𝒂 𝑨𝒏𝒅𝒆𝒓𝒔𝒐𝒏*

Özgürlüğüm için her şeyimi geride bıraktım. Ailemi, geçmişimi, adımı bile... Kaçtım. Kendi hayatımı kurmak, nefes alabilmek içindi bu kaçış. Ama kim bilebilirdi ki, beni özgür kılacağını sandığım şehir… En büyük tutsaklığım olacağını. O adam. Sessizliğiyle korkutan, bakışlarıyla hükmeden o yabancı... Onun konağında yeniden doğduğumu sandım. Meğer sadece başka bir kafese hapsedilmişim. Altın bir kafese. Ve şimdi... Kaçmak mı istiyorum, yoksa kalmak için bahane mi arıyorum, bilmiyorum.

Solen, bir yayınevinde editörlük yapan genç ve güzel bir kadındır. Bir gün şirketin genç, yakışıklı ve bir o kadar da gizemli Türk asıllı yabancı bir adam tarafından satın alındığını öğrenir. İşte her şey o zaman değişmeye başlar. Chris ve Solen arasında geçenleri merak ediyorsanız kitaba göz atmanızı öneririm.

Bir elmanın yarısı misali, Sahte gözyaşların, aşkının en büyük timsali, Bir gölge harbiydi, Sevmiştim seni... Elime ulaşan notlar, Abiliğinin gölgesinde büyüdüğüm, hayatımın aşkı dediğim adama aitti, Peki, uğruna bunları yazdığı kız kimdi? ____ Kendi nişanımda, partnerimin dışındaki çocukluk aşkım tarafından evlilik teklifi mi alıyordum? Yoksa tüm bunlar bir illüzyon muydu? Kameralar hangi taraftaydı? Nereye gülümsüyorduk? ___ Kitap şahsıma aittir, herhangi bir çalıntı durumunda avukatımla muhatap olunur!

Bazen devlet, en sessiz anında bile tetiktedir. Sokaklar sıradan görünür; insanlar hayatın telaşında kaybolmuş gibidir. Ama perde arkasında nefesler kısılır, haritalar yeniden açılır ve ülkenin kaderi tek bir karara bağlı hâle gelir. Haftalardır yükselen uyarı sinyalleri, küçük saldırılar ve belirsiz patlamalar birikerek tek bir gerçeği işaret ediyordu: Bu kez karşılarında sıradan bir örgüt yoktu. Eylemlerinin satır aralarında çok daha büyük, çok daha hesaplı bir planın izi vardı. Devlet biliyordu. Onların hedefi bir şehri yakmak değil, bir geleceği kesmekti. Bu defa hata payı yoktu. Bu yüzden yıllardır gölgede çalışan iki tim devreye alındı: Turan ve Kurt. Çalışma biçimleri, karar yapıları, yaklaşım tarzları farklıydı. Biri strateji ve zeka ile ilerlerken, diğeri saldırı gücü ve sahadaki refleksiyle düşmanı çökertecek yapıdaydı. Birlikte hareket ettiklerinde ortaya çıkan tek gerçek vardı: Hiçbir güç, Türk milletinin dayanıklılığını küçümseyemez. Bu hikâye, o dayanıklılığın izini sürüyor. Gölgelerden yükselen bir düşmanı, karanlıkta büyüyen hesapları ve vatan için atılan her adımın arkasındaki bedeli anlatıyor. Her operasyon bir başlangıçtır. Her başlangıç yeni bir bedeli beraberinde getirir. Ve bu kez ödenecek bedel, kimsenin tahmin edemeyeceği kadar ağırdı. İki tim. Tek hedef. Kurt Timi düşmanı sarıp çökertirken, Turan Timi satranç tahtasının hamlelerini yöneten akıldı. Şimdi tarihlerinin en büyük tehdidine karşı birleşmek zorundalar. Not: Bu eserde geçen askerî unsurlar, operasyonlar, örgütler, mekânlar ve kişiler tamamen hayal ürünüdür. Gerçek kurum veya yapılarla ilişkilendirilemez.

En yakın arkadaşımın yeni numarası hoşlandığım çocuğun çıkarsaa???

Kendi halinde yaşayan tıp fakültesi öğrencisi Kayra bir gün fazla miktarda paraya ihtiyacı olduğu için ek iş aramaya başlar.Arkadaşı sayesinde bulduğu tekerlekli sandalyeye bağlı bir adamın bakımını üstlenme işini başta kabul etmez fakat sonra kararı değişir. Bakacağı adam yani Doğan önceki nişanlısı yüzünden kadınlara güveni olmayan ketum bir iş adamıdır. Kader yine de ağlarını örer ve onları bir araya getirir. Peki onlar bir arada kalmayı başarabilecekler midir? "Benimle hiç konuşmayacak mısınız?" Yüzünde herhangi bir duygu belirtisi yoktu."Pekâlâ bende kendi kendime konuşurum.Yapmadığım şey değil sonuçta" yine tepki vermedi.Hep yaptığı gibi sadece yüzüme baktı.

o geceden sonra artık hiçbir şey aynı olmadı…

"Tek gelmişsin... Bu `senden korkmuyorum` imajı mı?" Kaşlarını kaldırarak soğuk bir tonda konuştu. "Öyleyse söyleyeyim: benimle görüşmek için cesaret değil, hesaplı bir korku gerekir birazda." Bu sözlerine dudaklarımı büzerek elimi montumun cebindeki sigara paketine yönelttim, "Korku benden alınalı çok oldu. Cesareti de senin sofrana bırakmaya gelmedim. Bir anlaşma konuşacağız!" Kaşlarının hayretle kavislendiğini hissettim. "Anlaşma mı? Sokaklarda büyüyen bir kız şimdi benim masamdan pay mı istiyor? Kusura bakma ama batmak gibi hevesim yok!" ---------------- Sokaklarda büyüyen Nisa Argan... Artık kaybetmek nedir bilmeyen bir güç haline gelmişti. Annesi vefat ettiğinde ayakta durmanın ne demek olduğunu anlamıştı. Peşinde, kim olduklarını bile bilmediği bir grup vardı ve her hareketi onların kaderini belirleyebilirdi. Aras Demircan... Şehrin kurallarını kendi koyan adam. Tehlike onun yanında sıradan bir kelime, korku ise onun işine yarayan bir araç. Bir anlaşma... Bir oyun...Ve kaybedecek zamanları yok. Her hamleleri, her sözleri, hem kendi hayatlarını hem de şehirdeki dengeleri değiştirecek.

Büyük ralli şampiyonasına hazırlanmak için askeri bölgede yaşayan arkadaşının yanına taşınan Reyna, yan komşusu olan özel tim komutanı Korhan ile yolları kesişince kendini bambaşka bir hayatın içinde bulur.

Bazen yazdığın bir hikâye… Aslında senin hikâyendir. O, sıradan bir fantastik-korku yazarı gibi görünüyordu. Kâbuslarla örülü hikayeler yazıyor, kaleminden karanlıklar doğuruyordu. Ama hiçbir zaman farkında değildi: Yazdığı hiçbir şey hayal ürünü değildi. O, aslında düşmüş bir ırkın kanatlı, lanetli mirasıydı. Unutulmuş bir kaderin içinde, insan formunda yetişmişti. Ve her yazdığı satır, başka bir diyardaki gerçek bir acıyı, ihaneti, kanı çağırıyordu. Ta ki… son romanını yazana dek. Son kitabının finalinde, baş karakterine tarifsiz bir trajedi yaşattı. Ruhunu paramparça edecek bir ölüm yazdı, ve tam o anda, gerçeklik çatladı. Kaleminden doğan evren onu içine çekti. Ve yazar, kendini kendi yarattığı dünyada buldu… Üstelik bir lanetin bedeninde: Yazdığı erkek baş karakterin katilinde. Artık yazgı tersine dönmüştü. Bir zamanlar kalemle yarattığı kahraman, şimdi karşısındayım, ve onu öldürmüştü. Öfkeliydi, Ona karşı. Kendine karşı. Kendi ölümüne karşı. Yazar, bu evrende kendi kurduğu cehennemi yaşadı. Ve sonunda tekrar öldü. Ama hikâye orada bitmiyordu. İkisi de farklı bedenlerde, başka bir dünyada yeniden doğdular. Geçmiş sisliydi. Ama kalplerde bir iz vardı. Aşkla başlayan bu yolculuk, nefretle dövülen bir aşka evrilecekti. Bazen kader, mürekkep değil kanla yazılır. Ve en karanlık hikâyeler… en derin bağların doğumudur.

Bordo Bereli cesur bir askerin ve başarılı bir doktorun hikâyesi... "Halide sana deli gibi aşık!" En yakın arkadaşım, sevdiğim adama sırrımızı söylerken, duvarın dibinde gizlice onları izliyordum. Tüm bedenim heyecan ve korkuyla titriyordu, Ali Deniz`in insanın içini üşüten sesini duyduğumda kalbim buz tutmuştu. "Şimdi git o arkadaşına söyle! Bin tane kalbim olsa birini bile ona vermem!"

İmkânsız neydi? Belki de imkânsız olan bizdik. Asıl imkânsız olan ise, onun gözlerinde saklı duran o büyülü aşktı. Biz, farklı dünyaların insanlarıydık… Birimiz Yunanistan’ın saygın bir bakanı, diğerimiz Türkiye’nin üniformasıyla sınırları bekleyen bir asker. Ve aramızda duran tek şey, sessizce akan Meriç’ti. Ama o nehir… Onun mavilikleri, gözlerine benzeyen o derin sular… Her şey beni ona biraz daha çekiyordu. Gözlerinin benim olmasını istedim; yalnız bana bakmasını, yalnız beni sevmesini… Geçmişim peşimi bırakmazken, tek dayanağım olan dedemin gölgesi her adımımda üzerimdeyken bile, kalbimi ona teslim ettiğimi nihayet kabul etmiştim. Çünkü ne olursa olsun, ben onun kalbinde bir mülteciydim. Ve biliyordum… Bu aşk ya beni o nehirde boğacak, ya da adını bilmediğim bir özgürlüğe taşıyacaktı.

• Elini masanın altından bacaklarıma doğru yaklaştırdı. Nefesimi tutmak istedim ama bu imkansızdı. “Bakın, bıçaklayan kişiyi gördüm. Polise gidersek hallederi-“ Sözümü bitiremedim çünkü parmakları, çıplak bacağıma değdi. Sustum ama kimse fark etmesin diye devam etmek zorunda kaldım. Yutkunarak Mehtap’a döndüm. “Polis olmaz.” Dedi soğuk bir tavırla. “Neden olmazmış? En olması gereken şey bu aslınd-“ Soğuk parmaklarını bacağıma sürtmesiyle sertçe yutkundum. Yavaşça elinim tersini iç bacaklarıma doğru sürttü. Hissettiğim tüy kadar hafif ama beni yakacak kadar ağır duygu, beni ateş altında bırakabilirdi. “Aslında.” Diye bitirdim ve elimi saçlarıma götürerek hafifçe kenara attım. Parmakları büyük bir istekle bacaklarımda dolanıyordu. Burası iyice sıcak olmaya başlamıştı. Gözlerimi ona değdirmemeye özen göstererek yerimde kıprandım. “Sen bize o kişiyi tanıt, biz buluruz. Polise gerek yok.” Dedi Kubilay. Bakışlarımı ona çevirdim. Hemen önümüzdeki sırada Mehtap ile ters bir şekilde oturarak bize bakıyorlardı. Parmakları yavaşça bacağımdan yukarıya doğru çıktı ve eteğimin ucuna gelince olduğu yerde daireler çizmeye başladı. Alnımdan ecel terleri dökülürken yavaşça bakışlarımı ondan tarafa, sağa doğru çevirdim. Sanki bacağımı büyük bir arzuyla okşayan kendisi değilmiş gibi ciddiyetle Kubilay’a bakıyordu. Saçları dağınık bir şekilde alnına düşmüştü ve iri kolları giydiği tişörtün içinde muhteşem duruyordu. Biraz daha bakarsam, alev alev yanacağımı hissettim. Bakışlarımı Mehtap’lara döndürdüm. “Olabilir, çıkışta bunun hakkında konuşalım.” Dedim zar zor. Sesimi gerçekten yutacak gibiydim. Parmakları bacağımın üstündeyken odaklanmak çok zordu. Sıcaklamıştım. Dairesel hareketleri hızlandı ve iki parmağı eteğimin altına girdi. Bedenimi kaplayan titreme ile yerimde duramayacak gibi oldum. Elimi kendime doğru yelpaze gibi sallamaya başladım. Ensemden, sırtıma doğru bir ter damlası akmıştı. “Sıcakladın mı?” Diye sordu Mehtap. Hızla başımı ona çevirdim ve elimi indirip masanın üstüne koydum. Hava soğuktu, kış mevsimindeydik. Sıcaklamak… Garipti. Yanımdakinin sırıttığını gözümün ucuyla fark ettiğimde sinirle yutkundum. “Hıhım… Sıcak sanki biraz…” Dedim zorlukla. Parmağı yavaşça yukarı doğru çıkarken, sızladığımı hissettim. Çok yanlış yerdeydik. “Hava o kadar da sıcak değil sanki…” Diye imalıca konuşan Kubilay,’ın bakışları, Aras’ın koca parmaklarının durduğu, bacaklarımın üstündeydi. • DİP NOT!! KARAKTERLERİM LİSE SON SINIF ÖĞRENCİLERİ ANCAK YAŞLARI 19-23 ARASI. BU YÜZDEN YAŞ SINIRLI BÖLÜMLER OLACAKTIR. BUNA DİKKAT EDEREK KİTABA BAŞLARSANIZ SEVİNİRİM!!!

"Tefeciden para alıp kaçarsam ne olur?" "Seni bulur."